Ο ΟΗΕ καταγγέλλει βιασμούς Παλαιστινίων από Ισραηλινούς! Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σοκ προκάλεσε η ανακοίνωση των Ειδικών ανταποκριτών του ΟΗΕ, Ρεέμ Αλσαλέμ και Φραντσέσκας Αλμπανέζε, ότι οι Ισραηλινοί αποδεδειγμένα βίασαν δύο παλαιστίνιες κρατούμενες ενώ πολλές άλλες τις απείλησαν με βιασμό και σεξουαλική βία. Στην έκθεσή τους που γράφτηκε κατόπιν προφορικών επιτόπιων συνεντεύξεων περιγράφονται επίσης περιστατικά στα οποία γυναίκες και παιδιά κρατούνταν σε κλουβιά, εκτεθειμένοι στη βροχή κι άλλα όπου Παλαιστίνιοι εκτελέστηκαν ενώ κρατούσαν στα χέρια τους λευκές σημαίες, δηλώνοντας έτσι ότι είναι άμαχοι!

Η έκθεση του ΟΗΕ επιβεβαιώνει τις κτηνωδίες που καθημερινά διαπράττει ο Ισραηλινός στρατός κατοχής σε βάρος αμάχων και κυρίως παιδιών στη Γάζα, όπου 1,7 εκ. άνθρωποι από τα 2,2 εκ. έχουν βίαια εκτοπιστεί στα νότια. Κι εξ αυτών η συντριπτική πλειοψηφία μαστίζεται από πείνα και δίψα καθώς το Ισραήλ δεν επιτρέπει το άνοιγμα ανθρωπιστικών διαδρόμων για να φτάσουν στους πρόσφυγες τρόφιμα, φάρμακα ακόμη και νερό.

Σε αυτό το κλίμα παγκόσμιας κατακραυγής των σιωνιστικών εγκλημάτων αλγεινή ήταν η εντύπωση που προκάλεσε το αμερικανικό βέτο στην πρόταση της Αλγερίας όπως κατατέθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για παύση πυρός στη Γάζα. Η πρόταση της Αλγερίας ψηφίστηκε από τα 13 μέλη του Συμβουλίου με τις ΗΠΑ να καταψηφίζουν και την Αγγλία να απέχει. Η στάση των ΗΠΑ, που για τρίτη φορά καταψηφίζει πρόταση ανακωχής, είναι αποκαλυπτική επειδή δείχνει την πρακτικά ανεπιφύλακτη υποστήριξη της Ουάσιγκτον στην γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων κι ενώ οι νεκροί ξεπέρασαν τους 30.000! Η κυβέρνηση του Μπάιντεν διεξάγει μια τεράστια επικοινωνιακή προσπάθεια για να δείξει ότι κρατάει αποστάσεις ακόμη κι ότι διαφωνεί με τα συνεχή εγκλήματα πολέμου του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ. Άσχετα αν την ίδια ώρα παρέχει κεφάλαια, πολεμοφόδια, εξοπλισμό και κάθε είδους πληροφοριακή υποστήριξη στο Ισραήλ, αν βομβαρδίζει την Υεμένη που υποστηρίζει έμπρακτα την Παλαιστίνη και πολλά άλλα. Η Ουάσιγκτον θέλει να δείχνει ότι δεν ταυτίζεται με το Ισραήλ έχοντας κυρίως το βλέμμα στην ψήφο των εκατομμυρίων Αράβων και μουσουλμάνων που θα πάρουν μέρος στις εκλογές του Νοεμβρίου. Τα όρια ωστόσο ακόμη κι αυτής της επικοινωνιακής προσπάθειας φάνηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας όταν οι ΗΠΑ κάλυψαν πλήρως το Ισραήλ, που μεταξύ πολλών άλλων αφότου ξεκίνησε η επίθεση στη Γάζα έχει σκοτώσει ακόμη και 134 εργαζόμενους του οργανισμού!

Η επίδειξη πυγμής του Ισραήλ αλλά και των ΗΠΑ απέναντι στον διεθνή οργανισμό είναι πρόκληση επειδή το Ισραήλ ιδρύθηκε επίσημα το 1947 χάρη σε απόφαση του ΟΗΕ. Το σχέδιο διαμελισμού της Παλαιστίνης που ψήφισε τότε η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού χαρακτηρίστηκε προκλητικό επειδή έδωσε στους Εβραίους, που αποτελούσαν μόνο το 1/3 των κατοίκων της Παλαιστίνης, το 55% των εδαφών της.

Η «γενναιοδωρία» του ΟΗΕ, που ξέπλυνε τις ευθύνες των ευρωπαϊκών χωρών για το Ολοκαύτωμα στέλνοντας το λογαριασμό στους Παλαιστίνιους οι οποίοι δεν έφταιξαν στο παραμικρό, δεν εμπόδισε τους Εβραίους τρομοκράτες της οργάνωσης Λεχί να δολοφονήσουν τον Σεπτέμβριο του 1948 τον ειδικό απεσταλμένο του Οργανισμού στην Ιερουσαλήμ. Τι κι αν ο Σουηδός απεσταλμένος του ΟΗΕ, Φόλκε Μπερναντότε, μόλις το 1945 είχε σώσει 6.500 Εβραίους που κρατούσαν οι Γερμανοί από σίγουρο θάνατο. Από τότε ο ΟΗΕ είναι κόκκινο πανί για τον σιωνισμό και τις ΗΠΑ…

Δέκα χρόνια από την κατ’ εντολή των ΗΠΑ σφαγή στο Μεϊντάν, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στις 21 Φεβρουαρίου και όχι στις 24. Και το 2014, όχι το 2022!

Τότε ξεκίνησαν όλα στην Ουκρανία, στις 21 Φεβρουαρίου 2014, και μιλάμε φυσικά για την τελευταία φάση του δράματος. Η αρχή της έγινε τον Δεκέμβριο του 2013 όταν φιλοδυτικοί διαδηλωτές άρχισαν να μαζεύονται στην πλατεία Ανεξαρτησίας (Μεϊντάν) του Κιέβου, επιχειρώντας να κάνουν (μέχρι τέλους) ό,τι ξεκίνησε κι άφησε στην μέση η «Πορτοκαλί Επανάσταση» το 2004: Την ανατροπή του εκλεγμένου φιλορώσου προέδρου Γιανουκόβιτς και την τοποθέτηση μιας κυβέρνησης μαριονέτας της Δύσης!

Αφορμή στάθηκε η αντιπαράθεση για την διάσωση της Ουκρανίας η οποία (για μια ακόμη φορά) βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας. Οι επιλογές του Γιανουκόβιτς ήταν εξαιρετικά απλές: Η πρόταση των Βρυξελλών περιλάμβανε άφθονη λιτότητα, αυστηρές προϋποθέσεις για περικοπές κάθε είδους κρατικών επιδοτήσεων, να αλλάξουν δηλαδή όλα, κι αυτό για λίγα εκατομμύρια ευρώ. Ξέρουμε καλά στην Ελλάδα. Η πρόταση της Ρωσίας περιλάμβανε 15 δισ. για να μείνουν τα πάντα ως είχαν.

Η απόρριψη της ευρωπαϊκής πρότασης, όπως θα έπραττε κάθε πολιτικός και πολιτικό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, πάτησε την σκανδάλη για όσα ακολούθησαν, που ως αποκορύφωμα είχαν την σφαγή στην πλατεία Μεϊντάν η οποία όμως διατάχθηκε και οργανώθηκε από τις ΗΠΑ, για να την χρεωθεί η κυβέρνηση του προέδρου Γιανουκόβιτς!

Ειρήσθω εν παρόδω: Σήμερα, 10 χρόνια μετά, μόνο γέλιο προκαλούνται σε όποιον επιχειρήσει να αξιολογήσει λογικά τα κίνητρα της «εξέγερσης», που σύμφωνα με τους υμνητές της ήταν δάνειο από την ΕΕ. Στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Πορτογαλία και την Ιρλανδία την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο διαδηλώναμε ενάντια στην ΕΕ και τα δάνειά της…

Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στην Ουκρανία είναι τόσο αδιαμφισβήτητα ώστε άπαντες στην Δύση, από πολιτικούς μέχρι τον Τύπο, αποφεύγουν πλέον επιμελώς να αναφερθούν στην σφαγή του Μεϊντάν, για τον απλό λόγο ότι την διέταξαν η Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδια για θέματα Ευρασίας, και ο Τζέφρι Πάιατ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, πριν έρθει στην Ελλάδα για να συνεχίσει από την Αθήνα το εμπρηστικό έργο του. Σκοπός τους ήταν να χρεωθεί τη σφαγή η μυστική αστυνομία του καθεστώτος και να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα για τον διωγμό του εκλεγμένου Γιανουκόβιτς και την ανάληψη της εξουσίας από ανθρώπους των ΗΠΑ και της ΕΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποίησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, πριν την πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα. Η υποτίμηση της ΕΕ φάνηκε από την απάντηση της Νούλαντ στον Πάιατ όταν ο τελευταίος της μετέφερε τις αντιρρήσεις των Βρυξελλών για τον πολιτικό που θα διόριζαν στο Κίεβο: «Ποιος γαμάει την Ευρώπη», ήταν η απάντηση της Νούλαντ…

Την αποκλειστική ευθύνη που φέρουν οι πράκτορες των ΗΠΑ για την σφαγή στο Μεϊντάν την έχει αποκαλύψει πλήθος στοιχείων έκτοτε. Για παράδειγμα, αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ ιταλικής παραγωγής στο οποίο μιλούν ελεύθεροι σκοπευτές από την Γεωργία που εστάλησαν μαζί με άλλους Λιθουανούς στο Κίεβο από τον ηγέτη της Γεωργίας Μικαΐλ Σαακασβίλι. Οι ελεύθεροι σκοπευτές δηλώνουν οι ίδιοι on camera ότι τελούσαν υπό τις διαταγές αμερικάνου ελεύθερου σκοπευτή, ονόματι Μπράιαν Κρίστοφερ Μπόγιεντζερ προερχόμενου από την 101η Αερομεταφερόμενη μεραρχία των ΗΠΑ, ο οποίος μετά πολέμησε εναντίον των Ρώσων κατοίκων του Ντονμπάς. Οι Γεωργιανοί ελεύθεροι σκοπευτές αμείφθηκαν με 1.000 ευρώ προκαταβολή κι άλλα 5.000 ευρώ με την επιστροφή τους. Ελπίζουμε δε, αυτά τα χρήματα να μην προέρχονται από το δάνειο της ΕΕ…

Με την μαρτυρία τους  οι Γεωργιανοί ελεύθεροι σκοπευτές λύνουν κι ένα «μυστήριο» που αφορούσε την προέλευση των πυρών. Τόσο οι διαδηλωτές, όσο και οι αστυνομικοί  πυροβολήθηκαν όχι μόνο από ψηλά αλλά και από την κατεύθυνση του περίφημου ξενοδοχείου Ουκράινα, το οποίο όμως τελούσε υπό κατάληψη από τους διαδηλωτές!

Για την ευθύνη της ουκρανικής αντιπολίτευσης κατατέθηκε ακόμη και γραπτή ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από ιταλό ευρωβουλευτή για να εισπράξει στις 22 Ιανουαρίου 2018 μια απάντηση μνημείο ασάφειας και υπεκφυγής, που ξεκινάει με τα εξής: «Η ΕΕ αποδίδει μεγάλη σημασία στις έρευνες για τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Μεϊντάν», κ.λπ., κ.λπ.

Η μεγαλύτερη απόδειξη για την αποκλειστική ευθύνη που φέρει η αμερικανοκίνητη αντιπολίτευση σχετικά με την σφαγή στο Μεϊντάν ήρθε από την ίδια την ουκρανική δικαιοσύνη. Για να αποφανθεί για τους ενόχους του σπουδαιότερου εγκλήματος της σύγχρονης Ουκρανίας, που άλλαξε την ροή της πολιτικής της ιστορίας, η Ουκρανική δικαιοσύνη χρειάστηκε δέκα ολόκληρα χρόνια! Η απόφαση εκδόθηκε μόλις τον Οκτώβριο του 2023 και βασικά αφορά τρεις ανθρώπους που δεν ζουν στην Ουκρανία, γιατί έχουν παραδοθεί στην Ρωσία στο πλαίσιο ανταλλαγής αιχμαλώτων κ.α. Οι ορδές δε των Ναζί του τάγματος Αζόφ κι άλλων συμμοριών που συγκεντρώνονταν καθημερινά μέσα κι έξω από το δικαστήριο για να αποθαρρύνουν συγγενείς και δικαστές να αποκαλύψουν την αλήθεια, δείχνουν τη ευθύνη για το έγκλημα του βαθέως ουκρανικού κράτους.

Εκείνες τις ημέρες καμία μεγάλη εφημερίδα δεν έγραψε ούτε λέξη για την δικαστική απόφαση που πείθει και τον πιο επιφυλακτικό για την ευθύνη των Δυτικών στη σφαγή του Μεϊντάν.

Σήμερα, καμία ανάλυση για την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του 2022 ή ακόμη και για τον ακήρυχτο πόλεμο των Ναζί της Ουκρανίας στο Ντονμπάς από το 2014 ως το 2021 δεν έχει βάση αν δεν ληφθεί υπόψη, αν δεν ξεκινήσει από την αιματοχυσία στην πλατεία Μεϊντάν στις 20 και 21 Φεβρουαρίου 2014. Η απάντηση στο ερώτημα ποιος την προκάλεσε συμπίπτει και με την απάντηση για τον υπαίτιο όσων δραματικών έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτό αποτελεί απαγορευμένη συζήτηση!

Το ΝΑΤΟ μηχανισμός χρηματοδότησης της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι για τους οποίους μια νίκη του Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ το Νοέμβριο θα συνιστούσε οπισθοδρόμηση: η αντιμεταναστευτική του πολιτική, η ακροδεξιά του ρητορεία, ο λόγος μίσους που αναπαράγει, η αντι-κινέζικη του εμμονή, κι άλλοι πολλοί. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, προσπερνώντας τα παραπάνω, ανακάλυψαν έναν άλλο λόγο που, ομολογούμε, δεν είναι κι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί: Η πιθανότητα διάλυσης του ΝΑΤΟ.

Αφορμή για τις ανησυχίες των ευρωπαίων ηγετών αποτέλεσε προεκλογική ομιλία του Αμερικάνου πρώην προέδρου το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου στην Βόρεια Καρολίνα, όπου επανέλαβε την γνωστή απειλή: Αν τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν αυξήσουν τις πολεμικές τους δαπάνες, να φτάσουν στο 2% του ΑΕΠ τους, τότε οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να τα καλύψουν σε ένα ενδεχόμενο πολέμου.

Ζητούμενο του Τραμπ, που τινάζει στον αέρα το περιβόητο άρθρο 5, δεν είναι η αμυντική θωράκιση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Ζητούμενο των απειλών του είναι η χρηματοδότηση της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, δεδομένου ότι η μερίδα του λέοντος από κάθε αύξηση των πολεμικών δαπανών πάει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Μέχρι το 2023 ο μέσος όρος των πολεμικών δαπανών ανερχόταν στο 1,5% του ΑΕΠ που αντιστοιχούσε σε 240 δισ. δολ. ετησίως. Σε αδρές γραμμές μπορούμε επομένως να πούμε ότι για να μας κάνουν την …χάρη οι ΗΠΑ και να μας προστατεύουν θα πρέπει στο εξής να αφαιμάζουν 80 δισ. δολ. επιπλέον ετησίως από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Κι αυτά τα ποσά να στέλνονται στο στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, που εδώ και δεκαετίες χαράζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική σε μια κατεύθυνση αστάθειας και πρόκλησης πολέμων έτσι ώστε να αυξάνονται τα κέρδη του.

Σε εμάς μένει να μετρήσουμε αυτά τα επιπλέον 80 δισ. σε πόσα χαμένα νοσοκομεία και παιδικούς σταθμούς αντιστοιχούν και σε πόσες αυξήσεις συντάξεων που δεν θα γίνουν. Γιατί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η άλλη όψη από το «χρύσωμα» της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας θα είναι η φτωχοποίηση των λαών. Αύξηση των πολεμικών δαπανών σημαίνει λιτότητα και φτώχεια. Σημαίνει επίσης μιλιταρισμός και πόλεμοι, μιας και από ανακαλύψεώς τους όπλα και πυρομαχικά αφότου αγοράζονται πρέπει και να χρησιμοποιηθούν.

Η απειλή του Τραμπ ωστόσο είναι μπλόφα! Αρκεί να δούμε την περίπτωση της Ελλάδας, που εκ παραδόσεως πληρώνει βαρύτατο φόρο υποτέλειας στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία. Μόνο το 2023 πληρώσαμε το 3,01% του ΑΕΠ μας, ξεπερνώντας κατά πολύ το στόχο του 2%. Περισσότερα από μας πλήρωσαν μόνο η Πολωνία (3,9%) και οι ΗΠΑ (3,49%). Το ΝΑΤΟ ωστόσο δεν έχει προσφέρει καμία κάλυψη στην Ελλάδα. Απέναντι στις ελληνοτουρκικές διαφορές ανέκαθεν ή έμενε αμέτοχο ή έπαιρνε το μέρος της Τουρκίας κι ας πληρώνει μόνο το 1,31% του ΑΕΠ της σε πολεμικές δαπάνες. Το ΝΑΤΟ επομένως, δηλαδή οι ΗΠΑ, επιλέγουν τη …σωστή πλευρά του Αιγαίου βάσει στρατηγικών προτεραιοτήτων κι όχι βάσει του ποιός είναι ο καλύτερος πελάτης.

Κι όσο για την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, μάλλον κι αν δεν υπήρχε η απειλή του Τραμπ έπρεπε να την εφεύρει, αν κρίνουμε από την πλειοδοσία εξαγγελιών αύξησης των πολεμικών δαπανών που διαδέχτηκε την ομιλία του Τραμπ στην Βόρεια Καρολίνα…

Λ. Βατικιώτης για Ουκρανία: η τύχη του πολέμου έχει κριθεί

Πηγή: Pressenza Athens

Αυτή η ανάρτηση είναι επίσης διαθέσιμη σε: Αγγλικα, Ισπανικα, Ιταλικα

Ο δημοσιογράφος, οικονομολόγος και συγγραφέας, Λεωνίδας Βατικιώτης, ταξίδεψε πρόσφατα στο Ντονέτσκ σε δημοσιογραφική αποστολή στην περιοχή της Ανατολικής Ουκρανίας που ελέγχει πλήρως πλέον η Ρωσία. Η εμπειρία αυτού του ταξιδιού στάθηκε για το ελληνικό γραφείο του πρακτορείου pressenza μια ενδιαφέρουσα αφορμή για την παρακάτω συνέντευξη, στην προσπάθεια να αντιληφθούμε τι συμβαίνει σήμερα σε αυτές τις περιοχές.

Κύριε Βατικιώτη, ποιες είναι οι σκέψεις σας για τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες μέχρι σήμερα; Πλησιάζουμε στο τέλος του πολέμου;

Η τύχη του πολέμου έχει κριθεί, πολύ καιρό μάλιστα πριν το τέλος της ουκρανικής αντεπίθεσης, που απέτυχε στον ονομαστικό της στόχο να φτάσει δηλαδή ο ουκρανικός στρατός στην Κριμαία. Από την άνοιξη ακόμη, ενώ η αντεπίθεση ήταν σε στάδιο προετοιμασίας, οι αποκαλύψεις μέσω του Discord έδειξαν ότι κορυφαίοι στρατιωτικοί ηγέτες των ΗΠΑ δυσπιστούσαν για τα αποτελέσματά της. Η εκτίμησή μου είναι ότι για μήνες ακόμη θα συνεχίζεται ο πόλεμος φθοράς που παρατηρούμε σήμερα και κάποια στιγμή ο στρατός της Ουκρανίας θα καταρρεύσει. Οι ελλείψεις κυρίως σε ανθρώπινο δυναμικό και δευτερευόντως σε πυρομαχικά και οπλισμό θα οδηγήσουν την πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας σε διαπραγματεύσεις. Ήδη, η πολιτική αποσύνθεση στο στρατόπεδο του Ζελένσκυ, με την σύγκρουσή του με την στρατιωτική ηγεσία και την αποστοίχιση όλων των επιτελών του, προοιωνίζει μια αλλαγή σκυτάλης με ζητούμενο την διαχείριση της επόμενης μέρας.

Οι Συμφωνίες Ειρήνης Μινσκ 1 και 2 ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Αν είχαν υλοποιηθεί θα είχαν σωθεί εκατοντάδες χιλιάδες ζωές. Η Δύση ωστόσο τις οδήγησε σε ναυάγιο. Την ευθύνη για την ακύρωσή τους φέρνουν το Κίεβο και το ΝΑΤΟ. Ποιος ξεχνάει την δήλωση της Μέρκελ ότι «με τις δύο αυτές συμφωνίες θέλαμε απλώς και μόνο να κερδίσουμε χρόνο;»

Χαμένη ευκαιρία ήταν και οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη, λίγες εβδομάδες μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Οι όροι που αρχικά συμφωνήθηκαν ήταν αμοιβαία επωφελείς (μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, παραμονή της Κριμαίας στη Ρωσία και του Ντονμπάς στην Ουκρανία, κ.λπ). Και πάλι η Δύση, και δη η Αγγλία απέτρεψε την εφαρμογή τους, όπως αποκάλυψε ο Ουκρανός διαπραγματευτής.

Πώς θα χρησιμοποιήσει ο Πούτιν τον πόλεμο ενόψει της υποψηφιότητάς του για την Προεδρία της Ρωσία στις εκλογές της επόμενης άνοιξης;

Η Ρωσία μέχρι στιγμής έχει περάσει από την βροχή και δεν έχει βραχεί. Παρά τις ζοφερές προβλέψεις που είχαν διατυπωθεί, οι οικονομικές κυρώσεις δεν της προξένησαν καμία οικονομική ζημιά, η οικονομία της αναμένεται φέτος να αυξηθεί κατά 2,3%. Αντίθετα οι χώρες που επέβαλαν τις κυρώσεις, με προεξάρχουσες τις ευρωπαϊκές, πληρώνουν βαρύτατο τίμημα: συρρίκνωση των ρυθμών μεγέθυνσης, πανάκριβα καύσιμα, απώλεια εσόδων και κερδών για όσες επιχειρήσεις αποχώρησαν από την ρωσική αγορά, κ.λπ. Τα δε εδαφικά κέρδη επί του 30% της Ουκρανίας επιτρέπουν στην Μόσχα να θριαμβολογεί και για την στρατιωτική πλευρά του σχεδίου της.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Πούτιν θα εκλεγεί τον Μάρτιο με μια από τις μεγαλύτερες πλειοψηφίες που έχει συγκεντρώσει στην πολιτική του διαδρομή.

Ποια είναι η αντίληψη που υπάρχει για το ΝΑΤΟ και την ανάμειξή του σε αυτόν τον πόλεμο;

Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να οπλίζει την Ουκρανία και να στέλνει διαρκώς αξιωματικούς του στο πεδίο της μάχης απομακρύνοντας έτσι την προοπτική ειρήνης. Με την άμεση και ενεργή εμπλοκή του ο πόλεμος στην Ουκρανία, από ένας διμερής Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος εξελίχθηκε σε παγκόσμιος, λόγω της αποδεδειγμένης έμμεσης και άμεσης συμμετοχής πάνω από 40 χωρών!

Το ΝΑΤΟ προκάλεσε και συνεχίζει να υποστηρίζει τον πόλεμο ακόμη και τώρα, παρότι φαίνεται ότι κάθε μέρα που καθυστερεί οι όροι της συμφωνίας ειρήνης της Ουκρανίας με την Ρωσία θα γίνονται όλο και πιο επονείδιστοι σε βάρος της Ουκρανίας.

Το ΝΑΤΟ προκάλεσε τον πόλεμο ρίχνοντας λάδι στην φωτιά για πολλούς λόγους:  Πρώτον, επειδή με την δημιουργία ενός εχθρού αύξησε την συσπείρωση των μελών του και ενέταξε νέα μέλη. Πολεμικοί οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ σε περιόδους ειρήνης και σταθερότητας αποδεικνύονται περιττοί. Η αστάθεια και οι συγκρούσεις είναι το οικοσύστημα που επιτρέπει την απρόσκοπτη ανάπτυξή τους κι αποδεδειγμένα πια προκαλούν αυτούς τους όρους για να συνεχίζουν να φαίνονται χρήσιμοι. Ο δεύτερος λόγος που το ΝΑΤΟ προκάλεσε τον πόλεμο σχετίζεται με τον ανταγωνισμό των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ προκάλεσε έναν πόλεμο δια αντιπροσώπων ώστε να αποδυναμώσει το αντίπαλο δέος της Ρωσίας. Ο τρίτος λόγος σχετίζεται με την Κίνα. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ χρησιμοποιούν την Ουκρανία σαν πρόβα τζενεράλε για την αναμέτρησή τους με την Κίνα.

Το θέατρο της Μαριούπολης υπό ανακαίνιση, φωτογραφία Λεωνίδας Βατικιώτης

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος από αυτόν τον πόλεμο μέχρι στιγμής;

Ο μεγαλύτερος κερδισμένος του πολέμου είναι η αμερικανική πολεμική βιομηχανία.

Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των χρηματοδοτήσεων που έχουν εγκρίνει οι ΗΠΑ μένει στην ίδια την χώρα: εκταμιεύεται από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών και πιστώνεται στην πολεμική βιομηχανία που ζει μια παρατεταμένη άνοιξη. Με αυτό τον τρόπο ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι φιλί ζωής για την βιομηχανία του πολέμου.

Υπάρχουν κι άλλοι επίσης που κερδίζουν εξαπολύοντας μύδρους κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα η Γερμανία προχώρησε σε υπέρογκες πολεμικές δαπάνες, χρησιμοποιώντας ως αιτιολογία την ρωσική απειλή. Με την αφορμή της Ρωσίας ξεπεράστηκε ένα αγκάθι για την Γερμανία όπως ήταν η συνθήκη του μεταπολεμικού αφοπλισμού της. Ακόμη κι η Ελλάδα βρήκε τον πόλεμο στην Ουκρανία ως αφορμή για να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του Αιγαίου, όπως επίμονα ζητάει η Τουρκία εδώ και χρόνια. Με την αφορμή της Ουκρανίας ξεπέρασε εύλογες εσωτερικές αντιδράσεις.

Πώς βιώνουν και αντιλαμβάνονται τον πόλεμο οι άνθρωποι στις περιοχές που επισκεφτήκατε;

Στο ελληνικό χωριό Σαρτανάς και στην Μαριούπολη, όπου ο πόλεμος αποτελεί παρελθόν και δεν φτάνει καν ο απόηχος των βομβαρδισμών, οι άνθρωποι δεν ήθελαν να μιλούν για τον πόλεμο. Όποτε οι ερωτήσεις μας στρέφονταν σε εκείνη την περίοδο νιώθαμε ότι ξύναμε νωπές ακόμη πληγές. Κι είναι κάτι που εκ των υστέρων μου φαινόταν πολύ ανθρώπινο.

Στο Ντονέτσκ ωστόσο ο πόλεμος ήταν διαρκώς παρών. Οι Ουκρανοί δεν σταματούν να το βομβαρδίζουν μέρα νύχτα. Στο στόχαστρό τους μάλιστα βάζουν κυρίως πολιτικούς στόχους, όπως πολυσύχναστες λαϊκές αγορές, στάσεις, σχολεία, πολυώροφα κτίρια. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι κάτι πρόσφατο. Ξεκίνησε το 2014 αμέσως μετά το πραξικόπημα του Μεϊντάν, όταν υπό τις επευφημίες των ΗΠΑ και της ΕΕ ανατράπηκε ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας. Με βάση υποδειγματικά τεκμηριωμένες καταγραφές του ΟΑΣΕ, που είχε εγκαταστήσει παρατηρητές στην περιοχή, μεταξύ 2015 και 2021 υπήρξαν 14.500 νεκροί! Κι όλοι μας μάλιστα στεκόμασταν αδιάφοροι, παρότι το πυρ άνοιγαν μισθοφόροι με σβάστικες οι οποίοι περιφέρονταν ανενόχλητοι από την μια άκρη του Ντονμπάς ως την άλλη, λειτουργώντας ως στρατός κατοχής. Τα δημοκρατικά αντανακλαστικά μας, κι αναφέρομαι στις κοινωνίες κι όχι τις κυβερνήσεις, αποδείχθηκαν κατώτερα των περιστάσεων…

Το χωριό Σαρτανάς, φωτογραφία Λεωνίδας Βατικιώτης

Πώς παρουσιάζει τον πόλεμο ο τοπικός Τύπος;

Τοπικό Τύπο στο Ντονμπάς δεν είδαμε. Η περιοχή ζει ακόμη υπό συνθήκες πολέμου και τα Μέσα Ενημέρωσης, όπως τα έχουμε εμείς τουλάχιστον συνηθίσει, μάλλον είναι πολυτέλεια. Συναντήσαμε ωστόσο δημοσιογράφους, ενώ ακούσαμε και για άλλους.

Συναντήσαμε ένα δημοσιογράφο στην Μαριούπολη, ο οποίος επιχειρεί με την ομάδα του να στήσει τηλεόραση στην πολυεθνική αυτή πόλη που αποτελούσε επί αιώνες πρότυπο αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ πλήθους εθνοτήτων.

Κι ακούσαμε και για έναν άλλο δημοσιογράφο, εκδότη για την ακρίβεια, που η τραγωδία του έχει πολλά να πει για την πρόσφατη, αιματηρή ιστορία της πόλης. Ο συγκεκριμένος εκδότης απήχθη, φυλακίστηκε, βασανίστηκε σκληρά και εκτελέστηκε την εποχή που έλεγχε την Μαριούπολη το ναζιστικό Τάγμα Αζόφ. Το «ατόπημα» του συγκεκριμένου εκδότη ήταν η έκδοση μιας σατιρικής εφημερίδας με τίτλο «Θέλω να επιστρέψω στην Σοβιετική Ένωση». Το χιούμορ του αποδείχθηκε αιτία θανάτου του. Μια από τις πολλές δολοφονίες που συνέβησαν στην Μαριούπολη εκείνη την εποχή υπό την ενθάρρυνση της κυβέρνησης της Ουκρανίας.

Συναντήσατε ακτιβιστές/τριες για την ειρήνη ή αντιρρησίες συνείδησης;

Ακτιβιστές της ειρήνης δεν συναντήσαμε κι όπως είναι γνωστό η κυβέρνηση της Ρωσίας εφαρμόζει μια πολιτική πυγμής απέναντί τους. Μια τέτοια πολιτική που εφαρμόζεται ακόμη κι απέναντι σε αγωνιστές, όπως ο κοινωνιολόγος και συγγραφέας κομμουνιστής Μπόρις Καγκαρλίτσκι δεν είναι απαραίτητη. Είναι λάθος!

Η Ρωσία διεξάγει έναν αμυντικό πόλεμο απέναντι στην νέα «ιερή συμμαχία» της Δύσης και το μόνο που ζητάει είναι εγγυήσεις ασφαλείας, αποναζιστικοποίηση και ουδετεροποίηση της Ουκρανίας. Το νόμιμο αίτημα της Ρωσίας έχει ωθήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να σταθούν στο πλευρό της καταδικάζοντας το καθεστώς Ζελένσκυ και την πολιτική των προκλήσεων της Ουκρανίας. Τούτου δοθέντος αντιπολεμικές φωνές που δεν αποτελούν όργανα του ΝΑΤΟ – και τέτοια είναι η φωνή του Καγκαρλίτσκι και πολλών ακόμη υποθέτω εντός της Ρωσίας – έχουν δικαίωμα να υπάρχουν και να ορθώνονται. _

Με μαφιόζικους εκβιασμούς απέσπασε η ΕΕ τη συναίνεση της Ουγγαρίας για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Και να μην ξέραμε τι είχε προηγηθεί του πρωινού της 1ης Φεβρουαρίου 2024 εύκολα θα το μαντεύαμε από την φωτογραφία που δημοσιεύτηκε. Από τα αριστερά προς τα δεξιά, η πρόεδρος της ΕΕ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, η ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και άλλοι να γελούν ή να κοιτούνε με αυτοπεποίθηση μπροστά, ξέροντας πώς πήραν ό,τι ήθελαν. Σε εμφανή αντίθεση, ο Όρμπαν με το κεφάλι κάτω, σκυθρωπός, ταπεινωμένος.

Ο εκβιασμός που του ασκήθηκε ξεπερνούσε οποιαδήποτε απειλή ή πίεση έχει ασκηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κράτος μέλος της. Το επίμαχο ήταν η έγκριση οικονομικής βοήθειας ύψους 50 δισ. ευρώ στην Ουκρανία για τα επόμενα 4 χρόνια, μέχρι δηλαδή το 2027. Η Ουγγαρία διαφωνούσε, όπως έχει αποστασιοποιηθεί συστηματικά τα τελευταία δύο χρόνια απέναντι σε πολλές αποφάσεις που αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν ψήφισε για παράδειγμα τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ σε μια πρόσφατη συνεδρίαση που τέθηκε σε ψηφοφορία η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία αποχώρησε από την αίθουσα αφήνοντας τους παριστάμενους να ψηφίσουν ομόφωνα, όπως προβλέπεται, την έναρξη των διαδικασιών.

Τώρα όμως ήταν διαφορετικά. Επειδή η βοήθεια των 50 δισ. ευρώ απαιτούσε την ομόφωνη έγκριση και των 27, έγκαιρα η ΕΕ είχε ειδοποιήσει την Βουδαπέστη ότι σε περίπτωση που τολμήσει να θέσει πάλι βέτο, τότε η μαγιάρικη οικονομία θα κατεδαφιστεί! Θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη! Κι αυτό μάλιστα κατόπιν ενός καλοδουλεμένου σχεδίου!

Ο μαφιόζικος εκβιασμός έγινε γνωστός την Κυριακή 28 Ιανουαρίου, από δημοσίευμα των Financial Times, με άρθρο που είχε τίτλο «Οι Βρυξέλλες απειλούν να πλήξουν την οικονομία της Ουγγαρίας αν ο Όρμπαν βάλει βέτο στην βοήθεια στην Ουκρανία». Το δημοσίευμα αναφερόταν σε ένα εμπιστευτικό σχέδιο που καταστρώθηκε στις Βρυξέλλες, και το οποίο έγινε γνωστό στη βρετανική εφημερίδα, βάσει του οποίου χαράκτηκε μια στρατηγική συντριβής της οικονομίας της Ουγγαρίας σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός της επέμενε στο βέτο. Το σχέδιο περιλάμβανε υπονόμευση του εθνικού νομίσματος και της εμπιστοσύνης των επενδυτών, άνοδο του κόστους δανεισμού, εκτροχιασμό του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους και στο τέλος πτώση των ρυθμών μεγέθυνσης και άνοδο του πληθωρισμού και της ανεργίας!

Βάσει των όσων έγραφε το επίσημο έγγραφο «σε περίπτωση μη συμφωνίας την 1η Φεβρουαρίου, άλλοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα δηλώσουν δημόσια ότι υπό το φως της μη δημιουργικής συμπεριφοράς του Ούγγρου πρωθυπουργού δεν μπορούν να φανταστούν» ότι ευρωπαϊκά κονδύλια θα συνεχίσουν να ρέουν στη Ουγγαρία. Μιλάμε ότι είχαν στήσει κανονικό θέατρο, με αγανακτισμένους πρωθυπουργούς, να παρελαύνουν μπροστά από κάμερες παριστάνοντας τους εξοργισμένους! Χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση «οι χρηματοπιστωτικές αγορές, ευρωπαϊκές και πολυεθνικές εταιρείες θα ενδιαφερθούν λιγότερο να επενδύσουν στην Ουγγαρία», έγραφε κατά λέξη το έγγραφο της ΕΕ! Κι αυτή η τιμωρία «γρήγορα θα πυροδοτούσε μια περαιτέρω αύξηση στο κόστος χρηματοδότησης του δημοσιονομικού ελλείμματος και πτώση στο νόμισμα».

Ο οδικός χάρτης εκβιασμού της Ουγγαρίας, που άνετα στοιχειοθετεί την κατηγορία εκβιασμού και σύστασης εγκληματικής συμμορίας για την ηγεσία της ΕΕ, δείχνει ότι ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί την μεγαλύτερη αντιδημοκρατική εκτροπή που έχει ποτέ συντελεστεί επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η μαφιόζικη απειλή– ή συμφωνείς να στείλουμε 50 δισ. στον Ζελένσκυ ή διαλύουμε την οικονομία της χώρας  σου – διατυπώνεται προς έναν πρωθυπουργό που εκλέγεται ανελλιπώς από το 2010. Διατυπώνεται από πρόσωπα μάλιστα, όπως η Ούρσουλα ή ο Μισέλ, που δεν φέρουν καμία νομιμοποίηση. Η εκλογή τους ακόμη και αν προηγήθηκε ήταν κωμωδία, αποτέλεσμα ισορροπιών και ανταλλαγών μεταξύ βαρόνων του χρήματος.

Οι μαφιόζικοι εκβιασμοί προς την Ουγγαρία δείχνουν επίσης ότι στην πράξη δικαίωμα βέτο (ύστατο όπλο άμυνας των μικρών χωρών της ΕΕ απέναντι στις μεγάλες) δεν υφίσταται! Ξεπερνιέται από αδίστακτους εκβιασμούς που διενεργούνται πίσω από τις κλειστές κουρτίνες και στο βάθος σκοτεινών διαδρόμων, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Οι πρακτικές «νύχτας» που υιοθετεί η ΕΕ για να επιβάλει την πολιτική της, γίνονται ακόμη πιο προκλητικές και εξοργιστικές αν αξιολογηθούν βάσει του ζητούμενου τους. Πιθανά όλοι οι πολίτες να συμφωνούσαν αν αυτά τα 50 δισ. ευρώ δίνονταν για ανθρωπιστική βοήθεια στην μαρτυρική Γάζα ή για να χρηματοδοτηθούν τα καύσιμα των ευρωπαίων αγροτών (που την ίδια ώρα πολιορκούσαν τις Βρυξέλλες!) ή για να στηριχθούν τα δημόσια συστήματα υγείας με προσλήψεις προσωπικού ή για να κρατικοποιηθούν οι ιδιωτικές ΑΠΕ. Όμως δίνονται για να συνεχισθεί ο πόλεμος για άλλα τέσσερα χρόνια, υπονομεύοντας τις προοπτικές της ειρήνης! Την ίδια ώρα μάλιστα οι ΗΠΑ, με αφορμή το βέτο των Ρεπουμπλικανών στην πρόταση έγκρισης 60 δισ. δολ., σταμάτησαν να χρηματοδοτούν την Ουκρανία. Κι έτσι η κάλυψη του κόστους του πολέμου με τη Ρωσία εξελίσσεται σε μια αμιγώς ευρωπαϊκή υπόθεση, εντείνοντας την φτώχεια στη γηραιά ήπειρο.

Το βάθος του εγγενούς αυταρχισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτεται κι από μια άλλη πλευρά της Συνόδου Κορυφής της 1ης Φεβρουαρίου. Ο Όρμπαν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο να συναινέσει στην χρηματοδότηση του πολέμου επειδή έγκαιρα οι ηγέτες της ΕΕ απέρριψαν το σχέδιο Β’ που προέβλεπε να περάσει η χρηματοδότηση τη Ουκρανίας από τα κοινοβούλια των 26 άλλων κρατών μελών της ΕΕ. Δεδομένου ότι όλες αυτές οι χώρες επιβάλλουν λιτότητα και περικοπές στο εσωτερικό τους, η δημόσια συζήτηση και η ψήφιση μιας τέτοιας πρότασης θα έφερνε στο φως την διπροσωπία τους: Ότι την ίδια ώρα που κόβουν μισθούς και συντάξεις στο εσωτερικό τους στέλνουν 50 δισ. στην Ουκρανία. Χώρια τα 28 δισ. ευρώ που έχουν ήδη δοθεί από την έγκριση του πολέμου!

Κι έτσι αποφάσισαν η συζήτηση να διεξαχθεί εν κρυπτώ!