Υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι για τους οποίους μια νίκη του Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ το Νοέμβριο θα συνιστούσε οπισθοδρόμηση: η αντιμεταναστευτική του πολιτική, η ακροδεξιά του ρητορεία, ο λόγος μίσους που αναπαράγει, η αντι-κινέζικη του εμμονή, κι άλλοι πολλοί. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, προσπερνώντας τα παραπάνω, ανακάλυψαν έναν άλλο λόγο που, ομολογούμε, δεν είναι κι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί: Η πιθανότητα διάλυσης του ΝΑΤΟ.
Αφορμή για τις ανησυχίες των ευρωπαίων ηγετών αποτέλεσε προεκλογική ομιλία του Αμερικάνου πρώην προέδρου το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου στην Βόρεια Καρολίνα, όπου επανέλαβε την γνωστή απειλή: Αν τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν αυξήσουν τις πολεμικές τους δαπάνες, να φτάσουν στο 2% του ΑΕΠ τους, τότε οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να τα καλύψουν σε ένα ενδεχόμενο πολέμου.
Ζητούμενο του Τραμπ, που τινάζει στον αέρα το περιβόητο άρθρο 5, δεν είναι η αμυντική θωράκιση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Ζητούμενο των απειλών του είναι η χρηματοδότηση της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, δεδομένου ότι η μερίδα του λέοντος από κάθε αύξηση των πολεμικών δαπανών πάει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Μέχρι το 2023 ο μέσος όρος των πολεμικών δαπανών ανερχόταν στο 1,5% του ΑΕΠ που αντιστοιχούσε σε 240 δισ. δολ. ετησίως. Σε αδρές γραμμές μπορούμε επομένως να πούμε ότι για να μας κάνουν την …χάρη οι ΗΠΑ και να μας προστατεύουν θα πρέπει στο εξής να αφαιμάζουν 80 δισ. δολ. επιπλέον ετησίως από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Κι αυτά τα ποσά να στέλνονται στο στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, που εδώ και δεκαετίες χαράζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική σε μια κατεύθυνση αστάθειας και πρόκλησης πολέμων έτσι ώστε να αυξάνονται τα κέρδη του.
Σε εμάς μένει να μετρήσουμε αυτά τα επιπλέον 80 δισ. σε πόσα χαμένα νοσοκομεία και παιδικούς σταθμούς αντιστοιχούν και σε πόσες αυξήσεις συντάξεων που δεν θα γίνουν. Γιατί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η άλλη όψη από το «χρύσωμα» της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας θα είναι η φτωχοποίηση των λαών. Αύξηση των πολεμικών δαπανών σημαίνει λιτότητα και φτώχεια. Σημαίνει επίσης μιλιταρισμός και πόλεμοι, μιας και από ανακαλύψεώς τους όπλα και πυρομαχικά αφότου αγοράζονται πρέπει και να χρησιμοποιηθούν.
Η απειλή του Τραμπ ωστόσο είναι μπλόφα! Αρκεί να δούμε την περίπτωση της Ελλάδας, που εκ παραδόσεως πληρώνει βαρύτατο φόρο υποτέλειας στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία. Μόνο το 2023 πληρώσαμε το 3,01% του ΑΕΠ μας, ξεπερνώντας κατά πολύ το στόχο του 2%. Περισσότερα από μας πλήρωσαν μόνο η Πολωνία (3,9%) και οι ΗΠΑ (3,49%). Το ΝΑΤΟ ωστόσο δεν έχει προσφέρει καμία κάλυψη στην Ελλάδα. Απέναντι στις ελληνοτουρκικές διαφορές ανέκαθεν ή έμενε αμέτοχο ή έπαιρνε το μέρος της Τουρκίας κι ας πληρώνει μόνο το 1,31% του ΑΕΠ της σε πολεμικές δαπάνες. Το ΝΑΤΟ επομένως, δηλαδή οι ΗΠΑ, επιλέγουν τη …σωστή πλευρά του Αιγαίου βάσει στρατηγικών προτεραιοτήτων κι όχι βάσει του ποιός είναι ο καλύτερος πελάτης.
Κι όσο για την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία, μάλλον κι αν δεν υπήρχε η απειλή του Τραμπ έπρεπε να την εφεύρει, αν κρίνουμε από την πλειοδοσία εξαγγελιών αύξησης των πολεμικών δαπανών που διαδέχτηκε την ομιλία του Τραμπ στην Βόρεια Καρολίνα…
Απαντήσεις στο πολύ σοβαρό ζήτημα των οικονομικών επιπτώσεων από τον πόλεμο στην Ουκρανία επιχείρησε να δώσει ο Λεωνίδας Βατικιώτης.
Ο οικονομολόγος και δημοσιογράφος, μίλησε με τον Παναγιώτη Τσαρτσιανίδη στη εκπομπή του http://www.kozani.tv «Θέσεις & Αντιθέσεις,» για ένα θέμα με πολλές αρνητικές διαστάσεις που έχουν άμεση επίπτωση στη Γερμανική βιομηχανία, με προεκτάσεις στην Ευρωπαϊκή και φυσικά στην αδύναμη οικονομία της χώρας μας.
Από μία κλωστή κρέμεται η ειρήνη στο ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο του Κοσόβου μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις της Γερμανίας και των Αμερικανών που αμφισβητούν το μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένο και δεσμευτικό στάτους της περιοχής.
Το Κόσοβο, βάσει της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1999 απολαμβάνει ουσιώδους αυτονομίας ενώ συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιουνίου 2003 ανέφερε ότι «εμείς οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υποστηρίζουμε την πλήρη εφαρμογή της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Κοσυφοπέδιο». Επίσης, στην μετέπειτα συμφωνία των Βρυξελλών του 2013 ρυθμίστηκαν εκκρεμότητες μεταξύ Σερβίας και Πρίστινας, χωρίς να αμφισβητείται η ισχύς της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Στην πράξη αντίθετα, τόσο το 1244 όσο και οι Συμφωνίες της Θεσσαλονίκης και των Βρυξελλών μοιάζουν με τις Συμφωνίες του Μινσκ, όπως δήλωσε η πρώην γερμανίδα καγκελάριος: Υπογράφτηκαν μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο η Δύση και να προλάβει το Κόσοβο να εξοπλιστεί ώστε να υλοποιηθούν τα αμερικανο-γερμανικά σχέδια, παρά κι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό τον λόγο οι προβλέψεις που προστατεύουν τους Σέρβους δεν έχουν υλοποιηθεί με ευθύνη Γερμανίας και ΗΠΑ οι οποίες όχι μόνο προστατεύουν το Κόσοβο αλλά του επιτρέπουν να λειτουργεί κι ως παγκόσμιο κέντρο εμπορίας ναρκωτικών, σωματεμπορίας και κάθε είδους απάτης.
Το έτος που φεύγει μια σειρά γεγονότων ωθεί στην επιτάχυνση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία, με κάθε μάλιστα κόστος.
Σημείο – σταθμός σε αυτή την πορεία η δήλωση ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, που βρήκε θερμή υποστήριξη από τους Αμερικανούς δια στόματος Τζο Μπάιντεν μάλιστα όταν ήταν αντιπρόεδρος του Μπάρακ Ομπάμα. Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο προέβη σε μια πρωτοφανή απόφαση καθώς έκρινε ότι η μονομερής ανακήρυξη δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ήταν μία απόφαση κόλαφος για την διεθνή νομιμότητα καθώς από την μια αμφισβητούσε το απαραβίαστο των συνόρων και από την άλλη προσέφερε την νομική κάλυψη σε οποιαδήποτε εθνότητα θα διεκδικούσε την απόσχισή της. Για την ακρίβεια όχι σε οποιαδήποτε εθνότητα, αλλά αυστηρά σε εκείνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλοί αποσταθεροποίησης και όργανα εξυπηρέτησης του ιμπεριαλισμού, βλέπε τα ναζιστικά μορφώματα των Βαλτικών Δημοκρατιών, κράτη – θραύσματα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, κοκ.
Έκτοτε πάνω από 100 κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση πέντε κράτη δεν το έχουν αναγνωρίσει ώστε να μην δημιουργηθεί προηγούμενο: Ισπανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία και Σλοβακία. Κατά συνέπεια η ΕΕ ως όλον δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη το Κόσοβο κι ούτε πρόκειται να το κάνει αν δεν θέλει να δει την Καταλονία κι άλλες αμφισβητούμενες περιοχές που κατοικούνται από εθνικές μειονότητες να διεκδικούν ή να ανακηρύττουν την δική τους εθνική ανεξαρτησία επικαλούμενες το προηγούμενο του Κοσόβου.
Παρόλα αυτά, η Γερμανία χρησιμοποιώντας την ΕΕ σαν το μακρύ της χέρι και στολή παραλλαγής ώθησε τους κατσαπλιάδες του Κοσόβου να καταθέσουν επίσημο αίτημα ένταξης στην ΕΕ. Άμεσα δε να ζητήσουν απελευθέρωση της βίζας ώστε να επιτρέπονται ταξίδια και διαμονή από το ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο στις 27 χώρες της ΕΕ μέχρι και 90 ημέρες, χωρίς εκ των προτέρων έγκριση.
At the heart of Europe, in the beautiful city of Prague, we officially submitted to the Czech EU Presidency our application for EU membership.
This is a historic day for the people of Kosova, and a great day for democracy in Europe. pic.twitter.com/BD4VwrjODa
Το πράσινο φως για την κατάργηση της βίζας αναμένεται να δοθεί επίσημα στις αρχές του 2023 από το Ευρωκοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της ΕΕ· με άλλα λόγια είναι θέμα πολύ λίγων εβδομάδων. Οργανισμοί δηλαδή που όταν θέλουν να αποφασίσουν κοινές προμήθειες ή την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου συζητούν και διαφωνούν επί έναν ολόκληρο χρόνο, τώρα για να δημιουργήσουν ένα ακόμη υποτελές τους κρατίδιο στην καρδιά των Βαλκανίων και να ακρωτηριάσουν την Σερβία θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν με διαδικασίες φαστ τρακ…
Η έγκριση ωστόσο του κοσοβαρικού αιτήματος ένταξης εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα, που δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν αδιάφορα. Η γερμανική εμμονή να ενταχθεί το προτεκτοράτο του Κοσόβου στην ΕΕ ισοδυναμεί με μια πανηγυρική και ντε φάκτο ακύρωση του βέτο στην (ούτε για αστείο ενιαία) ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Η Γερμανία δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην θέσει το αίτημα της δημόσια. Υποστηρίζει μάλιστα, όπως έγραψε ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ότι το βέτο θα θυσιασθεί «για καλό σκοπό»: στον βωμό της Ευρωπαϊκής ισχύος. Απαξιώνει μάλιστα ως «εγωιστικά μπλοκαρίσματα» τα βέτο που έχουν τεθεί στο παρελθόν.
Τα γερμανικά συμφέροντα υπεράνω όλων
Το παράδειγμα του Κοσόβου ωστόσο άλλα δείχνει: Πρώτο, ότι το βέτο έχει ήδη καταργηθεί όταν τυπικά κυρίαρχα κράτη (όπως Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος, Ρουμανία και Σλοβακία) συναινούν να χορηγηθεί βίζα και να δοθεί προενταξιακό καθεστώς σε ένα κράτος που δεν αναγνωρίζουν! Σε ένα κράτος που επίσημα δεν υφίσταται! Πρόκειται για ακραία περίπτωση ακύρωσης εθνικών κρατών και ταπείνωσης! Δείχνει, δεύτερο, ότι η σημερινή ενιαία υποτίθεται Ευρώπη, είναι στην πραγματικότητα μια Γερμανική Ευρώπη! Το Βερολίνο χρησιμοποιεί την ΕΕ, τσαλαπατώντας όλες τις θεσμοθετημένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, για να επιβάλλει τα δικά του στενά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, τα οποία μάλιστα καταπατούν το διεθνές δίκαιο, όπως το ψήφισμα 1244. Κατά συνέπεια το Βερολίνο έχει ήδη καταργήσει ντε φάκτο το βέτο για να εξυπηρετήσει την επιστροφή του γερμανικού αλυτρωτισμού για τρίτη φορά.
Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών επιτάχυναν την διαδικασία οριστικής ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Συγκεκριμένα, η προσπάθεια απαγόρευσης στους 120.000 Σέρβους που κατοικούν στο βόρειο Κόσοβο να χρησιμοποιούν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας στα ΙΧ αυτοκίνητά τους, η προσπάθεια σύλληψης Σέρβου μειονοτικού αστυνομικού που κατηγορείται ότι πυροβόλησε αστυνομικούς του Κοσόβου, η μετέπειτα αποχώρηση όσων Σέρβων αστυνομικών και δικαστικών υπηρετούσαν στη δημόσια διοίκηση του Κοσόβου και κυρίως η δημιουργία οδοφραγμάτων στα εδαφικά όρια της σερβικής μειονότητας δημιούργησαν την εύφλεκτη ύλη που καθιστά θέμα χρόνου μια αναζωπύρωση.
Η πολυεθνική ΝΑΤΟϊκή δύναμη 4.000 στρατιωτών που στρατοπεδεύει μόνιμα στο Κόσοβο στο αποκορύφωμα των ταραχών ανήγγειλε στρατιωτική άσκηση, που δεν ήταν τίποτε άλλο από επίδειξη δύναμης απέναντι στην Σερβία, ώστε να αποθαρρύνει οποιαδήποτε κίνηση του σερβικού στρατού.
During the last days, the #NATO-led #KFOR mission conducted a series of exercises in northern #Kosovo to test its capabilities to continue ensuring a safe and secure environment and freedom of movement.
Ενδεικτικό στοιχείο για την εξόφθαλμη στράτευση των ΝΑΤΟϊκών στο πλευρό των Κοσοβάρων είναι η απάθεια που έδειξαν το 2004 στη διάρκεια ταραχών οι οποίες οδήγησαν στον θάνατο δεκάδων Σέρβων και στην βίαιη εκδίωξη χιλιάδων οικογενειών μειονοτικών που κατέφυγαν στην Σερβία για να γλυτώσουν το πογκρόμ και τις καθημερινές ταπεινώσεις. Η εθνοκάθαρση σε βάρος των Σέρβων διευκόλυνε το σχέδιο των Κοσοβάρων κατσαπλιάδων για ένα εθνικά ομοιογενές Κόσοβο. Έτσι, για να γίνουν ακόμη πιο έντονες οι αναλογίες, οι Σέρβοι του Κοσόβου υπέμεναν τα μαρτύρια των ρωσώφωνων στο Ντονμπάς από το 2014 που έγινε το πραξικόπημα του Μεϊντάν…
Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι στο ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ (κατ’ εντολή του οποίου επιχειρεί η KFOR στο Κόσοβο) προβλέπεται η ανάπτυξη σερβικού στρατού στο Κόσοβο, στο πλαίσιο συγκεκριμένων αποστολών. Αντίθετα, αν κάτι δεν προβλέπεται είναι η απαγόρευση της εισόδου και δράσης του, όπως συνέβη όταν η Σερβία υπέβαλε τη σχετική αίτηση. Η βιασύνη μάλιστα της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, να απορρίψει το αίτημα των Σέρβων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που εγκάλεσε την γερμανίδα υπουργό ως αναρμόδια να απαντήσει, ενώ της επέρριψε την ευθύνη για την απροθυμία της Πρίστινας να εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει ως τώρα υπογράψει και αφορούν τα δικαιώματα των Σέρβων του Κοσόβου.
Η Σερβία του 2022 δεν είναι η Σερβία της δεκαετίας του 2000. Έχει αναβαθμίσει τις στρατιωτικές της υποδομές κι έχει δηλώσει ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά στο χρέος της να υπερασπιστεί τους διωκόμενους Σέρβους του Κοσόβου. Το βράδυ της Δευτέρας 26 προς Τρίτη 27 Δεκεμβρίου ο πρόεδρος της χώρας έθεσε τον στρατό και την αστυνομία σε ύψιστη ετοιμότητα, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά!
🇷🇺🇷🇸 On September 23, Sergey #Lavrov had a meeting with President of Serbia @avucic on the sidelines of the #UNGA77.
Russia and #Serbia hold identical positions on #Kosovo settlement based on international law and the pivotal UNSC Resolution 1244.
Η ένταση στο Κόσοβο, όσο θα έρχεται πιο κοντά η ένταξη του στην ΕΕ, θα οδηγήσει την Σερβία να παγώσει την δική της ενταξιακή πορεία, να έρθει σε σύγκρουση με Βρυξέλλες και Βερολίνο και ταυτόχρονα να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την Μόσχα και την Κίνα. Ταυτόχρονα, η Γερμανία θα εκμεταλλευτεί την δημιουργία μιας χαίνουσας πληγής στο κέντρο των Βαλκανίων για να νομιμοποιήσει την αποστολή στρατού της εκτός συνόρων και την στρατιωτικοποίηση της ίδιας της ΕΕ…
Οι καιροσκόποι και εθνικολαϊκιστές, ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, προωθούν το μεγαλοεθνικιστκό σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας προσαρτίζοντας τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας. Ο λύκος κι αν εγέρασε δεν άλλαξ´ η προβιά του. pic.twitter.com/tmzxdo72uy
Η Ελλάδα μόνο χαμένη θα βγει από την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου κατά πολλούς τρόπους. Το ευρωπαϊκό «πλυντήριο» του Κοσόβου που κατοικείται από μουσουλμάνους θα απομακρύνει την Ελλάδα από την Σερβία ενώ θα δώσει νέα ώθηση στα αναθεωρητικά σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας, που υποστηρίζονται επίμονα και παντοιοτρόπως από την Τουρκία…
Απορρίπτουν οι λαοί Ελλάδας και Κύπρου την ακολουθούμενη πολιτική κατά της Ουκρανίας
Μήπως απορείτε γιατί εξαφανίστηκε από τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης η έρευνα του έκτακτου Ευρωβαρόμετρου για την στάση των πολιτών απέναντι στην Ουκρανία;
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Η απάντηση βρίσκεται στις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτηθέντες σε Ελλάδα και Κύπρο: Απαντήσαμε «λάθος», όπως «λάθος» είχαμε απαντήσει στα δημοψηφίσματα του 2004 και του 2015! Και το αποτέλεσμα ήταν η είδηση σχεδόν να εξαφανισθεί από τις ιστοσελίδες του διαδικτύου και τις στήλες των εφημερίδων!
Η συγκεκριμένη έρευνα διεξήχθη από τις 13 ως τις 20 Απριλίου 2022, από την εταιρεία Ipsos που διενεργεί πάντα τις σχετικές έρευνες, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δόθηκε στη δημοσιότητα προς τα μέσα Μαΐου.
«Όχι» στην στάση των εθνικών κυβερνήσεων
Το ερώτημα που συμπυκνώνει την στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Αναστασιάδη είναι το εξής: «πόσο ικανοποιημένοι ή ανικανοποίητοι είστε με τον τρόπο που αντέδρασαν στον πόλεμο στην Ουκρανία οι εθνικές αρχές;». Ενώ λοιπόν το 31% στην Ελλάδα απάντησε πολύ και σχετικά ικανοποιημένο (11% + 20%, αντίστοιχα), ένα υπερδιπλάσιο ποσοστό της τάξης του 66% απάντησε σχετικά μη ικανοποιημένο και καθόλου ικανοποιημένο (23% + 43%). Εξ ίσου κατηγορηματικά απορρίπτεται η στάση της κυβέρνησης Αναστασιάδη και στην Κύπρο. Ενώ πολύ και σχετικά ικανοποιημένοι (8% + 31%) απέναντι στην στάση της Λευκωσίας δηλώνει το 39% των ερωτηθέντων, το 54% δηλώνει σχετικά και καθόλου μη ικανοποιημένο (27% + 27%).
Αξίζει να αναφερθεί ότι σε επίπεδο ΕΕ η πλειοψηφία του 54% επιδοκιμάζει την στάση των κυβερνήσεων της, ενώ την απορρίπτει ένα υποδεέστερο ποσοστό της τάξης του 39%. Η ίδια στάση με τον λαό της Ελλάδας και της Κύπρου παρατηρείται επίσης στην Βουλγαρία (65% απόρριψη, 28% αποδοχή), τη Σλοβενία (49% απόρριψη, 39% αποδοχή) και τη Σλοβακία (55% απόρριψη έναντι 39% αποδοχή).
Στην Ελλάδα η απόρριψη της πολιτικής Μητσοτάκη από τους συμμετέχοντες στην έρευνα του Ευρωβαρόμετρου σημαίνει ότι η περίφημη δήλωση του έλληνα πρωθυπουργού για την «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν αφορούσε παρά μια μειοψηφία! Με άλλα λόγια, την πλευρά των Αμερικανών και των Ναζί του τάγματος Αζόφ την επέβαλε ως εθνική γραμμή μια κυβέρνηση που λειτουργούσε παρά κι ενάντια στη βούληση του ελληνικού λαού, χωρίς νομιμοποίηση! Η πλειοψηφία του λαού στην Ελλάδα και την Κύπρο απορρίπτουν τη γραμμή του πολέμου!
Απορρίπτουν και την στάση της ΕΕ
Απορριπτικά επίσης στέκονται Έλληνες και Κύπριοι και απέναντι στη στάση της ΕΕ! Σε ερώτημα για την ικανοποίηση ή μη απέναντι στη αντίδραση της ΕΕ στον πόλεμο στην Ουκρανία, το 69% των Ελλήνων δήλωσε μάλλον μη ικανοποιημένο (26%) ή καθόλου ικανοποιημένο (43%), ενώ πολύ ικανοποιημένο (6%) και μάλλον ικανοποιημένο (23%) δηλώνει συνολικά το 29% όσων ερωτήθηκαν. Το ίδιο και στην Κύπρο. Ενώ μάλλον ικανοποιημένο δήλωσε το 31% και καθόλου ικανοποιημένο το 32%, συνολικά δηλαδή το 63% απέρριψε τη στάση των Βρυξελλών, θετικά την αποτίμησε ένα συνολικό ποσοστό της τάξης του 34% (8% πολύ ικανοποιημένο και 26% μάλλον ικανοποιημένο).
Εντύπωση προκαλεί ότι από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, 10 συνολικά (Βουλγαρία, Τσεχία, Εσθονία, Ισπανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Λουξεμβούργο και Σλοβενία, πέραν της Ελλάδας και της Κύπρου) απορρίπτουν την αντίδραση της ΕΕ, ενώ δύο άλλες χώρες (Αυστρία και Πολωνία) είναι διχασμένες: Το ποσοστό των πολιτών που δηλώνουν ικανοποιημένοι είναι ίδιο με το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν μη ικανοποιημένοι.
Παρότι κάθε ερώτηση και απάντηση κρύβει διαφορετικές, ακόμη και αλληλοαποκλειόμενες απόψεις, ο διχασμός των ευρωπαίων πολιτών απέναντι στη γραμμή των Βρυξελλών κάλλιστα μπορεί να ερμηνευθεί ως απόρριψη της φιλοπολεμικής γραμμής, στην οποία οι Βρυξέλλες πρωτοστάτησαν. Η ΕΕ μπορούσε να λειτουργήσει περισσότερο κατευναστικά και δεν το έκανε. Είχε τη δυνατότητα να ασκήσει διπλωματία και να υιοθετήσει μια διαμεσολαβητική στάση, αντί να επιλέξει να ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Καθόλου ικανοποιημένοι με το ΝΑΤΟ!
Ενδιαφέρουσα κι εντελώς απρόσμενη είναι επίσης η στάση των πολιτών σε Ελλάδα και Κύπρο, στην ερώτηση σχετικά με την αντίδραση του ΝΑΤΟ στο πόλεμο στην Ουκρανία. Στην Ελλάδα το 74% την απέρριψε (26% δήλωσε μάλλον μη ικανοποιημένο και 48% καθόλου ικανοποιημένο), ενώ ικανοποιημένο δήλωσε το 24% (5% πολύ ικανοποιημένο και 19% μάλλον ικανοποιημένο). Στην δε Κύπρο το 72% των πολιτών απέρριψε τη στάση του ΝΑΤΟ (23% απάντησε μάλλον μη ικανοποιημένο και 49% καθόλου ικανοποιημένο), ενώ 18% την ενέκρινε (4% δήλωσε πολύ ικανοποιημένο και 14% μάλλον ικανοποιημένο). Αξίζει να αναφερθεί ότι Ελλάδα και Κύπρος κατέχουν το ρεκόρ στις απορριπτικές απαντήσεις καθώς σε καμία άλλη χώρα τόσο μεγάλο ποσοστό κατοίκων δεν δήλωσε καθόλου ικανοποιημένο από την στάση του ΝΑΤΟ.
A closeup shot of the waving flag of The North Atlantic Treaty Organization with interesting textures
Συνολικά, θετικά απέναντι στη στάση του ΝΑΤΟ διάκειται το 49% των πολιτών, ενώ αρνητικά το 43%. Το ποσοστό των θετικών και αρνητικών απαντήσεων δεν είναι ωστόσο αναλογικά κατανεμημένο και στις 27 χώρες της ΕΕ. Συνολικά 13 χώρες από τις 27 (σχεδόν οι μισές!) στέκονται αρνητικά: Βουλγαρία, Τσεχία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Αυστρία, Σλοβενία και Σλοβακία, μαζί με Ελλάδα και Κύπρο.
Η απόρριψη εκ μέρους Κυπρίων και Ελλήνων του ΝΑΤΟ αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα εξ αιτίας των προτάσεων ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Μια τέτοια προοπτική, που απέκτησε νέα ώθηση μετά την πρόταση για ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας, δεν συναντά την αποδοχή των Κυπρίων! Οι Κύπριοι διατηρώντας ζωντανές τις μνήμες από την πρωταγωνιστική συμμετοχή τους στο κίνημα των Αδεσμεύτων αλλά και την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στη Ρωσία, λόγω της στάσης που ανέκαθεν τηρούσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στέκονται αρνητικά στο ενδεχόμενο ένταξής του νησιού στην λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, που δεν απέτρεψε την εισβολή στην Κύπρο, ενώ τώρα αρνείται να λάβει τιμωρητικά μέτρα κατά της Τουρκίας.
Καταδίκη των ΗΠΑ!
Απορριπτικά στέκονται απέναντι στη στάση των ΗΠΑ τα 3/4 των πολιτών σε Ελλάδα και Κύπρο. Στο ερώτημα πόσο ικανοποιημένοι ή μη ικανοποιημένοι είστε στον τρόπο αντίδρασης των ΗΠΑ στην Ουκρανία στην Ελλάδα το 73% απάντησε αρνητικά: 22% μάλλον μη ικανοποιημένοι και 51% καθόλου ικανοποιημένοι. Θετικά απάντησε το 24%: 6% απάντησε πολύ ικανοποιημένο και 18% μάλλον ικανοποιημένο. Στην Κύπρο οι διαθέσεις απέναντι στις ΗΠΑ είναι πιο …άγριες: 74% απάντησε αρνητικά (20% δήλωσε ότι είναι μάλλον μη ικανοποιημένο και 54% καθόλου ικανοποιημένο), ενώ 18% το αντίθετο (5% πολύ ικανοποιημένο και 13% μάλλον ικανοποιημένο).
Καίτοι σε επίπεδο ΕΕ η πλειοψηφία στέκεται θετικά απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ στο Ουκρανικό, κατά 47% έναντι 44%, η πλειοψηφία των 27 κρατών μελών της ΕΕ στέκεται αρνητικά! Μη ικανοποιημένοι από την στάση των ΗΠΑ δηλώνουν κατά πλειοψηφία οι πολίτες των ακόλουθων κρατών: Βουλγαρία, Τσεχία, Ιρλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Κροατία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Αυστρία, Σλοβενία και Σλοβακία. Και φυσικά Ελλάδα και Κύπρος.
Η απόρριψη των ΗΠΑ από την πλειοψηφία των 27 κρατών μελών της ΕΕ δείχνει ότι η πολιτική υποταγής στην Ουάσιγκτον που ακολουθούν οι Βρυξέλλες είναι επιλογή μιας μειοψηφίας κρατών του ευρωπαϊκού βορρά και της ανατολικής Ευρώπης. Αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια αμερικανοποίησης της Ευρώπης είναι τα κρατίδια της Βαλτικής που ο φιλοαμερικανισμός τους από ιδρύσεώς τους συναγωνίζεται το φιλοναζισμό τους. Μάρτυρας οι τιμές που αποδίδουν ακόμη και σήμερα Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία σε όσους υπηρέτησαν την Γερμανία στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Μάρτυρας επίσης η ευθύνη τους στη διαίρεση της Ευρώπης σε νέα και παλιά, δια στόματος του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ το 2003 όταν πρωτοστάτησαν στην αποστολή στρατού στο Ιράκ, ενάντια σε Γερμανία, Γαλλία, κ.α.
Τώρα Βερολίνο και Βρυξέλλες τρέχουν τελευταίες και καταϊδρωμένες πίσω από τις Βαλτικές χώρες, αφού πρώτα παραιτούμενες από οποιαδήποτε αυτοτέλεια μετατράπηκαν σε όργανα της Ουάσιγκτον, η οποία πυροδότησε τον πόλεμο στην Ουκρανία, κέρδισε και συνεχίζει να κερδίζει τα μέγιστα από τη συνέχισή του!
Ειδικότερα στην Ελλάδα και την Κύπρο η αρνητική στάση των πολιτών απέναντι στις ΗΠΑ εξηγείται στη βάση των αμερικανικών ευθυνών απέναντι σε κάθε δράμα που έχουμε υποστεί τις τελευταίες δεκαετίες: από την επταετή δικτατορία και την τουρκική κατοχή της Κύπρου μέχρι τις συνεχείς πολιτικές παρεμβάσεις του αμερικανικού παράγοντα στην ελληνική και κυπριακή πολιτική ζωή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ωστόσο, που πρωταγωνιστεί στην ικανοποίηση των αμερικανικών αιτημάτων, μόνο ζημιωμένος δεν βγήκε από την ανάμιξη της αμερικανικής πρεσβείας στην πολιτική ζωή της χώρας μας, όπως αποκάλυψε πρόσφατο ρεπορτάζ.
Όχι σε αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού
Η απόρριψη στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε άλλες χώρες της στάσης που κράτησαν οι εθνικές τους κυβερνήσεις, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συνάδει πλήρως με την απόρριψη εκ μέρους των πολιτών τους της χρηματοδότησης και αποστολής πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία. Είναι μια επιλογή που κατά πλειοψηφία στην ΕΕ εγκρίνεται. Ωστόσο, στην Ελλάδα το 57%, στην Κύπρο το 64%, στη Βουλγαρία το 62%, στην Ουγγαρία το 48% και στη Σλοβακία το 51% των πολιτών απορρίπτουν τις μαζικές αποστολές όπλων στο καθεστώς Ζελένσκυ, που παρατείνουν τον πόλεμο και την αιματοχυσία.
Σκοπό μάλιστα έχουν ομολογημένα πλέον να εξασθενίσουν οικονομικά και στρατιωτικά τη Ρωσία κι όχι φυσικά να προασπίσουν τα σύνορα της Ουκρανίας. Αν στόχος ήταν η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, οι δυτικές κυβερνήσεις θα επέβαλαν στον Ζελένσκυ να αποδεχθεί την ουδετεροποίηση της χώρας του κι όχι την μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο των Αμερικανών…
Η απόρριψη εκ μέρους των Ελλήνων της αποστολής στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία εκθέτει πολλαπλώς την κυβέρνηση Μητσοτάκη που, βάσει αποκαλυπτικού δημοσιεύματος, πραγματοποίησε έξι αποστολές στην Ουκρανία, χωρίς καν να ενημερώσει τη Βουλή ή τα αρμόδια όργανα. Ο οπλισμός μάλιστα που μεταφέρθηκε στην Ουκρανία, μέσω Γερμανίας, περιλάμβανε όχι μόνο καλάζνικοφ, αλλά επίσης αντιαρματικά και πυραύλους που αφαιρέθηκαν από τα νησιά του Αιγαίου!
Ενδιαφέρον πάντως έχει ότι όλα τα ευρήματα του έκτακτου Ευρωβαρόμετρου συμπίπτουν πλήρως με αντίστοιχες έρευνες που πραγματοποιούνται συχνά στην Ελλάδα, αλλά βλέπουν το φως της δημοσιότητας λιγότερο συχνά. Παρά μάλιστα την παραπληροφόρηση στην οποία πρωταγωνιστούν τα επίσημα Μέσα, ελέω λίστας Πέτσα, κοινή συνισταμένη όλων των ερευνών κοινής γνώμης είναι η απόρριψη της πολεμοχαρούς και εμπρηστικής πολιτικής Μητσοτάκη – ΕΕ – ΝΑΤΟ – ΗΠΑ.
Η δυσφορία μάλιστα απέναντι στη ακολουθούμενη φιλοπολεμική πολιτική μεγαλώνει όσο περνάει ο χρόνος. Στην επαναλαμβανόμενη έρευνα της Public Issue για παράδειγμα, δυσαρεστημένο με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο ζήτημα της Ουκρανίας δήλωνε το 74% των ερωτηθέντων τον Απρίλιο του 2022 (68% τον Μάρτιο), ενώ την τήρηση ουδέτερης στάσης στο ζήτημα της Ουκρανίας ζητούσε το 71% των ερωτηθέντων (65% τον Μάρτιο).
Διαφωνούν με την λογοκρισία και την φιλο-Ουκρανική δημοσιογραφία
Στην αντίθετη κατεύθυνση από την πανευρωπαϊκή, που εγκρίνει την απαγόρευση μετάδοσης στην ΕΕ των ρωσικών κρατικών Μέσων Ενημέρωσης, κινούνται οι Έλληνες οι Κύπριοι οι οποίοι απορρίπτουν την λογοκρισία που επιβλήθηκε σε Russia Today, Sputnik κ.α. κατά 64% και στις δύο χώρες. Έλληνες και Κύριοι έτσι τιμούν τις δημοκρατικές παραδόσεις τους, διαχωριζόμενοι από την αντιδημοκρατική γραμμή των Βρυξελλών, που ενέταξε την ΕΕ στην ίδια κατηγορία χωρών που ανήκει η Τουρκία και η Κίνα όπου απαγορεύεται η μετάδοση μη αρεστών Μέσων Ενημέρωσης. Πρόκειται για μέτρο που ταιριάζει σε ανελεύθερα καθεστώτα, υποβαθμίζει την δημοκρατία στην Ευρώπη και υποτιμάει τους πολίτες τους οποίους θεωρεί λίγο – πολύ αφελείς που κινδυνεύουν να παρασυρθούν από την πληρωμένη «εχθρική» προπαγάνδα…
Διαχωριζόμενοι οι δύο λαοί από την επίσημη ρητορική δεν είναι καθόλου τυχαία εκ μέρους τους η απόρριψη των εθνικών αρχών ως πηγών πληροφόρησης για τον πόλεμο στην Ουκρανία: 60% των Ελλήνων και 54% των Κυπρίων δεν εμπιστεύονται τις εθνικές πηγές πληροφόρησης. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες όπως στην Σλοβακία και τη Σλοβενία. Έλληνες και Κύπριοι μάλιστα με εξ ίσου μεγάλα ποσοστά απορρίπτουν ως πηγή πληροφόρησης ακόμη και τις ευρωπαϊκές αρχές, τις οποίες προφανώς θεωρούν μεροληπτικές. Το 60% των ερωτηθέντων στην Ελλάδα και το 56% στην Κύπρο δεν εμπιστεύονται ως πηγή πληροφόρησης για τον πόλεμο στην Ουκρανία τις ευρωπαϊκές αρχές, που καλλιεργούν έναν τυφλό αντιρωσισμό ο οποίος θυμίζει Μακαρθισμό. Η απαγόρευση των παραστάσεων του θεάτρου Μπολσόι στην Ελλάδα από την υπουργό Πολιτισμού Λ. Μενδώνη θα αποτελεί για χρόνια ντροπή κι ένδειξη κρατικού ρατσισμού.
Τέλος, σε κόλαφο για το δημοσιογραφικό επάγγελμα εξελίχθηκε σε πολλές χώρες της ΕΕ κι όχι σε όλες, ο πόλεμος στην Ουκρανία. Στην Ελλάδα το εκπληκτικά υψηλό ποσοστό του 76% δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους ως πηγή πληροφοριών για τον πόλεμο στην Ουκρανία! Στην Κύπρο επίσης το 64% απορρίπτει τους δημοσιογράφους.
Μιλώντας για την Ελλάδα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στα Μέσα Ενημέρωσης δεν είναι κάτι νέο. Επανέρχεται σε κάθε σχεδόν έρευνα το ζήτημα της ανελευθερίας και εξηγείται από τον θανάσιμο (όπως αποδεικνύεται) εναγκαλισμό τους από την οικονομική εξουσία. Ενδεικτικά, έρευνα του 2021 της Κάπα Research έδειξε ότι το 91% δεν εμπιστεύεται τα ΜΜΕ, ενώ τα εμπιστεύεται μόνο το 9%! Σε χειρότερη θέση από τα ΜΜΕ είναι μόνον οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ενώ σε καλύτερη θέση είναι ακόμη και η εκκλησία! Τα ύστερα του κόσμου…
Παρότι λοιπόν η αναξιοπιστία και η κατάντια των Μέσων στην Ελλάδα δεν είναι νέο φαινόμενο, έκτακτες συγκυρίες όπως η σημερινή που καθιστούν την ενημέρωση επιτακτική ανάγκη δείχνουν πόσο μεγάλο, αβυσσαλέο είναι το κενό μιας ενημέρωσης σφαιρικής και αξιόπιστης. Κυρίως όμως ανεξάρτητης από διεθνή κέντρα και κυβερνήσεις!
Το ΝΑΤΟ που τώρα υποκινεί την Ουκρανία συστηματικά από το 1999 πολιορκεί την Ρωσία, μέσω των διευρύνσεων
Η 27η Μαΐου του 1997, ήταν μια ωραία ανοιξιάτικη μέρα στην γαλλική πρωτεύουσα. Γεγονός που προσέφερε την κατάλληλη ευκαιρία στον υψηλό προσκαλεσμένο της Γαλλίας να ξεκινήσει την ομιλία του σχολιάζοντας τον καιρό.
Tου Λεωνίδα Βατικιώτη
Επί της ουσίας ωστόσο παρέπεμπε στο πολιτικό κλίμα των ημερών που ξεχείλιζε από προσδοκίες.
«Κυρίες και κύριοι, αυτή την όμορφη μέρα στο Παρίσι, στο λυκόφως του 20ου αιώνα προσβλέπουμε σε ένα νέο αιώνα με μία νέα Ρωσία και ένα νέο ΝΑΤΟ που θα εργάζονται από κοινού σε μια νέα Ευρώπη των δυνατοτήτων χωρίς όρια. Η Ιδρυτική Πράξη ΝΑΤΟ – Ρωσίας που μόλις υπογράψαμε συνενώνει ένα μεγάλο έθνος και την πιο επιτυχημένη συμμαχία της ιστορίας στον κοινό αγώνα για έναν από καιρό επιδιωκόμενο στόχο που όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ: μια ειρηνική, δημοκρατική και αδιαίρετη Ευρώπη»! Ακόμη και η συνέχεια της ομιλίας του αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον, όπως και η αντιφώνηση του ρώσου ομολόγου του, Μπορίς Γέλτσιν, ξεχείλιζαν από υποσχέσεις συνεργασίας.
Τίποτε εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα δεν προμήνυε όσα ακολούθησαν δύο μόλις χρόνια μετά, το 1999, με την πρώτη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Όταν εντάχθηκε στο βορειοατλαντικό σύμφωνο η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία, κάνοντας απλώς την αρχή για τα επόμενα τέσσερα κύματα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ.
Η ναρκοθέτηση της ειρήνης δεν σταμάτησε με την εξάπλωση του ΝΑΤΟ. Η διεύρυνσή του ήταν το μέσον για να κερδίσει πόντους η αμερικανοκρατία, σε βάρος πραγματικών ή εν δυνάμει αντιπάλων της, όπως η Ρωσία. Υποστηρίχθηκε επίσης από την μονομερή αποχώρηση των ΗΠΑ από διεθνείς συμβάσεις που εγγυούταν τον έλεγχο των εξοπλισμών. Κορυφαίο παράδειγμα ήταν η συνθήκη για τους αντι-βαλλιστικούς πυραύλους (ΑΒΜ) που υπογράφτηκε το 1972. Το 1997 ωστόσο, όταν υπογράφτηκε η Ιδρυτική Πράξη ΝΑΤΟ – Ρωσίας, παρότι πέντε πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες συμφώνησαν με τις ΗΠΑ να αναλάβουν τις ευθύνες και τις δεσμεύσεις που απέρρεαν από την ΕΣΣΔ δίνοντας νέα πνοή στην αποτελεσματικότητά της, ο χρόνος είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Τον Ιούνιο του 2002, στο απόγειο της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας», οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από την ΑΒΜ, οδηγώντας στην ακύρωσή της. Η δικαιολογία που επικαλέστηκαν αφορούσε την απειλή ενός λεγόμενου κράτους – παρία. Ενδεχομένως· οι βαλλιστικοί πύραυλοι ωστόσο, με ελάχιστον βεληνεκές 5.500 χιλιόμετρα κατασκευάστηκαν το 1970 για την τότε ΕΣΣΔ…
Η Ουκρανία αντικείμενο του αμερικανικού …πόθου
Μένοντας στην Ευρώπη (κι αφήνοντας εκτός σχολιασμού τα εγκλήματα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σε Σομαλία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη, κ.α.) δύο μόνο χώρες πρόβαλλαν εμπόδια στην Pax Americana: η Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς και η Ουκρανία. Ενώ η τύχη της πρώτης είναι γνωστή, οι προσπάθειες της αμερικανοκρατίας να κυριαρχήσει στην δεύτερη συχνά, ακόμη και τώρα, παραβλέπονται. Οι προσπάθειες των ΗΠΑ να ελέγξουν την κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν ξεκίνησαν με το πραξικόπημα στο Μαϊντάν. Τότε πέτυχαν.
Ανάλογες προσπάθειες, υπό τον μανδύα της κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενης πορτοκαλί επανάστασης, πραγματοποιήθηκαν και το 2004. Δεν κατάφεραν ωστόσο να μακροημερεύσουν. Η εκλογή του Γιανούκοβιτς το 2010 έκλεισε σύντομα την αμερικανική παρέμβαση στην Ουκρανία για να ανοίξει ξανά με το πραξικόπημα στο Μαϊντάν, όταν την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης διαδέχεται μια ειρηνική «εισβολή» στις κρισιμότερες θέσεις της κυβέρνησης στελεχών προερχόμενων από τις ΗΠΑ.
Από τότε διαπιστώναμε ότι «η πλειοψηφία, οριακή έστω, των ξένων διαβατηρίων έναντι των εθνικών ταυτοτήτων στο ουκρανικό υπουργικό συμβούλιο προοιωνίζεται τα χειρότερα για τις σχέσεις της Ουκρανίας με την Ρωσία και την επόμενη μέρα των ανατολικών περιοχών που έχουν ήδη αποσχισθεί, σχηματίζοντας τις Λαϊκές Δημοκρατίες, δεδομένου ότι πρόκειται για αδίστακτους εντολοδόχους που δεν έχουν την παραμικρή αναστολή. Τα “κατορθώματα” του Σαακασβίλι που δεν δίστασε να συγκρουστεί με τη Ρωσία, κατ’ εντολή του αμερικανικού πενταγώνου, προϊδεάζουν για την επόμενη μέρα…». Η επόμενη μέρα της Ουκρανίας ήταν ένα ματωμένο μίγμα υπερχρέωσης, υπερεξοπλισμού από τις ΗΠΑ, χρεοκοπίας και φτωχοποίησης του πληθυσμού λόγω των όρων που έθετε το ΔΝΤ για να την δανείσει!
Η οικονομική εξαθλίωση της Ουκρανίας ήταν η άλλη όψη του αιματηρού εμφύλιου που προκαλούσε η κυβέρνηση του Κιέβου με τις αποσχισθείσες ανατολικές ρωσόφωνες δημοκρατίες του Ντονμπάς. Αναφερόμαστε στον εμφύλιο για τον οποίο η υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Σοφία Βούλτεψη, δήλωσε άγνοια μιλώντας στην τηλεόραση του Open στις 6 Μαρτίου.
https://www.youtube.com/embed/MyP4AsrPgnY Η δήλωσή της, αν δεν ήταν υποκριτική για να συγκαλύψει τα εγκλήματα του Κιέβου, θα μείνει στην ιστορία ως κορυφαίο δείγμα ασχετοσύνης και επαρχιωτισμού κυβερνητικού στελέχους, που λόγω θέσης οφείλει να γνωρίζει τα θερμά μέτωπα και τις διεθνείς διενέξεις.
Για τον εμφύλιο στο Ντονμπάς ωστόσο τόσο ο ΟΗΕ όσο και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) έχουν δώσει στην δημοσιότητα πλήθος αξιόπιστων και αντικειμενικών εκθέσεων που βεβαιώνουν για την ύπαρξη άνω των 14.000 νεκρών. Οι περισσότεροι μάλιστα εκ των οποίων προέρχονται από τα πυρά των κυβερνητικών στρατιωτών και των Ναζί που έχουν πάρει «εργολαβία» από το 2014 την υπόθεση του Ντονμπάς.
Η τελική εκτίμηση για τα θύματα του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και ειδικότερα της Αποστολής Επιτήρησης στην Ουκρανία έχει ως εξής: «Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων που σχετίζονται με την σύγκρουση στην Ουκρανία από τις 14 Απριλίου 2014 ως τις 31 Δεκεμβρίου 2021 εκτιμώνται από 51.000 ως 54.000: 14.200 – 14.400 σκοτώθηκαν (τουλάχιστον 3.404 πολίτες, κατ’ εκτίμηση 4.400 ουκρανικές δυνάμεις και κατ’ εκτίμηση 6.500 μέλη ένοπλων ομάδων) και 37.000-39.000 τραυματίες (7.000 – 9.000 πολίτες, 13.800 – 14.200 ουκρανικές δυνάμεις και 15.800 – 16.200 μέλη ενόπλων ομάδων).
Την τραγωδία ωστόσο που εξελίσσεται από το 2014 στις επαρχίες του Ντονμπάς την περιγράφουν ανάγλυφα οι εκθέσεις του ΟΑΣΕ. Στο επίκεντρο τους, μεταξύ άλλων, βρίσκεται η επιτήρηση των εκεχειριών που ως στόχο είχαν να επιδιορθώσουν ζημιές από επιθέσεις σε υποδομές, νερού, ηλεκτρικού, φυσικού αερίου και τηλεπικοινωνιών που προκαλούνται από τους κυβερνητικούς στρατιώτες και τους Ναζί. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Τον Ιανουάριο του 2020 η Ειδική Αποστολή Επιτήρησης μίλησε με μια τεχνικό (γυναίκα γύρω στα 30) στον Σταθμό Διύλισης του Ντονέτσκ που μίλησε στην Αποστολή για τους φόβους της καθώς εργάζεται στον σταθμό διύλισης. Είπε ότι από τους εργαζόμενους που δουλεύουν στον σταθμό στη νυχτερινή βάρδια, όταν συνήθως οι βομβαρδισμοί επιτείνονται, οι οκτώ είναι γυναίκες. Θυμήθηκε ένα επεισόδιο τον Απρίλιο του 2018, όταν πέντε συνάδελφοι (τέσσερις άνδρες και μία γυναίκα) τραυματίστηκαν όταν το λεωφορείο δέχθηκε πυρά. Είπε ότι οι βομβαρδισμοί ήταν τόσο συνηθισμένοι στο χώρο εργασίας της ώστε είχε χάσει τον έλεγχο των ημερών και των νυχτών που είχαν συμβεί βομβαρδισμοί. Ωστόσο, παρά το άγχος, δήλωσε ότι ένιωθε ένα ισχυρό αίσθημα καθήκοντος προς την κοινότητά της, ξέροντας ότι εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών εξαρτώνται από τον Σταθμό Διύλισης για την παροχή νερού» (OSCE, Special Monitoring Mission to Ukraine: Thematic Report SSM Facilitation of Repair and Maintenance of Civilian Infrastructure Along the Contact Line in Donetsk and Luhansk Regions, December 2021).
Σε άλλο σημείο της έκθεσης τονίζεται: «Στη διάρκεια της αναφερόμενης περιόδου (7/2019 – 10/2021) η Αποστολή κατέγραψε ζημιές λόγω βομβαρδισμών και πυρών όπλων σε 25 αντικείμενα και τόπους υποδομών (17 στην περιοχή του Ντονέτσκ και 8 στο Λουκάνσκ). Κατεστραμμένα αντικείμενα και τόποι περιλάμβαναν σταθμούς διύλισης νερού, γραμμές εφοδιασμού νερού, γραμμές ρεύματος, μετασχηματιστές και γραμμές παροχής φυσικού αερίου».
Η καθημερινή βαρβαρότητα που συνέβαινε επί χρόνια στον Ντονμπάς, μετά την ανακήρυξη της αυτονόμησης των δύο ρωσόφωνων δημοκρατιών, προφανώς δεν δικαιολογεί τις θηριωδίες που παρατηρούνται ένθεν κι ένθεν από τις 24 Φεβρουαρίου όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δείχνει ωστόσο ότι η επιστροφή στην προγενέστερη κατάσταση αν κάποιον ευνοεί είναι τους ΝΑΤΟϊκούς. Ούτε τα εκατομμύρια των ρωσόφωνων στην ανατολική Ουκρανία, ούτε την ειρήνη ευνοεί που παρέμενε ζητούμενη λόγω της άρνησης του Κιέβου να εφαρμόσει τις συνθήκες ειρήνης του Μινσκ και της οργανικής συνεργασίας με τα ναζιστικά τάγματα θανάτου του Αζόφ.
Προς όφελος του ΝΑΤΟ είναι και οι έξι προτάσεις ειρήνης που κατέθεσε ο βρετανός πρωθυπουργός, με άρθρο γνώμης στους New York Times στις 6 Μαρτίου. Ζήτησε ο Μπόρις Τζόνσον: Διεθνή ανθρωπιστικό συνασπισμό, ενίσχυση της αυτοάμυνας της Ουκρανίας, μεγιστοποίηση της οικονομικής πίεσης στο καθεστώς Πούτιν, καμία κανονικοποίηση σε ό,τι κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, ανοιχτοί στη διπλωματία και την αποκλιμάκωση και ενίσχυση της ευρω-ατλαντικής ασφάλειας.
Πρόκειται για προτάσεις που δεν απαντάνε στις ανησυχίες της Ρωσίας για ΝΑΤΟϊκή περικύκλωση, δεν αφοπλίζουν τους Ναζί της Ουκρανίας, δεν εξασφαλίζουν την συμφιλίωση στο εσωτερικό της μεταξύ δυτικών και ανατολικών επαρχιών. Εν ολίγοις, αρνούνται πεισματικά την επαναφορά στις «ηλιόλουστες» μέρες της ανολοκλήρωτης άνοιξης του 1997…
Λεωνίδας Βατικιώτης 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.