Home » Articles posted by leonidasvatikiotis
Author Archives: leonidasvatikiotis
Η Βόρεια Κορέα θύμα της στροφής των ΗΠΑ στην Ασία
«Η Πιονγκγιάνγκ έχει στείλει ένα σταθερό μήνυμα κατά τη διάρκεια των απ’ ευθείας συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί μία συμφωνία να τερματίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, να το θέσει εξ ολοκλήρου στη διάθεση των επιθεωρητών της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και να συμφωνήσει σε μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας που θα αντικαταστήσει την “προσωρινή” ανακωχή του 1953. Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την απάντησή μας σε αυτή την προσφορά. Η ατυχής επιλογή για τη Βόρεια Κορέα θα είναι να λάβει όποια μέτρα κρίνει απαραίτητα για να αμυνθεί απέναντι σε αυτό που ισχυρίζεται ό,τι φοβάται περισσότερο: μια στρατιωτική επίθεση που θα υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από κοινού με προσπάθειες αλλαγής του πολιτικού καθεστώτος».
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν ούτε στον πρόεδρο της Κίνας, ούτε στον Μπέρνι Σάντερς. Ανήκουν στον Τζίμι Κάρτερ, τον 39ο πρόεδρο των ΗΠΑ, και περιλαμβάνονται σε άρθρο γνώμης του που δημοσιεύθηκε στη Washington Post στις 24 Νοεμβρίου 2010. Ο δε τίτλος του υπογραμμίζει την επικαιρότητά του: «Το σταθερό μήνυμα της Βόρειας Κορέας προς τις ΗΠΑ».
Κι ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ έχει στο τραπέζι τη διπλωματική επιλογή, που μπορεί να ενεργοποιηθεί με μια άμεση πρόταση έναρξης συνομιλιών, επιλέγει να ρίχνει λάδι στη φωτιά απειλώντας τη Βόρεια Κορέα με «φωτιά και μανία». Τη στιγμή που η Βόρεια Κορέα δεν απειλεί, ως συνήθως, τη Νότια αλλά τη νήσο Γκουάμ, που βρίσκεται βόρεια της Παπούας Νέας Γουινέας, ανατολικά των Φιλιππίνων και νότια της Ιαπωνίας αποτελώντας αμερικανική αποικία, με τους κατοίκους της να είναι μεν πολίτες των ΗΠΑ αλλά δεύτερης κατηγορίας καθώς δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Το ένα τέταρτο δε του εδάφους του Γκουάμ καταλαμβάνουν αμερικανικές βάσεις. Το μήνυμα έτσι που στέλνει η Βόρεια Κορέα με τον πύραυλο που (υποτίθεται πώς) θα στείλει στη Γκουάμ είναι ότι η αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ αφορά όλη την Ασία.
Πρόκειται για εκτίμηση που δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ήδη από την εποχή του Μπαράκ Ομπάμα, Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Πεντάγωνο εγκαινίασαν τη «στροφή στην Ασία» στο πλαίσιο της οποίας το 60% του αμερικανικού ναυτικού ως το 2020 θα εδρεύει στην περιοχή του Ειρηνικού. Ο Τραμπ ανέβασε σε νέα επίπεδα τη «στροφή στην Ασία» εξαγγέλλοντας την υποστήριξή της με 80 υπερσύγχρονα πολεμικά πλοία που θα κατασκευαστούν γι’ αυτό το σκοπό. Το αμερικανικό παιχνίδι των προκλήσεων με τη Βόρεια Κορέα πιθανότατα είναι ένα ακόμη γύρισμα του τιμονιού που θα επιταχύνει τη «στροφή στην Ασία» και ως τελικό ζητούμενο έχει την αντιμετώπιση και καθυπόταξη της Κίνας.
Όλα αυτά τις μέρες που συμπληρωνόταν μια ακόμη επέτειο από το πυρηνικό ολοκαύτωμα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (στις 6 Αυγούστου 1945 κι ενώ ο πόλεμος είχε λήξει) με αποκλειστική ευθύνη αυτών που σήμερα «καίγονται» να μας σώσουν από τα πυρηνικά της Βόρεια Κορέας…
Πολύ υποκρισία!
Πηγή: Νέα Σελίδα
Μηχανή λογοκρισίας κι όχι εγγυητής της ισότητας η Google
Μάννα εξ ουρανού ήταν για τη δημοφιλή μηχανή αναζήτησης και απόλυτο κυρίαρχο του διαδικτύου ο συντηρητικός 28χρονος μηχανικός που σε ένα εσωτερικό σημείωμα 3.500 λέξεων απέδωσε σε βιολογικές διαφορές τις αιτίες της μικρής συμμετοχής των γυναικών στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας.
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Οι απόψεις του Τζέιμς Νταμόρ, διδάκτορα της Χάρβαρντ στη βιολογία των συστημάτων, ότι «οι άνδρες κλίνουν προς τη συστηματική σκέψη εξ ου και γίνονται προγραμματιστές ενώ οι γυναίκες είναι πιο ανοικτές στην αισθητική και στα αισθήματα και όχι στις ιδέες, οπότε αυτό το γεγονός τις οδηγεί στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών και της τέχνης» υποβαθμίζουν αν δεν εξαφανίζουν τις κοινωνικές αιτίες που κρατούν τις γυναίκες μακριά από θέσεις ευθύνης σε έντονα ανταγωνιστικά περιβάλλοντα και συμπλέουν με τον πολύπλευρο ρατσισμό που είναι σε έξαρση στις ΗΠΑ από το 2016 και μετά όταν ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε επίσημη υπόσταση και νέα ώθηση στις πιο αντιδραστικές θεωρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μηχανικός της Google έκανε γνωστή την απόλυσή του στο ακροδεξιό ιστότοπο Breitbart, πολιορκητικό κριό των περιθωριακών και θρησκόληπτων ακροδεξιών Μέσων Ενημέρωσης που ανέδειξαν τον Τραμπ. Ενδεικτικό στοιχείο της εκλεκτικής συγγένειας μεταξύ Τραμπ και του δικτύου ενημέρωσης Breitbart είναι ότι ο επικεφαλής του Στίβεν Μπανόν ήταν υπεύθυνος στρατηγικής του Τραμπ.
Ωστόσο, η αυξημένη ευαισθησία που επέδειξε η Google απέναντι στον εργαζόμενό της δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου δεν μπορεί να ερμηνευθεί μόνο στη βάση της μαχητικής στράτευσής της στο στρατόπεδο του φιλελεύθερου κατεστημένου, μαζί με όλους σχεδόν τους τεχνολογικούς γίγαντες και με μοναδικές εξαιρέσεις την Uber και την Tesla. Μια στράτευση που κορυφώθηκε όταν η Κοιλάδα της Σιλικόνης προσέφυγε εναντίον της απόφασης του Τραμπ τον Ιανουάριο να απαγορεύσει τη βίζα στους υπηκόους επτά μουσουλμανικών κρατών. Μέτρο που τίναζε στον αέρα τον κλάδο της πληροφορικής των ΗΠΑ ο οποίος στηρίζεται στην ικανότητά του να τραβά σαν μαγνήτης τα πιο λαμπρά μυαλά του κόσμου: Από το Πακιστάν μέχρι το Μεξικό.
Επομένως, λόγοι συμφέροντος κι όχι λόγοι αρχής έχουν ωθήσει την Google να πρωτοστατεί στην διαπάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ απέναντι στο Τραμπ. Το οικονομικό της συμφέρον βρίσκεται πίσω και από την μάχη που δίνει για τα δικαιώματα των γυναικών, όσο καθολική κι αν είναι η αποστροφή απέναντι σε θεωρίες βιολογικού ντετερμινισμού.
«Η καλή μεταχείριση των γυναικών δεν είναι μόνο ηθικά σωστή, έχει και οικονομική λογική», αναφέρει ο Άλεκ Ρος, ένας εκ των κορυφαίων ειδικών παγκοσμίως σε θέματα καινοτομίας, στο βιβλίο του Οι βιομηχανίες του μέλλοντος (εκδ. Ίκαρος, 2017). Και συνεχίζει: «Οι γυναίκες αποτελούν το μισό εργατικό δυναμικό -ή δυνάμει εργατικό δυναμικό- κάθε χώρας. Για να ευημερεί μια χώρα και να είναι ανταγωνιστική, πρέπει να έχει πρόσβαση σε άριστα εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό. Αν μια χώρα αποκλείει το ήμισυ του δυνάμει εργατικού δυναμικού της, τίθεται εκτός παιχνιδιού. Οι χώρες που κλείνουν το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλλα είναι ανταγωνιστικές, είναι οι χώρες του μέλλοντος, οι χώρες που εκπαιδεύουν αγόρια και κορίτσια, και διασφαλίζουν ότι όλοι οι πολίτες τους διαθέτουν επαγγελματική εξειδίκευση και είναι έτοιμοι για την παγκόσμια οικονομία. Με απλά λόγια οι χώρες που χειραφετούν τις γυναίκες δρέπουν τα οφέλη», αναφέρει ο Κρος που διετέλεσε επιπλέον σύμβουλος καινοτομίας στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, επί Χίλαρι Κλίντον, στο βιβλίο του που έχει γίνει μπεστ σέλερ των New York Times.
Κατ’ επέκταση για τη Google η διασφάλιση ίσων δικαιωμάτων πρόσβασης στις γυναίκες αποτελεί όπλο στη μάχη της οικονομικής της επιβίωσης και της αύξησης των κερδών και τίποτε άλλο!
Η υποκρισία πίσω από τον κώδικα συμπεριφοράς της Google τον οποίο επικαλέστηκε ο διευθύνων σύμβουλός της Σαντάρ Πικάι αποκαλύπτεται επίσης από τις κατηγορίες του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας εναντίον της Google λόγω των συστηματικών διακρίσεων στις αμοιβές! Η εταιρεία που πρωτοστατεί στο δικαίωμα των γυναικών να εργάζονται πρωτοστατεί και στο δικαίωμά της να τις αμείβει χαμηλότερα σε σχέση με τους άνδρες! «Βρήκαμε συστηματικές διακρίσεις στις αμοιβές σε βάρος των γυναικών σε όλο το εργατικό δυναμικό» δήλωνε τον Απρίλιο κιόλας ο διευθυντής του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας σε δικαστήριο του Σαν Φραντζίσκου. Στη βάση των παραπάνω η «αριστερή κουλτούρα εντός της Google με έμφαση στην πολιτική ορθότητα» την οποία κατήγγειλε ο απολυμένος Τζέιμς Νταμόρ, ως νέος Άδωνης, έχει τόση σχέση με την Αριστερά όσο και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ…
Ωστόσο, η ασυνήθιστη ευαισθησία που έδειξε η Google απολύοντας τον σεξιστή διδάκτορα του Χάρβαρντ δεν ερμηνεύεται μόνο λόγω της προσπάθειάς της να αποκρύψει τις μισθολογικές διαφορές στο εσωτερικό της, που αποτελούν άλλωστε και την υλική βάση για την ανάπτυξη και τη διάδοση ιδεολογημάτων που καταδικάζουν τις γυναίκες σε υποδεέστερη θέση. Ούτε λόγω της συνεχούς προσπάθειας που καταβάλλει να γοητεύει το νεανικό και ανοιχτό στις ιδέες της ισότητας κοινό της βαθαίνοντας το ρήγμα με ό,τι εκφράζει και εμφορείται από την ιδεολογική οπισθοδρόμηση που είναι σε εξέλιξη στις ΗΠΑ.
Η Google ήθελε ταυτόχρονα να συγκαλύψει τη σύμπλευσή μαζί του όπως υλοποιείται στο πολιτικό πεδίο! Συγκεκριμένα, η Google στο πλαίσιο της αναθεώρησής των αλγορίθμων της από τον Απρίλιο με στόχο να πάψουν να διαδίδονται ψευδείς ειδήσεις, θεωρίες συνομωσίας και περιεχόμενο χαμηλής ποιότητας μείωσε τις επισκέψεις σε κορυφαία μέσα αριστερής εναλλακτικής ενημέρωσης, όπως το καναδικό Global Research, του οποίου ηγείται ο Μάικλ Τσοσουντόβσκι, το τροτσκιστικό World Socialist Web Site, το Real News, το Common Dreams και το Truthout. Με βάση ρεπορτάζ του wsws.org η αναγνωσιμότητα του Truthout που εστιάζει σε πολιτικές, κοινωνικές και οικολογικές εξελίξεις μειώθηκε από τον Απρίλιο κατά 35%, του Real News που έχει ειδικευτεί στην παραγωγή βίντεο και ντοκιμαντέρ κατά 37% και του Common Dreams κατά 50%, ενώ η επισκεψιμότητα του ίδιου του wsws.org έχει μειωθεί κατά 70%!
Φαίνεται επομένως πώς οι πρώτοι που πλήρωσαν το τίμημα του «ψαλιδιού» στα fake news, κατόπιν της έξαρσης που γνώρισαν πριν και μετά τις αμερικανικές εκλογές το Νοέμβριο του 2016 και τη συμφωνία που επήλθε για να ληφθούν αυστηρά μέτρα, ήταν τα αριστερά Μέσα ενημέρωσης με ευθύνη της Google που πλέον μετατρέπεται στο Μεγάλο Ιεροεξεταστή του Διαδικτύου! Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκε ο 28χρονος μηχανικός…
Πηγή: Kommon
Γιατί ο Κιμ Γιονγκ Ουν πήρε τ’ όπλο του
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν, είναι ένας δικτάτορας που βρίσκεται στο ανώτατο αξίωμά της χώρας του κληρονομικώ δικαίω.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Ας αναλογιστούμε ωστόσο τι άλλο πέρα από το να αναλώνεται σε επιδείξεις δύναμης, όπως έκανε για πολλοστή φορά την Παρασκευή 28 Ιουλίου με την εκτόξευση ενός ακόμη βαλλιστικού πυραύλου, θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης που ξέρει ότι έχει μπει στην ατζέντα της «αλλαγής καθεστώτος» της Ουάσινγκτον. Που γνωρίζει επίσης πολύ καλά την τύχη των ηγετών δύο άλλων κρατών οι οποίοι καταλάμβαναν την πρώτη και δεύτερη θέση της λίστας «αλλαγής καθεστώτος»: του Σαντάμ Χουσεϊν και του Μουαμάρ Καντάφι. Η αντίδραση της Πιονγκγιάνγκ είναι ερμηνεύσιμη, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ορισμένα ακόμη γεγονότα.
Πρώτο, ότι στην Κορέα από το 1950 ως το 1953 διεξήχθη ο πόλεμος με τα περισσότερα θύματα την μεταπολεμική περίοδο. Μάλιστα από τα 3 εκ. νεκρούς που προκάλεσε ο αριθμός ρεκόρ βομβών (600.000 τόνοι συμβατικών και πάνω από 30.000 τόνοι βομβών ναπάλμ!) τα 2 εκ. προέρχονταν από τη σημερινή Βόρεια Κορέα.
Δεύτερο, ότι ακόμη και σήμερα ΗΠΑ και Βόρεια Κορέα βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου καθώς ουδέποτε υπογράφτηκε συνθήκη ειρήνης. Τα σύνορα της ορίστηκαν στο πλαίσιο της ανακωχής που υπογράφτηκε μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας, ΟΗΕ και Β. Κορέας επάνω στον 38ο παράλληλο που έγινε η ντε φάκτο συνοριογραμμή Βόρειας και Νότιας Κορέας.
Τρίτο, ότι πέριξ της Β. Κορέας οι ΗΠΑ διατηρούν αριθμό ρεκόρ στρατιωτών – μια διαρκή απειλή. Στην Ιαπωνία (αξιοποιώντας τη συνταγματική απαγόρευση διατήρησης στρατού που επιβλήθηκε το 1945) στρατοπεδεύει η μεγαλύτερη παγκοσμίως μόνιμη αμερικανική αποστολή με 39.000 στρατιώτες και στη Νότια Κορέα η τρίτη μεγαλύτερη αποστολή με 28.000 άνδρες.
Τέταρτο, τον εντεινόμενο αντιαμερικανισμό που σαρώνει την Ασία. Είναι χαρακτηριστική έρευνα του αμερικανικού ιδρύματος Pew η οποία δημοσιεύθηκε την 1η Αυγούστου βάσει της οποίας μετά την Τουρκία η δεύτερη και τρίτη χώρα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους χαρακτηρίζει τις ΗΠΑ ως τη μείζονα απειλή είναι η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία, με 70% και 62% αντίστοιχα.
Τέλος, ότι είναι μια χώρα που ναι μεν βρίσκεται στην άκρη του κόσμου, ταυτόχρονα όμως βρίσκεται στο κέντρο των πιο σκληρών ανταγωνισμών. Και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντά της είναι παραταγμένες υπερδυνάμεις με το όπλο …παρά πόδας: Η Κίνα με την οποία μοιράζεται μια συνοριογραμμή μήκους 880 μιλίων, η Ρωσία με την οποία μοιράζεται μια μικρότερη συνοριογραμμή μήκους 30 μιλίων και επίσης η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ που ξέρουν ότι αν «πέσει» η Βόρεια Κορέα θα καταφέρουν να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με ρώσους και κινέζους στρατιώτες. Κι αυτό είναι που επιδιώκουν!
Η λύση ωστόσο βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ. Υπάρχει μάλιστα και πρόσφατο προηγούμενο: το επιτυχημένο παράδειγμα του Μπιλ Κλίντον. Συγκεκριμένα, τον Οκτώβριο του 1994 συμφωνήθηκε μεταξύ Ουάσινγκτον και Πιονγκγιάνγκ ένα πρόγραμμα εξομάλυνσης των πολιτικών σχέσεων των δύο χωρών, που μεταξύ άλλων περιελάμβανε και την εγκατάλειψη εκ μέρους της Β. Κορέας του πυρηνικού της προγράμματος. Οι ΗΠΑ αναλάμβαναν να τους προμηθεύουν ως ανταμοιβή 500.000 τόνους αργού πετρελαίου ετησίως. Η συμφωνία τηρούνταν απαρέγκλιτα μέχρι το 2003, όταν πια πρόεδρος ήταν ο Τζορτζ Μπους…
Μια ανάλογη συμφωνία υπογράφτηκε επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα με το Ιράν, τον Ιανουάριο του 2016.
Γιατί και τώρα οι ΗΠΑ να μην εκτονώσουν την κρίση δημιουργώντας ένα πλαίσιο διμερούς πολιτικού διαλόγου που θα υπόσχεται τερματισμό του πολέμου και συμφωνία ειρήνης, πλήρη αποστρατιωτικοποίηση και αποπυρηνικοποίηση της χερσονήσου και εγγύηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων ως ακρογωνιαίους λίθους μιας νέας συμφωνίας;
Η Κίνα στο στόχαστρο!
Από την προεκλογική ακόμη περίοδο ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έκρυψε τη φιλοδοξία του να φέρει σε πέρας μια ιστορικής σημασίας αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον, με την αντικατάσταση της Ρωσίας από την Κίνα ως μείζονα απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα. Παρότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το φιλελεύθερο κατεστημένο αντέδρασαν έντονα στην υποβάθμιση της ρωσικής απειλής (δεν εγκαταλείπονται εύκολα αντανακλαστικά ενός αιώνα…) καθόλου δεν δυσανασχέτησαν με την αναβάθμιση της κινέζικης απειλής στη λίστα των ανταγωνιστικών κρατών.
Έτσι ο Τραμπ δε χάνει ευκαιρία να στρέφεται κατά του Πεκίνου, όπως έκανε με αφορμή την εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου από τη Βόρεια Κορέα κατηγορώντας την Κίνα ότι δεν κάνει τίποτε για τις ΗΠΑ, παρά το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα που διατηρεί! Μεθερμηνευόμενο το τελευταίο (tweet …όπως πάντα) σημαίνει πως αν η Κίνα δε θέλει εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ πρέπει να εμπλακεί σε κανονικό πόλεμο με τη Β. Κορέα.
Η αντίδραση του αμερικανού προέδρου ήταν αδικαιολόγητη γιατί όχι μόνο η Κίνα αλλά και η Ρωσία διέκοψαν τις οικονομικές τους σχέσεις με την Β. Κορέα πιέζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον Κιμ Γιονγκ Ουν να εγκαταλείψει το πυρηνικό του πρόγραμμα. Λεπτομέρειες ωστόσο είναι όλα αυτά για τις ΗΠΑ που αξιοποιούν τη Β. Κορέα ως μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους στην Ανατολική Ασία.
Πηγή: Εφημερίδα Νέα Σελίδα
Τραμπ εναντίον Ιράν
Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη παρότι δε στερούταν σημασίας: Η Ρωσία και το Ιράν υπέγραψαν την 1η Αυγούστου μια οικονομική συμφωνία μαμούθ, ύψους 2,5 δισ. ευρώ, για την κατασκευή σιδηροδρομικών βαγονιών.
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Η συμφωνία είναι μικρό μόνο μέρος ενός γιγαντιαίου προγράμματος επέκτασης και εκσυγχρονισμού των ιρανικών υποδομών που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου κατά 15.000 χιλιόμετρα, στο πλαίσιο της οποίας θα παραδίνονται κάθε χρόνο 8.000-10.000 νέα βαγόνια!
Το γενναίο επενδυτικό πρόγραμμα του Ιράν (που προβλέπει για τα επόμενα 5 χρόνια την πραγματοποίηση εγχώριων και ξένων επενδύσεων ύψους 200 δισ. δολ. ετησίως) φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει το οξύτατο πρόβλημα ανεργίας που πλήττει τη νέα γενιά. Η ανεργία στη νεολαία αγγίζει το 26%. Ουδέποτε ωστόσο θα είχε εξαγγελθεί αν μία – μία δεν αίρονταν οι κυρώσεις που είχαν επιβληθεί την προηγούμενη πενταετία από τη Δύση, εξ αιτίας της ανάπτυξης του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Η πλήρης συμμόρφωση του Ιράν με τις απαιτήσεις της συμφωνίας της ομάδας των 5+1 χωρών (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, κίνα, Ρωσία και Γερμανία) που υπογράφτηκε τον Ιανουάριο του 2016 επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, όπως πιστοποιήθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας άνοιξε το δρόμο για την σταδιακή ενσωμάτωση του Ιράν στη διεθνή οικονομία. Το Ιράν έτσι αφού έστειλε στο εξωτερικό 25.000 λίβρες εμπλουτισμένου ουρανίου, αφού προσέφερε απεριόριστη πρόσβαση στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις στους διεθνείς εμπειρογνώμονες και άλλα πολλά άρχισε να βλέπει τους οικονομικούς περιορισμούς σταδιακά να καταργούνται. Μέχρι…
Μέχρι που ήρθε ο Ντόναλντ Τραμπ και είτε έμμεσα (με τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο να απαιτούν από το Κατάρ τον τερματισμό των διπλωματικών σχέσεων με την Τεχεράνη) είτε ευθέως άρχισε να υπονομεύει τη διεθνή συμφωνία. Το είχε προαναγγείλει άλλωστε πολύ πριν εγκατασταθεί στο Λευκό Οίκο. Τελευταίο κρούσμα της αποσταθεροποιητικής δράσης της Ουάσινγκτον, που φαίνεται να υιοθετεί πλήρως την αδιάλλακτη στάση του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας έναντι του Ιράν, ήταν οι κυρώσεις που ψήφισε το Κογκρέσο και υπέγραψε ο αμερικανός πρόεδρος την 1η Αυγούστου. Το Ιράν διαμαρτυρήθηκε επίσημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ παραβιάζουν τη συμφωνία! Προφανώς, εις ώτα μη ακουόντων…
Η υπονόμευση του Ιράν από τις ΗΠΑ δεν είναι μόνο ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά των περιφερειακών αντιθέσεων, σε μια μάλιστα περιοχή που το μόνο το οποίο της λείπει είναι μια νέα εστία πολέμου… Η επιθετική γραμμή του Τραμπ ακυρώνει τα ανοίγματα της φιλο-δυτικής πτέρυγας του ιρανικού κατεστημένου, με επικεφαλής τον πρόεδρο Χασάν Ρουχανί, κι επίσης στρέφει το Ιράν στην Ανατολή, συγκεκριμένα στη Ρωσία και την Κίνα.
Επιπλέον, οι αλλεπάλληλες οικονομικές συμφωνίες που υπογράφει το Ιράν με τη Ρωσία φέρνουν στην επιφάνεια μια ισχυρότατη τάση κατακερματισμού και περιφερειοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας, που ως μεγάλο χαμένο έχουν τις ούτως ή άλλως χειμαζόμενες οικονομίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Παράπλευρες απώλειες προφανώς για τον Τραμπ…
Πηγή: neaselida.gr
Καταδίκη του Α. Γεωργίου με διετή κάθειρξη από το Εφετείο
Νέα ωμή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σηματοδότησε η απόφαση του τρίτου Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών την 1η Αυγούστου, που δίκαζε τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση.
Tου Λεωνίδα Βατικιώτη
Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ένδειξη εντονότατης δυσφορίας για την απόφαση του Εφετείου) που συνεχίζει να αντιμετωπίσει την Ελλάδα σαν κατεχόμενη χώρα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, έγινε δια στόματος της εκπροσώπου της Κομισιόν Άννικα Μπράιτχαρντ που επικαλέστηκε την ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών. Στην πράξη, το φερέφωνο των Βρυξελλών αν κάτι ζήτησε ήταν την ασυδοσία των εκλεκτών της Γιούροστατ ώστε να δρουν ανεξέλεγκτα ακόμη και σε βάρος της χώρας τους, όπως κατ’ επανάληψη έπραξε ο Α. Γεωργίου. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της περίφημης «ανεξαρτησίας». Επιπλέον, όπως εύστοχα υπογράμμισε η ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στις 3 Αυγούστου (εδώ το πλήρες κείμενο) με την εύνοια που επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημιουργούνται δύο κατηγοριών πολίτες.
Η εκπρόσωπος του επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί, αδυνατώντας να κρύψει την δυσφορία της που το θέμα Γεωργίου συνεχίζει να είναι ανοιχτό και μάλιστα με νέα καταδικαστική απόφαση!) δήλωσε για την ακρίβεια τα εξής:
«Η ανεξαρτησία των στατιστικών υπηρεσιών στα κράτη -μέλη μας αποτελεί βασικό πυλώνα της εύρυθμης λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προστατεύεται από το δίκαιο της ΕΕ. Λαμβάνουμε υπόψη τη σημερινή ειδική απόφαση, η οποία παρατηρούμε ότι δεν είναι σύμφωνη με την απόφαση σε προηγούμενη διαδικασία. Κατανοούμε ότι η σημερινή απόφαση είναι ανοικτή για προσφυγή για νομικούς λόγους ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδος. Έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία και την ακρίβεια των στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά την περίοδο 2010-2015 και μετά».
Περιττό να ειπωθεί ότι η αργυρώνητη και αργόσχολη γραφειοκρατία των Βρυξελλών ποτέ δεν θα έφθανε στο σημείο να δείχνει τα δόντια της παρεμβαίνοντας με τέτοια συχνότητα αν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν τους είχαν δώσει αυτό το δικαίωμα. Φθάνοντας στο σημείο να αποδεχθούν στα προαπαιτούμενα της δόσης την αθώωση του Γεωργίου (καθαρή παραδοχή της αδυναμίας αθώωσής του δια της νόμιμης οδού) και την καταβολή των δικαστικών του εξόδων (μόνο και μόνο για τη ταπείνωσή της) το μήνυμα που εξέπεμψε η κυβέρνηση είναι πώς και το κράτος δικαίου θα έχει την τύχη του κράτους πρόνοιας: θυσία στο βωμό των Μνημονίων!
Η απόφαση του Εφετείου μπορεί να εξόργισε για μια ακόμη φορά τα παράσιτα των Βρυξελλών ωστόσο απείχε από την πρόταση του εισαγγελέα Λάμπρου Πατσαβέλλα ο οποίος στην αγόρευσή του ζήτησε ο υπόδικος Γεωργίου να καταδικαστεί και για τα τρία αδικήματα που κατηγορούταν και τα οποία δεν αφορούσαν την παραποίηση των στοιχείων, που θα κριθεί στο κακουργοδικείο. (Εδώ περισσότερα για το φούσκωμα του ελλείμματος και «γιατί δε θέλουν να λογοδοτήσει ο Γεωργίου»).
Συγκεκριμένα ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Α. Γεωργίου κατηγορούταν για τα εξής: Πρώτο, επειδή ήταν διπλοθεσίτης – αθωώθηκε. Δεύτερο, επειδή δε συγκαλούσε συνεδριάσεις του ΔΣ – αθωώθηκε. Και, τρίτο, επειδή διαβίβασε τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009 χωρίς να τεθούν υπ’ όψη της ΕΛΣΤΑΤ – γι’ αυτό καταδικάστηκε. Η αντίφαση, όταν αθωώνεται επειδή δε συγκαλούσε ΔΣ και καταδικάζεται επειδή έστελνε μόνος του τα στοιχεία στη Γιούροστατ δηλαδή επειδή δε συγκαλούσε ΔΣ να τα εγκρίνει, είναι κραυγαλέα!
Ας δούμε ωστόσο μία προς μία τις παραπάνω κατηγορίες.
Υπηρέτης δύο αφεντάδων ο Γεωργίου!
Η θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ είναι θέση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης (όπως προβλέπεται στο άρθρο 15, παρ. 1, εδ. β’ του ν. 3832/2010). Ωστόσο ο Ανδρέας Γεωργίου όταν στις 29 Ιουνίου 2010 πέρασε από έγκριση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής απέκρυψε ότι δεν είχε παραιτηθεί από το ΔΝΤ αλλά είχε πάρει άδεια άνευ αποδοχών. Η σχέση άμεσης εξάρτησής του από το ΔΝΤ φάνηκε από τη βοήθεια που ζητούσε από τον Πολ Τόμσεν μέσω e-mail που έστειλε ο κατηγορούμενος στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ πιέζοντάς τον φορτικά να παρέμβει μέσω των Βρυξελλών στην κυβέρνηση για να αλλάξει ο νόμος για τη στατιστική υπηρεσία.
Ο Γεωργίου απέκρυψε την επαγγελματική του σχέση με το ΔΝΤ γιατί αν την έκανε γνωστή δεν θα μπορούσε να ήταν ούτε μέλος του ΔΣ, καθώς η μόνη παράλληλη θέση που επιτρέπεται είναι αυτή του μέλους ΔΕΠ σε πανεπιστήμιο. Ο Γεωργίου ωστόσο δεν είναι καθηγητής! Δεν είναι ούτε καν στατιστικός επιστήμονας, καθώς δεν έχει σχετικές σπουδές. Στο ΔΝΤ δεν εργαζόταν ως στατιστικολόγος αλλά ως απλός οικονομολόγος.
Φαίνεται εδώ ότι και στην περίπτωση των στατιστικολόγων συνεχίζεται η παράδοση που πρώτος είχε επισημάνει ο αμερικάνος οικονομολόγος νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς: Το ΔΝΤ να προσλαμβάνει δεύτερης και τρίτης κατηγορίας επιστήμονες για να βγάλουν την βρόμικη δουλειά του. (Στον αντίποδα της κραυγαλέας επιστημονικής ανεπάρκειας του Γεωργίου βρίσκονται τα αξιοθαύμαστα και υποδειγματικά βιογραφικά των επιστημόνων που σήκωσαν το γάντι αποκαλύπτοντας και καταγγέλλοντας τα αίσχη στην ΕΛΣΤΑΤ που οδήγησαν στο φούσκωμα του ελλείμματος…)
Ο δόλος του Γεωργίου φάνηκε κι όταν ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου παρουσίαζε τη διοίκηση στο προσωπικό της υπηρεσίας και ο υπουργός δήλωνε ενώπιον του ότι έχει παραιτηθεί από το ΔΝΤ χωρίς ο Γεωργίου να τον διαψεύσει, αποκαθιστώντας την αλήθεια. Η ομιλία του Παπακωνσταντίνου εξακολουθεί να είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του υπουργείου.
Ο Γεωργίου απέκρυπτε την αλήθεια ότι είναι «υπηρέτης δύο αφεντάδων» για παραπάνω από έναν ολόκληρο χρόνο (από Ιούλιο 2010 ως Σεπτέμβριο 2011). Διατηρούσε έτσι ταυτόχρονα με τη θέση του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ και τη θέση του αναπληρωτή προϊσταμένου τμήματος στη Στατιστική Υπηρεσία του ΔΝΤ, απ’ όπου ναι μεν παραιτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2010 προσδίνοντας ωστόσο ισχύ στην παραίτησή του μόλις στις 10 Νοεμβρίου 2010. Η απάτη αποκαλύφθηκε από βουλευτές και δημοσιογράφους, οπότε και ο Γεωργίου αναγκαστικά το παραδέχτηκε. Ακόμη και τότε όμως παρίστανε τον αφελή δηλώνοντας ότι το έκανε για να εξασφαλίσει την σύνταξή του. Γιατί τότε δεν περίμενε να συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια στο ΔΝΤ, με την ολοκλήρωση του 50ου έτους, στις 10 Νοεμβρίου 2011, και μετά να μετακομίσει στην Ελλάδα; Προφανώς, η ιδιαίτερα προσοδοφόρα σχέση εξάρτησής του από το ΔΝΤ εξυπηρετούσε και το μισητό οργανισμό που ήθελε να έχει τους δικούς του ανθρώπους στην Ελλάδα, σε θέσεις – κλειδιά…
Τι κι αν υπήρχε καταφανή σύγκρουση συμφέροντος μεταξύ δανειστή και δανειζόμενου; Μια αντίφαση που την περιέγραψε και ο ίδιος εισαγγελέας ο οποίος στο τέλος καταχειροκροτήθηκε από δεκάδες απλούς ανθρώπους που είχαν κατακλύσει το Εφετείο για να παρακολουθήσουν τη δίκη…
Αυτό ακριβώς τον κόσμο η Μιράντα Ξαφά (διευθύντρια του οικονομικού γραφείου του Μητσοτάκη την περίοδο 1991-1993 και στέλεχος του ΔΝΤ στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’80, περισσότερα εδώ) χαρακτήρισε «όχλο» με ανάρτησή της στο twitter!
Έδειξε έτσι για πολλοστή φορά το μίσος του νεοφιλελευθερισμού απέναντι στο δικαίωμα ενημέρωσης και συμμετοχής της κοινωνίας στα κοινά… Για τους νεοφιλελεύθερους όλα πρέπει να συμφωνούνται εν κρυπτώ, πίσω από τις κουίντες. Δημόσιοι μόνο οι φόροι και η φτώχεια…
Για το αδίκημα της διπλοθεσίας το Εφετείο αποφάσισε ότι ο Γεωργίου είναι αθώος.
Ενός ανδρός αρχή η ΕΛΣΤΑΤ
Ο Γεωργίου από το Νοέμβριο του 2010 ως το Σεπτέμβριο του 2011 αρνήθηκε να συγκαλέσει σε συνεδρίαση τα υπόλοιπα 6 μέλη της ΕΛΣΤΑΤ (Ν. Λογοθέτη, Ζ. Γεωργαντά, Α. Φιλίππου, Γ. Συμιγιάννη, Στ. Μπαλφούσια και Κ. Σκορδά) με τους οποίους συναποτελούσε το τότε επταμελές συλλογικό όργανο της ανεξάρτητης Αρχής.
Για να μη μείνει καμιά εντύπωση σε σχέση με τα κίνητρα των μελών του ΔΣ να αναφερθεί ότι (σύμφωνα με το άρθρο 12 του νόμου 3832/9.3.2010) τα επτά μέλη του ορίζονται ως εξής: Τέσσερα μέλη (από τα οποία 1 ορίζεται πρόεδρος και 1 αντιπρόεδρος) επιλέγονται από τη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής, με εισήγηση του υπουργού Οικονομικών, ύστερα από δημόσια προκήρυξη με πλειοψηφία 4/5 των μελών της. Ένα μέλος υποδεικνύεται από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, ένα μέλος ορίζεται από τον υπουργό Οικονομικών και ένα μέλος ορίζεται από το Σύλλογο Εργαζομένων. Κατά συνέπεια, δεν ήταν αντιπρόσωποι της πάνω και κάτω πλατείας του Συντάγματος, ούτε αιρετοί και ανακλητοί αντιπρόσωποι των πρωτοβάθμιων σωματείων… Επομένως, ο Γεωργίου τους παρέκαμπτε γιατί ήταν τόσο κραυγαλέες οι παρανομίες του που δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από υπαλλήλους οι οποίοι δεν είχαν τη ψυχολογία του γκαουλάιτερ ή του ανθρώπου σε ειδική αποστολή που ξέρει ότι όσα όργια και να κάνει οι εντολείς του θα τον καλύψουν…
Η απόφαση του αυτή παραβίαζε κατάφωρα το καταστατικό της ΕΛΣΤΑΤ το οποίο αναφέρει κατά λέξη ότι ο πρόεδρος της «συγκαλεί και διευθύνει τις συνεδριάσεις της ΕΛΣΤΑΤ ως συλλογικού οργάνου, καταρτίζει την ημερήσια διάταξη και είναι αρμόδιος για την εισήγηση επί όλων των θεμάτων». Ενώ λοιπόν ο Γεωργίου έπρεπε να συγκαλεί το ΔΣ κάθε μήνα το έπραξε μόνο τέσσερις φορές κατά το πρώτο δίμηνο της θητείας του (3/8/2010, 3/9/2010, 20/9/2010 και 3/10/2010). Για να καλυφθεί η παρατυπία του Γεωργίου στις 3.10.2011 δημοσιεύεται ο νόμος 4021/2011 όπου σε συγκεκριμένο άρθρο (υπ. αρ. 51) θεωρείται λήξασα η θητεία των μελών της ΕΛΣΤΑΤ πλην της δικής του και του Κ. Σκορδά, ενώ ορίζεται ότι μέχρι την αντικατάσταση των απομακρυθέντων μελών οι αρμοδιότητες του συλλογικού οργάνου θα ασκούνται από τον διπλοθεσίτη Γεωργίου που αίφνης μετατράπηκε και σε τσάρο!
Το επιχείρημα που ακούστηκε εντός της δικαστικής αιθούσης ότι είχε εκλείψει η εμπιστοσύνη, και γι’ αυτό ο υπόδικος Γεωργίου τα έκανε όλα μόνος του, ανασκευάστηκε από τον εισαγγελέα ο οποίος αντέτεινε ότι αν ο Γεωργίου δεν τους εμπιστευόταν θα μπορούσε να αναθέσει στον αντιπρόεδρο τη σύγκλιση του ΔΣ. Γιατί δεν το ζήταγε από τον Ν. Λογοθέτη;
Ο Γεωργίου (που δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει απαξιωτικά για την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας συνεχώς τον όρο “the Greek way” όταν ήθελε να δείξει πως κάτι γίνεται πρόχειρα) για να ισχυροποιήσει περαιτέρω τη θέση του εξέδιδε δελτία Τύπου στα ελληνικά και αγγλικά. Σε αυτά τα δελτία Τύπου χαρακτήριζε τα μέλη του ΔΣ ως πολιτικά κινούμενους, με συμπεριφορά συνδικαλιστή και «ανώμαλα – irregular» φερόμενους!
Για το αδίκημα της μη σύγκλισης του ΔΣ το Εφετείο αποφάσισε ότι ο Γεωργίου είναι αθώος.
Ένοχος για το έλλειμμα του 2009
Ξεχωριστής σημασίας όμως είναι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων να καταδικάσει τον Γεωργίου σε δύο χρόνια φυλακή, με τριετή όμως αναστολή, για την αντικανονική διαβίβαση των στοιχείων του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009. Συγκεκριμένα, επειδή δεν τέθηκαν υπ’ όψη της ΕΛΣΤΑΤ, ως συλλογικού οργάνου και χωρίς η τελευταία να συναινέσει στη διαβίβασή τους, κατά παράβαση του άρθρου 10, παρ. 2 στ. α’ του ν.3832.2010 που ίσχυε τότε. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «η ΕΛΣΤΑΤ ιδίως: α. Καταρτίζει και εκτελεί το ετήσιο στατιστικό πρόγραμμα και παράγει και δημοσιεύει με την ιδιότητα της “εθνικής στατιστικής υπηρεσίας” όπως ορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 223/2009 τις επίσημες, εθνικές και ευρωπαϊκές στατιστικές της χώρας».
Ο Γεωργίου ωστόσο επέλεξε να διαβιβάσει μόνος του τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009. Έτσι, χωρίς κανέναν έλεγχο προέβλεψε το έλλειμμα του 2009 στο 13,6% του ΑΕΠ κι αργότερα το διόγκωσε ακόμη περισσότερο στέλνοντάς το στο 15,4% και λίγο αργότερα ακόμη πιο ψηλά: στο 15,8%!
Ο Γεωργίου, που κρίθηκε ένοχος γι’ αυτό το αδίκημα χωρίς μάλιστα να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό και με την ανώτατη ποινή, παραβίασε τις αρχές που ακολουθούνται απαρέγκλιτα σε όλες τις στατιστικές υπηρεσίες της Ευρώπης.
Οι μάρτυρες υπεράσπισης του Γεωργίου, και οι τρεις από το εξωτερικό στελέχη της βαθιά διεφθαρμένης υπηρεσίας Γιουροστάτ, σε αυτό το θέμα ψεύδονταν κατ’ επανάληψη, προσπαθώντας να καλύψουν τον Γεωργίου, όπως συστηματικά έπρατταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εις μάλιστα εξ αυτών ο ισλανδός Σνόρασον αν και στατιστικός κατά δήλωσή του (παρότι τα πανάκριβα σεμινάρια που διοργανώθηκαν για να διδάξει ο ίδιος απευθύνονταν σε μαθητές δημοτικού κι όχι στο προσωπικό της ΕΛΣΤΑΤ) συνέβαλε τα μέγιστα για την τροποποίηση του νόμου ώστε να αυξηθούν οι αρμοδιότητες του Γεωργίου σε βάρος του ΔΣ. Πολυπράγμων ο Ισλανδός…
Η απόφαση του δικαστηρίου να καταδικάσει τον Γεωργίου για την αυθαίρετη διαβίβαση των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 ανοίγει το δρόμο για την αποκάλυψη και την αμφισβήτηση του παιχνιδιού που στήθηκε για να ενταχθεί η Ελλάδα στα Μνημόνια με ευθύνη ΕΕ – ΔΝΤ και φυσικά της εγχώριας οικονομικής ελίτ . Αν ρωτούνταν οι πιστωτές για ποια από τις τρεις κατηγορίες δε θα ήθελαν να καταδικαστεί ο υπάλληλος του ΔΝΤ αυτήν ακριβώς θα επέλεγαν καθώς η απόρριψη του τρόπου με τον οποίο διαβιβάστηκε το έλλειμμα του 2009 (όσο κι αν αντιφάσκει με την αθώωση του Γεωργίου για τη μη σύγκλιση του ΔΣ) ανοίγει το δρόμο στις δίκες που εκκρεμούν για την αμφισβήτηση και του ίδιου του ελλείμματος του 2009!
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια απόφαση που όσο κι αν δεν είναι η καλύτερη δυνατή, διευκολύνει να αποδειχθεί ότι και το ίδιο το έλλειμμα σχηματίστηκε κατά παραγγελία των πιστωτών ώστε να δικαιολογηθεί η φιλολογία του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.
Παραπέρα, τη δική της σημασία έχει η απόφαση της Ζωής Γεωργαντά και του Νίκου Λογοθέτη να προχωρήσουν σε άσκηση αναίρεσης από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τα δύο αθωωτικά σκέλη της απόφασης του τριμελούς εφετείου. Οι αποκαλύψεις επομένως θα συνεχιστούν όσο κι αν δεν το θέλουν πιστωτές και κυβέρνηση…
Πηγή: kommon
