Σοβαρά εκτεθειμένος είναι ο δήμαρχος Πειραιά, Γιάννη Μόραλης, λόγω της ανοχής που επιδεικνύει στις αλλεπάλληλες αυθαιρεσίες της κινέζικης πολυεθνικής Cosco που έχει υπό τον πλήρη έλεγχό της το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου μέσω του ΟΛΠ.
Λεωνίδας Βατικιώτης
Εδώ και δύο χρόνια ο ΟΛΠ που ελέγχεται από τους Κινέζους, στο πλαίσιο του προγράμματος επέκτασης των δραστηριοτήτων και της χωρητικότητας του λιμανιού, ξεκίνησε εργασίες για την κατασκευή προβλήτα στην Πειραϊκή που θα επιτρέπει τον ελλιμενισμό κρουαζιερόπλοιων. Το έργο ισοδυναμεί με οικολογική καταστροφή και περιβαλλοντική υποβάθμιση όχι μόνο για το μέλλον, όταν (και αν) θα δένουν τα υπερμεγέθη κρουαζιερόπλοια στην υπό κατασκευή προβλήτα, προκαλώντας μεταξύ άλλων αέρια ρύπανση και κυκλοφοριακή συμφόρεση, αλλά και τώρα! Η κατασκευή του νότιου προβλήτα θα καταργήσει τη δυνατότητα σε χιλιάδες Πειραιώτες να κάνουν τη βόλτα τους στην Πειραϊκή, όπως επί δεκαετίες, απολαμβάνοντας τη θάλασσα και το τοπίο μέχρι τη Σαλαμίνα, μιας και η βόλτα στην Πειραϊκή θα ισοδυναμεί με βόλτα σε βιομηχανική ζώνη. Το χειρότερο ωστόσο είναι οι βλάβες που προκαλούν στη θαλάσσια οικολογική ισορροπία τα βυθοκορήματα και οι εργασίες επιχωμάτωσης της θάλασσας σε έκταση 140 στρεμμάτων που θα επιτρέψουν την ανέγερση του προβλήτα μήκους 350 μέτρων.
Και σε όλη αυτή την προγραμματισμένη καταστροφή πρέπει να προστεθούν τα ατυχήματα. Όπως εκείνο που συνέβη στις 10 Δεκεμβρίου 2020 όταν ο δυνατός αέρας και τα κύματα κατέστρεψαν τα τσιμεντοκιβώτια, σκορπώντας στη θάλασσα τόνους αδρανών υλικών άγνωστης προέλευσης και χημικής σύνθεσης. Η καταστροφή που επήλθε τότε αποτέλεσε την αφορμή για την έκδοση προσωρινή διαταγής επί αίτησης ασφαλιστικών μέτρων από το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά που κατέθεσαν πολίτες του Πειραιά για προσωρινή απαγόρευση των επιχωματώσεων. Ανάλογα «ατυχήματα» έχουν εξελιχθεί σε καθημερινότητα.
Το φαραωνικό έργο που υλοποιεί η COSCO μέσω του ΟΛΠ δεν ακυρώνει μόνο δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση εντός κι εκτός Ελλάδας για προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, σεβασμό στην απειλούμενη οικολογική ισορροπία κι άλλα τέτοια που αποδεικνύονται ηχηρές κενολογίες. Η κατασκευή του νότιου προβλήτα, που θα επιτρέψει την πρόσδεση τεσσάρων επιπλέον κρουαζιερόπλοιων μήκους ακόμη και 390 μέτρων, πλάι στις 10 θέσεις που ήδη υφίστανται, υλοποιείται σε βάρος των συμφερόντων του δημοσίου και δη του Δήμου Πειραιά, που αρνείται σιωπηρά αλλά επίμονα να αξιώσει και να προστατεύσει τα συμφέροντά του!
Ειδικότερα, η λιμενική ζώνη έκτασης 510.583,22 τ.μ. με Κωδικό Αριθμό Εθνικού Κτηματολογίου (ΚΑΕΚ) 051167501001/0/0 ανήκει στον Δήμο Πειραιά από την ίδρυσή του το 1835, ως αυτοδιοικητικού φορέα. Εν συνεχεία, με τα παραχωρητήρια υπ. αρ. 206/24-3-1876, 212/20-2-1877 και 230/29-6-1879 που εγγράφηκαν στο υποθηκοφυλακείο Πειραιά το ελληνικό δημόσιο παρεχώρησε στο Δήμο συνολική έκταση 222 στρεμμάτων (στα οποία περιλαμβάνεται το γεωτεμάχιο όπου θα χτιστεί ο προβλήτας των κρουαζιερόπλοιων) στην παραλιακή ζώνη του λιμένα Πειραιά από την ακτή Θεμιστοκλέους μέχρι την ακτή Καλιμασσιώτη, με πλήρη κυριότητα.
Τα περιουσιακά δικαιώματα του Δήμου Πειραιά αφορούν καθ’ ολοκληρία την προαναφερθείσα ζώνη μιας και δύο εκκρεμότητες που υπήρχαν ιστορικά έχουν με σαφήνεια λυθεί υπέρ του Δήμου. Η πρώτη αφορά το λεγόμενο Παλατάκι που είχε απαλλοτριωθεί αναγκαστικά από τον βασιλιά (μαζί με το κτίριο που στεγάζει σήμερα το Εθνικό Θέατρο στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου στην Αθήνα, το Μον Ρεπό στην Κέρκυρα, κ.α.) βάσει τη αποφάσεως αρ. 1767 όπως περιελήφθη στην εφημερίδα της κυβέρνησης του βασιλείου της Ελλάδας, με ημερομηνία 30/1/1923. Ένα χρόνο αργότερα ωστόσο, στην εφημερίδα της κυβέρνησης της ελληνικής Πολιτείας με ημερομηνία 25/3/1924, μαζί με το ψήφισμα της Δ’ συντακτικής συνέλευσης «περί εκπτώσεως της δυναστείας και ανακηρύξεως της Δημοκρατίας» περιλαμβάνεται και το ακόλουθο ψήφισμα: «Κτήματα περιελθόντα εις μέλη της εκπτώτου δυναστείας, εκ δωρεάς του δημοσίου, δήμων ή νομικών προσώπων ή αποκτηθέντα ή κατασκευασθέντα δι’ εθνικών εράνων, περιέρχονται αυτοδικαίως άνευ ουδεμίας αποζημιώσεως εις το Δημόσιο ή τους οικείους δήμους». Η εν λόγω έκταση μάλιστα, εμβαδού 91.911,31 τ.μ., όπως έχει καταχωρηθεί στο Εθνικό Κτηματολόγιο με ΚΑΕΚ 051167420015/0/0, δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα γεωγραφικά δεδομένα της περιοχής με αποτέλεσμα τη δημιουργία πλήθους νέων αντιδικιών.
Η δεύτερη εκκρεμότητα σχετίζεται με διάταγμα της 20ης Ιουνίου 1931, βάσει του οποίου κηρύχθηκε η απαλλοτρίωση 29 στρεμμάτων για τις ανάγκες της Ναυτικής Σχολής Δοκίμων. Ωστόσο, με βάση απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου του 1964 των υπουργών Άμυνας και Οικονομικών, Π. Γαρουφαλιά και Κ. Μαρή, που περιλαμβάνεται στην Εφημερίδα της κυβέρνησης με ημερομηνία 4 Απριλίου 1964, το διάταγμα ανακαλείται βάσει της απόφασης 2030/1963 του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του Δήμου Πειραιά είναι τόσο αδιαμφισβήτητα ώστε το 2009 με δήλωση του Ν. 2300/1995 ο Δήμος ενέταξε την προαναφερόμενη έκταση στο Εθνικό Κτηματολόγιο και σε δήλωση του Ε9 στην εφαρμογή Taxis, επωμιζόμενος τους ανάλογους και καθόλου ευκαταφρόνητους φόρους.
Τα περιουσιακά δικαιώματα του Δήμου Πειραιά επί της λιμενικής ζώνης που καταχρηστικά χρησιμοποιεί ο ΟΛΠ τα είχε επικαλεστεί και ο ίδιος ο δήμαρχος Πειραιά, Γ. Μόραλης, μιλώντας στις 29 Ιουνίου 2016 στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής όπου συζητούταν το νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού. Είχε αναφερθεί σε «έκθεση των υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά η οποία είχε κατατεθεί αρμοδίως στην ελληνική κυβέρνηση. Η άποψη του ΤΑΙΠΕΔ ήταν και παραμένει από όσο γνωρίζω ότι αν ποτέ τεκμηριωθεί και αποδεχθεί το ελληνικό δημόσιο ότι πράγματι ο Δήμος Πειραιά έχει την κυριότητα πάνω στον χώρο αυτό, θα πρέπει να αποζημιωθεί ο Δήμος γι’ αυτά τα στρέμματα και είμαστε επαναλαμβάνω, σε διαβούλευση με την ελληνική κυβέρνηση γι’ αυτό η οποία θα συνεχιστεί»…
Έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, όχι όμως προς το συμφέρον του Δήμου Πειραιά. Η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ΟΛΠ επέφερε μία αλλαγή στη διοίκηση του οργανισμού, τυπική εκ πρώτης όψεως, αλλά τεράστιας σημασίας επί της ουσίας. Στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ έπαψαν να αντιπροσωπεύονται φορείς όπως το Εργατικό Κέντρο, ο Δήμος Πειραιά, κ.α. που εξασφάλιζαν τυπικά ή στην πραγματικότητα τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας. Ωστόσο, αν ρίξουμε μια ματιά στη σύνθεση του ΔΣ του ΟΛΠ, διαπιστώνουμε ότι ο δήμαρχος Πειραιά συμμετέχει! Πλάι στον Ζενγκ Γκανγκ, τον Ζού Γιανιουί, τον Ζανγκ Ανμίνγκ, τον Φενγκ Μπομίνγκ, τον Τσε Κεούνγκ Γκόρντον, τον Σινγκ Τσι, κ.α. βρίσκεται ως μη εκτελεστικό μέλος και ο Ιωάννης Μώραλης. Η διαφορά ωστόσο είναι ότι δεν συμμετέχει ως δήμαρχος της πόλης αλλά ως εκπρόσωπος του ΤΑΙΠΕΔ! Όμως ο Δήμος Πειραιά, οφείλοντας να προστατεύσει τα συμφέροντα των δημοτών του και των ταμείων του, βρίσκεται σε άμεση αντιπαράθεση με το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο λειτουργεί ως μοχλός μεγιστοποίησης του κέρδους των ιδιωτών, ακόμη και σε βάρος του δημοσίου ή των Δήμων, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Πειραιά.
Σε αυτή τη διελκυστίνδα (ΤΑΙΠΕΔ – ΟΛΠ – Κινέζοι της Cosco εναντίον Δήμου και δημοτών Πειραιά) ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης όφειλε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του δήμου Πειραιά σε βάρος του ΤΑΙΠΕΔ το οποίο τον διόρισε στην έμμισθη θέση του ΔΣ. Η συμμετοχή του ωστόσο στο ΔΣ του ΟΛΠ γεννάει μια εξώφθαλμη σύγκρουση συμφέροντος. Η δε αμέλειά του να προστατεύσει και να διεκδικήσει τα συμφέροντα του Πειραιά, απαιτώντας για παράδειγμα να επιστραφούν οι εκτάσεις στο Δήμο ή να αποζημιωθεί γενναιόδωρα ο Δήμος από τον ΟΛΠ επιβεβαιώνει ότι αυτή η σύγκρουση ως τώρα δεν επιλύεται προς όφελος του Δήμου Πειραιά και των δημοτών του…
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.