Συντάκτης: leonidasvatikiotis

Πολέμους και ποτάμια αίματος θα προκαλέσει η Γαλλία στην Ευρώπη, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής σημασίας στροφής που απειλεί να ρίξει την Δυτική Ευρώπη στη δίνη απηνών συγκρούσεων και αιματηρών πολέμων τόσο γενικευμένων και βίαιων που δεν έχουμε δει μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Υπαίτιος είναι η Γαλλία του Μακρόν! Κι όπως κάθε στροφή, έτσι και τούτη συμβολίζεται από ορισμένους όρους. Την αλλαγή που συντελείται στην Ευρώπη καμία άλλη λέξη – κλειδί δεν την αντιπροσωπεύει πιο ανάγλυφα από την «οικονομία του πολέμου».

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» είχε εξαφανιστεί από την Γαλλία από την εποχή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, έγραφε η Λε Μοντ στις 20 Απριλίου 2024 σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Πώς η γαλλική βιομηχανία όπλων αναβαθμίζεται». Προς επίρρωση, ανακαλούσε την εποχή που όλο το έθνος περιλαμβανομένων των γυναικών στα εργοστάσια είχε κινητοποιηθεί για να εξοπλίσει τον γαλλικό στρατό στον ολοκληρωτικό του πόλεμο με την Γερμανία.

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» επανήλθε στην καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2022 από τον Γάλλο πρόεδρο στη  διάρκεια της ομιλίας του στην ετήσια έκθεση πολεμικού υλικού Eurosatory, θύμιζε η γαλλική εφημερίδα. Ήταν τέσσερις μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία όταν την δημόσια συζήτηση απασχολούσε το ερώτημα τι οδήγησε τον Γάλλο πρόεδρο να πραγματοποιήσει μια τόσο θεαματική στροφή κι ενώ αναζητούσε δρόμο συμβιβασμού μεταξύ Μόσχας και Κιέβου απορρίπτοντας την πολιτική ταπεινώσεων της Ρωσίας από την Αγγλία και τις ΗΠΑ, αίφνης να ζηλώσει δόξα Ναπολέοντα και να φτάσει σήμερα να δηλώνει έτοιμος να στείλει ακόμη και στρατό στη Ρωσία! Δεν ήταν ούτε τα κλειστά αυτιά που βρήκε στην Ευρώπη, ούτε η απροθυμία του Ρώσου ομολόγου του να συμβιβαστεί, ούτε τα χαστούκια που έφαγε ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στην Αφρική από τις απανωτές αποφάσεις εκδίωξής του από τις χώρες του Σαχέλ. Η στροφή 180 μοιρών της Γαλλίας, που σήμερα ηγείται της αναβίωσης του μιλιταρισμού στην γηραιά ήπειρο, επιβλήθηκε από την ακμαία πολεμική της βιομηχανία!

Η Γαλλία πρωτοστατεί στην φιλο-πολεμική υστερία για να πουλήσει όπλα και να αυξήσει τα κέρδη της η πολεμική της βιομηχανία. Όπως ένα υπερτροφικό κατασκευαστικό κεφάλαιο γεμίζει μια χώρα με αχρείαστους δρόμους (βλέπε Ελλάδα), όπως μια κραταιά αγροδιατροφική βιομηχανία κάνει όλους τους πολίτες της παχύσαρκους (βλέπε ΗΠΑ) και μια βιομηχανία μόδας κάνει σχεδόν όλους κι όλες τους πολίτες της κομψούς και κομψές (βλέπε Ιταλία) έτσι και η Γαλλία πλειοδοτεί σε πολεμικές ιαχές για να πουλήσει όπλα. Ξέροντας μάλιστα ότι τα όπλα πουλιούνται για να ξεσπάσουν πόλεμοι!

Κλίμα πολέμου και απειλές

Ο ίδιος ο Μακρόν, ως αιχμή του δόρατος της γαλλικής βιομηχανίας θανάτου, δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη την τελευταία διετία που να μην τονίσει την σημασία της αναβίωσης της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. «Είμαστε στο χείλος μιας γεωπολιτικής στροφής διαρκείας στην οποία η αμυντική (sic) βιομηχανία θα διαδραματίσει έναν αυξανόμενα σπουδαίο ρόλο. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, ισχυρά με όρους μαζικής αγοράς», δήλωσε στις 11 Απριλίου ο Γάλλος πρόεδρος στην διάρκεια εγκαινίων μιας νέας μονάδας παραγωγής πολεμικού υλικού. Η κρατική πολεμική βιομηχανία της Eurenco, που ξεκίνησε την λειτουργία της στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά έκλεισε το 2007 μετατρεπόμενη σε εισαγωγική, θα επενδύσει πάνω από μισό δισ. ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια στην παραγωγή εκρηκτικών υλικών και οβίδων πυροβολικού. Το δε προσωπικό της από 200 άτομα το 2023 θα φτάσει σε δύο χρόνια τα 450. Για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας, ένα σεβαστό ποσό της τάξης των 67 εκατ. ευρώ θα διαθέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – θεματοφύλακας της λιτότητας και διαπρύσιος εχθρός κάθε είδους κρατικής ενίσχυσης κατά τ’ άλλα και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κοινωνικές δαπάνες…

Τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων θα προέλθουν από την Δράση για την Υποστήριξη της Παραγωγής Πυρομαχικών ύψους 500 εκ. ευρώ. Μια μικρή λεπτομέρεια: Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι φρόντισαν να δηλώσουν τον κατεπείγοντα χαρακτήρα της μιλιταριστικής στροφής της Ευρώπης ακόμη κι από το ίδιο το όνομα της πρωτοβουλίας, καθώς το αρκτικόλεξο της στα αγγλικά (ASAP) χρησιμοποιείται εν συντομία αντί της φράσης «όσο το δυνατό συντομότερα».

Τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας περιεγράφηκαν από την ίδια την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν που πριν την αποθέσουν στις Βρυξέλλες διετέλεσε υπουργός Άμυνας της Γερμανίας. Χωρίς μεγάλο κίνδυνο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι επιδόσεις της δεν ήταν τόσο αξιοζήλευτες και η πολύπειρη γερμανική βιομηχανία πολέμου την έστειλε για συνταξιοδότηση στην Κομισιόν. Παρόλα αυτά, σε μια βαρυσήμαντη ομιλία της αρχικά επέκρινε την 30ετή περίοδο υπο-επενδύσεων, χωρίς φυσικά να σχολιάσει τα κοινωνικά οφέλη που δημιούργησαν οι (σχετικά) μικροί πολεμικοί προϋπολογισμοί, το περίφημο μέρισμα της ειρήνης. Το σχέδιο που εξήγγειλε προβλέπει την αύξηση παραγωγής οβίδων (από λιγότερες από 500.000 πριν τον πόλεμο σε 2 εκατ. το 2025), την κατασκευή ντρόουνς, όπλων για το διάστημα και για υποθαλάσσιες μάχες, συστημάτων πυροβολικού, ενώ άμεσα κάλεσε στην κατεύθυνση αναπλήρωσης των υλικών που έχουν κατευθυνθεί στην Ουκρανία!

Κατέστησε έτσι σαφές η πρόεδρος της ΕΕ ότι πίσω από την ευρωπαϊκή πρεμούρα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας αυτό που κρύβεται είναι φρενίτιδα νέων πολεμικών παραγγελιών που θα φτάσει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες του πολέμου. Ξεφορτώνουν στην Ουκρανία για να πάρουν μπρος οι μηχανές στη Ευρώπη! Γι’ αυτό τον λόγο σύσσωμοι οι Δυτικοί οδήγησαν σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 2022, που θα μπορούσαν να είχαν τερματίσει τον πόλεμο όπως αποκάλυψε πρόσφατα ακόμη και το Foreign Affairs. Αν είχε τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία που θα πούλαγαν όπλα οι βιομηχανίες πολέμου;

Ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών κατά 7%

Την αναντικατάστατη βοήθεια που προσέφερε η Ουκρανία όχι μόνο στην ευρωπαϊκή, αλλά στην παγκόσμια βιομηχανία πολέμου την αποκάλυψε η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), με έδρα την Στοκχόλμη. Το σημαντικότερο εύρημά της είναι ότι το 2023 παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών (από το 2009) κατά 7% που έφτασαν τα 2,44 τρισ. δολ. από 2,24 τρισ. το 2022. Η βασικότερη αιτία που οι στρατιωτικές δαπάνες απορρόφησαν το 2,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ ήταν ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας!

Οι Βρυξέλλες, για να θωρακίσουν περαιτέρω την θέση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, θα ξεσηκώσουν και θα εφαρμόσουν ένα αμερικανικό σύστημα παραγγελιών βάσει του οποίου για κάθε παράδοση, παράγεται και αποθηκεύεται ένα επιπλέον συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο θα είναι έτοιμο προς παράδοση στο μέλλον χωρίς καμία καθυστέρηση! Με αυτόν τον τρόπο η ευρωπαϊκή βιομηχανία θανάτου θα μπορεί να εξοπλίσει κράτη και στρατούς χωρίς χρονοτριβές, ρίχνοντας επιπλέον λάδι στη φωτιά, δεδομένου ότι ο χρόνος που εξοικονομεί η πολεμική βιομηχανία, εξαλείφοντας τη χρονική υστέρηση μεταξύ παραγγελίας και παράδοσης, είναι χρόνος που θα χάνεται από προσπάθειες διαμεσολάβησης και ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Περιττές πολυτέλειες θεωρούνται όλα αυτά πλέον για την κορυφαία γαλλική πολεμική βιομηχανία Ντασώ, που ελέγχοντας ακόμη και εφημερίδες όπως την Λε Φιγκαρό θα δημιουργεί μέσα από τις στήλες της κλίμα πολέμου, πρωτοστατώντας σε πολεμικές κραυγές σήμερα στην Μέση Ανατολή, τη ζώνη του Σαχέλ και την Ανατολική Ευρώπη και αύριο στον κόσμο όλο.

Ήδη ο Γάλλος πρόεδρος αγγίζει τα όρια του γελοίου έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού το βαριεστημένο και αδιάφορο ύφος του τραπεζίτη των Ρότσιλντ και κάνοντας συνεχώς επίδειξη υπερβολής. Σε κάθε δημόσια ομιλία του ανακαλύπτει θανάσιμες απειλές για την Ευρώπη για την δημοκρατία και την ευημερία. Την μια προέρχονται από τη συρρίκνωση των οικονομιών, την άλλη από τον ανερχόμενο κύμα αυταρχισμού, την άλλη από την Ρωσία. Άλλες φορές από παντού, όπως στην ομιλία που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης την Πέμπτη 25 Απριλίου: «Πρέπει να είμαστε σαφείς», ήταν τα λόγια του «ότι η σημερινή Ευρώπη μπορεί να πεθάνει κι εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνουμε σήμερα. Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει», συμπλήρωσε για να συνεχίσει επιχειρηματολογώντας γιατί πρέπει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην πολεμική της βιομηχανία.

Σε δεινή θέση ο Μακρόν

Η ομιλία του Μακρόν ωστόσο δεν ήταν μόνο επίδειξη δύναμης αλλά κι ένδειξη αδυναμίας. Γιατί τα φιλόδοξα σχέδια του καταστρώνονται επάνω σε ένα σαθρό έδαφος που ορίζεται από τρία σημεία:

Το πρώτο είναι η επικείμενη πολιτική του συντριβή από την φασίστρια Λε Πεν που στις προσεχείς ευρωεκλογές αναμένεται να κερδίσει 32%, έχοντας μάλιστα ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της έναν άγνωστο, ενώ ο ίδιος ο Μακρόν θα πάρει μόνο 17%. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που μας ζητάει να τον ακολουθήσουμε στην μάχη για την δημοκρατία πιστώνεται την μεγαλύτερη εκλογική νίκη της ακροδεξιάς Λε Πεν.

Δεύτερο, οι προοπτικές της γαλλικής οικονομίας είναι ζοφερές. Βάσει εκτιμήσεων του ΔΝΤ σε 5 χρόνια το μερίδιο της Γαλλίας στην παγκόσμια οικονομία σε όρους αγοραστικής δύναμης θα πέσει κάτω από το 2%. Ως αποτέλεσμα, η Γαλλία θα αποχωρήσει από την λίστα των 10 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που ζητάει από την ευρωπαϊκή οικονομία να φορέσει τα χακί για να αναπτυχθεί χρεώνεται την μεγαλύτερη υποβάθμιση στην οικονομική ιστορία της Γαλλίας.

Τρίτο, τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας (με δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 5,5% και χρέος 111% του ΑΕΠ για το 2023) είναι σε τέτοιο χάλι ώστε η αύξηση των πολεμικών δαπανών μέσω της αμοιβαιοποίησης δια της έκδοσης κοινών ομολόγων είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ ώστε η Γαλλία να μη γίνει Ελλάδα του 2010. Ο Μακρόν πιθανότατα επιλέγει να οδηγήσει την Ευρώπη στα χαρακώματα του πολέμου για να ξεπεράσει αυτήν ακριβώς την τριπλή κρίση και αμφισβήτηση που διέρχεται!

Αξίζει ωστόσο εδώ να κάνουμε μια παρένθεση. Η ΕΕ σχεδόν 15 χρόνια πριν αρνήθηκε την αμοιβαιοποίηση του ελληνικού χρέους μετατρέποντας την ελληνική κρίση χρέους σε μηχανισμό για την φτωχοποίηση της Ελλάδας και την παγίωση της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, επικαλούμενη την δημοσιονομική ορθοδοξία. Σήμερα αποδέχεται την αμοιβαιοποίηση των κρατικών παραγγελιών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, αναγκάζοντας όλους εμάς να πληρώσουμε για να κάνουν δουλίτσες οι έμποροι όπλων, σκοτώνοντας τους λαούς!

Η Γαλλία σταθερή απειλή για την ειρήνη

Η μετατροπή της γαλλικής οικονομίας σε πολεμική οικονομία δεν συνέβη από την μια μέρα στην άλλη. Προετοιμαζόταν από χρόνια. Και μετέτρεψε τον πόλεμο στην Ουκρανία σε χρυσή ευκαιρία, χρησιμοποιώντας την σημερινή Ρωσία όπως χρησιμοποιούσε το ΝΑΤΟ τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού τα χρόνια του ψυχρού πολέμου για να δικαιολογεί τις πωλήσεις όπλων και την επιθετική, αποσταθεροποιητική του δράση.

Το μεγάλο ειδικό βάρος της πολεμικής βιομηχανίας στην γαλλική οικονομία αποτυπώνεται σε πλήθος κρίσιμων μεγεθών. Για παράδειγμα οι πολεμικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό της Γαλλίας σε 7 χρόνια αυξήθηκαν κατά 10 δισ. ευρώ: Από 38,5 δισ. ευρώ το 2015 σε 48,3 δισ. ευρώ το 2022. Ως αποτέλεσμα, ο πολεμικός προϋπολογισμός της Γαλλίας είναι σημαντικά ανώτερος κάθε άλλης χώρας της ΕΕ: ακόμη και της Ιταλίας (24,9 δισ. ευρώ) ή της Γερμανίας (39,9 δισ. ευρώ).

Τα γαλλικά πρωτεία στην βιομηχανία της αποσταθεροποίησης φαίνονται επίσης από το γεγονός ότι το 2022 πέντε γαλλικοί όμιλοι βρίσκονται ανάμεσα στους 30 μεγαλύτερους όλου του κόσμου.

Οι γαλλικές επιδόσεις καταγράφτηκαν επίσης και στην πρόσφατη έκθεση SIPRI. Μία από τις πιο σοβαρές αλλαγές που καταγράφηκε είναι η άνοδος στην δεύτερη θέση των εξαγωγέων όπλων της Γαλλίας, που υποσκέλισε την Ρωσία η οποία όλο και περισσότερο παράγει για να εξασφαλίσει τις δικές της ανάγκες. Οι γαλλικές εξαγωγές παρόλα αυτά αυξήθηκαν κατά 47% την περίοδο 2019 – 2023, σε σύγκριση με την προηγούμενη πενταετία, με πρωταγωνιστές τα αεροπλάνα Ραφάλ και φρεγάτες…

Οικονομία του πολέμου σε βάρος των λαών και της κοινωνικής ευημερίας

Η «οικονομία του πολέμου» στην Γαλλία και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσεται σε βάρος της ευημερίας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν ταυτίστηκε με την άγρια καταστολή απέναντι στα «κίτρινα γιλέκα» και την πιο αντιλαϊκή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της Γαλλίας, ενώ τα χειρότερα για την Γαλλία είναι μπροστά. Μετά τις ευρωεκλογές, πιθανότατα, θα εισάγει νομοσχέδιο με το οποίο θα αλλάξουν τα πάντα στα επιδόματα ανεργίας: Η διάρκεια επιδότησης των ανέργων και το ύψος του επιδόματος θα μειωθούν, ενώ οι προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος θα αυστηροποιηθούν. Κι όλα αυτά προκειμένου να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες ώστε να απελευθερωθούν μεγαλύτερα κονδύλια προς όφελος της βιομηχανίας του πολέμου.

Η φτωχοποίηση των Γάλλων και των Ευρωπαίων δεν είναι η μοναδική συνέπεια από την επιστροφή της «οικονομίας του πολέμου». Πολύ σημαντικότερες θα αποδειχθούν στο εξής οι έριδες και οι έχθρες μεταξύ των λαών που θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, ως το γόνιμο έδαφος επάνω στο οποίο θα φυτρώσουν οι πόλεμοι και θα χυθούν ποτάμια αίματος. Η υπαρκτή ρωσοφοβία (με αφορμή την Ουκρανία) και η αναπτυσσόμενη κινεζο-φοβία (με αφορμή πρόσφατα την πανδημία και στο μέλλον την Ταϊβάν) εξυπηρετούν αυτήν ακριβώς την πολεμική στρατηγική, που έρχεται να συγκαλύψει την πολεμική στροφή της Ευρώπης και να οδηγήσει τους Ευρωπαίους να στρατευτούν πίσω από το άρμα της Ντασώ!

Αντί επιλόγου: Η εκποίηση της ΕΑΣ, που ισοδυναμεί με καταστροφή της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, δείχνει ότι η στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πολεμική οικονομία είναι ακόμη μια απόδειξη ότι σχεδιάστηκε και υλοποιείται από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πολεμικά μονοπώλια, δηλαδή κατά παραγγελία τους κι όχι για χάρη της ειρήνης. Εκείνα τα μονοπώλια που προκάλεσαν τους παγκόσμιους πολέμους και στήριξαν την αποικιοκρατία τώρα στρέφονται κι ενάντια σε μικρές εθνικές βιομηχανίες που θα θυσιαστούν στο βωμό των συμφερόντων τους.

Η διαχρονική μέθοδος Δελαστίκ, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ο πρόλογος στον τόμο «Γιώργος Δελαστίκ  – για πάντα παρών, αποχαιρετισμός, τιμή και μνήμη» (εκδόσεις Το δόντι) τον οποίο επιμελήθηκε ο Βασίλης Μπρούμας. Το βιβλίο αποτελείται από άρθρα που γράφτηκαν και ομιλίες που εκφωνήθηκαν στην διάρκεια των τιμητικών εκδηλώσεων που οργανώθηκαν μετά τον θάνατό του, από δικά του άρθρα που παραμένουν επίκαιρα και χρήσιμα, βιογραφικό και εργογραφία του.

Ο πιο προφανής τρόπος για να θυμηθείς έναν δημοσιογράφο ή δημόσιο πρόσωπο είναι με μια αναδρομή στην εποχή του: Βάσει των αιχμηρών γεγονότων που κάλυψε, της άποψης που διατύπωσε επάνω σε λεπτά και καίρια ζητήματα της συγκυρίας, κ.α. Με το συγκεκριμένο κριτήριο ο Γιώργος Δελαστίκ ήταν η ασυμβίβαστη πολεμική στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Μνημόνια, όλες τις κυβερνήσεις από Οικουμενική και Ζολώτα μέχρι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, το Σχέδιο Ανάν, την καπιταλιστική αδικία κι εκμετάλλευση κι άλλα πολλά. Η στάση που κράτησε επηρέαζε την κοινωνία και τους συναδέλφους, ενθαρρύνοντας την κριτική, υπονομεύοντας τον κυρίαρχο λόγο και την πολιτική και δημιουργώντας ρήγματα.

Ο Γιώργος Δελαστίκ ήταν πάνω απ’ όλα όμως μια «μέθοδος», που παρήγαγε και στη συνέχεια πολλαπλασίαζε τις απόψεις του. Η «μέθοδος Δελαστίκ», αναπτυσσόμενη μεν αλλά εύκολα αναγνωρίσιμη από τα γραπτά της νεότητάς του μέχρι εκείνα στο τέλος της σύντομης ζωής του, περιλάμβανε πλήθος από συστατικά στοιχεία. Ξεχωρίζω τα ακόλουθα τέσσερα:

Το πρώτο ήταν η τεκμηρίωση όσων υποστήριζε. Με πάθος μεν, αλλά πάντα προηγούνταν η γνώση, η προσεκτική και «βαθιά» ανάγνωση εφημερίδων, περιοδικών και κάθε είδους ντοκουμέντων: αποφάσεις Συνόδων Κορυφής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΝΑΤΟ, στατιστικά στοιχεία της Eurostat για το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, νόμοι κ.α. Η άποψη του Γιώργου πάντα στηριζόταν στο γράμμα και στο πνεύμα αδιάψευστων, πρωτογενών υλικών. Με την ανάγνωσή τους δεν θεμελίωνε μόνο την άποψή του, αλλά διεύρυνε τους ορίζοντες του, σαν να βυθιζόταν κάθε φορά σε έναν νέο κόσμο τον οποίο ήθελε να μάθει για να αποδομήσει, να ανατρέψει και να ειρωνευτεί στη συνέχεια με τους φίλους του.

Το δεύτερο στοιχείο της «μεθόδου Δελαστίκ» ήταν η αυτοπεποίθησή του. Χάρη στην βεβαιότητα του, ήταν σε θέση να υιοθετεί και να χρησιμοποιεί δημιουργικά ακόμη και μεθόδους δουλειάς και ανάλυσης, που δεν απαντώνται συχνά στην μαρξιστική παράδοση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η γεωπολιτική ανάλυση ή οι συνεντεύξεις αστών πολιτικών και άλλων προσωπικοτήτων. Αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της ύλης και του περιεχομένου του Πριν, χωρίς να υποκαθιστούν έννοιες όπως ο ιμπεριαλισμός ή να χρησιμοποιούνται σαν γέφυρα υποταγής στον επίσημο πολιτικό κόσμο. Το «σύστημα Δελαστίκ» χωρούσε πλήθος μοντέρνων εργαλείων γιατί γνώριζε να παλεύει και να νικάει βάσει των όρων που θέτει η πραγματική ζωή.

Το τρίτο δομικό υλικό της μεθόδου Δελαστίκ ήταν η λαϊκότητά του. Ο Γιώργος έθρεφε μια ανυπόκριτη αγάπη κι έναν βαθύ σεβασμό για τους ανθρώπους της δουλειάς, όσους δεν είχαν φωνή. Ο ίδιος ένιωθε την ιερή υποχρέωση να γίνει η δική τους φωνή, να εκφράσει τα συμφέροντα τους. Υιοθετούσε μια γλώσσα, χωρίς να αποφεύγει τις υπερβολές, που του επέτρεπε να επικοινωνήσει μαζί τους, να τον διαβάσουν, να επηρεάσει την κρίση και την δράση τους. Και το κατάφερνε χωρίς να προσπαθήσει πολύ. Αποστρεφόταν λόγιες εκφράσεις και δυσνόητους όρους. Την ικανότητα δε κάθε κειμένου να διαβαστεί εύκολα την θεωρούσε το μεγαλύτερο χάρισμα του, χωρίς να υποκύπτει σε ευκολίες ή κοινοτοπίες.

Ο τέταρτος ακρογωνιαίος λίθος της «μεθόδου Δελαστίκ» ήταν η επιθυμία του να μεταδώσει τις γνώσεις και τον τρόπο δουλειάς σε νεότερους συναδέλφους, στους οποίους είχα το προνόμιο να συμπεριλαμβάνομαι. Δεν θα ξεχάσω την έκπληξη και τη χαρά που ένιωσα ακούγοντας μια φορά στο καφενείο της Βουλής έναν σεβαστό και μεγάλο σε ηλικία εκδότη να συστήνει εμένα κι έναν ακόμη φίλο που γράφει στον παρόντα τόμο ως «δημοσιογράφους προερχόμενους από την “Σχολή Δελαστίκ”». Ο Γιώργος ίδρυσε την Σχολή του αθόρυβα αλλά μεθοδικά, αφιερώνοντας άπειρο χρόνο για να δείχνει τα λάθη στα γραπτά και να προτείνει το ξαναγράψιμό τους. Χρόνο που με μεγάλη του ικανοποίηση θα μπορούσε να αφιερώσει στο διάβασμα αγαπημένων του εφημερίδων…

Όλα τα παραπάνω κάνουν τον Γιώργο Δελαστίκ πολλά παραπάνω από μια ανάμνηση για όσους συνεργαστήκαμε μαζί του και τον αγαπήσαμε. Ανάγουν τον Γιώργο Δελαστίκ σε έναν άνθρωπο σύμβολο μιας εποχής – μεταίχμιο ανάμεσα σε ένα κόσμο που σαπίζει κι έναν νέον που ανατέλλει. Ο Γιώργος με το παράδειγμα και την πράξη του μπορεί να μην ανέτρεψε τον παλιό κόσμο αλλά βοήθησε να αποκαλυφθεί η ασχήμια του, πληρώνοντας μάλιστα βαρύ τίμημα για τις επιλογές του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Συνέντευξη Λ. Βατικιώτη σε Δ. Λιάτσο: «Αμερικάνικο όνειρο» για τις πολεμικές βιομηχανίες – Εφιάλτης για τους λαούς

Πηγή: Ιδεοχώρος

Καλεσμένος του Δημήτρη Λιάτσου, ο Λεωνίδας Βατικιώτης, δημοσιογράφος με εξειδίκευση σε διεθνή θέματα και παγκόσμιας οικονομίας και διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου. Συζητούν για την πρόσφατη απόφαση του Κογκρέσου, που, μετά από πολύμηνες αναβολές, υπερψήφισε πακέτο 61 δισ. δολαρίων στην Ουκρανία και άλλα δύο πακέτα, για το Ισραήλ και την Ταϊβάν, καθώς και για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

0:00 Έναρξη εκπομπής. Στο Ιράν «γελάνε» με την «περιορισμένη επίθεση» του Ισραήλ. Παιχνίδι σικέ;

3:35 Παρουσίαση καλεσμένου. Ήττα του Ισραήλ; Αναγνώριση ότι δεν είναι η μοναδικά υπερδύναμη στη Μέση Ανατολή.

7:10 Η Μόσχα δεν καταδίκασε την ιρανική επίθεση, έδειξε κατανόηση με βάση τη διεθνή νομιμότητα.

9:50 Έγκριση πακέτου βοήθειας προς Ουκρανία, Ισραήλ…. Ταιβάν! Συμβιβασμός των δυο πλευρών στο κογκρέσο.

11:50 Το 80% του ποσού δίνεται σε αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες.

13:30 «Ψίχουλα» στην ουκρανική διοίκηση για να μην καταρρεύσει.

15:50 Φτωχοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας. Παιδική φτώχεια.

18:00 ΗΠΑ, ο γκάνγκστερ της υφηλίου που κρατούσε μέχρι τώρα όρθιο του «αμερικανικό όνειρο» εντός της χώρας.

20:20 Τα πάντα στο βωμό των εκλογών. Για πρώτη φορά τείνουν να βάλουν νέα φωτιά, στην Ταιβάν κατά τη Κίνας.

22:50 Εξοπλίζουν το Ισραήλ αλλά δίνουν και «ανθρωπιστική» βοήθεια στους Παλαιστίνιους….

25:00 Αμερικανικός φαρισαϊσμός και στο παράδειγμα της Κίνας. Πιέζουν Ελλάδα και Ισπανία για αποστολή αντιαεροπορικών συστημάτων στην Ουκρανία.

28:10 Επιχειρούν να αφοπλίσουν την Ελλάδα. Στηρίζουν το ουκρανικό καθεστώς όταν τα ομόλογα του είναι χειρότερα από… σκουπίδια! Την Ελλάδα την «έπνιγαν» πριν λίγα χρόνια..

31:05 Όλα υπέρ των πολεμικών βιομηχανιών με τσάκισμα του κοινωνικού κράτους.

31:43 Τέλος εκπομπής

Ορισμένες σημαντικές αναφορές στην εκπομπή είναι οι εξής:

Συνολικά, η – έως τώρα – βοήθεια της Δύσης στην Ουκρανία υπολογίζεται στα 200 δισ. Και αυτό, χωρίς να υπολογίζονται πακέτα που δεν φαίνονται. Χαρακτηριστικά, ενώ το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί, και τα ουκρανικά ομόλογα είναι χειρότερα κι’ από σκουπίδια, για να μην καταρρεύσει οικονομικά, γίνεται συνεχώς αναδιάρθρωση του χρέους της, με το πράσινο φως του ΔΝΤ. Το κόστος αυτό, όμως, μεταφέρεται σιωπηλά σε όλους εμάς. Αντίθετα, όταν η Ελλάδα ήθελε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της, την γονάτισαν, κατηγορώντας τους Έλληνες ως «τεμπέληδες».

Η νέα αμερικανική βοήθεια στην Ουκρανία είναι ένα πολύ μεγάλο πακέτο, ακόμα κι’ αν τα χρήματα κατευθύνονται εντός των ΗΠΑ, στην πολεμική βιομηχανία. Τα 23 από τα 61 δισ. θα μείνουν στις ΗΠΑ, υπό τη μορφή κονδυλίων για να αντικατασταθεί ο αμερικανικός οπλισμός που ήδη έχει δοθεί στην Ουκρανία. Τα 14 δισ. θα δοθούν στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία για να παράξει οπλισμό για την Ουκρανία. Αρα, οπλισμός που δεν πρόκειται πιθανότατα να παραδοθεί ούτε καν εντός του 2024. Τα 11 δισ. θα δοθούν για να υποστηριχθούν οι επιχειρήσεις που ήδη κάνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Μόνο 8 δισ. θα δοθούν στην Ουκρανία για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις στη χώρα, για να κρατήσουν ζωντανό το ουκρανικό κράτος.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν, με τη συναίνεση των Ρεπουμπλικάνων, αντί μέτρων για τους ευάλωτους και τους φτωχούς στις ΗΠΑ, ο αριθμός των οποίων έχει εκτοξευθεί τελευταία, δίνει πακτωλό δισεκατομμυρίων για να συνεχίσουν οι ΗΠΑ να το παίζουν παγκόσμιος χωροφύλακας. – Φαίνεται ότι υπήρξε μια συμφωνία παρασκηνίου Μπάιντεν – Ρεπουμπλικάνων. Οι πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων, βέβαια, εξακολουθεί να είναι κατά της οικονομικής στήριξης της Ουκρανίας (112 Ρεπουμπλικάνοι καταψήφισαν, ενώ 101 υπερψήφισαν).

Το πολύ μεγάλο πακέτο για την Ταϊβάν (8,12 δισ. – 3 δισ. για υποβρύχια) δείχνει ότι ενδέχεται η κυβέρνηση Μπάιντεν να έκανε μια υποχώρηση έναντι των Ρεπουμπλικάνων και να είπε: «Ξέρουμε ότι εσάς σας ενδιαφέρει η Κίνα – στηρίζουμε τον πόλεμο που θα κάνετε εναντίον της – δώστε μας σε αντάλλαγμα την συγκατάθεσή σας για την Ουκρανία».

Φαρισαϊσμός: Το πακέτο βοήθειας στο Ισραήλ είναι 26 δισ. δολάρια. Από αυτά μέρος είναι για ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Απέραντη η υποκρισία των ΗΠΑ. Με το ένα χέρι δίνουν δισ. για να βομβαρδίζει το Ισραήλ τους Παλαιστίνιους, και με το άλλο ψίχουλα για να σταλούν κάποια είδη ανάγκης. Εάν πραγματικά το ήθελε η Ουάσιγκτον, θα μπορούσε να σταματήσει η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα αυτή τη στιγμή.

Επικοινωνήστε μέσω email στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ideoxoroschannel@gmail.com

Ακολουθήστε το κανάλι «Ιδεοχώρος» στο Facebook:   / ideoxoroschannel  

Συνέντευξη Λ. Βατικιώτη σε Γ. Σαχίνη: Ο ξεσηκωμός των φοιτητών στις ΗΠΑ, η Γάζα και οι οικονομίες πολέμου (ηχητικό)

Πηγή: Νέα Κρήτη

Ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης, μιλάει στον 98.4 για τον ξεσηκωμό των φοιτητών στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και μάλιστα στην αποκαλούμενη ελίτ αυτών, υπέρ του Παλαιστινιακού λαού κατά της σφαγής χιλιάδων αμάχων από το Ισραήλ στη Γάζα.

Μάλιστα όπως σημειώνει το φοιτητικό κίνημα παρά την άγρια καταστολή και τις δεκάδες συλλήψεις, εξαπλώνεται αντί να υποχωρεί στις ΗΠΑ.

Περιγράφει την κατάσταση στη Γάζα και το πώς οι διεθνείς οργανισμοί ακυρώνουν τα αφηγήματα του Ισραήλ με σκληρές καταδίκες για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Με αφορμή όμως την εκρηκτική κατάσταση στην Μέση και Εγγύς Ανατολή, αλλά και στην Ουκρανία, ο Λεωνίδας Βατικιώτης, εξηγεί γιατί κατά την γνώμη του, την ώρα που οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε βασικό εξαγωγέα ενέργειας στην Ευρώπη, οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε. προσαρμόζονται σε οικονομίες πολέμου, κερδίζοντας δισεκατομμύρια ευρώ από την πώληση οπλικών συστημάτων και πολεμο-εφοδίων, την ώρα που για τους λαούς της Ευρώπης υπάρχει το νέο δημοσιονομικό κοστούμι λιτότητας.

Το Ισραήλ στον τοίχο, έλαβε την απάντηση που του άξιζε για την επίθεση στην Δαμασκό – το Ιράν αλλάζει τα δεδομένα, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με την εκτόξευση δεκάδων drones και βαλλιστικών πυραύλων απάντησε το Ιράν ξημερώματα Κυριακής 14 Απριλίου στον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στην Δαμασκό την 1η Απριλίου 2024. Η επίθεση του Ισραήλ την 1η Απριλίου παρότι παραβίαζε κατάφωρα την Συνθήκη της Βιέννης του 1961 που αναγνωρίζει κάθε διπλωματικό κτίριο ως κυριαρχικό έδαφος, εξισώνοντας έτσι την επίθεση του Ισραήλ με παραβίαση συνόρων του Ιράν, δεν βρήκε την απάντηση που έπρεπε από τις δυτικές κυβερνήσεις. ΗΠΑ και ΕΕ συνεχίζοντας να καλύπτουν την παράνομη δράση του Ισραήλ αρνήθηκαν να αποδοκιμάσουν το σιωνιστικό καθεστώς και να καταγγείλουν την τρομοκρατική του δράση. Επί 13 ημέρες, όπως ανέφερε ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ιράν στον ΟΗΕ, Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ απέφυγαν οποιαδήποτε καταδίκη του Ισραήλ, ενθαρρύνοντας την καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου.

Η επίθεση του Ιράν στόχευε στην αεροπορική βάση Ραμόν στην έρημο της Νεγκέβ απ’ όπου ξεκίνησαν τα F35 τα οποία βομβάρδισαν το ιρανικό προξενείο. Επτά βαλλιστικοί πύραυλοι όχι μόνο προκάλεσαν ζημιές στην ισραηλινή αεροπορική βάση, αλλά απέδειξαν ότι η περίφημη αντιπυραυλική ασπίδα του Ισραήλ, είναι σουρωτήρι. Αναποτελεσματικά αποδείχθηκαν και τα αγγλο-αμερικανικά αεροπλάνα που επιστρατεύτηκαν για να σώσουν τον Νετανιάχου, χωρίς να το καταφέρουν.

Η απογείωσή τους μάλιστα από την Κύπρο την εμπλέκει επικίνδυνα σε μια αναμέτρηση από την οποία μόνο ζημιές έχει να περιμένει. Όταν η Τουρκία αρνήθηκε να προσφέρει τον εναέριο της χώρο στις ΗΠΑ σε περίπτωση εμπλοκής με το Ιράν δεν σκέφτηκαν άραγε οι άφρονες Κύπριοι ηγέτες ποια στάση θα κρατήσει το Ιράν αν τυχόν και η Τουρκία θέσει θέμα κυπριακού ενδιαφέροντος σε διεθνή φόρα;

Το Ισραήλ από την μεριά του για να μετριάσει την ταπείνωση που δέχτηκε από το Ιράν ανακοίνωσε ότι αποκρούστηκαν όλες σχεδόν οι επιθέσεις από τον «σιδερένιο θόλο» όπως αποκαλείται το σύστημα αεράμυνάς του.

Την ίδια είδηση πρόβαλλαν όλα τα φιλο-σιωνιστικά Μέσα, επιχειρώντας να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν όχι μόνο εκτός του Ισραήλ, αλλά και εντός, καθώς πλέον ο Νετανιάχου αποδείχθηκε ανίκανος να προασπίσει και την ίδια του τη χώρα. Μετά την ιρανική απάντηση είναι σίγουρο ότι οι αντιδράσεις εντός του Ισραήλ εναντίον του Νετανιάχου θα κορυφωθούν και η εκδίωξή του είναι θέμα χρόνου.

Να θυμίσουμε ότι ακόμη και Σιωνιστές Ισραηλινοί δεν του συγχώρησαν την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στην Γάζα, υποστηρίζοντας ότι ο Νετανιάχου και το καθεστώς του είναι ανίκανοι να εγγυηθούν την ύπαρξη του Ισραήλ. Αυτή ακριβώς η κριτική τώρα θα κορυφωθεί, μιας και ο υπόδικος Νετανιάχου και το περίφημο πολεμικό του συμβούλιο, αποδείχθηκαν ανίκανοι να αποτρέψουν μια επίθεση την οποία επιζητούσαν επί χρόνια και περίμεναν επί ημέρες!

Η απόφαση του Ισραήλ να απαγορεύσει την δημοσίευση φωτογραφιών από τα σημεία της επίθεσης επιβεβαιώνει την σοβαρότητα των πληγμάτων που δέχθηκε η ισραηλινή αεροπορία.

Η επίθεση του Ιράν κέρδισε τις εντυπώσεις όλων των ανθρώπων που τάσσονται με το διεθνές δίκαιο επειδή ήταν ισορροπημένη, αναλογική και δεν έπληξε αμάχους. Στον αντίποδα δηλαδή των επιθέσεων του Ισραήλ  που συστηματικά σκοτώνει αμάχους ή δημοσιογράφους και βομβαρδίζει νοσοκομεία ή πανεπιστήμια, υπό την ανοχή των ηγεσιών της Δύσης. Το μόνο θύμα μεταξύ αμάχων ήταν ένα κορίτσι που κι αυτό, απλώς και μόνο τραυματίστηκε. Η είδηση μάλιστα έγινε …πρώτο θέμα σε Μέσα Ενημέρωσης που συστηματικά αποσιωπούν τα φριχτά εγκλήματα του Ισραήλ στην Γάζα και την Δυτική Όχθη ή τα δικαιολογούν στο όνομα της αυτοάμυνας.

Το Ισραήλ μέχρι στιγμής, χωρίς μάλιστα να έχει επίσημα αναλάβει την ευθύνη, έχει δολοφονήσει επιστήμονες του Ιράν που εργάζονται στο πυρηνικό του πρόγραμμα, έχει ανατινάξει ιρανικούς αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου, έχει χρηματοδοτήσει κι εξοπλίσει τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στο έδαφος του Ιράν, έχει ακόμη μολύνει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με ιό επιδιώκοντας να το καθυστερήσει ώστε το ίδιο το Ισραήλ να διατηρήσει το πυρηνικό μονοπώλιο στην Μέση Ανατολή. Τίποτε επομένως δεν ξεκίνησε την 1η Απριλίου με την επίθεση του Ισραήλ στο ιρανικό προξενείο και την δολοφονία δύο στρατηγών της ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς.  

Το Ιράν έφερε σε δεινή θέση το κράτος απαρτχάιντ αρκετές ώρες πριν εξαπολύσει τους πυραύλους και τα 200 drones, με μια στρατηγική κίνηση κατάληψης εμπορικού πλοίου ισραηλινών συμφερόντων που μετέφερε κοντέινερς το πρωί του Σαββάτου. Η κατάληψη του πλοίου MSC Aries μήκους 366 μέτρων στον Κόλπο του Ομάν, κοντά στα Στενά του Ορμούζ, στόχευε να ακυρώσει την χερσαία οδό ανεφοδιασμού του Ισραήλ που εγκαινίασε το σιωνιστικό καθεστώς με την συνεργασία της Σαουδικής Αραβίας και άλλων αραβικών καθεστώτων, μετά την ακύρωση της θαλάσσιας οδού της Ερυθράς από τους αντάρτες Χούθι της Υεμένης. Η κατάληψη της 13ης Απριλίου ήταν η πρώτη μετά την κατάληψη του δεξαμενόπλοιου Άγιος Νικόλαος τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους. Το πλοίο διαχειρίζεται η Mediterranean Shipping Company με έδρα την Γενεύη που είναι η μεγαλύτερη πλοιοκτητική εταιρεία διαχείρισης κοντέινερς, ενώ είναι ιδιοκτησίας της Gortal Shipping που συνδέεται με την Zodiac Maritime η οποία ελέγχεται από την ισραηλινή οικογένεια Όφερ.

Στην περιοχή παρότι βρίσκονταν αμερικανικά πολεμικά πλοία, παραδόξως, δεν αντέδρασαν. Χλιαρή κρίθηκε και η αντίδραση του Ισραήλ που έκανε λόγο για «πειρατεία»  χωρίς να υποσχεθεί αντίποινα ή να εκτοξεύσει απειλές. Είναι κι αυτό μια παραδοχή της ήττας του…

Το πολεμικό συμβούλιο του Ισραήλ κατόπιν σύγκλησής του μετά την ιρανική επίθεση ανακοίνωσε ότι θα αντιδράσει απέναντι στο Ιράν. Μένει να δούμε τον τρόπο και την ένταση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ζήτησε την σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για να καταδικάσει την επίθεση του Ιράν…

Σημασία ωστόσο έχει ότι οι ΗΠΑ μέσω ανακοίνωσης του προέδρου Μπάιντεν φάνηκε να μην επιθυμούν να εμπλακούν σε μια κλιμάκωση του πολέμου ούτε καν να ενθαρρύνουν το Ισραήλ να απαντήσει στο Ιράν. Η Ουάσιγκτον χρύσωσε το χάπι της ισραηλινής ήττας με παιάνες και διθυράμβους περί αναχαίτισης της επίθεσης, υποδεικνύοντας έμμεσα πλην σαφώς στους σιωνιστές ηγέτες να μαζευτούν… Σε μια προεκλογική περίοδο και με την μουσουλμανική κι αραβόφωνη μειονότητα στις ΗΠΑ ήδη να πνέει μένεα εναντίον του Μπάιντεν, κάθε περαιτέρω συστράτευση του δημοκρατικού υποψηφίου με το Ισραήλ απειλεί να εξαφανίσει και τις τελευταίες ελπίδες εκλογής του στην αναμέτρηση του Νοεμβρίου.

Η επίθεση του Ιράν, που είναι η πρώτη του επίθεση εκτός συνόρων, άλλαξε σε μόλις λίγες ώρες άρδην τα δεδομένα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, σε πολλές κατευθύνσεις:

Απέδειξε ότι ο στρατός του Ισραήλ το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να σφάζει απροστάτευτα γυναικόπαιδα στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Το αήττητό του είναι μύθος.

Εντός κι εκτός του Ισραήλ θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες εκπαραθύρωσης του Νετανιάχου ο οποίος αμέσως μετά την απογείωση των ιρανικών drones πήρε το προεδρικό αεροπλάνο κι εξαφανίστηκε σαν κυνηγημένος.

Στην Μέση Ανατολή, το Ιράν αποδεικνύεται η μοναδική συνεπής, αξιόπιστη και σοβαρή δύναμη ικανή να αναμετρηθεί με τον ιμπεριαλισμό. Η νίκη του, μετά την ταπεινωτική αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, θα σπρώξει κι άλλα καθεστώτα σε μια τροχιά αποστασιοποίησης από ΗΠΑ και Ισραήλ.

Στην πλευρά της Παλαιστίνης αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Ο μόνος τρόπος για να ζήσει η Μέση Ανατολή με σταθερότητα και ειρήνη είναι η δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής όλων των προσφύγων. Να υλοποιηθούν δηλαδή όλα όσα προβλέπουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η κατεδάφιση του τείχους του αίσχους από χιλιάδες Παλαιστίνιους στην Δυτική Όχθη, κορυφή του παγόβουνου του ισραηλινού απαρτχάιντ, την στιγμή που στον ουρανό πετούν τα ιρανικά drones συμβολίζει τις ελπίδες που γέννησε η 14η Απριλίου.