Πολέμους και ποτάμια αίματος θα προκαλέσει η Γαλλία στην Ευρώπη, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής σημασίας στροφής που απειλεί να ρίξει την Δυτική Ευρώπη στη δίνη απηνών συγκρούσεων και αιματηρών πολέμων τόσο γενικευμένων και βίαιων που δεν έχουμε δει μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Υπαίτιος είναι η Γαλλία του Μακρόν! Κι όπως κάθε στροφή, έτσι και τούτη συμβολίζεται από ορισμένους όρους. Την αλλαγή που συντελείται στην Ευρώπη καμία άλλη λέξη – κλειδί δεν την αντιπροσωπεύει πιο ανάγλυφα από την «οικονομία του πολέμου».

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» είχε εξαφανιστεί από την Γαλλία από την εποχή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, έγραφε η Λε Μοντ στις 20 Απριλίου 2024 σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Πώς η γαλλική βιομηχανία όπλων αναβαθμίζεται». Προς επίρρωση, ανακαλούσε την εποχή που όλο το έθνος περιλαμβανομένων των γυναικών στα εργοστάσια είχε κινητοποιηθεί για να εξοπλίσει τον γαλλικό στρατό στον ολοκληρωτικό του πόλεμο με την Γερμανία.

Ο όρος «οικονομία του πολέμου» επανήλθε στην καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2022 από τον Γάλλο πρόεδρο στη  διάρκεια της ομιλίας του στην ετήσια έκθεση πολεμικού υλικού Eurosatory, θύμιζε η γαλλική εφημερίδα. Ήταν τέσσερις μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία όταν την δημόσια συζήτηση απασχολούσε το ερώτημα τι οδήγησε τον Γάλλο πρόεδρο να πραγματοποιήσει μια τόσο θεαματική στροφή κι ενώ αναζητούσε δρόμο συμβιβασμού μεταξύ Μόσχας και Κιέβου απορρίπτοντας την πολιτική ταπεινώσεων της Ρωσίας από την Αγγλία και τις ΗΠΑ, αίφνης να ζηλώσει δόξα Ναπολέοντα και να φτάσει σήμερα να δηλώνει έτοιμος να στείλει ακόμη και στρατό στη Ρωσία! Δεν ήταν ούτε τα κλειστά αυτιά που βρήκε στην Ευρώπη, ούτε η απροθυμία του Ρώσου ομολόγου του να συμβιβαστεί, ούτε τα χαστούκια που έφαγε ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στην Αφρική από τις απανωτές αποφάσεις εκδίωξής του από τις χώρες του Σαχέλ. Η στροφή 180 μοιρών της Γαλλίας, που σήμερα ηγείται της αναβίωσης του μιλιταρισμού στην γηραιά ήπειρο, επιβλήθηκε από την ακμαία πολεμική της βιομηχανία!

Η Γαλλία πρωτοστατεί στην φιλο-πολεμική υστερία για να πουλήσει όπλα και να αυξήσει τα κέρδη της η πολεμική της βιομηχανία. Όπως ένα υπερτροφικό κατασκευαστικό κεφάλαιο γεμίζει μια χώρα με αχρείαστους δρόμους (βλέπε Ελλάδα), όπως μια κραταιά αγροδιατροφική βιομηχανία κάνει όλους τους πολίτες της παχύσαρκους (βλέπε ΗΠΑ) και μια βιομηχανία μόδας κάνει σχεδόν όλους κι όλες τους πολίτες της κομψούς και κομψές (βλέπε Ιταλία) έτσι και η Γαλλία πλειοδοτεί σε πολεμικές ιαχές για να πουλήσει όπλα. Ξέροντας μάλιστα ότι τα όπλα πουλιούνται για να ξεσπάσουν πόλεμοι!

Κλίμα πολέμου και απειλές

Ο ίδιος ο Μακρόν, ως αιχμή του δόρατος της γαλλικής βιομηχανίας θανάτου, δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη την τελευταία διετία που να μην τονίσει την σημασία της αναβίωσης της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. «Είμαστε στο χείλος μιας γεωπολιτικής στροφής διαρκείας στην οποία η αμυντική (sic) βιομηχανία θα διαδραματίσει έναν αυξανόμενα σπουδαίο ρόλο. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, ισχυρά με όρους μαζικής αγοράς», δήλωσε στις 11 Απριλίου ο Γάλλος πρόεδρος στην διάρκεια εγκαινίων μιας νέας μονάδας παραγωγής πολεμικού υλικού. Η κρατική πολεμική βιομηχανία της Eurenco, που ξεκίνησε την λειτουργία της στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά έκλεισε το 2007 μετατρεπόμενη σε εισαγωγική, θα επενδύσει πάνω από μισό δισ. ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια στην παραγωγή εκρηκτικών υλικών και οβίδων πυροβολικού. Το δε προσωπικό της από 200 άτομα το 2023 θα φτάσει σε δύο χρόνια τα 450. Για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας, ένα σεβαστό ποσό της τάξης των 67 εκατ. ευρώ θα διαθέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – θεματοφύλακας της λιτότητας και διαπρύσιος εχθρός κάθε είδους κρατικής ενίσχυσης κατά τ’ άλλα και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κοινωνικές δαπάνες…

Τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων θα προέλθουν από την Δράση για την Υποστήριξη της Παραγωγής Πυρομαχικών ύψους 500 εκ. ευρώ. Μια μικρή λεπτομέρεια: Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι φρόντισαν να δηλώσουν τον κατεπείγοντα χαρακτήρα της μιλιταριστικής στροφής της Ευρώπης ακόμη κι από το ίδιο το όνομα της πρωτοβουλίας, καθώς το αρκτικόλεξο της στα αγγλικά (ASAP) χρησιμοποιείται εν συντομία αντί της φράσης «όσο το δυνατό συντομότερα».

Τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναβίωση της πολεμικής βιομηχανίας περιεγράφηκαν από την ίδια την πρόεδρο της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν που πριν την αποθέσουν στις Βρυξέλλες διετέλεσε υπουργός Άμυνας της Γερμανίας. Χωρίς μεγάλο κίνδυνο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι επιδόσεις της δεν ήταν τόσο αξιοζήλευτες και η πολύπειρη γερμανική βιομηχανία πολέμου την έστειλε για συνταξιοδότηση στην Κομισιόν. Παρόλα αυτά, σε μια βαρυσήμαντη ομιλία της αρχικά επέκρινε την 30ετή περίοδο υπο-επενδύσεων, χωρίς φυσικά να σχολιάσει τα κοινωνικά οφέλη που δημιούργησαν οι (σχετικά) μικροί πολεμικοί προϋπολογισμοί, το περίφημο μέρισμα της ειρήνης. Το σχέδιο που εξήγγειλε προβλέπει την αύξηση παραγωγής οβίδων (από λιγότερες από 500.000 πριν τον πόλεμο σε 2 εκατ. το 2025), την κατασκευή ντρόουνς, όπλων για το διάστημα και για υποθαλάσσιες μάχες, συστημάτων πυροβολικού, ενώ άμεσα κάλεσε στην κατεύθυνση αναπλήρωσης των υλικών που έχουν κατευθυνθεί στην Ουκρανία!

Κατέστησε έτσι σαφές η πρόεδρος της ΕΕ ότι πίσω από την ευρωπαϊκή πρεμούρα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας αυτό που κρύβεται είναι φρενίτιδα νέων πολεμικών παραγγελιών που θα φτάσει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες του πολέμου. Ξεφορτώνουν στην Ουκρανία για να πάρουν μπρος οι μηχανές στη Ευρώπη! Γι’ αυτό τον λόγο σύσσωμοι οι Δυτικοί οδήγησαν σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 2022, που θα μπορούσαν να είχαν τερματίσει τον πόλεμο όπως αποκάλυψε πρόσφατα ακόμη και το Foreign Affairs. Αν είχε τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία που θα πούλαγαν όπλα οι βιομηχανίες πολέμου;

Ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών κατά 7%

Την αναντικατάστατη βοήθεια που προσέφερε η Ουκρανία όχι μόνο στην ευρωπαϊκή, αλλά στην παγκόσμια βιομηχανία πολέμου την αποκάλυψε η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI), με έδρα την Στοκχόλμη. Το σημαντικότερο εύρημά της είναι ότι το 2023 παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ετήσια αύξηση πολεμικών δαπανών (από το 2009) κατά 7% που έφτασαν τα 2,44 τρισ. δολ. από 2,24 τρισ. το 2022. Η βασικότερη αιτία που οι στρατιωτικές δαπάνες απορρόφησαν το 2,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ ήταν ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας!

Οι Βρυξέλλες, για να θωρακίσουν περαιτέρω την θέση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, θα ξεσηκώσουν και θα εφαρμόσουν ένα αμερικανικό σύστημα παραγγελιών βάσει του οποίου για κάθε παράδοση, παράγεται και αποθηκεύεται ένα επιπλέον συγκεκριμένο ποσοστό, το οποίο θα είναι έτοιμο προς παράδοση στο μέλλον χωρίς καμία καθυστέρηση! Με αυτόν τον τρόπο η ευρωπαϊκή βιομηχανία θανάτου θα μπορεί να εξοπλίσει κράτη και στρατούς χωρίς χρονοτριβές, ρίχνοντας επιπλέον λάδι στη φωτιά, δεδομένου ότι ο χρόνος που εξοικονομεί η πολεμική βιομηχανία, εξαλείφοντας τη χρονική υστέρηση μεταξύ παραγγελίας και παράδοσης, είναι χρόνος που θα χάνεται από προσπάθειες διαμεσολάβησης και ειρηνικές διαπραγματεύσεις. Περιττές πολυτέλειες θεωρούνται όλα αυτά πλέον για την κορυφαία γαλλική πολεμική βιομηχανία Ντασώ, που ελέγχοντας ακόμη και εφημερίδες όπως την Λε Φιγκαρό θα δημιουργεί μέσα από τις στήλες της κλίμα πολέμου, πρωτοστατώντας σε πολεμικές κραυγές σήμερα στην Μέση Ανατολή, τη ζώνη του Σαχέλ και την Ανατολική Ευρώπη και αύριο στον κόσμο όλο.

Ήδη ο Γάλλος πρόεδρος αγγίζει τα όρια του γελοίου έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού το βαριεστημένο και αδιάφορο ύφος του τραπεζίτη των Ρότσιλντ και κάνοντας συνεχώς επίδειξη υπερβολής. Σε κάθε δημόσια ομιλία του ανακαλύπτει θανάσιμες απειλές για την Ευρώπη για την δημοκρατία και την ευημερία. Την μια προέρχονται από τη συρρίκνωση των οικονομιών, την άλλη από τον ανερχόμενο κύμα αυταρχισμού, την άλλη από την Ρωσία. Άλλες φορές από παντού, όπως στην ομιλία που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης την Πέμπτη 25 Απριλίου: «Πρέπει να είμαστε σαφείς», ήταν τα λόγια του «ότι η σημερινή Ευρώπη μπορεί να πεθάνει κι εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνουμε σήμερα. Οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει», συμπλήρωσε για να συνεχίσει επιχειρηματολογώντας γιατί πρέπει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην πολεμική της βιομηχανία.

Σε δεινή θέση ο Μακρόν

Η ομιλία του Μακρόν ωστόσο δεν ήταν μόνο επίδειξη δύναμης αλλά κι ένδειξη αδυναμίας. Γιατί τα φιλόδοξα σχέδια του καταστρώνονται επάνω σε ένα σαθρό έδαφος που ορίζεται από τρία σημεία:

Το πρώτο είναι η επικείμενη πολιτική του συντριβή από την φασίστρια Λε Πεν που στις προσεχείς ευρωεκλογές αναμένεται να κερδίσει 32%, έχοντας μάλιστα ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της έναν άγνωστο, ενώ ο ίδιος ο Μακρόν θα πάρει μόνο 17%. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που μας ζητάει να τον ακολουθήσουμε στην μάχη για την δημοκρατία πιστώνεται την μεγαλύτερη εκλογική νίκη της ακροδεξιάς Λε Πεν.

Δεύτερο, οι προοπτικές της γαλλικής οικονομίας είναι ζοφερές. Βάσει εκτιμήσεων του ΔΝΤ σε 5 χρόνια το μερίδιο της Γαλλίας στην παγκόσμια οικονομία σε όρους αγοραστικής δύναμης θα πέσει κάτω από το 2%. Ως αποτέλεσμα, η Γαλλία θα αποχωρήσει από την λίστα των 10 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός που ζητάει από την ευρωπαϊκή οικονομία να φορέσει τα χακί για να αναπτυχθεί χρεώνεται την μεγαλύτερη υποβάθμιση στην οικονομική ιστορία της Γαλλίας.

Τρίτο, τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας (με δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 5,5% και χρέος 111% του ΑΕΠ για το 2023) είναι σε τέτοιο χάλι ώστε η αύξηση των πολεμικών δαπανών μέσω της αμοιβαιοποίησης δια της έκδοσης κοινών ομολόγων είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ ώστε η Γαλλία να μη γίνει Ελλάδα του 2010. Ο Μακρόν πιθανότατα επιλέγει να οδηγήσει την Ευρώπη στα χαρακώματα του πολέμου για να ξεπεράσει αυτήν ακριβώς την τριπλή κρίση και αμφισβήτηση που διέρχεται!

Αξίζει ωστόσο εδώ να κάνουμε μια παρένθεση. Η ΕΕ σχεδόν 15 χρόνια πριν αρνήθηκε την αμοιβαιοποίηση του ελληνικού χρέους μετατρέποντας την ελληνική κρίση χρέους σε μηχανισμό για την φτωχοποίηση της Ελλάδας και την παγίωση της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη, επικαλούμενη την δημοσιονομική ορθοδοξία. Σήμερα αποδέχεται την αμοιβαιοποίηση των κρατικών παραγγελιών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, αναγκάζοντας όλους εμάς να πληρώσουμε για να κάνουν δουλίτσες οι έμποροι όπλων, σκοτώνοντας τους λαούς!

Η Γαλλία σταθερή απειλή για την ειρήνη

Η μετατροπή της γαλλικής οικονομίας σε πολεμική οικονομία δεν συνέβη από την μια μέρα στην άλλη. Προετοιμαζόταν από χρόνια. Και μετέτρεψε τον πόλεμο στην Ουκρανία σε χρυσή ευκαιρία, χρησιμοποιώντας την σημερινή Ρωσία όπως χρησιμοποιούσε το ΝΑΤΟ τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού τα χρόνια του ψυχρού πολέμου για να δικαιολογεί τις πωλήσεις όπλων και την επιθετική, αποσταθεροποιητική του δράση.

Το μεγάλο ειδικό βάρος της πολεμικής βιομηχανίας στην γαλλική οικονομία αποτυπώνεται σε πλήθος κρίσιμων μεγεθών. Για παράδειγμα οι πολεμικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό της Γαλλίας σε 7 χρόνια αυξήθηκαν κατά 10 δισ. ευρώ: Από 38,5 δισ. ευρώ το 2015 σε 48,3 δισ. ευρώ το 2022. Ως αποτέλεσμα, ο πολεμικός προϋπολογισμός της Γαλλίας είναι σημαντικά ανώτερος κάθε άλλης χώρας της ΕΕ: ακόμη και της Ιταλίας (24,9 δισ. ευρώ) ή της Γερμανίας (39,9 δισ. ευρώ).

Τα γαλλικά πρωτεία στην βιομηχανία της αποσταθεροποίησης φαίνονται επίσης από το γεγονός ότι το 2022 πέντε γαλλικοί όμιλοι βρίσκονται ανάμεσα στους 30 μεγαλύτερους όλου του κόσμου.

Οι γαλλικές επιδόσεις καταγράφτηκαν επίσης και στην πρόσφατη έκθεση SIPRI. Μία από τις πιο σοβαρές αλλαγές που καταγράφηκε είναι η άνοδος στην δεύτερη θέση των εξαγωγέων όπλων της Γαλλίας, που υποσκέλισε την Ρωσία η οποία όλο και περισσότερο παράγει για να εξασφαλίσει τις δικές της ανάγκες. Οι γαλλικές εξαγωγές παρόλα αυτά αυξήθηκαν κατά 47% την περίοδο 2019 – 2023, σε σύγκριση με την προηγούμενη πενταετία, με πρωταγωνιστές τα αεροπλάνα Ραφάλ και φρεγάτες…

Οικονομία του πολέμου σε βάρος των λαών και της κοινωνικής ευημερίας

Η «οικονομία του πολέμου» στην Γαλλία και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσεται σε βάρος της ευημερίας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μακρόν ταυτίστηκε με την άγρια καταστολή απέναντι στα «κίτρινα γιλέκα» και την πιο αντιλαϊκή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της Γαλλίας, ενώ τα χειρότερα για την Γαλλία είναι μπροστά. Μετά τις ευρωεκλογές, πιθανότατα, θα εισάγει νομοσχέδιο με το οποίο θα αλλάξουν τα πάντα στα επιδόματα ανεργίας: Η διάρκεια επιδότησης των ανέργων και το ύψος του επιδόματος θα μειωθούν, ενώ οι προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος θα αυστηροποιηθούν. Κι όλα αυτά προκειμένου να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες ώστε να απελευθερωθούν μεγαλύτερα κονδύλια προς όφελος της βιομηχανίας του πολέμου.

Η φτωχοποίηση των Γάλλων και των Ευρωπαίων δεν είναι η μοναδική συνέπεια από την επιστροφή της «οικονομίας του πολέμου». Πολύ σημαντικότερες θα αποδειχθούν στο εξής οι έριδες και οι έχθρες μεταξύ των λαών που θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, ως το γόνιμο έδαφος επάνω στο οποίο θα φυτρώσουν οι πόλεμοι και θα χυθούν ποτάμια αίματος. Η υπαρκτή ρωσοφοβία (με αφορμή την Ουκρανία) και η αναπτυσσόμενη κινεζο-φοβία (με αφορμή πρόσφατα την πανδημία και στο μέλλον την Ταϊβάν) εξυπηρετούν αυτήν ακριβώς την πολεμική στρατηγική, που έρχεται να συγκαλύψει την πολεμική στροφή της Ευρώπης και να οδηγήσει τους Ευρωπαίους να στρατευτούν πίσω από το άρμα της Ντασώ!

Αντί επιλόγου: Η εκποίηση της ΕΑΣ, που ισοδυναμεί με καταστροφή της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, δείχνει ότι η στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πολεμική οικονομία είναι ακόμη μια απόδειξη ότι σχεδιάστηκε και υλοποιείται από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πολεμικά μονοπώλια, δηλαδή κατά παραγγελία τους κι όχι για χάρη της ειρήνης. Εκείνα τα μονοπώλια που προκάλεσαν τους παγκόσμιους πολέμους και στήριξαν την αποικιοκρατία τώρα στρέφονται κι ενάντια σε μικρές εθνικές βιομηχανίες που θα θυσιαστούν στο βωμό των συμφερόντων τους.

Δέκα χρόνια από την κατ’ εντολή των ΗΠΑ σφαγή στο Μεϊντάν, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στις 21 Φεβρουαρίου και όχι στις 24. Και το 2014, όχι το 2022!

Τότε ξεκίνησαν όλα στην Ουκρανία, στις 21 Φεβρουαρίου 2014, και μιλάμε φυσικά για την τελευταία φάση του δράματος. Η αρχή της έγινε τον Δεκέμβριο του 2013 όταν φιλοδυτικοί διαδηλωτές άρχισαν να μαζεύονται στην πλατεία Ανεξαρτησίας (Μεϊντάν) του Κιέβου, επιχειρώντας να κάνουν (μέχρι τέλους) ό,τι ξεκίνησε κι άφησε στην μέση η «Πορτοκαλί Επανάσταση» το 2004: Την ανατροπή του εκλεγμένου φιλορώσου προέδρου Γιανουκόβιτς και την τοποθέτηση μιας κυβέρνησης μαριονέτας της Δύσης!

Αφορμή στάθηκε η αντιπαράθεση για την διάσωση της Ουκρανίας η οποία (για μια ακόμη φορά) βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας. Οι επιλογές του Γιανουκόβιτς ήταν εξαιρετικά απλές: Η πρόταση των Βρυξελλών περιλάμβανε άφθονη λιτότητα, αυστηρές προϋποθέσεις για περικοπές κάθε είδους κρατικών επιδοτήσεων, να αλλάξουν δηλαδή όλα, κι αυτό για λίγα εκατομμύρια ευρώ. Ξέρουμε καλά στην Ελλάδα. Η πρόταση της Ρωσίας περιλάμβανε 15 δισ. για να μείνουν τα πάντα ως είχαν.

Η απόρριψη της ευρωπαϊκής πρότασης, όπως θα έπραττε κάθε πολιτικός και πολιτικό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, πάτησε την σκανδάλη για όσα ακολούθησαν, που ως αποκορύφωμα είχαν την σφαγή στην πλατεία Μεϊντάν η οποία όμως διατάχθηκε και οργανώθηκε από τις ΗΠΑ, για να την χρεωθεί η κυβέρνηση του προέδρου Γιανουκόβιτς!

Ειρήσθω εν παρόδω: Σήμερα, 10 χρόνια μετά, μόνο γέλιο προκαλούνται σε όποιον επιχειρήσει να αξιολογήσει λογικά τα κίνητρα της «εξέγερσης», που σύμφωνα με τους υμνητές της ήταν δάνειο από την ΕΕ. Στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Πορτογαλία και την Ιρλανδία την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο διαδηλώναμε ενάντια στην ΕΕ και τα δάνειά της…

Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στην Ουκρανία είναι τόσο αδιαμφισβήτητα ώστε άπαντες στην Δύση, από πολιτικούς μέχρι τον Τύπο, αποφεύγουν πλέον επιμελώς να αναφερθούν στην σφαγή του Μεϊντάν, για τον απλό λόγο ότι την διέταξαν η Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδια για θέματα Ευρασίας, και ο Τζέφρι Πάιατ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, πριν έρθει στην Ελλάδα για να συνεχίσει από την Αθήνα το εμπρηστικό έργο του. Σκοπός τους ήταν να χρεωθεί τη σφαγή η μυστική αστυνομία του καθεστώτος και να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα για τον διωγμό του εκλεγμένου Γιανουκόβιτς και την ανάληψη της εξουσίας από ανθρώπους των ΗΠΑ και της ΕΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποίησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, πριν την πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα. Η υποτίμηση της ΕΕ φάνηκε από την απάντηση της Νούλαντ στον Πάιατ όταν ο τελευταίος της μετέφερε τις αντιρρήσεις των Βρυξελλών για τον πολιτικό που θα διόριζαν στο Κίεβο: «Ποιος γαμάει την Ευρώπη», ήταν η απάντηση της Νούλαντ…

Την αποκλειστική ευθύνη που φέρουν οι πράκτορες των ΗΠΑ για την σφαγή στο Μεϊντάν την έχει αποκαλύψει πλήθος στοιχείων έκτοτε. Για παράδειγμα, αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ ιταλικής παραγωγής στο οποίο μιλούν ελεύθεροι σκοπευτές από την Γεωργία που εστάλησαν μαζί με άλλους Λιθουανούς στο Κίεβο από τον ηγέτη της Γεωργίας Μικαΐλ Σαακασβίλι. Οι ελεύθεροι σκοπευτές δηλώνουν οι ίδιοι on camera ότι τελούσαν υπό τις διαταγές αμερικάνου ελεύθερου σκοπευτή, ονόματι Μπράιαν Κρίστοφερ Μπόγιεντζερ προερχόμενου από την 101η Αερομεταφερόμενη μεραρχία των ΗΠΑ, ο οποίος μετά πολέμησε εναντίον των Ρώσων κατοίκων του Ντονμπάς. Οι Γεωργιανοί ελεύθεροι σκοπευτές αμείφθηκαν με 1.000 ευρώ προκαταβολή κι άλλα 5.000 ευρώ με την επιστροφή τους. Ελπίζουμε δε, αυτά τα χρήματα να μην προέρχονται από το δάνειο της ΕΕ…

Με την μαρτυρία τους  οι Γεωργιανοί ελεύθεροι σκοπευτές λύνουν κι ένα «μυστήριο» που αφορούσε την προέλευση των πυρών. Τόσο οι διαδηλωτές, όσο και οι αστυνομικοί  πυροβολήθηκαν όχι μόνο από ψηλά αλλά και από την κατεύθυνση του περίφημου ξενοδοχείου Ουκράινα, το οποίο όμως τελούσε υπό κατάληψη από τους διαδηλωτές!

Για την ευθύνη της ουκρανικής αντιπολίτευσης κατατέθηκε ακόμη και γραπτή ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από ιταλό ευρωβουλευτή για να εισπράξει στις 22 Ιανουαρίου 2018 μια απάντηση μνημείο ασάφειας και υπεκφυγής, που ξεκινάει με τα εξής: «Η ΕΕ αποδίδει μεγάλη σημασία στις έρευνες για τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Μεϊντάν», κ.λπ., κ.λπ.

Η μεγαλύτερη απόδειξη για την αποκλειστική ευθύνη που φέρει η αμερικανοκίνητη αντιπολίτευση σχετικά με την σφαγή στο Μεϊντάν ήρθε από την ίδια την ουκρανική δικαιοσύνη. Για να αποφανθεί για τους ενόχους του σπουδαιότερου εγκλήματος της σύγχρονης Ουκρανίας, που άλλαξε την ροή της πολιτικής της ιστορίας, η Ουκρανική δικαιοσύνη χρειάστηκε δέκα ολόκληρα χρόνια! Η απόφαση εκδόθηκε μόλις τον Οκτώβριο του 2023 και βασικά αφορά τρεις ανθρώπους που δεν ζουν στην Ουκρανία, γιατί έχουν παραδοθεί στην Ρωσία στο πλαίσιο ανταλλαγής αιχμαλώτων κ.α. Οι ορδές δε των Ναζί του τάγματος Αζόφ κι άλλων συμμοριών που συγκεντρώνονταν καθημερινά μέσα κι έξω από το δικαστήριο για να αποθαρρύνουν συγγενείς και δικαστές να αποκαλύψουν την αλήθεια, δείχνουν τη ευθύνη για το έγκλημα του βαθέως ουκρανικού κράτους.

Εκείνες τις ημέρες καμία μεγάλη εφημερίδα δεν έγραψε ούτε λέξη για την δικαστική απόφαση που πείθει και τον πιο επιφυλακτικό για την ευθύνη των Δυτικών στη σφαγή του Μεϊντάν.

Σήμερα, καμία ανάλυση για την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του 2022 ή ακόμη και για τον ακήρυχτο πόλεμο των Ναζί της Ουκρανίας στο Ντονμπάς από το 2014 ως το 2021 δεν έχει βάση αν δεν ληφθεί υπόψη, αν δεν ξεκινήσει από την αιματοχυσία στην πλατεία Μεϊντάν στις 20 και 21 Φεβρουαρίου 2014. Η απάντηση στο ερώτημα ποιος την προκάλεσε συμπίπτει και με την απάντηση για τον υπαίτιο όσων δραματικών έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα.

Γι’ αυτό αποτελεί απαγορευμένη συζήτηση!

Με μαφιόζικους εκβιασμούς απέσπασε η ΕΕ τη συναίνεση της Ουγγαρίας για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Και να μην ξέραμε τι είχε προηγηθεί του πρωινού της 1ης Φεβρουαρίου 2024 εύκολα θα το μαντεύαμε από την φωτογραφία που δημοσιεύτηκε. Από τα αριστερά προς τα δεξιά, η πρόεδρος της ΕΕ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, η ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και άλλοι να γελούν ή να κοιτούνε με αυτοπεποίθηση μπροστά, ξέροντας πώς πήραν ό,τι ήθελαν. Σε εμφανή αντίθεση, ο Όρμπαν με το κεφάλι κάτω, σκυθρωπός, ταπεινωμένος.

Ο εκβιασμός που του ασκήθηκε ξεπερνούσε οποιαδήποτε απειλή ή πίεση έχει ασκηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κράτος μέλος της. Το επίμαχο ήταν η έγκριση οικονομικής βοήθειας ύψους 50 δισ. ευρώ στην Ουκρανία για τα επόμενα 4 χρόνια, μέχρι δηλαδή το 2027. Η Ουγγαρία διαφωνούσε, όπως έχει αποστασιοποιηθεί συστηματικά τα τελευταία δύο χρόνια απέναντι σε πολλές αποφάσεις που αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν ψήφισε για παράδειγμα τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ σε μια πρόσφατη συνεδρίαση που τέθηκε σε ψηφοφορία η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία αποχώρησε από την αίθουσα αφήνοντας τους παριστάμενους να ψηφίσουν ομόφωνα, όπως προβλέπεται, την έναρξη των διαδικασιών.

Τώρα όμως ήταν διαφορετικά. Επειδή η βοήθεια των 50 δισ. ευρώ απαιτούσε την ομόφωνη έγκριση και των 27, έγκαιρα η ΕΕ είχε ειδοποιήσει την Βουδαπέστη ότι σε περίπτωση που τολμήσει να θέσει πάλι βέτο, τότε η μαγιάρικη οικονομία θα κατεδαφιστεί! Θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη! Κι αυτό μάλιστα κατόπιν ενός καλοδουλεμένου σχεδίου!

Ο μαφιόζικος εκβιασμός έγινε γνωστός την Κυριακή 28 Ιανουαρίου, από δημοσίευμα των Financial Times, με άρθρο που είχε τίτλο «Οι Βρυξέλλες απειλούν να πλήξουν την οικονομία της Ουγγαρίας αν ο Όρμπαν βάλει βέτο στην βοήθεια στην Ουκρανία». Το δημοσίευμα αναφερόταν σε ένα εμπιστευτικό σχέδιο που καταστρώθηκε στις Βρυξέλλες, και το οποίο έγινε γνωστό στη βρετανική εφημερίδα, βάσει του οποίου χαράκτηκε μια στρατηγική συντριβής της οικονομίας της Ουγγαρίας σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός της επέμενε στο βέτο. Το σχέδιο περιλάμβανε υπονόμευση του εθνικού νομίσματος και της εμπιστοσύνης των επενδυτών, άνοδο του κόστους δανεισμού, εκτροχιασμό του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους και στο τέλος πτώση των ρυθμών μεγέθυνσης και άνοδο του πληθωρισμού και της ανεργίας!

Βάσει των όσων έγραφε το επίσημο έγγραφο «σε περίπτωση μη συμφωνίας την 1η Φεβρουαρίου, άλλοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα δηλώσουν δημόσια ότι υπό το φως της μη δημιουργικής συμπεριφοράς του Ούγγρου πρωθυπουργού δεν μπορούν να φανταστούν» ότι ευρωπαϊκά κονδύλια θα συνεχίσουν να ρέουν στη Ουγγαρία. Μιλάμε ότι είχαν στήσει κανονικό θέατρο, με αγανακτισμένους πρωθυπουργούς, να παρελαύνουν μπροστά από κάμερες παριστάνοντας τους εξοργισμένους! Χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση «οι χρηματοπιστωτικές αγορές, ευρωπαϊκές και πολυεθνικές εταιρείες θα ενδιαφερθούν λιγότερο να επενδύσουν στην Ουγγαρία», έγραφε κατά λέξη το έγγραφο της ΕΕ! Κι αυτή η τιμωρία «γρήγορα θα πυροδοτούσε μια περαιτέρω αύξηση στο κόστος χρηματοδότησης του δημοσιονομικού ελλείμματος και πτώση στο νόμισμα».

Ο οδικός χάρτης εκβιασμού της Ουγγαρίας, που άνετα στοιχειοθετεί την κατηγορία εκβιασμού και σύστασης εγκληματικής συμμορίας για την ηγεσία της ΕΕ, δείχνει ότι ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί την μεγαλύτερη αντιδημοκρατική εκτροπή που έχει ποτέ συντελεστεί επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η μαφιόζικη απειλή– ή συμφωνείς να στείλουμε 50 δισ. στον Ζελένσκυ ή διαλύουμε την οικονομία της χώρας  σου – διατυπώνεται προς έναν πρωθυπουργό που εκλέγεται ανελλιπώς από το 2010. Διατυπώνεται από πρόσωπα μάλιστα, όπως η Ούρσουλα ή ο Μισέλ, που δεν φέρουν καμία νομιμοποίηση. Η εκλογή τους ακόμη και αν προηγήθηκε ήταν κωμωδία, αποτέλεσμα ισορροπιών και ανταλλαγών μεταξύ βαρόνων του χρήματος.

Οι μαφιόζικοι εκβιασμοί προς την Ουγγαρία δείχνουν επίσης ότι στην πράξη δικαίωμα βέτο (ύστατο όπλο άμυνας των μικρών χωρών της ΕΕ απέναντι στις μεγάλες) δεν υφίσταται! Ξεπερνιέται από αδίστακτους εκβιασμούς που διενεργούνται πίσω από τις κλειστές κουρτίνες και στο βάθος σκοτεινών διαδρόμων, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Οι πρακτικές «νύχτας» που υιοθετεί η ΕΕ για να επιβάλει την πολιτική της, γίνονται ακόμη πιο προκλητικές και εξοργιστικές αν αξιολογηθούν βάσει του ζητούμενου τους. Πιθανά όλοι οι πολίτες να συμφωνούσαν αν αυτά τα 50 δισ. ευρώ δίνονταν για ανθρωπιστική βοήθεια στην μαρτυρική Γάζα ή για να χρηματοδοτηθούν τα καύσιμα των ευρωπαίων αγροτών (που την ίδια ώρα πολιορκούσαν τις Βρυξέλλες!) ή για να στηριχθούν τα δημόσια συστήματα υγείας με προσλήψεις προσωπικού ή για να κρατικοποιηθούν οι ιδιωτικές ΑΠΕ. Όμως δίνονται για να συνεχισθεί ο πόλεμος για άλλα τέσσερα χρόνια, υπονομεύοντας τις προοπτικές της ειρήνης! Την ίδια ώρα μάλιστα οι ΗΠΑ, με αφορμή το βέτο των Ρεπουμπλικανών στην πρόταση έγκρισης 60 δισ. δολ., σταμάτησαν να χρηματοδοτούν την Ουκρανία. Κι έτσι η κάλυψη του κόστους του πολέμου με τη Ρωσία εξελίσσεται σε μια αμιγώς ευρωπαϊκή υπόθεση, εντείνοντας την φτώχεια στη γηραιά ήπειρο.

Το βάθος του εγγενούς αυταρχισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτεται κι από μια άλλη πλευρά της Συνόδου Κορυφής της 1ης Φεβρουαρίου. Ο Όρμπαν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο να συναινέσει στην χρηματοδότηση του πολέμου επειδή έγκαιρα οι ηγέτες της ΕΕ απέρριψαν το σχέδιο Β’ που προέβλεπε να περάσει η χρηματοδότηση τη Ουκρανίας από τα κοινοβούλια των 26 άλλων κρατών μελών της ΕΕ. Δεδομένου ότι όλες αυτές οι χώρες επιβάλλουν λιτότητα και περικοπές στο εσωτερικό τους, η δημόσια συζήτηση και η ψήφιση μιας τέτοιας πρότασης θα έφερνε στο φως την διπροσωπία τους: Ότι την ίδια ώρα που κόβουν μισθούς και συντάξεις στο εσωτερικό τους στέλνουν 50 δισ. στην Ουκρανία. Χώρια τα 28 δισ. ευρώ που έχουν ήδη δοθεί από την έγκριση του πολέμου!

Κι έτσι αποφάσισαν η συζήτηση να διεξαχθεί εν κρυπτώ!

Συνέντευξη Λ. Βατικιώτη στον Ν. Μπαρδούνια: «Η κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου»

Πηγή: Κανάλι 1 Πειραιά

Οι συνέπειες και οι αιτίες πίσω από την συζητούμενη κατάσχεση ρωσικών αποθεματικών για την υποστήριξη της Ουκρανίας στο επίκεντρο της συζήτησης μεταξύ του Λ. Βατικιώτη και του Ν. Μπαρδούνια στον ραδιοσταθμό Κανάλι 1 του Πειραιά.

Η Μαριούπολη κλείνει τις πληγές της, του Λεωνίδα Βατικιώτη – Αποστολή στον Ντονμπάς

Αποστολή στην Μαριούπολη

Ο Αντρέι είναι δημοσιογράφος και κατοικεί στη Μαριούπολη. Σχεδόν καθημερινά περιστοιχίζεται από πλήθος νέων δημοσιογράφων που συνεργάζονται μαζί του στα εξωτερικά γυρίσματα και στα μοντάζ, προσπαθώντας να χτίσουν τη νέα τηλεόραση της Μαριούπολης.

Η Μαριούπολη, στις 12 Νοεμβρίου που την επισκεφθήκαμε είχε τρία πρόσωπα:

Το ένα πρόσωπο ήταν αυτό του πολέμου. Κτίρια στο κέντρο της πόλης και τα περίχωρα που έφεραν επάνω τους το αποτύπωμα των μαχών: Σημάδια από σφαίρες και καπνούς, σπασμένα τζάμια, γκρεμισμένοι τοίχοι. «Τις μέρες του πολέμου οι άνθρωποι έμεναν επί εβδομάδες φυλακισμένοι στα υπόγεια, με τους Ουκρανούς στρατιώτες και τους Ναζί των Αζόφ να μην τους επιτρέπουν να απομακρυνθούν. Για μας, η στιγμή της απελευθέρωσης της πόλης ήρθε όταν μπήκαν οι Ρώσοι και η πρώτη τους δουλειά ήταν να απελευθερώσουν τους εγκλωβισμένους κατοίκους. Συχνά με κίνδυνο της ζωής τους. Οι Ρώσοι ποτέ δεν πυροβολούσαν μέσα από σπίτια. Επέλεγαν άδεια σπίτια και χαλάσματα για να προφυλαχθούν. Οι Ναζί, αντίθετα, ταμπουρώνονταν εκεί που είχε κόσμο, τον οποίο χρησιμοποιούσαν σαν ανθρώπινη ασπίδα», λέει ο συνομιλητής μας.

Τα δεινά του πολέμου ήταν η τελευταία και κορυφαία πράξη σε ένα δράμα που ξεκίνησε το 2014, μετά το πραξικόπημα του Μεϊντάν, όταν ανατράπηκε ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας. Τότε, το 2014, ξεκίνησε και η οργανωμένη, μαζική εμφάνιση των Ναζί του τάγματος Αζόφ στην Μαριούπολη. Οι περιγραφές του Αντρέι είναι η καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια πολλών να υποβαθμίσουν την δράση των Αζόφ, συγκρίνοντάς την για παράδειγμα με την Χρυσή Αυγή.

«Αμέσως έγιναν τα αφεντικά της πόλης. Πήγαν για παράδειγμα κι εγκαταστάθηκαν στο σχολείο Νο 48 το οποίο αυθαίρετα μετέτρεψαν σε βάση τους. Παρά τις αντιδράσεις των γονιών, κανείς δεν μπόρεσε να τους μετακινήσει. Το αποτέλεσμα ήταν τα παιδιά να αλλάξουν σχολείο. Εγκαταστάθηκαν επίσης στα καλύτερα ξενοδοχεία της Μαριούπολης, και πάλι χωρίς να ρωτήσουν κανέναν. Η κυβέρνηση το μόνο που έκανε ήταν να τους επευφημεί ως πατριώτες, στέλνοντας έτσι μήνυμα υποταγής στους Αζόφ σε όλη την πόλη της Μαριούπολης. Ποιός θα τολμούσε να αντιδράσει;»

Δύο περιστατικά είναι ενδεικτικά για το καθεστώς τρόμου που είχαν επιβάλει οι Ναζί του Τάγματος Αζόφ στην Μαριούπολη.

Το πρώτο σχετίζεται με την δολοφονία του δημοσιογράφου, Σεργκέι Ντολγκόβ, ο οποίος εξέδιδε 3 εφημερίδες. Η μία εξ αυτών είχε τον νοσταλγικό και χιουμοριστικό τίτλο «Θέλω να επιστρέψω στην Σοβιετική Ένωση». Τον Ντολγκόβ απήγαγαν ένστολοι που εισέβαλαν στο γραφείο του στις 21 Ιουνίου 2014 και τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο. Για την απαγωγή του εξέδωσε ανακοίνωση και η Διεθνής Αμνηστία. Έκτοτε η τύχη του αγνοούνταν. Η απάντηση που δόθηκε από την κυβέρνηση σε κοινοβουλευτική ερώτηση στην ουκρανική Βουλή ήταν ότι δεν …ξέρει. Ωστόσο, επτά μήνες αργότερα σε επερώτηση που κατατέθηκε η απάντηση ήταν πώς μόλις είχε βρεθεί το κεφάλι του εξαφανισμένου δημοσιογράφου, σε ένα δάσος! Πιθανά το σώμα του ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση από τα βασανιστήρια των Ναζί των Αζόφ που προτίμησαν να το εξαφανίσουν. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας φυσικά κάλυψε την ευθύνη των ταγμάτων θανάτου που λειτουργούσαν υπό τις εντολές της, επιβάλλοντας καθεστώς καθημερινού τρόμου στην Μαριούπολη.

Το δεύτερο περιστατικό που δείχνει την ευθύνη του μετά-Μεϊντάν Κιέβου για την δράση των ταγμάτων θανάτου των Αζόφ σχετίζεται με την δολοφονία του δημοσιογράφου Ντολγκόβ.

Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μαριούπολη υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο, από την εποχή της ΕΣΣΔ, αεροδρόμιο. Παρότι λίγο καιρό πριν το Μεϊντάν βρέθηκαν επενδυτές να το λειτουργήσουν ξανά, η επένδυση δεν προχώρησε γιατί οι Αζόφ το χρησιμοποίησαν ως στρατιωτική τους βάση. Στο συνέχεια όμως το μετέτρεψαν σε φυλακές και κέντρο βασανιστηρίων, με την συνθηματική ονομασία «Βιβλιοθήκη». Κάθε κρατούμενος λεγόταν «βιβλίο». Σαν «την μεγαλύτερη ιδιωτική φυλακή που έχει ποτέ υπάρξει στην Ευρώπη» μας την περιέγραψαν οι κάτοικοι της Μαριούπολης. Για την ύπαρξή της κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει δημόσια μέχρι την απελευθέρωση της πόλης από την Ρωσία. Έκτοτε γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να ανοίξουν «σφραγισμένα στόματα» και να καταγραφούν εμπειρίες. Κι όσα ακούγονται ανακατεύουν τα πιο γερά …στομάχια. Λέγεται για παράδειγμα πώς μόνο το 5% όσων πέρασαν τις πύλες της «Βιβλιοθήκης» βγήκαν ζωντανοί κι αυτοί δεν θέλουν να μιλήσουν… Άνθρωποι που ξέρουν λένε πώς όσα γίνονταν στην «Βιβλιοθήκη» του τάγματος Αζόφ συγκρίνονται αν δεν ξεπερνούν σε ωμότητα τις χειρότερες μέρες του «βρώμικου πολέμου» στην Αργεντινή και τα κατορθώματα των «ταγμάτων θανάτου» που εξόπλιζαν και χρηματοδοτούσαν οι Αμερικάνοι την δεκαετία του ’80 στην Κεντρική Αμερική για να πνίξουν τα αντάρτικα κινήματα στη Νικαράγουα, το Σαλβαδόρ, κ.α.

Στην περίπτωση της «Βιβλιοθήκης» ωστόσο την χρηματοδότηση την προσέφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση που την ίδια εποχή υπέγραφε μαζί της συμφωνία σύνδεσης και δάνειζε την χούντα της Ουκρανίας για να μπορεί να πληρώνει πλουσιοπάροχα τους μισθοφόρους των Αζόφ.

Την δική της μαρτυρία για την εθνική σύνθεση των «πατριωτών» του τάγματος Αζόφ που είχαν αναλάβει να επιβάλλουν την εθνική ομοιομορφία στην Μαριούπολη και το Ντονμπάς, κατ’ εντολή της κυβέρνησης του Κιέβου μας έδωσε η Χάρισα Σιβολιάν Ανατόλεβνα, πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μαριούπολης. Το Πανεπιστήμιο της Μαριούπολης, μετά την απελευθέρωση της πόλης, πήρε το όνομα του Έλληνα ζωγράφου Αρχίπ Ιβάνοβιτς Κουίντζι (1841-1910). Την πρύτανη συναντήσαμε στο φεστιβάλ των ελληνικών κοινοτήτων στο χωριό Σαρτανά. Η πρύτανης μας περιέγραψε όσα βρήκαν οι άνθρωποι του Πανεπιστημίου μετά την φυγή του ναζιστικού τάγματος Αζόφ που είχε στρατοπεδεύσει στο πανεπιστήμιο την περίοδο του πολέμου: «Μετά την αποχώρησή τους μαζί με τα συντρίμμια και την καταστροφή πολύτιμου υλικού βρήκαμε κι ένα πλήθος από προσωπικά αντικείμενα τα οποία εγκατέλειψαν, όπως διαβατήρια Πολωνών, Αζέρων, Ουζμπέκων, Αράβων και πολλών ακόμη εθνοτήτων». Ήταν η αιχμή του δόρατος του ουκρανικού εθνικισμού!

Ποιοι κατέληγαν ως ένα ακόμη «βιβλίο» στην «Βιβλιοθήκη» των Αζόφ; «Κυρίως οι Ρώσοι, αλλά όχι μόνο», μας λένε οι συνομιλητές μας.

«Για να καταλάβετε το γενικευμένο καθεστώς τρόμου που επέβαλε το Κίεβο μέσω των Αζόφ πρέπει να έχετε κατά νου ότι στην Μαριούπολη κατοικούν επίσημα και αναγνωρισμένα περίπου δέκα εθνότητες: Έλληνες, Ρώσοι, Ουκρανοί, Πολωνοί, Αρμένιοι, Γεωργιανοί, Ιταλοί, κ.α. και μέχρι που ήρθαν οι Αζόφ ποτέ καμία εθνότητα δεν είχε διεκδικήσει την υποταγή των άλλων εθνοτήτων». Ο ίδιος μάλιστα συνομιλητής μας τονίζει ότι σε όλο το Ντονμπάς το εθνοτικό μωσαϊκό είναι ακόμη πιο πολύχρωμο και χαοτικό, λόγω των ορυχείων, καθώς έρχονταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου από κάθε γωνιά της Σοβιετικής Ένωσης για να δουλέψουν. Υπολογίζεται ότι κατοικούν περίπου 130 εθνότητες…

Ρωσικά, η απαγορευμένη γλώσσα

«Το 2019 ψηφίστηκε νόμος στην Ουκρανία που απαγόρευε να μιλούνται δημόσια τα ρωσικά στο δημόσιο και το εμπόριο. Το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, γιατί η μόνη κοινή γλώσσα που μας συνέδεε ήταν τα ρωσικά, τα οποία μιλιούνταν από την ίδρυση της πόλης». Το πρόστιμο για όποιους συλλαμβάνονταν πρώτη φορά να μιλούν δημόσια ρωσικά ήταν 300 δολάρια και την δεύτερη φορά 1.000 δολάρια. Το πρόστιμο ήταν το λιγότερο, σύμφωνα με άλλον συνομιλητή. «Έκαψαν μαγαζί τροφίμων μέρα – μεσημέρι επειδή ο ιδιοκτήτης του δεν ήξετε και δεν μπορούσε ο άνθρωπος να μιλήσει ουκρανικά. Εκείνα τα χρόνια η πόλη είχε γεμίσει με αφίσες που έγραφαν στα ουκρανικά: “Μην μιλάτε ρωσικά, είναι η γλώσσα του εχθρού σας!”».

«Σήμερα ποια είναι η κατάσταση;», ρωτήσαμε. «Την θέση της απαγορευμένης γλώσσας έχει πάρει η Ουκρανική;». Το αρνήθηκαν όλοι οι συνομιλητές μας. «Ακόμη και στα σχολεία ρωτάνε οι δάσκαλοι τα παιδιά αν θέλουν να μάθουν ουκρανικά κι αν το επιλέξουν, παρακολουθούν τα σχετικά μαθήματα. Οι Ρώσοι δεν έχουν κανέναν λόγο να επιχειρήσουν να εξαφανίσουν άλλους πολιτισμούς ή γλώσσες γιατί ποτέ δεν κινδύνεψαν να χάσουν την ηγεμονία τους!». Ο Αντρέι μας λέει πώς «από το 1983 ο πεθερός μου έχει σύλλογο καταγραφής και διάδοσης της ουκρανικής μουσικής και ποτέ στο παρελθόν ούτε και τώρα του είπε κάποιος να σταματήσει. Συνεχίζει να κάνει ακόμη και σήμερα ό,τι έκανε».

Πρέπει να αναφερθεί ότι στη διάρκεια της παραμονής μας στην Μαριούπολη και το Ντονέτσκ ούτε μία φορά, μα ούτε μία φορά δεν είδαμε στους δρόμους των πόλεων στρατιώτες της Ρωσίας ή έστω της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Και πρέπει να αναφερθεί επειδή ειδικά στον ξένο Τύπο η συμπλήρωση κάθε αναφοράς στις δύο πόλεις από τον προσδιορισμό «κατεχόμενη από την Ρωσία» δίνει την εντύπωση των πόλεων που βρίσκονται υπό ξένη, εχθρική κατοχή. Στο Ντονέτσκ και την Μαριούπολη δεν χρειάζονται στρατιώτες για να επιβάλλουν το νέο καθεστώς. Στρατιώτες, και μάλιστα Ναζί Αζοφικούς, χρειαζόταν η Ουκρανία…

Το δεύτερο πρόσωπο της Μαριούπολης (και το οποίο σύντομα θα εξαφανιστεί) διαμορφώνουν 27.000 εργάτες που δουλεύουν νυχθημερόν επισκευάζοντας κατεστραμμένα κτίρια. Άνθρωποι με πορτοκαλί στολές, δεμένοι με ζώνες και φορώντας κράνη επάνω σε σκαλωσιές ή μέσα σε κτίρια δουλεύουν 24 ώρες 7 ημέρες την εβδομάδα με στόχο όσα κτίρια επλήγησαν να επισκευαστούν χωρίς η πόλη να υποστεί την παραμικρή αλλοίωση.

Το τρίτο πρόσωπο της Μαριούπολης είναι το πιο αναπάντεχο: Υπερμοντέρνα και ολοκαίνουργια κτίρια στην λεωφόρο Λένιν, μέσω της οποίας εισέρχεσαι στην πόλη, είναι ήδη έτοιμα να υποδεχτούν τους κατοίκους τους που επιστρέφουν μαζικά στην πόλη – χωνευτήρι πολιτισμών όπου γεννήθηκαν. Ανάμεσα στις πολυκατοικίες, χώροι στάθμευσης, υπαίθρια γυμναστήρια, κήποι, παιδικές χαρές, νηπιαγωγεία, και σχολεία…

Δίπλα από τις καινούργιες πολυκατοικίες που χτίζονται με ρυθμούς αστραπιαίους υπάρχει και το νοσοκομείο της πόλης που ήδη χτίστηκε και θεωρείται ένα από τα πιο σύγχρονα νοσοκομεία όλης της Ρωσίας. Για όσους έχουν γερή μνήμη (και χιούμορ) είναι το νοσοκομείο που είχε υποσχεθεί διά στόματος του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη ότι θα έχτιζε η ελληνική κυβέρνηση μετά το τέλος του πολέμου…

Τον χαρακτήρα της νέας Μαριούπολης υπενθυμίζουν οι δύο μεγάλες κι επιβλητικές επιγραφές που υπάρχουν στην είσοδο της πόλης με το όνομα της: η μία στα ρωσικά και η άλλη στα ελληνικά (η κεντρική φωτογραφία του άρθρου).

Ακόμη πιο επιβλητικό όμως είναι το (υπό κατασκευή) μνημείο που στήθηκε στην είσοδο του εργοστασίου Αζόφσταλ, αμέσως μετά την συντριβή των ναζί του Τάγματος Αζόφ που βρήκαν καταφύγιο στις εγκαταστάσεις και τις στοές του.