Συντάκτης: leonidasvatikiotis

Απόφαση Συνόδου Κορυφής ΕΕ, 21 Ιουλίου: Ανασυγκρότηση με τα υλικά της καταστροφής, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με ψυχρολουσία για τους ηγέτες του ευρωπαϊκού Νότου ισοδυναμούσε η απόφαση των 27 ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανακοινώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης 21 Ιουλίου. Η απόφαση διαψεύδει τις ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί για μια γενναιόδωρη χείρα βοηθείας που θα επούλωνε τις πληγές που άφησε η πανδημία του κορονοϊού καθώς, πρώτο, συνοδεύεται από όρους εφαρμογής αντιλαϊκών πολιτικών στο εσωτερικό της χώρας (αιρεσιμότητες) και, δεύτερο, ενισχύει την ηγεμονική θέση των βόρειων χωρών εντός της ΕΕ, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ κέντρου και περιφέρειας.

Η αλήθεια είναι ότι οι τέσσερις βορειοευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδία, Δανία, Σουηδία και Αυστρία) που πήραν τη σκυτάλη από την Γερμανία, αναλαμβάνοντας τον ρόλο που έπαιζε ο Σόιμπλε το 2015 έτσι ώστε η Μέρκελ να έχει σταθερά το ρόλο της «καλής και στοργικής μητέρας όλων των Ευρωπαίων», εξασφάλισαν το σημαντικότερο απ’ όσα ζητούσαν, την ύπαρξη αιρεσιμοτήτων, απαιτώντας απλώς και μόνο να ισχύσουν απαρέγκλιτα οι κανόνες λειτουργίας της ΕΕ. Στο άρθρο Α19 της απόφασης (σελίδα 6) ορίζεται με σαφήνεια: «Τα σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας θα πρέπει να αξιολογηθούν από την Επιτροπή εντός δύο μηνών από την υποβολή τους. Τα κριτήρια της συνεκτικότητας με τις ειδικές ανά χώρα συστάσεις… θα πρέπει να λαμβάνουν την υψηλότερη βαθμολογία στην αξιολόγηση».

Το κατ’ εξοχήν επομένως κριτήριο αξιολόγησης των προγραμμάτων ανάκαμψης θα είναι η συνάφεια του με τις Ειδικές ανά Χώρα Συστάσεις. Πρόκειται για μια δέσμη υποδείξεων άσκησης οικονομικής πολιτικής, που εκδίδει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου. Η Ελλάδα λόγω Μνημονίων, που τυπικά έληξαν τον Αύγουστο του 2018, άργησε να ενταχθεί στη σχετική διαδικασία, που εν ολίγοις ισοδυναμεί με στενή παρακολούθηση των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών μελών, σε βαθμό ακόμη κι ενεργούς εμπλοκής της Επιτροπής στη χάραξη μακροοικονομικής πολιτικής σε κάθε κράτος μέλος. Αφορώντας δε όλα τα κράτη μέλη κι όχι μόνο όσα προσέφυγαν για διακρατικό ή θεσμικό (επίσημο) δανεισμό δεν συμπίπτει με το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας στο οποίο έχουν περιέλθει Ελλάδα, Κύπρος, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι Συστάσεις που εκδόθηκαν από την Επιτροπή τον Μάιο του 2020 περιλάμβαναν για δεύτερη φορά την Ελλάδα. Προβλέπουν τέσσερις οδηγίες προς την κυβέρνηση, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι ανούσιες γενικολογίες, όπως για παράδειγμα «να ενισχύσει την ανθεκτικότητα του συστήματος υγείας». Περιλαμβάνονται ωστόσο στις Συστάσεις και συγκεκριμένες κατευθύνσεις, η υλοποίηση των οποίων θα κρίνει την εκταμίευση των κονδυλίων του Κεφαλαίου Ανάκαμψης. Αναφέρουν συγκεκριμένα οι Συστάσεις: «εφαρμογή μέτρων όπως τα καθεστώτα μειωμένου ωραρίου εργασίας» (δεύτερη σύσταση), «να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με τις προγραμματικές δεσμεύσεις που δόθηκαν στο πλαίσιο της Ευρωομάδας στις 22 Ιουνίου 2018». Η σημασία που αποδίδει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην απόφαση του Γιούρογκρουπ του Ιουνίου 2018 (τις οποίες υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην ξεχνιόμαστε) φαίνεται κι από το γεγονός ότι η δέσμευση απέναντι στις ίδιες αποφάσεις του Γιούρογκρουπ του Ιουνίου του 2018 περιλαμβάνεται και στις Ειδικές Συστάσεις ανά Χώρα του 2019.

Ας θυμηθούμε τι υπέγραψε προ διετίας ο ΣΥΡΙΖΑ για να ξέρουμε από τι θα εξαρτηθεί η εκταμίευση των κονδυλίων του Κεφαλαίου Ανάκαμψης. Εν συντομία, δημοσιονομικά πλεονάσματα ύψους 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% από το 2023 ως το 2060, τμηματική επιστροφή των κερδών των ελληνικών ομολόγων (SMP, ANFA) υπό τον όρο προώθησης των μεταρρυθμίσεων και κατόπιν έγκρισης από το Γιούρογκρουπ, υπαγωγή της Ελλάδας στο Μηχανισμό Ενισχυμένης Εποπτείας και ασυλία τόσο των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ που διώκονται για απάτη, όσο και του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Γ. Γεωργίου, για την παραποίηση των στοιχείων του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος ώστε να μπει η Ελλάδα στα μνημόνια (περισσότερα εδώ), κ.α.. Αυτά όλα, που υπογράφηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κι από την υλοποίησή τους θα εξαρτηθεί η εκταμίευση των ποσών του Κεφαλαίου Ανάκαμψης!

Κατά συνέπεια, οι αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων ότι η εκταμίευση των νέων κονδυλίων δεν συνοδεύεται από αιρεσιμότητες, είναι στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού. Τα κεφάλαια θα εισρέουν όσο θα αυξάνονται οι εργαζόμενοι που θα εντάσσονται στο καθεστώς μειωμένου χρόνου εργασίας! Προϋπόθεση επομένως για να έρθουν τα κεφάλαια είναι η φτωχοποίηση των εργαζομένων και η ελαστικοποίηση της εργασίας! Ποτέ άλλοτε η ΕΕ δεν συνάρτησε την εκταμίευση τόσων δισ. με την άμεση εξαθλίωση τόσων εκατομμυρίων εργαζομένων!

Εξ ίσου σοβαρό είναι ότι και τα κονδύλια που αποφασίστηκαν υπολείπονται σημαντικά του αρχικού σχεδιασμού κι ας έμεινε αμείωτη η συνολική αξία του Κεφαλαίου Ανάκαμψης στα 750 δισ. ευρώ. Η επιμονή των βορειοευρωπαϊκών χωρών να μειωθεί το μέρος των επιχορηγήσεων και να αυξηθεί το τμήμα των δανείων είχε ως αποτέλεσμα έναν εντελώς απρόβλεπτο ακρωτηριασμό δαπανών που θα ωφελούσαν την ευρωπαϊκή κοινωνία. Για παράδειγμα το πρόγραμμα EU4Health αρχικού προϋπολογισμού 7,7 δισ. ευρώ ακυρώθηκε εντελώς, η ενίσχυση της έρευνας στο πλαίσιο του προγράμματος Ορίζοντας 2020 από 13,5 δισ. ευρώ θα λάβει τελικά 5 δισ., το επενδυτικό πρόγραμμα InvestEU από 30,3 δισ. ευρώ θα λάβει μόλις 5,6 δισ., το πρόγραμμα ενίσχυσης της υπαίθρου Rural Development από 15 δισ. μειώθηκε στα 7,5 δισ., ενώ το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης που θα ενισχυόταν με 30 δισ. ευρώ τελικά θα λάβει μόνο 10 δισ. Άραγε θα ακυρωθεί και το πλάνο της απολιγνιτοποίησης από την κυβέρνηση της ΝΔ ή μήπως θα επεκταθεί σε τριπλάσιο χρόνο μετά την μείωση των κονδυλίων κατά δύο τρίτα;

Ωστόσο, η μεγαλύτερη ακύρωση των διθυράμβων προήλθε από την αλλαγή της σχέσης επιχορηγήσεων – δανείων. Το αρχικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προέβλεπε ότι από τα 750 δισ. ευρώ τα 500 θα ήταν επιχορηγήσεις και τα 250 δάνεια. Μετά από απαίτηση των πλούσιων, βόρειων χωρών υπό την μορφή των χορηγήσεων θα δοθούν 390 δισ. ευρώ και υπό μορφή δανείων τα υπόλοιπα 360 δισ. ευρώ. Ο εκβιασμός τους όχι απλώς πέτυχε, αλλά είχε ως αποτέλεσμα να φύγουν από την τετραήμερη σύνοδο και με λεφτά στην …τσέπη. Ειδικότερα συμφωνήθηκε οι τέσσερις χώρες που αποτέλεσαν τον νεοφιλελεύθερο πολιορκητικό κριό επιβάλλοντας την μονεταριστική ορθότητα να ωφεληθούν με 7,5 σχεδόν δισ. ευρώ, υπό την μορφή επιστροφών. Συγκεκριμένα θα λάβουν: Γερμανία (3,671 δισ.), Ολλανδία (1,921 δισ.), Σουηδία (1,069 δισ.) Αυστρία (565 εκ.) και Δανία (377 εκ. ευρώ). Τα ποσά αυτά ωστόσο, που μάλλον δόθηκαν εν είδει ανταλλάγματος για να αποδεχθούν έστω αυτό τον συμβιβασμό, ανατρέπουν επί τα χείρω την σχέση Βορράς Νότου στην ΕΕ, ενισχύοντας την θέση των ανεπτυγμένων πλούσιων χωρών, που έχουν ωφεληθεί το μέγιστο μέχρι στιγμής από την ευρωπαϊκή ενοποίηση.  Ενδεικτική είναι η σύγκριση μεταξύ της οικονομίας της Ολλανδίας και της Ιταλίας, με την πρώτη από το έτος ένταξης στο ευρώ να έχει μεγεθυνθεί πάνω από 30% και την δεύτερη λιγότερο από 3%. Προφανώς, αν δεν υπήρχε το κοινό νόμισμα ούτε η Ολλανδία θα είχε καταγάγει τέτοιο θρίαμβο, ούτε η Ιταλία τέτοια βουτιά…

Έχοντας ως προϋπόθεση την εντατικότερη εφαρμογή της ακολουθούμενης πολιτικής, τόσο τα κονδύλια του Κεφαλαίου Ανάκαμψης συνολικής αξίας 750 δισ. ευρώ (από τα οποία στην Ελλάδα αντιστοιχούν έως 32 δισ. ευρώ) όσο και τα κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού για την περίοδο 2021-2027, συνολικής αξίας 1,074 τρισ. ευρώ, είναι αυταπάτη να αναμένεται κάποια βελτίωση της θέσης των εργαζομένων εξ αιτίας αυτών των χρηματοδοτήσεων.

Το μοναδικό αποτέλεσμα αυτού του πακτωλού χρημάτων θα είναι η βελτίωση της θέσης του κεφαλαίου έναντι της εργασίας και φυσικά των βόρειων χωρών και του κεφαλαίου τους έναντι του Νότου και των εργαζομένων τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αυξήσεις που ανακοίνωσε ο Κ. Χατζηδάκης από το βήμα της Βουλής στις επιδοτήσεις για αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου, σκούτερ και ποδηλάτου και η αύξηση του ανώτατου ποσού επιδότησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιστρέφουν στη Γερμανία και στις άλλες χώρες παραγωγούς και εξαγωγείς ηλεκτρικών αυτοκινήτων τα ποσά που εγκρίνουν για ενίσχυση της …Ελλάδας. Στην Ελλάδα μένει η αύξηση του στόλου των αυτοκινήτων που αποτελεί κορυφαία πράξη επιβάρυνσης του περιβάλλοντος, η άνοδος του εμπορικού ελλείμματος και η συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος που θα πηγαίνει σε δόσεις για την αποπληρωμή του νέου αυτοκινήτου. Όλα αυτά φυσικά θα επισκιαστούν μπροστά στον παραπλανητικό στόχο που προβάλει η κυβέρνηση να κατευθυνθεί στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής το 30% των κονδυλίων…

Μια ένδειξη των αλλαγών που κυοφορούνται στην Ελλάδα με αφορμή τις αναμενόμενες χρηματοδοτήσεις ήλθε από το πόρισμα της Επιτροπής Πισσαρίδη. Οι προτάσεις της θα μπορούσαν κάλλιστα να αφορούν δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου. Είναι είτε ευσεβείς πόθοι (άνοδος επενδύσεων και εξαγωγών) ή παραγγελία του ΣΕΒ (εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού συστήματος στον δεύτερο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης, αύξηση μεγέθους ελληνικών επιχειρήσεων). Σε κάθε περίπτωση το πόρισμα Πισσαρίδη που ομνύει στο άνοιγμα της αγοράς και την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας θα αποτελέσει αιτία οικονομικής στασιμότητας και κοινωνικής καθυστέρησης. Άλλωστε, αν η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και η φιλελευθεροποίηση της αγοράς αποτελούσαν μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας, η Ελλάδα δεν θα έχανε το 26,4% του ΑΕΠ τους μετά την εφαρμογή των υπερφιλελεύθερων μέτρων των μνημονίων, την προηγούμενη δεκαετία…

Τι πραγματικά αποκαλύπτουν οι διάλογοι Παππά – Μιωνή

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Αναμφισβήτητα, οι αποκαλύψεις του πρώην εκπροσώπου Τύπου του Ισραηλινού στρατού και αποφοίτου του Κολλεγίου Αθηνών Σάμπυ Μιωνή αποτελούν μια προσπάθεια αλλαγής ατζέντας έτσι ώστε τα φώτα της δημοσιότητας να φύγουν από δύο ζητήματα που φθείρουν, όσο τίποτε άλλο μέχρι στιγμής, το προφίλ της κυβέρνησης: Το πρώτο αφορά τα 2,6 εκ. ευρώ που ο Σταύρος Παπασταύρος στενός συνεργάτης του Α. Σαμαρά φέρεται να του παρέδωσε τον Ιανουάριο του 2015 για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Το δεύτερο είναι οι αποκαλύψεις για το ζεστό χρήμα που μοίρασε η κυβέρνηση της ΝΔ σε ανύπαρκτα Μέσα ενημέρωσης πολιτικών της φίλων.

Αναμφισβήτητα επίσης οι διάλογοι που περιλαμβάνονται στο στικάκι Μιωνή είναι «πετσοκομμένοι» και προϊόν μοντάζ. Μια προσεκτική ανάγνωση διακρίνει πλήθος ασυνεχειών, με τους δύο ομιλητές να πετάγονται από το ένα θέμα στο άλλο… Ωστόσο, η επιλεκτική δημοσιοποίηση αποσπασμάτων από την επίμαχη συνομιλία δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τον τότε υπουργό Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παπά. Ενδέχεται να περιλαμβάνει εμπιστευτικές πληροφορίες που κανένας δεν ήθελε να βγουν στην δημοσιότητα. Ενδέχεται να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για έναν δεύτερο γύρο αποκαλύψεων…

Πρόκειται δε για αποκαλύψεις που σε κάθε περίπτωση σήμερα ευνοούν τη ΝΔ, αν δεν γίνονται κατά παραγγελία της που είναι και το πιθανότερο. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι ο Θάνος Πλεύρης ήξερε το περιεχόμενο των συνομιλιών όπως προκύπτει από τις ερωτήσεις που υπέβαλε στην προανακριτική επιτροπή. Τούτου δοθέντος καθόλου δεν αποκλείεται οι αποκαλύψεις να είναι ένα ακόμη σέρβις του Μιωνή προς τη ΝΔ ώστε η κυβέρνηση να του κάνει τις χάρες που ζητούσε από τον Ν. Παπά.

Παρόλα αυτά, οι διάλογοι που περιλαμβάνονται στο στικάκι Μιωνή ντροπιάζουν και ξεγυμνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αποκαλύπτουν το βάθος των σχέσεων που ανέπτυξε με το Ισραήλ. Αυτές οι σχέσεις επωάστηκαν από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. (Ποιος ξεχνάει την επίσκεψη Πέρες τον Αύγουστο του 2012;) Κορυφώθηκαν ωστόσο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, με τις 5 επισκέψεις του Τσίπρα στο Ισραήλ (11/2015. 1/2016, 12/2016, 6/2017 και 12/2018) να αποτελούν ιστορικό ρεκόρ. 

Οι διάλογοι στο στικάκι αποτελούν ντροπή για ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται αριστερό ή δημοκρατικό. Όχι επειδή ο Ν. Παπάς ζητάει στοιχεία για την Μαρέβα ως αντάλλαγμα για να βοηθήσει τον Μιωνή να πληρώσει μικρότερο πρόστιμο στην εφορία. Οι στιχομυθίες Παπά – Μιωνή αποτελούν ντροπή ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ  επειδή δείχνουν την υποταγή του στο Ισραήλ. Ας κρατήσουμε τις ακόλουθες φράσεις του Ν. Παπά: «Μας έχει φλομώσει η Μοσάντ στην πληροφορία»! Επίσης, «ο Μπίμπι του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκανε, ο Τσίπρας του ζήτησε 4-5, ο Μπίμπι του τα έκανε αμέσως… δε γίνεται δουλειά. Δηλαδή αυτή (η κόκκινη γραμμή) ότι σηκώνει ένα τηλέφωνο και του μιλάει “τι γίνεται; Πώς πας;” αυτό πρέπει να διαφυλαχθεί». Για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζητούμενο δεν είναι η απομόνωση του κράτους τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής που εφαρμόζει ένα ρατσιστικό απαρτχάιντ σε βάρος εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Δεν είναι καν ο σεβασμός στις αποφάσεις του ΟΗΕ για δημιουργία δύο κρατών. Αν κάτι πρέπει να διαφυλαχθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η «κόκκινη γραμμή» μεταξύ του υπόδικου Μπίμπι Νετανιάχου και του Τσίπρα… 

Η συζήτηση του Μιωνή με τον Παπά είναι διαφωτιστικοί επίσης λόγω των αποκαλύψεων που περιλαμβάνονται για τον ρόλο των εβραϊκών οργανώσεων, όπως το ακροδεξιό, φιλοσιωνιστικό World Jewish Congress. Ο Μιωνής λέει ότι αν δεν τον βοηθήσουν εισαγγελείς και εφορίες να καθαρίσει από τις καταδίκες για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος «θα βγουν και θα κατηγορήσουν την Ελλάδα για αντισημιτισμό». Πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχει η συνέχεια: «Εμένα μου είπαν ευθέως “εσύ κουβέντα για αντισημιτισμό”, μου είπαν από την Αμερική. Εμείς! Εδώ!». Η τελευταία φράση σημαίνει ότι οι Εβραίοι της Αμερικής ήταν ήδη «πιασμένοι» και είχαν συμφωνήσει να εξαπολύσουν τα βέλη με τις κατηγορίες του αντισημιτισμού στην περίπτωση που οι αρχές στην Ελλάδα δεν κάνουν τα χατίρια του Μιωνή. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τους επικαλείται εν αγνοία τους! Το δείχνει ένας καταμερισμός εργασίας που τον έχουμε δει να «χτυπάει» πολλές φορές μέχρι σήμερα. Αποδεικνύεται έτσι ότι το εβραϊκό λόμπι χρησιμοποιεί την κατηγορία του αντισημιτισμού κατά το δοκούν όχι για να προστατεύσει τους Εβραίους από τον αντισημιτισμό, όπως είναι υποτίθεται η αποστολή του, αλλά για να διευκολύνει διεφθαρμένους επιχειρηματίες να γλυτώσουν πρόστιμα των εφοριακών αρχών! Ως μέσο άσκησης πολιτικής και δουλειών! Θα τρίζουν τα κόκκαλα των εκτελεσμένων Εβραίων, τη μνήμη των οποίων υποτίθεται ότι προστατεύουν…

Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα στην εφημερίδα Τα Νέα, με αφορμή την επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στο Ισραήλ. Το μήνυμα μάλλον αφορούσε τη σταθερότητα των σχέσεων ανεξαρτήτως διαρροών και αδειασμάτων. Για μια άλλη δε «σύμπτωση», την επίσκεψη του Ν. Παπά στην πρεσβεία του Ισραήλ στο Π. Ψυχικό την επομένη των αποκαλύψεων, αν μπορούσε να κάνει κάτι ο πρέσβης μάλλον θα το είχε κάνει πριν το στικάκι πάει για επίσημη μετάφραση. Πλέον είναι αργά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έρμαιο των πολιτικών και ενίοτε προσωπικών επιλογών που τον έφεραν στην εξουσία και τον στήριξαν και σήμερα δεν διστάζουν να τον «πουλήσουν» μέρα – μεσημέρι!

Η προδοσία και οι προσωπικές στρατηγικές ποτέ δεν ήταν δρόμος μονής κατεύθυνσης…

Υγ. στο πλαίσιο των ίδιων αποκαλύψεων για τη δράση του «πολυπράγμονα» Μιωνή αποκαλύφθηκε ότι επιχειρήσεις του ίδιου και συμφέροντα που συνδέονται στενά μαζί του εποφθαλμιούν την ΛΑΡΚΟ. Στο ίδιο μάλιστα ρεπορτάζ αποκαλύπτεται ότι η ΝΔ με προσεκτικές κινήσεις οδηγούσε από τη  κυβέρνηση Α. Σαμαρά ακόμη την ΛΑΡΚΟ στον πρώην εκπρόσωπο Τύπου του ισραηλινού στρατού. Οι μαφιόζικοι χειρισμοί που έχουν προηγηθεί δείχνουν ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια περί εξυγίανσης της εταιρείας η ΝΔ την παραδίδει με σκανδαλώδεις, γκανγκστερικές διαδικασίες σαν λάφυρο πολέμου σε σκοτεινά κέντρα κι από κει κατ’ ευθείαν στο Ισραήλ. Μόνο που αυτό ούτε κατ’ ευφημισμό δεν λέγεται ελεύθερος ανταγωνισμός. Μαφιακός καπιταλισμός είναι το όνομά του!

Ο Μητσοτάκης σε ρόλο πολιορκητικού κριού του Ισραήλ εναντίον της ευρωπαϊκής διπλωματίας

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Πηγή: kommon

Ξεπερνούσε κατά πολύ τα σύνορα των δύο χωρών η σημασία της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ την Δευτέρα και Τρίτη 15 και 16 Ιουνίου. Ούτε προφανώς περιορίζεται στα πρωτόκολλα συνεργασίας που υπέγραψαν οι δύο πλευρές στους τομείς διεθνών σχέσεων, άμυνας, ενέργειας, περιβάλλοντος, γεωργίας, τουρισμού και κυβερνοχώρου, τιμώντας έμπρακτα την συμπλήρωση 30 ετών από την ημέρα που οι δύο χώρες απέκτησαν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις.

Πολύ περισσότερο η επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να ερμηνευτεί στο πλαίσιο των προβλημάτων που προκαλεί στην Ελλάδα η τουρκική προκλητικότητα. Γιατί, αν έπρεπε να ερμηνευθεί σε αυτό το πλαίσιο η επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού ήταν μια επική αποτυχία. Όπως προκύπτει από το κοινό ανακοινωθέν* το Ισραήλ όχι απλώς δεν καταδίκασε το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, αλλά δεν επέτρεψε ακόμη και να μπει η λέξη Τουρκία ή Ερντογάν! Το Ισραήλ αρκέστηκε σε γενικότητες και αοριστίες, διατηρώντας ανοιχτή την πόρτα του συμβιβασμού του με το καθεστώς Ερντογάν κι ο Έλληνας πρωθυπουργός την ευκαιρία για μια ακόμη φωτογράφηση: ας το πούμε win-win… Στην πράξη ανανεώθηκε μια σκανδαλωδώς ετεροβαρής και μονομερής σχέση, στο πλαίσιο της οποίας η Ελλάδα μόνο …δίνει και το Ισραήλ μόνο …παίρνει. Κι αυτή τη φορά έλαβε πολλά περισσότερο από κάθε άλλη…

Η ελληνική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε το Ισραήλ σε μια συγκυρία που χαρακτηρίζεται ιστορική, χωρίς να υπάρχει καμία υπερβολή σε αυτή την εκτίμηση. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου αφού οδήγησε το Ισραήλ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα έτος για να αποφύγει να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς, κι αδιαφορώντας για τα πρωτοφανή πλήγματα που επέφερε στους θεσμούς της χώρας του σε βαθμό τέτοιο ώστε ακόμη και διαμορφωτές γνώμης παγκοσμίου κύρους να χαρακτηρίζουν πλέον το Ισραήλ ως «εβραϊκή μπανανία» (διάβασε εδώ), επιλέγει να εξασφαλίσει συναίνεση στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας που συγκροτήθηκε στις 17 Μαΐου με ένα άλμα προς τα μπρος, που δεν αποκλείεται να αποδειχθεί άλμα στο κενό: Εξαγγέλλοντας την προσάρτηση στο Ισραήλ του 30% της Δυτικής Όχθης, όπου κατοικούν 3 εκ. Παλαιστίνιοι και 430.000 εβραίοι έποικοι στα καλύτερα σημεία της περιοχής, φρουρούμενοι από το στρατό και πραγματοποιώντας συνεχείς επιθέσεις στους Παλαιστίνιους.

Η προσάρτηση της Δυτικής Όχθης την οποία κατέλαβε το Ισραήλ με τον πόλεμο των 6 ημερών του 1967 (μαζί με την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Γάζα) κι έρχεται ως συνέχεια της ανέγερσης εβραϊκών εποικισμών στην παλαιστινιακή γη δεν αντίκεινται απλώς, κατάφωρα παραβιάζουν αλλεπάλληλα ψηφίσματα καταδίκης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κι άλλων διεθνών οργανισμών. Είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Εδώ μια μικρή συλλογή των παραβιάσεων… Τούτου δοθέντος οι αναφορές στο διεθνές δίκαιο που περιέχονται στο κοινό ανακοινωθέν των δύο χωρών αποτελεί τεκμήριο περιφρόνησης και χλευασμού του από τους δύο ηγέτες…

Η εξτρεμιστική πρωτοβουλία του Νετανιάχου υλοποιείται τώρα επειδή θέλει να προλάβει τις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Παρότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν θεωρείται ο πλέον φιλο-ισραηλινός πολιτικός μεταξύ των Δημοκρατικών κι ως εκ τούτου μάλλον θα συνεχίσει την πολιτική του Τραμπ στην περίπτωση που αποδειχθούν εύστοχες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις (Reuters/Ipsos) οι οποίες τον δείχνουν να προηγείται με 48% έναντι 33% του Τραμπ, ο Νετανιάχου δεν έχει κανέναν λόγο να το διακινδυνεύσει. Ο άξεστος, φασίστας, μισογύνης, σεξιστής κι ολίγον ανόητος Τραμπ έχει αποδειχθεί ο καλύτερος φίλος που διέθετε ποτέ το Ισραήλ. Κι αυτό μάλλον δεν του περιποιεί τιμή… Μάρτυρας, η απόφαση της Ουάσιγκτον να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ αναιρώντας έτσι σειρά αποφάσεων του ΟΗΕ που χαρακτηρίζουν την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους. Επίσης, η πρόσφατη αναγνώριση από τις ΗΠΑ της κατοχής από το Ισραήλ των Συριακών Υψωμάτων του Γκολάν. Τέλος, το πρόσφατο «σχέδιο ειρήνευσης» που πρότειναν οι Αμερικάνοι και το συνέταξαν ο γαμπρός του Τραμπ και προσωπικός φίλος του Νετανιάχου, Γιάρεντ Κουσνέρ κι ο Ντέβιντ Φρίμαν πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ, σιωνιστής και υπέρμαχος των εποικισμών. Πρόκειται για το μοναδικό σχέδιο «ειρήνης» που απορρίφθηκε συλλήβδην ακόμη κι ως βάση συζήτησης όχι μόνο από τους Παλαιστίνιους, αλλά επιπλέον από τους Ευρωπαίους και τους Άραβες. Επομένως, εφ’ όσον το εβραϊκό κράτος εξασφάλισε κατά τη θητεία του πιο μισητού ανά τον κόσμο και φαιδρού προέδρου των ΗΠΑ τα μεγαλύτερα πολιτικά κέρδη ορθά κρίνει ότι δεν έχει κανέναν λόγο να μεταθέτει δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον.

Η απόφαση του Ισραήλ ωστόσο να εκκινήσει την διαδικασία προσάρτησης της Δυτικής Όχθης στο Ισραήλ την 1η Ιουλίου έχει συναντήσει σοβαρότατες πολιτικές και διπλωματικές αντιδράσεις. Εντός της Παλαιστίνης, η Παλαιστινιακή Αρχή, που έστω κι αργά κατάλαβε ότι ο μοναδικός κερδισμένος των συνεχών υποχωρήσεων της αποδείχθηκε το Ισραήλ, δήλωσε κι επίσημα από τις 21 Μαΐου ότι παύει να δεσμεύεται από τις συμφωνίες του Όσλο. Τα δύο και μοναδικά αραβικά κράτη που διατηρούν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, Ιορδανία και Αίγυπτος, επέκριναν σφοδρά το σιωνιστικό κράτος.

Σε πολύ πιο δύσκολη θέση βρέθηκε ωστόσο η ευρωπαϊκή διπλωματία, η οποία, να θυμίσουμε, ότι από το 2014 όταν η Ρωσία προσάρτησε την χερσόνησο της Κριμαίας επέβαλε μια σειρά εξοντωτικών κυρώσεων εναντίον της Μόσχας. Κορυφαία όλων η εκδίωξη της από το κλαμπ των οκτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου (G8), που έκτοτε συνεδριάζει χωρίς την Ρωσία (G7). Εδώ μια περιεκτική περιγραφή των ευρωπαϊκών κυρώσεων.

Η δύσκολη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμπυκνώνεται στο εξής ερώτημα: Αν ενεργοποίησε εναντίον της Ρωσίας τόσο αυστηρά μέτρα με αφορμή την προσάρτηση ξένων εδαφών εκ μέρους της, πώς θα αιτιολογήσει την ανοχή που θα δείξει εναντίον του Ισραήλ, που διατηρεί το παγκόσμιο ρεκόρ παραβιάσεων διεθνών συμφωνιών και ψηφισμάτων, όταν προσαρτήσει τη Δυτική Όχθη; Η θέση της Ευρώπης γίνεται πολύ πιο δύσκολη αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι την κυκλική προεδρία της Ένωσης αναλαμβάνει την 1η Ιουλίου, ημέρα που η προσάρτηση της Δυτικής Όχθης θα συζητηθεί στο ισραηλινό κοινοβούλιο ή υπουργικό συμβούλιο, η Γερμανία. Το Βερολίνο έτσι δεν θα μπορεί να κρυφτεί πίσω από κάποια άλλη κυβέρνηση μεταθέτοντας την ευθύνη, κατά τη συνήθη πρακτική του…

Αυτό το αδιέξοδο επιχείρησε να αποτρέψει ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας με την επίσκεψή του στο Ισραήλ στις 10 Ιουνίου, που ήταν μάλιστα ο πρώτος ξένος αξιωματούχος ο οποίος επισκέφθηκε το εβραϊκό κράτος μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης ενότητας. Ο εκπρόσωπος της γερμανικής διπλωματίας έκανε με κάθε τρόπο γνωστή την κάθετη διαφωνία του Βερολίνου απέναντι στην σχεδιαζόμενη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης. Μάλιστα, πριν το Ισραήλ επισκέφθηκε την Ιορδανία όπου με τον ομόλογό του δήλωσαν την ανάγκη για την αποτροπή της προσάρτησης και την αναβίωση των διαπραγματεύσεων, ενώ σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times στις 10 Ιουνίου, το Ισραήλ δεν έδωσε άδεια τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών να επισκεφθεί τη Ραμάλα για να συζητήσει με την Παλαιστινιακή Αρχή, επικαλούμενη τις απαγορεύσεις λόγω της …πανδημίας. Κι ας περνούν τα checkpoints της ταπείνωσης κάθε μέρα χιλιάδες Παλαιστίνιοι εργάτες για να εργαστούν στα κατεχόμενα εδάφη…

Η στάση της Ελλάδας δεν μπορεί να συγκριθεί με τη στάση της Γερμανίας: Καμία αναφορά δεν υπήρξε στο κοινό ανακοινωθέν για την ανάγκη δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων, όπως έχει ψηφίσει ο ΟΗΕ κι όπως δηλώνει ότι επιθυμεί η ευρωπαϊκή διπλωματία! Καμία προσπάθεια συνάντησης με την παλαιστινιακή ηγεσία! Καμία επίσκεψη στην Ιορδανία! Κι όσο για τη σχεδιαζόμενη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης, ο έλληνας πρωθυπουργός έκανε πώς δεν ήξερε …τίποτε. (Καλά δεν σκέφτηκε κάποιος σύμβουλος του πρωθυπουργού πόσο υποτιμητικό είναι για τον ίδιο να προσποιείται τον άσχετο;)

Στην Ισραηλινή ηγεσία αρκούσε να αντιπαραβάλλει την επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού απέναντι στην επίσκεψη και τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού για να αποδείξει ότι ακόμη κι εντός της ΕΕ διατηρεί τις δικές της προνομιακές σχέσεις. Άλλωστε τυχόν πρόταση για κυρώσεις απαιτεί ομόφωνη έγκριση, αν τυχόν και τεθεί προς ψηφοφορία.

Δυστυχώς όμως για τους Παλαιστίνιους ποτέ δε θα φτάσει στο σημείο η Γερμανία να επιβάλλει κυρώσεις κατά του Ισραήλ, ούτε η Ιορδανία και η Αίγυπτος να ακυρώσουν τις διπλωματικές τους σχέσεις. Η Γερμανία, μετά την απόφαση των ΗΠΑ (που παραμένει ανεπιβεβαίωτη ώστε να κρέμεται σαν απειλή) για την απόσυρση 10.000 αμερικανών στρατιωτών από τους 35.000 που σταθμεύουν στη Γερμανία βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Σε θέση άμυνας βρίσκεται το Βερολίνο μετά και την απόφαση του Κογκρέσου να επιβάλει κυρώσεις για την κατασκευή του Nordsteam ΙΙ. Σε αυτό το πλαίσιο, που είναι  πολλά καλά γνωστό στους Ισραηλινούς, το Βερολίνο ποτέ δε θα συγκρουστεί με τους Αμερικανούς για χάρη των Παλαιστινίων. Ούτε καν Ιορδανία και Αίγυπτος που είναι καθεστώτα μαριονέτες των ΗΠΑ.

Παρόλα αυτά με την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ η Ελλάδα εκτέθηκε ποικιλοτρόπως, γιατί αποδείχτηκε ότι αποτελεί πολιορκητικό κριό του Ισραήλ το οποίο χρησιμοποιεί την ελληνική διπλωματία για να διεμβολίζει και να υπονομεύει την ευρωπαϊκή η οποία αναμφισβήτητα απεύχεται την προσάρτηση της Δυτικής Όχθης, ξέροντας ότι θα ρίξει παραπάνω λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής. Και ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιά είναι η μοιραία σταγόνα που θα προκαλέσει την έκρηξη… Εντός της ΕΕ η Ελλάδα εκτέθηκε γιατί φάνηκε ότι είναι όργανο των ΗΠΑ και δεν συμβαδίζει με την ευρωπαϊκή διπλωματία. Από τη σκοπιά των αραβικών κρατών εκτέθηκε επειδή λειτουργεί ως όργανο του Ισραήλ και προσωπικά του υπόδικου Νετανιάχου. Κι απέναντι στην Τουρκία η Ελλάδα εκτέθηκε γιατί φάνηκε ότι δεν διαθέτει το ειδικό βάρος και την επιρροή να εξασφαλίσει έστω μια ονομαστική καταγγελία της Άγκυρας, ακόμη κι από μια χώρα που εμφανίζεται ως στρατηγικός της σύμμαχος στην περιοχή…

Για όλους αυτούς τους λόγους η επίσκεψη Μητσοτάκη αποτέλεσε παταγώδη αποτυχία κι ας παρουσιάστηκε ως ένας ακόμη θρίαμβος…

*Το κοινό ανακοινωθέν παρότι είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα της ισραηλινής πρεσβείας στην Ελλάδα στα αγγλικά, δεν υπάρχει σε καμία επίσημη ελληνική ιστοσελίδα στην επίσημη γλώσσα του κράτους, που είναι τα ελληνικά. Στη δε ιστοσελίδα του πρωθυπουργού αν και υπάρχουν οι δηλώσεις του κατά το επίσημο δείπνο, ενημερωτικό σημείωμα και πλήθος άλλων φωτογραφιών και ρεπορτάζ από την επίσκεψη στο Πατριαρχείο, στο μνημείο του Ολοκαυτώματος, κ.α. λείπει το σημαντικότερο: το κοινό ανακοινωθέν!

Το ιρλανδικό μοντέλο και η Ελλάδα

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Την πρώτη φορά που η Ιρλανδία αποτέλεσε μέτρο σύγκρισης για την Ελλάδα ήταν την δεκαετία του ’90, επί Κ. Σημίτη όταν οι εγχώριοι, υψηλοί ρυθμοί μεγέθυνσης συγκρίνονταν με αυτούς του «κέλτικου τίγρη». Την δεύτερη φορά που η τύχη των δύο χωρών συμβάδισε διέψευσε τις υψιπετείς προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για μια αέναη και κυρίως δίκαιη μεγέθυνση με κοινωνικό μέρισμα. Ήταν στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης του 2008, όταν η περιφέρεια της ευρωζώνης αποδείχτηκε το μαλακό υπογάστριο του κοινού νομίσματος. Έκτοτε, η πορεία τους συναντήθηκε ξανά, πριν την έλευση μάλιστα του κορονοϊού και της συνακόλουθης κρίσης. Σημείο συνάντησης είναι τα ανεξόφλητα στεγαστικά δάνεια, που εξελίσσονται σε ιδανική παγίδα για χιλιάδες δανειολήπτες. 

Στην Ελλάδα, το σχέδιο Ηρακλής (4649/2019) υπόσχεται να μειώσει περαιτέρω τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών. Και θα το κάνει! Η κρατική εγγύηση ύψους 12 δισ. ευρώ είναι σίγουρο ότι θα διευκολύνει τις τιτλοποιήσεις δανείων και την μεταπώλησή τους. Πολλώ δε μάλλον όταν σε αυτούς τους τίτλους θα συμπεριληφθούν κι εξυπηρετούμενα δάνεια έτσι ώστε να αξιολογηθούν ως «ομολογίες υψηλής προεξοφλητικής προτεραιότητας», από τον Εξωτερικό Οργανισμό Πιστοληπτικής Αξιολόγησης και να ωφεληθούν της κρατικής εγγύησης, που μάλιστα «δύναται να αυξάνεται». Το άρθρο 2 του νόμου δεν αφήνει κανένα ερωτηματικό: «Ως τιτλοποίηση απαιτήσεων νοείται η μεταβίβαση απαιτήσεων, συμπεριλαμβανομένων απαιτήσεων σε προσωρινή ή οριστική καθυστέρηση ή ρύθμιση, από δάνεια ή πιστώσεις που έχουν χορηγηθεί από πιστωτικά ιδρύματα». Στο συγκεκριμένο χωρίο ο τονισμός πέφτει στη λέξη «συμπεριλαμβανομένων»…

Μακροπρόθεσμο ζητούμενο των τραπεζών είναι να δοθεί μια περαιτέρω ώθηση στην αγορά ακινήτων, να πάψει να είναι μια επί της ουσίας «ακίνητη αγορά». Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει για παράδειγμα στις ΗΠΑ, που τα νοικοκυριά αλλάζουν συχνότερα σπίτι σε συνάρτηση με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες ή την οικονομική τους κατάσταση. Όπως ακριβώς από την μια γενιά στην άλλη έπαψε να είναι δεδομένο ότι o εργάσιμος βίος ξεκινάει και τελειώνει σε 2 το πολύ 3 δουλειές, έτσι και το σπίτι ακολουθεί τη δουλειά ή το αυτοκίνητο και παύει να ταυτίζεται με κάθε οικογένεια. Το σχέδιο Ηρακλής θα λειτουργήσει καταλυτικά σε αυτή την κατεύθυνση, επιταχύνοντας την εμπορευματοποίηση της στέγης, μέσω της δημιουργίας μιας δευτερογενούς αγοράς κατοικίας. Κι όπως συμβαίνει παντού μάλιστα, ο νεοφιλελευθερισμός οφείλει τα πάντα στο κράτος: Η δευτερογενής αγορά στέγης κατά κοινή ομολογία δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί αν το «επάρατο» κατά τ’ άλλα κράτος δεν προσέφερε αφειδώλευτα εγγυήσεις.

Το «πράσινο φως» στις τράπεζες  να περάσουν στους λεγόμενους εξυπηρετητές, που είναι συχνά θυγατρικές τους, πράσινα και κόκκινα δάνεια, σε συνδυασμό με τον τερματισμό του καθεστώτος προστασίας της πρώτης κατοικίας από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς στα τέλη Ιουλίου του 2020 κανείς δεν αμφιβάλλει ότι θα έχει δύο δραματικές επιπτώσεις: Σταδιακή μείωση της ιδιοκατοίκησης και αύξηση των αστέγων. Κι αν αυτή η πρόβλεψη φαίνεται υπερβολική αρκεί μια ματιά στην …Ιρλανδία, που διέρχεται μια άνευ προηγουμένου στεγαστική κρίση – κι εδώ βρίσκεται το τρίτο στη σειρά σημείο συνάντησής μας με την πατρίδα του Τζέιμς Τζόις.

Η οικονομική κρίση στην Ιρλανδία τελείωσε πολλά χρόνια πριν τελειώσει η ελληνική. Το 2013 κιόλας οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ ξεκίνησαν να αυξάνονται και συνέχισαν μέχρι και το 2019, αν και με μικρότερο ρυθμό. Το βιοτικό επίπεδο όμως των Ιρλανδών βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση, πολύ πριν έρθει το lockdown. Η επιδείνωση των όρων ζωής κι εργασίας ήταν τόσο ραγδαία ώστε η εκλογική επιτυχία του Σιν Φέιν τον Φεβρουάριο του 2020 χαρακτηρίστηκε ως η αντίδραση των Ιρλανδών απέναντι στις αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και την στεγαστική κρίση. Οι δικοί τους «μνημονιακοί» νόμοι και πολύ εντονότερα οι όροι διάσωσης των δικών τους χρεοκοπημένων τραπεζών εξασφάλισαν ότι οι Ιρλανδοί την μεταμνημονιακή εποχή, κι ενώ το ΑΕΠ αυξανόταν αδιαλείπτως, έχασαν ό,τι κατάφεραν να διαφυλάξουν ακόμη και την εποχή των Μνημονίων, που όπως και στην Ελλάδα αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του άγραφου κοινωνικού συμβολαίου τους: τα σπίτια τους! Οι αριθμοί βοούν: Τετραπλασιασμός των αστέγων από την μια και μείωση του ποσοστού ιδιοκατοίκησης από την άλλη, όταν ακόμη και στο αποκορύφωμα της κρίσης δεν παρατηρήθηκαν τέτοιες μεταβολές. Τότε, η ελλιπής σε σχέση με σήμερα, εμπορευματοποίηση της κατοικίας κι ένα πιο προστατευτικό καθεστώς, που ακυρώθηκε από τις μετέπειτα κυβερνήσεις, διασφάλιζε τα υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης κι απέτρεπε τις εξώσεις, που ήρθαν σαν φυσικό επακόλουθο.

Ό,τι θα γίνει και στην Ελλάδα σε λιγότερο από τρεις μήνες…

Εφημερίδα Τα Νέα, 12 Ιουνίου 2020

Έρχεται η ανάπτυξη με δυνατά σερβίς, πρόσθιο χωρίς ανάσα και γρήγορες κατεβασιές

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ποιος είπε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν παίρνει μέτρα για την ανάπτυξη της οικονομίας;

Στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση στη Διαύγεια με τίτλο «Διυπηρεσιακή Μονάδα Ελέγχου Αγοράς, διατάξεις για την ανάπτυξη, την έρευνα και την καινοτομία», στο άρθρο 35 με τίτλο «ένταξη αθλητικών εγκαταστάσεων στα καθεστώτα ενισχύσεων του ν. 4399/2018» διαβάζουμε τα εξής:

«Κατά παρέκκλιση κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής διάταξης υπάγονται στα καθεστώτα ενισχύσεων του ν. 4399/2016 (Α’ 117) οι κάτωθι κωδικοί αριθμοί δραστηριότητας (ΚΑΔ) του ΚΑΔ 93:

α. 93.11.10.01 Υπηρεσίες γηπέδων (4×4, 5×5, κ.λπ.) ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, αντισφαίρισης, κ.λπ., και

β. 93.11.10.03 Υπηρεσίες κολυμβητηρίου (πισίνας)».

Στην δε αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το νομοσχέδιο μαθαίνουμε ότι η ένταξη των γηπέδων και των πισινών στις ευεργετικές διατάξεις του αναπτυξιακού νόμου δεν γίνεται για να διευκολυνθούν οι ιδιώτες «επενδυτές». Γίνεται για το καλό του αθλητισμού, της κοινωνίας και της …οικονομίας. Αναφέρει κατά λέξη η αιτιολογική έκθεση όπου συνήθως παρουσιάζεται ή …εκτίθεται το σκεπτικό του νομοθέτη:

«H δυνατότητα επιχορήγησης αθλητικών χώρων κατασκευασμένων από ιδιώτες θα ήταν ευεργετική τόσο για τον αθλητισμό και την κοινωνία όσο και για την οικονομία. Η πολιτεία δεν έχει την ευχέρεια που είχε στο παρελθόν για τη δημιουργία νέων αθλητικών εγκαταστάσεων, καθότι το βάρος πέφτει κυρίως στην λειτουργία των ήδη υφιστάμενων. Με τη δυνατότητα που δίνει η προτεινόμενη διάταξη δημιουργείται το πλαίσιο εκείνο για την προώθηση της δημιουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων προς όφελος της κοινωνίας (σωματεία, αθλητές αγωνιστικού αθλητισμού και αθλούμενοι). Παράλληλα δίνεται η δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης ενός πολλά υποσχόμενου κλάδου παγκοσμίως, αυτού της αθλητικής οικονομίας (αθλητική δραστηριότητα, διοργανώσεις), η οποία μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα και στον αθλητικό τουρισμό».

Η κυβέρνηση εκτίθεται και μάλιστα εκτίθεται ανεπανόρθωτα, με την συγκεκριμένη διάταξη, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν είναι φωτογραφική. Ακόμη κι αν υποθέσουμε δηλαδή ότι δεν «φυτεύτηκε» σε ένα παντελώς άσχετο νομοσχέδιο που έρχεται να αντιμετωπίσει θέματα παράνομου εμπορίου και καινοτομίας, για χάρη ενός πολιτικού φίλου – επιχειρηματία…

Η ΝΔ εκτίθεται επειδή η επιδότηση που θα δοθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό για να φτιαχτεί το γήπεδο τένις κάλλιστα θα μπορούσε να είχε δοθεί για να στηρίξει την πρωτογενή ή δευτερογενή παραγωγή ή οποιαδήποτε τέλος πάντων επένδυση δημιουργεί θέσεις εργασίας και αυξάνει την παραγωγή κοινωνικά χρήσιμων προϊόντων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ εκτίθεται αν λάβουμε υπ’ όψη μας σε ποια εποχή ζούμε…

Σε μια εποχή που μετά τις απανωτές απαγορεύσεις εξαγωγών (σιτηρών από τη Ρωσία και την Ουκρανία, ρυζιού από την Βιετνάμ, ηλιέλαιου από τη Σερβία, κ.α.) η ανάγκη επενδύσεων στη γεωργία αυξάνεται εκθετικά…

Σε μια συγκυρία που η Ελλάδα πάει για δεύτερο χρυσό μέσα σε μια δεκαετία στην ύφεση, με προβλεπόμενη ύφεση το 2020 κατά 9,7%, μεγαλύτερη από κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Σε μια περίοδο που η Ελλάδα διατηρούσε ήδη το πανευρωπαϊκό ρεκόρ ανεργίας, πριν την εμφάνιση της πανδημίας, με 17% ανεργία, και το οποίο αναμένεται να πλησιάσει το προηγούμενο ρεκόρ της ΝΔ επί 2013, δηλαδή 27% του εργατικού δυναμικού…

Σε μία φάση τέλος που παραγωγικές μονάδες που έπρεπε να αποτελούν πετράδια στο στέμμα της ελληνικής οικονομίας, όπως η ΛΑΡΚΟ, ενώ ζητούν κατεπειγόντως ρευστό και τους κόβεται κάθε παροχή οικονομικής ενίσχυσης με το αιτιολογικό ότι είναι ζημιογόνες…

…Σε μια τέτοια δραματική συγκυρία αποτελεί σκάνδαλο να επιδοτούνται οι κατασκευαστές πισίνας. Να χρησιμοποιείται δηλαδή δημόσιο χρήμα σε δραστηριότητες όπως ο αθλητισμός που είναι πλήρως εμπορευματοποιημένος κι οι εργαζόμενοι σε κάθε περίπτωση θα πληρώνουν 5 ή 10 ευρώ για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις εγκαταστάσεις για μισή ή μία ώρα.

Το συγκεκριμένο άρθρο στο σχέδιο νόμου δείχνει αρχικά πόσο αδίστακτη είναι η κυβέρνηση που σε μια εποχή πρωτοφανούς μείωσης μισθών και ημερομισθίων δεν διστάζει να επιδοτεί όχι μόνο τους τραπεζίτες (με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών), τις αεροπορικές και δη την Aegean (λόγω πτώσης της κίνησης) και τους πετρελαιάδες (λόγω πτώσης της τιμής του πετρελαίου – άκουσον, άκουσον!), αλλά και τους «επενδυτές» γηπέδων 5×5!!!

Τα εκατομμύρια ευρώ που χαρίζει η κυβέρνηση στους πολιτικούς της φίλους δείχνουν ότι ακόμη και σήμερα είναι εφικτή η βελτίωση του επιπέδου ζωής των εργαζομένων και των ανέργων. Ότι υφίστανται περιθώρια παροχής μικρών αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις κι ας διατείνεται η κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει …λεφτόδεντρο. Απλώς, αντί αυτά τα ποσά να καταλήξουν στις τσέπες των φτωχών καταλήγουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των αποφοίτων του Κολεγίου Αθηνών…