Μην κοιτάτε πάνω …μόνο δίπλα σας

Μόνο σάτιρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η ταινία του Άνταμ Μακκέι Μην κοιτάτε πάνω που προβάλλεται από τις αρχές Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους κι από τις 24 Δεκεμβρίου στο Netflix.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όλη η σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα περνάει μπροστά από τα μάτια μας, στην πιο επικίνδυνη για το ανθρώπινο είδος και θανατηφόρα της εκδοχή. Ομολογουμένως, η θητεία Τραμπ συνέβαλε ώστε η πολιτική κριτική και η σάτιρα να φτάσουν σε ανυπέρβλητα ύψη. Όλα ωστόσο τα συστατικά του τραμπισμού σε ελαφρώς ηπιότερες δόσεις μπορούν να παρατηρηθούν ακόμη και σήμερα, χωρίς να διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις, αρκεί να κοιτάξουμε …δίπλα μας.

Το σενάριο του Άνταμ Μακκέι (στη συγγραφή του οποίου συνεργάστηκε κι ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Σιρότα, που μας είναι γνωστός από τις στήλες του στον Guardian και το Jacobin κι εσχάτως ως λογογράφος του Μπέρνι Σάντερς) στηρίζεται σε ένα ακραίο γεγονός: Τη παρατήρηση ενός καθηγητή αστροφυσικής και μιας υποψήφιας διδακτόρισας ότι ένας τεράστιος κομήτης, στο μέγεθος του όρους Έβερεστ, σε περίπου 60 ημέρες θα συγκρουστεί με τη γη, καταστρέφοντας τον πλανήτη. Η συγκεκριμένη σεναριακή ιδέα, που παραπέμπει στην υπαρξιακή απειλή του πλανήτη λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, είναι το μόνο εξωπραγματικό. Γιατί από κει και πέρα, στην προσπάθεια τους οι δυο επιστήμονες να ενεργοποιήσουν την πολιτική ηγεσία ώστε να αποτρέψει την καταστροφή, όλα τα ξεκαρδιστικά που συμβαίνουν αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Αναλογιστείτε:

Μια πολιτική ηγεσία ανίκανη να ξεχωρίσει το σημαντικό από το γελοίο να είναι χαμένη στις μικρότητες της· σεξουαλικά σκάνδαλα, διορισμό κολλητών και κυρίως η εναγώνια προσπάθεια να επανεκλεγεί, στην οποία θυσιάζεται ακόμη και η επιβίωση του πλανήτη.

Τηλεοράσεις μεγάλης θεαματικότητας που καλλιεργούν την ελαφρότητα ενώ οι πρωταγωνιστές της τηλεαστέρες επιπλέουν περιχαρείς στα πελάγη της, μπερδεύοντας την είδηση της πρόσκρουσης ενός κομήτη στη γη με την ανακάλυψη ενός νέου πλανήτη, ενώ η αποστολή τους είναι μία: να διαφυλάξουν πάση θυσία την αποχαύνωση.

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και influencers που λειτουργούν ως υπερβολή της μιντιακής πραγματικότητας, αναπαράγουν προσβολές και αναλαμβάνουν εργολαβικά τη δολοφονία χαρακτήρων, δημιουργώντας ένα πολύ βολικό νέφος συγκάλυψης της πραγματικότητας για κάθε εξουσία.

Στρατιωτικοί, απολειφάδια της ψυχροπολεμικής εποχής, εμμονικοί πολεμοκάπηλοι και πολεμοχαρείς που ο ακροδεξιός λόγος τους ξεχειλίζει από ρατσισμό και ομοφοβία, ανίκανοι να εκτελέσουν σωστά την μία και μοναδική δουλειά που έχουν να κάνουν.

Δισεκατομμυριούχοι που έχουν υπό τις διαταγές τους την πολιτική ηγεσία και διαθέτουν την ισχύ ώστε να επιβάλλουν την αντιμετώπιση μιας απειλής ως ευκαιρίας, για να χρησιμοποιήσουμε τη γνωστή ρήση, για επιπλέον πλουτισμό.

Επιστήμονες, γεμάτοι αμετροέπεια, στις υπηρεσίες των υπερπλούσιων που είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή έτοιμοι να συναινέσουν στο πιο ριψοκίνδυνο επιχειρηματικό σχέδιο και να εξασφαλίσουν την υλοποίησή του, όταν όχι μόνο οι συνάδελφοί τους επιστήμονες αλλά και η λογική επιμένει για τους κινδύνους.

Η επικαιρότητα της ταινίας υπογραμμίζεται από την πληθώρα πραγματικών χαρακτήρων στην καθημερινή πολιτική ζωή που ξεπερνούν σε γραφικότητα τους ήρωες του Μακκέι, ο οποίος στο παρελθόν έχει υπογράψει τις εξαιρετικές πολιτικές ταινίες Το μεγάλο σορτάρισμα (για τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008) και Vice (για το αντιπρόεδρο του Μπους, Ντικ Τσένι). Ας αναλογιστούμε για παράδειγμα:

Την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τους 100 νεκρούς ημερησίως, γιατί όλοι οι υπουργοί ξέρουν ότι οι ίδιοι δεν θα χρειαστεί ποτέ να περιμένουν στη σειρά των νοσοκομείων.

Τη φαιδρότητα των ιδιωτικών και δημόσιων τηλεοράσεων που χρηματοδοτούμενες από τη λίστα Πέτσα μετατρέπουν την ειδησεογραφία σε σόου, χάριν της τηλεθέασης, ενώ κόβουν κάθε ενοχλητική φωνή.

Το πανηγύρι του facebook προς αναζήτηση like, ενώ η πολιτική κριτική απέναντι στην κυβέρνηση κόβεται και τιμωρείται με απαγόρευση αναρτήσεων, αποστολής μηνυμάτων, χρήσης του messenger, κ.λπ.

Την Ελληνική Αστυνομία που κυνηγάει ανύποπτους διαδηλωτές στις πορείες, βαράει περαστικούς στη Νέα Σμύρνη, εισβάλει σε σπίτια πολιτών, την ίδια ώρα που αφήνει το οργανωμένο έγκλημα να απολαμβάνει πλήρη ατιμωρησία δολοφονώντας ακόμη και δημοσιογράφους μέρα μεσημέρι, έξω από το σπίτι τους.

Ζάμπλουτους εφοπλιστές και πετρελαιάδες που χρηματοδοτούν από κυβέρνηση μέχρι δεξιούς και «αριστερούς» δημάρχους για να νομοθετούν κατά παραγγελία τους …νύχτα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά έχουν το θράσος να ενδύονται τη στολή του σωτήρα κι εθνευεργέτη!

Τέλος, ας αναλογιστούμε τους περισσότερους επιστήμονες της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων που έχουν περάσει από τις οθόνες μας εδώ και δύο χρόνια, με πρώτον και καλύτερο τον Σωτ. Τσιόδρα δηλώνοντας την μια ότι οι μάσκες είναι περιττές, την άλλη ότι τα παιδιά δεν μεταδίδουν τον ιό λόγω ενός ενζύμου που έχουν στην μύτη, την τρίτη ότι δεν έχουν άποψη για τον συνωστισμό στα λεωφορεία, κ.α.

Όλα τα παραπάνω φαινόμενα υπάρχουν δίπλα μας και όχι πάνω… Η θαυμάσια ταινία Μην κοιτάτε πάνω μας προσέφερε την ευκαιρία να τα δούμε και να τα σχολιάσουμε!

Υγ. Προσοχή: Μην κλείστε την τηλεόραση όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους γιατί δεν θα μάθετε ποτέ τι θα γίνουν όλοι όσοι πιστεύουν ότι μπορούν χάρη στα πλούτη τους οι ίδιοι να επιβιώσουν, όταν καταστραφεί ο πλανήτης λόγω υπερθέρμανσης και κλιματικής αλλαγής…

Γερμανική απειλή για τα ελληνικά ομόλογα – σκουπίδια

Οι νόμοι και οι αποφάσεις υπάρχουν για να παραβιάζονται ή τουλάχιστον για να χρησιμοποιούνται επιλεκτικά.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μάρτυρας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και αφορμή η απόφασή της στις 16 Δεκεμβρίου για τα ελληνικά ομόλογα, που κάθε άλλο παρά αναμενόμενη ήταν. Η θετική στάση της Φρανκφούρτης απέναντι στην Ελλάδα από την έναρξη της πανδημίας που επέτρεψε την αγορά τίτλων αξίας 32 δισ. ευρώ, παρότι τα ελληνικά ομόλογα εντάσσονται στην επενδυτική κατηγορία των σκουπιδιών (junk), είχε τεράστια σημασία γιατί έκρινε την πορεία των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά και την ικανότητα της Ελλάδας να αναχρηματοδοτεί το χρέος της, που βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ: 350 δισ. ευρώ ή 197% του ΑΕΠ το 2021 βάσει όσων αναφέρει ο προϋπολογισμός του 2022 (και 210% τον Απρίλιο του 2021). Είναι η τρίτη χειρότερη επίδοση παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία και το Σουδάν!

Η αγορά των ομολόγων από την ΕΚΤ την προηγούμενη περίοδο εξασφάλισε έτσι τόσο τη ρευστότητα, όσο και την καθήλωση των ονομαστικών επιτοκίων, σε μια περίοδο που απαιτήθηκαν πακτωλοί ρευστού για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων ενίσχυσης κατά της πανδημίας και δημοσιονομικής επέκτασης. Η δυνατότητα αυτή υλοποιήθηκε ωστόσο κατ’ εξαίρεση, δεδομένης της απόφασης της ΕΚΤ να αποκλείει από τα προγράμματα αγοράς ομολόγων όσα δεν εντάσσονται σε επενδυτική βαθμίδα, ανήκουν δηλαδή στην κατηγορία των σκουπιδιών, όπως τα ελληνικά. Επομένως, τυχόν επιστροφή στο προγενέστερο καθεστώς επιλεξιμότητας δυσχεραίνει σημαντικά τις άμεσες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Το ευρύτερο περιβάλλον που επέβαλλε στην ΕΚΤ την επανεξέταση και αναθεώρηση της πολιτικής της, σηματοδοτώντας το τέλος του προγράμματος αγοράς ομολόγων PEPP (Pandemic Emergency Purchase Program), σχετίζεται με την άνοδο του πληθωρισμού. Μέχρι στιγμής οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου έχουν οδηγηθεί σε αναθεώρηση των προγραμμάτων πιστωτικής χαλάρωσης, μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων ακόμη και ομολόγων ιδιωτικών εταιρειών. Ενδεικτικά, η αμερικανική κεντρική τράπεζα με απόφαση της στις 16 Δεκεμβρίου ανακοίνωσε την επιτάχυνση της μείωσης αγορών ομολόγων, με στόχο το πρόγραμμα αγορών να λήξει στις αρχές κι όχι στα μέσα του 2022 και στη συνέχεια να προχωρήσει σε τρεις(!) αυξήσεις επιτοκίων. Αυξήσεις επιτοκίων προανήγγειλε ακόμη για το 2023 και για το 2024, με στόχο στο τέλος του 2024 να φτάσουν τα επιτόκια του δολαρίου στο 2,1%. Άνοδο των επιτοκίων έχουν ανακοινώσει οι κεντρικές τράπεζες της Νορβηγίας, της Τσεχίας, τη Βραζιλίας κ.α., ενώ δεν λείπουν κι εκείνες που κρατούν στάση αναμονής όπως της Αγγλίας και της Ιαπωνίας, μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Ακόμη ωστόσο και οι κεντρικές τράπεζες που διατήρησαν αμετάβλητα τα επιτόκια τους το έπραξαν για να μην πλήξουν τους ρυθμούς μεγέθυνσης της οικονομίας. Ξέρουν ότι τα κεφάλαια που απελευθέρωσαν ποικιλοτρόπως από την άνοιξη του 2020 (αν όχι απ’ όταν ξεκίνησε η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008) μπορεί να μην έφεραν την πολυπόθητη ανάπτυξη, το κλείσιμο της στρόφιγγας όμως μπορεί να εξελιχθεί στη χαριστική βολή που θα φέρει την στασιμότητα. Ενώ την ίδια ώρα, ο πληθωρισμός θα παραμένει στο ύψος του υποκινούμενος κυρίως από τη διάρρηξη των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας και ανεφοδιασμού, τις αυξήσεις στα ενεργειακά αγαθά και την προσπάθεια του κεφαλαίου (κυρίως του εφοπλιστικού) να καλύψει τις ζημιές που κατέγραψε το 2020. Με άλλα λόγια, για τον κίνδυνο του πληθωρισμού δεν ανησυχούν, ούτε αμφιβάλλουν. Ανησυχούν μόνο για τις παρενέργειες της ανόδου των επιτοκίων.

Η συγκεκριμένη διαπίστωση έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί σχετίζεται με το αιτιολογικό στο οποίο στηρίχθηκε η ΕΚΤ για τη στάση της από δω και πέρα. Η απόφασή της για μια «ήπια προσγείωση», με μείωση των αγορών ομολόγων και διακοπή του προγράμματος τον Μάρτιο κι όχι με άνοδο των επιτοκίων, δικαιολογήθηκε στη βάση προβλέψεων για τον πληθωρισμό. Αυτές οι προβλέψεις ωστόσο αμφισβητήθηκαν! Ρεπορτάζ του Reuters έριξε φως στα παρασκήνια της συνεδρίασης της ΕΚΤ αναδεικνύοντας ότι υπήρξαν τέσσερις κεντρικοί τραπεζίτες που δεν συναίνεσαν στην πρόταση της Κριστίν Λαγκάρντ. Τρεις εξ αυτών, της Γερμανίας, της Αυστρίας και του Λουξεμβούργου, καταψήφισαν, ενώ ο Βέλγος που στερείται δικαιώματος ψήφου, απλώς εξέφρασε τη διαφωνία του. Οι τέσσερις αντέτειναν ότι οι προβλέψεις του επικεφαλής οικονομολόγου της ΕΚΤ, για επιστροφή του πληθωρισμού στο 1,9% στο τέταρτο τρίμηνο του 2022,  είναι αυθαίρετες και θα διαψευστούν. Μάρτυρας η άνοδος του στο 4,9% το Νοέμβριο, που αποτελεί επίπεδο ρεκόρ για την ευρωζώνη. Στην ίδια κατεύθυνση συγκλίνει επίσης και η εξωφρενική, πάνω από κάθε πρόβλεψη, πορεία των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στην χονδρεμπορική που στις 22 Δεκεμβρίου ξεπέρασαν τα 400 ευρώ στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, λόγω της υψηλής συμμετοχής του φυσικού αερίου στο ενεργειακό τους μίγμα. Και λόγω επίσης της φαιδρότητας του ευρωπαϊκού ενεργειακού σχεδιασμού, που έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο τεκμήριο προχειρότητας και απρονοησίας των μανδαρίνων της ΕΕ, που κλεισμένοι και καλοζωισμένοι στους γυάλινους πύργους τους δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει ο διπλασιασμός κι ο τριπλασιασμός της τιμής του ηλεκτρικού για μια εργατική οικογένεια. Ούτε καν για μια επιχείρηση· κι εδώ βρίσκεται η ανικανότητα τους. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…

Η απόφαση ωστόσο της ΕΚΤ, που υπονομεύθηκε ακόμη παραπέρα μετά τη συνεδρίαση με την προσθήκη επιπλέον κεντρικών τραπεζιτών (από την Λιθουανία και την Πορτογαλία) στη χορεία των θρηνούντων για την άνοδο του πληθωρισμού και την ακύρωση των προβλέψεων του θεματοφύλακα του ευρώ, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η ίδια η διατύπωσή της μάλιστα επιτρέπει την επανεξέταση και αναθεώρησή της επί το δυσμενέστερο, αν για παράδειγμα η Γερμανία αποφασίσει να κάνει κι εντός της ευρωζώνης την επίδειξη δύναμης που κάνει εκτός, προς τη Ρωσία. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι προοπτικές για την Ελλάδα μόνο ευχάριστες δεν είναι.

Επίσης, δεν περνάει απαρατήρητο πώς παρότι η απόφαση της ΕΚΤ ήταν η καλύτερη δυνατή για την Ελλάδα, οι αγορές δεν ένιωσαν καμμιά ασφάλεια. Μάρτυρας οι αποδόσεις του δεκαετούς ελληνικού ομολόγου που συνεχίζουν να αυξάνονται σταθερά από τον Αύγουστο, όταν ξεκίνησαν οι κεντρικές τράπεζες να στέλνουν σημάδια μεταστροφής της νομισματικής πολιτικής. Πιθανότατα, αν η Κριστίν Λαγκάρντ δεν προχωρούσε και σε αυτή τη δήλωση υποστήριξης που έκανε, η απόδοση να είχε ήδη φτάσει στο 3% ή 4%, εκεί δηλαδή που βρισκόταν το 2019 ή στο 7% που ήταν το 2017. Αυτό όμως που δεν δικαιολογείται είναι το κλίμα εφησυχασμού που εκπέμπει η κυβέρνηση, σαν να μην έχει δει την σταθερή ανοδική πορεία των αποδόσεων που -εννοείται- δεν πρόκειται να ανακοπεί. Ενώ, αν τύχει και κάποια αρνητική εξέλιξη, τότε οι αποδόσεις του θα ξεφύγουν, θέτοντας σε κίνδυνο το πρόγραμμα εξόδου στις αγορές…

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο αποκαλύπτεται ότι ακόμη κι εντός της Ευρωζώνης, οι περίφημοι σιδερένιοι κανόνες λειτουργίας, που υποτίθεται δημιουργήθηκαν για να αποκλείουν κάθε διακριτική εφαρμογή, ελαστικοποιούνται σε βαθμό ακυρώσεως όταν πρέπει να εξυπηρετηθεί μια φιλική, δεξιά κυβέρνηση όπως της ΝΔ στην Ελλάδα, που αναντίρρητα και ασμένως σπεύδει να εφαρμόζει την πιο αντιλαϊκή πολιτική: από την αποστολή στρατού στο Σαχέλ μέχρι την υλοποίηση ενός προγράμματος πράσινης μετάβασης καθ’ υπόδειξη των γερμανικών μονοπωλίων, που είναι σε βάρος και των εργαζόμενων και του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, η αλα καρτ εφαρμογή των κανόνων της ευρωζώνης δείχνει σε όποιο κόμμα είναι στη σειρά να γίνει χαλίφης στη θέση του …χαλίφη ότι όλα επιτρέπονται αρκεί να γίνουν οι δέουσες υποχωρήσεις και οι αναγκαίοι συμβιβασμοί…

Σε διαφορετική περίπτωση τη θέση των υψηλών προσδοκιών, που επιτρέπουν στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών να κάνει το 2022 αγώνα δρόμου ώστε όταν θα λήξει οριστικά ακόμη και το πρόγραμμα επανατοποθέτησης, να έχει εισέλθει στην επενδυτική βαθμίδα, θα διαδεχθεί η σκληρή πραγματικότητα. Αυτή που κρύβεται συστηματικά από τα εγχώρια ΜΜΕ (για να μην θιγεί το κύρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη) και θέλει τα ελληνικά ομόλογα από το 2009 μέχρι και σήμερα να είναι επιλέξιμα μόνο για κερδοσκόπους, όπως δηλώνει η αξιολόγησή τους, από τους τρεις μεγαλύτερους οίκους αξιολόγησης. Και να βρίσκονται στην ίδια επενδυτική βαθμίδα με τα ομόλογα από τις Μπαχάμες, τη Σενεγάλη και την εξωτική Αρούμπα της Καραϊβικής…

Νόμος για την απολιγνιτοποίηση κατά παραγγελία των ολιγαρχών, πλήρης ασαφειών και προάγγελος φτωχοποίησης

Συρραφή της τελευταίας στιγμής αιτημάτων της ολιγαρχίας, πέρα για πέρα αποκαλυπτική του βαθιά άδικου και ταξικού χαρακτήρα της αποκαλούμενης πράσινης μετάβασης! Αυτό είναι το περιεχόμενο του νόμου για την απολιγνιτοποίηση που ψήφισε μόνη της η Νέα Δημοκρατία την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου στη Βουλή!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το σχέδιο απολιγνιτοποίησης παρά τα κοσμητικά, επευφημιστικά επίθετα με τα οποία το έχουν στολίσει (δίκαιη, αναπτυξιακή, κ.λπ., κ.λπ.), δεν έχει την έγκριση των τοπικών κοινωνιών. Βάσει έρευνας που δημοσίευσε το Νοέμβριο του 2020 η υπεράνω πάσης υποψίας Διανέοσις, με τη βοήθεια της δημοσκοπικής Marc, το 56,3% των κατοίκων των πληττόμενων περιοχών απαντά ότι η απολιγνιτοποίηση μπορεί να καθυστερήσει. Ειδικότερα, την άποψη ότι το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων μπορεί να γίνει και αργότερα υποστηρίζει το 49,5% των κατοίκων της Περιφερειακής Ενότητας (ΠΕ) Αρκαδίας, το 56,3% των κατοίκων της ΠΕ Φλώρινας και το 64,5% των κατοίκων της ΠΕ Κοζάνης.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμμιά αμφιβολία ότι η ΝΔ νομοθετεί παρά κι ενάντια στη θέληση της  κοινωνίας! Οι προσπάθειες της να δείξει ότι η λεγόμενη πράσινη μετάβαση, με τον τρόπο που υλοποιείται, υπηρετεί το γενικό καλό υπονομεύονται από το νόμο που μόνη της ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ.  

Βάσει της ίδιας έρευνας,

Ας κρατήσουμε τα βασικότερα σημεία του νόμου, που δείχνουν το μέγεθος του σκανδάλου που σηματοδοτεί η «πράσινη μετάβαση»:

Ιδρύεται ένα πολυπλόκαμο γραφειοκρατικό τέρας με επίκεντρο την Μετάβαση ΑΕ (και παρακλάδια την Ειδική Υπηρεσία Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης, την Διαχειριστική Αρχή Επιχειρησιακού Προγράμματος Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης, τη Διεύθυνση Στρατηγικού Σχεδιασμού και Συντονισμού Χρηματοδότησης, τη Διεύθυνση Παρατηρητηρίου κ.α.) για το οποίο κρατάμε τέσσερα στοιχεία πλήρως αντιπροσωπευτικά του προσανατολισμού του: Πρώτο, θα είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου παρότι θα διαχειριστεί δημόσιο χρήμα, υποτίθεται για να απολαμβάνει ευελιξίας, αλλά στην πράξη για να εξασφαλίσει την απουσία λογοδοσίας για τις διαδρομές του χρήματος. Δεύτερο, θα εδρεύει στην Αθήνα, παρότι το έργο του θα αφορά την επόμενη μέρα της απολιγνιτοποίησης δύο περιοχών που κατ’ ελάχιστον απέχουν 200 και 500 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Τρίτο, από τη διοίκησή του θα απουσιάζουν πλήρως στελέχη με άποψη για το πεδίο, όπως ενδεικτικά οι αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Περιφερειών και, τέταρτο, η κρατικο-ιδιωτική γραφειοκρατία που θα στελεχώσει τις υπηρεσίες θα φτιάξει περιουσία από την απολιγνιτοποίηση, αμειβόμενη ακόμη και με πρόσθετες ετήσιες αμοιβές, υπό την μορφή μπόνους, όπως προβλέπεται στο άρθρο 15, παρ. 2 του νόμου. Για την πλήρωση των θέσεων δε, δεν προβλέπονται καν συγκεκριμένα κριτήρια! Αφήνεται έτσι ανοικτό το ενδεχόμενο να διοριστούν …κολλητοί, όπως συνέβη με την ΕΥΠ που ο πρωθυπουργός το 2019 διόρισε διοκητή (τον Παναγιώτη Κοντολέων) ο οποίος δεν έχει καν πτυχίο! Οι δαπάνες μάλιστα της Ειδικής Υπηρεσίας βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό κι όχι τα κονδύλια του Ταμείου Δίκαιης Ανάπτυξης, τα οποίο ακαλείται να διαχειριστεί.

Σε ό,τι αφορά τα εδάφη των ορυχείων, το άρθρο 27 απαλλάσσει τη ΔΕΗ από την αποκατάσταση τους, παρότι η ευθύνη και το συνακόλουθο κόστος ανήκε στην εταιρεία. Η ΔΕΗ ωστόσο είναι πλέον ιδιωτική εταιρεία! Η απαλλαγή της από ένα κόστος που έφερε στους ισολογισμούς της επί δεκαετίες ισοδυναμεί με οικονομικό σκάνδαλο που αναπαράγει το γνωστό σχήμα του αρπακτικού νεοφιλελευθερισμού: τα κέρδη στις εταιρείες και το κόστος στους πολίτες και δη στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας μιας και το κόστος αποκατάστασης που εκτιμάται σε 300 εκ. ευρώ μεταφέρθηκε στους κωδικούς του. Η σκανδαλώδης εύνοια απέναντι στην ανώνυμη εταιρεία, ιδιωτική κατά 76%, ΔΕΗ περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα να καθορίζει μονομερώς τους συντελεστές δόμησης και τους όρους χρήσης κατά παράβαση των ισχυόντων. Η ΔΕΗ έτσι αποκτά δικαιώματα χωροταξίας!  

Το χάος του επιτελικού κράτους είναι τέτοιο που ακόμη αγνοείται η ακριβώς έκταση των προς αποκατάσταση εδαφών! Οι πο φειδωλές εκτιμήσεις τις υπολογίζουν σε 148.000 στρέμματα και οι πιο γενναιόδωρες σε 160.000 στρέμματα. Εν ολίγοις μια απόκλιση 12.000 στρεμμάτων, μεγαλύτερη ακόμη κι από την έκταση του Δήμου Κοζάνης… Το μυστήριο που περιβάλλει την ακριβή έκταση των προς αποκατάσταση εδαφών έχει οδηγήσει και σε ένα ακόμη μυστήριο: της αξίας των εδαφών και του πραγματικού κόστους της αποκατάστασής τους. 

Η καταστρατήγηση κάθε έννοιας σεβασμού στο περιβάλλον, πάντα στο όνομα της προστασίας του, αποδεικνύεται επίσης από την πρόβλεψη δημιουργίας εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στις Ζώνες Απολιγνιτοποίησης ακόμη και χωματερή ενταφιασμού αμιάντου. Πρόκειται για δραστηριότητες εξαιρετικά επιβαρυντικές για το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων. Όσα δε πιστοποιητικά ποιότητας κι εγκεκριμένες διαδικασίες κι αν κομίσουν ή επιδείξουν οι υποψήφιοι επενδυτές, κανείς δεν αμφιβάλλει τι θα γίνει στην πράξη: Η αναζήτηση του εύκολου και γρήγορου κέρδους θα μετατρέψει τα πρώην ορυχεία σε μια ακόμη πληγή για το περιβάλλον, απείρως πιο επικίνδυνη από τη λιγνιτική εποχή.

Επιβλαβής για το περιβάλλον κρίνεται ακόμη και η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάνελ στα πρώην ορυχεία που θα πραγματοποιήσει η ΔΕΗ από κοινού με την γερμανική εταιρεία RWE. (Χάος έχει προκαλέσει το επιτελικό κράτος και σε ό,τι αφορά τους περιβαλλοντικούς όρους για την φαραωνική εγκατάσταση των 2 GW μιας κι οι όροι που ανακοινώθηκαν αρχικά αντίβαιναν με εκείνους που ήταν σε ισχύ…). Είναι ενδεικτικό ότι στη Γερμανία, στο πλαίσιο των όρων που συφωνήθηκαν για την αποκατάσταση των περιοχών εξόρυξης άνθρακα, αποκλείστηκε η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Στην Ελλάδα ωστόσο είναι τέτοια η αδηφαγία των αρπακτικών που έχουν επενδύσει στις ΑΠΕ, περιμένοντας το ζεστό κρατικό χρήμα, και τέτοια η δουλικότητα της κυβέρνησης της ΝΔ που δεν επέτρεψαν να προστεθεί τέτοιος όρος, ο οποίος θα εξασφάλιζε την πραγματική αποκατάσταση των λιγνιτικών εκτάσεων. Μάλιστα, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής προστέθηκε επιπλέον άρθρο στο νομοσχέδιο, βάσει του οποίου διευκολύνεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε δασικές εκτάσεις.

Απέναντι σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα οι αλλεπάλληλες αναφορές στα χρήματα του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης, δεν πείθουν κανένα ότι θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες. Το ύψος των προς διάθεση κεφαλαίων ανέρχεται σε 1,6 δισ. ευρώ. Όλα τα υπόλοιπα, για να φτάσουν ακόμη και τα 7,5 δισ. είναι αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής που προκύπτει από την προσθήκη κεφαλαίων των πιο διαφορετικών πηγών. Με άλλα λόγια, είναι ποσά τα οποία ούτως ή άλλως θα πήγαιναν στις λιγνιτικές περιφέρειες ή κόβονται από τις όμορες περιφέρειες για να πιστωθούν στις λιγνιτικές… Επί της ουσίας, ακόμη κι αυτά τα 1,6 δισ. ευρώ ή 877 ευρώ ανά κάτοικο, δεν πρόκειται να δοθούν σε κανέναν και καμία κάτοικο. Είναι ποσά που, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους, θα δοθούν σε 15 περίπου επενδυτές για να υλοποιήσουν τις λεγόμενες εμβληματικές επενδύσεις. Αν κάποιοι επομένως μπορούν να τρίβουν τα χέρια τους είναι οι επενδυτές κι όχι οι 25.000-30.000 κάτοικοι που θα εξαθλιωθούν.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η πράσινη μετάβαση δεν θα είναι ούτε δίκαιη, ούτε αναπτυξιακή. Θα είναι μια μετάβαση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ιδιωτών που έχουν επιλεγεί με εντελώς αδιαφανή κριτήρια και θα επιδοτηθούν αδρά για να υλοποιήσουν τις επενδύσεις. Κι όσο για τους κατοίκους το μόνο που θα εισπράξουν θα είναι ανεργία ή μετανάστευση· εσωτερική ή εξωτερική. Για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη είναι απαραίτητη η μετάθεση της απολιγνιτοποίησης.

Η ανάγκη χρονικής μετάθεσης της απαραίτητης απολιγνιτοποίησης ακόμη και κατά 20 χρόνια, μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματα λιγνίτη με ταυτόχρονη περιβαλλοντική αναβάθμιση των μονάδων κι έξοδο από τον μηχανισμό εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων για να πάψει να επιβαρύνεται η λιγνιτική παραγωγή, επιβεβαιώνεται κι από την παροιμιώδη ανικανότητα των αργυρώνητων κρατικών μανδαρίνων που στελεχώνουν το μηχανισμό «Δίκαιης» Μετάβασης.  Πάνω από δύο χρόνια έχουν περάσει από την ανακοίνωση της απολιγνιτοποίησης η οποία υποτίθεται θα ολοκληρωνόταν το 2023 (με εξαίρεση την Πτολεμαΐδα 5, που μένει ακόμη να αποφασιστεί), δηλαδή σε δύο χρόνια από σήμερα κι ακόμη ψηφίζουν νόμους για το τι και πώς θα γίνει, που κι αυτοί μάλιστα θα χρειαστούν βουνά υπουργικών αποφάσεων για να εξειδικευθούν και να υλοποιηθούν. Το επιτελικό τους μπάχαλο είναι τέτοιο που ακόμη παραμένει άδηλο το μέλλον της υπό κατασκευή μονάδας Πτολεμαϊδας 5, κόστους 1,4 δισ. ευρώ: κανείς δεν ξέρει αν θα παραμείνει μονάδα καύσης λιγνίτη, ή θα μετατραπεί σε μονάδα καύσης φυσικού αερίου ή απορριμάτων. Για το μόνο που βιάζονται είναι να παραδώσουν την ενέργεια στους πολιτικούς φίλους και χρηματοδότες της ΝΔ, συγκαλύπτοντας την ιδιωτικοποίηση με τον μανδύα της πράσινης μετάβασης…

Η δυνατότητα της Ελλάδας να καθυστερήσει την απολιγνιτοποίηση, δεδομένου του τεράστιου κοινωνικού κόστους που θα καταβάλει και της παροιμοιώδους ανικανότητας της κρατικής μηχανής, επιβεβαιώνεται από την εξαιρετικά μικρή συμβολή της Ελλάδας στις εκπoμπές διοξειδίου του άνθρακα, που ανέρχονται μόνο στο 0,19% των παγκόσμιων εκπομπών. Επιβεβαιώνεται επίσης και από την συνολική καθυστέρηση που σημειώνεται στα χρονοδιαγράμματα απολιγνιτοποίησης όλης της Ευρώπης.

Η Γερμανία για παράδειγμα που πιέζει όλη την Ευρώπη για την «πράσινη μετάβαση» (ώστε οι ευρωπαίοι πολίτες να χρηματοδοτήσουν την αυτοκινητοβιομηχανία της) και συνεισφέρει το 2,17% των παγκόσμιων ρύπων διοξειδίων του άνθρακα θα απανθρακοποιήσει το 2038, ενώ πολλές άλλες χώρες όπως η Πολωνία, που συνεισφέρουν το 0,83% δεν έχουν καν ανακοινώσει χρονοδιάγραμμα, έχοντας ταυτόχρονα αρνηθεί να συμμετέχουν στο χρηματιστήριο ρύπων, με αποτέλεσμα φθηνή παραγωγή ρεύματος. Κι αν δεν εξήγγειλαν ήδη απανθρακοποίηση, σιγά που θα το ανακοινώσουν τώρα με τις τιμές του φυσικού αερίου να είναι στα ύψη!

Η Eurobank χρωστάει 4,3 δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο κι ετοιμάζεται να μοιράσει μέρισμα στους μετόχους!

Οικονομικό σκάνδαλο μεγατόνων σχεδιάζει η τράπεζα Eurobank, μέσω διαρροών στον Τύπο και της κατασκευής μιας εντελώς αναντίστοιχης με την πραγματικότητα εικόνας επιτυχίας για τα οικονομικά της, που υποτίθεται σηματοδοτούν την έξοδό της από το τούνελ στο οποίο εισήλθαν όλες οι τράπεζες πριν 14 χρόνια, με τη χρεοκοπία της Ελλάδας.

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η είδηση είναι ότι το 2022 η Eurobank θα διανείμει μέρισμα στους μετόχους της, για πρώτη φορά από το 2008. Η προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης που, βάσει των σχεδίων της διοίκησης, δικαιολογεί την γενναιοδωρία προς τους μετόχους υποστηρίζεται: Πρώτο, από τα σημαντικά κέρδη που κατέγραψε το εννιάμηνο του τρέχοντος έτους, ύψους 298 εκ. ευρώ. Δεύτερο, από τη δέσμευση της διοίκησης ότι το επόμενο έτος θα εξασφαλίσει διψήφιο ποσοστό απόδοσης ιδίων κεφαλαίων, δηλαδή άνω του 10%. Τρίτο, από τον άθλο όπως περιγράφεται της μείωσης των κόκκινων δανείων σε ποσοστό κάτω του 10%. Και τέταρτο, από την μείωση του ποσοστού που κατέχει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο μετοχικό της κεφάλαιο μόλις στο 1,4%! Τέλος τα βάσανα λοιπόν για την Eurobank με την η επιτυχία της να «στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα επιστροφής στην οικονομική κανονικότητα», όπως δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Φωκίων Καραβίας;

Τα «Eurobank statistics» ανθίζουν σε βάρος της ελληνικής οικονομίας. Η αύξηση των εσόδων από τραπεζικές αμοιβές και προμήθειες (από 413 εκ. το 2019 σε 426 εκ. ευρώ το 2020, βάσει των ενοποιημένων οικονομικών καταστάσεων του 2020) δεν είναι ο μοναδικός μάρτυρας της καθαρά παρασιτικής δράσης της τράπεζας που ίδρυσε ο δοσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών, Λάτσης. Κυρίως είναι το σχέδιο «Ηρακλής» (1 και 2) που επέτρεψε στην τράπεζα να ξοφορτωθεί μη εξυπηρετούμενα αλλά και εξυπηρετούμενα δάνεια, «καθαρίζοντας» τον ισολογισμό της, με την εγγραφή των απαραίτητων επιβαρυντικών προβλέψεων. Το μεγάλο ξεφόρτωμα όμως έγινε χάρη στην εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, όπως προβλέπει ο νόμος κι όπως συμφώνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που δεν είδε καμία νόθευση του ανταγωνισμού ούτε καμία κρατική ενίσχυση, που ως γνωστό διώκει απηνώς…

Βάσει του σχεδίου «Ηρακλής» η τράπεζα Eurobank, όπως και όλες οι συστημικές τράπεζες, προέβη σε διαδοχικές τιτλοποιήσεις «κόκκινων» και «πράσινων» δανείων. Με την τελευταία τιτλοποίηση, ονόματι Mexico αξίας 3,2 δισ. ευρώ, ο δείκτης των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων (ΜΕΔ) υποχώρησε στο 7,3%, ενώ ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας διαμορφώθηκε στο 15,7% και ο δείκτης CET1 (Common Equity Tier 1) στο 13,3%. Το σύνολο δε των ΜΕΔ μειώθηκε σε μόλις 2,9 δισ. ευρώ, όταν το 2016 ανέρχονταν σε 23 δισ. ευρώ. Ξέρουμε ωστόσο ότι η άλλη όψη του ξεφορτώματος των ΜΕΔ στους λεγόμενους εξυπηρετητές είναι η επιτάχυνση των πλειστηριασμών και το ξεσπίτωμα (με τη βοήθεια και του νέου πτωχευτικού νόμου) χιλιάδων οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνεια τους. Επομένως, η άλλη όψη της εξυγίανσης του ισολογισμού της Eurobank είναι η φτωχοποίηση οικογενειών και μικρομεσαίων.

Το κοινωνικό έγκλημα της Eurobank είναι ακόμη μεγαλύτερο αν λάβουμε υπ’ όψη μας, ότι κατ’ εφαρμογή των προβλέψεων του νόμου, τιτλοποιούνται και ξεπουλιούνται όχι μόνο «κόκκινα» αλλά και «πράσινα» δάνεια. Στο χαρτοφυλάκιο Mexico για παράδειγμα, το 10% των δανείων ήταν εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία προστέθηκαν έτσι ώστε να βελτιωθεί η αξιολόγηση και η τιμή του χαρτοφυλακίου στην δευτερογενή αγορά. Όσο για τους δανειολήπτες, που ενώ πλήρωναν έγκαιρα και στο ακέραιο τις δόσεις για το δάνειο που έλαβαν από την Eurobank, θα μάθουν ξαφνικά ότι χρωστούν στην ιταλική DoValue, …ποιός τους υπολογίζει!

Μέγας χρηματοδότης του Eurobank είναι επίσης και για πολλοστή φορά το ελληνικό δημόσιο και οι φορολογούμενοι που χρηματοδότησαν μέσω του προγράμματος Γέφυρα (1 και 2) τις εμπορικές τράπεζες ως στήριξη στους δανειολήπτες που βρέθηκαν σε δεινή θέση εν μέσω της πανδημίας. Όλες οι τράπεζες έλαβαν συνολικά 2,5 δισ. ευρώ κι έτσι μπορούν σήμερα να εμφανίζουν κέρδη!

Ευχαριστίες επίσης για την κερδοφορία τους τόσο η Eurobank όσο και όλες οι συστημικές τράπεζες οφείλουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μιας και οι χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας θα γίνουν μέσω των τραπεζών, όπως έγινε και με τις επιδοτήσεις στη διάρκεια της πανδημίας. Μέρος των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης συνολικού ύψους 12,7 δισ. ευρώ θα δοθούν με την μεσολάβηση των πιστωτικών ιδρυμάτων, με τον καθένα και την καθεμία να υποθέτει με ασφάλεια ότι οι τράπεζες πριν από οποιοδήποτε άλλο πρότζεκτ θα χρηματοδοτήσουν την δική τους επιβίωση…

Υπάρχει ωστόσο κάτι πολύ σημαντικότερο από όλα τα παραπάνω που αποτελούν καθημερινότητα για τον καπιταλισμό σε Ανατολή και Δύση και το οποίο μετατρέπει σε σκάνδαλο τα σχέδια διανομής μερίσματος της διοίκησης της Eurobank: Είναι τα λεφτά που χρωστάει στο ελληνικό δημόσιο η τράπεζα του ομίλου Λάτση από την λεγόμενη αναβαλλόμενη φορολογία και τα οποία ανέρχονται σε 3,7 δισ. ευρώ.

Για τους λάτρεις των αριθμών και της στατιστικής 1: Το ύψος της αναβαλλόμενης φορολογίας της Eurobank (3,7 δισ. ευρώ) είναι 12,4 φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη του εννιάμηνου του τρέχοντος έτους (298 εκ. ευρώ)!

Για του λάτρεις των αριθμών και της στατιστικής 2: Το ύψος των αναβαλλόμενων φόρων της Eurobank είναι 6,6 φορές μεγαλύτερο των κονδυλίων που κόπηκαν από το υπουργείο Υγείας στον κρατικό προϋπολογισμό (4,66 δισ. το 2022 από 5,22 δισ. ευρώ το 2021).

Αναγκαίο να ειπωθεί ότι η Eurobank δεν είναι η μοναδική τράπεζα που βάσει νόμου έχει απαλλαγεί από την υποχρέωση πληρωμής φόρων. Το ίδιο έχει συμβεί με όλες τις συστημικές τράπεζες που από κοινού οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο 14,73 δισ. ευρώ. Το ύψος αυτών των χρημάτων καθιστά εντελώς εικονική την χρηματοοικονομική υγεία που εμφανίζουν επιδεικνύοντας διάφορους λόγους κεφαλαιακής επάρκειας, γιατί η κάθε επιχείρηση στην Ελλάδα θα μπορούσε να πράξει το ίδιο, αν εξαφάνιζε από τους ισολογισμούς της τις φορολογικές της υποχρεώσεις όπως χωρίς καμία αιδώ πράττουν οι τράπεζες. Καταλαβαίνουμε επομένως ότι η ποιότητα των εποπτικών τους κεφαλαίων είναι αξιοθρήνητη! Οι ελληνικές τράπεζες στηρίζονται σε πήλινα πόδια γι’ αυτό και η κεντρική Τράπεζα, που αποδεδειγμένα λειτουργεί ως θεματοφύλακας της ασυδοσίας των τραπεζών, διαρκώς επισημαίνει τους κινδύνους από τη διάβρωση των εποπτικών κεφαλαίων τους. Σε τέτοιο βαθμό ώστε στην τελευταία της έκθεση (σελ. 26) να κάνει λόγο για «δίδυμα προβλήματα» των ΜΕΔ και της αναβαλλόμενης φορολογίας. Αυτό ωστόσο αφορά τους εποπτικούς μηχανισμούς. Οι τραπεζίτες από την άλλη δεν αναφέρονται ποτέ στα λεφτά που χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο, προετοιμάζοντας αργά ή γρήγορα την παραγραφή τους…

Εμάς, εργαζόμενους και φορολογούμενους άμεσα μας αφορά η ματαίωση των σχεδίων διανομής μερίσματος και η άμεση αποπληρωμή των αναβαλλόμενων φόρων, μιας και τώρα δεν συντρέχει κανένας λόγος για την μετάθεση των πληρωμών στο απώτερο μέλλον. Αν από το 2013 που ψηφίστηκε ο περίφημος νόμος Χαρδούβελη (υπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου και στέλεχος της Eurobank) τα σαπρόφυτα των συστημικών τραπεζών μπορούσαν να επικαλεστούν ότι η πληρωμή φόρων θα ισοδυναμούσε με την χρεοκοπία τους (κάτι που ισχύει για όλη την κοινωνία αλλά αφήνει παγερά αδιάφορες τις κυβερνήσεις), τώρα που τα κέρδη αυξάνονται, τι μπορούν να επικαλεστούν για να μην πληρώνουν τους φόρους;

Κροκοδείλια δάκρυα της ΕΕ στην Γλασκόβη

Μένοντας μόνο στους στόχους που έθεταν οι πλέον μαχητικοί και «προωθημένοι» σύνεδροι στη Γλασκόβη, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα αποτελέσματα της συνόδου ίσα – ίσα που μπορούν να χαρακτηριστούν αποδεκτά:

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το ραντεβού ανανεώθηκε για το 2022 οπότε θα πραγματοποιηθεί νέα σύνοδος στην Αίγυπτο με στόχο να κατατεθούν πιο φιλόδοξοι στόχοι μείωσης των εκπομπών επικίνδυνων αερίων, συμφωνήθηκε ο διπλασιασμός των χρημάτων που τίθενται στη διάθεση των αναπτυσσόμενων χωρών εν είδει βοήθειας για την πράσινη μετάβασή τους, ενώ για πρώτη φορά σε κείμενο αποφάσεων ονοματίζονται τα ορυκτά καύσιμα ως υπαίτιος της κλιματικής κρίσης.

Από την άλλη, στις αποτυχίες της συνόδου για το κλίμα προστίθενται: Η απροθυμία των συνέδρων να συμφωνήσουν σε έναν σαφή χρονικό ορίζοντα απανθρακοποίησης των οικονομιών τους και η ασυμφωνία έγκρισης με συγκεκριμένο και δεσμευτικό τρόπο οικονομικής βοήθειας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, που καλούνται να πληρώσουν έναν λογαριασμό τον οποίο δημιούργησε η καπιταλιστική ανάπτυξη στις πλούσιες χώρες του βορρά.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι 23 μόνον χώρες ευθύνονται για το ήμισυ σχεδόν των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ενώ 150 άλλες χώρες ευθύνονται για το άλλο μισό!

Επιπλέον, 12 μόνο χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία και οι περισσότερες χώρες της Δ. Ευρώπης) όπου κατοικεί το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού ευθύνονται για το 50% των αερίων θερμοκηπίου που συμβάλουν στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη τα τελευταία 170 χρόνια.

Η σημαντικότερη ένδειξη για το μισό και ανολοκλήρωτο βήμα που επιτεύχθηκε στην Γλασκόβη συμπυκνώνεται στα νέφη αμφιβολιών που συνοδεύουν το στόχο συγκράτησης της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό μέχρι τα τέλη του αιώνα, σε σύγκριση πάντα με την θερμοκρασία της προβιομηχανικής εποχής. Με βάση τις δεσμεύσεις που υπήρχαν έως και μια μέρα πριν την έναρξη της συνόδου, η θερμοκρασία θα ανέβει κατά 2,7 βαθμούς Κελσίου. Με βάση τις δεσμεύσεις που διατυπώθηκαν στην Γλασκόβη η θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 2,4 βαθμούς. Η σύνοδος της Αιγύπτου συγκαλείται με την ελπίδα η πτώση να αποδειχθεί μεγαλύτερη φτάνοντας τον 1,5 βαθμό.

Οι αμφιβολίες για την ακρίβεια και την ευστοχία των προβλέψεων των μετατροπών είναι κάτι παραπάνω από εύλογες. Ποιος είναι άλλωστε αυτός ή αυτή που μπορεί να εγγυηθεί ότι όλοι οι άλλοι παράγοντες θα μένουν σταθεροί, ώστε κάθε φορά που σταματάει μια εξάτμιση αυτοκινήτου τα αέρια του θερμοκηπίου θα μειώνονται κατά μία συγκεκριμένη ποσότητα… Αυτό που δεν επιδέχεται όμως καμίας αμφιβολίας είναι η άβυσσος που χωρίζει την άνοδο της θερμοκρασίας κατά 1,5 ή κατά 2 βαθμούς Κελσίου.

Ενδεικτικά: Με μια άνοδο κατά 1,5 βαθμούς (που πλέον είναι αναπόδραστη) θα χαθεί από τι θάλασσες το 70% των κοραλλιών. Με μια άνοδο κατά 2 βαθμούς θα χαθούν όλα τα κοράλλια, το 100%! Με μια άνοδο κατά 1,5 βαθμό, 1 ανά 100 καλοκαίρια η Αρκτική θα είναι χωρίς πάγο. Με μια άνοδο κατά 2 βαθμούς, χωρίς πάγους η Αρκτική θα είναι 1 ανά 10 καλοκαίρια! Επομένως, η μάχη που γίνεται για την συγκράτηση της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας πράγματι  αφορά το μέλλον του πλανήτη, το μέλλον της ανθρωπότητας.

Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται είναι άλλο: Ακόμη κι αν είχαν πεισθεί ή ηττηθεί οι «κακοί» της Γλασκόβης – Ινδία, Ρωσία, Σαουδική Αραβία και Αυστραλία που απέρριψαν δεσμεύσεις για απανθρακοποίηση και κυρίως η Κίνα που διατηρεί αριθμό ρεκόρ μονάδων ανθρακικής παραγωγής – το μέλλον του περιβάλλοντος θα ήταν εξασφαλισμένο; Αφήνοντας μάλιστα εκτός συζήτησης το κοινωνικό ζήτημα, οι στόχοι της ΕΕ και των άλλων «πράσινων αρχάγγελων» που ομνύουν στο νέο ιερό δισκοπότηρο, την κλιματική ουδετερότητα, άρουν την περιβαλλοντική υποβάθμιση;

Η συγκράτηση της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας, ένας στόχος πέρα για πέρα θεμιτός και αναγκαίος, δεν είναι παρά ένα μέσο για τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό ώστε να κυριαρχήσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το κίνητρο του δεν είναι η περιβαλλοντική ευαισθησία, αλλά η έλλειψη ενεργειακών πόρων, όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η προτεραιότητα που δίνει στο κέρδος, και όχι στο περιβάλλον, ευθύνεται για την παταγώδη αποτυχία των μέχρι σήμερα προσπαθειών να ελέγξουν την κλιματική αλλαγή.

Αν το ενδιαφέρον του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την περιβαλλοντική ισορροπία ήταν ειλικρινές, τότε:

• Γιατί αντί για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν προωθεί την μείωση των ιδιωτικών αυτοκινήτων και δεν πλημμυρίζει τις πόλεις από δημόσια λεωφορεία; Οι εξορύξεις είναι κατάρα όταν αφορούν καύσιμα και ευλογία όταν πρέπει να εξορυχθούν τα 804 κιλά αλουμινίου που ζυγίζει το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό SUV, όπως διαφημίζεται, της Audi το e-tron ή το λίθιο που περιέχει το μοντέλο S της Tesla και ισοδυναμεί σε βάρος με το λίθιο που περιέχουν 10.000 κινητά;
• Γιατί η ΕΕΕ επέτρεψε στην ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία να χρησιμοποιήσει την βελτίωση του οικολογικού αποτυπώματος ως μέσο για τη συνεχή ανανέωση του στόλου των αυτοκινήτων, παγιδεύοντας τους κατόχους ΙΧ σε μια τεχνολογία με ημερομηνία λήξης;
• Γιατί, δεν επιβάλλει σε αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Citroen να προμηθεύουν την αγορά με ανταλλακτικά μέχρι και 20 χρόνια μετά την κυκλοφορά των μοντέλων τους κι έχουμε φτάσει στο σημείο σήμερα οι πολίτες να αλλάζουν αυτοκίνητα επειδή δεν βρίσκουν κρίσιμα ανταλλακτικά;
• Γιατί δεν απαγορεύει σε εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικών ειδών, όπως η Izzy, και εισαγωγής όπως η Μπενρουμπής, να φέρνουν στην αγορά είδη που δεν συνοδεύονται έστω από ένα ανταλλακτικό, με αποτέλεσμα με την πρώτη βλάβη η συσκευή να πηγαίνει στα απορρίμματα και να αντικαθίσταται με καινούργια; Η ανακύκλωση της συσκευής είναι οικολογικότερη διαχείριση από την συντήρησή της;
• Γιατί αντί να υποδεικνύει την Κίνα (που θα αυξάνει τις εκπομπές της ως το 2030!) και τη Ρωσία ως αιτία του κακού δεν τύπωσε η ίδια νέο χρήμα για να προχωρήσουν τα κράτη μέλη της συντονισμένα σε μαζικές δημόσιες επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια εντός της ΕΕ ώστε να  βρεθούν τα τρισεκατομμύρια που απαιτούνται για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, που πρόωρα, κακοσχεδιασμένα και αλόγιστα προέβη σε αποανθρακοποίηση – απολιγνιτοποίηση των οικονομιών της;

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος και υπερβαίνει τις λαθροχειρίες της ελληνικής κυβέρνησης που έχει μετατρέψει την πράσινη μετάβαση σε αρπαχτή του αιώνα για 6-7 διεφθαρμένους ολιγάρχες που μοιράζουν την ελληνική αγορά, από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Αφορά πρωτίστως την ΕΕ που επιχειρεί να αναβαπτίσει το κύρος της, υποδυόμενη τον φύλακα – άγγελο του περιβάλλοντος, όπως έκανε στην Γλασκόβη από τις 31 Οκτωβρίου ως τις 13 Νοεμβρίου χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για το κλίμα…