Ούτε μήνας δεν πρόλαβε να συμπληρωθεί από τις εκλογές κι η κυβέρνηση της ΝΔ άρχισε να ξεδιπλώνει την αντιλαϊκή της ατζέντα!
Το άρθρο 61, με τίτλο προγράμματα απασχόλησης ανέργων ηλικίας 55 ετών και άνω, που περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο των υπουργείων Εργασίας, Οικονομικών και Εσωτερικών, για την ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), αφορά τους πάντες. Όχι μόνο όσους δεν έχουν συμπληρώσει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να βγουν στην σύνταξη για τους οποίους υποτίθεται ότι σχεδιάστηκε ώστε να θεμελιώσουν το δικαίωμα, δουλεύοντας.
Το νομοσχέδιο ισοδυναμεί με ασφαλιστική μεταρρύθμιση γιατί, σιωπηρά και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η κυβέρνηση της ΝΔ επεκτείνει τα όρια συνταξιοδότησης. Με την συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα απλώς γίνεται η αρχή και σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες: όλες!
Το ίδιο ακριβώς έκανε και στην Γαλλία ο τραπεζίτης Μακρόν πιο γενικευμένα βέβαια και πιο επίσημα, προκαλώντας μια άνευ προηγουμένου εξέγερση την άνοιξη του 2023, καταργώντας στην πράξη το δικαίωμα συνταξιοδότησης.
Το άρθρο 61 δεν αποτελεί παραχώρηση ούτε διευκόλυνση, όπως θέλει να το εμφανίσει η κυβέρνηση, γλυκαίνοντας το χάπι. Αποτελεί υποχώρηση και ναρκοθέτηση των κατοχυρωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Κυρίως αποτελεί οπισθοδρόμηση.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξήσει τα εργατικά ατυχήματα. Ήδη τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έξαρση που είναι αποτέλεσμα της χαλάρωσης των ελέγχων και της ανοχής που δείχνουν οι κυβερνήσεις απέναντι στις παραβιάσεις της νομοθεσίας περί υγιεινής και ασφάλειας. Οι αριθμοί των νεκρών είναι ενδεικτικοί της ανυπαρξίας σοβαρών ελέγχων στους χώρους εργασίας: 2018: 46, 2019: 51, 2020: 41, 2021: 31, 2022: 104, ενώ μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2023 επίσημα 57 εργάτες κι εργάτριες άφησαν στην δουλειά την τελευταία τους πνοή. Η επέκταση του εργάσιμου βίου μέχρι τα 74 έτη θα απογειώσει αυτό τον μακάβριο αριθμό!
Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στέλνει ένα σαφές μήνυμα, σε όσους έχουν φυσικά την οικονομική δυνατότητα, να υπογράψουν συνταξιοδοτικά ασφαλιστικά προγράμματα με ιδιωτικές ασφαλτικές εταιρείες. Μεσαία και υψηλά εισοδηματικά στρώματα βλέποντας το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης να πλησιάζει όλο και περισσότερο στο προσδόκιμο ζωής θα στρέφονται στην ιδιωτική ασφάλιση για να εξασφαλίσουν σύνταξη στα 67 και συντάξιμες αποδοχές επαρκείς για μια αξιοπρεπή ζωή. Με άλλα λόγια, για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές δουλεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη…
Τέλος, είναι ένας νόμος άδικος κι εκδικητικός, που βλάπτει τους πιο φτωχούς κι ευάλωτους. Ακόμη κι όσοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους όπως συμβαίνει με τους περισσότερους υπουργούς της κυβέρνησης της ΝΔ, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι όσοι δεν έχουν συμπληρώσει τον απαιτούμενο συντάξιμο χρόνο δεν το έκαναν επειδή γύριζαν τον κόσμο για να γνωρίσουν νέα μέρη. Δεν συμπληρώνουν τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης επειδή ήταν άνεργοι ή δούλευαν ανασφάλιστοι, τις περισσότερες φορές χωρίς να είναι δική τους επιλογή. Κι όσες φορές, κατ’ εξαίρεση, ήταν δική τους επιλογή προσέφευγαν σε αυτή για να συμπληρώσουν το άθλιο μεροκάματο που δεν έφτανε ούτε για τα αναγκαία. Αυτοί οι άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν πιο πολύ από κάθε άλλον στην ζωή τους ταλαιπωρούνται και στο τέλος της ζωής τους, αναγκαζόμενοι να δουλεύουν όταν οι συνομήλικοί τους ξεκουράζονται ή παίζουν με τα εγγόνια τους.
Οι προγραμματικές δηλώσεις του νέου υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ξεκίνησαν από έναν απολογισμό των πεπραγμένων στην οικονομία της προηγούμενης κυβέρνησης. Ο Κ. Χατζηδάκης εμφάνισε ως επίτευγμα της προηγούμενης κυβέρνησης, τις επιδόσεις σε 5 ξεχωριστά πεδία: Τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, το ρεκόρ στις άμεσες ξένες επενδύσεις και τις εξαγωγές, την μείωση της ανεργίας κατά 6 μονάδες και τις 12 αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας.
Εξετάζοντας εάν προς ένα τα επιτεύγματα της κυβέρνησης, εύκολα διαπιστώνουμε ότι δεν είναι καν …παλάτια στην άμμο. Πλαστές ειδήσεις είναι!
Πρώτο, οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των τελευταίων ετών (2022: 5,9%, 2021: 8,4%, 2020: -9%, κ.λπ.) δεν έχουν καταφέρει να επιστρέψουν το ΑΕΠ της Ελλάδας στα προ κρίσης επίπεδα. Διαφορετικά ειπωμένο, η ζημιά που προκάλεσαν στην ελληνική οικονομία τα τιμωρητικά Μνημόνια, τα οποία επιβλήθηκαν με την ψήφο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, κ.α. ακόμη δεν έχει διορθωθεί. Προς τι λοιπόν οι διθύραμβοι;
Δεύτερο, το ρεκόρ στις άμεσες ξένες επενδύσεις δεν ισοδυναμεί με ποιοτικές θέσεις εργασίας ή νέες επενδύσεις. Από το σύνολο των 7,221 δισ. ευρώ καθαρών άμεσων ξένων επενδύσεων το 2022, το 61% τουλάχιστον είναι καθαρά κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς προέρχονται από χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες (2.424 εκ. ευρώ), διαχείριση ακίνητης περιουσίας (1.033 εκ. ευρώ) και ιδιωτικές αγοραπωλησίες ακινήτων (923 εκ. ευρώ). Κι από τους άλλους τομείς επίσης μεγάλο μέρος των ξένων επενδύσεων είναι «μηδενικού κοινωνικού αποτυπώματος» καθώς αφορούν ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή μεταβίβαση περιουσίας κι όχι κατασκευή νέων μονάδων και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδας
Τρίτο, η μανία με τις εξαγωγές υπακούει σε ένα μοντέλο αποσύνδεσης της παραγωγικής δομής κάθε οικονομίας από την εγχώρια αγορά ώστε να μπορεί να επιβάλλεται λιτότητα χωρίς επιπτώσεις στην ζήτηση των επιχειρήσεων. Το σημαντικότερο είναι ότι γεννάει ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεδομένου ότι κάθε εξαγωγή αντιστοιχεί και σε ένα μερίδιο εισαγωγών. Η άλλη όψη των εξαγωγών επομένως είναι η αύξηση των εισαγωγών που, στο τέλος της ημέρας, οξύνει τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας.
Τέταρτο, η μείωση της ανεργίας κατά 6 μονάδες δεν αναιρεί τα εξής γεγονότα: Πρώτο, ότι η Ελλάδα έχει την δεύτερη μεγαλύτερη ανεργία στην ΕΕ μετά την Ισπανία. Δεύτερο, ότι η ανεργία παρέμεινε σε τόσο υψηλό ποσοστό, 10,8% τον Μάιο του 2023 βάσει ανακοίνωσης της Στατιστικής Υπηρεσίας, παρότι η Ελλάδα το 2022 κατέγραψε ένα τόσο υψηλό ποσοστό μεγέθυνσης του ΑΕΠ. Μεγαλύτερη απόδειξη της αποσύνδεσης των ρυθμών αύξησης ενός ΑΕΠ από την κοινωνική ανάπτυξη δεν θα μπορούσε να υπάρξει! Ο ίδιος βέβαια ο Κ. Χατζηδάκης συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό το κατόρθωμα κυρίως με τον αντεργατικό του νόμο που μέσω της διευθέτησης των ωρών εργασίας επέτρεψε στην μεγάλη εργοδοσία να μην προσλαμβάνει νέο προσωπικό, αλλά να κάνει την ζωή – λάστιχο στο υπάρχον. Τρίτο, η ΝΔ όπως και όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις 2010-2018 κατέστρεψαν την αγορά εργασίας της Ελλάδας, μέσω της υποβάθμισής της. Υποτιμώντας μισθούς, ημερομίσθια, ωράρια και συνθήκες εργασίας από την Ελλάδα δεν φεύγουν μόνο πτυχιούχοι (γιατροί, μηχανικοί, κ.α.), αλλά ακόμη και μετανάστες – εργάτες γης και τεχνικά επαγγέλματα όπως ηλεκτρολόγοι ή υδραυλικοί που πάνε στην Γερμανία με πολύ καλύτερες αμοιβές. Δεν το χαρακτηρίζεις κι επίτευγμα…
Το πέμπτο και τελευταίο κατόρθωμα της προηγούμενης κυβέρνησης, κανονικά, θα έπρεπε να αποτελεί ένδειξη αποτυχίας: Είναι οι 12 αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας. Οι βαθμολογίες των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης ωστόσο δεν διακρίνονται από τα σερί που καταγράφουν, αλλά κατ’ αρχάς από μια βασική διάκριση: αν μια χώρα είναι σε μη επενδυτικό επίπεδο – επίπεδο σκουπιδιών στην καθομιλουμένη, ή σε επίπεδο επενδυτικό. Κι η Ελλάδα μαζί με την Κολομβία, το Αζερμπαϊτζάν, το Βιετνάμ κ.α. χώρες κατά την S&P’s βρίσκεται σε μη επενδυτικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, τα 4 προηγούμενα χρόνια η ΝΔ απέτυχε να βγάλει την Ελλάδα από τον υποβιβασμό που της εξασφάλισαν η χρεοκοπία και τα μνημόνια που επέβαλε η Τρόικα.
Η απογοήτευση που προκαλούν τα παραπάνω δεδομένα στην οικονομία αποτυπωνόταν ανάγλυφα σε όλες τις δημοσκοπήσεις το 2022 ακόμη και το 2023, ενδεικτικά εδώ. Οι απαντήσεις που έδιναν οι πολίτες σε οποιαδήποτε ερώτηση για την οικονομία ήταν σταθερά αρνητική για την κυβέρνηση της ΝΔ. Κατά συνέπεια, η οικονομική πολιτική της ΝΔ δεν επικροτήθηκε από την κοινωνία. Οπότε οι αιτίες για τον εκλογικό της θρίαμβο πρέπει να αναζητηθούν σε άλλες αιτίες.
Το οικονομικό μέλλον, όπως περιγράφηκε στις προγραμματικές του αρμόδιου υπουργού, δεν είναι πολύ πιο ρόδινο από το παρελθόν, για την κοινωνία. Για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αντίθετα, προαλείφεται μια νέα εποχή παχιών αγελάδων… Ας δούμε μία – μία τις εξαγγελίες του Κ. Χατζηδάκη.
Η δημοσιονομική σταθερότητα που υποσχέθηκε ισοδυναμεί με συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών και, μεταξύ πολλών άλλων, υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων. Επίσης, με ακόμη λιγότερους γιατρούς στην δημόσια πρωτοβάθμια υγεία με αποτέλεσμα οι πολίτες να πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν από την τσέπη τους επισκέψεις σε γιατρούς.
— Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Καρδιοπάθεια (@Pedocardio) July 11, 2023
Η εξαγγελθείσα συνέχιση της πτωτικής πορείας του δημόσιου χρέους, με στόχο το 2027 να πέσει κάτω από 140% του ΑΕΠ, κρύβει το γεγονός ότι το 2010 η Ελλάδα χρεοκόπησε με δημόσιο χρέος ύψους 115% του ΑΕΠ. Επομένως ακόμη και στην καλύτερη των περιπτώσεων, που θα υλοποιηθούν οι προσπάθειες της κυβέρνησης, η Ελλάδα θα είναι πιο εκτεθειμένη σε κερδοσκοπικές επιθέσεις σε σχέση με το παρελθόν.
Οι υποσχέσεις του Κ. Χατζηδάκη για «ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας εντός του 2023 ώστε να μειωθεί το κόστος δανεισμού της οικονομίας» ισοδυναμεί με κοροϊδία επειδή το κόστος δανεισμού κυρίως εξαρτάται από την διεθνή πορεία των επιτοκίων. Η άνοδός τους τα τελευταία χρόνια και η ακύρωση της πολιτικής νομισματικής χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την αμερικανική Fed έχει τετραπλασιάσει το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα: από 1% κι ακόμη χαμηλότερα το καλοκαίρι του 2021 έχει φτάσει τον τελευταίο χρόνο από 4% ως και 5%, όπως φαίνεται και στο κάτωθι διάγραμμα…
Η ταξική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας αποκαλύπτεται αν σταθούμε στην μείωση του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου από 0,5% σε 0,2% και κατά 50% του φόρου χρηματιστηριακών συναλλαγών προς ενίσχυση της κεφαλαιαγοράς. Τα μέτρα αυτά θα μειώσουν τα δημόσια έσοδα και από την άλλη θα ευνοήσουν την αφρόκρεμα του ελληνικού κεφαλαίου, δηλαδή τις εισηγμένες, που καταγράφουν το ένα ρεκόρ κερδών μετά το άλλο.
Το 2022 οι 124 (μη τραπεζικές) εισηγμένες εμφάνισαν κέρδη ύψους 5,53 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 54,7% σε σχέση με το 2021 όταν είχαν εμφανίσει κέρδη ύψους 3,57 δισ. Η μείωση της φορολογίας στις χρηματιστηριακές συναλλαγές ευνοεί την περαιτέρω χρηματιστηκοποίηση της ελληνικής οικονομίας, που αποδεδειγμένα δεν δημιουργεί νέες επενδύσεις, δεν αυξάνει μισθούς και ημερομίσθια, δεν ευνοεί την ευημερία. Το μόνο που καταφέρνει είναι να φουσκώνει τους τραπεζικούς λογαριασμούς μιας διεφθαρμένης ελίτ που ζει στην απόλυτη χλιδή. Έτσι, αποκαλύπτεται επίσης πόσο κενές περιεχομένου είναι οι υποσχέσεις για αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής την ίδια ώρα που η ολιγαρχία του χρήματος απαλλάσσεται ακόμη και των υπαρχόντων, σκανδαλωδώς χαμηλών, φόρων.
Κι αν δεν είναι κενή περιεχομένου η υπόσχεση αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής θα αφορά μικρο-επαγγελματίες και εμπόρους, δηλαδή πενταροδεκάρες. Η χονδρή φοροδιαφυγή μεγαλογιατρών με τα φακελάκια, μεγαλοδικηγόρων και πολλών άλλων θα εξακολουθήσει να είναι στο απυρόβλητο δεδομένου ότι αυτή η διαφθορά αποτελεί κοινωνική συμμαχία της ΝΔ.
Τράπεζες: επαγγελματίες φοροκλέφτες!
Η σχέση αγάπης της ΝΔ με την φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή αποκαλύπτεται επίσης αν δούμε την σιωπή του αρμόδιου υπουργού για τους απλήρωτους φόρους των τραπεζών. Οι ελληνικές τράπεζες αν πλήρωναν φόρους θα είχαν χρεοκοπήσει εδώ και χρόνια. «Οι αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλο μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών», τόνιζε η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για τη Νομισματική Πολιτική. Ο νόμος του Γκίκα Χαρδούβελη, επί Λ. Παπαδήμου, που απαλλάσσει τις τράπεζες από την καταβολή φορολογίας προστατεύεται από όλες τις κυβερνήσεις σαν κόρη οφθαλμού.
Υποταγή στην ολιγαρχία των τραπεζών υποδηλώνει κι η βιασύνη της κυβέρνησης να επιταχύνει το ξεφόρτωμα των κόκκινων δανείων μέσω του προγράμματος Ηρακλής. Η ακολουθούμενη μέθοδος έμμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών έχει δύο συνέπειες: Από την μια να αυξάνονται οι πλειστηριασμοί ακόμη και πρώτων κατοικιών, κι από την άλλη να αυξάνεται το ύψος των εγγυήσεων που έχει αναλάβει το δημόσιο, λόγω των τιτλοποιήσεων που ανακοινώνουν κάθε τρεις και λίγο οι τράπεζες και με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία ανέρχονται σε 17,66 δισ. ευρώ. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης να αναφέρουμε ότι το ανεξόφλητο εγγυημένο υπόλοιπο των κρατικών επιχειρήσεων (ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΟΣΕ, Αττικό Μετρό) ως τις 31/3/23 ανερχόταν μόλις σε 2.090 εκ. ευρώ και των δημόσιων οργανισμών, πχ Εθνική Βιβλιοθήκη κ.α., μόλις σε 439,5 εκ. ευρώ! Τα προνόμια που απολαμβάνουν οι φοροκλέπτες των τραπεζών αποδεικνύουν ότι αν δεν υπήρχαν οι κρατικές πλάτες θα είχαν κλείσει προ πολλού…
Άι Βασίλης ο Κ. Χατζηδάκης για χάρη των Γερμανών
Μιλώντας από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομίας στην προσπάθειά του να νομιμοποιήσει την πολιτική της λιτότητας, δήλωσε: «Υπογραμμίζω, λοιπόν – για να γίνει ακουστό τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να γίνει πολιτικός Άι Βασίλης. Θα δίνουμε αυτά που έχουμε. Όχι αυτά που δεν έχουμε! Όπως κάνουν όλες οι προηγμένες χώρες διεθνώς!»
Στη συνέχεια όμως απέδειξε ότι αν πρέπει να εξυπηρετήσει το διεθνές κεφάλαιο ο Κ. Χατζηδάκης μπορεί να γίνει κάλλιστα Άι Βασίλης, όπως έγινε και Πινόκιο όταν έκλεινε την Ολυμπιακή Αεροπορία το 2008 υποσχόμενος ότι θα χρηματοδοτήσει νοσοκομεία αν σταματήσει να καλύπτει ο προϋπολογισμός τα ελλείμματα του πάλαι ποτέ εθνικού αερομεταφορέα. Ο κρατικός προϋπολογισμός σταμάτησε να πληρώνει τα ελλείμματα της Ολυμπιακής, αλλά οι χρηματοδοτήσεις στα δημόσια νοσοκομεία μειώθηκαν, δεν αυξήθηκαν.
Τώρα, τα «δώρα» του Άι Βασίλη Χατζηδάκη θα τα παραλάβει η γερμανική Fraport που θα αποκτήσει τον έλεγχο επιπλέον περιφερειακών αεροδρομίων, πέραν των 14 με τα οποία προικοδοτήθηκε το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η γερμανική δημόσια (κατά ένα μέρος) εταιρεία δεν πήρε υπό τον έλεγχό της μόνο 14 κερδοφόρα φυσικά μονοπώλια τα οποία δεν αντιμετωπίζουν κανέναν ανταγωνισμό, αλλά η χρηματοδότηση της επένδυσης έγινε από την Alpha Bank, που κατέβαλε 284 εκ. ευρώ συμμετέχοντας σε κοινοπρακτικό σχήμα με άλλους ημι-κρατικούς τραπεζικούς οργανισμούς: Black Sea Trade and Development Bank, European Bank for Reconstruction and Development, European Investment Bank και International Finance Corporation. Η γερμανική Fraport με άλλα λόγια, επιβάλλοντας για μια ακόμη φορά ένα «αναγκαστικό δάνειο» κατά τις προσφιλείς γερμανικές συνήθειες – ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να το πληρώσει, θα βάλει στο χέρι αεροδρόμια – πηγές σίγουρου χρήματος που, μπορούμε να υποθέσουμε, από το 2017 όταν επέλεξε τα 14 κερδοφόρα τότε περιφερειακά αεροδρόμια, μέχρι σήμερα, πέρασαν από τις ζημιές στα κέρδη.
Επιχειρηματικότητα εκ του ασφαλούς, με ρευστότητα που στερούν από ελληνικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, και χορηγό – διαμεσολαβητή την κυβέρνηση της ΝΔ… Κι αυτά μόνο για αρχή από τη νέα κυβέρνηση!
Με πολιτικό περίπατο ισοδυναμούσε η εκλογική μάχη της 25ης Ιουνίου 2023 για την Δεξιά σε όλες της τις παραλλαγές.
Η ΝΔ, παρότι έχασε σχεδόν 300.000 ψήφους σε σχέση με τις εκλογές του Μαΐου κέρδισε 40,55%, 2.111.776 ψήφους και 158 έδρες. Οι επιδόσεις, καίτοι θεαματικές για κόμμα που διεκδικεί δεύτερη θητεία κι έπρεπε να καταγράφει φθορά, υπολείπονται των προσδοκιών που δημιουργήθηκαν την προηγούμενη περίοδο, κάνοντας λόγο ακόμη και για 165 έδρες.
Βροχή χρημάτων και ψήφων
Οι αιτίες της εκλογικής επιτυχίας της ΝΔ ας αναζητηθούν στα …ταπεινά και τα …επίγεια: στα 50 περίπου δισεκατομμύρια που μοιράστηκαν με αφορμή την πανδημία και την ενεργειακή κρίση σε εργαζόμενους και μικρομεσαίους. Επίσης, στα πολλαπλάσια δισεκατομμύρια που μοιράστηκαν μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης και της περίφημης απελευθέρωσης των αγορών στους ολιγάρχες. Η σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση που επέβαλε το τρίτο μνημόνιο και καμάρωνε μέχρι τώρα για τα 37 δισ. ευρώ που συγκέντρωσε μέσω φορολογίας, είναι παραπάνω από συντριπτική, υπέρ της ΝΔ βέβαια… Η ολόθυμη στήριξη που πρόσφεραν επίσης στη ΝΔ οι μαφιόζοι μιντιάρχες, προφανώς με το αζημίωτο και στο όνομα των φιλελεύθερων ιδεών, μετέτρεψε το προβάδισμα της ΝΔ σε εκλογικό θρίαμβο.
Μεγάλος κερδισμένος είναι ωστόσο η άκρα Δεξιά που συνολικά κέρδισε 14%, ενώ 3 συνδυασμοί (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση και Νίκη) εξέλεξαν 34 βουλευτές. Η εκλογική επιτυχία των Σπαρτιατών (που υποδείχθηκαν από τον έγκλειστο και καταδικασμένο Ναζί Κασιδιάρη) έδειξε πόσο κενός περιεχομένου ήταν ο νόμος που ψήφισε η ΝΔ για τον αποκλεισμό των ναζί από τις εκλογές και την Βουλή. Εστιάζοντας τον περιορισμό στον τύπο και το γράμμα, έτσι ώστε να μην θιχτεί και η κυβερνώσα ακροδεξιά των Άδωνη – Βορίδη – Πλεύρη, έμεινε ορθάνοιχτη η πόρτα για να μπει στην Βουλή ένα κόμμα που εξαρχής επέλεξε τις …χαμηλές πτήσεις, κάνοντας μια ορμητική εμφάνιση τις τελευταίες ημέρες με έναν και μοναδικό στόχο: να κινητοποιήσει τους φασίστες ψηφοφόρους και χωρίς τυμπανοκρουσίες να ψηφίσουν τη σοβαρή Χρυσή Αυγή των Σπαρτιατών. Ο επικεφαλής των Σπαρτιατών άλλωστε, Βασίλης Στίγκας, προέρχεται κι αυτός από την ίδια πολιτική μήτρα που γέννησε τους νεοφασίστες της ΝΔ, Άδωνη – Βορίδη – Πλεύρη: το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, με το οποίο σχημάτισαν κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 2012. Παλιότερα δε πέρασε κι από την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά. Πιο πολλά επομένως είναι όσα ενώνουν ΝΔ με Σπαρτιάτες παρά όσα τους χωρίζουν…
Οι αφοί Κασιδιάρη ήταν πρωταίτιοι του μπλόκου της Κοκκινιάς. Οι "ρουφιάνοι" των Μανιάτικων Πειραιά, τ’ αδέρφια Δημήτρης και Λουκάς Κασιδιάρης, που μεταξύ άλλων, κατέδωσαν τον 27χρονο λοχαγό του ΕΛΑΣ και ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νικόλα Γόδα, που εκτελέστηκε το `48. 🔴⚫✊🌹 pic.twitter.com/BqnlQVc7KO
Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, αν και αναμενόμενη, εισάγει το κόμμα σε μια τροχιά περαιτέρω φθοράς. Η μείωση του εκλογικού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιουνίου, αφήνοντας εκτός σχολιασμού τις σημαντικότερες αιτίες που καθόρισαν το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου (προδοσία του δημοψηφίσματος του 2015, υπογραφή τρίτου μνημονίου, αναξιοπιστία του Προέδρου του κ.α.) ήταν προβλέψιμη λόγω των επιλογών του Αλέξη Τσίπρα πριν τις 21 Μαΐου και μετά. Πριν τις εκλογές του Μαΐου η κομματική σταυροδοσία προς όφελος υποψηφίων χωρίς πολιτικό εκτόπισμα και σε βάρος ιστορικών στελεχών του κόμματος που έμειναν εκτός Βουλής, και μετά τις εκλογές, μεταξύ άλλων, η επιλογή του αντικομμουνιστή καθηγητή Ν. Μαραντζίδη ως επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας με μοναδικό ζητούμενο την κοπή των δεσμών του ΣΥΡΙΖΑ με την μαχόμενη και κομμουνιστική Αριστερά οδήγησαν στην απώλεια 250.000 ψήφων και στην πτώση των ποσοστών του κόμματος από 20,7% σε 17,84%.
Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί. Μιλώντας ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών, σε μοβ φόντο(!), μίλησε για δημοκρατία, για πρόοδο, για συλλογικότητα, για ανιδιοτέλεια, για κοινωνική ευθύνη, κι άλλα πολλά. Η μόνη λέξη που δεν χώρεσε στο γραπτό του ήταν η Αριστερά. Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κόβει τους δεσμούς μόνο με την κομμουνιστική και αγωνιστική Αριστερά μέσω του Ν. Μαραντζίδη, αλλά και με αυτήν καθαυτή την Αριστερά μέσω του ίδιου του Τσίπρα! Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο κέντρο, όπως προαναγγέλθηκε από τον Αλ. Τσίπρα που έκανε λόγο για «αναγκαίες αλλαγές» και «απαραίτητες τομές», σε μια εποχή οικονομικής και κοινωνικής πόλωσης, γρήγορα θα αποδειχθεί βήμα στο κενό, καθώς το κέντρο είναι ήδη κατειλημμένο από το ΠΑΣΟΚ που μάλιστα διαθέτει και ιστορικές ρίζες. Αυτός είναι πιθανότατα και ο λόγος για τους πανηγυρισμούς του Ν. Ανδρουλάκη μιας και η απώλεια 60.000 ψήφων εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ μόνο επινίκιους δεν δικαιολογούσαν. Από την άλλη, οι μοναδικές ρίζες που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τον κόσμο του αντιμνημονιακού αγώνα την περίοδο 2010-2015 τις οποίες πρώτα πρόδωσε και τώρα δημόσια αποκηρύσσει, μπροστά στο δέος που προκαλεί η δεξιά αντεπίθεση.
Στο πλαίσιο της δεξιάς αντεπίθεσης πρέπει να ερμηνευτεί κι η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που με ποσοστό 3,17% κατάφερε να μπει στην Βουλή, αφού πρώτα στηρίχθηκε κατά προκλητικό τρόπο από την διαπλεκόμενη μιντιοκρατία στην διάρκεια όλης της προεκλογικής περιόδου. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής αφουγκραζόμενη τα μηνύματα των καιρών που βρίθουν συντηρητισμού, εγκατέλειψε όχι μόνο την συμπόρευσή της με την Αριστερά αλλά και την προσωπική της μαχητικότητα του 2015. Έτσι, Αλέξης Τσίπρας και Ζωή Κωνσταντοπούλου, ΣΥΡΙΖΑ και Πλεύση Ελευθερίας, αφού έκαναν το σύντομο ταξίδι τους στην Αριστερά, τώρα της γυρίζουν την πλάτη αναζητώντας άλλες σημαίες πολιτικής ευκαιρίας.
Επιστρέφοντας στον ΣΥΡΙΖΑ, το ραντεβού που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας για τις ευρωεκλογές στο διάγγελμά του, ισοδυναμούσε με λευκή πετσέτα για την μάχη των δημοτικών μιας και λόγω του παροιμιώδους οπορτουνισμού που συνοδεύει το job description του επαγγέλματος, ακόμη κι εκείνοι οι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ που εκλιπαρούσαν για το χρίσμα του στις προηγούμενες εκλογές και εξελέγησαν χάρη σ’ αυτό, τώρα θα είναι οι πρώτοι που θα εγκαταλείψουν το …καράβι αναζητώντας στήριγμα σε άλλους πολιτικούς χώρους ή παριστάνοντας τους υπερκομματικούς.
Θέμα αρχής η απλή αναλογική
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν τόσο μεγάλη αν ο Αλ. Τσίπρας δεν εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία που του δινόταν για να δείξει την άβυσσο που τον χωρίζει από την πολιτική σκέψη κάθε δημοκράτη κι όχι μόνο αριστερού. Τελευταίο του «κατόρθωμα» ήταν η αποκήρυξη της απλής αναλογικής. Αποκαλύπτοντας μάλλον πόσο υστερόβουλη και κοντόφθαλμη ήταν η δική του επιλογή για ένα σύστημα (κάτι σαν) απλής αναλογικής, μιας και τόσο το όριο του 3% όσο και οι μονοεδρικές τη νόθευαν, οι δημόσιες καταγγελίες του ότι «έφταιγε η απλή αναλογική για την πτώση του κόμματός του εξ αιτίας της άρνησης των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης να συμπορευτούν μαζί του», ισοδυναμούσαν ταυτόχρονα με μια συναίνεση γύρω από τα καλπονοθευτικά συστήματα που στο όνομα των ισχυρών κυβερνήσεων δημιουργούν ψηφοφόρους δύο ταχυτήτων: Στην μια ταχύτητα ψηφοφόροι που με την ψήφο τους βγάζουν 1+ βουλευτή ενώ από την άλλη ψηφοφόροι που με την ψήφο τους δεν βγάζουν ποτέ βουλευτή.
Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι καταστατικά ταυτισμένη με την δημοκρατική αξίωση κάθε ψήφος να έχει την ίδια βαρύτητα. Η Δεξιά από την άλλη, από την πιο εμφυλιοπολεμική της εκδοχή που έδινε δικαίωμα ψήφου στα …δένδρα, μέχρι την πιο φιλελεύθερη εκδοχή, μεγέθυνε και εδραίωνε μια οριακή της διαφορά και κυβερνούσε χάρη στα πλειοψηφικά, καλπονοθευτικά συστήματα. Ο Αλ. Τσίπρας εγκατέλειψε την αριστερή και υιοθέτησε την δεξιά αντίληψη για το εκλογικό σύστημα.
Το ΚΚΕ από την άλλη, παρότι έχασε σε σχέση με τον Μάιο σχεδόν 25.000 ψήφους, κατάφερε και αύξησε οριακά το ποσοστό του (7,69% από 7,23%) λόγω κυρίως της αποχής και έτσι αναδεικνύεται σε επίκεντρο και σημείο αναφοράς της Αριστεράς, όπως συνέβαινε πριν την μνημονιακή περίοδο και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε σχέση με τότε όμως, ας πούμε το 2009, οι απώλειες σε ψήφους ξεπερνούν τις 100.000, κι ας αυξήθηκε οριακά σε ποσοστό (από 7,54% το 2009 σε 7,69% τώρα) Η αδυναμία του ΜΕΡΑ25 να εισέλθει στην Βουλή και η πτώση των ψήφων του σε σχέση με τον Μάιο (κατά 25.000) ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, των πολιτικών του αντιφάσεων και της αρχηγοκεντρικής και προσωποπαγούς λειτουργίας του κόμματος, σε συγκερασμό με την επιτάχυνση της δεξιάς στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλε στην πολιτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ, παρότι ο Περισσός δεν έκανε καμιά προσπάθεια να απευθυνθεί σε ευρύτερα ακροατήρια της Αριστεράς και του αγώνα, δείχνοντας στην πράξη την σημασία των μετώπων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Το ίδιο ισχύει πολύ περισσότερο για την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που κατέγραψε μια από τις χειρότερες επιδόσεις της, με ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ ΚΚΕ, ΚΚΕ (μ-λ) και ΟΚΔΕ από 50.286 ψήφους τον Μάιο να κερδίζει τώρα 31.091 ψήφους.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η εκλογική – πολιτική υποχώρηση που καταγράφει η Αριστερά εξ αιτίας του κατακερματισμού της. Η μαυρο-μπλε επέλαση στην πολιτική και την ιδεολογία, με την άνοδο του ρατσισμού και του ατομικισμού που ως άλλη όψη έχει την άνοδο της ΝΔ και των φασιστών, βρίσκεται πίσω από την αποχή που κατέγραψε ρεκόρ για την μεταπολιτευτική περίοδο φθάνοντας το 52,83%. Η δεξιά κυριαρχία γεννάει απογοήτευση, αποπολιτικοποίηση, παθητικότητα, αδιαφορία και αποστροφή στην πολιτική που όλο και περισσότερο ταυτίζεται με σκάνδαλα και διαφθορά… Μόνο μια τέτοια αντεπίθεση της Αριστεράς, ενωτική στην πράξη κι όχι μόνο στα λόγια, ρωμαλέα, εξωστρεφή και γενναιόδωρη, που θα αναβαθμίσει την εργατική πολιτική και την λαϊκή συμμετοχή, μπορεί να βάλει φρένο στον εκφυλισμό της πολιτικής και την επέλαση των φασιστών.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου 2023 ήταν αδιανόητο και απρόβλεπτο ακόμη και για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Από νωρίς το απόγευμα όταν άρχισαν να φτάνουν στα κομματικά γραφεία τα αποτελέσματα των exit polls, κανείς δεν αναλάμβανε το ρίσκο να ανακοινώσει δημόσια ό,τι έδειχναν οι κοινές μετρήσεις όλων των δημοσκοπικών, λόγω του φόβου της διάψευσης.
Το αποτέλεσμα αποδείχθηκε τόσο σαρωτικό, υπέρ της ΝΔ, στα όρια του θριάμβου, όσο και εξευτελιστικό, για τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τα όρια της πανωλεθρίας.
Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας ερμηνεύεται πρώτα και κύρια λόγω της ενθουσιώδους υποστήριξης της ολιγαρχίας. Η ΝΔ σε μια περίοδο κρίσης έσπρωξε στους ολιγάρχες δισεκατομμύρια ζεστά ευρώ, επιστρατεύοντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, με τις απ’ ευθείας αναθέσεις να αποτελούν πταίσμα.
Ας θυμηθούμε τα δισεκατομμύρια που πήραν οι καναλάρχες από την λίστα Πέτσα, μεταξύ πολλών άλλων πηγών. Επιδοτήσεις ακόμη και σε λαθρόβια έντυπα και «μαϊμού» ιστοσελίδες ξεπέρασαν τις χρηματοδοτήσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Ας θυμηθούμε τα μυθικά κέρδη που αποκόμισαν οι ολιγάρχες της ενέργειας, είτε στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης είτε αξιοποιώντας τον πόλεμο στην Ουκρανία για να αυξήσουν τις τιμές. Μόνο η Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη το 2022 τριπλασίασε τα κέρδη της σε σχέση με το 2021, εμφανίζοντας 1,7 δισ. ευρώ – παρότι μάλιστα μειώθηκαν οι πωλήσεις πετρελαιοειδών.
Ας θυμηθούμε τα κέρδη ρεκόρ που αποκόμισαν οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο, αξιοποιώντας στο έπακρο το πράσινο φως της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αυξάνουν τις τιμές στα προϊόντα τους μετακυλίοντας τις αυξήσεις των πρώτων υλών στους καταναλωτές, με το ανάλογο «καπέλο».
Ας θυμηθούμε την κατάργηση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (δια της αναβάθμισής του), και τις άδειες εισαγωγής ξένων εργατών σε ξενοδοχειακές και αγροτικές επιχειρήσεις ώστε να συνεχίσουν να τους αμείβουν με ψίχουλα. Μόνο με την ΚΥΑ 3/4/2023 αναμένεται η εισαγωγή 167.925 εργαζομένων!
Ας θυμηθούμε τα δισεκατομμύρια που εισρέουν σε μια χούφτα ολιγάρχες μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης επιβαρύνοντας μάλιστα το δημόσιο χρέος (μιας και συνοδεύονται από δάνεια που αναλαμβάνει το ελληνικό δημόσιο) το οποίο εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε σε λίγα χρόνια.
Ας θυμηθούμε τα εκατομμύρια που κλέβουν καθημερινά οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες από τις προμήθειες κάθε διατραπεζικής πράξης που πραγματοποιούν αναγκαστικά νοικοκυριά κι επιχειρήσεις.
Τέλος, ας μην ξεχνούμε τον ιμπεριαλισμό. Το χρίσμα στη ΝΔ ήταν η επιβράβευση των Αμερικανών και της ΕΕ απέναντι στον Μητσοτάκη για τον οπλισμό που προσφέρει αφειδώς στην Ουκρανία αδειάζοντας τα ελληνικά νησιά και συνεχίζοντας έτσι τον πιο αιματηρό πόλεμο του 21ου αιώνα. Είναι η αμοιβή του Κ. Μητσοτάκη για τα δισεκατομμύρια που συνεχίζουμε να δίνουμε, υποτίθεται, για αμυντικούς εξοπλισμούς οι οποίοι αποδεικνύονται παλιοσίδερα όπως τα συστήματα Πάτριοτ στην Ουκρανία ή είναι εντελώς άσχετες με τις ανάγκες της Ελλάδας, όπως τα F35. Ο Μητσοτάκης μετέφερε δισεκατομμύρια στα ταμεία της αμερικανικής, γαλλικής και ισραηλινής βιομηχανίας πολέμου κι οι κυβερνήσεις τους τον αντάμειψαν αδρά!
Η στήριξη του κεφαλαίου, μαζί με τις παροχές της κυβέρνησης στους πιο φτωχούς, τις αθρόες υποσχέσεις και τον γυάλινο κόσμο της τηλεόρασης έριξαν σε δεύτερη μοίρα τους νεκρούς της πανδημίας, τα σκάνδαλο παιδεραστίας, τις μαζικές παρακολουθήσεις από το γραφείο του Μητσοτάκη, τις πυρκαγιές, το έγκλημα των Τεμπών με την επιχειρούμενη ατιμωρησία, τις αυξήσεις, κοκ. Παρότι μάλιστα αυτή η επιλογή, συνδέεται με μια πτώση της αντιδεξιάς ψήφου κατά παραπάνω από 5 ποσοστιαίες μονάδες, η άποψή μας είναι ότι συμπεράσματα για συντηρητική στροφή είναι αυθαίρετα και δεν συνάδουν με μια ευρύτερη πολιτική στάση – πλήρη αντιφάσεων προφανώς, όπως πχ αποτυπώνεται σε δημοσκοπήσεις όπου το 61% θεωρεί τον καπιταλισμό κάτι κακό, το 57% θεωρεί τις ιδιωτικοποιήσεις κάτι κακό, κ.α.
Η τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ
Η αναμενόμενη ανταμοιβή στη ΝΔ εξελίχθηκε σε θρίαμβο λόγω της τιμωρίας που επιφύλαξε ο λαός στον ΣΥΡΙΖΑ. Η καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτούσε την απόρριψη της δεξιάς στροφής του εκ μέρους των ψηφοφόρων του. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε τα υψηλότερα ποσοστά του όσο επαγγελλόταν την ρήξη: όσο υποσχόταν διαγραφή δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών, κατάργηση των πλειστηριασμών, επανακρατικοποίηση δημόσιων οργανισμών και σύγκρουση με την ΕΕ και το ευρώ. Αν διεκδικώντας όλα αυτά τα αιτήματα έφθασε στο απόγειο της εκλογικής του επιρροής, δεν χρειάζεται κι η χρήση αλγορίθμων για να υποθέσουμε που θα έφθανε ο ΣΥΡΙΖΑ του τρίτου μνημονίου, των πλειστηριασμών, των ιδιωτικοποιήσεων, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και της προδοσίας της λαϊκής ετυμηγορίας του δημοψηφίσματος, όταν το 62% του λαού είπε «όχι» στους δανειστές.
Την θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην αριστερά επιδείνωσαν οι εγγυήσεις προς τους ολιγάρχες, την αμερικανική πρεσβεία και τις Βρυξέλλες, η συνεπακόλουθη άρνησή του να συμπεριλάβει λαϊκά αιτήματα, η διεύρυνση των ψηφοδελτίων του με αντιμητσοτακικούς δεξιούς, η προσωποποίηση της αντιπαράθεσης, σε βαθμό ο αντινεοφιλελευθερισμός να καταντήσει σε αντιδεξιές κορώνες κι αυτές να εκφυλιστούν σε αντιμητσοτακισμό – το άκρον άωτο του παλαιοκομματισμού. Κι όλα αυτά μάλιστα για χάρη των ολιγαρχών…
Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφεται ακόμη πιο μουντό από το βράδυ των εκλογών της 21ης Μαΐου λόγω των επιλογών που θα κάνει. Η αστική τάξη επιδιώκοντας την πλήρη ενσωμάτωσή του πιέζει στην κατεύθυνση μιας ακόμη πιο δεξιάς στροφής. Οι παραινέσεις των τηλε-αστέρων το βράδυ της Κυριακής από τα πάνελ ήταν πλήρως ενδεικτικές. Από την άλλη, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είτε υπό τον Αλέξη Τσίπρα, είτε υπό οποιονδήποτε άλλον επίδοξο αρχηγό, δεν έχει κανέναν πολιτικό ή ηθικό ενδοιασμό να στραφεί ακόμη πιο δεξιά, με την ελπίδα να σταθεί ξανά ο δικομματισμός στα πόδια του, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του αντι-δεξιού πόλου.
Μόνο που η αντιδεξιά ρητορική έχει πολύ καλύτερους και δοκιμασμένους εκφραστές στην Ελλάδα. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν τροφοδότησε μόνο τη ΝΔ, με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να είναι υπόλογη για την απογοήτευση που προκάλεσε σε τόσες εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών, αλλά επανέφερε στην φυσική κοίτη κι άλλες χιλιάδες παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Η άνοδος του ΚΙΝΑΛ (από 8,1% το 2019 σε 11,5% τώρα), μπορεί να ιδωθεί κι ως τροχιοδεικτική βολή για τις εκλογικές μετακινήσεις που θα προκαλέσει η συντηρητικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πιο υποταγμένος και θεσμικός θα γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο περισσότερο θα διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ την αντιστροφή της μετα-μνημονιακής ρευστοποίησης του, με την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στα ποσοστά της δεκαετίας του ΄90 να γίνεται διαρκής απειλή για τα στελέχη του.
Αναμφισβήτητα το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε σοκ κι από την οπτική γωνία της μετακίνησης των ψηφοφόρων στη ΝΔ. Αυτή η στροφή ήταν αποτέλεσμα των ελπίδων που δημιούργησε η ρητορική του κόμματος και των αμέτρητων κουπονιών με τα οποία η ΝΔ εξαγόρασε ψήφους: Επιδοτήσεις στους λογαριασμούς ενέργειας και στα καύσιμα, market pass υποτίθεται για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, φθηνά στεγαστικά δάνεια για νέους, κ.λπ., κ.λπ. Σε 2 το πολύ 3 μήνες όμως, ο χορός των επιδομάτων τελειώνει. Το αποφάσισαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με την επαναφορά στους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας, κι είναι θέμα χρόνου ο λογαριασμός του ρεύματος, δηλαδή οι επιδοτήσεις στους αεριτζήδες ολιγάρχες της ενέργειας, να ξεπερνούν σε ύψος ακόμη και τους μισθούς. Τότε θα φανεί η συνοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη!
Μην ξεχνάμε ότι και τον Οκτώβριο 2009 ο έτερος γόνος, ο Γιώργος Παπανδρέου συγκέντρωσε 43,92% των ψήφων: ένα από τα υψηλότερα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Και τότε ο χάρτης της Ελλάδας είχε βαφτεί μονοχρωμία, με εξαίρεση 6 μόνο περιφέρειες που πέρασαν στην ΝΔ. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ωστόσο μετατράπηκε στον πιο μισητό πρωθυπουργό της Ελλάδας και το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη.
Η κατάσταση, 13 χρόνια μετά, με την Ελλάδα να είναι στο στόχαστρο οίκων και οργανισμών, δεν απέχει σημαντικά από το 2009. Η οικονομία είναι χάλια, με αδιάψευστο μάρτυρα την απροθυμία των οίκων αξιολόγησης να δώσουν επί 4 χρόνια στην Ελλάδα την πολυαναμενόμενη επενδυτική βαθμίδα: Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην ανεργία καταγράφουμε την δεύτερη χειρότερη επίδοση με 11%, το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αποτελεί ρεκόρ μετά το 2008, οι επενδύσεις υπολείπονται σημαντικά των αναγκαίων, το ΑΕΠ παραμένει ακόμη κάτω από τα προ κρίσης επίπεδα, κοκ. Η δε διαρκής επιδείνωση της θέσης της εργαζόμενης πλειοψηφίας είναι το μοναδικό αξιόπιστο μέτρο για την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου κι εργασίας, κι όχι οι αυξήσεις των εκλογικών ποσοστών των μεγάλων και μικρών κομμάτων της κομμουνιστικής Αριστεράς…
Η κρίση του 2009 μας δίδαξε ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, χρόνιες ανισορροπίες στο παραγωγικό σύστημα εκρήγνυνται, προκαλώντας οικονομική κρίση και φτώχεια. Παρασέρνουν δε μαζί τους όχι μόνο μισθούς και συντάξεις, αλλά επίσης στέρεες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες κι εκλογικούς θριάμβους…
Με μια τροπολογία που εισήχθη σε άσχετο νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ κλείνει την ΛΑΡΚΟ.
Tου Λεωνίδα Βατικιώτη
Βάσει της τροπολογίας ο ειδικός διαχειριστής αποκτά την εξουσία να απολύσει όλους τους εργαζόμενους της βιομηχανίας και να προσδιορίσει τις αποζημιώσεις τους. Επίσης, εξουσιοδοτείται να προβεί σε σύναψη συμβάσεων 1 ή 2 μηνών για ανώτατο διάστημα 5 μηνών. Ο ειδικός διαχειριστής αποκτά επίσης τη δυνατότητα να τοποθετήσει τους απολυμένους της ΛΑΡΚΟ σε ειδικά προγράμματα απασχόλησης ή στήριξης μέχρι να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης.
Η τροπολογία της ΝΔ αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο για πολλούς, τυπικούς και ουσιαστικούς, λόγους.
Η τροπολογία της ΝΔ, που ψηφίστηκε την Τετάρτη 15 Ιουνίου, αποτελεί σκάνδαλο επειδή ο διορισμένος από την κυβέρνηση της ΝΔ ειδικός διαχειριστής όταν στις 6 Μαΐου εκδικάζονταν τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν τα σωματεία, πήρε αναβολή για τις 17 Ιουνίου, επικαλούμενος διαβουλεύσεις με τους εργαζομένους. Κι αντί για συναίνεση και διαβουλεύσεις, η ΝΔ έφερε τους εργαζομένους προ τετελεσμένων με μια τροπολογία στην οποία μάλιστα δεν αναφέρεται καν το όνομα της εταιρείας.
Η τροπολογία της ΝΔ αποτελεί σκάνδαλο επειδή το περιθώριο 5 μηνών θα αποδειχθεί πεδίο δόξας λαμπρό για τους πολιτικούς του κυβερνώντος κόμματος που εκλέγονται στην περιοχή, όπως ο υπουργός Οικονομίας Χρ. Σταϊκούρας και ο υπουργός Ενέργειας Κ. Σκρέκας. Η προθεσμία πέντε μηνών προσφέρεται τόσο για να αποφύγουν το «μαύρισμα» στις κάλπες του Οκτωβρίου, όσο και για να κερδίσουν πολύτιμα ψηφαλάκια επιδιδόμενοι στην γνώριμη τακτική των πελατειακών σχέσεων: «Ψήφισέ με για να κάνω κάτι για σένα», θα επαναλαμβάνουν…
Η τροπολογία της ΝΔ αποτελεί σκάνδαλο, υπόδειγμα κακής νομοθέτησης και περιφρόνησης ακόμη κι εκείνων των αστικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών, επειδή κατατέθηκε το βράδυ της Παρασκευής, αφού είχε ολοκληρωθεί η επεξεργασία του νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Στόχος ήταν οι βουλευτές να παραμείνουν σε άγνοια, ο Τύπος (κι εδώ δεν αναφερόμαστε στα πετσωμένα ΜΜΕ) να μην αντιληφθεί το παραμικρό κι έτσι η κυβέρνηση να μην αναλάβει το πολιτικό κόστος που αντιστοιχεί στην ολέθρια απόφασή της.
Τέλος, υπάρχει και η ουσία γιατί ο λόγος αφορά την ναυαρχίδα της ελληνικής μεταλλουργίας, την μοναδική βιομηχανία του κλάδου στην Ελλάδα και μία από τις πέντε μεγαλύτερες του κόσμου!
Η τροπολογία της ΝΔ για την ΛΑΡΚΟ αποτελεί σκάνδαλο γιατί η ΛΑΡΚΟ είναι μια βιομηχανία με τεράστια οικονομική, και όχι μόνο κοινωνική προσφορά, στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας και σε όλη τη χώρα. Η κυβέρνηση της ΝΔ αν δεν ήταν οικονομικός δολοφόνος και πλήρως υποταγμένη στα ιδιωτικά συμφέροντα που εποφθαλμιούν την επιχείρηση από το 2014 θα εκμεταλλευόταν την πρόσφατη εκτίναξη των τιμών του νικελίου, θα αύξανε την παραγωγή και θα εισέρρεαν έτσι στα ταμεία της επιχείρησης εκατομμύρια ευρώ μετρητά.
Τιμή νικελίου (δολάρια/τόνος)
Η ΛΑΡΚΟ ωστόσο ακόμη και το 2022 λειτουργούσε κάτω από το 20% της παραγωγικής της δυναμικότητας, έφτασε να παράγει 180 μόλις τόνους από τους 1.800 τόνους που θα μπορούσε θεωρητικά να παράγει! Η διορισμένη διοίκηση επέλεξε την υπολειτουργία έτσι ώστε το νικέλιο να μείνει προίκα για τον ιδιώτη που θα αγοράσει την ΛΑΡΚΟ. Κι από την πρώτη μέρα που θα αναλάβει την ιδιοκτησία της να αυξήσει την παραγωγή και να εισπράττει τα κέρδη από την πώληση του νικελίου, που βάσει των εκτιμήσεων των ίδιων των εργαζομένων το συνολικό απόθεμα ανέρχεται σε 2 εκ. τόνους! Για να υπάρχει δε, ένα μέτρο σύγκρισης να αναφέρουμε ότι από την εποχή ακόμη του Μποδοσάκη ακόμη, η ΛΑΡΚΟ έχει παράξει 800.000 τόνους νικελίου! Σε μια εποχή που το νικέλιο αποδεικνύεται στρατηγική πρώτη ύλη είναι πολλά τα λεφτά από την παραγωγή της για να μην πάνε σε έναν ιδιώτη, που θα αναδειχθεί όπως πάντα υπό τις γνωστές αδιάβλητες διαδικασίες…
Τέλος, ευθύνες δεν αναλογούν μόνο στη ΝΔ, αλλά επίσης στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τα δύο κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης, που εμφανίζονται να διαφωνούν με την τροπολογία της ΝΔ, όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση φλέρταραν δημόσια και ιδιωτικά με την εύρεση στρατηγικού επενδυτή, δηλαδή ιδιώτη. Στην πράξη άφηναν την εταιρεία να παρακμάζει, απορρίπτοντας σχέδια των εργαζομένων για δημιουργία καθετοποιημένου εργοστασίου ανοξείδωτου χάλυβα που ήταν ανέκαθεν η μοναδική σωτήρια πρόταση για την επιβίωση της μονάδας. Για να φτάσουμε σήμερα στη ΝΔ που αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας τη βρόμικη δουλειά…
Λεωνίδας Βατικιώτης 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.