ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ: Νέο μνημόνιο ζητά η Τρόικα (Πριν, 19.1.2014)

Πακέτο αντιλαϊκών μέτρων προοιωνίζεται η εκτίμηση του χρηματοδοτικού κενού στα 14 δισ. ευρώ

Ως το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου προσπάθησε να εμφανίσει ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου μετά την συνάντησή του με το πρωθυπουργό, την καθυστέρηση της έλευσης της Τρόικας. Όχι ότι μας ένοιαξε και ιδιαίτερα. Καθόλου θα λέγαμε, αν... Αν, δεν ήταν οφθαλμοφανές πως είναι σε εξέλιξη ένα ακόμη παιχνίδι εκβιασμών που στην κατάληξή του έχει νέα επώδυνα, αντιλαϊκά μέτρα, που θα περιληφθούν σε ένα νέο μνημόνιο. 
Οι προθέσεις των εκπροσώπων των δανειστών έγιναν σαφείς με ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έφτασε στο υπουργείο Οικονομικών την Πέμπτη, προκαλώντας πανικό. Με βάση τα γραφόμενά τους το χρηματοδοτικό κενό της διετίας 2014-2015 ανέρχεται σε 14 δισ. ευρώ, σημαντικά δηλαδή ανώτερο από τα 10,9 δισ. ευρώ που ήταν η τελευταία τους εκτίμηση. Το σημαντικότερο όμως είναι πως με ένα τέτοιο ύψος οποιαδήποτε συζήτηση για την τύχη του ελληνικού δημοσίου χρέους τίθεται σε νέα βάση, καθώς είναι σίγουρο πως απαιτείται επιπλέον δάνειο από τους πιστωτές. Η συζήτηση δηλαδή με το Τέταρτο Ράιχ, μετά τις ευρωεκλογές, για την μείωση του δημόσιου χρέους που έχει φτάσει τα 321 δισ. ευρώ, ξεπερνώντας το αστρονομικό ποσοστό του 175% του ΑΕΠ, θα ξεκινήσει με ένα αίτημα γα την χορήγηση επιπλέον δανεικών... Χειρότερα δεν γινόταν! Η συγκεκριμένη ωστόσο εξέλιξη αποκαλύπτει την παγίδα χρέους στην οποία συνειδητά και σχεδιασμένα μας οδήγησαν προ τετραετίας οι πιστωτές, μόνο και μόνο για να σωθούν οι τράπεζες και το σαθρό οικοδόμημα της ευρωζώνης. Το ομολόγησε καθαρά ο Όλι Ρεν, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Χουντή.  
Σε αυτό το πλαίσιο δεν αποκλείεται στον δρόμο για την επικείμενη αναδιάρθρωση οι πιστωτές να χοντρύνουν το παιχνίδι και να μην δώσουν τις δύο δόσεις ύψους 8,8 δισ. ευρώ που εκκρεμούν (3,1 δισ. το τελευταίο τρίμηνο του 2013 και 5,7 δισ. για το πρώτο του 2014) προκαλώντας συνθήκες πανικού που θα εκμεταλλευθούν τα ΜΜΕ ώστε να τεθεί ξανά το δίλημμα: νέο Μνημόνιο ή χρεοκοπία; 
Ο κυνισμός άλλωστε τον οποίο χρησιμοποιούν πιστωτές και κυβέρνηση για να πετύχουν τους πολιτικούς τους στόχους (ενίσχυση του κεφαλαίου) φαίνεται από το ζήτημα των εργοδοτικών εισφορών. Όταν πιέζουν για νέα αντιλαϊκά μέτρα προκειμένου να καλυφθεί το υποτιθέμενο κενό του 2014 και 2015, οι ίδιοι έχουν αποφασίσει να μειώσουν τις εργοδοτικές εισφορές κατά 3,9%, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Οι υποσχέσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση για δημιουργία 30.000 θέσεων εργασίας είναι για γέλια. Αντίστοιχης σοβαρότητας με τις προβλέψεις το Στουρνάρα για εκτίναξη του ΑΕΠ μετά την απελευθέρωση του επαγγέλματος των φορτηγατζήδων. Είναι προφανές ότι δουλεύουν την ατζέντα του ΣΕΒ που επιμόνως ζητάει την μείωση του μη εργατικού κόστους. 
Συνιστά ταυτόχρονα όμως και πρόκληση από την μια να ζητούν επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα κι από την άλλη να χαρίζουν ζεστό χρήμα στην αστική τάξη, επιβραβεύοντας την λευκή επενδυτική της απεργία.