Αρχή του τέλους για την Google;

Κέρδισε τη μάχη με την Εθνική Επιτροπή Πληροφορικής και Ελευθεριών της Γαλλίας (CNIL) αλλά όλα δείχνουν πώς τον πόλεμο που ξεκίνησε στις ΗΠΑ με τους γενικούς εισαγγελείς δεν έχει καμιά ελπίδα να τον κερδίσει η κορυφαία μηχανή αναζήτησης.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στη Ευρώπη, η πιο πρόσφατη αντιπαράθεση της Γαλλίας με την Google είχε ως αφορμή το λεγόμενο δικαίωμα στη λήθη. Μια αμφιλεγόμενη δέσμευση που ανέλαβε η εταιρεία βάσει της οποίας είναι υποχρεωμένη να διαγράφει στοιχεία και γεγονότα από το παρελθόν ενός ατόμου, αν το ίδιο αιτηθεί. Το 2016 η Google δέχθηκε πρόστιμο 100.000 ευρώ επειδή διέγραψε μεν το ιστορικό, αλλά μόνο στις ευρωπαϊκές πλατφόρμες κι όχι στην παγκόσμια αναζήτηση. Η αντιπαράθεση που ξεκίνησε δεν αφορούσε τίποτε άλλο παρά τα όρια ισχύος του ευρωπαϊκού δικαίου. Κι εδώ η Google δικαιώθηκε διατηρώντας το δικαίωμα να σέβεται μεν τους ευρωπαϊκούς νόμους, αλλά στην ευρωπαϊκή ψηφιακή επικράτεια. Ευρωπαϊκός νομικός ιμπεριαλισμός εναντίον μονοπωλίων του διαδικτύου, σημειώσατε 2…

Η αντιπαράθεσή της με την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη δεν είναι ούτε καν παρωνυχίδα μπροστά στην δικαστική σύγκρουση που ξεκίνησε αρχές Σεπτεμβρίου η αμερικανική δικαιοσύνη με τους κορυφαίους τεχνολογικούς κολοσσούς. Είναι μια μάχη που θα διαρκέσει χρόνια κι από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως η αρχή τους τέλους τους. Η αρχή έγινε όταν μια διακομματική συμμαχία γενικών εισαγγελέων ανακοίνωσε ότι ξεκινάει έρευνα εναντίον του Facebook και της Google για την παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας. Στις φιλοδοξίες τους είναι η μάχη με τα ολιγοπώλια του διαδικτύου να έχει το ίδιο τέλος που είχε η μάχη της αμερικανικής δικαιοσύνης με τις φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν τα οπιούχα φάρμακα πολύ πρόσφατα, την Microsoft, την  καπνοβιομηχανία, την Citibank, την ATT και τις τράπεζες παλιότερα που οδήγησε στο νόμο Glass Steagall του 1933, με βάση τον οποίο διαχωρίστηκαν οι δραστηριότητες λιανικής τραπεζικής από εκείνες της επενδυτικής.

«Θα χρησιμοποιήσουμε κάθε ερευνητικό εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας για να προσδιορίσουμε αν οι ενέργειες της Facebook μπορεί να έχουν θέσει σε κίνδυνο τα στοιχεία των καταναλωτών, αν μείωσαν την ποιότητα των επιλογών των καταναλωτών ή αύξησαν την τιμή των διαφημίσεων» δήλωσε η Λετίσια Τζέιμς, Δημοκρατική γενική εισαγγελέας της Νέας Υόρκης που ηγείται ομάδας 8 εισαγγελέων ισάριθμων πολιτειών, 4 Δημοκρατικών και 4 Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι ανέλαβαν να ερευνήσουν το Facebook. Μια αντίστοιχη ομάδα 8 εισαγγελέων, της οποίας ηγείται ο Ρεπουμπλικανός γενικός εισαγγελέας του Τέξας Κεν Πάξτον, ανέλαβε να ξεσκονίσει την Google.

Το ευχάριστο σε ό,τι αφορά την έρευνα τους είναι ότι θα κινηθεί πολύ πέραν των κλασσικών πεδίων ελέγχου της μονοπωλιακής δύναμης, τα οποία έχουν ξεπεραστεί εδώ και χρόνια και περιλαμβάνουν το μέγεθος της εταιρείας, την δεσπόζουσα θέση επί της αγοράς, κ.α. Πρόκειται για κριτήρια που εμφανώς μεν πληρούνται για να χαρακτηριστούν Facebook και Google ως μονοπώλια, ακόμη και με τη νομική έννοια του όρου. Ωστόσο, οι νέες, εξελιγμένες τεχνικές ποδηγέτησης της αγοράς που έχουν αναπτύξει διαμορφώνουν ένα πολύ πιο ασφυκτικό και χειριστικό πλαίσιο λειτουργίας. Αναφερόμαστε στην διαχείριση των μεγάλων δεδομένων των επισκεπτών τους, τις πρακτικές στόχευσης διαφημίσεων που εφαρμόζουν με βάση την προϊστορία των επισκέψεων κάθε χρήστη, κ.α.

Η κινητήρια δύναμη της σταυροφορίας των γενικών εισαγγελέων κατά των μεγάλων του διαδικτύου πρέπει να αναζητηθεί στα συμφέροντα που θίγονται από την αδηφαγία των τεχνολογικών γιγάντων και είναι εδραιωμένα στην εκδοτική – διαφημιστική βιομηχανία. Η παρέμβασή τους θα επιχειρήσει να λύσει τη φαινομενική αντίφαση που υπάρχει πίσω από την έκρηξη της πληροφόρησης και της ειδησεογραφίας από την μια και του κλεισίματος χιλιάδων Μέσων Ενημέρωσης από την άλλη, τα οποία ουδέποτε αρνήθηκαν να εκσυγχρονιστούν. Το μήλο της έριδας είναι τα διαφημιστικά έσοδα που συγκεντρώνουν οι μεγάλοι του διαδικτύου κι ανέρχονται ετησίως σε 60 δισ. δολ. για το Facebook και 110 δισ. για την Google, η οποία το 2008 ήλεγχε το 38% των online διαφημίσεων. Είναι έσοδα που καταχρηστικά οικειοποιούνται μιας και τα δικαιούνται οι παραγωγοί περιεχομένου. Αυτοί όμως τιμωρούνταν, όπως συνέβη με την Wall Street Journal που είδε τις επισκέψεις της να μειώνονται κατά 44%, με ευθύνη της Google όταν ενεργοποίησε ένα «τείχος πληρωμής» στην αρχική σελίδα της.

Η εισαγγελική έρευνα και μια πιθανή αίσια κατάληξή της που θα αποφασίσει τη διάσπαση πχ της Google, ώστε να αποχωριστεί το gmail, το Youtube, το Googlemaps, κ.α. όσο ευχάριστο νέο κι αν είναι έρχεται πολύ αργά. Σχεδόν εκ των υστέρων… Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι τεχνολογικοί κολοσσοί επιδόθηκαν σε ένα πάρτι εξαγορών που ως αποτέλεσμα είχε τον στραγγαλισμό οποιασδήποτε καινοτομίας επιχειρούσε να αναπτυχθεί εκτός των ορίων τους κι ας επαίρεται ο σύγχρονος καπιταλισμός ότι ευνοεί την ανάπτυξη των καινοτομιών. Για παράδειγμα, το Facebook εξαγόρασε περισσότερες από 70 τεχνολογικές εταιρείες τα τελευταία 15 χρόνια. Κορυφαίες εξ αυτών το Instagram και το WhatsApp, που εξαγόρασε έναντι 1 και 19 δισ. δολ. αντίστοιχα  κ.α. Η ενσωμάτωση από το Facebook υπηρεσιών γνωριμιών (dating) για τις ΗΠΑ είναι το τελευταίο του επίτευγμα, που απειλεί ευθέως ανταγωνιστικές πλατφόρμες όπως το tinder, κ.α. Έτσι όμως έφτασε το κάθε ένα τεχνολογικό μονοπώλιο να έχει πάνω από 1 δισ. χρήστες σε όλο τον κόσμο! Ένα πελατολόγιο εν δυνάμει καταναλωτών που κανείς στο παρελθόν δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα έχει στην κατοχή του…

Πηγή: Νέα Σελίδα

Κρυφτό με τα μονοπώλια του ίντερνετ

Όταν μια οικονομία δεν μπορεί να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, μειώνει τους μισθούς. Κι όταν μια άλλη οικονομία  δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα μονοπώλια επιδίδεται σε δικαστικές έρευνες και διαμάχες. Προς απόδειξη όσα συμβαίνουν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με τα διαδικτυακά μονοπώλια.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στις Ηνωμένες Πολιτείες το υπουργείο Δικαιοσύνης ξεκίνησε έρευνα για να εξακριβώσει αν κατά τη γιγάντωσή τους οι μεγάλοι του διαδικτύου χρησιμοποίησαν μεθόδους που παραβίαζαν τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Με βάση ενημέρωση του ίδιου του υπουργείου Δικαιοσύνης, που όταν έγινε γνωστή την Τρίτη 23 Ιουλίου οι μετοχές του Facebook, της Amazon και της εταιρείας – ιδιοκτήτριας της Google μειώθηκαν κατά 1% (δεν επήλθε δηλαδή κι η συντέλεια του κυβερνοχώρου), αντικείμενο της έρευνας θα είναι αν οι τεχνολογικές πλατφόρμες «έχουν πετύχει δύναμη επί της αγοράς κι αν εμπλέκονται σε πρακτικές που έχουν μειώσει τον ανταγωνισμό, έχουν καταπνίξει την καινοτομία ή έχουν με άλλους τρόπους βλάψει τους καταναλωτές». Η αμερικανική δικαιοσύνη έχει ήδη επιβάλλει ένα πρόστιμο – μαμούθ ύψους 5 δισ. δολ. στο Facebook για την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του, ενώ μόλις πριν λίγες ημέρες η Google υποχρεώθηκε να καταβάλλει 13 εκ. δολ. για τον ίδιο λόγο με αφορμή την εφαρμογή Street View.

Η …δικομανία έχει καταβάλλει και την από δω μεριά του Ατλαντικού, απ’ όπου ξεκίνησε άλλωστε και η τάση κοντέματος των μεγάλων του διαδικτύου μέσω της δικαστικής οδού. Αναφερόμενοι στο παρελθόν, ξεχωρίζουν οι αποφάσεις και τα πρόστιμα κατά της Google, εναντίον του Google Android και της Microsoft, με αφορμή την προεγκατάσταση λογισμικού που ευνοούσε την κυριαρχία δικών τους εφαρμογών, έναντι ανταγωνιστικών, και φυσικά το πρόστιμο ύψους 13 δισ. ευρώ εναντίον της Apple για φοροαποφυγή.

Η νέα όμως έρευνα που ξεκίνησε η επίτροπος της ΕΕ υπεύθυνη για θέματα τήρησης της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, Μαργκρέτε Βεστάγκερ, η θητεία της οποίας λήγει τον Οκτώβριο, εναντίον της Amazon, εισάγει την αντιμονοπωλιακή έρευνα σε νέα και αχαρτογράφητα νερά. Αφορμή για την έρευνα είναι ο διπλός ρόλος της εταιρείας του Τζεφ Μπέζος τόσο ως τόπος αγοράς μέσω της πλατφόρμας που προσφέρει, όσο κι ως πωλητής χιλιάδων προϊόντων. Στο μικροσκόπιο της έρευνας θα βρεθούν οι τεχνικές που χρησιμοποιούσε η εταιρεία για να προωθεί τις δικές της πωλήσεις σε βάρος άλλων εταιρειών πώλησης ή και παραγωγής. Ειδικότερα, θα εξετασθεί πώς αξιοποιούσε τα μεγάλα δεδομένα που συσσώρευε από τις επισκέψεις εκατομμυρίων καταναλωτών προς όφελός της. Το θέμα έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον επειδή θα αγγίξει τα μεγάλα δεδομένα: ένα πεδίο άγνωστο στους νομοθέτες και τις ρυθμιστικές αρχές που διαφέρει κατά πολλούς και σημαντικούς τρόπους από τα παραδοσιακά στοιχεία ενεργητικού. Αποτελεί όμως ένα τεράστιας αξίας περιουσιακό στοιχείο.

Μένει ωστόσο να δούμε και την αντίδραση του Λευκοί Οίκου που δεν έχει δείξει να κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Ούτε και τώρα πρόκειται να το κάνει παρότι ο Τζεφ Μπέζος αγοράζοντας τη φιλελεύθερη εφημερίδα Washington Post και εξελίσσοντάς την σε προμαχώνα κατά του ολοκληρωτισμού που πρεσβεύει ο Τραμπ μετατράπηκε σε πολέμιο του αμερικανού προέδρου.

Η μαχητική στάση που τηρεί η αμερικανική κυβέρνηση υπερασπίζοντας τα αμερικανικά μονοπώλια φάνηκε στην περίπτωση του νέου φόρου που θα επιβάλλει η Γαλλία. Ο «ψηφιακός φόρος» ύψους 3% που αναμένεται να ψηφιστεί από μέρα σε μέρα, θα έχει όμως αναδρομική ισχύ από 1/1/2019, θα επιβαρύνει επιχειρήσεις με παγκόσμια έσοδα άνω των 750 εκ. ευρώ και ψηφιακές πωλήσεις στη Γαλλία άνω των 25 εκ. ευρώ. Από το ταμείο εκτιμάται ότι θα περάσουν γύρω στις 30 επιχειρήσεις, με τη συντριπτική τους πλειοψηφία να είναι αμερικανικές. Μεταξύ τους ωστόσο συμπεριλαμβάνονται Κινέζικες, Γερμανικές, Αγγλικές ακόμη και Γαλλικές τεχνολογικές επιχειρήσεις. Ο ψηφιακός φόρος δεν έγινε κατορθωτό να επιβληθεί σε επίπεδο ΕΕ λόγω των αντιδράσεων που πρόβαλαν η Σουηδία, η Φινλανδία, η Δανία και η Ιρλανδία. Παρόλα αυτά υπάρχουν άλλες χώρες έτοιμες να αντιγράψουν το γαλλικό παράδειγμα, όπως η Αγγλία που θα επιβάλει φόρο 2% στα έσοδα μηχανών αναζήτησης, πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης και τόπων αγοράς από τον Απρίλιο του 2020, ενώ θα ακολουθήσουν η Αυστρία, η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο.

https://www.cnbc.com/video/2019/07/26/breaking-president-trump-responds-to-frances-tax-on-american-companies-might-impose-wine-tax.html

Ο Λευκός Οίκος αποφάσισε να επέμβει πριν το φαινόμενο της φορολόγησης των μεγάλων του διαδικτύου προσλάβει μαζικές διαστάσεις. Έτσι, στις 10 Ιουλίου ξεκίνησε επίσημη έρευνα στις ΗΠΑ για να ελεγχθεί κατά πόσο ο ψηφιακός φόρος αποτελεί διάκριση εναντίον αμερικανικών εταιρειών, προκαλώντας τους δυσανάλογα υψηλή επιβάρυνση. Η έρευνα, που θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμη κι ένα έτος, διεξάγεται στο πλαίσιο όσων προβλέπει ένας εμπορικός νόμος του 1974. Τον ίδιο ακριβώς νόμο επικαλείται ο Τραμπ για να επιβάλει δασμούς εναντίον της Κίνας… Εύκολα μπορούμε να προβλέψουμε ότι σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι ο γαλλικός ψηφιακός φόρος εισάγει μεροληψία έναντι αμερικανικών εταιρειών θα ακολουθήσουν κυρώσεις και εμπορικοί δασμοί εναντίον της Γαλλίας.

Εν κατακλείδι, ενώ η έκβαση των δικαστικών διαμαχών παραμένει άγνωστη και σε κάθε περίπτωση θα αποδειχθεί ότι διεξάγεται πολύ αργά για να τιθασευθεί η μονοπωλιακή κυριαρχία των «μεγάλων του ίντερνετ» αυτό που δεν αμφισβητείται είναι η οργισμένη αντίδραση του Λευκού Οίκου απέναντι σε κάθε προσπάθεια να θιγούν τα αμερικανικά μονοπώλια.

Πηγή: Νέα Σελίδα

Επιτέλους, η Γαλλία φορολογεί τους μεγάλους του διαδικτύου!

Σιγά που θα καθόταν να περίμενε την Ευρωπαϊκή Ένωση η Γαλλία… Σε συνέχεια άλλων δηλώσεων που είχαν προηγηθεί ολόκληρο το 2018, την Κυριακή 20 Ιανουαρίου, ο υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λε Μερ ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου θα έχει τελειώσει η επεξεργασία και θα έχει παρουσιαστεί στην κυβέρνηση το σχέδιο επιβολής φορολογίας στις μεγάλες εταιρείες του διαδικτύου.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Παρότι η καμπάνα βαράει για τις GAFA όπως εν συντομία αποκαλούνται οι Google, Apple, Facebook και Amazon ο νέος φόρος που θα επιβληθεί αναδρομικά από την 1^η Ιανουαρίου θα ισχύσει για εκείνες τις εταιρείες που έχουν παγκόσμιες πωλήσεις άνω των 750 εκ. ευρώ και στη Γαλλία άνω των 25 εκ. ευρώ. Θα πρέπει να ισχύουν δε, και οι δυο όροι για να περάσουν από τη γαλλική εφορία οι διαδικτυακές εταιρείες.

Ο φόρος που θα τους επιβληθεί θα είναι συνάρτηση του επιπέδου των πωλήσεων τους κι άλλων κριτηρίων, ενώ δεν αναμένεται να ξεπερνάει το 5%. Η Γαλλία υπολογίζεται ότι έτσι θα μπορεί να εξασφαλίζει 500 εκ. ευρώ το χρόνο. Παρότι η απόφαση του Μακρόν είναι πολύ σωστή κι έχει ήδη αργήσει πρέπει να αναφερθεί ότι είναι σταγόνα στον ωκεανό των αστρονομικών κερδών που καταγράφουν οι μεγάλοι του διαδικτύου. Με βάση εκτιμήσεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο φόρος που πληρώνουν κυμαίνεται γύρω στο 9%, όταν οι υπόλοιπες παραδοσιακές εταιρείες φορολογούνται με συντελεστή 23%! Με βάση στοιχεία του Γαλλικού Πρακτορείου υπολογίζεται ότι τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα από το Facebook και τη Google κατά τη διάρκεια των ετών 2013-2015 για τις χώρες Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία είναι: 185 και 704 εκ. ευρώ, 227 και 583 εκ. ευρώ, 197 και 544 εκ. ευρώ, 179 και 370 εκ. ευρώ και 131 και 350 εκ. ευρώ, αντίστοιχα. Συνολικά λοιπόν μόνο οι πέντε αυτές χώρες από το ήμισυ των FAGA έχουν χάσει σε μια τριετία 3,5 δις. ευρώ.

Η απόφαση της Γαλλίας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επιβλήθηκε κατόπιν της πίεσης που ασκούν τα «κίτρινα γιλέκα», διεκδικώντας φορολογική δικαιοσύνη και κλείσιμο των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Τα Ηλύσια από τη μεριά τους κάνουν επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας μεταφέροντας το λογαριασμό εκτός των γαλλικών συνόρων, καθώς οι εταιρείες που θα πληγούν θα είναι κατά βάση αμερικανικές. Εξ ου κι οι αντιδράσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν εντός της ΕΕ, όπως για παράδειγμα εκ μέρους της Ιρλανδίας που σέρνει το χορό του φορολογικού ντάμπινγκ, υποστηρίζοντας ότι έτσι ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ που ξεκίνησε ο Τραμπ θα οδηγηθεί σε νέα ύψη.

Η πρωτοβουλία της Γαλλίας θα προκαλέσει ωστόσο αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ήδη, ο καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτζ ανακοίνωσε ότι προτίθεται και η χώρα του να φορολογήσει τις μεγάλες τεχνολογικές και διαδικτυακές εταιρείες, «παράλληλα με όσα θα πράξει η ΕΕ» όπως δήλωσε, κάνοντας έτσι σαφές ότι δεν θα περιμένει τους συμβιβασμούς των Βρυξελλών με την Ουάσιγκτον. Μένει να δούμε για πόσο καιρό ακόμη θα συζητούν οι Βρυξέλλες…

Πηγή: Νέα Σελίδα

Πρόστιμο – μαμούθ στη Google που άργησε δέκα χρόνια

Ακόμη δεν έχεις δει τίποτε, είναι η απάντηση που πέρασε από το μυαλό των ευρωπαίων ηγετών όταν κατά τη πρόσφατη επίσκεψή του στις Βρυξέλλες ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διαμαρτυρόταν για τη μεροληπτική στάση των ευρωπαϊκών αρχών εναντίον των αμερικανικών εταιρειών. Μέχρι που έσκασε η βόμβα του προστίμου ύψους 4,3 δισ. ευρώ ενάντια στη δημοφιλή μηχανή αναζήτησης Google!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η ανακοίνωση την Τετάρτη 18 Ιουλίου από την επίτροπο της ΕΕ για θέματα ανταγωνισμού Μαργκρίτ Βεστάγκερ του προστίμου εναντίον της Alphabet, της μητρικής εταιρείας της Google, ανεβάζει σε νέα επίπεδα τον οικονομικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, που ξεκίνησε ο Τραμπ, με την επιβολή δασμών σε πολλά και σημαντικά προϊόντα. Η Google ωστόσο, που πριν ένα χρόνο δέχτηκε κι άλλο πρόστιμο ύψους 2,4 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ήταν ιδανικός στόχος για δύο ακόμη λόγους: εξ αιτίας της γενικότερης προσπάθειας που καταβάλλει η Ευρώπη να περιορίσει την επιρροή των αμερικανικών τεχνολογικών γιγάντων ώστε να δημιουργηθεί ζωτικός χώρος για εταιρείες της ηπείρου κι επίσης, λόγω του ανοιχτού πολέμου στον οποίο βρίσκονται οι γερμανοί εκδότες με την Google, οι οποίοι (δικαίως) την κατηγορούν ότι καρπώνεται διαφημιστικά έσοδα από τη διαχείριση περιεχομένου που οι ίδιοι με κόστος παράγουν κι αναρτούν περιμένοντας να καλύψουν μέρος αυτού του κόστους. Μέχρι που έρχεται ο «αμερικάνος φίλος»…

Οι κατηγορίες παρόλα αυτά που εξαπέλυσε η δανή επίτροπος ήταν πέρα για πέρα εύστοχες κι εξαιρετικά αποκαλυπτικές καθώς δείχνουν ότι πίσω από υποτιθέμενες δωρεάν υπηρεσίες, όπως συγκεκριμένα το λειτουργικό σύστημα Android, που είναι εγκατεστημένο σε 2 δισ. κινητών συσκευών, κρύβεται ένας σκοτεινός κόσμος αθέατων στο κοινό μάτι χειρισμών και κατευθυνόμενων επιλογών. Η ευρωπαία επίτροπος κατηγόρησε την Google, δίνοντάς της 90 ημέρες προθεσμία να συμμορφωθεί, επειδή εν ολίγοις χρησιμοποίησε το Android ως όχημα για να επεκτείνει και να εδραιώσει την επιρροή της στις μηχανές αναζήτησης. Πρόκειται για πρακτική που έβλαψε ανταγωνιστικές εταιρείες όπως για παράδειγμα η μηχανή αναζήτησης του Firefox ή η DuckDuckGo, που επαίρεται για το σεβασμό που επιδεικνύει στην ιδιωτικότητα καθώς από την πρώτη της κιόλας σελίδα συστήνεται στον επισκέπτη ως «η μηχανή αναζήτησης που δε σε ακολουθεί». Συγκεκριμένα, η Google κατηγορείται ότι ως όρο για την εγκατάσταση στις συσκευές που λειτουργούν με λειτουργικό σύστημα Android της εφαρμογής Play Store, που είναι η πύλη για πρόσβαση σε άλλες εφαρμογές, έθετε την εγκατάσταση του browser Google Chrome, του YouTube και της μηχανής αναζήτησης Google. Από τη μεριά της η Google επικαλείται τη δυνατότητα των χρηστών να επιλέγουν, σε δεύτερο χρόνο πάντα, όποια μηχανή αναζήτησης επιθυμούν ακόμη και να κάνουν απεγκατάσταση των δικών της εφαρμογών. Αυτό είναι αναμφισβήτητα εφικτό και δε χρειάζεται να είμαστε μηχανικοί λογισμικού για να το κάνουμε. Το γεγονός ωστόσο ότι σχεδόν κανείς δεν το κάνει δείχνει ότι, όπως και με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, η ύπαρξη της δυνατότητας δεν αρκεί από μόνη της για να ασκηθεί ένα δικαίωμα.

Η Google πλέον καλείται να κάνει ότι έπραξε κι η Microsoft το 2004 όταν με μια αντίστοιχη απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετέτρεψε τον Internet Explorer και το Windows Media Player σε μία από τις πολλές δυνατές εφαρμογές των Windows. Έπαψε δηλαδή να είναι μια εξ ορισμού κι εκ των προτέρων εγκατεστημένη εφαρμογή. Αυτή ωστόσο η αλλαγή συνέπεσε, χωρίς να είναι η μοναδική ούτε καν η κύρια αιτία, με την περιθωριοποίηση του Internet Explorer στις επιλογές των χρηστών. Ο ίδιος κίνδυνος εγείρεται επομένως και τώρα για την Google, καθώς τα εύκολα κέρδη ύψους 111 δισ. για το 20117 που επέτρεπε η κατευθυνόμενη χρήση προσοδοφόρων, μέσω της διαφήμισης, εφαρμογών φτάνουν το τέλος τους.

Το πρόστιμο της ΕΕ εναντίον της Google αποκαλύπτει όχι μόνο τις μεθοδεύσεις της, αλλά και πόσο κενοί περιεχομένου είναι οι όρκοι που δίνουν οι ΗΠΑ στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Να σημειωθεί ότι στην άλλη όχθη του Ατλαντικού μια παρόμοια δικαστική έρευνα από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου έκλεισε το 2013! Συνάγεται επομένως ότι οι μονοπωλιακές πρακτικές της Google αναπτύχθηκαν υπό τη σκέπη και την ανοχή της αμερικανικής δικαιοσύνης. Με αυτό τον τρόπο φαίνεται όμως πόσο αποτυχημένη κι επικίνδυνη είναι μια σχεδόν θεμελιακή αρχή που διέπει τις δικαστικές αρχές των ΗΠΑ και τα επιφορτισμένα με την ευθύνη διασφάλισης του ανταγωνισμού θεσμικά όργανα. Είναι η αρχή της αυτορρύθμισης της αγοράς, βάσει της οποίας επαφίεται στις ίδιες τις εταιρείες να σεβαστούν τον ανταγωνισμό.

Από την άλλη κι η ΕΕ δεν μπορεί να επαίρεται για την αυστηρότητα που επιδεικνύει σε όσους παραβιάζουν τις αρχές του laissez-faire. Η μεροληψία της δεν αποδεικνύεται μόνο από τις σκοπιμότητες που συνοδεύουν το συγκεκριμένο πρόστιμο.

Αποδεικνύεται κατ’ αρχήν από την καθυστερημένη επιβολή του. Από το 2005 που η Google εξαγόρασε το Android, για να εισέλθει με τη βοήθειά του την αγορά των έξυπνων κινητών, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Το χειρότερο, έγινε ποτάμι ορμητικό και κυρίως ασυγκράτητο όπως δείχνει το γεγονός ότι είναι πλέον εγκατεστημένο στο 80% των συσκευών. Επί μια δεκαετία επομένως η Google διαμόρφωσε η ίδια τους όρους μιας αγοράς, με αποτέλεσμα πλέον όταν το λειτουργικό Android επιλέγεται από 23 διαφορετικούς κατασκευαστές συσκευών, ελάχιστα πράγματα να μπορούν να αλλάξουν ακόμη κι αν η Google συμμορφωθεί πλήρως με τις απαιτήσεις της ευρωπαίας επιτρόπου. Εν ολίγοις, είναι αργά για πρόστιμα…

Πηγή: εφημερίδα Νέα Σελίδα

Υπό την ανοχή των Βρυξελλών η φοροαποφυγή στην Ευρώπη

Ξεχωριστής σημασίας είναι ο νέος κύκλος αποκαλύψεων φοροαποφυγής με τη βοήθεια υπεράκτιων εταιρειών, που έγινε γνωστός ως Paradise Papers, κι όπου εμπλέκεται η αφρόκρεμα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι οφθαλμοφανή: Λεφτά υπάρχουν, οι φορολογικοί κανόνες ισχύουν μόνο για τους οικονομικά αδύνατους, η φορολογία μπορεί εύκολα να μειωθεί αν οι πλούσιοι πληρώσουν τους φόρους που καταβάλλουμε όλοι εμείς, η διάσωση των τραπεζών διέσωσε και τα στελέχη των τραπεζών, όπως ο Φωκίων Καραβίας της Eurobank, που είναι ένας από τους 130 Έλληνες που κοσμούν τη λίστα, κοκ.

Με αφορμή όμως τις νέες αποκαλύψεις για τη φοροαποφυγή στα εξωτικά νησιά (που συνολικά ανέρχεται σε 8,7 τρισ. δολ. ή το 11,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ) κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητη η θεσμοθετημένη φοροαποφυγή που συντελείται επί ευρωπαϊκού εδάφους και υπό την έγκριση των Βρυξελλών, με επίκεντρο κυρίως το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία και την Ιρλανδία. Πελάτες των ευρωπαϊκών φορολογικών παραδείσων είναι κυρίως αμερικανικές πολυεθνικές, όπως η Google.

Το τέχνασμα που χρησιμοποιούν το περιέγραψε στους New York Times αμερικανός οικονομολόγος που έχει εργαστεί επί μακρόν σε αυτό τον τομέα: Η Google λοιπόν πρώτα μετέφερε την πνευματική ιδιοκτησία των τεχνολογιών έρευνας και διαφήμισης στην εταιρεία συμμετοχών Google Ireland Holdings. Επέλεξε δε την Ιρλανδία όχι μόνο λόγω του ευνοϊκού φορολογικού της καθεστώτος αλλά για κάτι πιο σημαντικό κι ας μη φαίνεται με την πρώτη ματιά: Επειδή το Δουβλίνο επιτρέπει σε μια εταιρεία να είναι μεν στα ιρλανδικά φορολογικά μητρώα, αλλά να διοικείται από τις Βερμούδες που είναι σχεδόν στο μέσο του Ατλαντικού. Στη συνέχεια η Google Ireland Holdings δημιούργησε μια θυγατρική, την Google Ireland Limited, στην οποία παραχώρησε την άδεια να χρησιμοποιεί την τεχνολογία της ιρλανδικής μητρικής κι είναι αυτή η εταιρεία που εκχωρεί την άδεια σε όλες τις συνδεδεμένες εταιρείες της Google σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική. Κι αυτές οι εταιρείες πληρώνουν δικαιώματα στην Google Ireland Limited, η οποία στέλνει τα κέρδη στις Βερμούδες πληρώνοντας δικαιώματα στην Google Ireland Holding. Οι δουλειές στην Ασία αντίστοιχα υπάγονται σε μια παρόμοια εταιρεία με έδρα τη Σιγκαπούρη. Κατ’ αυτόν τον (καθόλα νόμιμο) τρόπο μόνο το 2015 κατέληξαν στις Βερμούδες κέρδη της Google ύψους 15,5 δισ. δολ. που ισοδυναμούσαν με ένα φορολογικό συντελεστή σχεδόν 0%!

Ωστόσο, καμία πολυεθνική δεν θα είχε καταφέρει να ξεγλιστράει από φορολογικές της υποχρεώσεις αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μιλώντας για τη γηραιά ήπειρο, επέβαλλε τη συμμόρφωση στους φορολογικούς κανόνες με την ίδια αυστηρότητα που επιβάλει, για παράδειγμα, στην Ελλάδα τα Μνημόνια. Δημιουργούσε δηλαδή άτεγκτους μηχανισμούς φορολογικής επιτροπείας, συνεχούς ελέγχου και οικονομικών κυρώσεων στα απείθαρχα μέλη.

Αλλά ποτέ δεν δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει…

Πηγή: Πριν