Ετικέτα: χρέος

Πολυνομοσχέδιο διαιώνισης της μνημονιακής φτώχειας και υποτέλειας

Το πολυνομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα και κατατέθηκε στη Βουλή την Παρασκευή 8 Ιουνίου είναι για την Αυγή «το τελευταίο πολυνομοσχέδιο πριν από την έξοδο από τα Μνημόνια», όπως γράφει σε ένα αδιάφορο «χτύπημα» της 1ης σελίδας. Συνεπώς, μικρό το κακό κι απομεινάρι ενός παρελθόντος που περνάει στην ιστορία οριστικά κι αμετάκλητα…

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο. Το πολυνομοσχέδιο με το οποίο θα κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση που αποτελεί προϋπόθεση για την έγκριση της εκταμίευσης της δόσης στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου, είναι το τελευταίο και πιο φαρμακερό καρφί στο φέρετρο της ελληνικής χρεοκρατίας, όχι λόγω των πολλών και σοβαρών αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνει, όπως άλλωστε περιελάμβανε κάθε άλλο πολυνομοσχέδιο που απαιτούσαν οι δανειστές από το πρώτο του 2010, μέχρι σήμερα. Το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφισθεί την Πέμπτη 14 Ιουνίου στη Βουλή ισοδυναμεί με όλεθρο στο διηνεκές επειδή μέσα σε λίγα μόλις άρθρα ολοκληρώνεται ένα οικονομικό έγκλημα που ξεκίνησε να σχεδιάζεται και να υλοποιείται τον Αύγουστο του 2015, όταν ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ παραδόθηκαν ολοσχερώς στους πιστωτές: την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, που μετατρέπεται σε εγγύηση για την αποπληρωμή των δανείων.

Στους δανειστές η δημόσια περιουσία

Η πρώτη πράξη ήταν η δημιουργία του υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, ΕΕΣΥΠ) με το νόμο 4389/2016, στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης  όπου πέρασε όλη η δημόσια περιουσία. Τα επιχειρήματα που επικαλούνταν τότε οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξεκίναγαν και τελείωναν με την ανάγκη καλύτερης διαχείρισης, αξιοποιώντας τα τρωτά της δημόσιας διοίκησης. Αποδεικνύεται πώς Τσακαλώτος, Χουλιαράκης και οι συν αυτώ συνειδητά εξαπατούσαν κι έριχναν στάχτη στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, γιατί αποκλείεται να μην είχαν ακούσει το  αίτημα των πιστωτών, που όλη η κοινωνία διαισθανόταν και φοβόταν από το 2010! Οι επόμενες δύο πράξεις που επιχειρούν να ναρκοθετήσουν κάθε μελλοντική πιθανότητα μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους με πράξεις κυρίαρχου κράτους (όπως περιγράφονταν στο πόρισμα της Επιτροπής αλήθειας του δημόσιου χρέους  το 2015, ή ακόμη και αδυναμίας αποπληρωμής) ορίζονται στο υπό ψήφιση πολυνομοσχέδιο.

Στο Γ’ Κεφάλαιο, άρθρο 109, προβλέπεται η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης, όπως (σοφά και καθόλου τυχαία) είχε προβλεφθεί από τον Αύγουστο του 2015 «προκειμένου να ληφθεί υπόψη η οντότητα που περιγράφεται στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης ως το ανεξάρτητο ταμείο που θα δημιουργηθεί από τοπ δικαιούχο κράτος μέλος για να διαχειρίζεται αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και να τα αξιοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Έκτοτε, «το Φεβρουάριο του 2017 συγκροτήθηκε σε σώμα το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της. Τον Ιανουάριο του 2018, οι συμμετοχές του δικαιούχου κράτους μέλους σε διάφορες εταιρείες μεταφέρθηκαν στην ΕΕΣΥΠ», όπως με σαφήνεια γράφεται στο προοίμιο.

Και περνάμε έτσι στο επίμαχα άρθρα, που μετατρέπουν την Ελλάδα κανονικά και με τον υπό ψήφιση σε αποικία χρέους:

14.2A Η ΕΕΣΥΠ αμετάκλητα και άνευ όρων:

14.2Α.1 εγγυάται στον ΕΜΣ την έγκαιρη εκπλήρωση από το δικαιούχο κράτος μέλος των υποχρεώσεων του δικαιούχου κράτους μέλους βάσει της σύμβασης.

14.2Α.2 υπόσχεται στον  ΕΜΣ ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή σε σχέση με τη Σύμβαση, η ΕΕΣΥΠ μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά βάσει αυτής της εγγύησης δεν θα υπερβαίνουν συνολικά τα 25.000.000.000 ευρώ.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: ότι κάθε φορά που δεν καταβάλλεται κάποια δόση οι πιστωτές στην πράξη θα κατάσχουν τμήματα της δημόσιας περιουσίας. Είναι επίσης και το γεγονός ότι το υπερταμείο του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε ένα ακόμη ανεξέλεγκτο κέντρο, που θα λειτουργεί σαν τοποτηρητής των συμφερόντων των πιστωτών. Αρκεί μια ματιά στις υποχρεώσεις και αρμοδιότητές του, όπως περιγράφονται στο πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα:

Η ΕΕΣΥΠ αναλαμβάνει την υποχρέωση να:

(i) παρέχει στον ΕΜΣ τις οικονομικές καταστάσεις του εξαμήνου (μη ελεγμένες) και ετήσιες (ελεγμένες σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης, όπως ισχύουν κάθε φορά), μόλις αυτές είναι διαθέσιμες και εν πάση περιπτώσει εντός της σχετικής περιόδου που καθορίζεται στον Εσωτερικό κανονισμό της ·

(ii) παρέχει στον ΕΜΣ οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με οποιοδήποτε γεγονός το οποίο εύλογα θα μπορούσε να αναμένεται να προκαλέσει την εμφάνιση ενός Γεγονότος Αθέτησης, εγκαίρως αφού λάβει γνώση (και τα τυχόν μέτρα που λήφθηκαν, εάν συντρέχει τέτοια περίπτωση, για την αποκατάστασή του) και

(iii) κοινοποιεί στον ΕΜΣ οποιαδήποτε πρόταση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ στη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ σε σχέση με τη δήλωση ή διανομή μερίσματος από την ΕΕΣΥΠ και των λεπτομερειών αυτής της πρότασης, με την υποβολή της σχετικής πρότασης στη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ και των λεπτομερειών οποιασδήποτε έγκρισης από τη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ για τη διανομή μερίσματος.

Με βάση αυτές τις προβλέψεις οι δανειστές θα έχουν συνεχή και πεντακάθαρη εικόνα για την αξία των «ασημικών». Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να επισπεύδουν σχέδια ιδιωτικοποιήσεων στο βαθμό που εξυπηρετούν συγκεκριμένες εταιρείες τους. Έτσι, οι οικονομικές καταστάσεις του υπερ-ταμείου θα μοιάζουν θα μοιάζουν με ένα διαρκώς ενημερωμένο κατάλογο προϊόντων, που θα κυκλοφορεί από μέιλ σε μέιλ κι από χέρι σε χέρι, κάνοντας την κρίση της Ελλάδας ευκαιρία εύκολου πλουτισμού κάθε απατεώνα που θα εμφανίζεται ως φιλόδοξος επενδυτής…

Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο Γ’ Κεφάλαιο του πολυνομοσχεδίου αποδεικνύει ότι η έξοδος από τα Μνημόνια δεν συμπίπτει με μια περίοδο αυξημένων δυνατοτήτων άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, όπως διατείνονται οι ΣΥΡΙΖΑίοι, προς άγραν αφελών. Το υπερ-ταμείο εγγυάται ότι η δημόσια περιουσία (από ακίνητα υπουργείων και μετοχές, μέχρι πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ) θα είναι αλυσοδεμένη στους όρους των πιστωτών επί πολλές δεκαετίες ακόμη.

Νέα αντιλαϊκά μέτρα

Δεν είναι ωστόσο μόνο η υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας στη διάθεση των πιστωτών• πράξη που ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία καθώς βουλευτές που εξελέγησαν στο όνομα του ελληνικού λαού χαρίζουν δημόσια περιουσία στους δανειστές. Ποιόν ρώτησαν; Από πού νομιμοποιούνται να ψηφίζουν ό,τι ζητάει ο κάθε Γιουνκέρ;

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει ακόμη πλήθος αντιλαϊκών μέτρων, που θα φτωχύνουν τον λαό. Οι συνέπειές τους δε, εκτείνονται πολύ πέραν της 20ης Αυγούστου 2018, όταν η κυβέρνηση θα γιορτάζει το «τέλος των μνημονίων», κερνώντας σανό ψηφοφόρους της και μη. Ορισμένα από τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο είναι τα εξής:

  1. Διευκόλυνση της ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού, για χάρη του ομίλου Λάτση. Συγκεκριμένα, σύσταση φορέα διαχείρισης της ομαλής λειτουργίας της επένδυσης, με ευθύνη την καθαριότητα, τη συγκέντρωση των απορριμμάτων, τον ηλεκτροφωτισμό, τη συντήρηση των υποδομών κ.α. που προφανώς θα είναι δημόσια έτσι ώστε τα κέρδη να είναι ιδιωτικά (Τμήμα Α, πολυνομοσχεδίου).
  2. Επιτάχυνση ιδιωτικοποίησης ηλεκτρικής ενέργειας. Το πολυνομοσχέδιο προσαρμόζει στα νέα δεδομένα το σχέδιο ξεπουλήματος της ΔΕΗ και εισόδου των ιδιωτών. Συγκεκριμένα, καθώς είναι θέμα χρόνου η ιδιωτικοποίηση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ «μειώνονται κατά 50% οι προς δημοπράτηση ποσότητες», καθώς κανένας ιδιώτης δεν θα επιτρέψει τη λεηλασία που γινόταν επισήμως στην παραγωγή της ΔΕΗ μέσω των δημοπρασιών, στο όνομα του ανοίγματος της αγοράς. (Άρθρο 42)
  3. Αυστηροποίηση του νόμου Κατσέλη για τους δανειολήπτες. Με βάση όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, παύει να ισχύει για τους δανειολήπτες που αιτούνται την υπαγωγή τους στο νόμο το τραπεζικό απόρρητο σε βάθος πενταετίας, ενώ σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής τουλάχιστον τριών μηνιαίων δόσεων, παύει να ισχύει η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων. (Κεφάλαιο Β’)
  4. Συγκέντρωση των αποθεματικών του δημοσίου σε έναν ενιαίο λογαριασμό. Στόχος είναι να τεθούν υπό τον έλεγχο του κράτους ποσά ύψους γύρω στα 6 δισ. που είναι σε λογαριασμούς εμπορικών τραπεζών, ώστε το δημόσιο να χτίσει το περίφημο «μαξιλαράκι ασφαλείας» που θα διευκολύνει την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους μετά τον Αύγουστο. Η ρευστότητα του δημοσίου ή οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, με άλλα λόγια, θα εγγυηθούν την ομαλή αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. (Τμήμα Ι’).

Ωστόσο, η εμβάθυνση και επέκταση της λιτότητας πολύ πέραν της 20ης Αυγούστου πετυχαίνεται με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Δράσης, που αποτελεί και το τελευταίο μέρος του πολυνομοσχεδίου. Συνολικά, είναι ένα ασφυκτικό πλαίσιο που προσδιορίζει από τώρα τη φορολογική και δημοσιονομική πολιτική της επόμενης 5ετίας, διευκολύνοντας μια κυβέρνηση της ΝΔ να μην ψηφίσει κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο! Θα είναι περιττό και αχρείαστο…

Νέα …μεσοπρόθεσμη λιτότητα

Εν συντομία, το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο που δεν αναιρεί, ούτε καν χαλαρώνει αλλά κάνει ακόμη πιο επιθετική την ισχύουσα μνημονιακή πολιτική προβλέπει, μεταξύ άλλων τα εξής:

  • Μείωση των συντάξεων μέσω αναπροσαρμογής στις κύριες συντάξεις, περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις επικουρικές συντάξεις έως και 18% του ύψους της καταβαλλόμενης σύνταξης, κ.α. Ως αποτέλεσμα θα επιφέρουν στο κράτος εξοικονομήσεις ύψους 12,5 δισ. ευρώ από το 2019 ως το 2022. Αφού δηλαδή θα έχουμε βγει από τα μνημόνια…
  • Αύξηση φόρων μέσω κυρίως της μείωσης του αφορολόγητου που ως αποτέλεσμα θα έχουν αυξημένα έσοδα για το κράτος και απώλειες για τους πιο φτωχούς μισθωτούς και συνταξιούχους 6,04 δισ. ευρώ όπως φαίνεται και στον πίνακα. Κι αυτές οι μειώσεις θα εφαρμοστούν μετά την έξοδο από τα μνημόνια…
  • Διαιώνιση της υπερχρέωσης. Το 2022 το δημόσιο χρέος θα ανέρχεται στα 318,7 δισ. ευρώ (από 315 δισ. ευρώ το 2016), ενώ το ύψος των ποσών που θα καταβάλλει ετησίως σε ρευστό για τόκους το ελληνικό δημόσιο θα φτάνει τα 6,9 δισ. ευρώ, από 5,6 δις. ευρώ που πληρώναμε το 2016.
  • Νέες ιδιωτικοποιήσεις που θα σημάνουν ακριβότερα τιμολόγια για τους πολίτες και κέρδη για τους ιδιώτες οι οποίο θα πάρουν στα χέρια τους σε εξευτελιστικές τιμές περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας. Το σύνολο των εσόδων μεταξύ 2018 και 2022 εκτιμάται σε 3,95 δις. ευρώ.

 

 

 

Πηγή: Kommon

Χαστούκι στην κυβέρνηση η απόφαση του Γιούρογκρουπ

Σε παταγώδη αποτυχία οδηγήθηκε ο κυβερνητικός σχεδιασμός με την απόφαση του Γιούρογκρουπ στις 15 Ιουνίου 2017, καθώς το οικονομικό επιτελείο δεν εξασφάλισε το παραμικρό απ’ όσα ήλπιζε.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Οι λεπτομέρειες της απόφασης περιγράφουν ένα ακόμη κυβερνητικό Βατερλώ, μια παταγώδη αποτυχία, εφάμιλλη των διαψεύσεων που ένιωσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 που εναπόθεταν τις ελπίδες τους στο έλεος των δανειστών!

Το πλάνο του Μαξίμου στην πλήρη του ανάπτυξη περιελάμβανε τα εξής βήματα: 1) ψήφιση του 4ου μνημονίου με νέα μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ 2) ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης που θα έπρεπε να είχε κλείσει από τον Φεβρουάριο του 2016 ειρήσθω εν παρόδω 3) ανακοίνωση από το Eurogroup μέτρων ελάφρυνσης του χρέους 4) δημοσίευση ευνοϊκής έκθεσης βιωσιμότητας για το χρέος από το ΔΝΤ 5) ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και 6) έξοδο στις αγορές με την έκδοση ομολόγων με επωφελείς όρους. Στο τέλος αυτών των βημάτων, που το καθένα προϋπέθετε το προηγούμενο, εξασφαλιζόταν ότι με το τέλος του τρέχοντος προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018, η Ελλάδα θα μπορούσε να εξασφαλίσει την κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών από τις αγορές. Δεν θα είναι, με άλλα λόγια, αναγκασμένη να προσφύγει σε ένα νέο μνημόνιο, ούτε καν σε πιστοληπτική γραμμή, όπως αυτή που συζητούσε ο Σαμαράς το 2014.

Από όλα τα παραπάνω βήματα αυτό που με ευκολία ολοκληρώθηκε ήταν το πρώτο: η ψήφιση από τους πάντα πρόθυμους βουλευτές των ΣΥΡΙΝΕΛ ενός 4ου μνημονίου, με μέτρα λιτότητας τα οποία εκτείνονται ακόμη και ως το 2023, όπως μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, χαλάρωση των προϋποθέσεων για ομαδικές απολύσεις, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, κ.α. Επιπλέον, το δεύτερο μέτρο που εξασφαλίσθηκε ήταν η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, με βάση την απόφαση του Γιούρογκρουπ της 15ης Ιουνίου. Κι αυτό μάλιστα ολοκληρώθηκε επειδή η Ελλάδα έπρεπε να περάσει από το ταμείο για την πληρωμή ομολόγων: εκείνων που κατέχουν ιδιώτες επενδυτές (2,1 δισ. στις 17/7), η ΕΚΤ (3,9 δισ. στις 20/7) κ.α. Μάς δάνεισαν δηλαδή για να τους ξεχρεώσουμε…

Τρεις εβδομάδες για ζύμωση

Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν στον αέρα, με τη δήλωση του υπουργού Οικονομίας Δ. Παπαδημητρίου που έκρινε ανέντιμη τη συμπεριφορά του Σόιμπλε (πιθανά γιατί άλλα τους έταξε ιδιωτικώς και άλλα έκανε επισήμως) να αποδίδουν πολύ πιο πιστά το κλίμα στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Δημόσια ωστόσο η κυβέρνηση γι’ άλλη μια φορά μίλησε για επιτυχία κι ας ήταν ίδια η απόφαση της 15ης Ιουνίου με αυτή στις 22 Μαΐου, την οποία απέρριψε. Είτε για να βρει χρόνο να την «πουλήσει» καλύτερα στο εσωτερικό είτε γιατί ευελπιστούσε σε μια βελτίωσή της σε εκείνη την περίπτωση που θα οδηγούταν το «ελληνικό ζήτημα» στη Σύνοδο Κορυφής. Ενδεχόμενο που αποκλείστηκε εκ μέρους των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Για λόγους αυτονόητους… Γιατί η ίδια λύση της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» εμφανίζεται κάθε φορά από το Μαξίμου ως σωτήρια μέχρι να αποδειχθεί το προφανές: ότι και οι υπουργοί Οικονομικών στο  Γιούρογκρουπ δεν παίρνουν εντολές από τους ομοκρέβατούς τους…

Να τονιστεί επιπλέον πώς κανένα από τα παραπάνω μέτρα δεν έχει φιλολαϊκό πρόσημο. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ποσοτική Χαλάρωση της ΕΚΤ, κι η οποία κοντεύει να εμφανιστεί ως η νέα Μεγάλη Ιδέα του έθνους, το μόνο που θα σημάνει θα είναι την αγορά από την Φρανκφούρτη ομολόγων ύψους 3 δισ. ευρώ από τις τράπεζες. Ούτε χρήμα στην αγορά θα κυλήσει, ούτε προσλήψεις θα γίνουν για να μειωθεί η ανεργία… Κι όσο για την έξοδο στις αγορές την έκανε και ο Α. Σαμαράς ακριβώς πριν 3 χρόνια. Γιατί τώρα να ανοίξουμε σαμπάνιες;

Τα παραπάνω μέτρα ήταν τόσο στενά αλληλεξαρτώμενα, με την ψήφιση του 4ου Μνημονίου να ανοίγει αυτόματα το δρόμο για τα επόμενα, σύμφωνα με όσα ήλπιζαν και δήλωναν οι κυβερνητικοί, ώστε η Αυγή κυκλοφόρησε στις 7 Ιουνίου με τίτλο «Ξεχάστε τα μέτρα χωρίς λύση για το χρέος». Λύση για το χρέος δεν ήρθε, ούτε καν αυτή η ψοφοδεής που περίμεναν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αλλά τα μέτρα έμειναν για να έρθουν πολύ σύντομα κι άλλα…

Η απόφαση του Γιούρογκρουπ ισοδυναμεί με κόλαφο για τον ΣΥΡΙΖΑ για τους ακόλουθους λόγους:

  1. Η περίφημη «ελάφρυνση» του χρέους, έμεινε στα χαρτιά, όπως εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί. Ούτε 1, ούτε 2, ούτε 3, αλλά 4 φορές παραπέμπει η τελευταία συμφωνία του Γιούρογκρουπ στην απόφαση του Γιούρογκρουπ του Μαΐου του 2016. Τότε είχε περιγραφεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια ένα πολύ σαφές πλαίσιο ρύθμισης που συνέδεε χρονικά τα μεσοπρόθεσμα μέτρα με την ολοκλήρωση του προγράμματος. Δηλαδή μετά τον Αύγουστο του 2018. Κι ας υποσχόταν ό,τι του κατέβαινε ο κάθε πολιτικός απατεώνας…

Μέτρα κενά περιεχομένου

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα απέχουν πολύ από τις προσδοκίες που δημιουργεί η κυβέρνηση για το πραγματικό τους αντίκρισμα, έτσι ώστε να κρύψει τη στροφή 180 μοιρών που έχει κάνει εγκαταλείποντας το αίτημα της διαγραφής του χρέους και τις δυνατότητες που της παρείχε το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας. Μια έκθεση που τεκμηρίωνε νομικά και με επάρκεια τη δυνατότητα μονομερούς διαγραφής του συνόλου του χρέους. Άνθρακες επομένως είναι ο θησαυρός της «ελάφρυνσης» του χρέους στον οποίο η κυβέρνηση έχει εναποθέσει τις ελπίδες της.

Τα μέτρα «ελάφρυνσης» ωστόσο μπορεί επί της ουσίας να είναι αδιάφορα θα χρησίμευαν όμως για να διευκολύνουν την κυβέρνηση να ευελπιστεί ότι θα βγει στις αγορές με αξιοπρεπείς όρους. Να διεκδικήσει δηλαδή ένα χαμηλό επιτόκιο, τόσο άμεσα, στο πλαίσιο μιας πιλοτικής εξόδου, όσο και μετά από ένα χρόνο, ώστε να μπορεί να υπόσχεται ότι δεν έχει ανάγκη ένα νέο Μνημόνιο. Άλλες ωστόσο ήταν οι βουλές ων πιστωτών… Δεν της έκαναν ούτε αυτή τη χάρη, δείχνοντας ότι η υποταγή δε φέρνει ανταμοιβή, αλλά επιπλέον πιέσεις για αντιλαϊκά μέτρα! Νέοι κύκλοι λιτότητας και υπερχρέωσης!

  1. Η επανάληψη στο τελικό ανακοινωθέν της συνόδου ότι τα μέτρα θα εφαρμοστούν στο βαθμό που είναι αναγκαία (“to the extent necessary”), φράση που υπήρχε και στην απόφαση του Μαΐου του 2016, υποδηλώνει ότι δεν είναι σίγουρο τίποτε! Ούτε ακόμη κι η ελάφρυνση που διατυπώνεται ως ευχή, στο πλαίσιο των μεσοπρόθεσμων μέτρων.
  2. Η κυβέρνηση δεν έλαβε ούτε τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα (ANFA & SMP). Ήταν μέτρο που οι Ευρωπαίοι το είχαν υποσχεθεί από το 2012 και 5 χρόνια μετά εξακολουθούν να παραπέμπουν την υλοποίησή του στο απώτερο μέλλον. Μάλιστα να την εντάσσουν στο πλαίσιο μιας μελλοντικής αναδιάρθρωσης.
  3. Η επέκταση των ωριμάνσεων κατά 15 χρόνια την οποία διαφημίζει η κυβέρνηση ως κέρδος δεν αποτελεί δέσμευση, αλλά ένα ακόμη πιθανό ενδεχόμενο. Μπορεί δηλαδή να συμβεί, μπορεί και να μη συμβεί, όπως μπορεί και να έχει μικρότερη χρονική διάρκεια. «Μεταξύ 0 και 15 ετών» αναφέρει κατά λέξη η απόφαση.

Κόφτης χρέους για δημιουργία εντυπώσεων

  1. Ο κόφτης χρέους είναι μια απάτη! Το όριο διατήρησης των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών κάτω από 15% μεσοπρόθεσμα και κάτω του 20% στη συνέχεια δεν σήμαινε ότι κάθε ευρώ πάνω από αυτό το όριο θα διαγραφόταν! Σήμαινε μια εσωτερική αναδιάρθρωση με κάθε ευρώ πάνω από αυτό το όριο να αποπληρώνεται την επόμενη ή τις επόμενες χρονιές. Αυτό δε το μέτρο ψηφίσθηκε τον Μάιο του 2016, ως εναλλακτικός ορισμός της βιωσιμότητας καθώς ο κοινά αποδεκτός θα έβγαζε το ελληνικό χρέος μη βιώσιμο, κι όχι για να ανασάνει ο κρατικός προϋπολογισμός. Αλλά για να εξασφαλισθεί η ομαλή αποπληρωμή του χρέους. Το σημαντικότερο ωστόσο, αξιολογώντας τη σημασία του, είναι πώς μόνο δύο έτη, το 2022 και το 2023 οι αποπληρωμές υπερβαίνουν αυτό το όριο (19% και 16,3%, αντίστοιχα) απαιτώντας την ενεργοποίηση του «κόφτη» ή καλύτερα του μηχανισμού εσωτερικών μετακινήσεων.
  1. Η αναπτυξιακή ρήτρα είναι κενή περιεχομένου. Η γαλλική πρόταση, όπως την εξέθεσε ο υπουργός Οικονομικών του Μακρόν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, υιοθετήθηκε ως ένα ενδεχόμενο για μια πιθανή μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους προς τους Ευρωπαίους. Δεν πρόκειται παρόλα αυτά για κάτι καινούργιο. Ρήτρα ανάπτυξης είχαν και τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν τον Φεβρουάριο του 2012 μετά την αναδιάρθρωση, χωρίς να οδηγούν σε μείωση του χρέους. Με τα λόγια του ίδιου του γάλλου υπουργού, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του μετά το τέλος του Γιούρογκρουπ, «είναι απλώς ένας ευέλικτος μηχανισμός που επιτρέπει να προσαρμόζεται ο ρυθμός των πληρωμών με τις δυνατότητες αποπληρωμής της Ελλάδας που θα βρίσκονται σε συνάρτηση με τα επίπεδα της ανάπτυξης». Υπό συγκεκριμένους όρους ωστόσο είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς σε περιόδους ανάπτυξης οδηγεί σε αύξηση των αποπληρωμών, φρενάροντας σε δεύτερο χρόνο τη μεγέθυνση.

  1. Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ ισοδυναμεί με επιπλέον λιτότητα! Η συμφωνία για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% μέχρι το 2022 και «ίσο είτε ανώτερο αλλά κοντά στο 2% του ΑΕΠ την περίοδο από το 2023 ως το 2060» (με τέτοια σαφήνεια άντε να πει μετά κάποιος υπουργός ότι δεν το κατάλαβε…) θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις κοινωνικών δαπανών και περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις. «Οικονομικό αναλφαβητισμό» χαρακτήρισε με tweet του ο οικονομολόγος Ντάνι Ρόντρικ την απαίτηση για τόσο υψηλά πλεονάσματα σε μια χώρα με ανεργία που υπερβαίνει το 20%! Η διαιώνιση των πλεονασμάτων ισοδυναμεί με φτωχοποίηση στο διηνεκές. Η αλήθεια εδώ βέβαια είναι ότι η «υποχρέωση» για πλεονάσματα ύψους 2% μεταξύ 2023 και 2060 προέρχεται από τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο της ΕΕ και ειδικότερα όσα προβλέπει το εαρινό εξάμηνο. Η παραμονή στο περιλάλητο «σπίτι των λαών» είναι που πρωτευόντως επιβάλλει τη φτωχοποίηση…

Στα ύψη τα ληξιπρόθεσμα

  1. Τα αναπτυξιακά κονδύλια που υπόσχεται το Γιούρογκρουπ ύψους 970 εκ. ευρώ για τη περίοδο 2017-2020 δεν είναι νέα κονδύλια. Περιλαμβάνονται στα «κονδύλια συνοχής», όπως με σαφήνεια περιγράφει η απόφαση του Γιούρογκρουπ. Όσο ευνοήθηκαν εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι από τα 11 δισ. ευρώ τα οποία κινητοποιήθηκαν από τον Ιούλιο του 2015, όπως αναφέρεται, άλλο τόσο θα γευτούν και τα 970 εκ. που είναι το 20% όσων θα πληρώσουν από την τσέπη τους οι φορολογούμενοι λόγω των νέων μέτρων του 4ου Μνημονίου.
  2. Τα ποσό της δόσης συνολικού ύψους 8,5 δισ. πράγματι υπερβαίνει τις αποπληρωμές χρέους περίπου 7 δισ. ευρώ. Αυτή η διαφορά ανέρχεται σε 1,5 περίπου δισ. ευρώ και υποτίθεται πώς θα καλύψει ληξιπρόθεσμα του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, θα χρησιμεύσουν ως απόθεμα ρευστού για «να υποστηρίξουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών και να διευκολύνουν την πρόσβαση στις αγορές». Μόνο που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ανέρχονται σε 3,9 δισ. ευρώ. Είναι δηλαδή υπερδιπλάσιες των επιπλέον χρημάτων, που κι αυτά τα δανειζόμαστε… Επομένως δεν φτάνουν ούτε για να καλυφθούν τα μισά από τα ληξιπρόθεσμα… Κατά συνέπεια το ελληνικό Δημόσιο, παρά τη γενναιοδωρία των δανειστών, θα συνεχίσει να χρωστάει ιδιώτες και νοικοκυριά!

Εν κατακλείδι, η ήττα της κυβέρνησης που ενώ ψήφισε τα πάντα στο τέλος οι πιστωτές την άδειασαν, δείχνει ότι ο μοναδικός ασφαλής δρόμος για την ελάφρυνση του χρέους παραμένει η διαγραφή του, με μονομερείς όρους κυρίαρχου κράτους. Επίσης η ανατροπή κάθε κυβέρνησης που είναι άβουλο και τυφλό όργανο των πιστωτών όπως είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα kommon

 

Συμφωνία – κόλαφος για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα

Ήττα κατά κράτος δέχθηκε η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρήσει να αμβλύνει τις απαιτήσεις των δανειστών μέσω των διαπραγματεύσεων. Ο «λευκός καπνός» που βγήκε κατά τον Ευκλ. Τσακαλώτο από το Χίλτον τις πρώτες πρωινές ώρες ήταν από την καύση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που θα αποτεφρώνονται επί χρόνια, ακόμη και μετά τη λήξη του τρέχοντος χρηματοδοτικού προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018. Ένα νέο μνημόνιο χωρίς λεφτά υπέγραψαν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ….

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όπως έχει συμβεί ξανά και ξανά από το 2010 η συμφωνία έκλεισε με την κυβέρνηση να αποδέχεται όλους μα όλους τους όρους των δανειστών. Και τώρα, 15 μήνες μετά τον Φεβρουάριο του 2016 οπότε έπρεπε να είχε κλείσει επισήμως η αξιολόγηση, η κυβέρνηση επιχειρεί να κρύψει την ήττα της και να χρυσώσει το χάπι με κάποιες ανούσιες υποσχέσεις για το χρέος και τα περίφημα αντίμετρα. Πρόκειται για επιχείρηση συγκάλυψης ενός νέου βαθιά αντιλαϊκού πακέτου μέτρων, που διαψεύδει τις αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι δεν θα έρθουν νέα μέτρα. Τελευταία φορά που ακούστηκε ήταν μετά το αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που ψηφίστηκε τον Μάιο του 2016 για να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου και πιο πρόσφατα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που δήλωνε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 25 Ιανουαρίου 2017 ότι η κυβέρνησή του δε θα νομοθετήσει μέτρα για μετά το 2018… (Εδώ η συνέντευξη) Όπως πάντα …τέρας συνέπειας ο πρωθυπουργός!

Τα νέα, 50 στον αριθμό, προαπαιτούμενα μέτρα (αντίθετα με τα αντίμετρα για την εφαρμογή των οποίων θα αποφασίσει το ΔΝΤ και τις κενές περιεχομένου υποσχέσεις για το χρέος) είναι ήδη εδώ και τις επόμενες ημέρες, στις 15 Μαΐου για την ακρίβεια, θα μπουν στη Βουλή για να ψηφισθούν από τους πάντα πρόθυμους και έτοιμους για όλα βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η διαδικασία δε θα είναι, όπως πάντα από το 2010, εξπρές  για να μη προλάβει κανείς να διαβάσει κι έτσι να μην αντιδράσει.

Σε αδρές γραμμές και με βάση δημοσιεύματα, χωρίς δηλαδή ακόμη να έχουμε δει το κείμενο της συμφωνίας και το σχέδιο νόμου που με βεβαιότητα θα κρύβουν «διαμάντια», κυβέρνηση και δανειστές χτυπούν σε 5 μέτωπα: μείωση συντάξεων, αύξηση φορολογίας, μείωση κοινωνικών δαπανών, πλήγμα σε εργασιακά και ιδιωτικοποιήσεις. Μεταξύ άλλων λοιπόν η νέα, άθλια συμφωνία περιλαμβάνει:

Νέα μείωση συντάξεων

Στο στόχαστρο (κι ως όρο για τη χορήγηση της δόσης ύψους 7 δισ. ευρώ που θα επιτρέψει την απρόσκοπτη πληρωμή δανειακών υποχρεώσεων ύψους 7,4 δισ. ευρώ που λήγουν τον Ιούλιο) για μια ακόμη φορά τίθενται περίπου 900.000 συνταξιούχοι που παίρνουν κύρια σύνταξη μεγαλύτερη των 700 ευρώ. Η μεσοσταθμική μείωση που θα δεχθούν είναι περίπου 9% και θα φτάσει ακόμη και 18% (σε κύριες και επικουρικές συντάξεις). Κι όλα αυτά για να πληρωθεί το δημόσιο χρέος…

Μείωση αφορολόγητου

Όσοι ήλπιζαν να παραιτηθεί ο αρμόδιος υπουργός υλοποιώντας παλιότερη δήλωσή του, για την περίπτωση που θα μειωθεί το αφορολόγητο, θα περιμένουν πολύ ακόμη…

Στη συμφωνία περιλαμβάνεται η μείωση του αφορολόγητου από 8.636 ευρώ σε 5.681 που θα τεθεί σε ισχύ από 1/1/2020 ή από 1/1/2019 αν δεν υλοποιηθούν οι στόχοι. Η δραστική μείωση του αφορολόγητου που θα πλήξει ακόμη και τους μικροσυνταξιούχους των 474 ευρώ θα προκαλέσει μια μέση επιβάρυνση άνω των 600 ευρώ. Επομένως, 1 σύνταξη το χρόνο θα αφαιρείται και θα πηγαίνει στα δημόσια ταμεία καθ’ υπόδειξη των πιστωτών και κατ’ αποδοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΝΕΛ, έτσι ώστε να εξοικονομούνται 1,8 δισ. ευρώ ετησίως. Ιερός σκοπός… Να βγουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να το πουν στις λαϊκές αγορές και στις ουρές των τραπεζών να εισπράξουν το θαυμασμό του κόσμου…

Μείωση κοινωνικών δαπανών

Επειδή δεν έφτανε η μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου για να επιτευχθούν τα αναγκαία πλεονάσματα Τσακαλώτος και δανειστές συμφώνησαν σε περικοπές των επιδομάτων ανεργίας (από το «εξωφρενικό» ποσό των 360 ευρώ), τέκνων, φτώχειας, φυσικών καταστροφών, ακόμη και του επιδόματος θέρμανσης., ακόμη και της έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες. Τέτοιος οίστρος περικοπών θα τον ζήλευε ακόμη κι η Θάτσερ!

Πλήγμα στις εργασιακές σχέσεις

Με τη νέα συμφωνία απορρυθμίζεται παραπέρα η αγορά εργασίας, προς διάψευση της κυβέρνησης που δηλώνει ότι δεν υποχώρησε στις απαιτήσεις του ΔΝΤ για απελευθέρωση των απολύσεων. Με βάση όσα συμφωνήθηκαν σε τεχνικό επίπεδο θα καταργηθεί η υπουργική απόφαση που απαιτείτο μέχρι τώρα για την έγκριση των ομαδικών απολύσεων. Στη θέση της θα εφαρμοστεί ένα σύστημα προειδοποίησης (;). Επίσης με τη συμφωνία καταργείται το υπουργικό βέτο στις ομαδικές απολύσεις. Η κυβέρνηση επομένως δεν άφησε ανέγγιχτο το ισχύον σύστημα. Επίσης απέτυχε να επαναφέρει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες παραμένουν απαγορευμένες μέχρι τη λήξη του προγράμματος…

Η κυβέρνηση υποχώρησε και στο ζήτημα των κυριακάτικων αργιών. Στο εξής τα εμπορικά θα μένουν ανοιχτά γύρω στις 30 Κυριακές ετησίως, όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Δημήτρης Παπαδημητρίου κι έφτασε μάλιστα στο σημείο να το χαρακτηρίσει ως μέτρο εκσυγχρονισμού. Εξ ίσου αρνητικό είναι πώς το μέτρο θα εφαρμοσθεί σε Αθήνα, Πειραιάς και μέχρι το Σούνιο με το πρόσχημα ότι είναι τουριστικές περιοχές κι επίσης πέριξ του αεροδρομίου, ευνοώντας τα πολυκαταστήματα που βρίσκονται εκεί. Ανάλογη δήλωση είχε κάνει στο παρελθόν κι ο τότε υπουργός Ανάπτυξης, Γ. Σταθάκης. Ας μην πουν επομένως ότι σύρθηκαν σε αυτή την απόφαση… Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, βάσει της οποίας έχει κριθεί αντισυνταγματικό το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων πάνω από 8 Κυριακές ετησίως.

Πλήγμα στην απασχόληση θα σημάνει και το πλαφόν που εισάγεται στον αριθμό των συμβασιούχων του δημοσίου. Ο αριθμός τους πρέπει να μειωθεί από 49.448 τον 12/2016 σε 49.104 τον 12/2017 και σε 48.420 τον 12/2019.

Ακόμη περισσότερα ξεπουλήματα

Τέλος, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος θα αποβεί και η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο του 2018, όπως και η επανέναρξη της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης του 66% της ΔΕΣΦΑ.

Η παράδοση στους ιδιώτες των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ θα υλοποιηθεί στο πλαίσιο απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2016 και επανέφερε αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, βάσει των οποίων η ΔΕΗ έπρεπε να κοντύνει και στο όνομα του ανταγωνισμού να μπουν στην αγορά κι άλλοι παίκτες.

Σε όφελος των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων θα λειτουργήσει και η πώληση μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων εκτός φαρμακείων. Είναι ένα γνήσια νεοφιλελεύθερο μέτρο που το είχε προτείνει ο ΟΟΣΑ και μετά από πολλές αναβολές υιοθετείται…

Δραματικές συνέπειες

Η υλοποίηση των παραπάνω μέτρων δε θα δώσει ώθηση στις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας, όπως μονότονα επαναλαμβάνουν οι κυβερνητικοί κάνοντας με θέρμη τα στοιχειά …στιχάκια. Το αποτέλεσμα θα είναι επιζήμιο όπως επιζήμιες ήταν οι επιπτώσεις και από την ψήφιση των 200 μεταρρυθμίσεων εκ μέρους της κυβέρνησης Τσίπρα από το καλοκαίρι του 2015, σύμφωνα με όσα έγραψε στο προσωπικό του μπλογκ ο επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί, επαινώντας την κυβέρνηση για την υποταγή της.

Η ψήφιση της νέας συμφωνίας από τη Βουλή που θα ανοίξει το δρόμο για να συζητηθεί στο Γιούρογκρουπ στις 22 Μαΐου και να δοθεί έτσι ντο πράσινο φως που θα επιτρέψει την εκταμίευση της δόσης, θα οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε μεγαλύτερη εξαθλίωση. Η ακραία φτώχεια, που ήδη πλήττει 1,5 εκ. άτομα ή το 13,6% της κοινωνίας από 2,2% το 2009 και 8,9% το 2011, όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ (εδώ ολόκληρη) θα χτυπήσει κόκκινο.

Γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα kommon

 

20η Φεβρουαρίου, η μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα παραδίνεται

debtΤο θέμα δεν είναι αν, το θέμα είναι πότε η κυβέρνηση θα υπογράψει φαρδιά πλατιά τη νέα συνθηκολόγηση, ελπίζοντας να πάρει το πράσινο φως των θεσμών για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης από το επόμενο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, στις 20 Φεβρουαρίου.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Έτσι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, στις 20 Φεβρουαρίου 2017, στην επέτειο της υπογραφής της πρώτης συνθηκολόγησης με τους δανειστές, στις 20 Φεβρουαρίου 2015 που προεξόφλησε όλες τις μετέπειτα εξελίξεις (3ο μνημόνιο, νέα μέτρα, κλπ.) θα καταφέρουν ένα νέο πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων ενταφιάζοντας συντάξεις, εισοδήματα και δημόσια περιουσία ακόμη και για μετά το 2018! Κι αυτό θα γίνει χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα κλείσει η αξιολόγηση, ούτε καν αν θα δοθούν ως επικοινωνιακό αντίβαρο μέτρα όπως η ένταξη στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ (ποσοτική χαλάρωση) και το μεσοπρόθεσμο πακέτο ελάφρυνσης του χρέους.

Το πρόβλημα, ωστόσο, όπως συνέβαινε πάντα από το 2010, το έχουν οι δανειστές κι όχι η Ελλάδα. Στον πίνακα φαίνονται οι λήξεις του δημοσίου χρέους για το επόμενο διάστημα, εξαιρουμένων των εντόκων γραμματίων.

Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης (που έπρεπε να είχε γίνει από τον Φεβρουάριο του 2016) και η απελευθέρωση των δόσεων αν κάποιους επείγει είναι το ΔΝΤ που βιάζεται να αποπληρωθεί τα χρήματα που προσέφερε με το δεύτερο δάνειο το 2012. Επίσης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που διατηρεί ομόλογα τα οποία δεν «κουρεύτηκαν» με την αναδιάρθρωση του 2012.

Επιπλέον, τους ιδιώτες ομολογιούχους που κι αυτοί με το «έτσι θέλω» εξαιρέθηκαν από το PSI στο οποίο ωστόσο εντάχθηκαν παρά τη θέλησή τους ασφαλιστικά ταμεία για να χάσουν 14 δισ. ευρώ από την περιουσία τους και μικροομολογιούχοι που καταστράφηκαν.

Επομένως, όλη η αγωνία για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ως διακύβευμα έχει την ομαλή αποπληρωμή των δανειστών: ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΜΣ και κεφάλαια – γύπες που κρατούν τα ομόλογα.

Κι ενώ το ζητούμενο δεν είναι τίποτε άλλο από την εξόφληση των δανειστών (να μας δώσουν δηλαδή χρήματα για να τους τα επιστρέψουμε) τα μέτρα που απαιτούν συνολικού ύψους 4,5 δις. ευρώ ώστε να εξασφαλισθούν δημοσιονομικά πλεονάσματα ύψους 3,5% για μετά το 2018 είναι εξωφρενικά! Συγκεκριμένα:

Πρώτο, μείωση αφορολόγητου, από 8.636 ευρώ που είναι σήμερα για τον άγαμο πιθανά στα 5.000 ευρώ που θα σημάνει 600 ευρώ επιπλέον φορολογική επιβάρυνση για κάθε φορολογούμενο καθώς η έκπτωση φόρου θα μειωθεί από 1.900 σε 1.300 ευρώ.

Δεύτερο, μείωση συντάξεων, με την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» η οποία θα εξασφάλιζε ότι οι παλιοί συνταξιούχοι δε θα υποστούν τις συνέπειες από τη μείωση συντάξεων που φέρνει το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου.

Τρίτο, αύξηση του ΦΠΑ από το 13% στο 14% που θα δημιουργήσει νέο κύμα ανατιμήσεων σε λαϊκά είδη καθώς σε αυτό το συντελεστή υπάγονται τα περισσότερα είδη διατροφής (κρέατα, ψάρια, γαλακτομικά, κ.α.) πλήττοντας έτσι προνομιακά τα χαμηλά εισοδήματα.

Τέταρτο, ηλεκτρονικές δημοπρασίες, που θα διευκολύνουν τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μιας κι έτσι τραπεζίτες και ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπεράσουν το φυσικό εμπόδιο των αγωνιστών που με την παρουσία τους κάθε Τετάρτη δεν επιτρέπουν τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών.

Πέμπτο, ξεπούλημα της ΔΕΗ, μέσω της πώλησης του 17% που έχει υπό τον έλεγχό του το ΤΑΙΠΕΔ μετά την απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων στις 8 Απριλίου 2014. Μέχρι τώρα όμως, όπως φαίνεται και στον πίνακα με τη μετοχική σύνθεση της ΔΕΗ, το δημόσιο διέθετε την πλειοψηφία των μετοχών (51,12%) αθροίζοντας το δικό του μερίδιο (34,12%) με το μερίδιο του ΤΑΙΠΕΔ. Αν αυτό το πακέτο μετοχών περάσει σε ιδιώτες, και ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησε η ΝΔ, τότε η ΔΕΗ παύει και τυπικά πλέον να ανήκεις το δημόσιο, έστω κατά πλειοψηφία.

deh-2

 

Έκτο, επώδυνες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, με απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων έτσι ώστε οι τραπεζίτες να ξεφορτωθούν πλεονάζον προσωπικό που έφεραν μαζί τους οι συγχωνεύσεις των προηγούμενων χρόνων.

Για όλα φταίει το ΔΝΤ;

Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι πώς …για όλα φταίει το ΔΝΤ! Ξεχνάει ωστόσο να πει ότι η Γερμανία απαίτησε και επέβαλε από το 2010 τη συμμετοχή του στο δανεισμό της Ελλάδας, ενώ η ίδια η κυβέρνηση ζήτησε επίσημα τη συμμετοχή του Ταμείου στο τρέχον τρίτο πρόγραμμα δανειοδότησης.

Την πρώτη φορά ο ίδιος ο Τσίπρας και τη δεύτερη φορά ο Τσακαλώτος με επιστολή του στην Λαγκάρντ τον Ιούλιο του 2015.

Το σημαντικότερο ωστόσο πώς ακόμη κι αν ΔΝΤ και Γερμανία διαφωνούν σε σχέση με το δημόσιο χρέος (με τον μεν Ταμείο να το κρίνει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» ζητώντας επιτάχυνση των μέτρων ελάφρυνσης ενώ η Γερμανία παραμένει αμετακίνητη) συμφωνούν απολύτως για την ανάγκη λήψης μέτρων άγριας λιτότητας που θα εξασφαλίσουν πλεονάσματα στο διηνεκές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προσφέρει κουτόχορτο εντός κι εκτός του κόμματος δημιουργώντας την εντύπωση πως με τη Γερμανία όλα πάνε καλά και το πρόβλημα υφίσταται με τους συνήθεις γκρινιάρηδες του ΔΝΤ. Το πρωτοσέλιδο της σαββατιάτικης Αυγής, με τίτλο «Σύμπνοια με Βερολίνο», ήταν ενδεικτικό όχι μόνο των αυταπατών αλλά και της υποτέλειας που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Μέρκελ, την οποία πριν δύο χρόνια αντιμετώπιζε σαν αιτία όλων των συμφορών…

Αυταπάτες ωστόσο δημιουργούν κι άλλες κριτικές όπως του Γιάννη Βαρουφάκη, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών το Σάββατο 4/2/2016 (εδώ το πλήρες άρθρο) που μπορεί να καλούν τον Τσίπρα να μην αποδεχθεί τα αντιλαϊκά μέτρα και να προχωρήσει σε ρήξη, εξακολουθούν ωστόσο και περιγράφουν τη ρήξη σε ένα πλαίσιο συνέχειας και πλήρους σεβασμού των εικονισμάτων της οικονομικής ορθοδοξίας. Δηλαδή, πρώτο, εντός της ευρωζώνης, δεύτερο, με πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 1,5% και τρίτο συρρικνώνοντας το στόχο της διαγραφής του χρέους, όπως τεκμηριωμένα το έθεσε η Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής το 2015, στο αίτημα της αναδιάρθρωσης των ακούρευτων ομολόγων της ΕΚΤ.

Μια τέτοια έκπτωση στόχων απέχει παρασάγγας όχι μόνο από το δίκαιο αλλά και από το αναγκαίο που περιλαμβάνει τη διαγραφή χρέους του ΔΝΤ. Αίτημα για το οποίο επιχειρηματολόγησε την ίδια μέρα από τη σελίδα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg ακόμη και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, σε ένα βαρυσήμαντο άρθρο του. (Βλέπε εδώ).

Όταν ακόμη και στελέχη του ΔΝΤ θέτουν ζήτημα διαγραφής του χρέους του ΔΝΤ δεν είναι αυτολογοκρισία η εξαφάνιση αυτού του αιτήματος απ’ όσους αναφέρονται στη ρήξη;

Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή προοπτική που καθιστά θέμα χρόνου ένα νέο πολυνομοσχέδιο αντιλαϊκών μέτρων, η λύση της άμεσης ρήξης με παύση πληρωμών επί του δημόσιου χρέους, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ είναι η πλέον συμφέρουσα για τους εργαζομένους, όρος σωτηρίας για να σωθούν οι συντάξεις και η δημόσια περιουσία και να αποτραπεί η νέα φορολεηλασία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Kommon

Εθνική επιτυχία τα πλεονάσματα 3,5% για 10 χρόνια;

 

cΑπαράδεκτα αρνητικό, σε σχέση με τις υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν το αποτέλεσμα της συνόδου του Γιούρογκρουπ στις 5 Δεκεμβρίου 2016.

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Μια ψυχρή αποτίμηση της απόφασης, που δε διακατέχεται από το άγχος της επιβεβαίωσης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν μία επιβλαβής για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας απόφαση, που παγιώνει και δεν αναιρεί την υπερχρέωση, για πέντε συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτος, η κυβέρνηση πίστευε ότι το Γιούρογκρουπ της 5ης Δεκεμβρίου θα επιτάχυνε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Θα εκβίαζε δηλαδή τους θεσμούς για μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, που θα έδινε το πράσινο φως για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Αυτό  δεν έγινε. Η ανακοίνωση (http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2016/12/05-eurogroup-statement-greece/) επισημαίνει στην αρχή της 7ης παραγράφου ότι «το Γιούρογκρουπ καλεί τους θεσμούς και την Ελλάδα να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις προκειμένου να φτάσουν σε τεχνική συμφωνία όσο το δυνατό συντομότερα». Κανένα έλεος για τους προσκυνημένους…

Δεύτερος, οι ΣΥΡΙΝΕΛ ανέμεναν ότι η μέχρι σήμερα συμμόρφωσή τους θα καθιστούσε περιττά πολλά από τα μέτρα και θα μπορούσαν με την δουλικότητά τους να εξαγοράσουν μέτρα όπως η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. «Καμία υποχώρηση», ήταν το μήνυμα του Γιούρογκρουπ. «Η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο θα συμπεριλαμβάνει περαιτέρω ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και την άρση εμποδίων στην ανάπτυξη. Ειδικότερα το Γιούρογκρουπ επιβεβαιώνει ότι ο διορισμός των μελών στη διοίκηση της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας πρέπει να υλοποιηθεί ως το τέλος του Ιανουαρίου του 2017 ώστε το ταμείο να γίνει πλήρως λειτουργικό». Όσοι επομένως ήλπιζαν ότι η ψήφιση αντιλαϊκών νομοσχεδίων νύχτα από βουλευτές που δεν ξέρουν καν τι περιλαμβάνουν οι εκατοντάδες σελίδες φωτοτυπιών που έχουν μπροστά τους ανήκει στο …δύσκολο 2016 είναι βαθιά νυχτωμένοι. Προ των πυλών είναι νέα πολυνομοσχέδια με καινούργια αντιλαϊκά μέτρα και πολλά δύσκολα ακόμη χρόνια!

Τρίτος, η κυβέρνηση ήλπιζε ότι οι Ευρωπαίοι θα έδειχναν οίκτο και θα μείωναν το στόχο για πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ για το 2018. «Το Γιούρογκρουπ σημειώνει ότι η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει μέτρα που οδηγούν στο συμφωνημένο δημοσιονομικό στόχο για το 2018 (πρωτογενές ισοζύγιο 3,5% του ΑΕΠ)». Και το κακό των πλεονασμάτων δε σταματάει το 2018!

Τέταρτος, η κυβέρνηση ήλπιζε ότι τα βάσανα της λιτότητας θα τελείωναν τον Ιούλιο του 2018, οπότε λήγει και η τρίτη δανειακή σύμβαση που υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΝΕΛ πέρυσι το καλοκαίρι. «Το Γιούρογκρουπ επανέλαβε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ που θα υλοποιηθεί μέχρι το 2018 θα πρέπει να διατηρηθεί μεσοπρόθεσμα. Επιβεβαιώσαμε επίσης τη σημασία μιας δημοσιονομικής πορείας που είναι συμβατή με τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις εντός του πλαισίου της ΕΕ. Προκειμένου να εξασφαλισθεί συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους κατά ένα διατηρήσιμο τρόπο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς για ένα μηχανισμό και δομικά μέτρα που θα το διασφαλίσουν». Για όποιον δεν κατάλαβε ότι εδώ περιγράφεται ένα επιπλέον 4ο Μνημόνιο, διάρκειας ακόμη και 10 ετών, υπάρχει κι η τελευταία παράγραφος της απόφασης: «Η πλήρης εφαρμογή όλων των προκαταρκτικών δράσεων που σχετίζονται με τη δεύτερη αξιολόγηση και η ολοκλήρωση των εθνικών διαδικασιών θα ανοίξουν το δρόμο για τη διοίκηση του ΕΜΣ να εγκρίνει το συμπληρωματικό ΜΝΗΜΟΝΙΟ κατανόησης». Καλά διαβάσατε: Μνημόνιο! Τα καλά πάντα αφήνονται για το τέλος…

Πέμπτος και σημαντικότερος, τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, και χαρακτηρίστηκαν ως εθνική επιτυχία από την κυβέρνηση, κρίθηκαν ανεπαρκή ακόμη και από το ΔΝΤ, σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Μπλούμπεργκ. Εν ολίγοις το ΔΝΤ περίμενε πιο γενναιόδωρα μέτρα που θα οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, διευκολύνοντας έτσι την ένταξή του στο ελληνικό πρόγραμμα. Και δε δίστασε να κρύψει τη δυσφορία του. Ο επιδερμικός χαρακτήρας των μέτρων ελάφρυνσης σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις του για νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι πιθανότατα οι αιτίες που δεν συμφωνήθηκε ούτε και τώρα η συμμετοχή του στο πρόγραμμα. Η κυβέρνηση, αντίθετα, μόνο πάρτι δεν έκανε! Τα μέτρα ελάφρυνσης περιλαμβάνουν εξομάλυνση του προφίλ των αποπληρωμών (με επιμήκυνση ωριμάνσεων από 28 στα 32,5 χρόνια) και ρυθμίσεις για τα επιτόκια με στόχο να αποφευχθούν μελλοντικές επιβαρύνσεις.

Σημασία ωστόσο έχει πως: Πρώτο, δεν επιφέρουν καμία μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους! Δεύτερο, επισείουν άμεσο κόστος το οποίο θα επωμιστεί η Ελλάδα για μελλοντικά οφέλη. Τρίτο, αυτά τα οφέλη που εκτιμώνται σε μία μείωση 20 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ το 2060 (δηλαδή μετά από 44 χρόνια!) είναι εξόχως επισφαλή. Ανέφερε κατά λέξη στη συνέντευξη Τύπου (https://www.esm.europa.eu/press-releases/transcript-eurogroup-press-conference-1) ο διευθύνων σύμβουλος του ΕΜΣ, Κλάους Ρέγκλινγκ: «Ασφαλώς, ο χρονικός ορίζοντας μέχρι το 2060 είναι ασυνήθιστα μεγάλος και συνεπάγεται μεγάλη αβεβαιότητα. Επομένως κάποιος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός δεδομένου ότι πρόκειται για εκτιμήσεις – τις καλύτερες ως προς το παρόν εκτιμήσεις. Αλλά υπάρχει μεγάλος βαθμός αβεβαιότητας, οι συνθήκες της αγοράς μπορούν να αλλάξουν κι επομένως αυτό είναι προκαταρκτικό»!!! Τώρα, το πώς πρόλαβε η κυβέρνηση να ποσοτικοποιήσει την ωφέλεια εκτιμώντας την σε 45 δισ. ευρώ, όταν ακόμη και ο ΕΜΣ αρνήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο, εξηγείται μόνο στη βάση δημιουργικής αριθμητικής και πολιτικών, επικοινωνιακών υπολογισμών (πχ Τσακαλώτος: «40, να το αφήσω;» Παππάς: «βάλε άλλα 5»), όχι μαθηματικών…

Εν κατακλείδι, η απόφαση του Γιούρογκρουπ πρώτο, φέρνει νέα μέτρα λιτότητας άμεσα, δεύτερο, επεκτείνει την λιτότητα στο διηνεκές με την εισαγωγή ενός 4ου Μνημονίου μακράς διάρκειας και τρίτο, αποκαλύπτει ότι η περίφημη συνταγή ελάφρυνσης του χρέους είναι απάτη!

Στη βάση δε των παραπάνω επαναφέρει το στόχο άμεσης ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής ΣΥΡΙΝΕΛ – δανειστών και της μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους, εφ’ όσον αποδεδειγμένα πια οι πιστωτές δεν έχουν καμιά πρόθεση ουσιαστικής ελάφρυνσης των δανειακών βαρών!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα kommon

Αρέσει σε %d bloggers: