Γαλλία: Οι παροχές στους πλούσιους η άλλη όψη των περικοπών στους φτωχούς

Το αφήγημα με το οποίο ενδύεται η επίθεση του κεφαλαίου στους μισθούς θέλει τις «υψηλές» εργατικές αμοιβές να απειλούν τη δημοσιονομική σταθερότητα, δηλαδή να προκαλούν ελλείμματα και να απειλούν το γενικό …καλό. Ή, να αποτελούν εμπόδιο στις νέες επενδύσεις.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Έτσι, η μείωση των μισθών εμφανίζεται ως επιβεβλημένη για να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία και να αναπτυχθεί η οικονομία. «Δεν είναι αυτό που νομίζετε», σα να λένε εν χορώ υπουργοί και ιδεολογικά κέντρα της ελίτ.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η χρονική σύμπτωση καθιστά περιττές τέτοιες δικαιολογίες. Όπως συμβαίνει για παράδειγμα στη Γαλλία τις τελευταίες μέρες, αφού η νέα κυβέρνηση έκανε σαφές ότι θα μειώσει με κάθε πολιτικό κόστος τις αμοιβές και θα καταργήσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (ειδικά για το μένος εναντίον των συμβάσεων διάβασε εδώ το άρθρο του Γ. Βασσάλου κι ευρύτερα για τα μέτρα του Μακρόν εδώ) Μια μεγαλεπήβολη πρωτοβουλία συγκεκριμένα έπεισε τον καθένα ότι …ναι, είναι αυτό που νομίζουμε: Δηλαδή, η μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα δεν στοχεύει σε τίποτε άλλο παρά να κλείσει τις τρύπες που θα προκαλέσει στα κρατικά ταμεία η μείωση του φόρου στους πλούσιους. Κάπως, σαν οι παροχές τους να είναι οι περικοπές μας…

Τα στοιχεία δημοσιεύθηκαν από το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Βάσει εκτιμήσεών του, η υλοποίηση των πρόσφατων εξαγγελιών του Εμμανουέλ Μακρόν για μείωση του υψηλότερου φορολογικού συντελεστή και εισαγωγή ενός οριζόντιου φόρου στα μερίσματα θα σημάνει πώς οι 100 πλουσιότεροι φορολογούμενοι θα εξοικονομήσουν ετησίως 582.380 ευρώ ο καθένας κατά μέσο όρο! Διευρύνοντας το δείγμα, οι 1.000 πλουσιότερες οικογένειες της Γαλλίας θα επωφεληθούν 172.220 ευρώ ετησίως έκαστη.

Να θυμίσουμε πώς η προεκλογική εξαγγελία του Μακρόν, που του χάρισε το χαρακτηρισμό «πρόεδρος των πλουσίων» περιέγραφε συνολικές φορολογικές μειώσεις της τάξης του 70%. Γίνεται έτσι εμφανές ότι οι συνέπειες στα δημόσια οικονομικά και συγκεκριμένα τη δυνατότητα του κράτους να συνεχίσει να χρηματοδοτεί κοινωνικές παροχές και να χορηγεί μισθούς ακυρώνεται εκ θεμελίων. Σε αυτό το πλαίσιο και μόνο μπορεί να ερμηνευθεί ο επιτακτικός χαρακτήρας με τον οποίο τίθεται το αίτημα της συντριβής των γαλλικών μισθών.

Αν δε, κάποιος αντιτείνει ότι «μήπως και η Γαλλία έχει γενναίες παροχές και μεγάλο δημόσιο τομέα μιας άλλης εποχής», δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στις ΗΠΑ∙ εκεί που ξεκίνησε η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση. Η πιο πρόσφατη εξαγγελία του Τραμπ, που ισοδυναμεί με χέρι φιλίας στην αμερικανική ολιγαρχία, αφορά τη μείωση του εταιρικού φόρου από το 35% στο 20%. Είναι μια μείωση τόσο σαρωτική και άνευ προηγουμένου που έχει εξοργίσει ακόμη και το φιλελεύθερο κατεστημένο, που ποτέ δεν έκρυψε τους δεσμούς αίματος τους οποίους διατηρεί με τον επιχειρηματικό κόσμο. Κυρίως αποκαλύπτει ότι η κούρσα των περικοπών δεν σχετίζεται με κάποιες υποτιθέμενες υψηλές εργατικές αμοιβές και, το σημαντικότερο, ότι δεν έχει τέλος…

Πηγή: Πριν

Προϋπολογισμός υπερφορολόγησης και ξεπουλήματος

Πηγή: Εισηγητική έκθεση κρατικού προϋπολογισμού 2017

Προϋπολογισμός ντροπής είναι αυτός που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και πρόκειται να ψηφιστεί στις 10 Δεκεμβρίου στη Βουλή. (Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την εισηγητική έκθεση) Είναι ένας προϋπολογισμός αυξημένων φόρων (και ξέρουμε μάλιστα ότι θα αυξηθούν κι άλλο), μειωμένων δαπανών (και ξέρουμε επίσης ότι θα μειωθούν κι άλλο) και αλλεπάλληλων ιδιωτικοποιήσεων. Τέτοιο πάρτι επί της δημόσιας περιουσίας θα το ζήλευαν κι οι νεοφιλελεύθεροι! Θα υλοποιηθεί όμως  με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, που στην προμετωπίδα του είχε το αίτημα ακύρωσης όλων των ιδιωτικοποιήσεων.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στον κρατικό προϋπολογισμό του 2017 έχουν ενσωματωθεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση τον Μάιο του 2016 προκειμένου να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος. Πρόκειται για έναν καταιγισμό νέων φόρων που θα πλήξουν κάθε οικογένεια, ακόμη και τις ποιο φτωχές. Τσιγάρα, πετρέλαιο και αέριο κίνησης, κινητή τηλεφωνία, ηλεκτρονικά τσιγάρα και καλωδιακή τηλεόραση θα αυξηθούν μόνο και μόνο για να εμφανιστεί το πλεόνασμα και να μπορούν οι δανειστές να κοιμούνται ήσυχοι ξέροντας ότι το χρέος θα αποπληρωθεί ακέραιο και στην ώρα του.

Το σύνολο των φορολογικών εσόδων θα ανέλθει στα 46,86 δισ. ευρώ, θα αυξηθεί δηλαδή κατά 2,1 δισ. σε σχέση με όσα προέβλεπε ο κρατικός προϋπολογισμός του 2016 (44,77 δισ. ευρώ). Η μεγαλύτερη αύξηση θα προέλθει από τους έμμεσους φόρους που πλέον θα αποτελούν το 56,4% των συνολικών φορολογικών εσόδων. Ποτέ άλλοτε από το 2012 οι έμμεσοι φόροι που επιβαρύνουν δυσανάλογα τα λαϊκά στρώματα (και θα έπρεπε να καταργηθούν ώστε η φορολογία να είναι συνάρτηση του εισοδήματος και μόνον) δεν αποτελούσαν ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της φορολογίας, όπως φαίνεται και στον πίνακα που παραθέτουμε!

Σημαντικά μειωμένες είναι και οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, προς διάψευση των κατηγοριών της ΝΔ ότι δεν περιορίζονται τα έξοδα του κράτους. Στα 49,54 δισ. θα φτάσουν οι δαπάνες όταν στον προϋπολογισμό του 2016 έφταναν τα 50,43 δισ. Σχεδόν 2% δηλαδή θα μειωθούν μέσα σε ένα έτος, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επίτευξη του δημοσιονομικού πλεονάσματος, που αναμένεται ότι θα διαμορφωθεί στα 1,907 δισ. ευρώ ή 1,09% του ΑΕΠ, αυξημένο έναντι του στόχου κατά 1,032 δισ. ευρώ ή 0,59% του ΑΕΠ.

Με άλλα λόγια ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεπέρασαν ακόμη και τους εαυτούς τους σε νεοφιλελευθερισμό, για πολλοστή φορά. Η κυβέρνηση μάλιστα είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει ακόμη και τα κολπάκια που χρησιμοποίησε ο Σαμαράς το 2014 με το περίφημο «κοινωνικό μέρισμα» για να καταφέρει να κάνει πιο φιλική προς το λαό την πολιτική της.

Αναφέρει χαρακτηριστικά η εισηγητική έκθεση: «Λόγω της υπέρβασης του στόχου, θα εξεταστεί άμεσα η δυνατότητα εφάπαξ διάθεσης μέρους της υπέρβασης σε δράσεις για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και προστασίας». Σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για εξαπάτηση καθώς μόνο για τους επιπλέον φόρους το 2017 (αφήνοντας δηλαδή εκτός υπολογισμών τους επιπλέον φόρους που πληρώσαμε το 2016 και το 2015 με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ) ο κάθε πολίτης θα καταβάλλει πάνω από 200 ευρώ. Εφ’ όσον το μπαξισάκι του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μικρότερο, είναι εμφανές πως μοναδικός του στόχος είναι η διαχείριση της συντριβής της δημοσκοπικής ήττας της κυβέρνησης. Επικοινωνιακά κολπάκια, με άλλα λόγια…

Ρεκόρ θα καταγράψουν το 2016 και τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις, που αναμένεται να φθάσουν τα 2,03 δισ. ευρώ. Για ρεκόρ  πάει η «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που υποτίθεται δεν θέλει, αλλά είναι αναγκασμένη, να ξεπουλήσει ό,τι πουλιέται. Αρκεί μια μικρή αναφορά στα ετήσια έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις ώστε να φανεί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο φιλική κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές και την αστική τάξη και γιατί Μέρκελ και ΣΕΒ δεν αλλάζουν με τίποτε τον Τσίπρα. 2011: 1.166 εκ. ευρώ, 2012: 5,2 εκ. 2013: 1.040 εκ, 2014: 394 εκ. 2015: 261 εκ. 2016: 500 εκ. ευρώ. Πρέπει να προσπαθήσει πολύ ο Κ. Μητσοτάκης για να πάρει το δαχτυλίδι…

Παρότι όμως οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα πουλήσουν τα πάντα το 2017 θα καταφέρουν να αυξήσουν το δημόσιο χρέος. Ενώ το 2017 θα δοθούν 5,55 δισ. ευρώ για τόκους (όταν τα ληξιπρόθεσμα χρέη της γενικής κυβέρνησης έφθαναν τα 4,78 δισ. ευρώ!) την ίδια ώρα το χρέος από 311,67 δισ. το 2015 και 315,4 δισ. το 2016 τον επόμενο χρόνο θα φτάσει τα 319,2 δισ. ευρώ. Σε απόλυτους αριθμούς θα αυξηθεί. Η μείωση που θα εμφανιστεί αφορά στην έκφρασή του ως ποσοστό και θα προέλθει από την πρόβλεψη για άνοδο του ΑΕΠ κατά 2,7%. Μια πρόβλεψη που είναι παντελώς αυθαίρετη, καθώς η κατανάλωση κι άλλα κρίσιμα μεγέθη θα μειωθούν!

Συνολικά είναι ένας αντιλαϊκός προϋπολογισμός, που με αγώνες πρέπει να ανατραπεί!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν στις 27 Νοεμβρίου 2016

Χαρά των πιστωτών ο προϋπολογισμός του 2017

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ξεπέρασαν σε νεοφιλελεύθερο οίστρο ακόμη και την Τρόικα. Μάρτυρας το προσχέδιο κρατικού προϋπολογισμού που κατατέθηκε από την κυβέρνηση στη Βουλή τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου. 1,75% του ΑΕΠ ήταν ο μνημονιακός στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα του επόμενου έτους, 2% υπόσχεται η κυβέρνηση. 0,5% ήταν ο στόχος για το φετινό πλεόνασμα, στο 0,6% προβλέπουν ότι θα κλείσει. Πίσω από αυτές τις υπερβάσεις (200 εκ. ευρώ για φέτος και 400 εκ. για το 2017) κρύβονται αυξημένες περικοπές κοινωνικών και άλλων δαπανών και αχρείαστα (πέραν δηλαδή αυτών που απαιτούνταν για την υλοποίηση των μνημονιακών στόχων) μέτρα λιτότητας. Έτσι, η κυβέρνηση (που κατά τ’ άλλα εμφανίζεται να δυσφορεί και να αντιδρά απέναντι στις πιέσεις των δανειστών για την εφαρμογή πολιτικής λιτότητας) αποδεικνύεται ο πιο υποδειγματικός, πειθήνιος και αποτελεσματικός μαθητής του καθεστώτος χρεοκρατίας. Καμιά άλλη κυβέρνηση – όργανο των πιστωτών, απ’ όσες ανέλαβαν μετά το 2010 δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τέτοιες επιδόσεις. Πώς ο Τσίπρας να μην θεωρείται αυτή τη στιγμή η καλύτερη δυνατή επιλογή για τους πιστωτές;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τα θετικά για την κυβέρνηση και τους πιστωτές αποτελέσματα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 οφείλονται στην ψήφιση ένα χρόνο πριν μιας ατελείωτης σειράς φορολογικών μέτρων με αποτέλεσμα με την είσοδο του νέου χρόνου να ξέρουμε όλοι ότι θα γίνουμε φτωχότεροι ακόμη κι αν δεν επέλθει καμιά νέα μείωση σε μισθούς και συντάξεις… Αρκεί μια ματιά στα νέα φορολογικά μέτρα τα οποία θα ενεργοποιηθούν με την είσοδο του νέου έτους. Είναι ακριβώς αυτά τα μέτρα που επιτρέπουν την υπέρβαση του στόχου τους δημοσιονομικού πλεονάσματος. Ειδικότερα: Κατάργηση των εξαιρέσεων στο καθεστώς ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου κι εφαρμογή ενιαίας κλίμακας ύψους 24%. Αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα που θα οδηγήσει την τιμή της βενζίνης να αυξηθεί κατά 3 λεπτά ανά λίτρο, του πετρελαίου κίνησης κατά 8%, κοκ. Αύξηση των πάγιων και αναλογικών Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στα τσιγάρα που θα οδηγήσει τις τιμές ανά πακέτο να αυξηθούν ακόμη και κατά 1 ευρώ. Αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στον καφέ που θα επιβαρύνει τις λιανικές τιμές ακόμη και κατά 20%. Νέος φόρος στα ηλεκτρονικά τσιγάρα ύψους 10 λεπτά ανά ml και νέο τέλος στη σταθερή τηλεφωνία ύψους 5% ανά λογαριασμό. Όλοι αυτοί οι φόροι που προβλέπονταν στο Μνημόνιο Τσίπρα και ψηφίσθηκαν στα προαπαιτούμενα του Μαΐου προστίθενται στους ήδη υπάρχοντες φόρους…

Δεδομένης της επικείμενης φοροκαταιγίδας απατάται η κυβέρνηση αν πιστεύει ότι ο χρόνος κυλάει προς όφελός της, όπως υποστήριξε το Μαξίμου στις 2 Οκτωβρίου, με αφορμή πολύ αρνητικά για την ίδια αποτελέσματα δημοσκόπησης που δημοσίευσε η Αυγή(!). Με βάση τα συμπεράσματά της η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, θεωρεί ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι εμφανίζεται δυσαρεστημένη από τη λειτουργία της κυβέρνησης. Με την είσοδο του νέου έτους κι αφού η κοινωνία θα έχει εξαντληθεί από την καταβολή φόρων εισοδήματος και του ΕΝΦΙΑ η απογοήτευση από την κυβέρνηση θα γνωρίσει νέες δόξες.

Στον αντίποδα αυτής της οδυνηρής πραγματικότητας, η κυβέρνηση θριαμβολογεί για την προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7% το 2017. Είναι ένας στόχος που μένει να αποδειχθεί. Αυτό ωστόσο που είναι βέβαιο είναι πώς το 2016 η οικονομία θα καταγράψει ύφεση της τάξης του 0,3%. Επομένως αν κάτι μετράμε είναι: δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δύο επιπλέον χρόνια ύφεσης. Οι διθύραμβοι της κυβέρνησης και της Αυγής (που έχει μετατραπεί σε κακόηχη ντουντούκα των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης) αποκρύβουν μια άλλη πραγματικότητα η οποία έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής πολλές φορές: Ότι τα μέτρα λιτότητας αποτελούν τροχοπέδη στην αύξηση του ΑΕΠ, καθώς μειώνουν την κατανάλωση και αναβάλλουν τις επενδυτικές αποφάσεις. Το είδαμε να συμβαίνει από το 2010 κατ’ επανάληψη, συνεχίζουν να το ομολογούν οικονομολόγοι και διανοούμενοι που δεν θυσίασαν την ανεξαρτησία τους στην εφήμερη δόξα των υπουργικών θώκων. Ανέφερε πχ ο γάλλος οικονομολόγος, συγγραφέας του εμβληματικού βιβλίου Ο εργάτης και το χρονόμετρο, Μπενζαμίν Κοριά, σε συνέντευξή του στην φιλοκυβερνητική Εφημερίδα των Συντακτών, την 1^η Οκτωβρίου: «Αυτά τα μέτρα είναι καταστροφικά. Το μόνο που θα κάνουν είναι να συμβάλουν στην παράταση και την όξυνση της κοινωνικής κρίσης».

Μια κρίση που ήδη βρίσκεται σε παροξυσμό. Προς επίρρωση η πτώση των μισθών. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα αποδεικνύεται ξανά η μόνη χώρα στην ΕΕ που εμφανίζει μείωση του κατώτατου μισθού για την οκταετία 2008-2016. Παρότι σε όλες τις άλλες χώρες, ακόμη μάλιστα κι αυτές που εφάρμοσαν Μνημόνια (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, κ.α.), άρχισαν να χορηγούνται οι πρώτες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 19,5%, σε πραγματικούς όρους! Μάλιστα, εξ αιτίας και αυτής της πτώσης (του κατώτατου μισθού) ο μέσος μισθός την περίοδο 2009-2014 μειώθηκε πολύ περισσότερο: κατά 28%!

Οι διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά που θα ξεκινήσουν στις 17 Οκτωβρίου με αφορμή την έναρξη της νέας αξιολόγησης δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα τελειώσουν με μια νέα ήττα των εργαζομένων, ενδεχομένως μάλιστα μέσω νέων θριαμβολογιών της κυβέρνησης για όσα …πέτυχε. Τα ισχυρότερα σημεία του πορίσματος της διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων που παραδόθηκε στον αρμόδιο υπουργό, Γ. Κατρούγκαλο, το οποίο μάλιστα θεωρείται ηπιότερο των απαιτήσεων του ΔΝΤ, περιλαμβάνουν μείωση των αμοιβών των νέων εργαζομένων κάτω από τα επίπεδα του εθνικού κατώτατου μισθού (συγκεκριμένα στο 85% του κατώτατου των 586 ευρώ, δηλαδή 498,1 για τον πρώτο χρόνο και στο 95% για τον δεύτερο χρόνο, δηλαδή 556,7 ευρώ), δυνατότητα σύναψης επιχειρησιακών συμβάσεων με αμοιβές χαμηλότερες του εθνικού μισθού και μείωση των ωρών εργασίας προκειμένου να αποφευχθούν απολύσεις. Κοινό γνώρισμα και στα τρία αυτά μέτρα είναι ωστόσο η περαιτέρω μείωση των μισθών.

Ξέρουμε μάλιστα ότι οι απαιτήσεις του ΔΝΤ (που θα γίνουν αναντίρρητα δεκτές από τους Ευρωπαίους οι οποίοι δεν διανοούνται να μείνουν μόνοι τους στο πρόγραμμα) θα είναι ακόμη πιο ακραίες, καθώς κατ’ εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων του αντιμετωπίζει κάθε μορφής προστασία ή ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ως εμπόδιο στον ελεύθερο ανταγωνισμό και παράγοντα αύξησης του κόστους ή μείωσης των κερδών. Σε αυτή την κατηγορία των «παρωχημένων» πολιτικών προστασίας της εργασίας εντάσσει για παράδειγμα το ΔΝΤ το μέτρο απαγόρευσης των ομαδικών απολύσεων. Ωστόσο, αν υλοποιηθεί αυτό το μέτρο, που δεν αποτελεί ιδεοληψία αλλά αίτημα ελλήνων επιχειρηματιών, τότε η ανεργία θα αρχίσει να αυξάνεται κι επίσης οι μισθοί θα μειωθούν. Επειδή τότε θα αυξηθούν τα κίνητρα να απολυθούν μεγαλύτεροι σε ηλικία και «ακριβοί» εργαζόμενοι για να αντικατασταθούν από μικρότερους σε ηλικία, απείρως «φθηνότερους».

Ποιόν ωφελεί επομένως ακόμη κι αυτή η αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7% (που δεν αποκλείεται μάλιστα να αποδειχθεί όνειρο θερινής νυκτός – παρότι συμπίπτει με την πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δε φείδεται αισιοδοξίας) όταν συνδυάζεται με μείωση μισθών και απώλεια εργατικών δικαιωμάτων;

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2017

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ουτοπία, Οκτώβριος 2017

Ένας προϋπολογισμός που θα ζήλευαν Σαμαράς και Παπανδρέου

 

Προφανώς αν δεν είχαν προηγηθεί πέντε ολόκληρα χρόνια περικοπών και φορομπηξίας, που θα ζήλευε κι η Θάτσερ, ο Τσίπρας δεν θα καμάρωνε για το πλεόνασμα που εμφανίζει ο προϋπολογισμός. Έχουμε την υποχρέωση όμως να του αναγνωρίσουμε ότι οι θετικές δημοσιονομικές επιδόσεις αποτελούν δικό του επίτευγμα. Επίσης ότι Παπανδρέου και Σαμαράς θα ήθελαν πολύ να καταθέσουν ένα τέτοιο προσχέδιο προϋπολογισμού, όπως αυτό που κατατέθηκε τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου στη Βουλή, αλλά δεν τα κατάφεραν, δικαιούνται επομένως να κοιτούν τον Τσίπρα με φθόνο.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Οι ΣΥΡΙΝΕΛ πέτυχαν να οδηγήσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία σε επίπεδα πρωτόγνωρα, έστω κι αν αυτό το δημοσιονομικό πλεόνασμα κρύβει άφθονη δημιουργική λογιστική μιας και το πλεόνασμα του 2015 ύψους 0,7% (έναντι στόχου για έλλειμμα της τάξης του 0,25%) σχηματίστηκε εξαιρουμένης της στήριξης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Σε υποσημείωση δε, αναφέρεται ότι «οι εφάπαξ δαπάνες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσα στο 2015 είχαν επίπτωση της τάξης του 4,1% του ΑΕΠ στο αποτέλεσμα της γενικής κυβέρνησης». Με τη σύμφωνη γνώμη ωστόσο των δανειστών δεν συμπεριλήφθηκαν.

Αντίστοιχης ωστόσο εύνοιας δεν έτυχαν οι κοινωνικές δαπάνες που σήκωσαν το βάρος της προσαρμογής. «Η βελτίωση του πρωτογενούς αποτελέσματος έναντι του στόχου αποδίδεται κυρίως στις αυξημένες σε σχέση με τις εκτιμήσεις του προϋπολογισμού εισπράξεις εσόδων σε δημοσιολογική βάση κατά 900 εκ. ευρώ περίπου καθώς και στις μειωμένες σε σχέση με τις εκτιμήσεις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού κατά 700 εκ. ευρώ». Επομένως το «κατόρθωμα» της υποτιθέμενης κοινωνικά ευαίσθητης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΝΕΛ που εξελέγη με πρόγραμμα ανατροπής της λιτότητας και στήριξης των λαϊκών εισοδημάτων οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην επιβολή επιπλέον λιτότητας. Ούτε η «πίτα» αυξήθηκε, ούτε οι απολήψεις από την ΕΕ (που μειώνονται σταθερά από χρόνο σε χρόνο) μεγεθύνθηκαν, ούτε έριξαν λεφτά τα περίφημα ελικόπτερα.

Τσίπρας και Καμμένος θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο που άνοιξαν Σαμαράς και Παπανδρέου και για το 2017. Τα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού τον επόμενο χρόνο θα φτάσουν στα 50,53 δισ. ευρώ από 48,43 δισ. που προέβλεπε ο προϋπολογισμός το 2016. Την μεγαλύτερη συμβολή σε αυτή την αύξηση θα έχουν οι έμμεσοι φόροι που το 2017 θα φτάσουν τα 26,27 δισ. ευρώ από 24,74 δισ. το 2016. Οι έμμεσοι φόροι επομένως θα αυξηθούν κατά 1,53 δισ. ευρώ μέσα σε ένα μόνον χρόνο. Το δρόμο της λιτότητας θα ακολουθήσουν και οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 που θα μειωθούν περαιτέρω: από 44,5 δισ. που προβλέπονταν στον φετινό προϋπολογισμό σε 43,59 δισ. ευρώ.

Την ίδια ώρα που οι δαπάνες θα μειώνονται και οι φόροι θα αυξάνονται η χρεωκοπημένη Ελλάδα θα καταβάλλει στους δανειστές της 5,55 δισ. ευρώ μόνο για τόκους εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, που το 2017 θα φτάσει τα 330,07 δισ. ευρώ, από 326,57 δισ. το 2016 και 321,33 δισ. το 2015. Σταθερή αύξηση επομένως παρουσιάζει το δημόσιο χρέος, ως απόλυτο μέγεθος, και τα 3 αυτά χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην εξουσία ή έχει την ευθύνη σχεδίασης της οικονομικής πολιτικής. Την ωμή αυτή πραγματικότητα που καθιστά περιττή κάθε συζήτηση περί βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (μιας και μόνο ένας ηλίθιος θα χαρακτήριζε βιώσιμο το ελληνικό χρέος που θα φτάσει στο 181% του ΑΕΠ το 2017) επιχειρεί να διασκεδάσει η κυβέρνηση καμαρώνοντας για την υιοθέτηση του δείκτη Μικτών Χρηματοδοτικών Αναγκών, βάσει του οποίου οι ετήσιες μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες θα παραμένουν έως 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα κι έως 20% μακροπρόθεσμα. Ρύθμιση που το μόνο πρόβλημα το οποίο επιλύει αφορά στις αποπληρωμές του 2022 και 2023 που κυμαίνονται στο 19% και 16% του ΑΕΠ (του 2015). Μέχρι τότε οι πληρωμές θα είναι σημαντικά χαμηλότερες του ορίου του 15%. Συγκεκριμένα: 2017 – 8%, 2018 – 6%, 2019: 9%, 2020 – 8%, 2021 – 10%. Αν λοιπόν επιχειρήσουν να οδηγήσουν τις αποπληρωμές στο 15% του ΑΕΠ στο πλαίσιο της επικείμενης αναδιάρθρωσης το νέο κατόρθωμα της κυβέρνησης θα είναι να αυξήσει τις ετήσιες αποπληρωμές και τις εκροές δημόσιων εσόδων ακόμη και κατά 50% μέσο όρο…

Αύξηση των έμμεσων φόρων το 2017 στα 26,27 δισ. ευρώ (από 24,74 φέτος) και του δημόσιου χρέους στα 330,7 δισ. ευρώ (από 326,7 φέτος)

Η υπερχρέωση επομένως, στην οποία βυθίζεται η Ελλάδα, όσο αρνείται να προχωρήσει σε παύση πληρωμών επί του δημοσίου χρέους και καταγγελία των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων, έρχεται να συμπληρώσει τη συνεχιζόμενη πολιτική περικοπών και υπερφορολόγησης.

Το αυξημένο ειδικό βάρος της φορολογικής πολιτικής ομολογείται ξεδιάντροπα στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, σα να πρόκειται για την πιο συνηθισμένη οικονομική πολιτική κι όχι για τεκμήριο άγριου νεοφιλελευθερισμού. Αναφέρεται κατά λέξη: «Η δημοσιονομική σταθεροποίηση επιδιώκεται σε μεγάλο βαθμό μέσω της φορολογικής πολιτικής. Πέραν των μέτρων που νομοθετήθηκαν τον Αύγουστο του 2015, η Συμφωνία Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος προβλέπει για την περίοδο 2016-2018 παρεμβάσεις για την επίτευξη εξοικονόμησης πόρων ύψους 3% του ΑΕΠ σωρευτικά (από τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, από τη μεταρρύθμιση της φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, από τις αλλαγές στους συντελεστές ΦΠΑ και από την αναμόρφωση των μισθολογίων στον δημόσιο τομέα και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης)». Ευτυχώς που δεν βγήκε η επάρατος Δεξιά…

Η συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας από τους ΣΥΡΙΝΕΛ θα οξύνει περαιτέρω τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες που περιγράφει ο κρατικός προϋπολογισμός στις πρώτες του κιόλας σελίδες. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Την περίοδο 2007-2011, το μέσο ελληνικό νοικοκυριό αντιμετώπισε ετήσια μείωση του καθαρού, πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματός του άνω του 8%, ενώ το 2012 τα νοικοκυριά στο χαμηλότερο 20% της εισοδηματικής κλίμακας κατείχαν το 6,4% του συνολικού εισοδήματος, σε αντίθεση με τα νοικοκυριά στο υψηλότερο 20%, που κατείχαν το 40,3% του συνολικού εισοδήματος». Ο καταιγισμός νέων φόρων που ψηφίστηκαν Μάιο και Ιούνιο του 2016 για να εφαρμοστούν με την είσοδο του νέου χρόνου (σε καφέ, τσιγάρα, ηλεκτρονικά τσιγάρα, καύσιμα, τηλεφωνία, ΦΠΑ, μπύρες, κ.α.) θα κάνει τους φτωχούς φτωχότερους βαθαίνοντας τις κοινωνικές αντιθέσεις. Κι αυτό το κύμα φτωχοποίησης θα έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Ανησυχητικές είναι και οι εξελίξεις στο μέτωπο της ανεργίας. Η κυβέρνηση επικαλείται την αργή αλλά σταθερή μείωση της ανεργίας από το επίπεδο ρεκόρ του 27,5% του 2013 στο 23,5% για το 2016. Ανεξάρτητα ωστόσο από αυτή την τάση είναι σε εξέλιξη μια άλλη τάση πολύ πιο σημαντική καθώς διαβρώνει σε βάθος τα γνωρίσματα της αγοράς εργασίας σε μια άκρως νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Ειδικότερα, σε αντίθετη τροχιά από την πτώση του γενικού ποσοστού της ανεργίας κινείται η ανεργία στις ηλικίες 55-64 ετών, με βάση τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Από 8,4% το 2011, πέρυσι έφτασε το 17% και φέτος το 18,6%. Αυξάνεται σταθερά δηλαδή αποκαλύπτοντας μια ένα σταθερό κύμα απόλυσης «ακριβών» εργαζομένων που αντικαθίστανται από νέους «φθηνότερους». Το επίδικο εδώ για τις επιχειρήσεις δεν είναι τίποτε άλλο από την μείωση του μισθολογικού κόστους. Εκμεταλλεύονται για την ακρίβεια τους χαμηλούς μισθούς που επιβλήθηκαν στους νέους με το δεύτερο μνημόνιο κι έχουν ήδη εμπεδωθεί στην αγορά για να κάνουν προσλήψεις όχι επειδή αυξάνονται παραγωγή και τζίρος, αλλά σαν μέσο αύξησης των κερδών ή κάλυψης των νέων φορολογικών βαρών. Εξετάζοντας υπ’ αυτό το πρίσμα τις προσλήψεις είναι εμφανές δεν σηματοδοτούν αύξηση των εργατικών εισοδημάτων, αλλά μείωση. Και μάλιστα ραγδαία…

Οι αρνητικές εξελίξεις στην αγορά εργασίας, σε αντίθεση με το κλίμα ευφορίας που διατρέχει το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού, επιβεβαιώνονται επίσης κι από την υποχώρηση των θέσεων πλήρους απασχόλησης η οποία αλληλοτροφοδοτείται από την αύξηση των θέσεων μερικής απασχόλησης. Στην αλληλοσύνδεσή τους οι δύο παραπάνω εξελίξεις συνθέτουν μια αγορά εργασίας που χρησιμοποιεί τη νέα γενιά των κακοαμειβόμενων και ανασφάλιστων ως πολιορκητικό κριό απέναντι στο δικαίωμα της σταθερής δουλειάς και του αξιοπρεπούς μισθού. Πρόκειται για δυναμικές που αν για την κυβέρνηση και την εργοδοσία σημαίνουν αισιοδοξία και εφησυχασμό, στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά πρέπει να σημάνουν συναγερμό…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν στις 9 Οκτωβρίου 2016

Τροπολογίες τελευταίας στιγμής παραγγελία των πιστωτών

ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ Ο ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!

Για τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, που ξεπερνάει πλέον σε υποτέλεια προς την Τρόικα και επικινδυνότητα για τους εργαζόμενους τον Παπακωνσταντίνου και τον Χαρδούβελη, οι τέσσερις τροπολογίες που μπήκαν για ψήφιση στη Βουλή άρον – άρον την Πέμπτη δεν ήταν τίποτε άλλο από «διευκρινιστικές αλλαγές», με βάση τα δικά του λόγια από το βήμα της Βουλής. Έλεγε ψέματα! Όπως ψέματα έλεγε όταν υποσχόταν πως δε θα πειραχτεί το αφορολόγητο, όπως πάλι έλεγε ψέματα όταν διαβεβαίωνε σε συνέντευξη Τύπου μετά τη συνεδρίαση της Ευρωομάδας στις 24 Μαΐου ότι η αξιολόγηση είχε κλείσει. Η αξιολόγηση για την εκταμίευση της πρώτης δόσης ύψους 7,5 δισ. της δόσης ύψους 10,3 δισ. δεν έκλεισε και μάρτυρας είναι οι τέσσερις (ν)τροπολογίες που κατόπιν υπόδειξης της Τρόικας έφερε αδιαμαρτύρητα προς ψήφιση η κυβέρνηση για να κλείσει η πρώτη δόση της αξιολόγησης, που κατά τ’ άλλα παραμένει ανοιχτή μέχρι να εκταμιευθεί ολόκληρο το ποσό. Δηλαδή μέχρι το φθινόπωρο! Μάρτυρας επίσης είναι η άρνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να επαναφέρει την εξαίρεση αποδοχής των ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρων για τη χρηματοδότηση των κατεστραμμένων ελληνικών τραπεζών που είχε καταργήσει στις 5 Φεβρουαρίου 2015 κι η μετάθεση της σχετικής απόφασης μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Πιθανά στη συνεδρίαση της 22ας Ιουνίου 2016. Μέχρι τότε «σκάστε και ψηφίζετε» λένε οι πιστωτές στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Οι τέσσερις ντροπολογίες, που ακολούθησαν τα δύο πολυνομοσχέδια κάθε άλλο παρά διευκρινιστικό χαρακτήρα διαθέτουν. Επιταχύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις, κάνουν πιο αντιλαϊκή τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση και κάνουν πιο ασφυκτικό το πλαίσιο λειτουργίας του κόφτη δημοσίων δαπανών. Πιο αναλυτικά…

Προς επιβεβαίωση των φημών ότι η πώληση του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) έχει ήδη συμφωνηθεί, μειώνεται από 5 σε 4 μήνες το χρονικό όριο εντός του οποίου θα διεξαχθεί η διαγωνιστική διαδικασία για την ανάδειξη στρατηγικού επενδυτή στον οποίο θα μεταβιβαστούν οι μετοχές του ΑΔΜΗΕ. Επίσης καθορίζεται σε μόλις 2 εβδομάδες το χρονικό διάστημα εντός του οποίου η ΔΕΗ θα λάβει γνωμοδότηση από διεθνή ανεξάρτητο εκτιμητή «περί του δικαίου και ευλόγου του προσφερόμενου τιμήματος και περί της αντικειμενικότητας και διαφάνειας της διαγωνιστικής διαδικασίας, προκειμένου να προβεί στη σύναψη αγοραπωλησίας μετοχών με τον προτιμητέο στρατηγικό επενδυτή». Εδώ προφανώς, ο στρατηγικός επενδυτής διάβασε το νόμο 4389/2016 που ψηφίστηκε (όπου στην παρ. 2 του άρθρου 144 αναφέρεται γενικά πως «πριν την ανάδειξη του στρατηγικού επενδυτή η ΔΕΗ ΑΕ θα έχει λάβει γνωμοδότηση από διεθνή ανεξάρτητο εκτιμητή…») και υπό το φόβο η διαδικασία μπορεί να τραβήξει σε μάκρος έστειλε στον Τσακαλώτο και τον Σκουρλέτη την αλλαγή, που την ενσωμάτωσαν ατόφια στη δεύτερη τροπολογία. Επομένως η «διευκρινιστική αλλαγή», είναι ουσιαστικότατη, καθώς επιταχύνει τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ, όπως προβλεπόταν στο μνημόνιο Τσίπρα.

Οι πιστωτές θα αποφασίζουν για τον «κόφτη» δημοσίων δαπανών!

Η δεύτερη «διευκρινιστική αλλαγή» του Τσακαλώτου αφορά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα κι ως αποτέλεσμα έχει την μείωση των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων και την αντίστοιχη ελάφρυνση των δημόσιων οικονομικών. Επίσης την απώλεια εσόδων του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης από την κατάργηση πόρων ασφαλιστικών ταμείων που εντάχθηκαν στον ΕΦΚΑ, ύψους μάλιστα 15 εκ. ευρώ, όπως αναφέρεται στη σελίδα 19 της πρώτης τροπολογίας. Προβλέπεται ακόμη «εξοικονόμηση δαπάνης από την καταβολή μικρότερου ύψους σύνταξης σε εργαζόμενο συνταξιούχο του δημοσίου λόγω υπολογισμού του ποσού περικοπής, σύμφωνα με το ημερομίσθιο ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κάθε φορά». Αλλάζουν δηλαδή επί τα χείρω τη βάση υπολογισμού της σύνταξης. Μείωση στις συντάξεις θα επέλθει επίσης κι από την κατάργηση μιας ευνοϊκής διάταξης βάσει της οποίας κατά τη συγκεφαλαίωση του συντάξιμου χρόνου των αποκαλούμενων νέων ασφαλισμένων (αυτών δηλαδή που ασφαλίστηκαν μετά την 1/1/1993) διάστημα ίσο τουλάχιστον προς 6 μήνες λογιζόταν ως έτος. Διευκρινίσεις ωστόσο παρέχονται για την «επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος τμήματος ή συνόλου ΕΚΑΣ» που «γίνεται με συμψηφιστικό επανυπολογισμό της σύνταξης του δικαιούχου σε δώδεκα μηνιαίες δόσεις». Μόνο που ούτε κι αυτή η διευκρίνιση είναι τόσο αθώα κι αδιάφορη για τα συμφέροντα των συνταξιούχων, όπως αποδεικνύει η πρόβλεψη για σωρευτική εξοικονόμηση από την περικοπή του ΕΚΑΣ φέτος έως το 2019 (καθώς από το 2020 καταργείται το ΕΚΑΣ) ποσού ύψους 853 εκ. ευρώ. Εναντίον των ασφαλισμένων είναι, μεταξύ πολλών άλλων, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της εφάπαξ καθώς πλέον δεν θα συνυπολογίζονται τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας όπως συνέβαινε μέχρι πρόσφατα.

Καθόλου διακοσμητική δεν είναι κι η αλλαγή που έρχεται στη λειτουργία του «κόφτη», βάσει του οποίου θα επέρχονται αυτόματες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες κάθε φορά που θα παρατηρείται απόκλιση από το στόχο δημιουργίας πλεονάσματος, χωρίς μάλιστα να ερωτάται η Βουλή. Πώς μετά να μην εξυμνεί ο Ντάιζελμπλουμ τον Τσίπρα, όπως έκανε στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σε επτά ευρωπαϊκές εφημερίδες επαινώντας τον έλληνα πρωθυπουργό ότι καταφέρνει να περνάει αντιλαϊκά μέτρα και παρόλα αυτά να παραμένει στην εξουσία; Ειδικότερα, όπως αναφέρουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛαίοι παπατζήδες, στην τέταρτη τροπολογία του άρθρου με τίτλο «τροποποίηση διατάξεων για τον αυτόματο μηχανισμό δημοσιονομικής προσαρμογής προϋπολογισμού της κυβέρνησης» η φράση «ύστερα από ειδική διαβούλευση με τους θεσμούς» αντικαθίσταται με τη φράση «κατόπιν συμφωνίας με τους θεσμούς». Το υπονοούμενο είναι …σαφές! Η προηγούμενη διατύπωση (περί διαβούλευσης) άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο η κυβέρνηση και οι πιστωτές να διαβουλευθούν και λόγω έλλειψης συμφωνίας η κυβέρνηση να ψηφίσει τη δική της ερμηνεία για τις περικοπές. Ενδεχόμενο που προφανώς δεν αφορά τα ασπόνδυλα του ΣΥΡΙΖΑ που υπογράφουν ό,τι να ‘ναι αρκεί να πέφτει ο μισθός και τα λοιπά «καλούδια» της εξουσίας. Με τη φράση όμως «κατόπιν συμφωνίας με τους θεσμούς» η αποδοχή των πιστωτών αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για τα κονδύλια επάνω στα οποία θα πέσει ο πέλεκυς των περικοπών. Με άλλα λόγια οι πιστωτές θα αποφασίζουν, καθώς πλέον έχουμε εμπειρία για το τι σημαίνει συμφωνία και διαπραγματεύσεις.

Τέλος, αποφασισμένη είναι η κυβέρνηση να παραδώσει στους τοκογλύφους, που νομιμοποιούνται κάτω από τον τίτλο της δευτερογενούς αγοράς δανείων, και τα δάνεια που είχαν συναφθεί με εγγύηση του δημοσίου κι η αξία τους ανέρχεται σε 13,7 δισ. ευρώ. Πρόκειται για δάνεια που είχαν δοθεί σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (γι’ αυτό έμπαινε εγγυητής το δημόσιο!) και αφορούν πυρόπληκτους (όπως της Ηλείας), σεισμόπληκτους κι επίσης ΔΕΚΟ και ΟΤΑ!

Η προθυμία που επέδειξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ψηφίσει όλα τα μέτρα που ζητήθηκαν από τους πιστωτές δεν εξασφαλίζει ότι σταματούν οι απαιτήσεις τους. Μάρτυρας είναι οι πιέσεις που ήδη ασκούνται: Άμεσα, για να δοθεί το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού στον Λάτση και ποινική ασυλία στα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου υπερ-ταμείου έτσι ώστε όσα και να βάλουν στην τσέπη να μην κινδυνεύουν να διωχθούν και μακροπρόθεσμα για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στην κατεύθυνση ελαστικοποίησης και κυρίως της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων (πάγιο αίτημα των τραπεζιτών) και της κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Είναι ένα αίτημα που ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση ακόμη κι αυτού του βασικού μισθού, όπως έδειξε κι η επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα της Θεσσαλονίκης, με την επωνυμία Τουριστικές Οικοδομικές Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις ΑΕ (ΤΟΞΕ ΑΕ) και την …αμέριστη βοήθεια μιας «ένωσης προσώπων», που αποτελεί εργοδοτικό «σωματείο», προβλέποντας μισθό και ημερομίσθιο 500 και 20 ευρώ, αντιστοίχως, μικτά!

Δε χρειάζεται ωστόσο να δούμε τα επόμενα για να συμπεράνουμε πόσο επιζήμια είναι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τους εργαζόμενους. Το γεγονός ότι η συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση ήταν «ό,τι καλύτερο μπορούσε να πετύχει δεδομένων των συσχετισμών», όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός στη χθεσινή του συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών δεν μειώνει τις εγκληματικές ευθύνες του για την μείωση του βιοτικού επιπέδου που φέρνει η μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα, για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την αύξηση των έμμεσων φόρων και τόσα άλλα. Άλλωστε δεν είναι μόνο Τσίπρας. Και ο Παπανδρέου, και ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς κι αυτοί υπέγραψαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να πετύχουν δεδομένων των συνθηκών…  Αυτό ωστόσο δεν του γλίτωσε από το μίσος της κοινωνίας… Ο Τσίπρας γιατί να γλιτώσει;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στις 5 Ιουνίου 2016