Σφίγγει τον κλοιό γύρω από το Ιράν ο Τραμπ

Στα χνάρια του Τζορτζ Μπους που έστησε τη Συμμαχία των Προθύμων γύρω από τις ΗΠΑ, έτσι ώστε να συγκαλύψει τα αμερικανικά συμφέροντα που πρωταγωνίστησαν κι επέβαλαν την εισβολή στο Ιράκ 16 χρόνια πριν, κινείται πλέον ο αμερικανός πρόεδρος σφίγγοντας τον κλοιό γύρω από το Ιράν. Επισήμως, στόχος του άξονα που δημιουργεί το αμερικανικό Πεντάγωνο είναι «να εξασφαλίσει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας στα στενά του Χορμούζ και το Μπαντ αλ-Μαντέμπ», με βάση δηλώσεις αμερικανού αξιωματούχου που υπέδειξε τις θαλάσσιες πύλες οι οποίες ενώνουν τον Περσικό Κόλπο με τον Κόλπο του Ομάν και την Ερυθρά Θάλασσα με τη Θάλασσα του Άντεν, αντίστοιχα. Στην πράξη ο Λευκός Οίκος εγκαταλείπει τη γραμμή των αυτοσχεδιασμών και για πρώτη φορά μετά την έξοδο των ΗΠΑ από τη Συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν φαίνεται να καταστρώνεται ένα σχέδιο επίθεσης στο Ιράν.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Πριν τις ανακοινώσεις για τη Συμμαχία των Προθύμων Νο2 οι αυτοσχεδιασμοί του Τραμπ εναντίον του Ιράν έφτασαν σε άνευ προηγουμένου επίπεδα με τον αμερικανικό πρόεδρο να εξαγγέλλει επίθεση κατά του Ιράν και σε 10 λεπτά να την ακυρώνει. Η τακτική του Τραμπ, όπως συμπυκνώνεται στη φράση «μέγιστη πίεση» προκάλεσε θυμηδία ακόμη κι εντός των ΗΠΑ. Σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ ο Λέον Πανέτα, υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ μεταξύ 2011 και 2013 και επικεφαλής της CIA όταν εκτελέστηκε ο Μπιν Λάντεν ανέφερε: «Έχω προβληματισμούς για τις τακτικές μέγιστης πίεσης του προέδρου σε μια σειρά από μέτωπα. Έχει χρησιμοποιήσει την μέγιστη πίεση στη Βόρεια Κορέα κι ακόμη δεν έχουμε ένα σχέδιο για την αποπυρηνικοποίηση. Έχει χρησιμοποιήσει την μέγιστη πίεση στο εμπόριο με αυτούς τους δασμούς κι ακόμη δεν έχουμε επιλύσει εκείνα τα εμπορικά θέματα. Έχει χρησιμοποιήσει την μέγιστη πίεση στο Ιράν, αλλά δεν ξέρω αν έχει ακόμη προσδιορίσει ποια θα είναι η μακροχρόνια στρατηγική σε σχέση με αυτά τα θέματα τακτικής. Μπορείς να χρησιμοποιείς μέγιστη πίεση, μπορείς να δημιουργείς χάος, αλλά θα ήταν πάρα πολύ καλύτερα αν είχες ένα σχέδιο επίλυσης του προβλήματος. Και δε νομίζω ότι το σκέφτεται πάρα πολύ»…

Στην αντεπίθεση ωστόσο περνάει και η ίδια η πολιτική ηγεσία του Ιράν που πληρώνει τεράστιο οικονομικό κόστος από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Ήδη, εδώ κι ένα χρόνο βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση καθώς από την μια δέχεται τις κυρώσεις των ΗΠΑ όπως ακολούθησαν μετά την αποχώρησή τους από τη συμφωνία που υπογράφτηκε επί Ομπάμα τον Δεκέμβριο 2015. Αποτέλεσμα αυτών των κυρώσεων είναι οι εξαγωγές πετρελαίου να έχουν βυθιστεί: από 2,5 εκ. βαρέλια την ημέρα όσο διαρκούσε η συμφωνία, τον Ιούνιο του 2019 έφτασαν τα 300.000 βαρέλια! Η οικονομική ασφυξία στο Ιράν επιβάλλεται ακόμη και με κατασχέσεις πλοίων που μεταφέρουν ιρανικό πετρέλαιο όπως συνέβη στο Γιβραλτάρ στις 4 Ιουλίου με το πλοίο Grace 1 που όδευε σε διυλιστήριο της Συρίας και λόγω τονάζ δεν μπορούσε να περάσει το Σουέζ. Η κατάληψη του δεξαμενόπλοιου με τακτικές που θα ζήλευαν κι οι Σομαλοί πειρατές υλοποιήθηκε από τις βρετανικές ειδικές δυνάμεις προκαλώντας την οργή του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών που κατηγόρησε τους Βρετανούς και Ισπανούς για πειρατεία! Επρόκειτο δε για κίνηση εκφοβισμού καθώς οι αμερικανικές κυρώσεις στερούνται διεθνούς νομιμοποίησης. Δεν έχουν επιβληθεί πχ από τον ΟΗΕ ώστε η εφαρμογή τους να ήταν επιβεβλημένη στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Η συμμόρφωση των εφοπλιστικών εταιρειών με το αμερικανικό εμπάργκο εξασφαλίζεται λόγω των επιπτώσεων που καραδοκούν στη αντίθετη περίπτωση. Η δε Ισπανία, που δεν αναγνωρίζει τη βρετανική κυριαρχία στο Γιβραλτάρ όπως καθιερώθηκε με μια συμφωνία του 1773, δικαιολόγησε την κατάληψη του πλοίου στη βάση των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Συρίας…

Οι Ευρωπαίοι όσο δραστήριοι αποδεικνύονται στην εφαρμογή του αμερικανικού οικονομικού αποκλεισμού κατά του Ιράν τόσο διστακτικοί κι αναποφάσιστοι αποδεικνύονται στην υλοποίηση όσων ο ίδιοι έχουν υποσχεθεί, με το βλέμμα στην διατήρηση εν ζωής της συμφωνίας. Συγκεκριμένα, αυτό που είχαν συμφωνήσει με την Τεχεράνη ήταν η δημιουργία ενός χρηματοδοτικού οχήματος (Instex) που θα επέτρεπε στο Ιράν να συνεχίσει μεν να εξάγει πετρέλαιο αλλά τα έσοδα από τις πωλήσεις να συμψηφίζονται με αγορές και να μην καταλήγουν υπό τη μορφή συναλλάγματος στη Τεχεράνη. Μόνο που αυτός ο πολύπλοκος μηχανισμός εκκαθαρίσεων δεν δημιουργήθηκε ποτέ.

Τούτων δοθέντων το Ιράν ανακοίνωσε ότι ξεκινάει εκ νέου τις δραστηριότητες εμπλουτισμού ουρανίου, πιθανότατα ως μέσο πίεσης προς τους Ευρωπαίους για να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα. Από την μεριά τους, Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία «εκφράζουν τη βαθιά τους ανησυχία για δραστηριότητες του Ιράν  που είναι ασύμβατες με τις δεσμεύσεις του». Κι έτσι ωστόσο να μην είναι, δηλαδή το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν να μην ξεκινάει ως μοχλός πίεσης, γιατί το Ιράν να συνεχίσει να δεσμεύεται από μια συμφωνία όταν τα άλλα μέρη είτε ηχηρώς και δημοσίως (ΗΠΑ), είτε σιωπηρώς και ιδιωτικώς (Ευρωπαίοι) έχουν πάψει να την υπηρετούν; Η Τεχεράνη μάλιστα έχει ανακοινώσει πώς θα επιταχύνει το πυρηνικό της πρόγραμμα από τον προσεχή Σεπτέμβριο καθιστώντας σίγουρη την κλιμάκωση της έντασης…

 Πηγή: Νέα Σελίδα

Κυρώσεις συλλογικής τιμωρίας των Ιρανών από τον Τραμπ

Τυπικά, αν μείνουμε στις άμεσες συνέπειες, οι κυρώσεις που εξήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ εναντίον του Ιράν τη Δευτέρα, ως απάντηση στην κατάρριψη αμερικανικού κατασκοπευτικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους, είναι μια τρύπα στο …νερό. Κοινό τους γνώρισμα είναι η διακοπή της δυνατότητας πρόσβασης οκτώ κορυφαίων ιρανών αξιωματούχων (μεταξύ των οποίων και του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ) στο διεθνές τραπεζικό σύστημα. Δεν υπάρχει φυσικά ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο τα στελέχη αυτά να διατηρούν λογαριασμούς στο εξωτερικό και δη σε τράπεζες της Δύσης. Οι επιπτώσεις ωστόσο των νέων κυρώσεων θα γίνουν πολύ σύντομα ορατές καθώς μικρές και μεγάλες τράπεζες θα αρνούνται να διεκπεραιώνουν ακόμη και τις πιο μικρές συναλλαγές με το Ιράν, φοβούμενες μην βρεθούν στο στόχαστρο του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

«Σκληροί τραπεζικοί περιορισμοί και η απειλή δευτερευουσών κυρώσεων σε εταιρείες που κάνουν δουλειές με το Ιράν έχουν κάνει σχεδόν αδύνατο για τις ξένες φαρμακευτικές εταιρείες να συνεχίσουν να εργάζονται στη χώρα. Αξιωματούχοι της διοίκησης του Τραμπ υποστηρίζουν ότι οι κυρώσεις δε θα επηρεάσουν το εμπόριο σε είδη ανθρωπιστικής χρήσης, πολλοί όμως είναι σκεπτικοί», έγραφαν οι New York Times σε ρεπορτάζ τους το Νοέμβριο του 2018, που περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια τις ελλείψεις σε φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα ινσουλίνης και καταπολεμούν τον καρκίνο. Στη συνέχεια μετέφερε τα λόγια του γάλλου πρεσβευτή στα Ηνωμένα Έθνη, Γκέραρντ Αρώ: «Γεγονός παραμένει ότι οι τράπεζες είναι τόσο τρομοκρατημένες από τις κυρώσεις που δε θέλουν να κάνουν το παραμικρό με το Ιράν». Κι από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει αλλεπάλληλα κύματα κυρώσεων κατά του Ιράν, μεγαλώνοντας το φόβο…

Στόχος επομένως του Τραμπ και της ομάδας των ιεράκων που τον περιβάλλει, με πρώτο και καλύτερο τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον, δεν είναι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ιράν. Στόχος των ΗΠΑ είναι τα εκατομμύρια των απλών, καθημερινών Ιρανών που θα δεχθούν τις συνέπειες από την πολιτική οικονομικού αποκλεισμού που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ, ελπίζοντας να στρέψουν τον λαό εναντίον του καθεστώτος, κι έτσι αυτό να γίνει πιο ευάλωτο στις πιέσεις και τις απειλές. Πρόκειται προφανώς για ευσεβείς πόθους και σχεδιασμούς του ποδαριού όπως ήταν η διαταγή στρατιωτικής επίθεσης στο Ιράν από τις ΗΠΑ, αμέσως μετά την κατάρριψη του μη επανδρωμένου, μέχρι που κατάλαβαν ότι στα πρώτα λεπτά θα μέτραγαν εκατοντάδες νεκρούς από την ιρανική αντεπίθεση, από μια πολιτική ηγεσία τόσο ανιστόρητη, που παραγνωρίζει το αίσθημα ανωτερότητας που προσφέρει σε εκατομμύρια Ιρανούς η ιστορία τους. Κι επίσης, τόσο αστοιχείωτη που αποκαλεί τον Χαμενεΐ με το όνομα του …Χομεϊνί που πέθανε το 1989! Οι καρκινοπαθείς ωστόσο πεθαίνουν αβοήθητοι στο Ιράν εξ αιτίας των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που υπαγορεύει την μεσανατολική πολιτική της ομάδας Τραμπ.

Στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής είναι η διαφύλαξη της στρατιωτικής κυριαρχίας και υπεροχής των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή κι όχι φυσικά η αποτροπή ενός Ιράν εξοπλισμένου με πυρηνικά όπλα. Αν οι ΗΠΑ θεωρούσαν τα πυρηνικά απειλή θα επέβαλλαν κυρώσεις πρώτα και κύρια στο Ισραήλ που αυθαίρετα και κατά παράβαση διεθνών συμφωνιών έχει χτίσει εδώ και δεκαετίες το δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο, όπως αποκάλυψε ισραηλινός επιστήμονας.

Ενδεικτικό στοιχείο ωστόσο της αμερικανικής επιθετικότητας είναι ότι τα αιτήματα των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν δεν περιορίζονται καν στα πυρηνικά, τα οποία είχαν τεθεί υπό διεθνή έλεγχο με τη συμφωνία που υπογράφτηκε επί Ομπάμα το 2015, ενώ οι διεθνείς παρατηρητές συνεχίζουν να βεβαιώνουν την συμμόρφωση του Ιράν με τη συμφωνία από την οποία αποχώρησαν οι ΗΠΑ τον Μάιο του 2018. Οι όροι που θέτουν οι ΗΠΑ για να συνομιλήσουν με το Ιράν ισοδυναμούν με το πολιτικό του ξεδόντιασμα και την άνευ όρων παράδοσή του. Οι αξιώσεις των ΗΠΑ περιγράφτηκαν με κάθε λεπτομέρεια από τον υπουργό Εξωτερικών τους, Μάικ Πομπέο, στις 20 Μαΐου στο πλαίσιο ομιλίας του στο ίδρυμα Χέριτατζ στην Ουάσινγκτον. Από αυτούς τους 12 όρους, μόνο οι 2 πρώτοι αφορούσαν τα πυρηνικά, περιλαμβάνοντας μάλιστα δέσμευση από το Ιράν ότι ποτέ δε θα επιδιώξει να υλοποιήσει σχετικές διαδικασίες εμπλουτισμού! Οι υπόλοιποι όροι αφορούσαν: την παροχή απεριόριστης πρόσβασης σε όλα τα σημεία της χώρας στην Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, τερματισμό του προγράμματος βαλλιστικών πυραύλων, απελευθέρωση όλων των πολιτών των ΗΠΑ όπως επίσης και των συμμάχων τους, διακοπή κάθε βοήθειας σε οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ, σεβασμό της κυριαρχίας της ιρακινής κυβέρνησης και διάλυση των σιιτικών στρατιωτικών μονάδων, διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας στους Χούτι της Υεμένης, απόσυρση των ιρανικών μονάδων από τη Συρία, τερματισμό της υποστήριξης στους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν και της βοήθειας που προσφέρουν οι Φρουροί της Επανάστασης σε πολλές ομάδες ανά τον κόσμο και, τέλος, τερματισμό σε κάθε απειλή εναντίον των γειτόνων πολλοί από τους οποίους είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα…

Κανείς προφανώς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι το Ιράν δεν έχει φιλοδοξίες που υπερβαίνουν τα σύνορά του. Σε μια περιοχή ωστόσο  που οι συγκρούσεις οι οποίες μαίνονται υπερβαίνουν τον αριθμό των κρατών, που οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει δεκάδες στρατιωτικές βάσεις, υπογράφουν κάθε χρόνο συμβόλαια πώλησης όπλων αξίας εκατοντάδων δισ. δολ. και έχουν μετατρέψει τέσσερις χώρες μέχρι στιγμής (Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη) σε κρανίου τόπο με εκατομμύρια νεκρούς και πρόσφυγες, ο τελευταίος που απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια είναι το Ιράν…

 Πηγή: Νέα Σελίδα