Γερμανική GIGA-BANK θα απορροφήσει όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες (Επίκαιρα, 20-26/9/2012)

Η αλήθεια για την Τραπεζική Ένωση και το μέλλον του ευρώ 

Μπορεί οι εκκλήσεις για να μπει μπροστά η «Ευρώπη της αλληλεγγύης» να πέφτουν στο κενό και να στοιβάζονται στα αζήτητα της πολιτικής μαζί με άλλες μεγαλεπήβολες ιδέες για την «Ευρώπη των λαών, της συνεργασίας» κ.λπ., αλλά σχέδια και διεργασίες με στόχο την προώθηση της ενοποίησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λείπουν. Το αντίθετο. Μάρτυρας, η πρόταση που κατέθεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 12 Σεπτέμβρη για την τραπεζική ένωση, ένα σχέδιο που για πρώτη φορά αποφασίστηκε επίσημα στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 28 και 29 Ιουνίου, όταν η νίκη της Εθνικής Ιταλίας επί της Γερμανίας στο ποδόσφαιρο θεωρήθηκε από πολλούς και πολιτική νίκη του ευρωπαϊκού Νότου επί του Βορρά. Φρούδες ελπίδες…

Το σχέδιο για την τραπεζική ένωση έρχεται να αποτρέψει μια εξέλιξη, να εξουδετερώσει έναν κίνδυνο, να θωρακίσει ένα σχέδιο και να υλοποιήσει μια οικονομική πολιτική που είναι κατά πολλούς τρόπους επιζήμια για τους λαούς της Ευρώπης.

Η οικονομική πολιτική την οποία προωθεί η τραπεζική ένωση, στην πράξη, σχετίζεται με τους όρους υπό τους οποίους θα δανειοδοτούνται στο μέλλον οι τράπεζες στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησής τους. Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής όριζε με σαφήνεια πως αυστηρή προϋπόθεση για την στήριξη των τραπεζών αποτελεί η επιβολή Μνημονίων που θα περιλαμβάνουν αιματηρές περικοπές κοινωνικών δαπανών. Η επαγγελλόμενη τραπεζική ένωση επομένως χτίζεται με πρώτη ύλη τις ουρές ανέργων της Ελλάδας και τις ουρές των συσσιτίων της Ισπανίας. Το νέο κύμα φτώχειας που έρχεται στην Ευρώπη, λόγω της εξυγίανσης των τραπεζών, συνιστά ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι από τον Οκτώβριο του 2008 μέχρι τον Οκτώβριο του 2011 τα κράτη της ΕΕ χρηματοδότησαν τις τράπεζές τους με το αστρονομικό ποσό των 4,5 τρισ. ευρώ, υπό την μορφή ρευστού ή εγγυήσεων. Ο πακτωλός αυτός χρημάτων ισούται με το ένα τρίτο σχεδόν όσων παράγουν αυτές οι χώρες κάθε χρόνο. Μπορεί δηλαδή κανείς να φανταστεί πόση κοινωνική ευημερία θα είχε επέλθει στην ήπειρο αν αυτά τα χρήματα είχαν κατευθυνθεί σε προσλήψεις δασκάλων, γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού ή στην κατασκευή κοινωνικών υποδομών… Η προώθηση επομένως της απόφασης της ΕΕ για την τραπεζική ένωση, στην πίσω όψη της έχει απολύσεις, μειώσεις μισθών και κλείσιμο σχολείων.

Πανοπλία για το ευρώ

Το άμεσο ζητούμενο για την πολιτική ηγεσία της ΕΕ είναι η θωράκιση του ευρώ. Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη εκμεταλλεύονται αυτό το σύντομο τάιμ άουτ που θα διαρκέσει μετά βεβαιότητας μέχρι τις αμερικανικές εκλογές το Νοέμβριο για να συμμαζέψουν τα του οίκου τους. Η τραπεζική ένωση «θα επιδείξει για μια ακόμη φορά τον μη αντιστρεπτό χαρακτήρα του ευρώ» αναφέρεται στην έκθεση. Παραλείπεται ωστόσο να αναφερθεί ότι αυτή τη στιγμή οι κλυδωνισμοί στα θεμέλια του τραπεζικού συστήματος της Ευρώπης και κατ’ επέκταση στο κοινό νόμισμα δεν προέρχονται τόσο από το (αναγκαίο) ξεφούσκωμα του υπερανεπτυγμένου χρηματοπιστωτικού τομέα, όσο από την λιτότητα. Τουλάχιστον, στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης λιτότητας, όπου ιδιώτες (νοικοκυριά κι επιχειρήσεις) και κράτη θα συσσωρεύουν βουνά από μη εξυπηρετούμενα δάνεια, όσο ανύπαρκτη κι αν είναι η εποπτεία κι όσο αποτυχημένα αν αποδείχθηκαν τα δύο στρες τεστ που έγιναν στο παρελθόν αποτελώντας πλέον μνημείο «δημιουργικής τραπεζικής», αλλού πρέπει να αναζητηθούν οι αιτίες της αστάθειας. Ήδη η κατάσταση είναι εκρηκτική. Στην Ελλάδα υπολογίζεται πως το 20% των δανείων, αξίας 48 δισ. ευρώ, δεν εξυπηρετούνται ομαλά, ενώ στην Ευρώπη το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με βάση μελέτη της KPMG του Ιουλίου, φτάνει το εντυπωσιακό ποσό του 1,5 τρισ. ευρώ. Αυτό επομένως που θέλουν να αποφύγουν είναι αρνητικές εκπλήξεις που θα θέσουν σε κίνδυνο το ευρώ, πλήττοντας την ισοτιμία και τις προοπτικές του.

Τα μέτρα προστασίας λαμβάνονται εν όψει των κινδύνων που διαγράφονται με σαφήνεια πλέον στον ορίζοντα. Τα εμφανή σημάδια επιβράδυνσης της κινέζικης οικονομίας κι η υποχώρηση που καταγράφεται στην αμερικάνικη οικονομία με αποτέλεσμα για το τρέχον τρίμηνο να προδικάζεται συρρίκνωση του προϊόντος (για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια) αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τον φετινό χειμώνα. Είναι δηλαδή πιθανή μια επανεμφάνιση της κρίσης σε διεθνές επίπεδο. Σε ένα τόσο ρευστό διεθνές τοπίο η Ευρώπη (τα τραπεζικά ιδρύματα της οποίας έχουν υπό τον έλεγχό τους το 53% του ενεργητικού του τομέα σε διεθνές επίπεδο) πάλι κινδυνεύει να αποδειχθεί η μαύρη τρύπα του περίφημου …παγκόσμιου χωριού.

Λίγες και καλές τράπεζες

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι η προωθούμενη τραπεζική ένωση συνιστά ένα σχέδιο μεγάλου βεληνεκούς με επίδικο την πλήρη αναδιάρθρωση του τραπεζικού χάρτη που ως τελικό σταθμό θα έχει όλες ή σχεδόν όλες οι τράπεζες της Ευρώπης να γίνουν θυγατρικές της Ντόιτσε Μπανκ. Ως ενδιάμεσους σταθμούς θα έχει το κλείσιμο πολλών από τις 6.000 τράπεζες που υπάρχουν σήμερα στην Ευρώπη μέσα από ένα χορό εξαγορών και συγχωνεύσεων όπου θα επικρατήσει ο νόμος του Δαρβίνου: θα επιζήσει ο ισχυρότερος. Κι είναι γνωστό στην Ευρώπη ποιος λαός δεν έχει χάσει ευκαιρία από το να διεκδικεί την ανωτερότητά του με κάθε τρόπο…

Ήδη, ο έλεγχος που ασκούν στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα οι εκπρόσωποι του Τέταρτου Ράιχ είναι καθημερινός και ασφυκτικός (και πάντα ταπεινωτικός όπως μαρτυρούν στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας που έχουν τους Γερμανούς συνεχώς πάνω από το κεφάλι τους) και δεν γίνεται για λόγους τυπικούς ή προληπτικούς. Το ενδιαφέρον τους νομιμοποιείται στη βάση των ποσών που οφείλει η Ελλάδα στην Γερμανία κι ειδικότερα η κεντρική μας τράπεζα στην Μπούντεσμπανκ μέσω του μηχανισμού TARGET 2 (Trans-European Automated Real-time Gross Settlement System). Το ποσό αυτό ανέρχεται στα 104 δισ. ευρώ, με βάση στοιχεία από μελέτη της Ντόιτσε Μπανκ που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2012. Εξ ίσου ελλειμματική είναι η θέση όλων των περιφερειακών χωρών όπως φαίνεται στον πίνακα και το διάγραμμα που παραθέτουμε, ενώ πλεονασματική είναι η θέση των βόρειων χωρών της ευρωζώνης, σε μια πολύ αντιπροσωπευτική γραφική αναπαράσταση του διχασμού που έχει επέλθει στην ευρωζώνη. Στην πραγματικότητα τα ελλείμματα των μεν είναι τα πλεονάσματα των δε.

Έχει όμως σημασία να δούμε ποιοι, στην πραγματικότητα, και τι ακριβώς «οφείλουμε» στην κεντρική τράπεζα της Γερμανίας. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός, TARGET 2, είναι ο λογαριασμός χρεώσεων και πιστώσεων όπου εγγράφονται οι μεταφορές κεφαλαίων από την μια χώρα στην άλλη και πιο συγκεκριμένα από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία κ.α. στην Γερμανία, το Λουξεμβούργο κ.λπ. Η ελλειμματική θέση υποδηλώνει την χώρα απ’ όπου έφυγαν τα κεφάλαια και η πλεονασματική την χώρα στην οποία πήγαν ή καλύτερα την χώρα στην οποία έγιναν απαιτητά και καταβλήθηκαν τα κεφάλαια. Η μεταφορά των κεφαλαίων κι η μαζική φυγή τους από τις εμπορικές τράπεζες στις χώρες της περιφέρειας πραγματοποιείται με τη μεσολάβηση των κεντρικών τραπεζών και χάρη στον δανεισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αν δηλαδή η ΕΚΤ δεν άνοιγε τους κρουνούς, παρέχοντας μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου 1,2 τρισ. ευρώ (ποσό 12πλάσιο των απαραίτητων αποθεματικών τους!) ποτέ δεν θα είχε μπορέσει να συμβεί αυτή η «μεγάλη φυγή», που οξύνει την κρίση στις χώρες της περιφέρειας, με αποτέλεσμα να παρατηρείται κι άλλη μια «σύμπτωση»: Σχεδόν όλες οι χώρες που εμφανίζονται ελλειμματικές στο TARGET 2 να βουλιάζουν στην ύφεση, ενώ οι πλεονασματικές στο TARGET 2 να εμφανίζουν θετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης… Άμεσο αποτέλεσμα αυτών των χρηματοδοτικών εργαλείων που παρέχει η ΕΚΤ (τα οποία μην γελιόμαστε είναι φούσκα ιστορικών διαστάσεων και τεχνάσματα που στοίχισαν ακριβά στους αμερικάνους φορολογούμενους) είναι το άδειασμα των τραπεζικών λογαριασμών στις χώρες του Νότου. Ειδικότερα με βάση έκθεση της Σίτιγκρουπ που υπέγραφε ο Ματ Κινγκ, τον Μάιο του 2012, οι τραπεζικές καταθέσεις έχουν μειωθεί κατά 64% στην Ελλάδα, 55% στην Ιρλανδία, 37% στην Πορτογαλία, 34% στην Ιταλία και 13% στην Ισπανία. Οι τοποθετήσεις μη κατοίκων σε κρατικά ομόλογα έχουν μειωθεί με τις ίδιες αναλογίες: 56% στην Ελλάδα, 18% στην Ιρλανδία, 25% στην Πορτογαλία, 12% στην Ιταλία, και 18% στην Ισπανία. Σε αυτό το σύστημα (το οποίο ο Εκόνομιστ στις 21 Μαΐου χαρακτήριζε «εθνικοποίηση των αγορών») η Γερμανία κι οι βόρειες χώρες φαίνονται να είναι σημαντικά εκτεθειμένες καθώς -με τις ελληνικές τράπεζες να είναι χρεοκοπημένες- σε ένα πιθανό ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, το μοναδικό ποσό που θα μπορούσε να πάρει πίσω η Γερμανία φαίνεται να είναι η συμβολή της Ελλάδας στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ, που ανέρχεται στα 146 εκ. ευρώ.

Διαμερίσματα και κτήματα στους Γερμανούς

Στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά χαμένη είναι Μπούντεσμπανκ. Οι Γερμανοί αυτή τη στιγμή σιωπηρά, όπως συνέβαινε και στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, χτίζουν θέσεις και αργά ή γρήγορα θα απαιτήσουν τα δέοντα. Το πρώτο όφελος της Γερμανίας από την δημιουργία αυτού του μηχανισμού στο πλαίσιο του Ευρωσυστήματος καταγράφεται από τη στιγμή που ο δανεισμός γίνεται σε ευρώ, οπότε το «εθνικό της νόμισμα» δεν ανατιμάται όπως θα συνέβαινε αν οι δύο χώρες είχαν διαφορετικό νόμισμα. Πλημμυρίζει λοιπόν στο ρευστό η Γερμανία, χάρη του ευρώ, χωρίς να πληρώνει καν το τίμημα που συνήθως αναλογεί! Από την άλλη, μπορεί οι ελληνικές τράπεζες να είναι «ζόμπι», είναι όμως γνωστό ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν υποθηκεύσει χιλιάδες διαμερίσματα, κτήματα κι επιχειρήσεις κάθε μεγέθους. Γιατί λοιπόν τα ποσά που οφείλει η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας να μην εισπραχθούν απ’ ευθείας, χωρίς δηλαδή τη διαμεσολάβηση του κεντρικού πιστωτικού ιδρύματος, από τις εμπορικές τράπεζες, μέσω μαζικών κατασχέσεων; Κι εδώ είναι που έρχεται η τραπεζική ένωση να αποτρέψει σχέδια δημιουργίας ενός «εθνικού πυλώνα» στο τραπεζικό σύστημα, όπως είχε χαρακτηριστεί, και να επιταχύνει τις εξελίξεις προς όφελος φυσικά της Γερμανίας και της Ντόιτσε Μπανκ, την οποία η κυβέρνηση έχει ορίσει σύμβουλό της σε θέματα αναδιάρθρωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα. (Αν αυτό δεν είναι σύγκρουση συμφέροντος, τότε τι είναι;)

Καθαρή θέση των εθνικών κεντρικών τραπεζών στο σύστημα TARGET 2

Υπ’ αυτό το πρίσμα η άμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, όποιων τραπεζών έστω έχουν απομείνει ακόμη και σήμερα στον έμμεσο έλεγχο του δημοσίου, είναι απόλυτη προτεραιότητα για να μην καταλήξει η Ελλάδα ένα απομακρυσμένο και παρακμιακό γερμανικό κρατίδιο, μια μεταμοντέρνα οικονομική αποικία. Η κατηγορηματική απόρριψη του σχεδίου της «τραπεζικής ένωσης» και η εθνικοποίηση των τραπεζών μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην επαπειλούμενη εξαγορά τους – με το συμβολικό τίμημα του 1 ευρώ – και σε ένα συντριπτικό πλήγμα που θα ακολουθήσει στην πραγματική οικονομία απ’ το οποίο δεν θα συνέλθει ποτέ. Βέβαια, η βιασύνη που επέδειξε η κυβέρνηση να απαξιώσει και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το οποίο θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του πυλώνα, θυμίζει την τακτική της καμένης γης που καταστρέφει προληπτικά κάθε ελπίδα…

TARGET 2

Ελλείμματα (σε ευρώ)

Ισπανία             -303 δισ.

Ιταλία               -279 δισ.

Ελλάδα              – 104 δισ.

Ιρλανδία            – 102 δισ.

Πορτογαλία       -75 δισ.

Βέλγιο               -35 δισ.

ΑΘΡΟΙΣΜΑ        -898 δισ.

TARGET 2

Πλεονάσματα (σε ευρώ)

Γερμανία           +644

Ολλανδία           +155 δισ.

Λουξεμβούργο   +115 δισ.

Φινλανδία          + 63 δισ.

ΑΘΡΟΙΣΜΑ        977 δισ.

Alpha – Εurobank: Αβέβαιος, αλλά ματωμένος γάμος (Πριν, 4.9.11)

Τι περίεργα πράγματα! Μισό δισ. ευρώ αναμένεται να δώσουν οι Άραβες στο νέο όμιλο που θα δημιουργηθεί από την συγχώνευση της Alpha Bank με την Eurobank και δεν έκαναν τον κόπο να παραστούν έστω σε μία συνέντευξη Τύπου, έστω σε μία δεξίωση! Το βιογραφικό του πρίγκιπα σεΐχη Χαμάντ Μπιν Χαλίφα που εκπροσωπεί την οικογένεια (ο οποίος άμα τη επιστροφή του από την βρετανική στρατιωτική ακαδημία όπου πήγε να σπουδάσει έκανε πρακτική, ανατρέποντας τον πατέρα του!) είναι εμφανώς περίλαμπρο μην αφήνοντας καμία υπόνοια για τη σοβαρότητα και τον στρατηγικό χαρακτήρα του ντιλ. Παρόλα αυτά όμως ούτε μία κελεμπία, ούτε ένα σαρίκι να μην περάσει από τις οθόνες μας;

Ας σταθούμε όμως στα ίδια τα γεγονότα της συγχώνευσης των δύο τραπεζών που υπόσχεται να δώσει το έναυσμα για μια σειρά αλλεπάλληλων πράξεων συγκέντρωσης που ως στόχο θα έχουν την ισχυροποίηση του τραπεζικού τομέα. Η συγχώνευση της Alpha με την Eurobank ανακοινώθηκε τη Δευτέρα 29 Αυγούστου άρον – άρον υπό το βάρος των τρομερών πιέσεων που δέχονταν οι τιμές των μετοχών και ιδιαίτερα αυτές των τραπεζών μια  εβδομάδα πριν, εκείνη που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 26 Αυγούστου. Αποτέλεσμα του μεγάλου εκείνου ξεφορτώματος ήταν η τιμή της Eurobank να φθάσει τα 1,73 ευρώ (από 2,22 ευρώ που είχε κλείσει μια εβδομάδα πριν) και της Alpha Bank στα 1,90 ευρώ (από 2,58). Η συγχώνευση δηλαδή επιχείρησε να θέσει ένα ανάχωμα στις παρατεταμένες υποτιμητικές πιέσεις.

Κυρίως όμως η συγχώνευση της Eurobank με την Alpha Bank προσπάθησε να αποτρέψει τα ζοφερά σενάρια που ήδη διακρίνονται για το μέλλον των ελληνικών τραπεζών. Σημείο αφετηρίας τους (στην τελευταία έστω κούρσα) αποτελεί η συμμετοχή τους στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, στο πλαίσιο των αποφάσεων των ηγετών της ευρωζώνης της 21^ης Ιουλίου. Οι ζημιές που θα καταγράψουν όλες οι ελληνικές τράπεζες από την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα και εκτιμώντας κατ’ ελάχιστον στα 5 δισ. ευρώ έχει προβλεφθεί από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο να καλυφθούν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Αναμένεται δηλαδή η Τρόικα μαζί με το ελληνικό δημόσιο να καλύψουν τα κενά που θα δημιουργηθούν στους ισολογισμούς των τραπεζών με χρηματοδοτικές ενισχύσεις. Όπως έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, αρχής γενομένης από τα 28 δισ. ευρώ που έδωσε το υπουργείο Οικονομικών, επί Γ. Αλογοσκούφη, στις τράπεζες. Με μια τεράστια όμως διαφορά. Όλα αυτά τα χρόνια για τα 108 δισ. που έδωσε συνολικά το ελληνικό δημόσιο στις τράπεζες έπαιρνε ως αντίτιμο προνομιούχες μετοχές, που ως χαρακτηριστικό τους είχαν σταθερές  αποδόσεις (τις οποίες όμως ουδέποτε έχει εισπράξει το ελληνικό δημόσιο) ως αντιστάθμισμα για την έλλειψη δικαιώματος ψήφου στη διοίκηση. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο αναφέρει ρητά ότι το δημόσιο μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα αναλάβει μεν την αναπλήρωση κεφαλαίου των τραπεζών που θα συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ως αντάλλαγμα όμως θα πάρει κοινές μετοχές, που έχουν δικαίωμα ψήφου στη διοίκηση! Κατά συνέπεια θα ανατραπούν μονομιάς όλες οι ισορροπίες στην διοίκηση κάθε τράπεζας.

Ο όρος της συμμετοχής στη διοίκηση έκανε να ηχήσουν στη διαπασών οι συναγερμοί όχι επειδή οι έλληνες τραπεζίτες φοβούνται την κρατικοποίηση των ευαγών ιδρυμάτων τους. Ξέρουν πολύ καλά ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται επειδή, εξαιρουμένης της Αριστεράς, όλα τα υπόλοιπα κόμματα είναι εντεταλμένοι υπάλληλοί τους, επομένως ουδέποτε θα αποφάσιζαν ερήμην των τραπεζιτών ή πολύ περισσότερο κάτι που θα έβλαπτε τα συμφέροντά τους . Εντολές των τραπεζών εκτελούν, με την οικονομική πολιτική τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και Ντόρα. Το πλήρως ελεγχόμενο από τους τραπεζίτες ελληνικό δημόσιο όμως θα έχει υπό την κατοχή του τις κοινές μετοχές για δύο το πολύ χρόνια. Στο πρωτότυπο κείμενο του Μεσοπρόθεσμου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την Τρόικα (κι όχι στον εφαρμοστικό νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή) υπάρχει σαφής αναφορά. Οπότε, το ερώτημα που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια τους είναι, τι θα γίνει μετά… Με την πάροδο δηλαδή των δύο χρόνων, που θα πάνε οι μετοχές τους και κατά συνέπεια η ιδιοκτησία των τραπεζών τους; Κι ο κίνδυνος είναι σαφής: Δεδομένου ότι τα χειρότερα σενάρια είναι που θα επιβεβαιωθούν μέχρι τότε κι η Ελλάδα θα βρίσκεται διασωληνωμένη στην εντατική της «συντεταγμένης χρεοκοπίας», όπως αποφασίστηκε κατ’ απαίτηση της Γερμανίας στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 24 Μάρτη, ο φόβος των τραπεζιτών είναι πως η ιδιοκτησία τους θα περάσει σε ξένα χέρια. Μαζί με τον δημόσιο πλούτο και τις ΔΕΚΟ. Αυτό ακριβώς το σενάριο θέλησαν να αποτρέψουν με την εξαγγελία της συγχώνευσης Alpha και Eurobank.

Απέτυχαν όμως και μάλιστα οικτρά. Μάρτυρας, η ανέλπιστα γρήγορη επιστροφή στην κανονικότητα της μιζέριας και της απαξίωσης. Η άνοδος της τιμής των δύο μετοχών στα απόνερα της εξαγγελίας κράτησε μόλις τρεις μέρες. Και προχθές, Παρασκευή 2 Σεπτέμβρη, η τιμή της τράπεζας του Λάτση έκλεισε τελικά ακόμη πιο χαμηλά, στα 1,41 ευρώ, σε σχέση με την τιμή που είχε την προηγούμενη Παρασκευή, (1,73 ευρώ). Χάθηκαν έτσι, όσα κέρδη καταγράφηκαν, και η τιμή της μετοχής συνεχίζει την καθοδική της πορεία, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα. Την ίδια τύχη είχε επίσης και η τιμή της Alpha που προχθές έκλεισε στα 1,96 ευρώ (από 1,90 μια εβδομάδα πριν) χωρίς όμως να πέσει πιο χαμηλά από κει που βρισκόταν πριν την εξαγγελία του… φοβερού και τρομερού σχεδίου συγχώνευσης. Το ερώτημα επομένως είναι τι παραπάνω ξέρουν όσοι τιμώρησαν τις δύο μετοχές και ιδίως αυτή της Eurobank.

Αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι πρόκειται για γίγαντες με πήλινα πόδια. Πίσω από τις μεγαλοστομίες για «σημαντική παρουσία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη με συνολικό δίκτυο 1.300 και πλέον καταστημάτων σε οκτώ χώρες» και άλλα τέτοια βαρύγδουπα που κοσμούσαν την επίσημη ανακοίνωση, αυτό που κρατάει ζωντανές και τις δύο τράπεζες αλλά περισσότερο αυτή του Λάτση είναι το ζεστό κρατικό χρήμα. Με βάση πρόσφατα στοιχεία η τράπεζα έχει αξιοποιήσει 7,8 δισ. ευρώ κρατικών εγγυήσεων, χώρια τα ειδικά ομόλογα που έχει λάβει από το δημόσιο για να ανοίξει τους κρουνούς του δανεισμού σε επιχειρήσεις και ιδιώτες. Αξίζει να αναφέρουμε, χάριν συγκρίσεως, ότι προχθές Παρασκευή η συνολική κεφαλαιοποίησή της (ως αποτέλεσμα του αριθμού των μετοχών επί την αξία κάθε μίας) ήταν μόνο 785 εκ. ευρώ. Σχεδόν το 10% των χρημάτων που έχει λάβει από το δημόσιο! Η κατάσταση στην Alpha Bank δεν είναι και πολύ καλύτερη. Το πρώτο ζητούμενο επομένως από την συμφωνία ήταν να γεμίσουν οι μαύρες τρύπες των ισολογισμών που απειλούν την βιωσιμότητά τους. Αυτές οι μαύρες τρύπες απειλούν να λάβουν απειλητικές διαστάσεις όταν θα ολοκληρωθούν οι έλεγχοι της εταιρείας Blackrock που προσελήφθη κατ΄εντολήν της Τρόικας με αποκλειστικό σκοπό να ελέγξει ένα προς ένα τα δάνεια κάθε τράπεζας αποτυπώνοντας με τον πιο κοντινό προς την πραγματικότητα τρόπο την αληθινή κατάσταση κάθε τράπεζας. Περιττό να πούμε ότι το ερώτημα είναι πόσους σκελετούς θα ανακαλύψουν στα ντουλάπια των τραπεζών κι όχι αν θα βρουν κάτι μεμπτό…

Αυτή η προοπτική επιταχύνει τα σενάρια εξαγορών και συγχωνεύσεων που αφορούν πολλές ακόμη τράπεζες. Ένα βασικό σενάριο που κυκλοφορεί γαι παράδειγμα θέλει την Εθνική, την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο να προχωρούν σε ένα γάμο του αιώνα, με την πρώτη να συμβάλει με τα Βαλκάνια, τη δεύτερη με την γη και την τρίτη τράπεζα με το ρευστό, που όλα μαζί φυσικά θα πάνε στους Αμερικανούς, καθότι η Citigroup είναι που ελέγχει αυτή τη στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, πακέτο μετοχών της Εθνικής Τράπεζας. Σε αυτό το πλαίσιο αυξημένης αβεβαιότητας η κίνηση Alpha – Eurobank ήταν αμυντική και όχι επιθετική κίνηση όπως εμφανίστηκε. Κυρίως όμως είναι μια αβέβαιη κίνηση που δεν έχει ακόμη κριθεί, καθώς μένουν πολύ πιο σοβαροί παράγοντες, από τη συμφωνία των μάνατζερ, να κρίνουν την τύχη του εγχειρήματος.

Από την άλλη μεριά αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η συγχώνευση των δύο τραπεζών δεν θα σημάνει τίποτε θετικό για την οικονομία ενώ για τους εργαζόμενους θα επιφέρει μόνο αρνητικές συνέπειες. Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση δεν υπήρχε ούτε μία λέξη που να αφορά κάποια δέσμευση της νέας τράπεζας για παροχή ρευστότητας στην λεγόμενη πραγματική οικονομία. Έλειπε επίσης κάθε δέσμευση για διατήρηση των θέσεων εργασίας. Στην πραγματικότητα θα μειωθούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μεγάλο μέρος από τις “συνέργειες λειτουργικού κόστους ύψους 270 εκ. ευρώ από τη συνένωση των δραστηριοτήτων των τραπεζών στην Ελλάδα” που αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση θα προέλθει από το κλείσιμο καταστημάτων που βρίσκονται στους ίδιους δρόμους και την απόλυση πολλών τραπεζοϋπαλλήλων. Ματωμένος λοιπόν ο γάμος παρά το άδηλο μέλλον του και τα πολλά ερωτηματικά που συνοδεύουν τις σκοπιμότητες των δύο μερών.