Ετικέτα: πετρέλαιο

Υπουργός Ενέργειας ΗΠΑ: Σταματήστε τις εξαγωγές αερίου και πετρελαίου στην Ευρώπη! του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μόνο σαν χαριστική βολή απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να χαρακτηρισθεί η επιστολή που έστειλε η εικονιζόμενη υπουργός Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών στα αμερικανικά διυλιστήρια και τους εξαγωγείς ενεργειακών αγαθών ζητώντας τους να διακόψουν τις εξαγωγές ενεργειακών αγαθών στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

H αμερικανική εφημερίδα WallStreetJournal που αποκάλυψε την επιστολή ανέφερε ότι παράγοντες του κλάδου χαρακτήρισαν την επιστολή της Τζένιφερ Γκράνχολμ σαν «μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς»… Ο λόγος που η επιστολή την οποία αποκάλυψε η Wall Street Journal στις 24 Αυγούστου (σε εντιτόριαλ της μάλιστα) ισοδυναμεί με εντολή για την αμερικανική βιομηχανία ενέργειας είναι ότι στην περίπτωση που το αίτημα της Ουάσινγτον δεν γίνει δεκτό, τότε έρχονται νόμοι και αποφάσεις. Δεν έχουν περάσει άλλωστε παρά δύο μήνες από την εντολή του προέδρου Μπάιντεν στα διυλιστήρια να μειώσουν τις τιμές της βενζίνης, όπως κι έγινε. Κι έτσι από τα 5 δολάρια έπεσαν στα 3,88. Επίσημα το αμερικανικό κατεστημένο, ζητώντας με την επιστολή της αρμόδιας υπουργού από τα διυλιστήρια «να εστιάσουν μεσοπρόθεσμα στην δημιουργία αποθεμάτων στις ΗΠΑ, αντί να ξεπουλούν τα τρέχοντα αποθέματα και να αυξάνουν παραπέρα τις εξαγωγές», εμφανίζεται με το βλέμμα στραμμένο στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου. Στην πτώση των τιμών της βενζίνης κρέμεται η τελευταία ελπίδα των Δημοκρατικών να κερδίσουν τις εκλογές.

Στην ουσία όμως το ζητούμενο των Αμερικανών είναι η οικονομική εξόντωση της Ευρώπης! Γιατί, κανένας δεν έχει ελπίδες για την Ευρώπη όταν ο πληθωρισμός στη Γερμανία χτυπάει ρεκόρ 40ετίας! Η φτωχοποίηση θα μειώσει την καταναλωτική ζήτηση, χρεοκοπίες ενεργειακών εεταιρειών όπως της Uniper και της Wien Energie θα γίνουν καθημερινότητα και η ισοτιμία του ευρώ θα ακολουθήσει ελεύθερη πτώση.

Ας κρατήσουμε άλλωστε την συγκυρία, που επέλεξαν οι ΗΠΑ να «αδειάσουν» την Ευρώπη· χειρότερη δεν υπήρχε: Η επιστολή αποκαλύφθηκε μόλις μια εβδομάδα πριν η Ρωσία προχωρήσει στην διακοπή λειτουργίας του αγωγού Nord Stream 1 και την προσωρινή διακοπή τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο, μιας και βάσει ανακοίνωσης της Gazprom η λειτουργία θα επανέλθει το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου. Αυτές τις ημέρες λοιπόν η αγωνία της Ευρώπης βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, ενώ όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το στρατηγικό λάθος της ΕΕ να αυτοκτονήσει ενεργειακά για να τιμωρήσει τη Ρωσία είναι αδύνατο να διορθωθεί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα:

Ο Τζαστίν Τριντό αρνείται να αυξήσει την παραγωγή και τις εξαγωγές στην Ευρώπη, επικαλούμενος νόμους του Καναδά που περιορίζουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλων βλαπτικών για το φαινόμενο του θερμοκηπίου αερίων.

Ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν επέστρεψε από την Αλγερία με άδεια χέρια και κατά την παραμονή του αποδοκιμάστηκε. Ο απολογισμός της επίσκεψής του έγινε με τον πιο παραστατικό (και χαιρέκακο) τρόπο από τους NewYorkTimes: «Σε έναν βαθμό η μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής έχει στρέψει το ενδιαφέρον της από την Γαλλία. Η Αλγερία πρόσφατα έχτισε ένα μνημειώδες Μεγάλο Τέμενος στο Αλγέρι με τη βοήθεια Κινέζων, διέταξε μια μεγάλης κλίμακας στροφή με την διδασκαλία στα σχολεία αγγλικών αντί γαλλικών, και σταθεροποίησε τις σχέσεις με τη Ρωσία του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν».

Το Κατάρ αρνείται να ικανοποιήσει το ευρωπαϊκό αίτημα εκτός κι αν η κάλυψη της ευρωπαϊκής αγοράς γίνει με μακροχρόνια συμβόλαια, κάτι που οι Ευρωπαίοι ακόμη και τώρα αρνούνται παραμένοντας εμμονικά προσκολλημένοι στο σχεδιασμένο να αποτύχει σχέδιο της πράσινης μετάβασης. Η επιλογή ωστόσο του Κατάρ να ιδρύσει ΟΠΕΚ του φυσικού αερίου από κοινού με την Ρωσία είναι μία από τις πολλές ενδείξεις ότι ποτέ δεν θα δρούσε ενάντια στην Μόσχα, όπως κάνει πχ το Ισραήλ.

Η Ρωσία ταυτόχρονα «κολυμπάει στο μετρητό» βάσει δήλωσης της επικεφαλής οικονομολόγου του Διεθνούς Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικής (IIF): Τα μηνιαία κέρδη της Ρωσίας από εξαγωγές το 2022 ανέρχονται σε 20 δισ. δολ., έναντι 14,6 δισ. το 2021. Η πτώση των εξαγωγών πετρελαίου ήταν οριακή, της τάξης του 5%, αλλά τα έσοδα έχουν αυξηθεί λόγω της αύξησης της τιμής του πετρελαίου σε σχέση με πέρυσι, ακόμη και τώρα μάλιστα που έχει υποχωρήσει γύρω στα 100 δολ. από τα επίπεδα της άνοιξης που ήταν γύρω στα 130. Βάσει τη Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας, οι εξαγωγές πετρελαίου τον Ιούλιο έφτασαν τα 7,4 εκ. βαρέλια καθημερινά, μειωμένα κατά 600.000 μόνο σε σχέση με τον Ιούλιο του 2021!

Ακόμη και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, λόγω των εξαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, θα είναι πλεονασματικό κατά 265 δισ. δολ., μικρότερο μόνο από εκείνο της Κίνας, τονίζει το τελευταίο τεύχος του τεύχος του Economist, που αναρωτιέται αν αποδίδουν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Ρητορικό προφανώς το ερώτημα…

Ο άθλος της Ρωσίας, να αυξήσει τα έσοδα της παρά τα αλλεπάλληλα κύματα κυρώσεων, δεν θα είχε επιτευχθεί αν δεν απορροφούσαν τις ρωσικές εξαγωγές χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία. Η τελευταία ειδικότερα από μηδενικές εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου το 2021 εισάγει πλέον σχεδόν 1 εκ. βαρέλια ημερησίως από τη Ρωσία! Η Μόσχα ωστόσο κατάφερε να βγει αλώβητη από τις απαράδεκτες κυρώσεις ΕΕ και ΗΠΑ λόγω της ενεργούς στήριξης της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Η στήριξη δεν σχετίζεται μόνο με την άρνηση του μονάρχη Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν να ικανοποιήσει το αίτημα του αμερικανού προέδρου για αύξηση της παραγωγής πετρελαίου. Η σημαντικότερη στήριξη της Σαουδαραβίας, έγκειται στην εισαγωγή ημιεπεξεργασμένου (fuel oil) πετρελαίου από την Ρωσία, την επεξεργασία του και την εξαγωγή του στη συνέχεια ως σουδαραβικό!

Φαίνεται έτσι ότι ο μοναδικός χαμένος των κυρώσεων στη Ρωσία είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που τις επέβαλε. Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ δεν θα είχε πάει τόσο μακριά, ανακοινώνοντας ως τώρα επτά πακέτα κυρώσεων, αν δεν είχε την δημόσια στήριξη των ΗΠΑ. Οι δηλώσεις του Μπάιντεν κατά την επίσκεψή του στην Ευρώπη στις 25 Μαρτίου για ενότητα, αλληλοϋποστήριξη και συνεργασία μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ ενάντια στην Ρωσία έπεισαν τους (έτοιμους από καιρό) ευρωπαίους πολιτικούς για τις προθέσεις των ΗΠΑ. Τα σχέδια των ΗΠΑ για οικονομική εξόντωση των ευρωπαίων ανταγωνιστών τους φάνηκε να παγώνουν μπροστά τον απώτερο στόχο, της ήττας της Ρωσίας…

Οι αληθινοί στόχοι των ΗΠΑ ωστόσο, να έχει δηλαδή η ΕΕ την τύχη της Ιαπωνίας που από υπερδύναμη κατάντησε κομπάρσος στην παγκόσμια σκηνή – σκιά του εαυτού της, αποκαλύφθηκαν με το απαγορευτικό στις εξαγωγές από την υπουργό Ενέργειας των ΗΠΑ: Αφού πρώτα οι Αμερικάνοι οδήγησαν τα πιόνια τους στην Ουκρανία να προκαλέσουν πόλεμο με την Ρωσία, μετά ώθησαν τους Ευρωπαίους να τραβήξουν τα σωληνάκια που τους αιμοδοτούσαν ενεργειακά επί δεκαετίες απρόσκοπτα και φθηνά υποσχόμενοι ταυτόχρονα την ασφαλή αναπλήρωσή τους, τώρα τους πετούν στα βράχια!

«Να κόψουν τον λαιμό τους οι Ευρωπαίοι» είναι η απάντηση των ΗΠΑ τη στιγμή που η Ευρώπη, λόγω των αποφάσεων της, αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη και πιο υπαρξιακή οικονομική της κρίση! 

Αποτυχίες και απειλές ο απολογισμός από το ταξίδι του Μπάιντεν στην Μέση Ανατολή

Με άδεια χέρια δεν έφυγε από την τετραήμερη επίσκεψή του στην Μέση Ανατολή (13-16/7) ο αμερικανός πρόεδρος.  

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Επί της ουσίας ωστόσο απέτυχε να αναστρέψει τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Μέση Ανατολή και αμφισβητεί την επιρροή των ΗΠΑ. Ο Τζο Μπάιντεν κυρίως απέτυχε να πείσει για την δημοκρατική ατζέντα των ΗΠΑ. Απέτυχε να δείξει ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στηρίζεται στην δημοκρατία και προάγει την ελευθερία, αντιπαλεύοντας αυταρχικά καθεστώτα.

Όταν άλλωστε ο Μπάιντεν δηλώνει ο ίδιος πώς είναι Σιωνιστής, όπως έκανε στο πρόσφατο ταξίδι του, τότε υιοθετεί τα πιο ολοκληρωτικά, επεκτατικά και φασιστικά σχέδια εθνοκάθαρσης που έχουν συνοδεύσει τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Η επίσκεψη του Μπάιντεν στην Μέση Ανατολή ήταν μια βαθιά υπόκλιση στα πιο ολιγαρχικά καθεστώτα. Ισοδυναμούσε με την παραγραφή και νομιμοποίηση φρικτών καθημερινών εγκλημάτων που πραγματοποιούν, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους. Μια μικρή αναφορά στα επιτεύγματα της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ είναι αρκετή.

Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι ήταν αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και υπουργός Άμυνας, μέχρι που το 2013 ανέτρεψε τον εκλεγμένο ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι με στρατιωτικό πραξικόπημα. Έκτοτε έχει εκλεγεί  δύο φορές (2014 και 2018) με ποσοστό 97%.  Ωστόσο οι προεκλογικές περίοδοι σημαδεύτηκαν από αιματηρές διώξεις και απαγορεύσεις που ως στόχο είχαν τόσο τους Αδελφούς Μουσουλμάνους όσο και την Αριστερά. Σήμερα, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησαν οι New York Times, το καθεστώς του Σίσι έχει μετατρέψει το καθεστώς των προφυλακίσεων σε κύρια μηχανή μαζικής καταπίεσης: «Οι δυνάμεις ασφαλείας συλλαμβάνουν ανθρώπους από τους δρόμους ή από τα σπίτια τους και τους εξαφανίζουν χωρίς να ειδοποιήσουν την οικογένεια ή δικηγόρους. Όταν οι συλληφθέντες εμφανίζονται φρουρούμενοι, οι εισαγγελείς τους κατηγορούν για τρομοκρατική δράση και τους φυλακίζουν για μήνες ή εν τέλει για χρόνια χωρίς ποτέ να μπορούν να αποδείξουν την αθωότητά τους στο δικαστήριο». Η λίστα με τους φυλακισμένους είναι ατελείωτη και περιλαμβάνει: Σκιτσογράφο που ανάρτησε meme στο facebook δείχνοντας τον Αλ Σίσι με αυτιά Μίκι Μάους, δύο γυναίκες που συνελήφθησαν επειδή παραπονέθηκαν για την τιμή των εισιτηρίων και χιλιάδες άλλους. Κυρίως, ωστόσο οι αυταρχικές επιδόσεις του δικτάτορα Αλ Σίσι περιλαμβάνουν χιλιάδες εξωδικαστικές εκτελέσεις αντιφρονούντων! Έρευνα διεθνούς οργάνωσης  απέδειξε ότι από τον Ιανουάριο του 2015 ως τον Δεκέμβριο του 2020 δολοφονήθηκαν 755 άτομα, που χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες ή πολεμιστές (militants).

Σε μαζικές εκτελέσεις αντιφρονούντων στηρίζει την εξουσία της και η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Μόλις πρόσφατα, στις 15 Μαρτίου, το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε την εκτέλεση 81 ατόμων, ανεβάζοντας στους 92 τους εκτελεσμένους το 2022. Οι 41 εξ αυτών προέρχονται από την Σιιτική μειονότητα, δείχνοντας, όπως έγραψε και η Διεθνής Αμνηστία σε ειδική ανακοίνωσή της, την πολιτική χρήση της θανατικής ποινής για να αντιμετωπίσει τους διαφωνούντες των ανατολικών επαρχιών της. Η εκτέλεση Σιιτών από την Σαουδική Αραβία, μέσα από δίκες – παρωδία, δεν είναι κάτι νέο. Το ίδιο συνέβη και το 2019, όταν σε μια μαζική εκτέλεση κατηγορούμενων για τρομοκρατία πολλοί προέρχονταν από την Σιιτική μειονότητα, το ίδιο συνέβη και το 2016 όταν εκτελέστηκε ένας διακεκριμένος Σιίτης κληρικός, κοκ. Πέραν των Σιιτών, η πετρομοναρχία των Σαούντ οδηγεί συχνότατα στην αγχόνη και διαδηλωτές!

Η πετρομοναρχία των Σαούντ είναι υπαίτια και για την μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται εδώ και χρόνια στην Υεμένη. «Τυφλοί» βομβαρδισμοί σε σχολεία και αγορές, πολιορκία για την αποκοπή διαδρόμων μεταφοράς ειδών διατροφής κι άλλες μεσαιωνικές μέθοδοι έχουν καταδικάσει στην πείνα και τον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους!

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η φρικτή εκτέλεση του δημοσιογράφου της Washington Post, Τζαμάλ Κασόγκι, στην Τουρκία το 2018 από πράκτορες του Ριάντ. Η εκτέλεσή του μέσω του διαμελισμού του με αλυσοπρίονο(!), θα ήταν αρκετή ώστε η Σαουδική Αραβία να απομονωθεί διπλωματικά και να υποστεί πλήθος οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων. Στην πράξη δεν είχε καμιά επίπτωση, παρότι η ίδια η CIA επιβεβαίωσε ότι την δολοφονία του Κασόγκι διέταξε ο ηγέτης της χώρας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν (MBS), παρότι ο ίδιος ο Μπάιντεν είχε εξαγγείλει πριν κερδίσει τις εκλογές ότι θα μετατρέψει την Σαουδική Αραβία σε «κράτος παρία», κοκ.

Τέλος η υπόκλιση στον αυταρχισμό του Αμερικανού προέδρου κορυφώθηκε με την επίσκεψη στο σιωνιστικό καθεστώς και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Ο Τζο Μπάιντεν συνεχίζει την πολιτική του Τραμπ! Η πρεσβεία των ΗΠΑ θα παραμείνει στην Ιερουσαλήμ ναρκοθετώντας αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΟΗΕ για δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Το προξενείο των ΗΠΑ για τους Παλαιστίνιους στην Ιερουσαλήμ που έκλεισε επί Τραμπ θα συνεχίσει να είναι κλειστό, όπως και τα γραφεία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης στην Ουάσιγκτον που έκλεισαν το 2018. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν άσκησε καμία κριτική στην επέκταση των εβραϊκών εποικισμών στην ανατολική Ιερουσαλήμ, ούτε στην προσάρτηση από το εβραϊκό κράτος των συριακών υψωμάτων του Γκολάν, ούτε στην πολιορκία της Γάζας που είναι η μεγαλύτερη σε έκταση φυλακή του κόσμου. Παράλληλα ο Μπάιντεν αύξησε την οικονομική βοήθεια – ρεκόρ ύψους 3,8 δισ. δολ. που παρέχει ετησίως στο κράτος – τρομοκράτη του Ισραήλ κατά 1 δισ. ευρώ, με πρόσχημα την δημιουργία αντιπυραυλικής ασπίδας!

Όλα αυτά μάλιστα δύο μόλις μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της δημοσιογράφου Σιρίν Αμπού Ακλέ του δικτύου Αλ Τζαζίρα, από ισραηλινούς στρατιώτες. Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να επιβάλλουν κυρώσεις στο ρατσιστικό καθεστώς του Ισραήλ, αποδεικνύοντας έτσι πόσο υποκριτικό είναι το ενδιαφέρον τους για την ειρήνη, την δημοκρατία και την ελευθεροτυπία…

Την ίδια ώρα ο πρόεδρος Μπάιντεν εξήγγειλε την παραχώρηση …ψιχίων στην Παλαιστινιακή Αρχή μόνο και μόνο για να εξαγοράσει την υποταγή και συνθηκολόγησή της: Ένα πολυετές πλαίσιο χρηματοδότησης 6 παλαιστινιακών νοσοκομείων με 100 εκ δολ. μέσω της USAID, 201 εκ. δολ. για παλαιστίνιους πρόσφυγες από τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα, τη Συρία, τον Λίβανο και την Ιορδανία μέσω της UNRWA, 15 εκ. δολ. για γεύματα σε άπορους κι άλλα τέτοια μέτρα, που προϋποθέτουν τη συνεργασία της Αρχής με τους κατακτητές, και ισοδυναμούν με εξευτελισμό! Είναι μέτρα ελάχιστης οικονομικής σημασίας, που διαιωνίζουν το καθεστώς εξαθλίωσης των Παλαιστινίων.

Δικαίως το Ισραήλ χαρακτήρισε μέσω του πρωθυπουργού του Γιαΐρ Λάπιντ επιτυχία την επίσκεψη του Μπάιντεν στην περιοχή. Επιτυχία για τον σιωνισμό ήταν επίσης το άνοιγμα του εναέριου χώρου της Σαουδικής Αραβίας στις ισραηλινές πτήσεις. Το τέλος της απαγόρευσης θα δώσει νέα ώθηση στο εμπόριο και τις οικονομικές συναλλαγές του Ισραήλ με την περιοχή και την Ασία. Απέχει ωστόσο σημαντικά από τον απώτερο στόχο του Ισραήλ και των ΗΠΑ, δηλαδή την πλήρη εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ όπως έπραξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και το Μαρόκο, υπογράφοντας το 2020 τις «συμφωνίες του Αβραάμ», με το Ισραήλ.

Η Σαουδική Αραβία υπό την ηγεσία του ΜΒS έχει πραγματοποιήσει συγκεκριμένα και υλικά βήματα στην κατεύθυνση κανονικοποίησης των σχέσεων με το σιωνιστικό καθεστώς, όπως για παράδειγμα η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών. Ωστόσο η φιλοδοξία των Σαούντ να ηγηθούν του αραβικού και του μουσουλμανικού κόσμου έρχεται σε σύγκρουση με την προδοσία του στόχου δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους. Το Ριάντ ισορροπεί  σε αυτή την διελκυστίνδα με τη μέθοδο της διολισθήσεως: Πλησιάζει όλο και πιο κοντά το Ισραήλ με μικρά κάθε φορά βήματα, υλοποιώντας εκ των προτέρων όλα εκείνα τα πρακτικά μέτρα που θα έλυνε η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων. Έτσι ώστε να μένει μόνο το άνοιγμα των πρεσβειών…

Με ουσιαστική αποτυχία στέφθηκε και ο στόχος του Μπάιντεν να αυξήσει η Σαουδική Αραβία την προσφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου ώστε οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας να πάψουν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα στην Μόσχα πλήττοντας μόνο όσους τις εφαρμόζουν. Ο MBS υποσχέθηκε μια οριακή αύξηση της παραγωγής από τα 12 εκ. βαρέλια ημερησίως στα 13, όπως ήταν ο μακροπρόθεσμος στόχος αύξησης της παραγωγής της σαουδικής πετρομοναρχίας μέχρι το 2027. Και πάλι ο Σαουδάραβας πρίγκηπας δεν δεσμεύθηκε με αυστηρά χρονοδιαγράμματα απέναντι στον Μπάιντεν. Είναι ενδεικτικό ότι στο κοινό ανακοινωθέν, όπως εκδόθηκε από την σαουδαραβική πλευρά, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην αύξηση της προσφοράς πετρελαίου. Εκείνη δε την ημέρα, την Παρασκευή 15/7 οι τιμές του πετρελαίου στις αμερικανικές αγορές έκλεισαν υψηλότερα: Στα 101 δολ. το βαρέλι το Μπρεντ, με 2% αύξηση, και στα 97,6 δολ. ο δείκτης West Texas Intermediate στη Νέα Υόρκη. Δεν γίνεται να περιγραφεί πιο παραστατικά η διάψευση των προσδοκιών…

Ο Μπάιντεν απέτυχε ωστόσο διπλά στο συγκεκριμένο θέμα γιατί το συγκαλυμμένο όχι του Σαουδάραβα ηγέτη στο αμερικανικό αίτημα αύξησης της παραγωγής πετρελαίου είναι η κατάληξη της εξαγγελίας του αμερικανικού ηγέτη να μειώσει τη χρήση ορυκτών καυσίμων! Ο υποψήφιος  των Δημοκρατικών κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020, υποσχόμενος ταχύτερα βήματα στην πράσινη μετάβαση της οικονομίας, επιτάχυνση της υιοθέτησης Αναλώσιμων Πηγών Ενέργειας και σταδιακή μείωση της χρήσης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Φτάνουμε έτσι σε μια στροφή 180 μοιρών, που όσο κι αν δικαιολογείται με ψυχροπολεμικές επικλήσεις στην ανάγκη τιμωρίας της Ρωσίας με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο πραγματικός λόγος είναι τα αυτοκρατορικά – ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ. Στο βωμό της Pax Americana επομένως επιταχύνεται η κλιματική αλλαγή κι αυξάνεται η θερμοκρασία του πλανήτη! Τις εξαγγελίες του Μπάιντεν ως προς το παρόν έσωσε ο MBS, για τους δικούς του φυσικά λόγους που σχετίζονται με την συνεργασία του με τη Ρωσία.

Η Pax Americana προωθήθηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο και με έναν ακόμη, τρίτο, τρόπο πέραν της υποστήριξης του Ισραήλ και του αιτήματος αύξησης της παραγωγής πετρελαίου: Μέσω της δημιουργίας εμποδίων στην οικονομική εξάπλωση της Κίνας. Ήδη, οι ΗΠΑ έχουν με ποικίλους τρόπους ανασχέσει την κινέζικη επιρροή στην περιοχή. Για παράδειγμα η προσπάθεια κατασκευής από την Κίνα ενός μεγάλου λιμανιού στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα διακόπηκε κατόπιν προειδοποιήσεων και απειλών των ΗΠΑ ότι θα μετατραπεί σε μόνιμη στρατιωτική βάση. Δικαίωμα το οποίο διατηρούν μόνο οι ΗΠΑ που, όπως είναι σε όλους γνωστό, από τις βάσεις τους εξάγουν …αγάπη μόνο.

Φραγμοί στην Κίνα

Το επίδικο τώρα ήταν να ανακόψουν την εγκατάσταση στην περιοχή δικτύου 5G και 6G της κινέζικης Huawei. Η ακύρωση των κινέζικων σχεδίων επιχειρήθηκε με μαστίγιο και καρότο. Το μαστίγιο ήταν η απειλή διακοπής της πρόσβασης στην πληροφόρηση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών εάν θα περνάει μέσα από κινέζικους δίαυλους και ο σταδιακός περιορισμός των κοινών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Πρόκειται για μια απειλή που αποκαλύπτει την μόνιμη τακτική του αμερικανικού εκβιασμού: Αφού πρώτα οι ΗΠΑ επέβαλαν την στρατιωτική εξάρτηση των πετρομοναρχιών από την αμερικανική πολεμική βιομηχανία και το Πεντάγωνο, που παρείχαν το hardware και το software αντίστοιχα, τώρα τις αντιμετωπίζουν σαν τοξικοεξαρτημένους: ζητούν νέα υποχωρήσεις και επιπλέον πρόσδεση με την απειλή της διακοπής μιας βοήθειας που κάθε άλλο παρά αναγκαία ήταν…

Το καρότο ήταν το αμερικανικό δίκτυο Open RAN (Open Radio Access Network) που στηρίζεται σε υπηρεσίες cloud και λογισμικού. Η Σαουδική Αραβία υπέγραψε Μνημόνιο Συνεργασίας με τις ΗΠΑ για την πιλοτική ανάπτυξη του εν λόγω δικτύου που δεν έχει δοκιμαστεί σε μεγάλη κλίμακα, παρότι στο έδαφός της η κινέζικη Huawei έχει ήδη αναπτύξει το υπερσύγχρονο και δοκιμασμένο δίκτυο της.

Ωστόσο δεν στόχευαν μόνο την Κίνα οι αμερικανικές απειλές, όπως διατυπώθηκαν με την ανεπίδεκτη αμφισημιών δήλωση του Μπάιντεν «Η Αμερική δεν πάει πουθενά» όπως συμπληρώθηκε με την εξ ίσου κατηγορηματική δήλωση ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να αφήσουν κανένα κενό εξουσίας στη περιοχή που να το εκμεταλλευτούν οι ανταγωνιστές της. Οι απειλές στόχευαν επίσης τη Ρωσία και το Ιράν· δύο χώρες με τις οποίες ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ έχει ξεπεράσει προ πολλού το οικονομικό πεδίο. Η ειρωνεία μάλιστα είναι και στις δύο αυτές χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο των ΗΠΑ στο όνομα των αμερικανικών δημοκρατικών αξιών πραγματοποιούνται εκλογές κανονικά και με το νόμο! Στο Ιράν μάλιστα ο ίδιος ο αμερικανικός Τύπος αφιερώνει πλήθος αναλύσεων κάθε φορά για να προβλέψει αν είναι μεταρρυθμιστής ή «σκληροπυρηνικός» κάθε ηγέτης που εκλέγεται… Οι ηγεσίες των αραβικών κρατών αντίθετα που έχουν επιλέξει για συμμάχους οι ΗΠΑ είναι ελέω θεού μοναρχίες! Ή δεν πραγματοποιούν ποτέ εκλογές (Σαουδική Αραβία) ή τις πραγματοποιούν σε ένα καθεστώς διώξεων και απαγορεύσεων (Αίγυπτος) ή το δικαίωμα του εκλέγειν είναι εθνικά καθορισμένο (Ισραήλ).

Ο Μπάιντεν δεν άφησε ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην τονίσει ότι το Ιράν είναι εχθρός των αραβικών κρατών, οξύνοντας τις αντιθέσεις στην περιοχή που δικαιολογούν την (εμπρηστική στην πράξη) παρέμβαση των ΗΠΑ. Η αποτελεσματικότητα των αμερικανικών πιέσεων ωστόσο για πρώτη φορά αμφισβητείται στην πράξη. Σειρά διπλωματικών κινήσεων στην ίδια την περιοχή της Μέσης Ανατολής (πχ η εύθραυστη εκεχειρία στην Υεμένη) και εκτός (ανεπιβεβαίωτες φήμες για ένταξη στις BRICS των σουνιτικών καθεστώτων Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας, μετά την επίσημη υποβολή αίτησης ένταξης Ιράν και Αργεντινής) δημιουργούν για πρώτη φορά βάσιμες ελπίδες ύφεσης των συγκρούσεων στο εσωτερικό της Μέσης Ανατολής.

Η μεγαλύτερη ελπίδα ωστόσο έρχεται από την Παλαιστίνη. Δεν είναι μόνο τα πανό που αναρτήθηκαν στα κατεχόμενα κατά μήκος της διαδρομής που πραγματοποίησε ο Μπάιντεν, χαρακτηρίζοντας ως απαρτχάιντ το καθεστώς εθνοκάθαρσης και φυλετικών διαχωρισμών που έχει επιβάλει το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων.

Είναι και η στάση των Παλαιστινίων. Πρόσφατη αξιόπιστη δημοσκόπηση έδειξε ότι η ζυγαριά πλέον γέρνει καθαρά υπέρ μιας νέας εξέγερσης, απορρίπτοντας την ταπείνωση που θεσμοθέτησε η συμφωνία του Όσλο. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ένα παλαιστινιακό κέντρο ερευνών και του γερμανικού ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ. Βάσει λοιπόν των ευρημάτων της «τα αποτελέσματα το δεύτερο τρίμηνο του 2022 δείχνουν μια σημαντική μεταβολή στην εγχώρια ισορροπία εξουσίας υπέρ της Χαμάς και της ηγεσίας της μόνο τρεις μήνες αφότου η Φατάχ κατάφερε να επανακτήσει μέρος της δημοφιλίας της που είχε απωλέσει μετά την ακύρωση των βουλευτικών και προεδρικών εκλογών τον Απρίλιο του 2021, τον πόλεμο του Μαΐου του 2021 μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ και τον θάνατο στα χέρια των Παλαιστινιακών δυνάμεων ασφαλείας του αντιπολιτευόμενου Νιζάρ Μπανάτ».

Οι Παλαιστίνιοι με τη Χαμάς

«Σήμερα» συνεχίζει το δελτίο Τύπου που εξέδωσε το παλαιστινιακό και το γερμανικό ίδρυμα που επιχορηγείται από τη δεξιά Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) «η Χαμάς και η Φατάχ απολαμβάνουν σχεδόν το ίδιο επίπεδο δημόσιας υποστήριξης, με το κενό να μειώνεται στο 1% υπέρ της Χαμάς, αφού ήταν 6 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Φατάχ τον Μάρτιο του 2022. Είναι αξιοσημείωτο ότι η πτώση στην δημοτικότητα της Φατάχ παρατηρήθηκε και στην Δυτική Όχθη και στην Λωρίδα της Γάζας, παρότι η πτώση ήταν μεγαλύτερη στη Γάζα. Η μειούμενη δημοτικότητα της Φατάχ είναι εμφανής με δύο ακόμη τρόπους: Πρώτο, το κενό στη δημοτικότητα μεταξύ του επικεφαλής της Φατάχ, προέδρου Αμπάς, και του επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, έχει φτάσει τις 22 μονάδες υπέρ του Χανίγιε, όταν πριν τρεις μήνες ήταν μόλις 16 μονάδες. Επιπλέον, το αίτημα για παραίτηση του Αμπάς από την προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής υπερβαίνει τα τρία τέταρτα, ενώ όσοι είναι ακόμη υπέρ του Αμπάς έχουν μειωθεί σε λιγότερο από το ένα πέμπτο! Μια ακόμη ένδειξη για την συρρίκνωση της Φατάχ είναι το αυξανόμενο κενό μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι η Χαμάς αξίζει να ηγείται και να αντιπροσωπεύει τον παλαιστινιακό λαό κι εκείνων που πιστεύουν ότι “η Φατάχ υπό τον Αμπάς” αξίζει περισσότερο από τη Χαμάς. Σήμερα το κενό βρίσκεται στις 10 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Χαμάς, σε σύγκριση με μόλις 2 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Χαμάς πριν τρεις μήνες».

Αυτά τα ποσοστά δείχνουν ότι πίσω από τις αβρότητες μεταξύ των ηγεσιών η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είναι εκρηκτική. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για την τύχη της Μέσης Ανατολής χωρίς να λάβει υπ’ όψη του τους καθημερινούς Παλαιστίνιους!

Οδηγούν τη Ρωσία σε στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος της

Επεκτείνουν τις κυρώσεις οι ΗΠΑ σε βάρος της Ρωσίας, προσπαθώντας να την αποκόψουν ακόμη κι από τις αγορές κεφαλαίων

Σε νέα επίπεδα οδηγούν την προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης της Ρωσίας οι Αμερικάνοι, μέσω των κυρώσεων, που επιβάλλονται με αφορμή την στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η τελευταία κίνηση της Ουάσιγκτον ανακοινώθηκε την Δευτέρα 4 Απριλίου. Αφορά, βάσει ρεπορτάζ του Reuters, την απαγόρευση στην κυβέρνηση της Ρωσίας να αποπληρώσει δημόσιο χρέος ύψους 600 εκ. δολ. χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά της σε αμερικανικές τράπεζες.

Ως τώρα, παρά τα ασυνήθιστα αυστηρά μέτρα που εφαρμόστηκαν εναντίον της Ρωσίας, είχαν εξαιρεθεί από το «πάγωμα» των καταθέσεων εκείνες οι πληρωμές που αφορούσαν λήξεις δημόσιου χρέους σε δολάρια. Κατά τ’ άλλα, περιλάμβαναν την έξοδο της Ρωσίας από το σύστημα διεθνών τραπεζικών συναλλαγών SWIFT, «πάγωμα» σε καταθέσεις ύψους 630 δισ. δολ. στα ισχυρότερα νομίσματα του κόσμου, κ.α.

Η κατάσχεση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Ρωσίας, όπως αποφασίστηκε την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου από ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ισοδυναμεί με το μεγαλύτερο ριφιφί που έχει πραγματοποιηθεί στην ιστορία του καπιταλισμού. Μακροπρόθεσμα δε, πλήττει το κύρος του δολαρίου και του ευρώ γιατί αποδεικνύει ότι, στο τέλος της ημέρας, η πολιτική και τα γεωπολιτικά συμφέροντα ΗΠΑ και ΕΕ και όχι η αγορά αποφασίζουν ακόμη και για τις τραπεζικές καταθέσεις.

Την κατάσχεση του μεγαλύτερου μέρους των ρωσικών τοποθετήσεων δεν απέτρεψε ούτε η διασπορά τους σε μια μακρά σειρά κεντρικών τραπεζών, εκ των οποίων διαθέσιμα είναι μόνο όσα βρίσκονται στην κεντρική τράπεζα της Κίνας και ανέρχονται στο 17,67% του συνόλου, βάσει του Atlantic Council. Τα υπόλοιπα που βρίσκονται στις κεντρικές τράπεζες των ακόλουθων χωρών έχουν κατασχεθεί: Γαλλία 15,62%, Ιαπωνία 12,8%, Γερμανία 12,16%, ΗΠΑ 8,45%, Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο 6,4%, Αγγλία 5,76%, κοκ.

Η κατάσχεση των ρωσικών συναλλαγματικών αποθεμάτων δεν ήταν και η μοναδική περίπτωση που οι Δυτικές χώρες έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους νόμους της ιδιωτικής οικονομίας, χάρη στους οποίους εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και συνθλίβουν μικρές επιχειρήσεις και κράτη. Το Βερολίνο ανακοίνωσε επίσης την κρατικοποίηση, μέσω της γερμανικής Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, της Gazprom Germania GmbH, που έχει υπό την ιδιοκτησία της τον ενεργειακό πάροχο Wingas GmbH, την μεγαλύτερη μονάδα αποθήκευσης φυσικού αερίου στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας και μονάδες στην Αγγλία, την Ελβετία και τη Σιγκαπούρη. Η εθνικοποίηση της γερμανικής Gazprom από το 4ο Ράιχ, προφανώς χαρακτηρίστηκε παράνομη και απαράδεκτη από την Μόσχα…

Η κυριαρχία της πολιτικής επί της αγοράς, και η εξόφθαλμη διαχείρισή της σε βαθμό εργαλειοποίησης της, αποδείχθηκε εκ νέου με αφορμή τα κρατικά ομόλογα. Μέχρι και την Δευτέρα 4/4 η Ρωσία εξυπηρετούσε κανονικά το δημόσιο χρέος της, χρεώνοντας τους λογαριασμούς που δεν είχαν μπλοκαριστεί από τις ΗΠΑ, ως τιμωρία της για την επέμβαση στην Ουκρανία. Επί της ουσίας βέβαια, στόχος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν ήταν η διαφύλαξη του διεθνούς δικαίου. Αν τα κίνητρα των ΗΠΑ ήταν ανθρωπιστικά θα είχανε επιβάλει κυρώσεις επίσης στη Σαουδική Αραβία για την σφαγή στην Υεμένη, στο Ισραήλ για την εθνοκάθαρση σε βάρος των Παλαιστίνιων, στη Γαλλία για τα εγκλήματα πολέμου στο Μάλι, κ.λπ. Στόχος των ΗΠΑ είναι να εξαντλήσουν οικονομικά έναν απρόβλεπτο ανταγωνιστή και να αποσπάσουν τις αγορές που ελέγχει, όπως του φυσικού αερίου. Γι’ αυτό επιβάλουν τις κυρώσεις και το εμπάργκο.

Σεβασμός στις δανειακές υποχρεώσεις

Η Ρωσία μέχρι τώρα έδειχνε ότι ήθελε να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της και να μην κηρύξει στάση πληρωμών. Να μην επαναλάβει δηλαδή ότι συνέβη το 1998, όταν στο πλαίσιο της τότε παγκόσμιας κρίσης προέβη σε παύση πληρωμών, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγορών για 12 χρόνια· μέχρι δηλαδή να ρυθμιστεί νομικά και η τελευταία πληρωμή έναντι των πιστωτών της. Ως ένδειξη πλήρους σεβασμού στις δανειακές υποχρεώσεις της, από την κήρυξη του πολέμου μέχρι και την Πέμπτη 31 Μαρτίου προχώρησε στην αποπληρωμή πέντε κουπονιών ισάριθμων ομολόγων. Τότε πλήρωσε κουπόνι αξίας 447 εκ. δολ. για ομόλογο που λήγει το 2030. Εκτιμάται δε ότι το συνολικό της δημόσιο χρέος σε δολάρια ανέρχεται σε 40 δισ. που περιέχεται σε 15 ομόλογα.

Την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου ωστόσο διάταγμα του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών που εξαιρούσε τις πληρωμές χρέους από τα μέτρα κατάσχεσης των ρωσικών καταθέσεων ακυρώθηκε. Εντολή πληρωμής χρεολυσίων ύψους 552,4 εκ. ευρώ και τόκων ύψους 884 εκ. ευρώ ακυρώθηκε, βάσει ανακοίνωσης του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, αφήνοντας στο εξής ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.

Οι επιλογές συγκεκριμένα της Ρωσίας είναι δύο:

Η πρώτη επιλογή είναι να αποπληρώσει τις επόμενες υποχρεώσεις από άλλους λογαριασμούς: τα χρήματα που εξακολουθεί να συγκεντρώνει ως αντάλλαγμα για τις εξαγωγές αερίου και πετρελαίου. Και δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Σύμφωνα με πολύ πρόσφατες εκτιμήσεις, που έχουν λάβει υπ’ όψη τους τις μειωμένες παραγγελίες από την Δύση, αλλά και την ανέλπιστη άνοδο της τιμής του πετρελαίου, η Ρωσία το 2022 αναμένεται να συγκεντρώσει 321 δισ. δολ. Μόνον από εξαγωγές ενέργειας. Τα έσοδα της μάλιστα θα είναι αυξημένα κατά ένα τρίτο σε σχέση με το 2021. Πρόκειται ωστόσο για ποσά που, σε ότι αφορά την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, δηλαδή ευρώ και δολάρια θα είναι διαρκώς και απότομα μειούμενα, λόγω των κυρώσεων. Σε κάθε περίπτωση έχει την δυνατότητα να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια ακόμη και σε συνάλλαγμα από τα τρέχοντα έσοδα της. Δεν γεννιέται δηλαδή θέμα αδυναμίας πληρωμών.

Ένδειξη της ανθεκτικότητας που επιδεικνύει η ρωσική οικονομία, παρά τη σφοδρότητα των κυρώσεων είναι η αξία του ρουβλιού. Η συναλλαγματική ισοτιμία του έναντι του δολαρίου από 76,90 ρούβλια στις 7 Απριλίου 2021 έπεσε μόλις στα 83,26 ρούβλια έναντι 1 δολαρίου. Πρακτικά λοιπόν η ρωσική οικονομία έμεινε ανεπηρέαστη από τις κυρώσεις των Δυτικών!

Συναλλαγματική ισοτιμία ρουβλιού έναντι δολαρίου

Επίδειξη δύναμης της Ρωσίας είναι και η πρόθεσή της να διευρύνει τη λίστα των εξαγώγιμων προϊόντων της, πέραν των ενεργειακών, για τα οποία απαιτεί η πληρωμή να διεξάγεται στο εξής σε ρούβλια, από τις μη φιλικές χώρες. Από εκείνες δηλαδή τις χώρες που επέβαλαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και σε κάθε περίπτωση είναι μια μειοψηφία…

Με κίτρινο χρώμα τα κράτη που επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία. Με χρώμα γκρι τα κράτη που δεν επέβαλαν κυρώσεις…

Δοθείσης της αδυναμίας των Δυτικών να πλήξουν την οικονομία της Ρωσίας, δεν προκαλεί καμία έκπληξη η πρόθεσή τους να επιβάλουν νέο πακέτο κυρώσεων, εκμεταλλευόμενοι την αμφιλεγόμενη δολοφονία αμάχων στην πόλη Μπούτσα, την οποία οι Ουκρανοί αποδίδουν στους Ρώσους. Ερμηνεία φυσικά που συνοδεύεται από πολλά αναπάντητα ερωτηματικά…

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι το γεγονός ότι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι εντείνουν τις κυρώσεις όταν πλέον είναι εμφανές πώς οι μοναδικοί χαμένοι είναι οι πολίτες και η οικονομία τους. Το ομολόγησε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Κρίστιαν Λίντνερ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Μπιλντ: «Ο πόλεμος στη Ουκρανία μας κάνει όλους φτωχότερους, επειδή για παράδειγμα πρέπει να πληρώνουμε περισσότερα για εισαγόμενη ενέργεια», ήταν τα λόγια του. Αν δε, έλεγε κι όλη την αλήθεια, ότι δηλαδή οι κυρώσεις στη Ρωσία και όχι ο ίδιος ο πόλεμος μας κάνει φτωχότερους, τότε δεν θα διαφωνούσε κανείς με τα λόγια του. Παρόλα αυτά στο τραπέζι των συζητήσεων τέθηκε και το πλήρες εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Είναι πρόταση την οποία υποστήριξαν οι Αμερικάνοι και μαζί τους οι Γερμανοί Πράσινοι, όπως η επικεφαλής της Μπούντεσβερ, γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Κριστίν Λάμπρεχτ

Απέναντι στην αμερικανικής κοπής γραμμή για μετωπική σύγκρουση με τη Ρωσία βρίσκεται ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και οι επικεφαλής των αμερικανικών γερμανικών ομίλων. Εντελώς ενδεικτικά, ο διευθύνων σύμβουλος της Ντόιτσε Μπανκ προειδοποίησε ότι σε περίπτωση άμεσης απαγόρευσης των ρωσικών εισαγωγών αερίου η Γερμανία θα βρεθεί αντιμέτωπη με σημαντική ύφεση. Πολλοί την εκτιμούν ακόμη και στο 6% του ΑΕΠ!

Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε περίπτωση η Γερμανία θα πληρώσει πολύ ακριβά το ενεργειακό διαζύγιο με τη Ρωσία καθώς οι φθηνοί ρωσικοί ενεργειακοί πόροι θα κατευθύνονται ολοένα και περισσότερο στην Ασία, ενώ η Ευρώπη θα προμηθεύεται τους πολύ ακριβότερους αμερικανικούς.

Οι ΗΠΑ ταυτόχρονα, την ίδια ώρα που πιέζουν τους Ευρωπαίους να διαρρήξουν πλήρως τους δεσμούς τους με τη Ρωσία, για να κερδίσουν την ευρωπαϊκή αγορά, οι ίδιοι αυξάνουν τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου! Την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου συγκεκριμένα οι αμερικανικές εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 43%, σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα, βάσει όσων δήλωσε σε ρωσική εφημερίδα στέλεχος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας! Ας ελπίσουμε οι Αμερικανοί να μην «αμερικανοποιούν» το ρωσικό πετρέλαιο και το πουλούν στη συνέχεια ως αμερικανικό στην βραδυκίνητη και αργόστροφη γραφειοκρατία των Βρυξελλών ενώ θα παιανίζει καταγγελίες στη Ρωσία…

Τελικά, το σχέδιο απαγόρευσης των ρωσικών αγωγών αερίου απορρίφθηκε όχι λόγω της ύφεσης και της ανεργίας που θα προκαλούσε. Βάσει δήλωσης της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως η φωνή της Αμερικής στην Ευρώπη, απορρίφθηκε επειδή «μια τέτοια απαγόρευση θα οδηγούσε την τιμή αυτού του πολέμου ακόμη υψηλότερα». Έστω κι εκ των υστέρων κατάλαβαν τις παράπλευρες συνέπειες του εμπάργκο που προστίθεται σε μια μακρά σειρά κυρώσεων κατά της Ρωσίας, οι οποίες ξεκίνησαν το 2014. Αφορμή τότε ήταν η προσάρτηση της Κριμαίας.

Η δεύτερη επιλογή της Ρωσίας, απέναντι στην απόφαση της Ουάσιγκτον, είναι να ανακοινώσει παύση πληρωμών στο χρέος της, είτε ευθέως και δημόσια, είτε έμμεσα. Να οδηγήσει δηλαδή τη σύγκρουσή της με την Δύση στα άκρα, δηλώνοντας για παράδειγμα στους πιστωτές ότι η πληρωμή θα γίνει σε ρούβλια, με αποτέλεσμα οι πιστωτές να απορρίψουν την μονομερή αλλαγή των όρων αποπληρωμής.

Ως τώρα η Μόσχα έχει δείξει ότι δεν επιθυμεί αυτή την προοπτική. Το πώς ακριβώς θα απαντήσει ωστόσο στη νέα πρόκληση των ΗΠΑ, θα φανεί τις επόμενες 30 ημέρες που έχει περιθώριο η Μόσχα να αποπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις οι οποίες έληγαν την Δευτέρα 4/4/2022.

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν διαιώνιση του αποκλεισμού 

Τυχόν άρνησή της και κήρυξη της χώρας σε στάση πληρωμών θα σημάνει τον αποκλεισμό της από τις αγορές. Η αδυναμία της να δανειστεί ισοδυναμεί με ακόμη βαρύτερες κυρώσεις που πλέον θα φύγουν από την αρμοδιότητα της πολιτικής και θα περάσουν στην αρμοδιότητα των αγορών. Με άλλα λόγια, ακόμη και στην εξαιρετική εκείνη περίπτωση της άρσης των κυρώσεων που επιβλήθηκαν από τις κυβερνήσεις μετά την επέμβαση στην Ουκρανία, η επιστροφή της Ρωσίας στις αγορές κεφαλαίου θα απαιτούσε άλλου τύπου διευθετήσεις και συμφωνίες με πιστωτές, που είναι εξ ορισμού χρονοβόρες και περίπλοκες.

Οι στόχοι των ΗΠΑ ωστόσο είναι και πιο άμεσοι. Θέτοντας την Ρωσία σε κατάσταση χρεοκοπίας, η αξιολόγηση όχι μόνο της χώρας αλλά και των ιδιωτικών εταιρειών της από τις εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας θα οδηγηθεί στα Τάρταρα. Ακόμη και επιχειρήσεις κολοσσοί, με προδιαγεγραμμένα έσοδα για δεκαετίες, θα κατέβαλαν πολλαπλάσιο κόστος από το σημερινό για να δανειστούν από τις δυτικές αγορές οι ίδιες ή θυγατρικές τους, δεδομένης μάλιστα της αποχώρησης των εταιρειών αξιολόγησης από την Μόσχα.

Στη δίνη της αδυναμίας πληρωμής βρέθηκε ήδη η ρωσική εταιρεία Severstal που αν και κατέβαλε έγκαιρα την δόση του δανείου της (σε ξένο νόμισμα) στην Citigroup, η τράπεζα μπλόκαρε τη συναλλαγή. Παρότι μάλιστα η συγκεκριμένη εταιρεία δεν περιλαμβανόταν στην λίστα με τις εταιρείες που έχουν ενταχθεί σε κυρώσεις. Περιλαμβανόταν ωστόσο ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχός της, Αλεξέι Μορντάσοφ. Το γεγονός μάλιστα ότι περιλαμβανόταν στην λίστα κυρώσεων της Αγγλίας και της ΕΕ κι όχι των ΗΠΑ δεν εμπόδισε σε τίποτε την τράπεζα να αφήσει έκθετη την πολυεθνική που δραστηριοποιείται στο χάλυβα και τις μεταλλευτικές εξορύξεις, είναι εισηγμένη στο Λονδίνο και την Μόσχα κι έχει θυγατρικές από την Ιταλία και τη Γαλλία μέχρι την Αφρική…

Κυρώσεις: η συνέχεια του οκονομικού ανταγωνισμού

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αξιοποιείται επομένως από ΗΠΑ και ΕΕ ως μια χρυσή ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουν τον επιχειρηματικό χάρτη οδηγώντας στη χρεοκοπία τους ανταγωνιστές από τη Ρωσία. Η πίεση των Αμερικανών προς την Ρωσία να κηρύξει στάση πληρωμών, στόχο έχει να υποβαθμιστούν και να οδηγηθούν σε ζημιές ακόμη και σε χρεοκοπία «επιχειρήσεις – εθνικοί πρωταθλητές» της Ρωσίας.

Φτώχεια και παγωνιά στην Ευρώπη για χάρη των Ναζί στην Ουκρανία

Το αμερικανικό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο θα αυξήσει τις αμερικανικές εξαγωγές στην Ευρώπη

Οικονομικές και πολιτικές αντιθέσεις δημιουργεί η νέα οικονομική επιχείρηση Μπαρμπαρόσα

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ο εμπορικός πόλεμος του Τραμπ στην Κίνα, την Ευρώπη και δεκάδες άλλες χώρες από το Μεξικό μέχρι τη Νότια Κορέα, αρχής γενομένης το 2017, έριξε την πρώτη βολή στο παγκόσμιο εμπόριο και τις ανοιχτές αγορές.

Η πανδημία το 2020, όταν δεκάδες κράτη μάχονταν να εξασφαλίσουν ιατρικές μάσκες και γάντια κάνοντας ακόμη και αεροπειρατείες, έριξε την δεύτερη και καθοριστική βολή.

Οι κυρώσεις των δυτικών κρατών κατά της Ρωσίας, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, ρίχνουν την τρίτη και χαριστική βολή. Οι συνέπειες στην παγκόσμια και την εγχώρια οικονομία θα είναι συντριπτικές με ένα χαρακτηριστικό: την ακρίβεια! Ενώ οι μισθοί θα είναι παγωμένοι, θα βρεθούμε ενώπιον πρωτοφανών αυξήσεων στις τιμές κάθε είδους προϊόντων· από τα πιο καθημερινά, μέχρι τα πιο εξεζητημένα. Και φυσικά δεν θα αφορούν αποκλειστικά και μόνο τη Ρωσία!

Πρωταγωνιστής στην εξελισσόμενο πρώτο θερμό οικονομικό πόλεμο είναι οι ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Τζον Μπάιντεν πλειοδοτεί στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας γιατί δεν έχει να χάσει τίποτε. Έχει μόνο να κερδίσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εμπάργκο που ανακοίνωσαν οι ΗΠΑ στο ρωσικό πετρέλαιο. Στις ΗΠΑ δεν στοιχίζει τίποτε το εμπάργκο επειδή από το σύνολο των πετρελαϊκών εισαγωγών τους μόνο το 3% προήλθε από τη Ρωσία το 2021! Τον Ιανουάριο δε του 2022, οι ρωσικές εισαγωγές σχεδόν μηδενίστηκαν, όπως περιέγραφε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg. Η Ευρώπη αντίθετα εισάγει το 25% του πετρελαίου της από τη Ρωσία και το 40% του φυσικού της αερίου. Το χειρότερο είναι ότι η ενεργειακή της αυτονομία τείνει στο μηδέν, με το φυσικό αέριο να καλύπτεται κατά 90% από εισαγωγές! Η ενεργειακή αυτονομία των ΗΠΑ αντίθετα κινείται στην άλλη άκρη του φάσματος, παράγοντας για παράδειγμα περισσότερο αργό πετρέλαιο ακόμη κι από τη Σαουδική Αραβία.

Αποθέματα φυσικού αερίου 2022

Πηγή

Παραγωγή αργού πετρελαίου 2022

Πηγή

Η απάντηση στο ερώτημα ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο δηλαδή δεν προέρχεται μόνο λαμβάνοντας υπ’ όψη μας την παντελή απουσία ενεργειακών πόρων στην ΕΕ. Γίνεται αντιληπτή αν δούμε επίσης ότι οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη χώρα στην παραγωγή πετρελαίου το 2020 με 11,3 εκ. βαρέλια την ημέρα, ενώ ακολουθούν Ρωσία με 9,8 εκ., Σαουδική Αραβία με 9,26, Καναδάς με 4,20 και Ιράκ με 4,10 εκ. βαρέλια. Σε ό,τι αφορά τα αποθέματα φυσικού αερίου, οι ΗΠΑ ήταν τέταρτες στη σειρά με 13,17 δισ. κυβ. μέτρων. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ρωσία (47,78 δις. κ.μ.), στην δεύτερη το Ιράν (33,98 δισ. κ.μ.), και στην τρίτη το Κατάρ (23,87 δισ.).

Το εμπάργκο επομένως επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ για να αυξήσουν τις δικές τους πωλήσεις πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη και αλλού. Είναι σαν η Ελλάδα να πρότεινε και να επέβαλλε εμπάργκο στα ξενοδοχεία της Μεσογείου…

Η ΕΕ δεσμεύθηκε να μειώσει τις εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Ρωσία κατά δύο τρίτα ως το τέλος του 2022 και να τις εξαλείψει εντελώς ως το 2030. Μέχρι αυτή την προθεσμία θα πρέπει να έχει διαφοροποιήσεις τις πηγές προμηθειών της, συμμετέχοντας στην αμερικανική αντι-ρωσική σταυροφορία. Η ευρωπαϊκή επιλογή θα σημάνει ωστόσο φτωχοποίηση και ενεργειακή φτώχεια για τους λαούς που θα κληθούν να πληρώσουν τους αυξημένους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου και τις νέες ανώτερες τιμές σε όλη την έκταση της παραγωγής.

Η συστράτευση της Ευρώπης στα αμερικανικά κελεύσματα δεν έγινε ωστόσο χωρίς διαφοροποιήσεις. Η οικονομική επιχείρηση Μπαρμπαρόσα προκαλεί τριγμούς.

Η Γερμανία δεν ξεχνάει τον Χίτλερ και τα SS!

Η στρατηγική η οποία πρυτάνευσε ήταν της πλήρους και αδιαμαρτύρητης υποταγής στις ΗΠΑ. Πρωταγωνιστής ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, που με την ιστορική ομιλία του στην Μπούντεστανγκ όπως σημείωσε το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ απέρριψε μια εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας πολλών δεκαετιών. Χρειάστηκε μόλις μισή ώρα και μια θητεία μικρότερη ΤΩΝ τριών μηνών…

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, που ανέκαθεν εκπροσωπούσε πολλά περισσότερα από την άποψη μιας έμπειρης και καλά ενημερωμένης συντακτικής ομάδας, «για δεκαετίες η Γερμανία ήταν εξαιρετικά επιφυλακτική στην στρατιωτική δύναμη λόγω της καταστροφής που επέφερε στην ήπειρο και παραπέρα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολόκληρη η εξωτερική της πολιτική στηριζόταν επί μακρόν στην υποτιθέμενη ανακουφιστική δύναμη του διαλόγου – σε πολλές περιπτώσεις σε βαθμό λάθους». Στη συνέχεια, για να αναδείξει το γερμανικό περιοδικό την αντίθεση της γραμμής του Σολτς με την παραδοσιακή γραμμή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, παρέπεμπε στον ιστορικό του ηγέτη: «Ήταν ο καγκελάριος του SPD Βίλυ Μπραντ παρόλα αυτά που επέλεξε μια πολιτική ύφεσης με τη Σοβιετική Ένωση στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου, μια επιτυχημένη εξωτερική πολιτική που από τότε αποτελεί μέρος του DNA του κόμματος».

Ξύνοντας την μεγαλύτερη πληγή της Γερμανίας στη συνέχεια το Σπίγκελ, κάτι που αποφεύγουν να κάνουν ακόμη και τα θύματα της εσχάτως, τονίζει με νόημα: «Η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας είναι ακόμη βαθιά χαραγμένη, μέχρι και σήμερα, από τον πόλεμο αφανισμού των Ναζί εναντίον των γειτόνων τους και πιο συγκεκριμένα κατά της Ρωσίας. Η σκέψη να χρησιμοποιηθούν για μια ακόμη φορά τα γερμανικά όπλα για να σκοτώσουν ρώσους στρατιώτες ήταν για καιρό ανάθεμα για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, τόσο τα δεξιά όσο και τα αριστερά»!

Το παραπάνω απόσπασμα του Σπίγκελ (που σε όλα τα Μέσα μεγάλης κυκλοφορίας στην Ευρώπη θα κοβόταν ως διχαστικό) είναι συγκλονιστικό. Καθηλώνει με την ωμότητά του γιατί θέτει την Γερμανία προ των ευθυνών της, υπενθυμίζοντας τη χρόνια, ιστορική της ροπή προς τον φασισμό και την τάση της να αιματοκυλάει την Ευρώπη κάθε …50 χρόνια. Κι ο Σολτς με την Ουκρανία σαν να βρήκε την αφορμή που η Γερμανία αναζητούσε από τον Μάιο του 1945: να πάρει την ρεβάνς από τη Ρωσία διεκδικώντας το ζωτικό χώρο που από την εποχή του Κάιζερ πίστευε ότι δικαιούταν…

Σε αυτή την σταυροφορία οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες έχουν σαν δεκανίκι τους Πράσινους, που επιδίδονται σε πλειοδοσία αμερικανοδουλείας. Με αφορμή την επίσκεψη στην Ουάσιγκτον του προερχόμενου από τους Πράσινους γερμανού υπουργού Οικονομικών και αντικαγκελάριου, το Σπίγκελ σε άλλο άρθρο του δεν παρέλειψε να μας ενημερώσει για την αιτία του ενθουσιασμού με τον οποίο έγινε δεκτός στην αμερικανική πρωτεύουσα ο Ρόμπερτ Χάμπεκ που πρωτοστάτησε στην απαγόρευση λειτουργίας του αγωγού Nord Stream 2: «Για την προετοιμασία αυτού του βήματος, ο Χάμπεκ ήταν σε στενή συνεργασία με συμβούλους του αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν – κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον είναι πλήρως ενήμεροι των συγχαρητηρίων που αξίζουν στον Χάμπεκ γι’ αυτό το ριζικό βήμα»! Σε όργανα των Αμερικάνων έχουν επομένως εξελιχθεί οι γερμανοί Πράσινοι, που μέχρι πέρυσι επικαλούνταν και διατυμπάνιζαν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την εισαγωγή του ρωσικού φυσικού αερίου όταν τάσσονταν ενάντια στην λειτουργία του.  

Ωστόσο, η πολεμική γραμμή γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων συναντάει αντιστάσεις. Ο διευθύνων σύμβουλος της μεγαλύτερης γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας ανέδειξε με συνέντευξή του στους Financial Times εκείνες τις συνέπειες από τις οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, που ξεφεύγουν των προφανών.  

Προφανείς και αναμενόμενες είναι οι επιπτώσεις στην ίδια την Ρωσία από τα αλλεπάλληλα κύματα οικονομικών κυρώσεων. Τα τιμωρητικά μέτρα ξεκινούν από την αποκοπή ορισμένων τραπεζών από το σύστημα SWIFT, την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων ρώσων ολιγαρχών στο εξωτερικό μέχρι το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής κεντρικής τράπεζας στο εξωτερικό. Είναι ένα μέτρο που στόχευε να αδρανοποιήσει μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της Ρωσίας ύψους 630 δισ. δολ. Και σε ένα βαθμό το κατάφερε. Αποτέλεσμα αυτού του πλήγματος ήταν η πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ρουβλιού από τα 75 ρούβλια ανά δολάριο στα 130 ρούβλια.

Η υποτίμηση του ρουβλιού, που μεταφράζεται σε κατακόρυφη άνοδο της τιμής όλων των εισαγόμενων προϊόντων στη Ρωσία, βρίσκεται εν πολλοίς πίσω από τον «ακτιβισμό των CEO». Έτσι χαρακτηρίστηκε το κύμα αποχώρησης πολυεθνικών από τη Ρωσία, που περιγράφτηκε ως μέτρο συμπαράστασης στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα με αυτό το συμβολισμό ωστόσο υπήρχε κι ένας ακόμη πολύ πιο γήινος υπολογισμός για τις δεκάδες πολυεθνικές, όπως οι ενεργειακές BP, Exxon, Shell, οι αεροναυπηγικές Airbus και Boeing, οι αυτοκινητοβιομηχανίες Renault, Volkswagen, Volvo, Mercedes, Ford, Ferrari, Daimler, οι εταιρείες παραγωγής καταναλωτικών αγαθών Estee Lauder, Adidas, Nike, Sony, Swatch, Carlsberg, H&M, Ikea, General Electric, Nestle, Unilever και πολλές ακόμη.

Στα κίνητρα τους περιλαμβάνεται και η εκτίμηση ότι με τον διπλασιασμό της τιμής λιανικής των προϊόντων τους στις προθήκες της Ρωσίας, το όνειρο της κατάκτησης της ρωσικής αγοράς έσβησε ως προς το παρόν… Τις ζοφερές προοπτικές των δυτικών πολυεθνικών επιδείνωναν επίσης τα αναμενόμενα ρωσικά αντίμετρα, που δεν άρχισαν να φανούν. Περιελάμβαναν δε ακόμη και το ενδεχόμενο της εθνικοποίησης ξένων εταιρειών, όπως δήλωσε ευθέως ο πρώην πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Ελάχιστα ωστόσο συζητιούνται οι επιπτώσεις στην Ευρώπη. Η Volkswagen διέκοψε την παραγωγή της στη Ρωσία, όπως έκαναν άλλωστε η BMW και η Mercedes. Σημαντικότερο πλήγμα κι όχι τόσο αναμενόμενο ήταν η διακοπή της παραγωγής της στην ίδια τη Γερμανία λόγω έλλειψης σημαντικών εξαρτημάτων, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας στην βρετανική εφημερίδα! Τις ημέρες δε που ακολούθησαν η Ρωσία ανακοίνωσε την απαγόρευση εξαγωγής 200 προϊόντων, κυρίως πρώτων υλών. Η απαγόρευση αφορούσε εκείνες τις χώρες που συμμετείχαν στο εμπάργκο εναντίον της. Άφηνε δε έξω ασιατικές και άλλες χώρες με τις οποίες διατηρεί προνομιακές οικονομικές σχέσεις.

Η διακοπή της παραγωγής στην Γερμανία από τη Volkswagen, λόγω κενών στην εφοδιαστική αλυσίδα, θύμισε τις ελλείψεις οι οποίες σημειώθηκαν κατά την έναρξη της πανδημίας. Στη συνέχεια ωστόσο, έστω και με την ανακατεύθυνση των αλυσίδων αξίας, τα κενά καλύφθηκαν. Η ροή των αλυσίδων ωστόσο ουδέποτε ανέκαμψε. Μάρτυρας οι πολύμηνες καθυστερήσεις στην παραλαβή νέων αυτοκινήτων, που θυμίζουν δεκαετία 1980! Επάνω επομένως στις πληγές της πανδημίας που δεν έκλεισαν προστίθενται πλέον και οι πληγές του πολέμου. Η επιστροφή στην κανονικότητα κατά συνέπεια θα αργήσει πολύ…

Μερίδιο της ρωσικής αγοράς στο σύνολο των πωλήσεων

Πηγή: Statista

Υπάρχει κι άλλη μια επίπτωση για τις δυτικές επιχειρήσεις. Η ρωσική αγορά για την γαλακτοβιομηχανία Danone αντιπροσωπεύει το 5% των πωλήσεων, για τη Nestle το 2%, για τον όμιλο της Volkswagen (Skoda, Audi, Porsche) το 2,3% (204.000 οχήματα σε ένα σύνολο 9 εκ.), κ.λπ. Το χειρότερο για τις δυτικές πολυεθνικές δεν είναι ότι χάνουν μια αναδυόμενη αγορά. Πολύ χειρότερο είναι ότι αντί κινητών Samsung, iPhone και Nokia οι Ρώσοι στο εξής θα αγοράζουν κινητά Xiaomi, ΖΤΕ, Vivo, κ.α. Αντί επίπλων IKEA θα αγοράζουν εγχώρια παραγόμενα έπιπλα, κοκ. Με άλλα λόγια, δυστυχώς για τους Δυτικούς, οι Ρώσοι και οι Ρωσίδες δεν θα μείνουν γυμνοί με την αποχώρηση των Zara ή των H&M. Έτσι, η μαζική φυγή τους από τη ρωσική αγορά θα προκαλέσει απώλειες κερδών εκατομμυρίων ευρώ ή δολαρίων. Και παράλληλα, βελτίωση της θέσης των κινέζων και άλλων ανταγωνιστών τους.

Αφορμή του άρθρου ήταν το ρεκόρ(!) προσωπικών συναντήσεων και επαφών των δύο πολιτικών ηγετών. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ακόμη και σε μια ημέρα Μακρόν και Πούτιν να μιλήσουν δύο φορές! Η αιτία φυσικά ήταν άλλη: η υιοθέτηση και αναπαραγωγή από τον γάλο πρόεδρο των ρωσικών πολιτικών σχεδίων για μια Ευρώπη από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ. Κι επίσης ότι η γαλλική συνεργασία με τη Ρωσία συντελείται σε βάρος των δεσμών της Γαλλίας με τους ευρωπαίους συμμάχους της. Η γαλλική εξωτερική πολιτική αναζητά προφανώς ακόμη και τώρα στη Ρωσία εκείνα τα αντίβαρα που θα μείωναν την επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη όπως αναβαθμίζεται με τη βοήθεια της Γερμανίας. Αρνούμενη να ξεχάσει το άδειασμα από ΗΠΑ, Αγγλία και Αυστραλία τον Σεπτέμβριο του 2021, με αφορμή την παραγγελία γαλλικών υποβρυχίων από την Καμπέρα, διαφοροποιείται από τη γραμμή της πλήρους υποταγής στους Αμερικάνους που ακολουθεί η ΕΕ…

Η στάση του Μακρόν προφανώς δεν επιφυλάσσει τίποτε θετικό ή ελπιδοφόρο έστω για τα λαϊκά συμφέροντα σε Ανατολή και Δύση. Είτε απορρέει από βραχυπρόθεσμους εκλογικούς υπολογισμούς είτε φιλοδοξεί να καλύψει το κενό που αφήνει η νέα γερμανική εξωτερική πολιτική δείχνει ότι οι νέες διαχωριστικές γραμμές και τα οικονομικά τείχη συνοδεύονται από κραδασμούς. Πολιτικούς και οικονομικούς…

Μπούμερανγκ η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου ο καθένας θα μπορεί επικαλούμενος μια απειλή που δέχθηκε ή θα δεχθεί για την οποία δε χρειάζεται μάλιστα να προσκομίσει αποδείξεις, ούτε καν να επιχειρήσει να πείσει για την ειλικρίνεια των ισχυρισμών του κι επικαλούμενος επίσης το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα να σκοτώνει όποιον, όποτε και όπως θέλει. Ο ίδιος να γίνεται δικαστής κι εκτελεστής. Αυτό τον κόσμο χτίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, όπως φάνηκε με την εκτέλεση στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης του ιρανού στρατηγού Κασίμ Σουλεϊμανί κι άλλων στρατιωτικών από το Ιράν και το Ιράκ.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η δολοφονία από μη επανδρωμένο αεροσκάφος του ιρανού στρατηγού που μεταξύ άλλων συνοδευόταν κι από τον ιρακινό επικεφαλής των Ιρακινών Δυνάμεων Λαϊκής Κινητοποίησης, Αμπού Μαχντί αλ Μουχάντις, έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που εμφανίστηκε να επιζητά ο Λευκός Οίκος: ενίσχυσε το καθεστώς του Ιράν, έκανε τον κόσμο πιο ασταθή, απομόνωσε τις ΗΠΑ κι αύξησε την αβεβαιότητα στις αγορές. Στα …παράλληλα κέρδη αύξησε τα κέρδη της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας…

Ενίσχυση του Ιράν

Η μεγαλύτερη έκπληξη μετά τη δολοφονία του Κασίμ Σουλεϊμανί ήρθε από το ίδιο το Ιράν και σχετιζόταν με την επιρροή που διέθετε ο επικεφαλής των επίλεκτων δυνάμεων Κουντς της Επαναστατικής Φρουράς, όχι μόνο στο εξωτερικό της χώρας αλλά και στο Ιράν. Ο 62χρονος βετεράνος του Ιρανοϊρακινού πολέμου είχε το σπάνιο χάρισμα από την μια να κινείται αποτελεσματικά πίσω από τις κουίντες, με την ιδιότητα του στρατηγού και του διπλωμάτη που έφερνε σε πέρας τις πιο δύσκολες αποστολές, κι από την άλλη να διαθέτει λαϊκό έρεισμα. Προς απόδειξη οι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ιρανοί, ακόμη και για πάνω από ένα εκατομμύριο γράφτηκε, που συγκεντρώθηκαν για να του αποτίσουν τον ύστατο φόρο τιμής. Μπροστά σε αυτή την λαοθάλασσα, που μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τις συγκεντρώσεις κατά την ταφή του Αγιατολάχ Χομεϊνί τον Ιούνιο του 1989, οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που είχαν ξεσπάσει μόλις πριν λίγες εβδομάδες στο Ιράν με αφορμή τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και στρέφονταν κατά του καθεστώτος μοιάζουν μακρινό παρελθόν.

Οι δηλώσεις της αμερικανικής ηγεσίας πώς πρώτοι απ’ όλους οι Ιρανοί θα χαρούν από την εκτέλεσή του στρατηγού αποδείχθηκαν παντελώς ανυπόστατοι κι η εικόνα που διαθέτει ο Λευκός Οίκος για τα τεκταινόμενα εκτός πραγματικότητας. Η συσπείρωση του Ιράν γύρω από την ηγεσία του απομακρύνει κάθε ενδεχόμενο ενίσχυσης των μετριοπαθών δυνάμεων στο εσωτερικό του και, ταυτόχρονα, προετοιμάζει την κοινωνία για το ενδεχόμενο ενός πολέμου με τις ΗΠΑ. Αυτή η εξέλιξη δυσκολεύει τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή, ενώ οι σύμμαχοι των ΗΠΑ (Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, κ.α.) έρχονται σε πολύ πιο δύσκολη θέση από εκείνη που βρίσκονταν στις 2 Ιανουαρίου, πριν δηλαδή εκτελεστεί ο στρατηγός, προς μεγάλη χαρά του Ισλαμικού κράτους μιας και όχι μόνο ειδικοί από την Μέση Ανατολή αλλά και από τη Δύση συμφωνούν ότι η στρατηγική του Σουλεϊμανί ήταν που σήμανε την υποχώρηση και τελική ήττα των φονταμενταλιστών.

Κρύο πιάτο η εκδίκηση;

Αναμφισβήτητα, η απάντηση του Ιράν, με την εκτόξευση 22 πυραύλων στις 8 Ιανουαρίου προς δύο αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ απείχε πολύ απ’ όσα είχε υποσχεθεί η ηγεσία του Ιράν ως αντίποινα απέναντι στις ΗΠΑ. Δεν υπήρχε ούτε ένας νεκρός αμερικανός στρατιώτης. Περισσότερο μια συμβολική κίνηση, εσωτερικής κατανάλωσης ήταν που έσωζε όμως τα προσχήματα, παρά η απάντηση που αναμενόταν. Μένει να δούμε αν και στο Ιράν η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο…

Παρόλα αυτά τίποτε δεν προμηνύει ότι η επίθεση των ΗΠΑ εξασφαλίζει τη σταθερότητα.

Η ίδια η δολοφονία του Σουλεϊμανί αρχικά πήγε την υπόθεση της ειρήνης στην Μέση Ανατολή πολλά βήματα πίσω. Οι ΗΠΑ επέλεξαν να δολοφονήσουν τον Σουλεϊμανί εκείνη την ημέρα για να ακυρώσουν μια διαδικασία συνομιλιών που ήταν σε εξέλιξη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, με ενδιάμεσο τον ιρακινό πρωθυπουργό, Αντέλ Αμπντούλ Μαχντί, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από το Ριάντ όπου συναντήθηκε επί 3 ώρες με τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας. Σχετικό ρεπορτάζ φιλοξένησε το CNN. Η διακωμώδηση αυτής της ερμηνείας από τον υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο δεν ήταν καθόλου πειστική κι ούτε από την άλλη απάντησε στο ερώτημα γιατί να εκτελέσουν οι Αμερικάνοι τον ιρανό στρατηγό εκείνη την ημέρα; Κατά συνέπεια, ένα μικρό ενδεχόμενο ειρήνης που υπήρχε μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων της περιοχής παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες, προς ικανοποίηση εκείνων των δυνάμεων που χτίζουν οικονομική κέρδη και πολιτική επιρροή διαιρώντας τους λαούς. Παρεμπιπτόντως, ποιος ξεχνάει την αγορά των …αιώνων, ύψους 110 δισ. δολ. που έκανε ο πρίγκηπας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν κατά την επίσκεψη του Ντόναλντ Τραμπ στο Ριάντ τον Μάιο του 2017; Πόσο απαραίτητα θα ήταν αυτά τα όπλα αν Ριάντ και Τεχεράνη συμφωνούσαν έστω και στο πλαίσιο της μυστικής διπλωματίας να παραμερίσουν τις διαφορές τους;

Παράλληλα, η δολοφονία του Σουλεϊμανί θα δώσει επιπλέον ώθηση στη Σαουδική Αραβία (από την οποία προέρχονταν οι περισσότεροι τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου) και το Ισραήλ να αυξήσουν την επιθετικότητα τους εναντίον της Υεμένης, του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. Από αυτή την ένταση δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή να μείνουν αδιάφοροι. Γι’ αυτό και το Πεντάγωνο ανακοίνωσε την αποστολή επιπλέον 3.000 στρατιωτών που θα προστεθούν στους 65.406 στρατιώτες που ήδη βρίσκονται στην περιοχή, χωρίς να προσμετρούνται οι 2.500 που υπηρετούν στην Τουρκία, σύμφωνα με την Washington Post. Επιμερίζονται δε ως εξής: 800 Συρία, 3.000 Ιορδανία, 6.000 Ιράκ, 3.000 Σαουδική Αραβία, 13.000 Κουβέιτ, 7.000 Μπαχρέιν, 13.000 Κατάρ, 5.000 Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, 606 Ομάν και 14.000 στο Αφγανιστάν.

Απομόνωση των ΗΠΑ

Ο κίνδυνος των αλυσιδωτών επιπτώσεων ήταν που προκάλεσε τις περισσότερες  αντιδράσεις απέναντι στην απόφαση του Τραμπ να σηκωθεί το μη επανδρωμένο από την αμερικανική βάση του Ιράκ. Ο Λευκός Οίκος κατ’ αρχήν δεν έπεισε κανέναν ότι ο Σουλεϊμανί «είχε πράγματι βάψει τα χέρια του με αίμα αμερικανών στρατιωτών». Ούτε πώς ο ιρανός στρατηγός ετοίμαζε μια μεγάλη επίθεση κατά των αμερικανικών δυνάμεων κι η δολοφονία του ήταν επιβεβλημένη για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη – όπως ήταν το δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε. Ούτε ο αμερικανός πρόεδρος, ούτε ο υπουργός Άμυνας, ούτε ο των Εξωτερικών έκαναν τον κόπο να προσκομίσουν κάποιο στοιχείο για του λόγου τους το αληθές. Επίσης, σε αντίθεση με ό,τι έκαναν ο Ομπάμα ακόμη κι ο Μπους – που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και διανοούμενος της πολιτικής – ο Τραμπ δεν έκανε καμιά προσπάθεια να εξηγήσει στον αμερικανικό λαό με ένα διάγγελμα τη σκοπιμότητα αυτής της κίνησης, που ακόμη κι η επικεφαλής των Δημοκρατικών Νάνσι Πελόσι τη χαρακτήρισε «προκλητική και δυσανάλογη, που έθετε σε κίνδυνο τη ζωή στρατιωτικών, διπλωματών απειλώντας μια μεγαλύτερη κλιμάκωση». Αναγκαίο, ωστόσο, να πούμε ότι η αντίδραση των Δημοκρατικών υπολειπόταν της κρισιμότητας της περίστασης. Ήταν αδικαιολόγητα χλιαρή!

Ο τρόπος που χειρίστηκε ο Λευκός Οίκος τη δολοφονία του Σουλεϊμανί ήρθε να προστεθεί σε μια μακρά σειρά αντιφάσεων που διαπερνούν την αμερικανική εξωτερική πολιτική και τη στρατηγική τους στη Μέση Ανατολή, που κάνουν πολλούς στενούς τους συμμάχους να μην κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Θυμίζουμε τα πλέον κορυφαία, δηλωτικά της προχειρότητας: Τη δήλωση του αμερικανού προέδρου ότι θα βομβαρδίσει ακόμη και πολιτιστικά μνημεία του Ιράν αν επιτεθεί σε αμερικανούς στρατιώτες που στη συνέχεια ακυρώθηκε από δήλωση του αμερικανού υπουργού Άμυνας, Μαρκ Έσπερ, πώς κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με έγκλημα πολέμου. Την ανακοίνωση των αμερικανικών δυνάμεων που εδρεύουν στο Ιράκ για συμμόρφωση στην απόφαση της ιρακινής βουλής για αποχώρησή τους και η διορθωτική ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας ότι η δήλωση από το Ιράκ ήταν πρόχειρη κι όχι η οριστική. Σα να έστειλε «ορθή επανάληψη». Ο Τραμπ μάλιστα υπενθύμισε τα χρήματα που έχουν ξοδέψει οι ΗΠΑ για να χτίζουν βάσεις στο Ιράκ ζητώντας αποζημίωση για να αποχωρίσουν, τη στιγμή που οι Αμερικάνοι θα έπρεπε να αποζημιώσουν τους Ιρακινούς για το τεράστιο και στην πράξη ανυπόλογιστο κόστος της εισβολής τους πριν 17 χρόνια, για τα περίφημα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ: 190.000 νεκροί εκ των οποίων οι 134.000 άμαχοι, εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, κοκ. Το παζλ του αμερικανικού χάους στη Μέση Ανατολή συμπληρώνεται από την ανακοίνωση για αποχώρηση από τη Συρία πέρυσι τέτοιες μέρες, το άδειασμα των Κούρδων, την πρόσκληση προς τους Ταλιμπάν να επισκεφθούν τις ΗΠΑ το φθινόπωρο για να επισημοποιήσουν τη συμφωνία ειρήνης μέχρι που κατάλαβαν ότι θα έρχονταν επάνω στην επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου και η ακύρωση στη συνέχεια της πρόσκλησης, κι άλλα πολλά. Κατά την άποψη του γράφοντα όλα αυτά τα μπρος – πίσω, πέραν της παροιμιώδους ανοησίας του Τραμπ, δεν είναι παρά η μεταβατική περίοδος μέχρι οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να στρέψουν την προσοχή τους οριστικά κι αμετάκλητα στο επόμενο μεγάλο μέτωπο: την Άπω Ανατολή.

Σε κάθε περίπτωση αυτή η ασυνέχεια προκαλεί ζαλάδα και έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στις ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα της έρευνας του κέντρου Pew. Η συγκεκριμένη έρευνα διεξήχθη μάλιστα πριν την δολοφονία του λαοπρόβλητου ιρανού στρατηγού, μεταξύ 18 Μαΐου και 2 Οκτωβρίου, με την συμμετοχή 37.000 ανθρώπων. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων απάντησε ότι δεν εμπιστεύεται τον Τραμπ στην εξωτερική πολιτική. Στη Δυτική Ευρώπη μάλιστα η απόρριψη έφτανε σε ποσοστό 75% και στο Μεξικό το 89%, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά αποδοχής συνάντησαν οι συνομιλίες του Τραμπ με τον βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν που οδήγησαν σε μια πρόσκαιρη ύφεση το μέτωπο της Άπω Ανατολής.

Η εδραιωμένη καχυποψία για τη συνέχεια και τη σοβαρότητα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ οδήγησαν πιθανότατα τον Τραμπ να παρατάξει δίπλα του τους σημαντικότερους υπουργούς του και σύσσωμη τη στρατιωτική ηγεσία για να κάνει τις ολιγόλεπτες δηλώσεις του από τον Λευκό Οίκο. Κανείς ωστόσο δεν αμφέβαλε πως τα όσα έπραξε ο Τραμπ έχαιραν της συναίνεσης της αμερικανικής ηγεσίας. Η θεωρία άλλωστε των «εκτός ελέγχου πολιτικών» και των «παρανοϊκών ηγετών» δεν ήταν τίποτε άλλο στην ιστορία παρά άλλοθι των συλλογικών ευθυνών…

Νέα κέρδη για τους εμπόρους του πολέμου

Η τιμή του αργού πετρελαίου, μετά την αύξηση που κατέγραψε την επομένη της αμερικανικής επίθεσης, σύντομα αποκαταστάθηκε στα 65 δολάρια το βαρέλι, όσο είναι και η πρόβλεψη της JP Morgan για το νέο έτος, σε συνάρτηση φυσικά με τα αποθέματα, τη ζήτηση και την παραγωγική ικανότητα του κλάδου. Το μήνυμα του Τραμπ την επομένη της ιρακινής επίθεσης με 22 πυραύλους για επιστροφή στην κανονικότητα και το χέρι που έτεινε μάλιστα προς το Ιράν τονίζοντας τους δεσμούς που διατηρούν στο πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, ενώ ανήγγειλε και νέες κυρώσεις επιβεβαίωσε ότι μετά το μαστίγιο σειρά έχει το καρότο στις ιρανο-αμερικανικές σχέσεις. Η ανησυχία για την τιμή του πετρελαίου προήλθε από το φόβο μην τυχόν και το Ιράν κλείσει τα στενά του Χορμούζ στον Περικό Κόλπο απ’ όπου διέρχεται το ένα τρίτο του παγκόσμιου υγροποιημένου αερίου και το ένα τέταρτο της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.

Το πάρτι ωστόσο δεν λέει να κοπάσει στην πολεμική βιομηχανία. Ενώ οι περισσότεροι δείκτες κατέγραψαν πτώση την οποία μάλιστα διατήρησαν έστω σε οριακά επίπεδα μια εβδομάδα μετά την επίθεση στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, οι μετοχές της πολεμικής βιομηχανίας διατήρησαν τα κέρδη τους, που αυξάνονταν σταθερά το τελευταίο εξάμηνο. Ενδεικτικά, ενώ τα κέρδη του S&P 500 στο εξάμηνο ανέρχονταν σε 3,3%, της πολεμικής βιομηχανίας έφταναν το 6,7%.

Την ώθηση στα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας έδωσε ο Τραμπ όταν υπέγραψε έναν πολεμικό προϋπολογισμό ύψους 738 δισ. δολ. ΄21 δισ. δολ. μεγαλύτερο από πέρυσι. Τα κέρδη από τη δολοφονία του Σουλεϊμανί ήταν το κερασάκι στην τούρτα…

Πηγή : Νέα Σελίδα

Αρέσει σε %d bloggers: