Ραγδαία φτωχοποίηση για τους πολλούς φέρνουν τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή, εξαιρούνται μόνο οι κάτοχοι Φεράρι!

Το 2035 θα σταματήσουν να πουλιούνται οχήματα με μηχανές εσωτερικής καύσης στην Ευρώπη.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 29 Ιουνίου θα φτωχύνει εκατομμύρια πολίτες κατά δύο τρόπους. Επειδή μετά την 1/1/2035 θα είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα που είναι πιο ακριβά σε σχέση με τα συμβατικά κι επειδή σύντομα θα ακούσουμε μια ημερομηνία ακόμη, μεταγενέστερη, στην οποία τα πετρελαιοκίνητα ή βενζινοκίνητα αυτοκίνητα θα απαγορεύεται να κυκλοφορούν στους δρόμους της Ευρώπης. Κατά συνέπεια όσοι δαπάνησαν και θα δαπανήσουν για αγορά συμβατικών ΙΧ θα αποδειχθούν πεταμένα λεφτά!

Η συγκεκριμένη ρύθμιση ωστόσο δεν ισχύει για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Εξαιρούνται όσοι θέλουν, και κυρίως όσοι μπορούν, να αγοράζουν αυτοκίνητα υπερπολυτελείας όπως Φεράρι, Μαζεράτι, Λαμποργκίνι, Μπουγκάτι, κ.α. Είναι αυτοκίνητα που κοστίζουν ακόμη και 2 ή 3 εκ. ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση λοιπόν, με μια φωτογραφική διάταξη εξαίρεσε τους κατασκευαστές αυτοκινήτων που παράγουν και πουλάνε λιγότερα από 1.000 τεμάχια ετησίως από μια υποχρέωση που αφορά εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες, μεταξύ των οποίων και τους φτωχότερους, που αντί να στηριχθούν, φτωχοποιούνται ακόμη περισσότερο!

Διαφορετικά ειπωμένο: Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε ποιες κοινωνικές ομάδες έπρεπε να εξαιρεθούν και θα πρότεινε ο καθένας ή κάθε μία μας από μια απόφαση υποχρεωτικής μετάβασης από συμβατικό σε ηλεκτροκίνητο όχημα. Άλλοι θα απαντούσαν οι συνταξιούχοι, άλλοι θα απαντούσαν οι φτωχοί κάτοικοι της παραμεθόριου κι άλλοι όσοι έχουν εισόδημα κάτω ενός ορίου, πχ του ορίου φτώχειας. Ε, οι ευρωπαίοι ηγέτες, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για τους χρηματοδότες τους, απάντησαν τους κατόχους Φεράρι και Μαζεράτι…

Η συγκεκριμένη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι προκλητική και αποκαλυπτική. Δείχνει ότι η ευαισθησία της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή είναι υποκριτική. Η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις της άλλες φορές συνειδητά και σχεδιασμένα και άλλες φορές επειδή …απλά λόγω ταξικής θέσης δεν μπορούν να αντισταθούν στην γοητεία μιας …Μπουγκάτι, εκμεταλλεύονται την κλιματική αλλαγή για να πετύχουν μια αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών σε βάρος των φτωχότερων!

Το αποτέλεσμα είναι πώς η κλιματική αλλαγή θα συνεχίσει να προελαύνει, όπως προελαύνει χρόνο με τον χρόνο εδώ και δεκαετίες επειδή τα μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις είναι άσφαιρα. Και τα δάκρυά τους κροκοδείλια! Τα χύνουν δε μόνο όταν πρόκειται να επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα. Χαρακτηριστική περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση που, βασιλικότερη του βασιλέως, με τον κλιματικό νόμο που ψήφισε τον Μάιο επίσπευσε ακόμη περισσότερο, κατά πέντε χρόνια το 2030(!), την ημερομηνία απαγόρευσης αυτοκινήτων με μηχανή εσωτερικής καύσης. Προφανώς για να διευκολύνει τους εισαγωγείς αυτοκινήτων που θα δουν τις πωλήσεις τους να αυξάνονται…

Και σε ό,τι αφορά την ουσία, την στάση δηλαδή σε ένα καλόπιστο ερώτημα αν έστω κι αυτή η ημερομηνία μειώσει το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα οι στόλοι των ΙΧ, η απάντηση είναι πως το πρόβλημα της Ευρώπης δεν έγκειται στα αυτοκίνητα με μηχανές εσωτερικής καύσης. Το πρόβλημα έγκειται στα ίδια τα αυτοκίνητα. Αν οι ευρωπαίοι ηγέτες ενδιαφέρονταν πραγματικά για την μείωση των επικίνδυνων αερίων θα λάβαιναν μέτρα για την μείωση των αυτοκινήτων και για να μπει ένα τέρμα στην περιβαλλοντική υποβάθμιση που προκαλεί ο διαρκώς αυξανόμενος στόλος των ΙΧ από την μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη. Ενδεικτικά, στην ΕΕ τα επιβατηγά ΙΧ ανά 1.000 κατοίκους το 2016 ανέρχονταν σε 524, το 2017 σε 535, το 2018 σε 547, το 2019 σε 555 και το 2020 σε 560. Σε κάθε χώρα προφανώς η αναλογία είναι πολύ διαφορετική, με την Ελλάδα να υπολείπεται του μέσου όρου: από 475 το 2016, σε 480 το 2017, 481 το 2018, 489 το 2019 και 596 το 2020. Το κοινό χαρακτηριστικό ωστόσο σε όλες τις χώρες είναι η αύξηση των ΙΧ από χρόνο σε χρόνο.

Αυτοί οι αριθμοί που ισοδυναμούν με θρίαμβο για την γερμανική, γαλλική και ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία αποτελούν κόλαφο για την ποιότητα και το κόστος ζωής των Ευρωπαίων. Το κακό με τα ΙΧ στην Ευρώπη, ως αποτέλεσμα της συστηματικής και χρόνιας υποβάθμισης των δημόσιων συγκοινωνιών, έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε οι Ευρωπαίοι ξεπέρασαν ακόμη και τους Αμερικανούς στην κατοχή επιβατηγών αυτοκινήτων.

Αν ήθελαν λοιπόν υπουργοί και Ευρωκοινοβούλιο θα ψήφιζαν την ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών και των μέσων σταθερής τροχιάς με γενναίες επενδύσεις και την μείωση του εισιτηρίου τους. Αντί αυτού ψήφισαν την εξαίρεση της Φεράρι… Άξιος ο μισθός τους!

Η απόφαση για την κατάργηση των συμβατικών ΙΧ δεν ήταν η μοναδική οικονομικά επιζήμια για την κοινωνική πλειοψηφία απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ. Στη συνεδρίαση που λόγω των σοβαρών διαφωνιών διήρκεσε 17 ώρες αποφασίστηκαν μέτρα εξειδίκευσης του στόχου μείωσης το 2030 των επικίνδυνων για το θερμοκήπιο αερίων στο 55% του επιπέδου του 1990 («fit for 55» ή «προσαρμογή στο 55%» επί το ελληνικότερο). Το συγκεκριμένο πακέτο μέτρων, που παρουσιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 14 Ιουλίου 2021 πυροδοτώντας την έκρηξη της τιμής του φυσικού αερίου στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ είναι ο ενδιάμεσος στόχος για την επίτευξη του απώτερου (όσο και αμφιλεγόμενου) στόχου της κλιματικής ουδετερότητας το 2050.

Η συνεδρίαση των υπουργών Περιβάλλοντος της ΕΕ θα μας στοιχίσει πολύ ακριβά επειδή κατέληξε σε ένα σύνολο μέτρων που, πέραν του έτους απόσυρσης των αυτοκινήτων με μηχανή εσωτερικής καύσης, περιλαμβάνουν την μεταρρύθμιση της αγοράς άνθρακα της Ευρώπης και νέους εθνικούς στόχους για μείωση των εκπομπών. Το χειρότερο που αποφασίστηκε αφορά την δημιουργία ενός νέου χρηματιστηρίου ρύπων, ανάλογο του χρηματιστηρίου δικαιωμάτων ρύπων που ήδη λειτουργεί για την παραγωγή ενέργειας κι άλλων κλάδων, το οποίο θα αφορά τις μεταφορές και τα καύσιμα θέρμανσης. Ως έτος έναρξης ορίστηκε το 2017, ένας χρόνος αργότερα από τον αρχικό στόχο. Αυτό σημαίνει ότι την έκρηξη της τιμής που είδαμε στην λιγνιτική παραγωγή, σε σημείο ώστε να γίνει απαγορευτική για τους πολλούς, θα τη δούμε σε λίγα χρόνια να συμβαίνει στην μετακίνησή και την θέρμανσή μας!

Κανονικά, αν η ΕΕ δεν είχε τυφλωθεί από αυτό το ιδιότυπο κράμα φονταμενταλισμού της αγοράς και ταξικού κλιματικού φοντεμανταλισμού έπρεπε να ανακήρυττε το χρηματιστήριο ρύπων ως το πιο αποτυχημένο εγχείρημα που έχει υλοποιηθεί ποτέ. Μάρτυρας οι αλλεπάλληλες αποφάσεις επανενεργοποίησης των μονάδων άνθρακα σε όλη την Ευρώπη τους τελευταίους μήνες και ο τριπλασιασμός της τιμής των ρύπων σε ενάμισι χρόνο!

Αντί λοιπόν να καταργήσουν το χρηματιστήριο ρύπων επεκτείνουν το πεδίο δράσης του (συμπεριλαμβάνοντας στις διατάξεις ακόμη και κλάδους οι οποίοι εξαιρούνταν, που σημαίνει κι άλλες αυξήσεις) ενώ δημιουργούν κι άλλα χρηματιστήρια για να αυξήσουν την τιμή στα καύσιμα κίνησης και θέρμανσης. Το αποτέλεσμα φυσικά θα είναι κάθε είδους εισιτήριο (από αστικό και ακτοπλοϊκό μέχρι αεροπορικό) να εκτοξευθεί και μαζί τους το κόστος της θέρμανσης! Η ενεργειακή φτώχεια θα γνωρίσει νέες δόξες!

Για να χρυσώσουν το χάπι των αυξήσεων οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν την δημιουργία ενός Κοινωνικού Κλιματικού Ταμείου που θα χρηματοδοτείται (με μέρος των εσόδων) από το νέο χρηματιστήριο και θα καλύπτει μέρος του νέου επιπλέον κόστους. Το ύψος του θα ανέρχεται σε 59 δισ. ευρώ κι όχι 72 δισ. ευρώ όπως ήταν η αρχική πρόταση λόγω των αντιδράσεων χωρών όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και οι Σκανδιναβικές χώρες. Στην πράξη το Κλιματικό Ταμείο επισφραγίζει και μετριάζει για λίγα μόλις χρόνια και δεν αναιρεί την λεηλασία των πιο φτωχών στο όνομα της κλιματικής αλλαγής.

Υπήρξαν ωστόσο χώρες που πρόβαλαν αντίσταση απέναντι στα σχέδια της αυτοκινητοβιομηχανίας και του λόμπι των ΑΠΕ: Για παράδειγμα, Λιθουανία, Πολωνία και Λετονία ζήτησαν να αυξηθούν οι πόροι του ταμείου. Επίσης, Ιταλία και Σλοβακία ζήτησαν η απόσυρση των συμβατικών αυτοκινήτων να ολοκληρωθεί πέντε χρόνια αργότερα: το 2040. Εις μάτην φυσικά…

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εισηγείται και αποφασίζει ένα κοινωνικά απαράδεκτο σύνολο μέτρων, επειδή μέχρι στιγμής όσα αντιλαϊκά μέτρα έχει επιβάλλει επικαλούμενη την κλιματική αλλαγή δεν έχουν βρει την αντίσταση που έπρεπε: χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρόωρο κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων στην Ελλάδα για χάρη των επιχειρηματικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στο φυσικό αέριο.

Δύο μόνο εξαιρέσεις υπάρχουν στον κανόνα της απάθειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο: Τα Κίτρινα Γιλέκα που αντέδρασαν μαχητικά στην φορολογία του Μακρόν προ τριετίας αποκαλύπτοντας τον ολοκληρωτισμό του ακραίου κέντρου και οι Ολλανδοί αγρότες που διαμαρτύρονται εξ ίσου μαχητικά εδώ και ημέρες καταγγέλλοντας τις επιπτώσεις στην παραγωγή τροφίμων από τους στόχους μείωσης των εκπομπών αζώτου στην Ολλανδία ως και 75%. Η αντίφαση στην Ολλανδία είναι τεράστια γιατί στη σημερινή συγκυρία η συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής θα υλοποιηθεί ενώ έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο σοβαρής αύξησης της τιμής των τροφίμων ακόμη κι επισιτιστικής κρίσης. Τα μέτρα που λαμβάνονται στο όνομα της κλιματικής αλλαγής θα επιδεινώσουν κρίση…

Κι αν τέλος πάντων κυβερνήσεις και ευρωπαϊκό ιερατείο κρίνουν ότι ανάλογες αναδιαρθρώσεις επιβάλλονται για το καλό του πλανήτη, ας καλύψουν και το αναλογούν κόστος μέχρι τελευταίου ευρώ. Διαφορετικά, δίνουν την εντύπωση ότι εκμεταλλεύονται την κλιματική αλλαγή για την αναδιάρθρωση και τη συγκέντρωση της γεωργίας στα χέρια των λίγων με τις Φεράρι…

Διάσκεψη για το κλίμα στο Παρίσι: Περιμένοντας το θαύμα (Επίκαιρα, 27/11-3/12/2015)

cliΗ έννοια του χάους αδυνατεί να περιγράψει την εικόνα που έδιναν οι προετοιμασίες για την παγκόσμια διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα η λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν οι εργασίες της, στις 30 Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι. Οι φιλοδοξίες είναι αρκετά ψηλά λόγω του ότι όλοι οι συμμετέχοντες ελπίζουν πως για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια η διάσκεψη του Παρισιού θα ταυτιστεί με μια νέα συμφωνία. Δηλαδή, οι συζητήσεις θα κάνουν κι ένα βήμα μπροστά, γεφυρώνοντας τις ουσιώδεις διαφορές. Η δηλωμένη πρόθεση 137 αρχηγών κρατών να παραστούν στην πρώτη μέρα της Διάσκεψης (όπου θα συμμετέχουν αντιπρόσωποι 195 κρατών, περισσότεροι από 3.000 δημοσιογράφοι και δεκάδες επιχειρηματικά στελέχη) έστω και για την αναμνηστική φωτογραφία, επιβεβαίωνε τη βούληση για μια καταληκτική συμφωνία.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Μέχρι που ήρθε η δολοφονική επίθεση στο Παρίσι την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου αφήνοντας πίσω της 130 νεκρούς, για να εξελιχθεί η διάσκεψη για το κλίμα στον μεγαλύτερο πονοκέφαλο των γαλλικών υπηρεσιών ασφαλείας. Και μαζί …χρυσή ευκαιρία. Αυτό τουλάχιστον έδειξε η απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης να απαγορεύσει όλες τις δημόσιες συγκεντρώσεις καταργώντας ένα έθιμο που κρατάει χρόνια και θέλει δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές (40.000 άτομα αναμένονταν στο Παρίσι!) να ασκούν από τους δρόμους τη δική τους πίεση στις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς να προστατεύσουν το περιβάλλον κι ειδικότερα να λάβουν μέτρα ανάσχεσης της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τελικά θα διεξαχθούν σε κλειστούς χώρους και οι εκπρόσωποι των κοινωνικών κινημάτων υπόσχονταν να επινοήσουν πρωτότυπους τρόπους για να γίνουν …ενοχλητικοί στις κυβερνήσεις.

Κινητοποίηση ακαδημαϊκών

Στην ίδια πλευρά με τους διαδηλωτές βρέθηκαν και 2.000 ακαδημαϊκοί από περισσότερες από 80 χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων κι ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι, οι οποίοι απαίτησαν δραστικότερα μέτρα για τη συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας. Συγκεκριμένα ζήτησαν η αύξηση να περιοριστεί στους 1,5 βαθμούς Κελσίου κι όχι στους 2 βαθμούς όπως έχουν συμφωνήσει οι αρχηγοί κρατών σε προηγούμενες διασκέψεις, τη στιγμή μάλιστα που οι υποσχέσεις για μείωση των εκπομπών συντείνουν πως η θερμοκρασία θα αυξηθεί στους 2,7 ως 3 βαθμούς. Να σημειωθεί πως με βάση τις μετρήσεις που έχουν γίνει από την προ-βιομηχανική εποχή μέχρι σήμερα η αύξηση που έχει καταγραφεί στην παγκόσμια θερμοκρασία φθάνει τον 1 βαθμό.

Στο στόχο των 2 βαθμών στρατεύονται επίσης μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που συγκροτούν το «πράσινο μπλοκ» του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ως επί το πλείστον εταιρείες πληροφορικής, τράπεζες, λογιστικοελεγκτικές, διατροφικές κι όσες επιχειρήσεις έχουν επενδύσει στην πράσινη βιομηχανία, ή απλώς δεν έχουν να χάσουν τίποτε από τη θέσπιση ορίων στις εκπομπές αερίων, συγκροτούν ένα αυτοτελές λόμπι που, ενίοτε για λόγους δημοσίων σχέσεων κι ως ένα μέσο βελτίωσης της δημόσιας εικόνας τους, πρωτοστατούν στις πιέσεις απέναντι σε κυβερνήσεις, οργανισμούς και την παραδοσιακή βιομηχανία που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη.

Το αποτύπωμα της αντίπαλης βαριάς βιομηχανίας, που αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα αυτή αποφασίζει, έγινε αισθητό σε επιστολή που απέστειλαν αξιωματούχοι δύο πολιτειών των ΗΠΑ (της Δυτικής Βιρτζίνια και του Τέξας) στις κυβερνήσεις της Κίνας, της Ινδίας και άλλων χωρών στις οποίες ανακοίνωσαν ότι ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είναι λίγο πολύ πρόεδρος …περιορισμένης ευθύνης. Μετριάζοντας τις φιλοδοξίες για την υπογραφή μιας δεσμευτικής συμφωνίας, οι γενικοί εισαγγελείς των δύο αμερικανικών πολιτειών ενημέρωσαν τις ξένες αντιπροσωπείες πως υπάρχουν «σημαντικά νομικά εμπόδια στην ικανότητα του Μπ. Ομπάμα είτε να υλοποιήσει τις υποσχέσεις που έδωσε πριν την έναρξη της διάσκεψης του Παρισιού ή να επιβάλει οποιαδήποτε συμφωνία που θα προκύψει από το Παρίσι». Η προκλητική παρέμβαση των δύο πολιτειών (με το Τέξας να είναι η μεγαλύτερη πολιτεία παραγωγός πετρελαίου και τη Δυτική Βιρτζίνια να είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός λιγνίτη μετά το Γουαιόμινγκ) έφερε στην επιφάνεια ένα χρόνιο διχασμό στις ΗΠΑ με τους Ρεπουμπλικάνους να υπονομεύουν κάθε μέτρο που επιχειρεί να βάλει κάποια όρια στην εκμετάλλευση των πρώτων υλών και του περιβάλλοντος. Απόρροια αυτής της διαμάχης για παράδειγμα είναι η νομική προσφυγή που ξεκίνησαν οι δύο παραπάνω πολιτείες (στην οποία πλέον συμμετέχουν 27 πολιτείες!) εναντίον του Σχεδίου Καθαρή Ενέργεια του Ομπάμα, που αποτελεί τη σημαντικότερη πρωτοβουλία που έλαβε στον τομέα του περιβάλλοντος. Μάλιστα, ο έλεγχος των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο και στις περισσότερες από τις μισές πολιτείες αποκλείει την υιοθέτηση από τις ΗΠΑ οποιουδήποτε σχεδίου γίνει δεκτό στο Παρίσι, καθώς αυτό θα πρέπει να ψηφιστεί από τα δύο τρίτα. Κάτι που είναι αδύνατο…

Αν υπάρξει, θα είναι δεσμευτική η συμφωνία

Λαβαίνοντας υπ’ όψη του τόσο τους αρνητικούς συσχετισμούς στα αμερικανικά νομοθετικά σώματα όσο και τα συμφέροντα της εγχώριας βιομηχανίας ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρυ έχει απορρίψει με αρθρογραφία του το ενδεχόμενο να είναι νομικά δεσμευτική η συμφωνία που θα ψηφισθεί στο Παρίσι. Απαντώντας ο γάλλος πρόεδρος υποστήριξε πως «αν η συμφωνία δε θα είναι νομικά δεσμευτική δε θα υπάρξει»!

Το θέμα, αντίθετα, που βρήκε ενωμένες τις μεγάλες και πλούσιες χώρες του πλανήτη σχετίζεται με το αίτημα των φτωχών χωρών για τη δημιουργία ενός ταμείου που θα χρηματοδοτεί τις αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη. ΗΠΑ και ΕΕ είπαν ορθά κοφτά …όχι, απορρίπτοντας κάθε σκέψη να ενσωματωθεί στο τελικό ανακοινωθέν οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο. Η ανησυχία τους ήταν μήπως ξεκινήσει μια βιομηχανία διεκδίκησης αποζημιώσεων από τις φτωχές χώρες για την υπερθέρμανση του πλανήτη που δε θα έχει τέλος.

Ένα επιπλέον θέμα που δίχασε τις αντιπροσωπείες πριν καν συναντηθούν διά ζώσης στη γαλλική πρωτεύουσα αφορούσε την προέλευση των χρημάτων που θα δίνονται στις φτωχές χώρες για να υλοποιήσουν τους στόχους τους για το κλίμα και τη μείωση των εκπομπών. Αίτημα των παλιών βιομηχανικών χωρών ήταν να αρχίζουν να βάζουν το χέρι στην τσέπη πλέον και οι αναδυόμενες βιομηχανικές χώρες, αναλαμβάνοντας μέρος του κόστους. Αίτημα που βρήκε ευήκοα ώτα στην Κίνα η οποία συμφώνησε να δίνει 3 δις. δολάρια ετησίως, όσα κι οι ΗΠΑ.

Συγκλίσεις και συμφωνίες όπως η παραπάνω είναι μέχρι στιγμής μειοψηφικές. Τον τόνο, δυστυχώς, συνεχίζει να δίνει η παραδοσιακή βιομηχανία που αρνείται να πληρώσει και να πάψει έτσι να ρυπαίνει, όπως και οι κυβερνήσεις που στο όνομα της λιτότητας διακόπτουν επιδοτήσεις που έδιναν μέχρι πρόσφατα για την χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η κυβέρνηση του Κάμερον στην Αγγλία, χωρίς να είναι και η μοναδική. Έτσι, το σχέδιο για μείωση των εκπομπών αερίων που αυξάνουν τη θερμοκρασία του πλανήτη, συνθλίβεται στις συμπληγάδες της λιτότητας και της επιχειρηματικής αυθαιρεσίας.

24/11/2015

Αρέσει σε %d bloggers: