Απορρίπτουν τον Νετανιάχου οι Εβραίοι των ΗΠΑ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Άκρως ενδιαφέροντα και καθόλου προφανή είναι τα ευρήματα έρευνας που πραγματοποίησε το αμερικανικό κέντρο Pew Research Centre και δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 21 Μαΐου. Προς διάψευση μιας αντίληψης που θέλει τους Εβραίους των ΗΠΑ να συντάσσονται πίσω από τον Νετανιάχου και να υποστηρίζουν ομόθυμα τα εμπρηστικά και εγκληματικά του σχέδια, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απορρίπτει τόσο το Νετανιάχου όσο και τον Τραμπ!

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τους τελευταίους 14 μήνες της θητείας Τραμπ αφότου η Ουάσινγκτον μετακίνησε την αμερικανική πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Με βάση λοιπόν τα αποτελέσματα της έρευνας, η πλειοψηφία των Εβραίων στην Αμερική με συντριπτικό ποσοστό της τάξης 71% χαρακτηρίζονται ως Δημοκράτες ή δηλώνουν ότι κλίνουν προς το Δημοκρατικό Κόμμα (έναντι 26% που τάσσονται με το Ρεπουμπλικανικό), ενώ μια ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία της τάξης του 73% απορρίπτουν την πολιτική του Τραμπ. Ποσοστό της τάξης του 76% επίσης δήλωναν ότι τα πράγματα στη χώρα τους είναι σε λάθος κατεύθυνση.

Πλήγμα στα σιωνιστικά σχέδια αποτέλεσε και η απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο ο Θεός έδωσε τη γη όπου βρίσκεται σήμερα το Ισραήλ στους Εβραίους. Οι περισσότεροι, το 42%, απάντησαν αρνητικά. Μόνο το 32% απάντησε θετικά, ενώ το 24% δήλωσε πώς δεν πιστεύει στο Θεό ή σε κάποια ανώτερη δύναμη. Κατά πλειοψηφία δε οι ερωτηθέντες (60%) απάντησαν πώς ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στο Ισραήλ.

Η αποστασιοποίηση των Εβραίων των ΗΠΑ από τα επεκτατικά σχέδια του σιωνιστή Νετανιάχου δεν αναιρεί τις θερμές σχέσεις που έχουν αναπτύξει με τον Νετανιάχου όχι μόνο χιλιάδες υπερορθόδοξοι Εβραίοι που σπεύδουν στα κατεχόμενα να κατοικήσουν στους επικοισμούς αλλά και κορυφαία λόμπι όπως το AIPAC. Αυτό που μάθαμε με την έρευνα του Pew είναι πώς το AIPAC, σε αντίθεση με άλλες εβραϊκές προοδευτικές αντι-σιωνιστικές οργανώσεις, που στηρίζει θερμά και υλικά τον Νετανιάχου δεν εκφράζει την άποψη της πλειοψηφίας των Εβραίων στις ΗΠΑ!

Η απόρριψη που δηλώνουν οι Εβραίοι των ΗΠΑ στα επεκτατικά σχέδια του Νετανιάχου, όσο και αν ακυρώνουν την κυρίαρχη φιλολογία που θέλει το Νετανιάχου να δρα ως αιχμή του δόρατος ενός ολόκληρου λαού, συμβαδίζει πλήρως με τα εκλογικά αποτελέσματα στο Ισραήλ. Τα τελευταία 2 χρόνια στο Ισραήλ έχουν διεξαχθεί 4 εκλογικές αναμετρήσεις, χωρίς το κόμμα του Νετανιάχου, Λικούντ, να καταφέρνει να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ σε 1 εξ αυτών των αναμετρήσεων (Σεπτέμβριος 2019) δεν εξελέγη καν πρώτο κόμμα. Τον Απρίλιο του 2019 το Λικούντ συγκέντρωσε 35 έδρες και 26,46% των ψήφων, τον Σεπτέμβριο του 2019 συγκέντρωσε 32 έδρες και 25,10% των ψήφων, τον Μάρτιο του 2020 κέρδισε 36 έδρες και 29,46% των ψήφων και στις τελευταίες εκλογές τον Μάρτιο του 2021 το Λικούντ κέρδισε το χαμηλότερο ποσοστό του 24,2% και τις λιγότερες έδρες, μόλις 30! Ο δε συνασπισμός πέριξ του Λικούντ εξασφάλισε μόλις 52 έδρες, που υπολείπονται κατά 9 των αναγκαίων εδρών για να εξασφαλίσει τη δηλωμένη της Κνεσέτ, που έχει 120 έδρες.

Η πολιτική κρίση στην οποία παραδέρνει το Ισραήλ είναι αποτέλεσμα συνειδητών επιλογών του ίδιου του Νετανιάχου («Μπίμπι» για τους φίλους) ο οποίος υπονομεύει κάθε προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, εκμεταλλευόμενος την πρώτη θέση του Λικούντ, ώστε να αποτρέψει το ενδεχόμενο να οδηγηθεί σε ειδικό δικαστήριο. Η εκδίκαση και η φυλάκιση του Νετανιάχου ωστόσο είναι απλώς θέμα χρόνου. Τα σκάνδαλα στα οποία έχει αναμιχθεί είναι τόσα πολλά που δεν πρόκειται να γλιτώσει.

Η στάση των Εβραίων από τις ΗΠΑ και των Ισραηλινών που αρνούνται να του δώσουν με την ψήφο τους λευκή επιταγή υπογραμμίζει την αποτυχία του Νετανιάχου να εξασφαλίσει ειρήνη, όσο υπάρχει καθεστώς κατοχής για τους Παλαιστίνιους. Επίσης, ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος του λαού του, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι ειδικά στο Ισραήλ η απόρριψη του Νετανιάχου ισοδυναμεί με μια στροφή των ψηφοφόρων στη λύση των δύο κρατών, που αποτελεί την εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την ειρήνη στην περιοχή. Μέχρι τότε δυστυχώς υπάρχει πολύ δρόμος…

Τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος της Τουρκίας, συνέντευξη Λεωνίδα Βατικιώτη στον Πάρη Καρβουνόπουλο

Πηγή: Militaire

Η σοβαρή κρίση στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας απασχολεί όλο τον κόσμο που ανησυχεί για την κλιμάκωση της. Ωστόσο όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Βατικιώτη, έμπειρος στην ανάλυση των θεμάτων που έχουν να κάνουν με την αραβοϊσραηλινό διαμάχη, όσα βλέπουμε να εξελίσσονται αυτές τις ημέρες είναι κυρίως “έργο” του Μπ.Νετανιάχου, ο οποίος εξυπηρετεί την προσωπική του στρατηγική. Εξηγεί αναλυτικά την άποψη του και περιγράφει τις συνθήκες ζωής των Παλαιστίνιων οι οποίες γίνονται όλο και πιο δραματικές και δύσκολες. 

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης μιλά για το ρόλο και τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην περιοχή και μας υπενθυμίζει κάτι που μάλλον δεν θέλουμε να θυμόμαστε: η αδιαφορία της πολιτισμένης Δύσης για όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη έχει δώσει άπλετο χώρο στον Ερντογάν να παριστάνει τον προστάτη τους.

Απαρτχάιντ της χιλιετίας, η Συμφωνία του Αιώνα ΗΠΑ – Ισραήλ

Έκρηξη μεγατόνων πολύ μεγαλύτερης ισχύος ακόμη κι από τις αμερικανικές βόμβες που σκάνε στο Αφγανιστάν, προκάλεσε η λεγόμενη Συμφωνία του Αιώνα, που έδωσαν στη δημοσιότητα ΗΠΑ και Ισραήλ, υποστηρίζοντας ότι επιλύει το Παλαιστινιακό πρόβλημα.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στην πραγματικότητα είναι μια συμφωνία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Ισραήλ, που παραβιάζει κατάφωρα τις αλλεπάλληλες αποφάσεις που έχει πάρει η Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καλώντας στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. Πλήθος είναι επίσης οι αποφάσεις καταδίκης των εβραϊκών εποικισμών που χρηματοδοτεί το Ισραηλινό κράτος στην ιστορική Παλαιστίνη, με ένα και μοναδικό σκοπό: να μετατρέψει την Παλαιστινιακή γη σε ζώνες αποκομμένες μεταξύ τους, χωρίς γεωγραφική συνέχεια, ακυρώνοντας έτσι την προοπτική δημιουργία ενός ενιαίου παλαιστινιακού κράτους.

Το σχέδιο που ανακοίνωσαν Τραμπ – Νετανιάχου αρχικά περιγράφει ως αδιαίρετη την Ιερουσαλήμ εκχωρώντας την στο Ισραήλ, στη βάση των τετελεσμένων. Επιπλέον, προσαρτά την Κοιλάδα του Ιορδάνη και νομιμοποιεί τους εβραϊκούς εποικισμούς που έχουν χτίσει ακροδεξιοί υπερορθόδοξοι Εβραίοι προκαλώντας την αγανάκτηση όχι μόνο των Παλαιστινίων και της διεθνούς κοινότητας αλλά ακόμη και προοδευτικών εβραϊκών οργανώσεων κυρίως των ΗΠΑ, που αντιδρούν στα αποικιοκρατικά σχέδια του Νετανιάχου. Στην πράξη επαναφέρει τα Μπαντουστάν του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. Με βάση το αμερικανικό σχέδιο το παλαιστινιακό μόρφωμα δεν θα έχει δικό του στρατό και ο έλεγχος των επίγειων, εναέριων και θαλάσσιων συνόρων του θα ανήκει στο Ισραήλ.

Το καρότο για να γίνει δεκτό το αμερικανικο-ισραηλινό σχέδιο, όπως διατυπώθηκε στη σύνοδο του Μπαχρέιν τον Ιούνιο του 2019, είναι υποσχέσεις για επενδύσεις ύψους 50 δισ. ευρώ, τις οποίες υποτίθεται θα κάνουν διάφορες χώρες, ως έμπρακτη συμβολή τους στην ειρήνη. Να σημειωθεί ότι στη σύνοδο του Μπαχρέιν δεν είχε πάει καν η Παλαιστινιακή Αρχή. Το σχέδιο επομένως δε χαίρει καμιάς νομιμοποίησης μιας και το άμεσα ενδιαφερόμενο μέρος, δηλαδή οι Παλαιστίνιοι, όχι απλώς απουσίαζε αλλά αποδοκίμασε εκείνη τη σύναξη που συζητήθηκε κι αποφασίσθηκε, όπως φάνηκε, το μέλλον του…

Πολλοί εντός κι εκτός Παλαιστίνης παρομοίασαν το «όραμα για την ειρήνη» του Τραμπ με την Διακήρυξη Μπαλφούρ, όπως έμεινε στην ιστορία η επιστολή με την οποία ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών το 1917 έστειλε τους Εβραίους να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη. Έτσι και σήμερα ο Τραμπ εκχωρεί κάτι που δεν του …ανήκει σε κάποιους που δεν τους …ανήκει. Αν ωστόσο λάβουμε υπ’ όψη μας ότι η Διακήρυξη Μπαλφούρ άνοιξε το δρόμο για τη Νάκμπα (Καταστροφή), όπως έμεινε γνωστή η εκδίωξη 750.000 Παλαιστινίων από τη γη τους τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, καταλαβαίνουμε ότι οι επιπτώσεις του αμερικανο-ισραηλινού σχεδίου μπορεί να αποδειχθούν σύντομα δραματικές… Δηλαδή, να οξύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση στη Μέση Ανατολή!

Γι’ αυτό το λόγο και κανείς δεν ενθουσιάστηκε με τη «Συμφωνία του Αιώνα». Στο εσωτερικό της Παλαιστίνης άπαντες την καταδικάζουν, με πολλούς μάλιστα να ελπίζουν ότι μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για να ξεπεραστούν οι εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ Χαμάς και Παλαιστινιακής Αρχής κι όλες οι πτέρυγες να ενωθούν απέναντι στην απειλή που λέγεται «Συμφωνία του Αιώνα». Οι διαδηλώσεις που διοργανώθηκαν στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης και τη Γάζα, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της συμφωνίας δείχνουν την πρόθεση των Παλαιστινίων να αγωνιστούν ενάντια σε αυτή τη συμφωνία, που μετατρέπει σε κουρελόχαρτο το διεθνές δίκαιο, μεταξύ αυτών και τη Συμφωνία του Όσλο του 1993 που αποτελούσε σημείο αφετηρίας για την επίλυση του Παλαιστινιακού.

Με εξαίρεση των πετρομοναρχιών του Μπαχρέιν, του Ομάν και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που έστειλαν τους πρέσβεις τους στο Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου Τραμπ – Νετανιάχου απορριπτική αναμένεται να είναι απέναντι στη Συμφωνία και η Αραβική Ένωση που κλήθηκε να συνεδριάσει εκτάκτως το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου. Ήδη έχει απορρίψει το σχέδιο Τραμπ, όπως με σαφήνεια έχει πράξει και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιτείνοντας το σεβασμό των διεθνών συμφωνιών.

Ακόμη κι αν ο Τραμπ ιεράρχησε στην ατζέντα του την ικανοποίηση του ισραηλινού αιτήματος για επιτάχυνση της Συμφωνίας του Αιώνα ως ένα μέσο υπεκφυγής από την πολιτική πίεση που δέχεται εξ αιτίας της διαδικασίας καθαίρεσης του που κινούν οι Δημοκρατικοί, δεν περνάει απαρατήρητο ότι από την πρώτη μέρα που ανέλαβε προώθησε μια επιθετική φιλο-ισραηλινή πολιτική. Κορυφαία του απόφαση η μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Μια πράξη που ενθάρρυνε τα επεκτατικά σχέδια του Ισραήλ. Το ίδιο ισχύει και για το Νετανιάχου: Μπορεί η Συμφωνία του Αιώνα να λειτουργήσει ως πρόσκαιρο σωσίβιο απέναντι στην πίεση που δέχεται εκ των έσω κατηγορούμενος για υποθέσεις διαφθοράς, επ΄ ουδενί ωστόσο η επιλογή του δεν μπορεί να ερμηνευθεί με ευκαιριακά, εκλογοθηρικά κριτήρια. Μάρτυρας η παρουσία στον Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης και του αρχηγού της αντιπολίτευσης, που ήρθε να υπενθυμίσει πόσο δεξιά έχει στραφεί σύσσωμη η πολιτική ηγεσία και το εκλογικό σώμα του Ισραήλ…

Πηγή : Νέα Σελίδα

Ακροδεξιά στροφή Νετανιάχου

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣl

Σοκ ακόμη και στους πλέον πολιτικά οικείους του προκάλεσε για μια ακόμη φορά ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, ανακοινώνοντας τη νέα του πολιτική συμμαχία, εν όψει των εκλογών της 9ης Απριλίου. Ο ηγέτης του κόμματος Λικούντ παρότι αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά ακόμη και κακουργηματικού χαρακτήρα, θεωρείται το φαβορί των εκλογών. Τυχόν νίκη του, που θα ανοίξει την πόρτα για πέμπτη θητεία, θα σπάσει το ρεκόρ που κατείχε ο Μπεν Γκουριόν ως μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ.

Αυτή τη φορά ωστόσο η νέα του θητεία θα είναι διαφορετική από τις προηγούμενες καθώς θα έχει εξ αρχής προδιαγράψει τον ακραίο της πολιτικό προσανατολισμό. Η συμμαχία που εξήγγειλε με τα δυο μικρά ακροδεξιά κόμματα, Εβραϊκό Σπίτι και Εβραϊκή Ισχύς, προκαλώντας ασυνήθιστα σοβαρές αντιδράσεις, εγγυώνται ότι θα ακολουθήσει ακόμη πιο επιθετική πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα εύρεσης λύσης στο πλαίσιο όσων έχει κατ’ επανάληψη αποφασίσει ο ΟΗΕ: Δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής των διωχθέντων Παλαιστίνιων. Το πρόγραμμα και ο πρότερος βίος ωστόσο των δύο αυτών κομμάτων με τα οποία συμμάχησε ο Νετανιάχου εγγυώνται ότι πλέον ούτε φραστικά δεν θα συμπορεύεται με το διεθνές δίκαιο.

Οι επικεφαλής του κόμματος Εβραϊκή Ισχύς εμφανίζονται ως συνεχιστές του σιωνιστή γεννημένου στα ΗΠΑ ραβίνου Μεΐρ Καχάν, που διετέλεσε βουλευτής στην Κνεσέτ τη δεκαετία του 1980, πριν το κόμμα του βγει εκτός νόμου κι ενταχθεί στην περίφημη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων της Ουάσιγκτον. Η Εβραϊκή Ισχύς ζητά κι επισήμως την κατάληψη του Όρους του Ναού (που θεωρείται ιερός τόπος και για τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους και γι’ αυτό το λόγο τελεί επισήμως υπό Ιορδανική επιτήρηση, μέσω μουσουλμάνων κληρικών) και την προσάρτηση των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, απορρίπτοντας επισήμως κάθε σχέδιο δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Οι δύο ηγέτες του κόμματος Εβραϊκή Ισχύς, Μιχαέλ Μπεν Αρί και Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, που κατά πάσα πιθανότητα θα εκλεγούν βουλευτές, χάρη στη συμμαχία με το Νετανιάχου, είναι συνιδρυτές του Λεχάβα που όχι απλώς ζητά τον πλήρη, φυλετικό διαχωρισμό Εβραίων και Αράβων, αλλά σύμφωνα με τους Νιου Γιορκ Τάιμς της 24ης Φεβρουαρίου, εμπλέκονται σε εμπρησμό μικτού σχολείου στην Ιερουσαλήμ, στο οποίο φοιτούν παιδιά αραβικής κι εβραϊκής καταγωγής. Μάλιστα, στο όχι και τόσο μακρινό 2012 οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να χορηγήσουν ταξιδιωτική βίζα στον Μπεν Αρί, επειδή είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο έτερος …αξιότιμος φίλος του ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπεν Γκβιρ, δηλώνει υπερήφανος που κοσμεί το σπίτι του με φωτογραφία του οπαδού του Καχάν, Μπαρούχ Γκολντσάιν, ο οποίος κέρδισε τη θέση του στο παλίμψηστο της Ισραηλινής ακροδεξιάς αφού σκότωσε 29 Παλαιστίνιους στη Χεβρόνα το 1994, την ώρα της προσευχής τους.

Η επιλογή του Νετανιάχου προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο των δημοκρατικών εβραϊκών οργανώσεων που αντιτάσσονται μόνιμα στα επιθετικά ισραηλινά σχέδια αλλά και οργανώσεων όπως το AIPAC και το AJC, που ποτέ στο παρελθόν δεν δυσφόρησαν απέναντι στην πολιτική του Νετανιάχου και του Ισραήλ. Και οι δύο οργανώσεις χαρακτήρισαν ως «κατακριτέες» τις ιδέες των δύο σιωνιστικών οργανώσεων, δηλώνοντας ότι ακόμη κι αν εκλεγούν στην επόμενη κυβέρνηση τα στελέχη τους, αντιπρόσωποι των δύο οργανώσεων δεν πρόκειται να έχουν καμία επαφή μαζί τους! Ένα ακόμη δείγμα της απομόνωσης στην οποία οδηγείται το Ισραήλ όσο αρνείται να αναγνωρίσει τα δίκαια αιτήματα των Παλαιστινίων και υπονομεύει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή…

Πηγή: Νέα Σελίδα

Διάβασε επίσης:

Εγκλήματα πολέμου στη Γάζα;

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: ΔΕ ΣΒΗΝΕΙ Η ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ Ο ΤΡΑΜΠ

Από την Ινδονησία, που είναι η πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα του κόσμου κι εξακολουθεί να μην έχει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, μέχρι το Λίβανο όπου ζουν περισσότεροι από 500.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες της Δυτικής Όχθης από το 1948 και το 1967, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους τις προηγούμενες εβδομάδες για να καταδικάσουν την απόφαση του Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Κι ας χρειαστούν χρόνια για την μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η επιλογή του αμερικανού προέδρου συνάντησε εξ ίσου ηχηρή αποδοκιμασία από κυβερνήσεις και οργανισμούς που δήλωσαν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η μοναδική κυβέρνηση που επικρότησε την απόφαση του Τραμπ ήταν η άμεσα ωφελημένη, η …ισραηλινή. Το πιο καθαρό «όχι» διατυπώθηκε εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρουσία μάλιστα του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Ντανιάχου, ο οποίος μετέβη γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο στις Βρυξέλλες, ώστε δράττοντας την ευκαιρία που προσέφερε η στιγμή να πιέσει τους ευρωπαίους ηγέτες να πραγματοποιήσουν μια στροφή 180 μοιρών αναγνωρίζοντας τα τετελεσμένα που έχει διαμορφώσει στα παλαιστινιακά εδάφη η ισραηλινή κατοχή. Μόνο και μόνο για να υπογραμμισθεί η σημασία που απέδιδαν οι Ισραηλινοί στη στάση των Ευρωπαίων να σημειωθεί πως η επίσκεψη ου ισραηλινού ηγέτη ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε εδώ και 22 χρόνια. Παρόλα αυτά ούτε η δική του παρουσία αποδείχθηκε ικανή να αλλάξει τη στάση των Ευρωπαίων.

Η πιο ηχηρή αντίδραση ωστόσο προήλθε από την διάσκεψη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας που διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη, με τη συμμετοχή περισσότερων από 50 ηγετών. Αν και μεγαλύτερη σπουδαιότητα από τις φραστικές καταδίκες και τις λεκτικές επιθέσεις έχει η εμβάθυνση του ρήγματος στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ από τη μια και μουσουλμανικών κρατών από την άλλη, έχει σημασία να τονίσουμε ότι ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε την Ιερουσαλήμ ως «κόκκινη γραμμή» και το Ισραήλ ως «κράτος κατοχής και τρομοκρατίας που επιβραβεύτηκε για τις τρομοκρατικές του ενέργειες με την απόφαση των ΗΠΑ για την Ιερουσαλήμ». Στη δε ανακοίνωση που εκδόθηκε ανακηρύσσεται η ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του κράτους της Παλαιστίνης ενώ καλούνται και άλλες χώρες να πράξουν το ίδιο!

Πρόκειται για μια απόφαση τεράστιας πολιτικής και διπλωματικής σημασίας καθώς σηματοδοτεί το τέλος της στοίχισης όλων των χωρών μελών του ΟΗΕ πίσω από τις διαδικασίες και τους στόχους των Ηνωμένων Εθνών που, εν ολίγοις, άφηναν τις ειρηνευτικές συνομιλίες να αποφασίσουν το στάτους της Ιερουσαλήμ. Αυτό είχε συμφωνηθεί το 1993! Ήταν μια επιλογή που για κανένα κράτος πιθανά δεν αποτελούσε την άριστη λύση, έδινε ωστόσο το πρόκριμα στις διαπραγματεύσεις κι όχι στη δύναμη των όπλων και του ισχυρού, όπως συμβαίνει με την απόφαση του Τραμπ που με κανέναν διεθνώς αποδεκτό τρόπο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί καθώς εισάγει περισσότερη αστάθεια στην πιο ασταθή περιοχή του κόσμου και κάνει λιγότερο ασφαλείς όχι μόνο τις ΗΠΑ και τα φιλικά της καθεστώτα στην Μέση Ανατολή (όπως της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου που δεν είχαν άλλη επιλογή από το να παραβρεθούν στη σύνοδο του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, έστω δια του υπουργού Εξωτερικών) αλλά ακόμη και το Ισραήλ. Ευρύτερα μιλώντας, η κίνηση του Τραμπ είναι μια ακόμη στρατηγικής σημασίας επιλογή (όπως η απόφασή του για αποχώρηση από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα) που κατακερματίζει τον κόσμο, ακυρώνει τις πολυμερείς και γραπτές συμφωνίες κι αποφάσεις, αναγορεύοντας τα πιο στενά κα ιδιοτελή κρατικά συμφέροντα ως αποκλειστικούς γνώμονες χάραξης εξωτερικής πολιτικής. Στην πράξη αποχαιρετούμε ένα πλαίσιο που εξασφάλισε την μεταπολεμική ειρήνη και σταθερότητα, χωρίς καθόλου να υποτιμάμε τους εκατοντάδες άδικους πολέμους και τα εκατομμύρια νεκρών που παρόλα αυτά στιγμάτισαν την εποχή που πέρασε.

Σε τούτο δε το πλαίσιο, των διαπραγματεύσεων ειρήνης, ακόμη και η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν απέκλειε το ενδεχόμενο αποδοχής των τετελεσμένων που δημιούργησε η εισβολή και ο πόλεμος του 1967 εκ μέρους των Ισραηλινών, έναντι όμως ισχυρότατων ανταλλαγμάτων τα οποία θα ικανοποιούσαν την παλαιστινιακή πλευρά και θα ήταν συμβατά με δεκάδες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που έχουν αποδοκιμάσει κατηγορηματικά την ενσωμάτωση στο Ισραήλ των κατεχόμενων εδαφών. Επίσης, ζητούν τον τερματισμό της κατοχής, την αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα που είχε πριν τον πόλεμο του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής των εκατομμυρίων προσφύγων. Τέτοια ανταλλάγματα θα μπορούσαν να ήταν, με βάση δηλώσεις αμερικανών διπλωματών, αν όχι η κατεδάφιση τουλάχιστον το πάγωμα των παράνομων εβραϊκών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, κ.α.

Πλέον όμως, η καθολική μέχρι πριν λίγες εβδομάδες αποδοχή της προτεραιότητας των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων από τα πιο διαφορετικά κράτη και η συναίνεση γύρω από το στόχο της συνύπαρξης δύο κρατών, ενός Παλαιστινιακού κι ενός Ισραηλινού, τινάχτηκε στον αέρα. Ενδεικτικό των ευρύτερων αλλαγών που δρομολογούνται είναι ότι εναντίον του στόχου των δύο κρατών τάχθηκε ο επί 26 χρόνια επικεφαλής παλαιστίνιος διαπραγματευτής και γενικός Γραμματέας της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Σαέμπ Ερεκάτ, προκρίνοντας τη λύση του ενός κράτους στο οποίο πρέπει να ενσωματωθούν όλοι οι Παλαιστίνιοι. Εφ’ όσον προτεραιότητα έχουν τα τετελεσμένα, σα να λέει η Παλαιστινιακή πλευρά, ας γίνουν αποδεκτά όσα επέβαλε η ισραηλινή πλευρά με την ακύρωση στην πράξη του δικαιώματος των Παλαιστινίων για δικό τους κράτος, μέσω για παράδειγμα της κατάτμησης της παλαιστινιακής γης δια των εποικισμών, των σημείων ελέγχου και τόσων άλλων που καταργούν την εδαφική συνέχεια κι ενότητα της Παλαιστίνης κι ας αναγνωρίσει το Ισραήλ ίσα πολιτικά δικαιώματα στους Παλαιστινίους που ζουν στο έδαφός του. Μεταξύ αυτών και το δικαίωμα στην ψήφο, όπως τόνισε σε συνέντευξή του ο Ερεκάτ, που μόνο για ριζοσπαστισμό δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Το Ισραήλ θα προτιμήσει να απορρίψει το παλαιστινιακό αίτημα, αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος να κατηγορηθεί για ρατσισμό καθώς εκχωρεί με θρησκευτικά και φυλετικά κριτήρια το εκλογικό δικαίωμα, γιατί δεδομένης της αριθμητικής υπεροχής των Παλαιστινίων και της υψηλότερης γεννητικότητας, αν πήγαιναν στις κάλπες οι Παλαιστίνιοι ο χαρακτήρας του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους θα ακυρωνόταν μονομιάς!

Έτσι όμως Ισραήλ και ΗΠΑ ακυρώνουν κάθε πολιτική επιλογή για τους Παλαιστίνιους…

Πηγή: Νέα Σελίδα

13 Δεκεμβρίου 2017

Αρέσει σε %d bloggers: