Ποτέ ένα σχέδιο επίλυσης μιας διεθνούς σύγκρουσης, καμία πρόταση διευθέτησης μιας χρόνιας διαμάχης δεν έγινε ομόθυμα αποδεκτή από τα εμπλεκόμενα μέρη. Ούτε όμως απορρίφθηκε συλλήβδην πριν ακόμη γίνει γνωστή. Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα θα αποτελέσει η περίφημη «συμφωνία του αιώνα» που επεξεργάζεται εδώ κι ένα τουλάχιστον έτος η αμερικανική κυβέρνηση για το Παλαιστινιακό.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν βρήκαμε ούτε έναν Παλαιστίνιο, αξιωματούχο ή πολίτη, που να δέχεται να συζητήσει έστω το αμερικανικό σχέδιο. Κι αναφερόμενοι σε αξιωματούχους δεν μιλάμε για στελέχη της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ και μαρξιστικών οργανώσεων, που έχουν επιλέξει και υπηρετούν τον ένοπλο αγώνα. Μιλάμε ως επί το πλείστων για στελέχη της Φατάχ και της Παλαιστινιακής Αρχής που θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την επίλυση του Παλαιστινιακού τις διεθνείς διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία του Ισραήλ. Το σχέδιο απορρίπτεται ωστόσο ακόμη και από το Ισραήλ.
«Όταν καλούμαστε να εξετάσουμε ένα σχέδιο επίλυσης οφείλουμε να ξεκινήσουμε από το ιστορικό υπόβαθρο. Όλα όσα έχουν προηγηθεί», τόνισε ο Μαχμούντ Αλ Αλούλ, αντιπρόεδρος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Φατάχ. Ο Μαχμούντ Αλ Αλούλ θεωρείται ήδη από πολλούς ο διάδοχος του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. «Σε αυτό το υπόβαθρο περιλαμβάνονται οι σταθερές του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών επί των οποίων κινήθηκαν μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες επίλυσης. Αναφέρομαι στα εξής: Δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής όλων των προσφύγων. Επίσης, στις προσπάθειες του Κουαρτέτου, που αποτελείται από τον ΟΗΕ, τη Ρωσία, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η πρόταση που επεξεργάζεται ο γαμπρός του Τραμπ, ο Κουσνέρ απορρίπτει όλα αυτά τα δεδομένα στα οποία δεσμευόταν ακόμη κι ο Λευκός Οίκος επί δεκαετίες», αναφέρει ο συνομιλητής μας.
«Οι Παλαιστίνιοι δεν εξεπλάγησαν από τη στάση του Τραμπ. Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού του αγώνα ακόμη είχε δείξει επαρκή δείγματα γραφής. Οι σύμβουλοι που επέλεξε στη συνέχεια, ορισμένοι εκ των οποίων μένουν στους εβραϊκούς εποικισμούς της Δυτικής Όχθης, προδιέθεταν για μια τέτοια μεροληπτική στάση υπέρ του Ισραήλ. Και στο τέλος ήρθε η απόφασή του να μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, υποστηρίζοντας τα σιωνιστικά σχέδια, που παραβιάζουν όλα όσα έχουν μέχρι συμφωνηθεί και η διακοπή της χρηματοδότησης. Παράλληλα ο Τραμπ δεν έκανε καμμιά προσπάθεια να αντιμετωπίσει ακανθώδη ζητήματα όπως είναι τα σύνορα ή το αποικιοκρατικό σχέδιο κατάληψης και προσάρτησης της παλαιστινιακής γης. Κάθε ζήτημα που προϋπόθετε σύγκρουση το έβγαζε από την ατζέντα. Την ίδια ώρα τα μόνα θέματα που έθεταν προς συζήτηση ήταν …ηλιθιότητες. Το όνομα για παράδειγμα οδών και πλατειών σε παλαιστινιακές πόλεις και χωριά. Στη βάση αυτών διακόψαμε κάθε σχέση με τις ΗΠΑ, απορρίπτουμε πλήρως το επερχόμενο σχέδιο».
Ποιές θα είναι οι συνέπειες για την Παλαιστινιακή Αρχή από την απόσυρσή της από τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις, ρωτήσαμε τον Μαχμούντ Αλ Αλούλ. «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο που μπορούν να μας κάνουν. Ο Παλαιστινιακός λαός και η ηγεσία του έχουν εμπειρία και υπερηφάνεια» μας τόνισε ενώ μας περιέγραψε κι ένα περιστατικό από τα χρόνια της βαθιάς παρανομίας και του ένοπλου αγώνα. «Είχα πάει να βρώ τον Γιασέρ Αραφάτ πιεσμένος από την οικονομική ασφυξία που ένιωθαν οι μαχητές μας για να του μεταφέρω την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι οικογένειες τους. Μετά από πολλά γυρίζει και μου δείχνει τη φωτογραφία με το Θόλο του Βράχου στο Όρος του Ναού, που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο. “Ρώτησέ τους αν συμφωνούν να τον πουλήσω για να βρω λεφτά”, μου λέει. Αυτό μετέφερα κι εγώ κατά λέξη όταν γύρισα στην Παλαιστίνη. Σταμάτησαν τότε όλες οι διαμαρτυρίες κι οι αγωνιστές άντεξαν πολλούς μήνες ακόμη. Το ίδιο θα γίνει και τώρα»…
«Πώς κρίνει η Παλαιστινιακή Αρχή της στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ρωτήσαμε τον Ναμπίλ Σαάθ, σύμβουλο του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς για τις διεθνείς σχέσεις της Αρχής, που έχει υπηρετήσει την υπόθεση του παλαιστινιακού αγώνα από τις πιο νευραλγικές θέσεις: επικεφαλής διαπραγματευτής υπουργός και πρωθυπουργός της Αρχής. Ως καθηγητής στην Πενσυλβάνια είχε την όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία να έχει φοιτητή τον ίδιο τον Τραμπ. «Η ΕΕ τηρεί μια καθαρή στάση αρχών, είναι δεσμευμένη στη λύση των δύο κρατών και μεγάλος χρηματοδότης της Αρχής. Παρόλα αυτά αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ όταν υπονομεύει τα συμφωνηθέντα, όπως κάνει για παράδειγμα με τους εποικισμούς. Ούτε επίσης διαφοροποιείται από τις ΗΠΑ».
Το παράδοξο ωστόσο είναι ότι η «συμφωνία του αιώνα» δε βρίσκει σύμφωνο ούτε το ισραηλινό κατεστημένο. Με βάση άλλους συνομιλητές μας, αξιωματούχοι ασφαλείας του Ισραήλ κρίνουν ότι το αμερικανικό σχέδιο μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για μια νέα ιντιφάντα, που θα ξεσηκώσει και θα ενώσει όλον τον παλαιστινιακό λαό, από τη Δυτική Όχθη μέχρι τη Γάζα εναντίον της κατοχής. Κι έτσι η «συμφωνία του αιώνα» να εξελιχθεί ακόμη και για το Ισραήλ σε φιάσκο του αιώνα…
Πηγή: Εφημερίδα Νέα Σελίδα
Λεωνίδας Βατικιώτης 