Σε Ελλάδα και Κύπρο απορρίπτουν την πολιτική ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και των κυβερνήσεων τους για την Ουκρανία!

Μήπως απορείτε γιατί εξαφανίστηκε από τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης η έρευνα του έκτακτου Ευρωβαρόμετρου για την στάση των πολιτών απέναντι στην Ουκρανία;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η απάντηση βρίσκεται στις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτηθέντες σε Ελλάδα και Κύπρο: Απαντήσαμε «λάθος», όπως «λάθος» είχαμε απαντήσει στα δημοψηφίσματα του 2004 και του 2015! Και το αποτέλεσμα ήταν η είδηση σχεδόν να εξαφανισθεί από τις ιστοσελίδες του διαδικτύου και τις στήλες των εφημερίδων!

Η συγκεκριμένη έρευνα διεξήχθη από τις 13 ως τις 20 Απριλίου 2022, από την εταιρεία Ipsos που διενεργεί πάντα τις σχετικές έρευνες, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δόθηκε στη δημοσιότητα προς τα μέσα Μαΐου.

«Όχι» στην στάση των εθνικών κυβερνήσεων

Το ερώτημα που συμπυκνώνει την στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Αναστασιάδη είναι το εξής: «πόσο ικανοποιημένοι ή ανικανοποίητοι είστε με τον τρόπο που αντέδρασαν στον πόλεμο στην Ουκρανία οι εθνικές αρχές;». Ενώ λοιπόν το 31% στην Ελλάδα απάντησε πολύ και σχετικά ικανοποιημένο (11% + 20%, αντίστοιχα), ένα υπερδιπλάσιο ποσοστό της τάξης του 66% απάντησε σχετικά μη ικανοποιημένο και καθόλου ικανοποιημένο (23% + 43%). Εξ ίσου κατηγορηματικά απορρίπτεται η στάση της κυβέρνησης Αναστασιάδη και στην Κύπρο. Ενώ πολύ και σχετικά ικανοποιημένοι (8% + 31%) απέναντι στην στάση της Λευκωσίας δηλώνει το 39% των ερωτηθέντων, το 54% δηλώνει σχετικά και καθόλου μη ικανοποιημένο (27% + 27%).

Αξίζει να αναφερθεί ότι σε επίπεδο ΕΕ η πλειοψηφία του 54% επιδοκιμάζει την στάση των κυβερνήσεων της, ενώ την απορρίπτει ένα υποδεέστερο ποσοστό της τάξης του 39%. Η ίδια στάση με τον λαό της Ελλάδας και της Κύπρου παρατηρείται επίσης στην Βουλγαρία (65% απόρριψη, 28% αποδοχή), τη Σλοβενία (49% απόρριψη, 39% αποδοχή) και τη Σλοβακία (55% απόρριψη έναντι 39% αποδοχή).

Στην Ελλάδα η απόρριψη της πολιτικής Μητσοτάκη από τους συμμετέχοντες στην έρευνα του Ευρωβαρόμετρου σημαίνει ότι η περίφημη δήλωση του έλληνα πρωθυπουργού για την «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν αφορούσε παρά μια μειοψηφία! Με άλλα λόγια, την πλευρά των Αμερικανών και των Ναζί του τάγματος Αζόφ την επέβαλε ως εθνική γραμμή μια κυβέρνηση που λειτουργούσε παρά κι ενάντια στη βούληση του ελληνικού λαού, χωρίς νομιμοποίηση! Η πλειοψηφία του λαού στην Ελλάδα και την Κύπρο απορρίπτουν τη γραμμή του πολέμου!

Απορρίπτουν και την στάση της ΕΕ

Απορριπτικά επίσης στέκονται Έλληνες και Κύπριοι και απέναντι στη στάση της ΕΕ! Σε ερώτημα για την ικανοποίηση ή μη απέναντι στη αντίδραση της ΕΕ στον πόλεμο στην Ουκρανία, το 69% των Ελλήνων δήλωσε μάλλον μη ικανοποιημένο (26%) ή καθόλου ικανοποιημένο (43%), ενώ πολύ ικανοποιημένο (6%) και μάλλον ικανοποιημένο (23%) δηλώνει συνολικά το 29% όσων ερωτήθηκαν. Το ίδιο και στην Κύπρο. Ενώ μάλλον ικανοποιημένο δήλωσε το 31% και καθόλου ικανοποιημένο το 32%, συνολικά δηλαδή το 63% απέρριψε τη στάση των Βρυξελλών, θετικά την αποτίμησε ένα συνολικό ποσοστό της τάξης του 34% (8% πολύ ικανοποιημένο και 26% μάλλον ικανοποιημένο).

Εντύπωση προκαλεί ότι από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, 10 συνολικά (Βουλγαρία, Τσεχία, Εσθονία, Ισπανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Λουξεμβούργο και Σλοβενία, πέραν της Ελλάδας και της Κύπρου) απορρίπτουν την αντίδραση της ΕΕ, ενώ δύο άλλες χώρες (Αυστρία και Πολωνία) είναι διχασμένες: Το ποσοστό των πολιτών που δηλώνουν ικανοποιημένοι είναι ίδιο με το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν μη ικανοποιημένοι.

Παρότι κάθε ερώτηση και απάντηση κρύβει διαφορετικές, ακόμη και αλληλοαποκλειόμενες απόψεις, ο διχασμός των ευρωπαίων πολιτών απέναντι στη γραμμή των Βρυξελλών κάλλιστα μπορεί να ερμηνευθεί ως απόρριψη της φιλοπολεμικής γραμμής, στην οποία οι Βρυξέλλες πρωτοστάτησαν. Η ΕΕ μπορούσε να λειτουργήσει περισσότερο κατευναστικά και δεν το έκανε. Είχε τη δυνατότητα να ασκήσει διπλωματία και να υιοθετήσει μια διαμεσολαβητική στάση, αντί να επιλέξει να ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Καθόλου ικανοποιημένοι με το ΝΑΤΟ!

Ενδιαφέρουσα κι εντελώς απρόσμενη είναι επίσης η στάση των πολιτών σε Ελλάδα και Κύπρο, στην ερώτηση σχετικά με την αντίδραση του ΝΑΤΟ στο πόλεμο στην Ουκρανία. Στην Ελλάδα το 74% την απέρριψε (26% δήλωσε μάλλον μη ικανοποιημένο και 48% καθόλου ικανοποιημένο), ενώ ικανοποιημένο δήλωσε το 24% (5% πολύ ικανοποιημένο και 19% μάλλον ικανοποιημένο). Στην δε Κύπρο το 72% των πολιτών απέρριψε τη στάση του ΝΑΤΟ (23% απάντησε μάλλον μη ικανοποιημένο και 49% καθόλου ικανοποιημένο), ενώ 18% την ενέκρινε (4% δήλωσε πολύ ικανοποιημένο και 14% μάλλον ικανοποιημένο). Αξίζει να αναφερθεί ότι Ελλάδα και Κύπρος κατέχουν το ρεκόρ στις απορριπτικές απαντήσεις καθώς σε καμία άλλη χώρα τόσο μεγάλο ποσοστό κατοίκων δεν δήλωσε καθόλου ικανοποιημένο από την στάση του ΝΑΤΟ.

A closeup shot of the waving flag of The North Atlantic Treaty Organization with interesting textures

Συνολικά, θετικά απέναντι στη στάση του ΝΑΤΟ διάκειται το 49% των πολιτών, ενώ αρνητικά το 43%. Το ποσοστό των θετικών και αρνητικών απαντήσεων δεν είναι ωστόσο αναλογικά κατανεμημένο και στις 27 χώρες της ΕΕ. Συνολικά 13 χώρες από τις 27 (σχεδόν οι μισές!) στέκονται αρνητικά: Βουλγαρία, Τσεχία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Αυστρία, Σλοβενία και Σλοβακία, μαζί με Ελλάδα και Κύπρο.

Η απόρριψη εκ μέρους Κυπρίων και Ελλήνων του ΝΑΤΟ αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα εξ αιτίας των προτάσεων ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Μια τέτοια προοπτική, που απέκτησε νέα ώθηση μετά την πρόταση για ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας, δεν συναντά την αποδοχή των Κυπρίων! Οι Κύπριοι διατηρώντας ζωντανές τις μνήμες από την πρωταγωνιστική συμμετοχή τους στο κίνημα των Αδεσμεύτων αλλά και την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στη Ρωσία, λόγω της στάσης που ανέκαθεν τηρούσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στέκονται αρνητικά στο ενδεχόμενο ένταξής του νησιού στην λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ, που δεν απέτρεψε την εισβολή στην Κύπρο, ενώ τώρα αρνείται να λάβει τιμωρητικά μέτρα κατά της Τουρκίας.

Καταδίκη των ΗΠΑ!

Απορριπτικά στέκονται απέναντι στη στάση των ΗΠΑ τα 3/4  των πολιτών σε Ελλάδα και Κύπρο. Στο ερώτημα πόσο ικανοποιημένοι ή μη ικανοποιημένοι είστε στον τρόπο αντίδρασης των ΗΠΑ στην Ουκρανία στην Ελλάδα το 73% απάντησε αρνητικά: 22% μάλλον μη ικανοποιημένοι και 51% καθόλου ικανοποιημένοι. Θετικά απάντησε το 24%: 6% απάντησε πολύ ικανοποιημένο και 18% μάλλον ικανοποιημένο. Στην Κύπρο οι διαθέσεις απέναντι στις ΗΠΑ είναι πιο …άγριες: 74% απάντησε αρνητικά (20% δήλωσε ότι είναι μάλλον μη ικανοποιημένο και 54% καθόλου ικανοποιημένο), ενώ 18% το αντίθετο (5% πολύ ικανοποιημένο και 13% μάλλον ικανοποιημένο).

🇺🇲 howitzers #M777 are underway to 🇺🇦#ArmUkraineNow #USA #Ukraine #RussiaInvadedUkraine #RussianUkrainianWar pic.twitter.com/9ekGIoj1uV

— ArmyInform (@armyinformcomua) May 16, 2022

Καίτοι σε επίπεδο ΕΕ η πλειοψηφία στέκεται θετικά απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ στο Ουκρανικό, κατά 47% έναντι 44%, η πλειοψηφία των 27 κρατών μελών της ΕΕ στέκεται αρνητικά! Μη ικανοποιημένοι από την στάση των ΗΠΑ δηλώνουν κατά πλειοψηφία οι πολίτες των ακόλουθων κρατών: Βουλγαρία, Τσεχία, Ιρλανδία, Ισπανία, Γαλλία, Κροατία, Ουγγαρία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Αυστρία, Σλοβενία και Σλοβακία. Και φυσικά Ελλάδα και Κύπρος.

Η απόρριψη των ΗΠΑ από την πλειοψηφία των 27 κρατών μελών της ΕΕ δείχνει ότι η πολιτική υποταγής στην Ουάσιγκτον που ακολουθούν οι Βρυξέλλες είναι επιλογή μιας μειοψηφίας κρατών του ευρωπαϊκού βορρά και της ανατολικής Ευρώπης. Αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια αμερικανοποίησης της Ευρώπης είναι τα κρατίδια της Βαλτικής που ο φιλοαμερικανισμός τους από ιδρύσεώς τους συναγωνίζεται το φιλοναζισμό τους. Μάρτυρας οι τιμές που αποδίδουν ακόμη και σήμερα Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία σε όσους υπηρέτησαν την Γερμανία στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Μάρτυρας επίσης η ευθύνη τους στη διαίρεση της Ευρώπης σε νέα και παλιά, δια στόματος του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ το 2003 όταν πρωτοστάτησαν στην αποστολή στρατού στο Ιράκ, ενάντια σε Γερμανία, Γαλλία, κ.α.

Τώρα Βερολίνο και Βρυξέλλες τρέχουν τελευταίες και καταϊδρωμένες πίσω από τις Βαλτικές χώρες, αφού πρώτα παραιτούμενες από οποιαδήποτε αυτοτέλεια μετατράπηκαν σε όργανα της Ουάσιγκτον, η οποία πυροδότησε τον πόλεμο στην Ουκρανία, κέρδισε και συνεχίζει να κερδίζει τα μέγιστα από τη συνέχισή του!

Ειδικότερα στην Ελλάδα και την Κύπρο η αρνητική στάση των πολιτών απέναντι στις ΗΠΑ εξηγείται στη βάση των αμερικανικών ευθυνών απέναντι σε κάθε δράμα που έχουμε υποστεί τις τελευταίες δεκαετίες: από την επταετή δικτατορία και την τουρκική κατοχή της Κύπρου μέχρι τις συνεχείς πολιτικές παρεμβάσεις του αμερικανικού παράγοντα στην ελληνική και κυπριακή πολιτική ζωή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ωστόσο, που πρωταγωνιστεί στην ικανοποίηση των αμερικανικών αιτημάτων, μόνο ζημιωμένος δεν βγήκε από την ανάμιξη της αμερικανικής πρεσβείας στην πολιτική ζωή της χώρας μας, όπως αποκάλυψε πρόσφατο ρεπορτάζ.

Όχι σε αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού

Η απόρριψη στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε άλλες χώρες της στάσης που κράτησαν οι εθνικές τους κυβερνήσεις, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συνάδει πλήρως με την απόρριψη εκ μέρους των πολιτών τους της χρηματοδότησης και αποστολής πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία. Είναι μια επιλογή που κατά πλειοψηφία στην ΕΕ εγκρίνεται. Ωστόσο, στην Ελλάδα το 57%, στην Κύπρο το 64%, στη Βουλγαρία το 62%, στην Ουγγαρία το 48% και στη Σλοβακία το 51% των πολιτών απορρίπτουν τις μαζικές αποστολές όπλων στο καθεστώς Ζελένσκυ, που παρατείνουν τον πόλεμο και την αιματοχυσία.

Σκοπό μάλιστα έχουν ομολογημένα πλέον να εξασθενίσουν οικονομικά και στρατιωτικά τη Ρωσία κι όχι φυσικά να προασπίσουν τα σύνορα της Ουκρανίας. Αν στόχος ήταν η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, οι δυτικές κυβερνήσεις θα επέβαλαν στον Ζελένσκυ να αποδεχθεί την ουδετεροποίηση της χώρας του κι όχι την μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο των Αμερικανών…

Η απόρριψη εκ μέρους των Ελλήνων της αποστολής στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία εκθέτει πολλαπλώς την κυβέρνηση Μητσοτάκη που, βάσει αποκαλυπτικού δημοσιεύματος, πραγματοποίησε έξι αποστολές στην Ουκρανία, χωρίς καν να ενημερώσει τη Βουλή ή τα αρμόδια όργανα. Ο οπλισμός μάλιστα που μεταφέρθηκε στην Ουκρανία, μέσω Γερμανίας, περιλάμβανε όχι μόνο καλάζνικοφ, αλλά επίσης αντιαρματικά και πυραύλους που αφαιρέθηκαν από τα νησιά του Αιγαίου!

Ενδιαφέρον πάντως έχει ότι όλα τα ευρήματα του έκτακτου Ευρωβαρόμετρου συμπίπτουν πλήρως με αντίστοιχες έρευνες που πραγματοποιούνται συχνά στην Ελλάδα, αλλά βλέπουν το φως της δημοσιότητας λιγότερο συχνά. Παρά μάλιστα την παραπληροφόρηση στην οποία πρωταγωνιστούν τα επίσημα Μέσα, ελέω λίστας Πέτσα, κοινή συνισταμένη όλων των ερευνών κοινής γνώμης είναι η απόρριψη της πολεμοχαρούς και εμπρηστικής πολιτικής Μητσοτάκη – ΕΕ – ΝΑΤΟ – ΗΠΑ.  

Η δυσφορία μάλιστα απέναντι στη ακολουθούμενη φιλοπολεμική πολιτική μεγαλώνει όσο περνάει ο χρόνος. Στην επαναλαμβανόμενη έρευνα της Public Issue για παράδειγμα, δυσαρεστημένο με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο ζήτημα της Ουκρανίας δήλωνε το 74% των ερωτηθέντων τον Απρίλιο του 2022 (68% τον Μάρτιο), ενώ την τήρηση ουδέτερης στάσης στο ζήτημα της Ουκρανίας ζητούσε το 71% των ερωτηθέντων (65% τον Μάρτιο).

Διαφωνούν με την λογοκρισία και την φιλο-Ουκρανική δημοσιογραφία

Στην αντίθετη κατεύθυνση από την πανευρωπαϊκή, που εγκρίνει την απαγόρευση μετάδοσης στην ΕΕ των ρωσικών κρατικών Μέσων Ενημέρωσης, κινούνται οι Έλληνες οι Κύπριοι οι οποίοι απορρίπτουν την λογοκρισία που επιβλήθηκε σε Russia Today, Sputnik κ.α. κατά 64% και στις δύο χώρες. Έλληνες και Κύριοι έτσι τιμούν τις δημοκρατικές παραδόσεις τους, διαχωριζόμενοι από την αντιδημοκρατική γραμμή των Βρυξελλών, που ενέταξε την ΕΕ στην ίδια κατηγορία χωρών που ανήκει η Τουρκία και η Κίνα όπου απαγορεύεται η μετάδοση μη αρεστών Μέσων Ενημέρωσης. Πρόκειται για μέτρο που ταιριάζει σε ανελεύθερα καθεστώτα, υποβαθμίζει την δημοκρατία στην Ευρώπη και υποτιμάει τους πολίτες τους οποίους θεωρεί λίγο – πολύ αφελείς που κινδυνεύουν να παρασυρθούν από την πληρωμένη «εχθρική» προπαγάνδα…

Διαχωριζόμενοι οι δύο λαοί από την επίσημη ρητορική δεν είναι καθόλου τυχαία εκ μέρους τους η απόρριψη των εθνικών αρχών ως πηγών πληροφόρησης για τον πόλεμο στην Ουκρανία: 60% των Ελλήνων και 54% των Κυπρίων δεν εμπιστεύονται τις εθνικές πηγές πληροφόρησης. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες όπως στην Σλοβακία και τη Σλοβενία. Έλληνες και Κύπριοι μάλιστα με εξ ίσου μεγάλα ποσοστά απορρίπτουν ως πηγή πληροφόρησης ακόμη και τις ευρωπαϊκές αρχές, τις οποίες προφανώς θεωρούν μεροληπτικές. Το 60% των ερωτηθέντων στην Ελλάδα και το 56% στην Κύπρο δεν εμπιστεύονται ως πηγή πληροφόρησης για τον πόλεμο στην Ουκρανία τις ευρωπαϊκές αρχές, που καλλιεργούν έναν τυφλό αντιρωσισμό ο οποίος θυμίζει Μακαρθισμό. Η απαγόρευση των παραστάσεων του θεάτρου Μπολσόι στην Ελλάδα από την υπουργό Πολιτισμού Λ. Μενδώνη θα αποτελεί για χρόνια ντροπή κι ένδειξη κρατικού ρατσισμού.

Τέλος, σε κόλαφο για το δημοσιογραφικό επάγγελμα εξελίχθηκε σε πολλές χώρες της ΕΕ κι όχι σε όλες, ο πόλεμος στην Ουκρανία. Στην Ελλάδα το εκπληκτικά υψηλό ποσοστό του 76% δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους ως πηγή πληροφοριών για τον πόλεμο στην Ουκρανία! Στην Κύπρο επίσης το 64% απορρίπτει τους δημοσιογράφους.

Μιλώντας για την Ελλάδα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στα Μέσα Ενημέρωσης δεν είναι κάτι νέο. Επανέρχεται σε κάθε σχεδόν έρευνα το ζήτημα της ανελευθερίας και εξηγείται από τον θανάσιμο (όπως αποδεικνύεται) εναγκαλισμό τους από την οικονομική εξουσία. Ενδεικτικά, έρευνα του 2021 της Κάπα Research έδειξε ότι το 91% δεν εμπιστεύεται τα ΜΜΕ, ενώ τα εμπιστεύεται μόνο το 9%! Σε χειρότερη θέση από τα ΜΜΕ είναι μόνον οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ενώ σε καλύτερη θέση είναι ακόμη και η εκκλησία! Τα ύστερα του κόσμου…

Παρότι λοιπόν η αναξιοπιστία και η κατάντια των Μέσων στην Ελλάδα δεν είναι νέο φαινόμενο, έκτακτες συγκυρίες όπως η σημερινή που καθιστούν την ενημέρωση επιτακτική ανάγκη δείχνουν πόσο μεγάλο, αβυσσαλέο είναι το κενό μιας ενημέρωσης σφαιρικής και αξιόπιστης. Κυρίως όμως ανεξάρτητης από διεθνή κέντρα και κυβερνήσεις!

Υπουργικό συμβούλιο στην Τουρκία σαν οικογενειακό …τραπέζι, με πρώτο πιάτο Κούρδους και Κύπρο

Είτε ψήφισε είτε δεν ψήφισε τον Ερντογάν για πρόεδρο της Δημοκρατίας, σχεδόν ο κάθε Τούρκος θα θυμηθεί βλέποντας το νέο υπουργικό συμβούλιο που προέκυψε μετά τις εκλογές κάτι το πολύ οικείο: την οικογενειακή συνάντηση που συνηθίζεται μεσημέρια Κυριακής και εορτές…

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ο εξαιρετικά δε μικρός αριθμός των μελών του υπουργικό συμβουλίου, μόλις 16 άτομα, βοηθάει στο έπακρο τις συγκρίσεις. Κυρίως όμως είναι οι σχέσεις μεταξύ των μελών του υπουργικού συμβουλίου κι όχι ο αριθμός των μελών του, που αποπνέουν την αύρα οικογενειακής συνάθροισης. Η επιλογή του Ερντογάν να ορίσει υπουργό τον οικογενειακό του γιατρό(!) και κυρίως τον 40χρονο γαμπρό του, που αποτελεί μια εξαιρετικά  αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, αυξάνουν τα σύννεφα που συγκεντρώνονται πάνω από την τουρκική δημοκρατία, καθώς οι προεδρικές υπερεξουσίες ενισχύονται περαιτέρω από πρόσωπα – αχυρανθρώπους που εξαλείφουν οποιαδήποτε πιθανότητα δημιουργίας αντίβαρων ή έστω σημείων εξισορρόπησης της εξουσίας του Ερντογάν.

Η αντίδραση των αγορών για τον διορισμό του Μπεράτ Αμπαϊράκ ήταν ακαριαία και αρνητική, με την τουρκική λίρα να δέχεται τις μεγαλύτερες απώλειες που έχει υποστεί σε μία μόνο ημέρα, από το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, παρότι περίσσεψαν οι δεσμεύσεις του νέου τσάρου για δημοσιονομική πειθαρχία. Δεν ξέρουμε ωστόσο αν αυτή η αντίδραση ήταν για τους σωστούς λόγους ή απλώς οι αγορές απέρριψαν το νέο υπουργό επειδή δεν προέρχεται από τη δική τους μήτρα, όπως για παράδειγμα ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας, που είχε μακρά προϋπηρεσία στην Merrill Lynch.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών του Ερντογάν στην προηγούμενη κυβέρνηση είχε το χαρτοφυλάκιο της Ενέργειας. Το όνομα του «λερώθηκε» παγκοσμίως σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη ήταν από τα Wikileaks, τον Ιούλιο του 2016, όταν η δημοφιλής ιστοσελίδα αποκάλυψε ότι ο γαμπρός του σουλτάνου έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (εδώ η σχετική αναφορά), τους οποίους η Άγκυρα βοηθούσε ποικιλοτρόπως: οικονομικά, στρατιωτικά,  προσφέροντας ασφαλές καταφύγιο και με άλλους τρόπους που πιθανά ποτέ να μη γίνουν γνωστοί, προσφέροντας τους πχ κρίσιμες πληροφορίες. Η φήμη του γαμπρού του Ερντογάν ξεπέρασε τα τουρκικά σύνορα όταν διατυπώθηκαν υποψίες για τη συμμετοχή του στα Malta Files. Η αποκάλυψη προήλθε από γερμανικό έντυπο που έγραψε ότι ο Αλμπαϊράκ αναμειγνυόταν σε σκάνδαλο μεταφοράς μεγάλων ποσών χρημάτων στην Τουρκία, μέσω Μάλτας και Ελβετίας. Η στήριξη που του προσέφερε ο πεθερός του στη συνέχεια, δεν πείθει ότι ο Αλμπαϊράκ ενεργούσε μόνος του…

Σοβαρότατες ανησυχίες δημιουργούν επίσης και οι πρώτες κινήσεις του Ερντογάν. Με διαφορά λίγων ωρών από τη ανακοίνωση του νέου υπουργικού συμβουλίου (στο οποίο τη θέση του υπουργού Εξωτερικών εξακολουθεί να διατηρεί ο Μεχμέτ Τσαβούσογλου, στον οποίο περνούν οι Ευρωπαϊκές υποθέσεις μετά την κάθε άλλο παρά τυχαία κατάργηση του σχετικού υπουργείου) η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας βομβάρδισε θέσεις των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ. Στο στόχαστρο των τουρκικών μαχητικών βρέθηκαν, σύμφωνα με πηγές από τη γειτονική χώρα, 28 κρησφύγετα των κούρδων ανταρτών, που Άγκυρα, Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες επιμένουν να τους χαρακτηρίζουν τρομοκράτες, νομιμοποιώντας έτσι την πολιτική εθνοκάθαρσης της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων. Η πολιτική αυτή στο εξής, με τη συμμετοχή των Γκρίζων Λύκων στην κυβέρνηση, θα γνωρίσει νέες δόξες…

Δείγματα γραφής για την μετεκλογική του ατζέντα κατέθεσε ο Ρεζέ Ταγίπ Ερντογάν και στο Κυπριακό. Συνεχίζοντας μια σταθερή επιλογή κάθε νεοεκλεγμένου τούρκου προέδρου που αμέσως μετά την ορκωμοσία του επισκέπτεται το Αζερμπαϊτζάν και τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη, ο ισλαμιστής ηγέτης βρέθηκε στην κατεχόμενη Λευκωσία την Τρίτη 10 Ιουλίου μόλις για λίγες ώρες. Κι αυτές όμως ήταν αρκετές για να κάνει επίδειξη δύναμης και αδιαλλαξίας, αμφισβητώντας και προσβάλλοντας το διεθνές δίκαιο.

Μιλώντας από τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη ο Ερντογάν, αρχικά μοίρασε ελπίδες για τη βελτίωση της οικονομικής θέσης των τουρκοκυπρίων και των εποίκων που συνεχίζουν να στέλνονται στα κατεχόμενα κατά χιλιάδες, σε μια προσπάθεια να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση του νησιού. Δεκάδες μαντηλοφορεμένες γυναίκες και άνδρες που δεν μιλούν ούτε λέξη ελληνικά, όπως διαπιστώσαμε σε πρόσφατη επίσκεψή μας στα κατεχόμενα, βεβαιώνουν ότι ο επικοισμός, που αποδοκιμάζεται από διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, δεν αποτελεί πρόβλημα του παρελθόντος αλλά μια πρακτική της Άγκυρας που συνεχίζεται αταλάντευτα μέχρι σήμερα. Ο τούρκος πρόεδρος υποσχέθηκε την μετατροπή του ψευδοκράτους σε πόλος έλξη επενδύσεων τα επόμενα χρόνια που θα οδηγήσουν στον διπλασιασμό του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Σήμερα, το ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα κατεχόμενα ανέρχεται στα 15.109 δολάρια, με ένα μεγάλο μέρος του να προέρχεται από μεταβιβάσεις της Τουρκίας που προσπαθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπίσει τη φτώχεια στα κατεχόμενα. Χάρη συγκρίσεως, να αναφερθεί πώς το ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Κυπριακή Δημοκρατία το 2016 ανερχόταν σε 23.324 δολάρια, όταν πριν ξεσπάσει η κρίση, το 2008, έφτανε τα 35.309 δολάρια, ήταν 50% υψηλότερο από σήμερα! Εύκολα γίνεται επομένως αντιληπτό πώς η κρίση στην Κύπρο, που οξύνθηκε με το κούρεμα των καταθέσεων, δυσχέρανε τη θέση της έναντι της Τουρκίας που δε χάνει την ευκαιρία να επιβουλεύεται τη θέση και την ακεραιότητά της…

Ο Ερντογάν το έκανε για μια ακόμη φορά από τα κατεχόμενα αμφισβητώντας το δικαίωμα της Κύπρου να εκμεταλλευθεί τους ενεργειακούς της πόρους!

Πηγή: Νέα Σελίδα

Διαρκής απειλή η Διάσκεψη της Γενεύης για την Κύπρο

«Η Γενεύη είναι ένα πραξικόπημα, υφαρπαγή της συντακτικής εξουσίας από τον λαό της Κύπρου και απόδοσή της σε ξένες δυνάμεις, προκειμένου να καταλύσουν το κράτος και το δημοκρατικό πολίτευμα», τονίζει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος στο βιβλίο του Η Κύπρος στο στόχαστρο (εκδ. Ινφογνώμων, 2017).

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Ελάχιστες είναι οι φορές που ένα βιβλίο παρεμβαίνει στην πολιτική επικαιρότητα και καταφέρνει να οξύνει την τρέχουσα αντιπαράθεση. Μια από αυτές είναι το πρόσφατο βιβλίο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, με τίτλο Η Κύπρος στο στόχαστρο – Γιατί θέλουν μια Κύπρο χωρίς Έλληνες (εκδ. Ινφογνώμων). Πρόκειται για ένα εξαιρετικά χρήσιμο βιβλίο, που δεν αρκείται σε στερεότυπα ή ευχολόγια. Ανασκευάζει και ακυρώνει με εξαιρετική ευστοχία και βάθος τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και του διεθνούς παράγοντα (που τα υπαγορεύει) και υπεραμύνεται χωρίς εκπτώσεις, χωρίς προσαρμογές στην… πάντα σκληρή πραγματικότητα των διεθνώς αναγνωρισμένων δικαιωμάτων του κυπριακού λαού.

Αφορμή για να γραφτεί το βιβλίο ήταν οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη, στις οποίες ο πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης προσήλθε χωρίς να ρωτήσει κανέναν πριν αποδεχθεί την πρόταση, χωρίς να συγκαλέσει καν το Εθνικό Συμβούλιο. Για τον συγγραφέα η πρόταση; είναι όχι μόνο εντελώς παράνομη, αλλά και παράλογη. Επιπλέον, «ακόμη κι αν δεν οδηγήσει σε τελική συμφωνία, παράγει σπουδαία πολιτικά και νομικά αποτελέσματα, συνιστά το πρώτο βήμα προς την αυτοκατάλυση, την αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή των Κυπρίων σε “κοινότητα εις αναζήτηση κηδεμόνα”». Κατά συνέπεια, το τέλος της Διάσκεψης της Γενεύης δεν σημαίνει ότι αποσοβήθηκε κι ο κίνδυνος, δεδομένου ότι, με πρόταση του ίδιου του Ν. Κοτζιά, η Διάσκεψη έγινε διαρκής…

Σημείο αφετηρίας για να γνωρίσουμε τη στάση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν η συνέντευξη του Νίκου Κοτζιά στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στις 21 Ιανουαρίου 2017, κι όχι φυσικά οι δηλώσεις του on camera ή οι περίφημες «διαρροές» στον Τύπο που ωραιοποιούσαν, σε βαθμό διαστρέβλωσης, την κατάσταση και κατέληγαν σε μια αγιοποίηση του υπουργού. Ο Νίκος Κοτζιάς, πρώην σύμβουλος και θεωρητικός της διπλωματικής πολιτικής του Γ. Παπανδρέου κατά την προηγούμενη θητεία του στο υπουργείο Εξωτερικών, απαντώντας στο γερμανικό Μέσο για τη σκοπιμότητα της Διάσκεψης της Γενεύης, ανέφερε κατά λέξη ότι «φτιάχνουμε Συνθήκη για μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν πλήρη πολιτική ισότητα. Θα έχουν δικαίωμα βέτο σε όλα τα πολιτικά ζητήματα. Και το Ανώτατο Δικαστήριο θα έχει τέσσερις δικαστές από κάθε εθνική ομάδα». Επίσης αναφέρθηκε σε μια Διεθνή Αστυνομική Δύναμη που θα ασκεί την τελική κυριαρχία στο νησί. Με αυτό τον τρόπο όμως διέψευσε δικές του δηλώσεις που επέμεναν ότι δεν ανακατεύεται σε θέματα εσωτερικής δομής του κυπριακού κράτους… Η πρότασή του ανέδυε επίσης την αποκρουστική οσμή του Σχεδίου Ανάν, το οποίο είχε αποδεχθεί ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Γ. Παπανδρέου, που είχε σύμβουλο τον Ν. Κοτζιά και προέβλεπε «την τοποθέτηση ξένων αξιωματούχων με αποφασιστική ψήφο σε όλη τη δομή τελικών αποφάσεων του νέου “κράτους”».

Κατά τον συγγραφέα, «η Διάσκεψη αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Πενταμερής Διάσκεψη που ζητούσε πάντοτε η Τουρκία και αρνούνταν κατηγορηματικά να δεχθούν τη σύγκλησή της όλες οι κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας μετά το 1974… Ο λόγος για τον οποίο αρνούνταν… είναι ότι με τις συμμετοχές και τη διαδικασία που προέβλεπε, μια τέτοια Διάσκεψη δεν ήταν παρά η εφαρμογή της τουρκικής θέσης ότι η Κύπρος δεν είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, ο λαός του οποίου δικαιούται την αυτοδιάθεση και την αυτοκυβέρνησή του, όπως όλοι οι λαοί του κόσμου, αλλά ένα νησί όπου κατοικούν δύο “κοινότητες” σε βρετανική αποικιακή ορολογία».

Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, που είναι από τους καλύτερους γνώστες του Κυπριακού, όπως μαρτυρούν όχι μόνο τα δύο προηγούμενα βιβλία του (Η Κύπρος σε παγίδα, 2008 και Η αρπαγή τη Κύπρου, 2004), αλλά και οι συνεχείς παρεμβάσεις του για τρέχοντα θέματα (από το σχέδιο Ανάν μέχρι τη Διάσκεψη της Γενεύης), ανασκευάζει πολύ πειστικά το επιχείρημα Αθήνας και Λευκωσίας ότι προσήλθαν στη Γενεύη με μοναδική επιδίωξη την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την κατάργηση των εγγυήσεων. Αν είναι έτσι, σύμφωνα με τον συγγραφέα «μόνο στη Γενεύη δεν θα πήγαιναν, γιατί εκεί δεν μπορούσαν να το πετύχουν. Όφειλαν να το έχουν θέσει ως προϋπόθεση κάθε συζήτησης… Η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων συνιστά αυτοτελή υποχρέωση της Τουρκίας από το διεθνές Δίκαιο. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ απαιτούν να φύγουν  αυτά τα στρατεύματα το συντομότερο και χωρίς όρους, είτε υπάρχει λύση είτε δεν υπάρχει κι όποια λύση κι αν βρεθεί». Όσο για τη Συνθήκη Εγγύησης «είναι έκπτωτη και παράνομη γιατί συγκρούεται με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ… Η πάγια πολιτική της Αθήνας και της Λευκωσίας ήταν ότι οι συνθήκες αυτές και ό,τι απορρέει από αυτές… απλώς δεν υφίστανται, έστω και αν καταγγέλθησαν επισήμως… Ποιος νεκρανέστησε κυριολεκτικά τη Συνθήκη αυτή; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η ελληνική κυβέρνηση, οι ίδιοι δηλαδή που φωνάζουν σε όλους τους τόνους ότι θέλουν να καταργήσουν τις εγγυήσεις!!! Πώς το έκαναν αυτό; Αποδεχόμενοι τη σύγκληση της Διάσκεψης Εγγυητριών Δυνάμεων, όπως τις αποκαλεί ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ στην πρόσκλησή του για τη Γενεύη και όπως τις αποκάλεσε ο ίδιος ο Ν. Κοτζιάς σε δηλώσεις του κατά την έξοδο από συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ».

Στα θετικά σημεία του βιβλίου εντάσσεται η κριτική στάση που τηρεί έναντι της όψιμης αλλά τόσο ισχυρής στροφής της ελληνικής διπλωματίας προς το Ισραήλ, που έχει παρασύρει τους πάντες: πολιτικούς, δημοσιογράφους, καθηγητές ΑΕΙ, κέντρα μελετών, κ.ο.κ. Ο συγγραφέας του βιβλίου ωστόσο υπενθυμίζει ότι «το Ισραήλ ήταν σύμμαχος της Τουρκίας επί πολλές δεκαετίες και πολέμησε το αίτημα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση, ενώ παρακολουθεί πολύ ενεργά, αλλά μάλλον παρασκηνιακά, οτιδήποτε συμβαίνει στο Κυπριακό από το 1955 και μετά και υποστήριξε το Σχέδιο Ανάν το 2004».

Μία παρατήρηση μας για το πόνημα του Δ. Κωνσταντακόπουλου αφορά τη στάση του έναντι του ΑΚΕΛ, που αγγίζει τα όρια της μεροληψίας. Μολονότι όλα όσα του καταλογίζει είναι ακριβή, μεγαλύτερο κίνδυνο για την ακεραιότητα της Κύπρου αντιπροσώπευε ιστορικά και συνεχίζει να αντιπροσωπεύει η κυπριακή Δεξιά και δη ο ΔΗΣΥ. Αυτή όμως η πραγματικότητα δεν αποτυπώνεται  στις σελίδες του βιβλίου με τις δέουσες ιστορικές αναφορές. Μία επιπλέον παρατήρηση αφορά την αντιφατική στάση του συγγραφέα απέναντι στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Αν η Κύπρος δεν είχε παραχωρήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις Βρυξέλλες και διέθετε νομισματική ανεξαρτησία, δεν θα ήταν αναγκασμένη να δεχθεί την Τρόικα και να καταστρέψει το τραπεζικό της σύστημα, όπως έπραξε το 2013, δυναμιτίζοντας όχι μόνο την ευημερία των πολιτών της, αλλά και τις διεθνείς της συμμαχίες. Σε κάθε περίπτωση, οι συγκεκριμένες αδυναμίες δεν μειώνουν την αξία του έργου.

Στην εγκυρότητα του βιβλίου προσθέτουν μία έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη για την Κύπρο, με τίτλο «Όχι στο νέο έγκλημα», με την οποία ξεκινάει το βιβλίο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου και μία γνώμη του κορυφαίου συνταγματολόγου Γιώργου Κασιμάτη «για την άγνωστης σύνθεσης και αγνώστων σκοπών πολυμερή διάσκεψη Γενεύης», όπου θέτει το αφοπλιστικό ερώτημα «πώς είναι δυνατό μια κυβέρνηση που δεν υπερασπίζεται την Ελλάδα, αλλά και τον εαυτό της, να υπερασπιστεί την Κύπρο;». Τέλος, ο πρόλογος του πρέσβη Θέμου Στοφορόπουλου, «θρύλου» της ελληνικής διπλωματικής παράδοσης όπως τον χαρακτηρίζει ο συγγραφέας, που διατυπώνει την ευχή το συγκεκριμένο βιβλίο «να συμβάλει σε μια συστηματική προσπάθεια μας να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό ως συρροή διεθνών εγκλημάτων, όπως πράγματι είναι»…

Πηγή: περιοδικό Δημοσιογραφία

Για προεκλογική χρήση η έξοδος της Κύπρου από το Μνημόνιο

Με χαρές και πανηγύρια έκανε δεκτή η πολιτική ηγεσία της Κύπρου και της Τρόικας την ολοκλήρωση του προγράμματος δανεισμού της κυπριακής οικονομίας (αρχικού ύψους 9 δις. ευρώ εκ των οποίων το 30% δεν χρησιμοποιήθηκε), τρία ακριβώς χρόνια μετά το κούρεμα των αποταμιεύσεων χιλιάδων κυπρίων καταθετών.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Το ζητούμενο από τη μεριά της κυβέρνησης σχετίζεται με τις εκλογές του προσεχούς Μαΐου. Ο ΔΗΣΥ του προέδρου Ν. Αναστασιάδη δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να απολογείται στην προεκλογική περίοδο για τις πληγές που άνοιξε στο σώμα της κυπριακής κοινωνίας το Μνημόνιο κι εξακολουθούν να πυορροούν. Κι αντί γι’ αυτό επέλεξε να κραδαίνει την «επιτυχή ολοκλήρωση» του προγράμματος, έστω κι αν μόνο κατ’ ευφημισμό μπορεί να αποκληθεί έτσι. Από τη σκοπιά των δανειστών τα επινίκια έρχονται να καλύψουν την οξύτατη και πέρα για πέρα βάσιμη κριτική ότι τα μέτρα που επέβαλλαν το μοναδικό που κατάφεραν ήταν να φτωχύνουν την κοινωνία και να επιδεινώσουν την κατάσταση της οικονομίας.

Μάρτυρας οι 30.000 μετανάστες οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι επιστήμονες, οι περισσότεροι από 65.000 άνεργοι σε μια χώρα που μέχρι το 2009 έτεινε στην πλήρη απασχόληση, οι 15.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έκλεισαν, η μείωση των εισοδημάτων κατά 18,5% και των κοινωνικών παροχών κατά 360 εκ. ευρώ και η μείωση του ΑΕΠ κατά 2 δισ. ευρώ. Παρόλα αυτά μάλιστα το δημόσιο χρέος είναι ακόμη και σήμερα κατά 50% υψηλότερο σε σχέση με την προμνημονιακή περίοδο. Με βάση στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, Eurostat, το δημόσιο χρέος της Κύπρου από 12,87 δις. ευρώ το 2011 (ή 66% του ΑΕΠ), αυξήθηκε σε 15,43 δις. ευρώ το 2012 (79,5% του ΑΕΠ), σε 18,52 δις. το 2013 (102,2% του ΑΕΠ), 18,82 δις. το 2014 (107,5% του ΑΕΠ) και 18,2 δις. το 2015! Το δε ΑΕΠ μετά από 3 χρόνια «επιτυχούς εφαρμογής του μνημονίου», κατά την κυπριακή κυβέρνηση, μειώθηκε κατά 2 δις. ευρώ (από 19,5 σε 17,5 περίπου δισ. ευρώ)!

Συνεχίζεται η επιτήρηση

Παρόλα αυτά οι δανειστές, αντίθετα με την κυβέρνηση που προσπαθεί να δείξει ότι έκλεισε οριστικά η μνημονιακή παρένθεση αποσιωπώντας ότι η επιτήρηση της οικονομίας θα συνεχιστεί μέχρι να εξοφληθεί το 75% του δανείου που θα αρχίσει να αποπληρώνεται το 2019, δεν απέφυγαν να υποδείξουν ό,τι …τίποτε δεν τελείωσε. Στην ανακοίνωση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης για την Κύπρο με ημερομηνία 7 Μαρτίου 2016 (εδώ ολόκληρη η ανακοίνωση) στην τρίτη και την τέταρτη παράγραφο περιγράφουν με ακρίβεια τα μέτρα που οφείλει να λάβει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα. Προφανώς, μετά τις εκλογές. Έτσι, όμως αμφισβητείται το «αίσιον τέλος» της μνημονιακής περιόδου για το οποίο καυχιέται ο Ν. Αναστασιάδης. Αναφέρει λοιπόν η ανακοίνωση της ευρωομάδας, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, συγκεκριμένα: «Η δουλειά πρέπει να συνεχιστεί με αποφασιστικότητα και να εξασφαλισθεί η μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε πιο υγιή επίπεδα. Αυτό περιλαμβάνει την αυστηρή και ταχεία εφαρμογή του νομικού πλαισίου αφερεγγυότητας και κατασχέσεων που υιοθετήθηκε το 2015 μαζί με περαιτέρω μέτρα που περιλαμβάνουν τη νομοθεσία της πώλησης περιουσιακών στοιχείων και την αποτελεσματική χρήση όλης της γκάμας των διαθέσιμων εργαλείων αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων».

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θέτουν επί τάπητος το θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων που ανέρχονται σε εφιαλτικά ύψη, ακυρώνοντας κάθε συζήτηση για «επιτυχημένο κυπριακό παράδειγμα». Συγκεκριμένα, με βάση ανακοίνωση του Νοεμβρίου του 2015 της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής, η Κύπρος κρατάει τα σκήπτρα των «κόκκινων δανείων», όπως χαρακτηρίζονται όσα δάνεια δεν εξυπηρετούνται για περισσότερες από 90 μέρες, σε όλη την Ευρώπη. Ο άθλος της μνημονιακής Κύπρου αποτυπώνεται σε δύο αριθμούς: 49,6% όπως είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στο σύνολο των δανείων και 136,7% που είναι το ύψος τους στο ΑΕΠ. Το «επίτευγμα» της Κύπρου φαίνεται καλύτερα αν δούμε ότι στις δύο επόμενες θέσεις βρίσκεται η Σλοβενία, όπου τα προβληματικά δάνεια ανέρχονται …μόνον στο 28,3% του συνόλου των δανείων και στο 9,4% του ΑΕΠ και η Ιρλανδία όπου τα «κόκκινα δάνεια» φτάνουν το 21,4% του συνόλου και το 23,4% του ΑΕΠ. Οι επιδόσεις των δύο επόμενων χωρών φτάνουν δηλαδή σχεδόν στο ήμισυ των κυπριακών. Κι αυτό, που δεν θα είχε συμβεί αν δεν μεσολαβούσε η τριετής λιτότητα, τολμούν και το λένε επιτυχία! Τα σαθρά θεμέλια του τραπεζικού συστήματος φαίνονται επίσης κι από την περίφημη μόχλευση, το λόγο δανείων προς καταθέσεις, που για την Τράπεζα Κύπρου ανέρχεται στο 121%!

Το πρόβλημα όμως έγκειται στα κόκκινα δάνεια, καθώς αμέσως μετά τις εκλογές της 22ας Μαΐου, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις που θέλουν την κυπριακή Δεξιά να κερδίζει και μάλιστα με διαφορά, θα ξεκινήσει ένα πρωτοφανές κύμα κατασχέσεων κυρίως σπιτιών αλλά και επιχειρήσεων. Οι Κύπριοι για δεύτερη φορά θα χάσουν τις εστίες τους, θα γίνουν πρόσφυγες στον τόπο τους, ελέω μνημονίου που κατά τ’ άλλα «δεν υπάρχει». Η νομιμοποίηση των μαζικών εξώσεων θα γίνει με τη βοήθεια της έννοιας του «στρατηγικού κακοπληρωτή», που υποτίθεται είναι όσοι μπορούν αλλά δε θέλουν να πληρώσουν. Το τι θα γίνει μετά τις εκλογές το περιέγραψε σε πρόσφατη συνέντευξή της η πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας Χρυστάλλα Γιωρκάτζη: «Με την ψήφιση του νόμου των εκποιήσεων και την υιοθέτηση του πλαισίου αφερεγγυότητας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τον Απρίλιο του 2015 υπάρχει πλέον ο κίνδυνος για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα αλλά στρατηγικά επιλέγουν να μην εξυπηρετούν τα χρέη τους να βρεθούν αντιμέτωποι με νομικές επιπτώσεις». Δηλαδή, αν έχουν 2.000 ή 3.000 στην τράπεζα, τότε να χάσουν το σπίτι τους!

Ξεπούλημα της Cyta

Η ανακοίνωση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης δεν προαναγγέλλει μόνο μαζικές κατασχέσεις κατοικιών. Προαναγγέλλει και το ξεπούλημα της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας CYTA, που προφανώς κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρεία θέλει να την εξαγοράσει. Πιο καθαρά δεν μπορούσε να ειπωθεί: «Ταυτόχρονα, η ευρωομάδα σημειώνει ότι η τελευταία προκαταρκτική πράξη στο πλαίσιο της τρέχουσας αξιολόγησης δεν έχει υλοποιηθεί. Η ιδιωτικοποίηση της Κυπριακής Τηλεπικοινωνιακής Αρχής (Cypriot Telecommunications Agency) θα είναι ένα ακόμη μέτρο που θα ενδυναμώσει τη μεγέθυνση. Μαζί με τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και άλλες δομικές μεταρρυθμίσεις που συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια του προγράμματος, θα επιτείνει τις βελτιώσεις στα δημόσια οικονομικά και θα υποστηρίξει τη βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση». Το χειρότερο για τους Κύπριους είναι ότι ο δρόμος για το ξεπούλημα της Cyta άνοιξε. Με την ψήφιση στη Βουλή νόμου που μετατρέπει την Cyta σε ανώνυμη εταιρεία (Ltd), στις 22 Φεβρουαρίου 2016, είναι θέμα χρόνου (σίγουρα μετεκλογικού) για να αρχίσουν να ξεπουλιούνται κομμάτια της Cyta που είναι μια μηχανή παραγωγής κερδών, τα οποία μέχρι στιγμής γεύεται όλη η κυπριακή κοινωνία.

Εν κατακλείδι, δεν έχουμε να κάνουμε με τη λήξη των πέτρινων μνημονιακών χρόνων, αλλά με ένα μικρό διάλειμμα, μέχρι τις εκλογές…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Επίκαιρα στις 11 Μαρτίου 2016.

 

Leonidasvatikiotis.gr

Ε, όχι και …καλός μαθητής η Κύπρος! (Επίκαιρα, 6-12/11/2015)

Σαμπάνιες άνοιξαν οι Μνημονιακοί στην Κύπρο με αφορμή την επιτυχημένη, όπως χαρακτηρίστηκε, έκδοση 10ετούς ομολόγου στις 27 Οκτωβρίου 2015, που σηματοδότησε την τρίτη έξοδο της Κύπρου στις αγορές.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Η πρώτη έξοδος στις αγορές, μετά τον αποκλεισμό της τον Μάιο του 2011, έγινε τον Ιούνιο του 2014 με 5ετές ομόλογο κι η δεύτερη τον Απρίλιο του 2015, σχεδόν ταυτόχρονα με την άρση και των τελευταίων ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, με την έκδοση 7ετούς ομολόγου με απόδοση 4%. Τώρα, τα ποσά που προσφέρθηκαν άγγιξαν τα 2,8 δισ. ευρώ, για να αντληθεί 1 δισ. ευρώ, με επιτόκιο 4,25%. Το γεγονός έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον υπουργό Οικονομικών της Κύπρου, Χάρη Γεωργιάδη, που έσπευσε να δηλώσει πως το επιτόκιο που διαμορφώθηκε ήταν το χαμηλότερο που έχει εξασφαλίσει ποτέ η Κύπρος. Δεν είχε άδικο. Παρόλα αυτά η έκδοση ήταν μια επική αποτυχία, που αποσκοπούσε αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία εντυπώσεων, εν όψει των βουλευτικών εκλογών στις 22 Μαΐου 2016 και όχι μόνο.

Ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου παρέλειψε να αναφέρει πώς το επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε η Κύπρος είναι το υψηλότερο επιτόκιο 10ετούς ομολόγου στην ευρωζώνη, μετά την Ελλάδα. Καμία άλλη χώρα δε δανείζεται με τόσο απαράδεκτους όρους, παρότι μάλιστα η Κύπρος έχει ωφεληθεί από τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης, με την ΕΚΤ να έχει αγοράσει τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο, ομόλογα ύψους περίπου 100 εκ. ευρώ κάθε φορά. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης αρκεί μια ματιά στο επιτόκιο αντίστοιχης διάρκειας ομολόγων των άλλων χωρών της ευρωζώνης: Για παράδειγμα η Γερμανία δανείζεται με 0,58%, η Ολλανδία με 0,75%, η Φινλανδία με 0,84% και η Δανία με 0,92%. Ακόμη και η περιφέρεια της ευρωζώνης δανείζεται στο ένα τρίτο ή στη χειρότερη περίπτωση στο μισό του κυπριακού επιτοκίου. Συγκεκριμένα: η Πορτογαλία με 2,57%, η Ισπανία με 1,74% και η Ιρλανδία με 1,17%. Τελικά ο άθλος της Κύπρου ήταν ότι εξασφάλισε ένα επιτόκιο χαμηλότερο του ελληνικού που κυμαίνεται στο 7,94%. Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να χαίρεται μια χώρα γι’ αυτό…

Πανάκριβος δανεισμός

Υπάρχει ένας ακόμη λόγος για τον οποίο η τρίτη έξοδος στις αγορές μόνο ενθουσιασμό δεν έπρεπε να προκαλέσει. Σχετίζεται με το επιτόκιο με το οποίο ήδη δανείζεται η Κύπρος από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας που φτάνει το 2,5% για δάνεια με μέση διάρκεια λήξης τα 15 χρόνια. Είναι δηλαδή σημαντικά χαμηλότερο του επιτοκίου με το οποίο τώρα δανείστηκε. Έτσι, δεν προκάλεσε καμιά έκπληξη το πρόωρο τέλος που είχαν σχέδια τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας βάσει των οποίων η Κύπρος δεν θα πάρει τα 2,3 δις. ευρώ που απομένουν μέχρι την άνοιξη του 2016, οπότε λήγει επίσημα το πρόγραμμα, από το συνολικό δάνειο ύψους 10 δις. ευρώ και θα αναζητήσει από την αγορά την κάλυψη αυτών των ποσών.

Οι όροι της έκδοσης του 10ετούς ομολόγου ήταν επιζήμιοι για την Κυπριακή Δημοκρατία και για έναν τρίτο λόγο. Το πραγματικό επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου δεν συμπίπτει με το ονομαστικό και υπολογίζεται λαμβάνοντας υπ’ όψη και το επίπεδο τιμών. Και στην Κύπρο τον Οκτώβριο που μας πέρασε, αν λάβουμε υπ’ όψη τις εξελίξεις στις τιμές όλων των προηγούμενων μηνών, παρατηρήθηκε αποπληθωρισμός σε επίπεδο μεγαλύτερο του 2%. Το πραγματικό επιτόκιο επομένως ήταν σχεδόν 7%! Αν εκτιμήσουμε με τον ίδιο τρόπο το επιτόκιο του προηγούμενου δεκαετούς ομολόγου που εκδόθηκε το 2010, αφαιρώντας δηλαδή από το ονομαστικό επιτόκιο ύψους 4,62% τον πληθωρισμό που κυμαινόταν άνω του 3%, φαίνεται πως τότε το πραγματικό επιτόκιο ήταν απείρως πιο συμφέρον για τα κυπριακά δημόσια οικονομικά: μόλις 1,5% ή πέντε φορές χαμηλότερο του πραγματικού επιτοκίου που εξασφάλισε τώρα η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη.

Αναγκαίο να ειπωθεί, όσο κι αν ξεφεύγει του θέματος, πως για τον ίδιο λόγο η περίφημη έξοδος στις αγορές επί Α. Σαμαρά μας στοίχισε πολύ πιο ακριβά από τις τελευταίες ομολογιακές εκδόσεις επί Γ. Παπανδρέου, όταν κάθε δημοπρασία έκοβε την ανάσα ειδικών και μη. Ας κάνουμε τη σύγκριση εξετάζοντας μάλιστα την πρώτη έξοδο στις αγορές του 2014, κι όχι την δεύτερη που έγινε στις 11 Ιουλίου 2014 και κρίθηκε αποτυχημένη με την έκδοση 3ετούς ομολόγου όταν το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 3,5% ενώ ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους εκτιμούσε πως θα «κάτσει» στο 3%, αναγκάζοντας τους αρμόδιους αντί για 3 δισ. να αντλήσουν 1,5 δις. ευρώ. Η πρώτη «επιτυχημένη» έξοδος στις αγορές, μετά τον αποκλεισμό της Ελλάδας το 2010, έγινε στις 11 Απριλίου 2014 με την έκδοση 5ετούς ομολόγου με επιτόκιο 4,95% που επέτρεψε στην Ελλάδα να αντλήσει 3 δις. ευρώ, όταν οι συνολικές προσφορές είχαν φτάσει τα 20,8 δις. Πέρυσι όμως ο εναρμονισμένο δείκτης τιμών καταναλωτή κινούταν κάτω του μηδενός, στο επίπεδο του -1,4%. Άρα, το πραγματικό επιτόκιο ήταν 5,4%. Το 2010 αντίθετα, όταν εκδόθηκε το τελευταίο 5ετές ομόλογο στις 25 Ιανουαρίου αντλώντας 8 δις. ευρώ (με τις προσφορές να φτάνουν τα 25 δις.) με ονομαστικό επιτόκιο 6,1%, ο πληθωρισμός έτρεχε στα υγιέστατα επίπεδα του 4,7%. Άρα το πραγματικό επιτόκιο ήταν 1,4% ή 3 φορές χαμηλότερα από την «επιτυχημένη» έξοδο στις αγορές επί Σαμαρά…

Στα ύψη ανεργία και χρέος

Επιστρέφοντας στα της μεγαλονήσου, οι χαρές και τα πανηγύρια που συνόδευσαν την έκδοση του 10ετούς ομολόγου αποτελούν οφθαλμοφανές ψεύδος γιατί παρότι η Κύπρος εφαρμόζει με δουλικότητα κάθε μέτρο που απαιτούν οι πιστωτές η οικονομία της έχει τα μαύρα της τα χάλια. Ενδεικτικά μόνο:

Πρώτο, η ανεργία όπως φαίνεται και στο διάγραμμα που παραθέτουμε εξακολουθεί να κυμαίνεται λίγο πολύ στα ίδια, απαράδεκτα επίπεδα των τελευταίων χρόνων. Μιλάνε για success story με την ανεργία να βρίσκεται στο 15%, όταν τα ιστορικά της επίπεδα κυμαίνονταν γύρω στο 4%…

Δεύτερο, το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί σε επίπεδα διπλάσια από το 2010 (στο 107,5% όπως φαίνεται στο διάγραμμα) χωρίς να προβλέπεται καμιά σοβαρή μείωση στο μέλλον. Στον προϋπολογισμό που παρουσίασε πριν λίγες μέρες ο υπουργός Οικονομικών μάλιστα ανακοίνωσε πως το 2016 το χρέος θα φτάσει το 108,4% από 61,3% το 2010…

Τρίτο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου εξακολουθεί να κάθεται σε μια ωρολογιακή βόμβα. Η μόνη διαφορά με το παρελθόν είναι η ονομασία της που πλέον αποκαλείται Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια. Αξιόπιστες εκτιμήσεις τα υπολογίζουν σε 27,4 δις. ευρώ (που αντιπροσωπεύουν το 47,8% των συνολικών δανείων). Ισοδυναμούν επομένως με αξίες που αντιστοιχούν στο 157% του κυπριακού ΑΕΠ. Ο κίνδυνος που εκπροσωπούν όχι μόνο για το κυπριακό τραπεζικό σύστημα αλλά και για την κυπριακή οικονομία συλλήβδην γίνεται πιο ορατός κάνοντας μια σύγκριση με τα καθ’ ημάς, όπου τα 107 δις. ευρώ «κόκκινα δάνεια» των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, σύμφωνα με τα τεστ αντοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό μόνο 61,8% του ελληνικού ΑΕΠ. Πολύ πιο εύκολα επομένως, σε σχέση με την Κύπρο, μπορούν να απορροφηθούν σε βάθος χρόνου. Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για την Κύπρο, λόγω επίσης των ασφυκτικών πιέσεων που ασκούνται στην κατεύθυνση ψήφισης ενός νόμου που θα επιτρέψει την τιτλοποίηση των «κόκκινων δανείων» ανοίγοντας το δρόμο για την πώλησή τους ώστε οι τράπεζες να τα ξεφορτωθούν από τους ισολογισμούς τους, αποκτώντας ρευστότητα. Το πρόβλημα είναι εντονότερο για την Τράπεζα Κύπρου και την Ελληνική Τράπεζα που τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια καταλαμβάνουν το 62% και 58% των τελικών μικτών χορηγήσεών τους. Η μετατροπή ωστόσο των δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση σε χρηματιστικά προϊόντα απειλεί να μετατρέψει χιλιάδες Κύπριους σε άστεγους, να δημιουργήσει δηλαδή ένα πρωτοφανές πρόβλημα στην Κύπρο που μαζί με την πτώση των μισθών και την ανεργία να σημάνει την ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των Κυπρίων!

Οι μεγαλοστομίες για το επιτυχημένο παράδειγμα της Κύπρου που είναι ο νέος καλός μαθητής της Τρόικας έρχονται επίσης να κρύψουν ένα μπαράζ πιέσεων που θα ασκήσουν οι πιστωτές ώστε μέχρι την επόμενη, τελευταία αξιολόγηση να έχουν ιδιωτικοποιηθεί τα λιμάνια και οι τηλεπικοινωνίες του νησιού. Για να γίνει αυτό δε χρειάζεται μόνο το μαστίγιο αλλά και το καρότο. Πάνω απ’ όλα όμως η απόκρυψη μιας οδυνηρής πραγματικότητας…