Ετικέτα: Ισραήλ

Ακροδεξιό πραξικόπημα βυθίζει το Ισραήλ σε πολιτικό βάλτο, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε πολιτική κρίση έχει οδηγήσει το Ισραήλ ο Νετανιάχου επιχειρώντας να αποφύγει να δικαστεί για διαφθορά

Δεν έχει πρόσφατο προηγούμενο η πολιτική κρίση που μαστίζει το Ισραήλ εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων έχουν πραγματοποιηθεί πέντε εκλογές! Η πολιτική κρίση κορυφώθηκε ωστόσο τους τελευταίους μήνες. Μάρτυρας, οι αλλεπάλληλες διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ με τη συμμετοχή ακόμη και περισσότερων από 100.000 Ισραηλινών κάθε φορά ενώ επισφράγισμα της ήταν το -χωρίς προηγούμενο- τηλεοπτικό διάγγελμα του ισραηλινού προέδρου την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, την ώρα της υψηλότερης θεαματικότητας.

Αφορμή για την πιο πρόσφατη πολιτική κρίση είναι η προσπάθεια της νεοσύστατης κυβέρνησης να αναμορφώσει εκ θεμελίων το σύστημα δικαίου, με πέντε αλλαγές που έχουν προκαλέσει θύελλα πολιτικών αντιδράσεων. Οι σημαντικότερες εξ αυτών προβλέπουν την δυνατότητα της κυβέρνησης να διορίζει τους δικαστές και την κατάργηση του δικαιώματος του ανώτατου δικαστηρίου να ακυρώνει νόμους. Οι συζητούμενες αλλαγές, δεδομένου ότι το Ισραήλ δεν έχει Σύνταγμα αλλά θεμελιώδεις νόμους που αλλάζουν με απλή πλειοψηφία της Ισραηλινής  Βουλής (δηλαδή 61 ψήφους από τους 120 εκλεγμένους βουλευτές), ακυρώνουν κάθε ανεξαρτησία της δικαιοσύνης καταργώντας τα αντίβαρα στην πολιτική εξουσία, που αποτελούν το ελάχιστο γνώρισμα κάθε, κατ’ επίφαση έστω, δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν επικαλείται κάποιο γενικό καλό, αλλά το στενό όφελος της δικής του κυβέρνησης ως κίνητρο του εν εξελίξει δικαστικού – κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος. Το επιχείρημα που επικαλείται είναι ότι οι αλλαγές είναι αναγκαίες για να απομακρυνθούν από τα αξιώματά τους «ακτιβιστές» δικαστές που υπερβαίνουν τις εξουσίες τους για να αναμιχθούν στην πολιτική!

Οι αιτιάσεις του υπόδικου Νετανιάχου έχουν μια πολύ πρόσφατη και μια πολύ πιο σοβαρή αφορμή.

Ακροδεξιός υπουργός καταδικασμένος απατεώνας

Η πρόσφατη αφορμή που προκάλεσε τριγμό στην νεοσύστατη κυβέρνηση η οποία εξελέγη στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2022 αφορούσε την απομάκρυνση του υπουργού Εσωτερικών και Υγείας Αριέ Ντερί, επικεφαλής του υπερορθόδοξου σεφαραδίτικου κόμματος Σας. Ο Ντερί απομακρύνθηκε με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου επειδή είναι απατεώνας. Έχει καταδικαστεί κατ’ επανάληψη για δωροδοκία και απάτη, έχει μπει στη φυλακή επί 2 χρόνια και του έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα· μεταξύ αυτών η συμμετοχή στις εκλογές, η εκλογή στην Κνεσέτ και η ανάληψη υπουργικών καθηκόντων. Παρόλα αυτά ο Νετανιάχου όχι απλώς του έδωσε 2 υπουργεία, αλλά υπερασπίστηκε την υπουργοποίησή του και καταδίκασε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι οι δικαστές δεν σεβάστηκαν την βούληση του ισραηλινού λαού! Τόσο δηλαδή ο Νετανιάχου όσο και ο διεφθαρμένος υπερορθόδοξος πολιτικός χρησιμοποίησαν την ψήφο των Ισραηλινών ως πλυντήριο ενάντια στην δικαστική απόφαση…

Ο Νετανιάχου κάλυψε τον Ντερί γιατί οι 11 έδρες του κόμματός του τον βοήθησαν να σχηματίσει την απαραίτητη πλειοψηφία των 64 εδρών για να συγκροτήσει κυβέρνηση, μετά την άρνηση άλλων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων να συμμαχήσουν μαζί του. Η άρνησή τους συνδέεται με τις δικαστικές διώξεις που αντιμετωπίζει ο Νετανιάχου.

Ο Νετανιάχου είναι μεγαλύτερος απατεώνας από τον Ντερί. Καταφέρνει ωστόσο μέχρι στιγμής να ξεγλιστράει του νόμου έχοντας αγκιστρωθεί στην πρωθυπουργία. Σε αυτό το βωμό έχει θυσιάσει το πολιτικό σύστημα του Ισραήλ οδηγώντας την χώρα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις που ως επίδικο έχουν ένα: Να παραμείνει ο Νετανιάχου πρωθυπουργός για να μην πάει στη φυλακή. Τόσο βέβαιο είναι ότι οι κατηγορίες διαφθοράς και δωροδοκίας που αντιμετωπίζει θα επιβεβαιωθούν στο δικαστήριο. Το τελευταίο του δε επίτευγμα είναι η συγκρότηση της πιο ακροδεξιάς και φασιστικής κυβέρνησης που έχει ποτέ περάσει από το Ισραήλ. Ήταν κι αυτό ένα μέσο να αποφύγει την φυλακή…

Σε τούτο το πλαίσιο γίνεται εμφανές ότι τόσο ο πρόεδρος του Ισραήλ όσο και το Ανώτατο Δικαστήριο, όπως έκανε ενδεικτικά με την απομάκρυνση του Ντερί, επιχειρούν να αποτρέψουν τον υποβιβασμό του Ισραήλ σε μια προσωποπαγή δικτατορία που θα τελεί υπό τον έλεγχο ενός αδίστακτου και διεφθαρμένου απατεώνα, του Νετανιάχου. Μαζί τους έχουν και την οικονομική ελίτ του Ισραήλ, που ως αιχμή του δόρατος έχει τον τομέα υψηλής τεχνολογίας. Το ειδικό του βάρος του είναι τέτοιο που  απασχολεί 350.000 εργαζόμενους, παράγει το ένα έκτο του ΑΕΠ και συμμετέχει με περισσότερο από το 50% στις συνολικές εξαγωγές της χώρας. Οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας όχι μόνο έδωσαν άδεια στο προσωπικό τους να συμμετάσχει στις πορείες αλλά και απείλησαν ευθέως ότι θα εντείνουν την φυγή επενδύσεων που ήδη συντελείται, όπως βεβαιώνουν εκθέσεις, αν ο Νετανιάχου δεν ανακαλέσει τις μεταρρυθμίσεις. Εναντίον του Νετανιάχου στράφηκαν και κορυφαίοι τραπεζίτες, βάσει ρεπορτάζ της εφημερίδας The Times of Israel, που κατηγόρησαν τον ισραηλινό πρωθυπουργό ότι καταστρέφει την οικονομία.

Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι μόνο ο …Μπίμπι, όπως ξεχειλίζοντας οικειότητα αποκαλούσαν οι έλληνες πολιτικοί τον ισχυρό άνδρα του Ισραήλ. Το πρόβλημα ξεκινάει από τους Ισραηλινούς που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στρέφονται όλο και πιο δεξιά πασχίζοντας κάθε φορά να εκλέξουν τον πιο ρατσιστή, ακροδεξιό, σιωνιστή και απατεώνα ηγέτη. Ως αποτέλεσμα οι ισραηλινοί ηγέτες πίσω από την κλιμακούμενη ρητορική μίσους όχι μόνο καλύπτουν συστηματικά αλλά και νομιμοποιούν το κράτος απαρτχάιντ που έχουν δημιουργήσει, σκοτώνοντας αδιάκριτα Παλαιστίνιους στα κατεχόμενα εδάφη, εκτελώντας εν ψυχρώ δημοσιογράφους, βομβαρδίζοντας συνεχώς με ή χωρίς αφορμή το Ιράν, την Συρία και την μαρτυρική Γάζα, νομιμοποιώντας παράνομους (κατά τον ΟΗΕ) εβραϊκούς εποικισμούς στην Δυτική Όχθη, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να επιβάλουν κυρώσεις στην Παλαιστινιακή Αρχή και να την απειλούν με επιπλέον αντίποινα με αφορμή την απόφαση που έλαβε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να ξεκινήσει έρευνα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το καθεστώς κατοχής του Ισραήλ…

Η συντελούμενη «συνταγματική και κοινωνική κατάρρευση», με βάση τα λόγια του ισραηλινού προέδρου, ας αποτελέσει αφορμή για να ξανασκεφτούν οι πολίτες του Ισραήλ ότι καμιά δικτατορία και κανένα κράτος απαρτχάιντ από τη χιτλερική Γερμανία μέχρι τη Νότια Αφρική δεν εξασφάλισε δημοκρατία ή κράτος δικαίου στην «εκλεκτή» φυλή. Η καταπάτηση των δικαιωμάτων των «κατώτερων» λαών (που εμφανίζονταν ως υπέρτατη και υπαρξιακή απειλή μέχρι  η πραγματική απειλή να αποδειχθεί ο ρατσισμός) αποτελούσε πάντα την αρχή για την εξαΰλωση στο τέλος των δικαιωμάτων και των …περιούσιων λαών. Το Ισραήλ γιατί να αποτελέσει εξαίρεση;

Υπαρξιακή απειλή για τον Λίβανο το ΔΝΤ, όργανο των ΗΠΑ και του Ισραήλ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται η Χώρα των Κέδρων. Ο δρόμος δε που θα επιλέξει θα είναι χωρίς επιστροφή και θα κρίνει την πορεία της για τις επόμενες δεκαετίες. Ο λόγος γίνεται για την συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ύψους 3 δισ. δολ. και χρονικής διάρκειας 4 σχεδόν ετών (για την ακρίβεια 46 μηνών) που συμφωνήθηκε τον Απρίλιο και αναμένεται να εγκριθεί από τη Βουλή για να τεθεί σε πλήρη κι επίσημη εφαρμογή.

Μέχρι στιγμής το πολιτικό σύστημα του Λιβάνου βρίσκεται σε αναμονή και εν μέσω διεργασιών που ακολούθησαν τις εκλογές της 15ης Μαΐου 2022. Ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος που ανέδειξαν οι κάλπες επιτείνει την εικόνα της αμηχανίας εν όψει των κρίσιμων αποφάσεων που πρέπει αργά ή γρήγορα να ληφθούν, με έσχατο όριο τον Οκτώβριο όταν τελειώνει η θητεία του σημερινού προέδρου Μισέλ Αούν. Βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών, η Χεζμπολάχ και η συμμαχική της δύναμη Αμάλ διατήρησαν τις δυνάμεις τους στην Βουλή των 128 μελών. Απώλειες ωστόσο σημείωσαν οι χριστιανοί σύμμαχοι των δύο σιιτικών κομμάτων, με τα οποία συγκροτούσαν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Από την άλλη, εκλογικά κέρδη σημείωσαν τόσο οι Λιβανικές Δυνάμεις του Σαμίρ Γκεαγκέα, πρωταγωνιστή του εμφυλίου την περίοδο 1975-1990 και υποστηριζόμενου από την Σαουδική Αραβία, όσο και νέα πολιτικά κόμματα που εξέφρασαν την δυσαρέσκεια των Λιβανέζων απέναντι στην οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα επί 4 συνεχή χρόνια και θεωρούνται επιρρεπή στις πιέσεις της Γαλλίας, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ.

Η έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού που σημειώθηκε στις 4 Αυγούστου 2020, προκαλώντας τον θάνατο 200 ανθρώπων και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές, επέτεινε την οικονομική κρίση, όπως φαίνεται από την κατάρρευση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος του Λιβάνου το οποίο έχει υποτιμηθεί πάνω από 90% και τη συρρίκνωση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας που από 30 δισ. δολ. το 2019 έχουν φτάσει τα 11 δισ. Το δε ΑΕΠ της χώρας από 55 δισ. το 2018, στις 31/12/2021 έφτασε τα 21 δισ. Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης το 80% των Λιβανέζων ζει κάτω από το όριο φτώχειας, η μετανάστευση έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ, το ηλεκτρικό ρεύμα είναι σε έλλειψη, όπως και το νερό, και οι ανατιμήσεις ακόμη και των πιο βασικών αγαθών εξανεμίζουν το λαϊκό εισόδημα.

Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον το ΔΝΤ εμφανίστηκε, όπως πάντα, σαν από μηχανής θεός. Μόνο που ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και δη στις περίφημες αιρεσιμότητες, τις προϋποθέσεις, που έχει θέσει ο μισητός οργανισμός για να ανοίξει τους κρουνούς των χρηματοδοτήσεων. Έχοντας πάψει ακόμη και να εκπλήσσει, το ΔΝΤ στον Λίβανο θέτει στο στόχαστρό του τον τραπεζικό τομέα, απαιτώντας μια βίαιη αναδιάρθρωσή του. Η παρέμβασή του στον τραπεζικό τομέα, όσο κι αν εμφανίζεται ως προσπάθεια εξυγίανσης και εξορθολογισμού, στο τέλος της ημέρας θα δώσει τα κλειδιά των τραπεζών στη διεθνή ολιγαρχία του χρήματος. Και μέσω των τραπεζών αργά ή γρήγορα θα από-λιβανοποιηθεί και η οικονομία της χώρας.

Ό,τι συνέβη και στην Ελλάδα που οι 17 σχετικά υγιείς προ κρίσης τράπεζες κατόπιν αδιαφανών και ύποπτων διαδικασιών συγχωνεύτηκαν σε 4 συστημικές τράπεζες που πέρασαν στα χέρια funds, παρά τα 45 δισ. ευρώ που έδωσε το ελληνικό δημόσιο δηλαδή οι φορολογούμενοι στο πλαίσιο 4 ανακεφαλαιοποιήσεων. Και παρόλα αυτά παραμένουν τράπεζες – ζόμπι με αβέβαιο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι πώς οι τράπεζες συνεχίζουν να έχουν κλειστά τα θησαυροφυλάκια τους στις αιτήσεις νέων δανείων και η Ελλάδα παρά τις επανειλημμένες διασώσεις της, από το 2010 ως το 2018, διατηρεί ένα δημόσιο χρέος ρεκόρ στο ύψος του 190% του ΑΕΠ. Ασήμαντη λεπτομέρεια: πριν τη «διάσωσή» της η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος στο ύψος του 115% του ΑΕΠ…

Το σημαντικότερο είναι πώς η Ελλάδα είχε κι άλλες επιλογές από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του Ταμείου. Όπως έχει και ο Λίβανος σήμερα. Το ΔΝΤ επιλέγηκε για πολιτικούς λόγους, ώστε να λειτουργήσει σαν μοχλός και δικαιολογία, για την επιβολή ολέθριων λύσεων από τα εργατικά και λαϊκά μέχρι τα κυριαρχικά δικαιώματα. Όπως θα συμβεί και στον Λίβανο, αν τελικά υποκύψει στον εκβιασμό και αποδεχθεί την συμφωνία, προς την οποία πιέζει ακόμη και η Αραβική Λίγκα που ποτέ άλλωστε δεν είδε με ενθουσιασμό τη γραμμή αντίστασης απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ που επιβάλει η Χεζμπολάχ ως εξωτερική πολιτική του Λιβάνου.  

Στον Λίβανο ωστόσο τα διακυβεύματα είναι τεράστια. Η συμφωνία με το ΔΝΤ θα σημάνει την υποταγή της χώρας στους Αμερικανούς και το Ισραήλ και την συντριβή των δυνάμεων της αντίστασης, που επιμένουν για παράδειγμα στον σεβασμό των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και των αποφάσεων του ΟΗΕ για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Το ΔΝΤ, με άλλα λόγια, θα καταφέρει να κάνει ό,τι έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής να κάνουν το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία χρησιμοποιώντας στρατιωτικές επεμβάσεις, οικονομικές κυρώσεις, διπλωματικούς εκβιασμούς και άλλα υπόγεια μέσα.

Στην Ελλάδα η φιλοαμερικανική στροφή της χώρας μετά την επιβολή των μνημονίων πιστώνεται εξ ολοκλήρου στο ΔΝΤ. Η παρέμβαση του ΔΝΤ στα εσωτερικά της χώρας, χρησιμοποιώντας ακόμη και δωροδοκίες δημοσιογράφων, δεν οδήγησε μόνο στην μεγαλύτερη ύφεση που έχει σημειωθεί ποτέ ούτε μόνο στην μεγαλύτερη πτώση μισθών και ημερομισθίων, που ορίζονταν ως όροι για να εγκριθούν οι δόσεις. Η παρέμβαση του ΔΝΤ πριμοδότησε επίσης και εκείνα τα τμήματα της ελληνικής πολιτικής ελίτ που συνδέονταν με τον πιο υποτελή τρόπο με την Ουάσιγκτον και το Ισραήλ. Αντίθετα, άλλα τμήματα της πολιτικής ελίτ που διατηρούσαν μια σχετική ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, διατηρώντας διαύλους με τη Ρωσία, περιθωριοποιήθηκαν.  

Στον Λίβανο ο εκβιασμός του ΔΝΤ (μεταρρυθμίσεις έναντι ρευστού) τίθεται σε μια συγκυρία που το Ισραήλ απειλεί ξανά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Αυτή τη φορά στη θάλασσα. Στο στόχαστρο του εβραϊκού κράτους βρίσκεται το κοίτασμα Καρίς, που το Ισραήλ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί εξ ολοκλήρου οικειοποιούμενο ακόμη και θαλάσσιες λωρίδες που ανήκουν στον Λίβανο. Όπως φαίνεται στον χάρτη, ΗΠΑ και Ισραήλ περιορίζουν τα δικαιώματα του Λιβάνου στην ευθεία που ορίζει το σημείο 23, ενώ ο στρατός του Λιβάνου ορίζει τα κυριαρχικά του δικαιώματα στο θαλάσσιο τεμάχιο που προσδιορίζεται από το σημείο 29. Έτσι, το Ισραήλ αφού κατά παράνομο τρόπο οικειοποιήθηκε τα κοιτάσματα της Γάζας που ανήκουν στην Παλαιστίνη, με τη Χαμάς να εξετάζει πλέον σοβαρά την ανάκτησή τους, τώρα επιχειρεί να πάρει υπό την κατοχή του και τα κοιτάσματα που ανήκουν στον Λίβανο.

Αρωγός του εβραϊκού κράτους στην επεκτατική του πολιτική είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Βρυξέλλες προκειμένου να κλείσουν τα κενά που αφήνουν στην ενεργειακή τους κάλυψη οι αλόγιστες σε βαθμό αυτοκαταστροφής κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κλείνουν τα μάτια τους και νομιμοποιούν με την σιωπή τους ένα νέο έγκλημα του Ισραήλ. Μοναδική αντίσταση μέχρι στιγμής το Ισραήλ έχει βρει από την Χεζμπολάχ. Μετά την απειλή της αντιστασιακής οργάνωσης εναντίον του σκάφους της Energean το οποίο πραγματοποιεί τις έρευνες, το Ισραήλ υποχρεώθηκε να το μετακινήσει για να βγει εκτός του βεληνεκούς των σιιτικών πυραύλων. Το σκάφος της Energean παρόλα αυτά έχει ανακοινώσει ότι το τρίτο τρίμηνο του έτους, από Ιούλιο δηλαδή μέχρι Σεπτέμβριο, θα ξεκινήσει τις δραστηριότητες του. Η εμπλοκή του σκάφους της Energean, είναι αναγκαίο να ειπωθεί, ότι εκθέτει την Ελλάδα, καθώς η εμπλοκή της σε ένα ακόμη επιθετικό σχέδιο του σιωνιστικού κράτους παρασύρει όλη την ΕΕ πίσω από τα εμπρηστικά και αποσταθεροποιητικά σχέδια του Ισραήλ.

Τούτων δοθέντων η συζητούμενη βοήθεια του ΔΝΤ θα αποδειχθεί δηλητηριασμένο φρούτο, όχημα πολλαπλών επεμβάσεων στην πολιτική ζωή του Λιβάνου και μέσο εκβιασμών. Το ΔΝΤ για παράδειγμα, όπως ήδη απαιτεί την ψήφιση ενός αντιλαϊκού προϋπολογισμού, ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και μεταφορά των τραπεζικών ζημιών στους καταθέτες (bail-in) γιατί να μην θέσει ως όρο για την εκταμίευση μιας μελλοντικής δόσης την παραχώρηση εκ μέρους του Λιβάνου κυριαρχικών του δικαιωμάτων προς όφελος του Ισραήλ; Στην Ελλάδα εκβίαζε μια ολόκληρη κοινωνία κι ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα επί 9 ολόκληρα χρόνια απειλώντας κάθε φορά: «μειώσεις μισθών ή χρεοκοπία», «μειώσεις δημοσίων δαπανών ή χρεοκοπία», «ιδιωτικοποίηση και υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας ή χρεοκοπία», κ.λπ. Στον Λίβανο αν κάνουν το λάθος και δεχτούν την πρώτη δόση από τα 3 δισ. ευρώ οι εκβιασμοί θα λάβουν μορφή καταιγίδας και στο τέλος της ημέρας η χώρα θα παραδοθεί στο σιωνιστικό κράτος…

Αποτυχίες και απειλές ο απολογισμός από το ταξίδι του Μπάιντεν στην Μέση Ανατολή

Με άδεια χέρια δεν έφυγε από την τετραήμερη επίσκεψή του στην Μέση Ανατολή (13-16/7) ο αμερικανός πρόεδρος.  

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Επί της ουσίας ωστόσο απέτυχε να αναστρέψει τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Μέση Ανατολή και αμφισβητεί την επιρροή των ΗΠΑ. Ο Τζο Μπάιντεν κυρίως απέτυχε να πείσει για την δημοκρατική ατζέντα των ΗΠΑ. Απέτυχε να δείξει ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στηρίζεται στην δημοκρατία και προάγει την ελευθερία, αντιπαλεύοντας αυταρχικά καθεστώτα.

Όταν άλλωστε ο Μπάιντεν δηλώνει ο ίδιος πώς είναι Σιωνιστής, όπως έκανε στο πρόσφατο ταξίδι του, τότε υιοθετεί τα πιο ολοκληρωτικά, επεκτατικά και φασιστικά σχέδια εθνοκάθαρσης που έχουν συνοδεύσει τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Η επίσκεψη του Μπάιντεν στην Μέση Ανατολή ήταν μια βαθιά υπόκλιση στα πιο ολιγαρχικά καθεστώτα. Ισοδυναμούσε με την παραγραφή και νομιμοποίηση φρικτών καθημερινών εγκλημάτων που πραγματοποιούν, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους. Μια μικρή αναφορά στα επιτεύγματα της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ είναι αρκετή.

Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι ήταν αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και υπουργός Άμυνας, μέχρι που το 2013 ανέτρεψε τον εκλεγμένο ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι με στρατιωτικό πραξικόπημα. Έκτοτε έχει εκλεγεί  δύο φορές (2014 και 2018) με ποσοστό 97%.  Ωστόσο οι προεκλογικές περίοδοι σημαδεύτηκαν από αιματηρές διώξεις και απαγορεύσεις που ως στόχο είχαν τόσο τους Αδελφούς Μουσουλμάνους όσο και την Αριστερά. Σήμερα, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησαν οι New York Times, το καθεστώς του Σίσι έχει μετατρέψει το καθεστώς των προφυλακίσεων σε κύρια μηχανή μαζικής καταπίεσης: «Οι δυνάμεις ασφαλείας συλλαμβάνουν ανθρώπους από τους δρόμους ή από τα σπίτια τους και τους εξαφανίζουν χωρίς να ειδοποιήσουν την οικογένεια ή δικηγόρους. Όταν οι συλληφθέντες εμφανίζονται φρουρούμενοι, οι εισαγγελείς τους κατηγορούν για τρομοκρατική δράση και τους φυλακίζουν για μήνες ή εν τέλει για χρόνια χωρίς ποτέ να μπορούν να αποδείξουν την αθωότητά τους στο δικαστήριο». Η λίστα με τους φυλακισμένους είναι ατελείωτη και περιλαμβάνει: Σκιτσογράφο που ανάρτησε meme στο facebook δείχνοντας τον Αλ Σίσι με αυτιά Μίκι Μάους, δύο γυναίκες που συνελήφθησαν επειδή παραπονέθηκαν για την τιμή των εισιτηρίων και χιλιάδες άλλους. Κυρίως, ωστόσο οι αυταρχικές επιδόσεις του δικτάτορα Αλ Σίσι περιλαμβάνουν χιλιάδες εξωδικαστικές εκτελέσεις αντιφρονούντων! Έρευνα διεθνούς οργάνωσης  απέδειξε ότι από τον Ιανουάριο του 2015 ως τον Δεκέμβριο του 2020 δολοφονήθηκαν 755 άτομα, που χαρακτηρίστηκαν τρομοκράτες ή πολεμιστές (militants).

Σε μαζικές εκτελέσεις αντιφρονούντων στηρίζει την εξουσία της και η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Μόλις πρόσφατα, στις 15 Μαρτίου, το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε την εκτέλεση 81 ατόμων, ανεβάζοντας στους 92 τους εκτελεσμένους το 2022. Οι 41 εξ αυτών προέρχονται από την Σιιτική μειονότητα, δείχνοντας, όπως έγραψε και η Διεθνής Αμνηστία σε ειδική ανακοίνωσή της, την πολιτική χρήση της θανατικής ποινής για να αντιμετωπίσει τους διαφωνούντες των ανατολικών επαρχιών της. Η εκτέλεση Σιιτών από την Σαουδική Αραβία, μέσα από δίκες – παρωδία, δεν είναι κάτι νέο. Το ίδιο συνέβη και το 2019, όταν σε μια μαζική εκτέλεση κατηγορούμενων για τρομοκρατία πολλοί προέρχονταν από την Σιιτική μειονότητα, το ίδιο συνέβη και το 2016 όταν εκτελέστηκε ένας διακεκριμένος Σιίτης κληρικός, κοκ. Πέραν των Σιιτών, η πετρομοναρχία των Σαούντ οδηγεί συχνότατα στην αγχόνη και διαδηλωτές!

Η πετρομοναρχία των Σαούντ είναι υπαίτια και για την μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται εδώ και χρόνια στην Υεμένη. «Τυφλοί» βομβαρδισμοί σε σχολεία και αγορές, πολιορκία για την αποκοπή διαδρόμων μεταφοράς ειδών διατροφής κι άλλες μεσαιωνικές μέθοδοι έχουν καταδικάσει στην πείνα και τον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους!

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η φρικτή εκτέλεση του δημοσιογράφου της Washington Post, Τζαμάλ Κασόγκι, στην Τουρκία το 2018 από πράκτορες του Ριάντ. Η εκτέλεσή του μέσω του διαμελισμού του με αλυσοπρίονο(!), θα ήταν αρκετή ώστε η Σαουδική Αραβία να απομονωθεί διπλωματικά και να υποστεί πλήθος οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων. Στην πράξη δεν είχε καμιά επίπτωση, παρότι η ίδια η CIA επιβεβαίωσε ότι την δολοφονία του Κασόγκι διέταξε ο ηγέτης της χώρας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν (MBS), παρότι ο ίδιος ο Μπάιντεν είχε εξαγγείλει πριν κερδίσει τις εκλογές ότι θα μετατρέψει την Σαουδική Αραβία σε «κράτος παρία», κοκ.

Τέλος η υπόκλιση στον αυταρχισμό του Αμερικανού προέδρου κορυφώθηκε με την επίσκεψη στο σιωνιστικό καθεστώς και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Ο Τζο Μπάιντεν συνεχίζει την πολιτική του Τραμπ! Η πρεσβεία των ΗΠΑ θα παραμείνει στην Ιερουσαλήμ ναρκοθετώντας αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΟΗΕ για δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Το προξενείο των ΗΠΑ για τους Παλαιστίνιους στην Ιερουσαλήμ που έκλεισε επί Τραμπ θα συνεχίσει να είναι κλειστό, όπως και τα γραφεία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης στην Ουάσιγκτον που έκλεισαν το 2018. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν άσκησε καμία κριτική στην επέκταση των εβραϊκών εποικισμών στην ανατολική Ιερουσαλήμ, ούτε στην προσάρτηση από το εβραϊκό κράτος των συριακών υψωμάτων του Γκολάν, ούτε στην πολιορκία της Γάζας που είναι η μεγαλύτερη σε έκταση φυλακή του κόσμου. Παράλληλα ο Μπάιντεν αύξησε την οικονομική βοήθεια – ρεκόρ ύψους 3,8 δισ. δολ. που παρέχει ετησίως στο κράτος – τρομοκράτη του Ισραήλ κατά 1 δισ. ευρώ, με πρόσχημα την δημιουργία αντιπυραυλικής ασπίδας!

Όλα αυτά μάλιστα δύο μόλις μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της δημοσιογράφου Σιρίν Αμπού Ακλέ του δικτύου Αλ Τζαζίρα, από ισραηλινούς στρατιώτες. Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να επιβάλλουν κυρώσεις στο ρατσιστικό καθεστώς του Ισραήλ, αποδεικνύοντας έτσι πόσο υποκριτικό είναι το ενδιαφέρον τους για την ειρήνη, την δημοκρατία και την ελευθεροτυπία…

Την ίδια ώρα ο πρόεδρος Μπάιντεν εξήγγειλε την παραχώρηση …ψιχίων στην Παλαιστινιακή Αρχή μόνο και μόνο για να εξαγοράσει την υποταγή και συνθηκολόγησή της: Ένα πολυετές πλαίσιο χρηματοδότησης 6 παλαιστινιακών νοσοκομείων με 100 εκ δολ. μέσω της USAID, 201 εκ. δολ. για παλαιστίνιους πρόσφυγες από τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα, τη Συρία, τον Λίβανο και την Ιορδανία μέσω της UNRWA, 15 εκ. δολ. για γεύματα σε άπορους κι άλλα τέτοια μέτρα, που προϋποθέτουν τη συνεργασία της Αρχής με τους κατακτητές, και ισοδυναμούν με εξευτελισμό! Είναι μέτρα ελάχιστης οικονομικής σημασίας, που διαιωνίζουν το καθεστώς εξαθλίωσης των Παλαιστινίων.

Δικαίως το Ισραήλ χαρακτήρισε μέσω του πρωθυπουργού του Γιαΐρ Λάπιντ επιτυχία την επίσκεψη του Μπάιντεν στην περιοχή. Επιτυχία για τον σιωνισμό ήταν επίσης το άνοιγμα του εναέριου χώρου της Σαουδικής Αραβίας στις ισραηλινές πτήσεις. Το τέλος της απαγόρευσης θα δώσει νέα ώθηση στο εμπόριο και τις οικονομικές συναλλαγές του Ισραήλ με την περιοχή και την Ασία. Απέχει ωστόσο σημαντικά από τον απώτερο στόχο του Ισραήλ και των ΗΠΑ, δηλαδή την πλήρη εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ όπως έπραξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και το Μαρόκο, υπογράφοντας το 2020 τις «συμφωνίες του Αβραάμ», με το Ισραήλ.

Η Σαουδική Αραβία υπό την ηγεσία του ΜΒS έχει πραγματοποιήσει συγκεκριμένα και υλικά βήματα στην κατεύθυνση κανονικοποίησης των σχέσεων με το σιωνιστικό καθεστώς, όπως για παράδειγμα η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών. Ωστόσο η φιλοδοξία των Σαούντ να ηγηθούν του αραβικού και του μουσουλμανικού κόσμου έρχεται σε σύγκρουση με την προδοσία του στόχου δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους. Το Ριάντ ισορροπεί  σε αυτή την διελκυστίνδα με τη μέθοδο της διολισθήσεως: Πλησιάζει όλο και πιο κοντά το Ισραήλ με μικρά κάθε φορά βήματα, υλοποιώντας εκ των προτέρων όλα εκείνα τα πρακτικά μέτρα που θα έλυνε η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων. Έτσι ώστε να μένει μόνο το άνοιγμα των πρεσβειών…

Με ουσιαστική αποτυχία στέφθηκε και ο στόχος του Μπάιντεν να αυξήσει η Σαουδική Αραβία την προσφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου ώστε οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας να πάψουν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα στην Μόσχα πλήττοντας μόνο όσους τις εφαρμόζουν. Ο MBS υποσχέθηκε μια οριακή αύξηση της παραγωγής από τα 12 εκ. βαρέλια ημερησίως στα 13, όπως ήταν ο μακροπρόθεσμος στόχος αύξησης της παραγωγής της σαουδικής πετρομοναρχίας μέχρι το 2027. Και πάλι ο Σαουδάραβας πρίγκηπας δεν δεσμεύθηκε με αυστηρά χρονοδιαγράμματα απέναντι στον Μπάιντεν. Είναι ενδεικτικό ότι στο κοινό ανακοινωθέν, όπως εκδόθηκε από την σαουδαραβική πλευρά, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην αύξηση της προσφοράς πετρελαίου. Εκείνη δε την ημέρα, την Παρασκευή 15/7 οι τιμές του πετρελαίου στις αμερικανικές αγορές έκλεισαν υψηλότερα: Στα 101 δολ. το βαρέλι το Μπρεντ, με 2% αύξηση, και στα 97,6 δολ. ο δείκτης West Texas Intermediate στη Νέα Υόρκη. Δεν γίνεται να περιγραφεί πιο παραστατικά η διάψευση των προσδοκιών…

Ο Μπάιντεν απέτυχε ωστόσο διπλά στο συγκεκριμένο θέμα γιατί το συγκαλυμμένο όχι του Σαουδάραβα ηγέτη στο αμερικανικό αίτημα αύξησης της παραγωγής πετρελαίου είναι η κατάληξη της εξαγγελίας του αμερικανικού ηγέτη να μειώσει τη χρήση ορυκτών καυσίμων! Ο υποψήφιος  των Δημοκρατικών κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020, υποσχόμενος ταχύτερα βήματα στην πράσινη μετάβαση της οικονομίας, επιτάχυνση της υιοθέτησης Αναλώσιμων Πηγών Ενέργειας και σταδιακή μείωση της χρήσης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Φτάνουμε έτσι σε μια στροφή 180 μοιρών, που όσο κι αν δικαιολογείται με ψυχροπολεμικές επικλήσεις στην ανάγκη τιμωρίας της Ρωσίας με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο πραγματικός λόγος είναι τα αυτοκρατορικά – ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ. Στο βωμό της Pax Americana επομένως επιταχύνεται η κλιματική αλλαγή κι αυξάνεται η θερμοκρασία του πλανήτη! Τις εξαγγελίες του Μπάιντεν ως προς το παρόν έσωσε ο MBS, για τους δικούς του φυσικά λόγους που σχετίζονται με την συνεργασία του με τη Ρωσία.

Η Pax Americana προωθήθηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο και με έναν ακόμη, τρίτο, τρόπο πέραν της υποστήριξης του Ισραήλ και του αιτήματος αύξησης της παραγωγής πετρελαίου: Μέσω της δημιουργίας εμποδίων στην οικονομική εξάπλωση της Κίνας. Ήδη, οι ΗΠΑ έχουν με ποικίλους τρόπους ανασχέσει την κινέζικη επιρροή στην περιοχή. Για παράδειγμα η προσπάθεια κατασκευής από την Κίνα ενός μεγάλου λιμανιού στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα διακόπηκε κατόπιν προειδοποιήσεων και απειλών των ΗΠΑ ότι θα μετατραπεί σε μόνιμη στρατιωτική βάση. Δικαίωμα το οποίο διατηρούν μόνο οι ΗΠΑ που, όπως είναι σε όλους γνωστό, από τις βάσεις τους εξάγουν …αγάπη μόνο.

Φραγμοί στην Κίνα

Το επίδικο τώρα ήταν να ανακόψουν την εγκατάσταση στην περιοχή δικτύου 5G και 6G της κινέζικης Huawei. Η ακύρωση των κινέζικων σχεδίων επιχειρήθηκε με μαστίγιο και καρότο. Το μαστίγιο ήταν η απειλή διακοπής της πρόσβασης στην πληροφόρηση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών εάν θα περνάει μέσα από κινέζικους δίαυλους και ο σταδιακός περιορισμός των κοινών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Πρόκειται για μια απειλή που αποκαλύπτει την μόνιμη τακτική του αμερικανικού εκβιασμού: Αφού πρώτα οι ΗΠΑ επέβαλαν την στρατιωτική εξάρτηση των πετρομοναρχιών από την αμερικανική πολεμική βιομηχανία και το Πεντάγωνο, που παρείχαν το hardware και το software αντίστοιχα, τώρα τις αντιμετωπίζουν σαν τοξικοεξαρτημένους: ζητούν νέα υποχωρήσεις και επιπλέον πρόσδεση με την απειλή της διακοπής μιας βοήθειας που κάθε άλλο παρά αναγκαία ήταν…

Το καρότο ήταν το αμερικανικό δίκτυο Open RAN (Open Radio Access Network) που στηρίζεται σε υπηρεσίες cloud και λογισμικού. Η Σαουδική Αραβία υπέγραψε Μνημόνιο Συνεργασίας με τις ΗΠΑ για την πιλοτική ανάπτυξη του εν λόγω δικτύου που δεν έχει δοκιμαστεί σε μεγάλη κλίμακα, παρότι στο έδαφός της η κινέζικη Huawei έχει ήδη αναπτύξει το υπερσύγχρονο και δοκιμασμένο δίκτυο της.

Ωστόσο δεν στόχευαν μόνο την Κίνα οι αμερικανικές απειλές, όπως διατυπώθηκαν με την ανεπίδεκτη αμφισημιών δήλωση του Μπάιντεν «Η Αμερική δεν πάει πουθενά» όπως συμπληρώθηκε με την εξ ίσου κατηγορηματική δήλωση ότι οι ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να αφήσουν κανένα κενό εξουσίας στη περιοχή που να το εκμεταλλευτούν οι ανταγωνιστές της. Οι απειλές στόχευαν επίσης τη Ρωσία και το Ιράν· δύο χώρες με τις οποίες ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ έχει ξεπεράσει προ πολλού το οικονομικό πεδίο. Η ειρωνεία μάλιστα είναι και στις δύο αυτές χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο των ΗΠΑ στο όνομα των αμερικανικών δημοκρατικών αξιών πραγματοποιούνται εκλογές κανονικά και με το νόμο! Στο Ιράν μάλιστα ο ίδιος ο αμερικανικός Τύπος αφιερώνει πλήθος αναλύσεων κάθε φορά για να προβλέψει αν είναι μεταρρυθμιστής ή «σκληροπυρηνικός» κάθε ηγέτης που εκλέγεται… Οι ηγεσίες των αραβικών κρατών αντίθετα που έχουν επιλέξει για συμμάχους οι ΗΠΑ είναι ελέω θεού μοναρχίες! Ή δεν πραγματοποιούν ποτέ εκλογές (Σαουδική Αραβία) ή τις πραγματοποιούν σε ένα καθεστώς διώξεων και απαγορεύσεων (Αίγυπτος) ή το δικαίωμα του εκλέγειν είναι εθνικά καθορισμένο (Ισραήλ).

Ο Μπάιντεν δεν άφησε ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην τονίσει ότι το Ιράν είναι εχθρός των αραβικών κρατών, οξύνοντας τις αντιθέσεις στην περιοχή που δικαιολογούν την (εμπρηστική στην πράξη) παρέμβαση των ΗΠΑ. Η αποτελεσματικότητα των αμερικανικών πιέσεων ωστόσο για πρώτη φορά αμφισβητείται στην πράξη. Σειρά διπλωματικών κινήσεων στην ίδια την περιοχή της Μέσης Ανατολής (πχ η εύθραυστη εκεχειρία στην Υεμένη) και εκτός (ανεπιβεβαίωτες φήμες για ένταξη στις BRICS των σουνιτικών καθεστώτων Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας, μετά την επίσημη υποβολή αίτησης ένταξης Ιράν και Αργεντινής) δημιουργούν για πρώτη φορά βάσιμες ελπίδες ύφεσης των συγκρούσεων στο εσωτερικό της Μέσης Ανατολής.

Η μεγαλύτερη ελπίδα ωστόσο έρχεται από την Παλαιστίνη. Δεν είναι μόνο τα πανό που αναρτήθηκαν στα κατεχόμενα κατά μήκος της διαδρομής που πραγματοποίησε ο Μπάιντεν, χαρακτηρίζοντας ως απαρτχάιντ το καθεστώς εθνοκάθαρσης και φυλετικών διαχωρισμών που έχει επιβάλει το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων.

Είναι και η στάση των Παλαιστινίων. Πρόσφατη αξιόπιστη δημοσκόπηση έδειξε ότι η ζυγαριά πλέον γέρνει καθαρά υπέρ μιας νέας εξέγερσης, απορρίπτοντας την ταπείνωση που θεσμοθέτησε η συμφωνία του Όσλο. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ένα παλαιστινιακό κέντρο ερευνών και του γερμανικού ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ. Βάσει λοιπόν των ευρημάτων της «τα αποτελέσματα το δεύτερο τρίμηνο του 2022 δείχνουν μια σημαντική μεταβολή στην εγχώρια ισορροπία εξουσίας υπέρ της Χαμάς και της ηγεσίας της μόνο τρεις μήνες αφότου η Φατάχ κατάφερε να επανακτήσει μέρος της δημοφιλίας της που είχε απωλέσει μετά την ακύρωση των βουλευτικών και προεδρικών εκλογών τον Απρίλιο του 2021, τον πόλεμο του Μαΐου του 2021 μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ και τον θάνατο στα χέρια των Παλαιστινιακών δυνάμεων ασφαλείας του αντιπολιτευόμενου Νιζάρ Μπανάτ».

Οι Παλαιστίνιοι με τη Χαμάς

«Σήμερα» συνεχίζει το δελτίο Τύπου που εξέδωσε το παλαιστινιακό και το γερμανικό ίδρυμα που επιχορηγείται από τη δεξιά Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) «η Χαμάς και η Φατάχ απολαμβάνουν σχεδόν το ίδιο επίπεδο δημόσιας υποστήριξης, με το κενό να μειώνεται στο 1% υπέρ της Χαμάς, αφού ήταν 6 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Φατάχ τον Μάρτιο του 2022. Είναι αξιοσημείωτο ότι η πτώση στην δημοτικότητα της Φατάχ παρατηρήθηκε και στην Δυτική Όχθη και στην Λωρίδα της Γάζας, παρότι η πτώση ήταν μεγαλύτερη στη Γάζα. Η μειούμενη δημοτικότητα της Φατάχ είναι εμφανής με δύο ακόμη τρόπους: Πρώτο, το κενό στη δημοτικότητα μεταξύ του επικεφαλής της Φατάχ, προέδρου Αμπάς, και του επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, έχει φτάσει τις 22 μονάδες υπέρ του Χανίγιε, όταν πριν τρεις μήνες ήταν μόλις 16 μονάδες. Επιπλέον, το αίτημα για παραίτηση του Αμπάς από την προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής υπερβαίνει τα τρία τέταρτα, ενώ όσοι είναι ακόμη υπέρ του Αμπάς έχουν μειωθεί σε λιγότερο από το ένα πέμπτο! Μια ακόμη ένδειξη για την συρρίκνωση της Φατάχ είναι το αυξανόμενο κενό μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι η Χαμάς αξίζει να ηγείται και να αντιπροσωπεύει τον παλαιστινιακό λαό κι εκείνων που πιστεύουν ότι “η Φατάχ υπό τον Αμπάς” αξίζει περισσότερο από τη Χαμάς. Σήμερα το κενό βρίσκεται στις 10 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Χαμάς, σε σύγκριση με μόλις 2 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ της Χαμάς πριν τρεις μήνες».

Αυτά τα ποσοστά δείχνουν ότι πίσω από τις αβρότητες μεταξύ των ηγεσιών η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είναι εκρηκτική. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για την τύχη της Μέσης Ανατολής χωρίς να λάβει υπ’ όψη του τους καθημερινούς Παλαιστίνιους!

Απορρίπτουν τον Νετανιάχου οι Εβραίοι των ΗΠΑ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Άκρως ενδιαφέροντα και καθόλου προφανή είναι τα ευρήματα έρευνας που πραγματοποίησε το αμερικανικό κέντρο Pew Research Centre και δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 21 Μαΐου. Προς διάψευση μιας αντίληψης που θέλει τους Εβραίους των ΗΠΑ να συντάσσονται πίσω από τον Νετανιάχου και να υποστηρίζουν ομόθυμα τα εμπρηστικά και εγκληματικά του σχέδια, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων απορρίπτει τόσο το Νετανιάχου όσο και τον Τραμπ!

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τους τελευταίους 14 μήνες της θητείας Τραμπ αφότου η Ουάσινγκτον μετακίνησε την αμερικανική πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Με βάση λοιπόν τα αποτελέσματα της έρευνας, η πλειοψηφία των Εβραίων στην Αμερική με συντριπτικό ποσοστό της τάξης 71% χαρακτηρίζονται ως Δημοκράτες ή δηλώνουν ότι κλίνουν προς το Δημοκρατικό Κόμμα (έναντι 26% που τάσσονται με το Ρεπουμπλικανικό), ενώ μια ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία της τάξης του 73% απορρίπτουν την πολιτική του Τραμπ. Ποσοστό της τάξης του 76% επίσης δήλωναν ότι τα πράγματα στη χώρα τους είναι σε λάθος κατεύθυνση.

Πλήγμα στα σιωνιστικά σχέδια αποτέλεσε και η απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο ο Θεός έδωσε τη γη όπου βρίσκεται σήμερα το Ισραήλ στους Εβραίους. Οι περισσότεροι, το 42%, απάντησαν αρνητικά. Μόνο το 32% απάντησε θετικά, ενώ το 24% δήλωσε πώς δεν πιστεύει στο Θεό ή σε κάποια ανώτερη δύναμη. Κατά πλειοψηφία δε οι ερωτηθέντες (60%) απάντησαν πώς ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στο Ισραήλ.

Η αποστασιοποίηση των Εβραίων των ΗΠΑ από τα επεκτατικά σχέδια του σιωνιστή Νετανιάχου δεν αναιρεί τις θερμές σχέσεις που έχουν αναπτύξει με τον Νετανιάχου όχι μόνο χιλιάδες υπερορθόδοξοι Εβραίοι που σπεύδουν στα κατεχόμενα να κατοικήσουν στους επικοισμούς αλλά και κορυφαία λόμπι όπως το AIPAC. Αυτό που μάθαμε με την έρευνα του Pew είναι πώς το AIPAC, σε αντίθεση με άλλες εβραϊκές προοδευτικές αντι-σιωνιστικές οργανώσεις, που στηρίζει θερμά και υλικά τον Νετανιάχου δεν εκφράζει την άποψη της πλειοψηφίας των Εβραίων στις ΗΠΑ!

Η απόρριψη που δηλώνουν οι Εβραίοι των ΗΠΑ στα επεκτατικά σχέδια του Νετανιάχου, όσο και αν ακυρώνουν την κυρίαρχη φιλολογία που θέλει το Νετανιάχου να δρα ως αιχμή του δόρατος ενός ολόκληρου λαού, συμβαδίζει πλήρως με τα εκλογικά αποτελέσματα στο Ισραήλ. Τα τελευταία 2 χρόνια στο Ισραήλ έχουν διεξαχθεί 4 εκλογικές αναμετρήσεις, χωρίς το κόμμα του Νετανιάχου, Λικούντ, να καταφέρνει να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ σε 1 εξ αυτών των αναμετρήσεων (Σεπτέμβριος 2019) δεν εξελέγη καν πρώτο κόμμα. Τον Απρίλιο του 2019 το Λικούντ συγκέντρωσε 35 έδρες και 26,46% των ψήφων, τον Σεπτέμβριο του 2019 συγκέντρωσε 32 έδρες και 25,10% των ψήφων, τον Μάρτιο του 2020 κέρδισε 36 έδρες και 29,46% των ψήφων και στις τελευταίες εκλογές τον Μάρτιο του 2021 το Λικούντ κέρδισε το χαμηλότερο ποσοστό του 24,2% και τις λιγότερες έδρες, μόλις 30! Ο δε συνασπισμός πέριξ του Λικούντ εξασφάλισε μόλις 52 έδρες, που υπολείπονται κατά 9 των αναγκαίων εδρών για να εξασφαλίσει τη δηλωμένη της Κνεσέτ, που έχει 120 έδρες.

Η πολιτική κρίση στην οποία παραδέρνει το Ισραήλ είναι αποτέλεσμα συνειδητών επιλογών του ίδιου του Νετανιάχου («Μπίμπι» για τους φίλους) ο οποίος υπονομεύει κάθε προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, εκμεταλλευόμενος την πρώτη θέση του Λικούντ, ώστε να αποτρέψει το ενδεχόμενο να οδηγηθεί σε ειδικό δικαστήριο. Η εκδίκαση και η φυλάκιση του Νετανιάχου ωστόσο είναι απλώς θέμα χρόνου. Τα σκάνδαλα στα οποία έχει αναμιχθεί είναι τόσα πολλά που δεν πρόκειται να γλιτώσει.

Η στάση των Εβραίων από τις ΗΠΑ και των Ισραηλινών που αρνούνται να του δώσουν με την ψήφο τους λευκή επιταγή υπογραμμίζει την αποτυχία του Νετανιάχου να εξασφαλίσει ειρήνη, όσο υπάρχει καθεστώς κατοχής για τους Παλαιστίνιους. Επίσης, ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος του λαού του, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι ειδικά στο Ισραήλ η απόρριψη του Νετανιάχου ισοδυναμεί με μια στροφή των ψηφοφόρων στη λύση των δύο κρατών, που αποτελεί την εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την ειρήνη στην περιοχή. Μέχρι τότε δυστυχώς υπάρχει πολύ δρόμος…

Μ. Τουμπάσι (Πρέσβης Παλαιστίνης στην Ελλάδα): «Απαιτούνται διεθνείς κυρώσεις κατά του Ισραήλ», συνέντευξη στον Λεωνίδα Βατικιώτη

«Αν οι αποικιοκρατικές πολιτικές απαρτχάιντ δεν αντιμετωπίζονται με αποφασιστικά και έμπρακτα μέτρα από τη διεθνή κοινότητα θα έρθουμε αντιμέτωποι με το νόμο της ζούγκλας», τονίζει ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Τουμπάσι στη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξή του:

Κύριε πρέσβη, ποιος είναι υπεύθυνος για το κύμα βίας που μαστίζει την Παλαιστίνη και το Ισραήλ την τελευταία εβδομάδα;

Καθιστούμε το Ισραήλ μοναδικό υπεύθυνο για τις βίαιες επιθέσεις και την κλιμάκωση της έντασης στην Ιερουσαλήμ, την Λωρίδα της Γάζας και την Κοιλάδα του Ιορδάνη. Η πηγή του κακού είναι η διαρκής ισραηλινή αποικιοκρατική πολιτική που εκφράζει το «όραμα» εβραιοποίησης της Ιερουσαλήμ καθιστώντας την έτσι μια ενιαία πόλη πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους όπως το οραματίζονται με την πλήρη και απροκάλυπτη υποστήριξη της ακροδεξιάς διοίκησης του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Οπουδήποτε υπάρχει κατοχή και καταπίεση θα υπάρχει και αντίσταση. Οι Έλληνες φίλοι μας το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά αφού και οι ίδιοι στη μακρά ιστορία τους έχουν βρεθεί σε ανάλογες καταστάσεις όπως αυτή που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωικά τους κατακτητές της πατρίδας τους, όπως και εμείς ακόμη και σήμερα. Ο τερματισμός της Ισραηλινής κατοχής και των πολιτικών απαρτχάιντ είναι θέμα πρωταρχικής σημασίας. Η ελευθερία θρησκευτικού προσανατολισμού και έκφρασης είναι απαραίτητη για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Η «παρέλαση» των οπλισμένων αποικιοκρατών εποίκων στην Ιερουσαλήμ οι οποίοι καλούσαν στον αφανισμό όλων των Αράβων πρέπει να σταματήσει. Τα Ισλαμικά και Χριστιανικά κληροδοτήματα της Ιερής πόλης της Ιερουσαλήμ πρέπει να προστατευθούν και να διασωθούν καθώς ανήκουν σε όλη την οικουμένη. Η εθνοκάθαρση, οι διωγμοί των γηγενών παλαιστινίων στην περιοχή Sheikh Jarrah και άλλων κατεχόμενων Παλαιστινιακών εδαφών πρέπει να τερματιστούν βάσει του Διεθνούς Δικαίου, των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ψήφισμα 2334 αναφορικά με την Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη) και άλλων σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Απαιτείται η παρέμβαση και προστασία εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητας. Ο Πρόεδρος Αμπάς και η κυβέρνηση του Κράτους της Παλαιστίνης έχουν κάνει επανειλημμένα έκκληση καθώς αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για την επίτευξη της αποκλιμάκωσης. Η σημερινή Γενική Απεργία είναι απόδειξη της ενότητας του Παλαιστινιακού λαού!

Γιατί η Παλαιστινιακή Αρχή ακύρωσε τις προγραμματισμένες εκλογές;

Όλες οι πολιτικές παρατάξεις και φωνές στην Παλαιστίνη συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς είχαν συμφωνήσει στη διεξαγωγή των εκλογών τον Μάιο σε όλα τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη. Δυστυχώς όμως το Ισραήλ το οποίο απεχθάνεται τις δημοκρατικές διαδικασίες δεν επέτρεψε την διεξαγωγή των εκλογών στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οπότε όπως καταλαβαίνετε ήταν αδύνατον για εμάς να αποδεχθούμε κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια η ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας υπό αυτούς τους όρους ήταν για την Παλαιστινιακή ηγεσία μονόδρομος.

Τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ και οι ΕΕ για το Παλαιστινιακό;

Αποτελεί ηθική, πολιτική και νομική ευθύνη όχι μόνο της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και της Διεθνούς Κοινότητας να διασώσουν τον παλαιστινιακό λαό από την νέα αιματοχυσία εφόσον θέλουν να λένε ότι σέβονται το Διεθνές και Ανθρωπιστικό Δίκαιο.

Λάβαμε την δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ ο οποίος εκφράζει την ανησυχία του σχετικά με την κατάσταση και τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και κάλεσε το Ισραήλ να σταματήσει την κατεδάφισή σπιτιών, τον εκδιωγμό των παλαιστινίων, να συμμορφωθεί με το Διεθνές και Ανθρωπιστικό Δίκαιο και να σεβαστεί το status quo στους ιερούς χώρους λατρείας.

Η ΕΕ εξέδωσε επίσης ανακοίνωση στην οποία εκφράζει την ανησυχία της όσον αφορά τα πρόσφατα γεγονότα επαναλαμβάνοντας την πάγια δέσμευσή της στη λύση των δυο κρατών.

Η νέα διοίκηση των ΗΠΑ κάλεσε για αποκλιμάκωση της κατάστασης στην Ιερουσαλήμ και προειδοποίησε να μην συνεχιστούν οι απειλές εξώσεων των Παλαιστίνιων οι οποίες δυναμιτίζουν περαιτέρω την κατάσταση – προσθέτοντας ότι οι οικογένειες Παλαιστινίων που βρίσκονται στο στόχαστρο αυτές τις μέρες ζουν σε αυτά τα εδάφη για πολλές γενιές.

Καλωσορίζουμε όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν τις δηλώσεις συμπαράστασης στο λαό μας ωστόσο τα τελευταία γεγονότα απαιτούν πολλά περισσότερα από λόγια. Για να γίνω πιο σαφής, η κατάσταση απαιτεί συγκεκριμένες πράξεις και κυρώσεις κατά του Ισραήλ καθώς συνεχίζει να αγνοεί απροκάλυπτα τις εκκλήσεις και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Απαιτούνται συγκεκριμένες πράξεις ώστε να υποχρεωθεί το Ισραήλ να σταματήσει να λειτουργεί ως κράτος – τρομοκράτης υπεράνω όλων των νόμων.

Η εξίσωση του θύτη με το θύμα και η καταδικαστική ρητορική δεν είναι αποδεκτές. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν η όποια κατοχή, αποικιοκρατία και πολιτική απαρτχάιντ πρέπει να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικά και έμπρακτα μέσα σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο. Σε αντίθετη περίπτωση θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το νόμο της ζούγκλας κάτι το οποίο θα έχει ολέθρια αποτελέσματα. Περιμένουμε από τη Διεθνή Κοινότητα, τον ΟΗΕ, την ΕΕ συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους και να μην φοβηθούν να ονοματίσουν και να καταστήσουν τον μοναδικό υπεύθυνο της νέας αιματοχυσίας, το Ισραήλ υπόλογο βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Δεν θέλουμε να θρηνήσουμε και άλλους αθώους Παλαιστίνιους μάρτυρες.

Αρέσει σε %d bloggers: