Ζ. Κωνσταντοπούλου: «Ο κύβος ερρίφθη για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους» (Επίκαιρα 19-24 Μαρτίου 2015)

Ιστορική μέρα ήταν η Τρίτη 17 Μαρτίου για την εξέλιξη  του δημόσιου χρέους και της υπερχρέωσης της Ελλάδας, όπως και για την πάλη όλων των λαών, κι όχι μόνο του ελληνικού, ενάντια στη θηλιά του χρέους, που τα τελευταία χρόνια αποδείχθηκε κρεματόριο για τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Σε συνέντευξη Τύπου που διεξήχθη στη Βουλή και στην οποία συμμετείχαν η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα κι ο ειδικός επιστήμονας σε θέματα επονείδιστου χρέους Βέλγος πολιτικός επιστήμονας Ερίκ Τουσέν ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία της προέδρου της Βουλής να συγκροτήσει επιτροπή λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία διεθνούς εμβέλειας καθώς για πρώτη φορά επί ευρωπαϊκού εδάφους συγκροτείται ανάλογη επιτροπή που θα ελέγξει τη νομιμότητα του δανεισμού. Πρώτα και κύρια των δανείων που ανέλαβε η Ελλάδα από το 2010 και μετά. Θα ελέγξει όμως και τα παλιότερα δάνεια της Ελλάδας. Για παράδειγμα τον δανεισμό που συνδέεται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τις προμήθειες της γερμανικής πολυεθνικής Ζίμενς, τα εξοπλιστικά προγράμματα, κ.α. Τα πρώτα δε συμπεράσματα θα παρουσιασθούν σε διεθνές συνέδριο που θα διεξαχθεί στην Αθήνα, αρχές Ιουνίου, ενώ στις αρχές Απριλίου στην Αθήνα θα γίνει η πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής, οπότε και θα γίνει γνωστή η σύνθεσή της.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Ξεκινώντας τη συνέντευξη Τύπου η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, τόνισε πως «ο λογιστικός έλεγχος αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του ελληνικού λαού καθώς όλα τα προηγούμενα χρόνια το δημόσιο χρέος χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο καταδυνάστευσης και εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού και άλλοθι υπαναχώρησης από θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου». Επίσης, τόνισε πως «αντικείμενο και αποστολή αυτής της επιτροπής θα είναι να αποκωδικοποιηθεί το χρέος και να αναζητηθούν όλες οι παράμετροι και οι συμβάσεις που στοιχειοθετούν και συγκροτούν το χρέος. Να αντιστοιχηθούν τα δάνεια στους πραγματικούς σκοπούς για τους οποίους υπογράφτηκαν, ποιοί τόκοι έχουν πληρωθεί και πως συμφωνήθηκαν». Σε άλλο σημείο της ομιλίας της τόνισε πως «αποδεδειγμένα στην διόγκωση του δημοσίου χρέους έχουν συμβάλλει λεόντειες συμβάσεις και αντίστοιχες λεόντειες πρακτικές επιτοκίων και τόκων που εκτίναξαν το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη». Τελειώνοντας  την ομιλία της τόνισε πως προηγούμενο διαγραφής χρέους δεν έχει υπάρξει μόνο εκτός Ευρώπης. Το προηγούμενο του 1953, όταν διαγράφτηκε ένα σημαντικό μέρος από το χρέος της Γερμανίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σήμερα. «Ιστορικό παράδειγμα το οποίο θέτει όλους προ των ιστορικών τους ευθυνών, ιδίως εν όψει του ότι σήμερα η ελληνική κοινωνία κι ο ελληνικός λαός βρίσκονται ενώπιον ενός ασφυκτικού φερόμενου χρέους χωρίς να έχουν ανάλογη ευθύνη για διεθνή εγκλήματα όπως εκείνα για τα οποία λογοδότησε η Γερμανία στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο».

Στη συνέχεια πήρε το λόγο η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, που θα αναλάβει το κοπιώδες έργο της επικοινωνίας της επιτροπής λογιστικού ελέγχου με άλλα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και το ευρωκοινοβούλιο. Μιλώντας δεν έκρυψε πως για την ίδια, που πρωτοστάτησε  από το 2011 στην Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, είναι μια ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή, καθώς ο αγώνας για κάτι που αγωνίστηκε παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά. Άλλωστε η Σ. Σακοράφα είχε για πρώτη φορά θέσει το αίτημα της συγκρότησης επιτροπής λογιστικού ελέγχου από το βήμα της Βουλής, πριν πέντε χρόνια. Μιλώντας στη συνέχεια στάθηκε στις πρωτοβουλίες που λήφθηκαν σε όλη την Ελλάδα με ομιλίες, εκδηλώσεις και συγκέντρωση υπογραφών ώστε η Πρωτοβουλία να γειωθεί με την κοινωνία. Για το σήμερα τόνισε πως στον αντίποδα της κυρίαρχης προπαγάνδας πως οι Έλληνες ζουν σε βάρος των υπόλοιπων λαών της Ευρώπης, «οι Έλληνες, οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι, οι λαοί της κεντρικής Ευρώπης κι οι λαοί ολόκληρου του κόσμου πληρώνουν πολύ ακριβά την διάσωση των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο Β. Σόιμπλε σε συνέντευξή του υποστήριξε πως ο ελληνικός λαός πρέπει να μάθει την αλήθεια. Διαβεβαιώνω λοιπόν τον Β. Σόιμπλε πως ο ελληνικός λαός θα μάθει πράγματι την αλήθεια. Για τα σκάνδαλα της Ζίμενς και των εξοπλιστικών προγραμμάτων, θα μάθει πως και γιατί εκτοξεύτηκε το δημόσιο χρέος πως και γιατί φτάσαμε στο Καστελόριζο το 2010, στο πρώτο και το δεύτερο μεσοπρόθεσμο, κ.α.».

Σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της επιτροπής θα διαδραματίσει ο Ερίκ Τουσέν. Μιλώντας έθεσε ορισμένα ερωτήματα ενδεικτικά της κατεύθυνσης που θα κινηθεί η έρευνα από τους ανεξάρτητους επιστήμονες τους επόμενους μήνες. Για παράδειγμα: «Στις διμερείς συμβάσεις που υπέγραψαν οι ευρωπαϊκές χώρες με την Ελλάδα από το 2010 και μετά τηρήθηκε η έννομη τάξη; Οι όροι δανεισμού της Ελλάδας ήταν συμβατοί με το καταστατικό του ΔΝΤ;» Συνεχίζοντας τόνισε «πως θα ελεγχθεί κατά πόσο οι όροι των μνημονίων ήταν συμβατοί με το διεθνές δίκαιο. Επίσης η δανειοδότηση της Ελλάδας ποιους πραγματικούς στόχους ικανοποιούσαν; Τα συμφέροντα του ελληνικού λαού ή συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα;»

Η λειτουργία της επιτροπής είναι μια ιστορική στιγμή, καθώς για πρώτη φορά δίνεται η ευκαιρία με πειστικό τρόπο να αποδειχθεί γιατί το δημόσιο χρέος όχι απλώς δεν μπορεί, όπως αποδεικνύεται  ακόμη κι από τους ίδιους τους πιστωτές που το χαρακτηρίζουν μη βιώσιμο, αλλά δεν πρέπει επίσης και να πληρωθεί. Είναι μια επιχειρηματολογία που δεν απευθύνεται στους ειδήμονες, ή τουλάχιστον δεν απευθύνεται μόνο σε αυτούς, αλλά στην ελληνική κοινωνία καθώς τα επιχειρήματα και τα άρθρα του διεθνούς δικαίου που θα χρησιμοποιηθούν από τα πιο έγκυρα χείλη, αυτή την φορά, θα αποδείξουν το δίκαιο του αγώνα για διαγραφή του δημόσιου χρέους, με την ελπίδα να δώσουν επιπλέον ώθηση στους αγώνες που αποτελούν όρο εκ των ων ουκ άνευ για την διαγραφή του χρέους. Τότε, επιπλέον θα φανεί πως θα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση το πόρισμα της επιτροπής λογιστικού ελέγχου – θα προχωρήσει δηλαδή στην μονομερή διαγραφή του χρέους; – και ποια θα είναι η στάση των πιστωτών που ομνύουν κατά τ’ άλλα στο διεθνές δίκαιο… Η πρόεδρος της Βουλής που απαντώντας σε ερώτηση τόνισε πως ο κύβος ερρίφθη για τον λογιστικό έλεγχο, ανέφερε πως το πόρισμα πρέπει να κινητοποιήσει και τις τρεις εξουσίες: την εκτελεστική, τη νομοθετική και την δικαστική. Ίδωμεν…

Προϋπολογισμός: Φτώχεια και δημόσιο χρέος στα ύψη (Πριν, 8/12/2013)

Η βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας σε 15χρονους μαθητές, με αφορμή τις συγκεντρώσεις προς τιμή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν η εμφανής όψη της κρατικής βίας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Εντός της Βουλής η ψήφιση του προϋπολογισμού, που αναμενόταν χωρίς εκπλήξεις να ολοκληρωθεί το βράδυ του Σαββάτου, οδηγούσε στο αποκορύφωμά της μια άλλης μορφής κρατική βία. Αυτή που οδηγεί στον θάνατο από αναθυμιάσεις ολοένα και περισσότερους άνεργους και φτωχούς, στην αυτοκτονία χιλιάδες και στην απόγνωση εκατομμύρια άλλους.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2014 είναι ένας βαθιά ταξικός προϋπολογισμός που θα οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις. Αυξάνει την φορολογία καταργώντας το αφορολόγητο των 5.000 ευρώ και πλήθος απαλλαγών. Μειώνει τις δαπάνες για μισθοδοσία κατά 280 εκ. ευρώ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (που ποτέ δεν μας έπεισε για το πόσο αθώα ήταν τα δώρα που έλαβε από την Ζίμενς) να καυχάται από το Βήμα της Βουλής πως οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν από 913.000 το 2009 σε 681.392 κι η μισθοδοσία από 24 δισ. σε 15,9 δισ. ευρώ. (Από που αλλού άλλωστε θα βρεθούν τα χρήματα για να χρηματοδοτείται το κεφάλαιο που στη συνέχεια δωροδοκεί βουλευτές και υπουργούς, σε αναγνώριση των υπηρεσιών τους;). Επίσης, οδηγεί στα Τάρταρα τις κοινωνικές δαπάνες μειώνοντας σε μια διετία (2012-2014) τις χρηματοδοτήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία κατά 22%, στα νοσοκομεία κατά 21% και στον ΕΟΠΥΥ κατά 24%. Το αποτέλεσμα από την περαιτέρω απίσχανση του κοινωνικού κράτους θα είναι δραματικά. Η ανυπαρξία κοινωνικού κράτους, επί της ουσίας και σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη (δυτική και ανατολική!), φαίνεται από το μηδενικό αποτέλεσμα που έχουν οι κοινωνικές μεταβιβάσεις στον κίνδυνο φτώχειας στην περίπτωση της Ελλάδας. Συγκεκριμένα οι αλλαγές που συντελούνται στη λίστα των χωρών της Ευρώπης με πληθυσμό σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις οδηγούν την Ελλάδα στη χειρότερη πανευρωπαϊκά θέση. Ενώ με μοναδικό κριτήριο το εισόδημα το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας το συναντάμε στη Βουλγαρία (49,3%), την Ρουμανία (41,7%), την Λετονία (36,6%) και την Ελλάδα (34,6%), μετά την άσκηση της αναδιανεμητικής πολιτικής όλες οι χώρες βελτιώνουν την θέση τους, μειώνεται αποτελεσματικά δηλαδή ο αριθμός των νοικοκυριών που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας, και στην τελευταία θέση της λίστας βρίσκεται η Ελλάδα (23,1%) με χώρες όπως η Ρουμανία ακόμη να ακολουθούν έχοντας μικρότερο ποσοστό νοικοκυριών στη φτώχεια (22,6%). Ανύπαρκτο κι αναποτελεσματικό ήταν ήδη το κράτος πρόνοιας, με άλλα λόγια. Αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί ραγδαία με τον προϋπολογισμό του 2014, ο οποίος φυσικά δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί, καθώς δεν έχουν ενσωματωθεί οι προβλέψεις για το δημοσιονομικό κενό που εκτιμάει η Τρόικα, ούτε τα νέα μέτρα που θα απαιτήσει το Τέταρτο Ράιχ το καλοκαίρι, ως όρο για τη νέα αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.

Ρεσιτάλ κυνισμού από κυβερνητικούς βουλευτές που καμαρώνουν για απολύσεις

Προάγγελος δυσμενών αλλαγών ήταν κι η έκθεση του ΙΟΒΕ για την φορολογία που πρότεινε την εισαγωγή γραμμικής φορολόγησης (ή ενιαίου φορολογικού συντελεστή) για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, βάσει του οποίου άνεργοι και αστοί, για λόγους απλοποίησης υποτίθεται, θα φορολογούνται με τον ίδιο συντελεστή!

Οι αλλαγές ωστόσο που θα επέλθουν θα είναι προς το χειρότερο. Όχι δηλαδή ότι δεν θα γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις που προβλέπονται για το 2014, αλλά θα γίνουν πολύ περισσότερες (αυτή τουλάχιστον είναι η πρόθεση της κυβέρνησης) και με πολύ πιο εξευτελιστικούς όρους (αυτή είναι η πρόθεση της Τρόικας και της αστικής τάξης που περιμένει τις ΔΕΚΟ σαν μάνα εξ ουρανού). Όπως δηλαδή έχει συμβεί μέχρι σήμερα που ο ένας υψιπετής στόχος για τα αναμενόμενα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις διαδέχεται τον άλλον (αρχής γενομένης από τα 50 δισ. που πρόβλεπε το μεσοπρόθεσμο του 2011) έτσι και τα 3,56 δισ. ευρώ που αναφέρονται στον προϋπολογισμό ποτέ δεν θα εισρεύσουν και πως να συμβεί άραγε κάτι τέτοιο όταν όλες σχεδόν οι ιδιωτικοποιήσεις θυμίζουν απ’ ευθείας αναθέσεις; Φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, ωστόσο, θα ξεπουληθούν.

Αυτό θα είναι η μοναδική επιτυχία της κυβέρνησης κι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η αστική τάξη κρατάει στην εξουσία τα λαμόγια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δίνοντας όρκους πίστης στα Μνημόνια. Η χρεοκοπία κατά τ’ άλλα θα βαθαίνει με το ύψος των ανεξόφλητων υποχρεώσεων του δημοσίου να έχει φτάσει τα 6,17 δισ. ευρώ, μετατρέποντας σε ανέκδοτο κάθε συζήτηση για πρωτογενές πλεόνασμα, και το δημόσιο χρέος να αναμένεται το 2014 να φτάσει στα 326 δισ. ευρώ ή 178% του ΑΕΠ.

Αυτό κι αν είναι success story! Να οδηγηθεί η ανεργία στο 28% κι οι μισθοί στα 480 ευρώ για να φτάσει το δημόσιο χρέος να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο!

Στα σκάνδαλα και τη διαφθορά «κολυμπάει» η Ντόιτσε Μπανκ (Επίκαιρα, 20-26/12/2012)

«Φάτε τους τραπεζίτες» έγραφε η πικέτα που είχαν κρεμάσει οι διαδηλωτές στο ανθρώπινο ομοίωμα το οποίο περιέφεραν. Το κείμενο δε, που συνοδεύει τη συγκεκριμένη ασυνήθιστη φωτογραφία στο ετήσιο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Εκόνομιστ είναι εξ ίσου προκλητικό. «Στον τραπεζικό τομέα, το 2012 ήταν η χρονιά κατά την οποία μισθοί και μπόνους έπεσαν απότομα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Το 2013 ακόμη θα μείνει γνωστό ως το έτος που πολλοί εγκαταλείπουν τον κλάδο ομαδικά. Οι μισθοί θα πέσουν κι άλλο, δουλειές δύσκολα θα βρεθούν, αλλά – πάνω απ’ όλα – οι τραπεζίτες θα υπομείνουν ακόμη περισσότερο την αμήχανη σιωπή που δημιουργείται στα πάρτι μετά τα δείπνα όταν ρωτούν τους ανθρώπους τι δουλειά κάνουν. Για να είμαστε ακριβείς, δεν ντρέπονται όλοι οι τραπεζίτες για το είδος της δουλειάς τους, ούτε όλος ο κόσμος με ομοιόμορφο τρόπο είναι εχθρικός απέναντί τους. Υπάρχει όμως αρκετή αντιπάθεια προς τον κλάδο σε πολλά μέρη του πλούσιου κόσμου ώστε οι τράπεζες δύσκολα προσελκύουν προσωπικό κι αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά απ’ όσο θυμούνται όσοι βρίσκονται ήδη στη δουλειά».

Μέρος αυτού του «υπέροχου» πλούσιου κόσμου όπου το επάγγελμα του τραπεζίτη πλέον συγκαταλέγεται στα κακόφημα είναι και η Φρανκφούρτη. Αδιάψευστος μάρτυρας για το γεγονός ότι η πρωτεύουσα του ευρώ διεκδικεί επάξια την δική της ισότιμη θέση δίπλα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, όπου ανέκαθεν χτυπούσε η καρδιά της χρηματοοικονομικής, είναι τα όσα κινηματογραφικά συνέβησαν την προηγούμενη Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012 όταν στους δίδυμους πύργους όπου στεγάζεται η κορυφαία γερμανική τράπεζα Ντόιτσε Μπανκ εισέβαλε η φορολογική αστυνομία. Η αιτία πίσω από την κατάσχεση χιλιάδων εγγράφων και δεκάδων σκληρών δίσκων από 500(!) περίπου ειδικούς αστυνομικούς που συνοδεύτηκε επίσης και από την σύλληψη πέντε στελεχών της τράπεζας αφορούσε κατηγορίες για υπεξαίρεση ΦΠΑ ύψους 300 εκ. ευρώ. Η κομπίνα των γερμανών τραπεζιτών στήθηκε με επίκεντρο το εμπόριο ρύπων που δεν κατάφερε μόνο να εμπορευματοποιήσει την ατμοσφαιρική ρύπανση γενικεύοντας τη νεοφιλελεύθερη αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει (ή, διαφορετικά διατυπωμένο, ότι «και η ρύπανση είναι πλέον για τους πλούσιους») αλλά οδήγησε επίσης σε νέα ύψη και την φοροδιαφυγή. Η τράπεζα από την μεριά της απορρίπτει τις κατηγορίες που διατυπώνονται εναντίον της, αντιτάσσοντας πως στη συνέχεια έστειλε διορθωτική δήλωση, με την οποία αποκαθιστούσε την αλήθεια αφήνοντας τα 300 εκ. στη θέση τους, στο δημόσιο ταμείο. Μια δήλωση που ήρθε όμως πολύ αργά, αντιτάσσει η κυβέρνηση…

Αλλεπάλληλα σκάνδαλα

Το σκάνδαλο της φοροκλοπής δεν είναι το μοναδικό που σκιάζει το πρόσφατο παρελθόν του γερμανικού κολοσσού, που στο απώτερο παρελθόν είχε κατηγορηθεί ακόμη και για την στήριξη που προσέφερε στους Ναζί, όπως έπραξαν άλλωστε όλες οι κορυφαίες γερμανικές πολυεθνικές επιχειρήσεις χωρίς ποτέ να πληρώσουν το ανάλογο τίμημα γι’ αυτήν τους την επιλογή. Μένοντας μόνο στο πρόσφατο παρελθόν τα σκάνδαλα στα οποία πρωταγωνίστησε η Ντόιτσε Μπανκ περιλαμβάνουν ουκ ολίγες περιπτώσεις όπου ο τραπεζικός γίγαντας παραβίασε την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών στις οποίες είχε πρόσβαση. Ξεχωρίζουν οι περιπτώσεις της εξαγοράς της Μάνεσμαν από τον τηλεπικοινωνιακό γίγαντα Βόνταφον (υπόθεση που έκλεισε αφού η Ντόιτσε Μπανκ πλήρωσε πρόστιμο 3,2 εκ. ευρώ) και της Ντέμλερ-Κράισλερ. Η Ντόιτσε Μπανκ επίσης κατηγορείται ότι οδήγησε στη χρεοκοπία τον όμιλο του Κιρχ που δραστηριοποιούταν στα ΜΜΕ όταν ο διευθύνων σύμβουλος της γερμανικής τράπεζας εξέφρασε δημόσια, στο πλαίσιο συνέντευξης του, τις αμφιβολίες του για το αξιόχρεο του ομίλου… Εξ ίσου σοβαρές είναι οι δικαστικές περιπέτειες της Ντόιτσε Μπανκ και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Μόλις τον Μάιο συμφώνησε με το υπουργείο Δικαιοσύνης να πληρώσει 202 εκ. δολάρια ως αποζημίωση επειδή τραπεζική θυγατρική της παρείχε ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την δραστηριοποίησή της στην αγορά των στεγαστικών δανείων. «Η τράπεζα είναι επίσης στόχος πολλών αγωγών στις ΗΠΑ που σχετίζονται με πωλήσεις μετοχών οι οποίες συνδέονταν με την στεγαστική αγορά», έγραφε η εφημερίδα Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν την προηγούμενη Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου. Τέλος, μεταξύ των πολλών ακόμη αξίζει να επισημάνουμε ότι η Ντόιτσε Μπανκ συγκαταλέγεται σε εκείνες τις τράπεζες που ελέγχονται για την χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor.

Όλα τα παραπάνω κατ’ αρχάς αποδεικνύουν ότι η Γερμανία στερείται εκείνου του ηθικού πλεονεκτήματος που θα της επέτρεπε να παραδίδει μαθήματα ηθικής. Η διαφθορά των κορυφαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων της, όπως αποδεικνύουν τα παραδείγματα της Ντόιτσε Μπανκ και της Ζίμενς, προκαλεί δέος και δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε από την διαφθορά που ευδοκιμεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Κατά συνέπεια τα μαθήματα ηθικής που κατ’ επανάληψη παραδίδει το Βερολίνο ξεχειλίζουν υποκρισίας και ρατσισμού μιας και η μοναδική τους σχέση με την πραγματικότητα πηγάζει από τα στερεότυπα του παρελθόντος περί ανωτερότητας της άριας φυλής τα οποία και σήμερα αποδεικνύονται ιδανικό προπέτασμα καπνού για να συγκαλυφθεί η οργανωμένη – κρατική – ληστεία που συντελείται σε βάρος των χωρών του νότου.

Διείσδυση στην Ελλάδα

Το αστείο μάλιστα, αν όχι τραγικό, είναι ότι σε αυτή τη ληστεία διαρκείας οι διεφθαρμένοι εθνικοί πρωταθλητές της Γερμανίας διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα κατορθώματα της Ζίμενς είναι γνωστά, όπως και η επί της ουσίας ατιμωρησία της. Λιγότερο γνωστά είναι ωστόσο τα κατορθώματα της Ντόιτσε Μπάνκ, η οποία μετά τον σύντομο γάμο της με την Γιούρομπανκ αποκτώντας ένα ποσοστό 10% επί του μετοχικού της κεφαλαίου και την δραστηριοποίησή της σε άκρως επιλεκτικές και προσοδοφόρες τραπεζικές δραστηριότητες για ένα μικρό χρονικό διάστημα στη συνέχεια, από κοινού με γνωστή ελληνική πολιτική οικογένεια, τώρα επιχειρεί την μεγάλη επιστροφή. Κορυφή του παγόβουνου είναι ο ρόλος συμβούλου που έπαιξε κατά την πρόσφατη επαναγορά των ελληνικών ομολόγων στο πλαίσιο υλοποίησης της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 27^ης Νοεμβρίου κι επίσης ο ρόλος συμβούλου που έχει αναλάβει για την ελληνική κυβέρνηση και την Τράπεζα Ελλάδας στη διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Πρόκειται για έργο που προκαλεί σύγκρουση συμφέροντος, δεδομένου ότι η Ντόιτσε Μπανκ αποτελεί ανταγωνιστή των ελληνικών τραπεζών. Πώς επομένως διασφαλίζονται τα συμφέροντα των ελληνικών τραπεζών από την Ντόιτσε Μπανκ η οποία έχει αποκτήσει πρόσβαση σε ευαίσθητα …εταιρικά δεδομένα, ενώ το πρόσφατο παρελθόν της βεβαιώνει ότι δεν έχει δείξει τον παραμικρό σεβασμό σε τέτοιου είδους κρίσιμες πληροφορίες… Το ανησυχητικό ενδιαφέρον της Ντόιτσε Μπανκ για την Ελλάδα επιβεβαιώνεται επιπλέον από την μανία με την αποκτά τίτλους: από υποτιμημένα ομόλογα του δημοσίου στην δευτερογενή αγορά μέχρι μετοχές, όπως τονίζουν στελέχη της τραπεζικής αγοράς, που θεωρούν θέμα χρόνου την ανακοίνωση από την Ντόιτσε Μπανκ της εξαγοράς μιας μεγάλης ελληνικής τράπεζας.

Σε κάθε περίπτωση μήπως η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει δημοσίως για το ύψος των αμοιβών που έχει λάβει όλα αυτά τα χρόνια η Ντόιτσε Μπανκ από τους έλληνες φορολογούμενους, μέσω απ’ ευθείας αναθέσεων, δείχνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο και στη Γερμανία πόσο βαθιά προσηλωμένοι είμαστε εμείς οι Νότιοι στην δημόσια λογοδοσία και τη διαφάνεια, αντίθετα με ό,τι λέγεται;

Τέλος, για να προλάβουμε σκέψεις που θα κατέληγαν ότι τουλάχιστον η Γερμανία έστειλε 500 φορο-αστυνόμους να κάνουν έφοδο στα γραφεία της Ντόιτσε Μπανκ ενώ εμείς χαϊδεύουμε τους τραπεζίτες και τους έχουμε αναγορεύσει σε μόνιμους υπουργούς Οικονομικών, να επισημάνουμε ότι ακόμη και αυτή η έφοδος έγινε για τα μάτια του κόσμου. Αυτό μάλιστα είναι το συμπέρασμα του γερμανικού περιοδικού Σπίγκελ, όπως παρουσιάζεται σε σχετικό του άρθρο με τίτλο «Γιατί η Ντόιτσε Μπανκ θα βγει άθικτη» κι η έφοδος επομένως στους δίδυμους πύργους της Φρανκφούρτης όπου στεγάζεται η τράπεζα θα αποδειχθεί επικοινωνιακό τρικ. Η βασική δε υπόθεση που κάνει το Σπίγκελ είναι πως οι κατηγορίες στο τέλος θα επικεντρωθούν στο γιατί η δήλωση επιστροφής του ΦΠΑ έφερε την υπογραφή του γενικού διευθυντή της τράπεζας κι όχι του διευθυντή οικονομικών υπηρεσιών… Το πρόβλημα δηλαδή ήταν στο ποιος υπέγραψε κι όχι στο τι υπέγραψε. Κι εκεί επομένως περισσεύει η υποκρισία!

Παράδειγμα προς αποφυγή η Γερμανία (Επίκαιρα, 12-19.1.2012)

Έτη φωτός απέχει από την πραγματικότητα η εικόνα ενός ευνοούμενου κράτους που με τόση μεθοδικότητα παρουσιάζει προς τα έξω το Βερολίνο για τον εαυτό του. Μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει πως πίσω από τις μεγαλοστομίες και τα στερεότυπα, η Γερμανία διέρχεται μια βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να χλευάζεται από τον Τύπο λόγω της διαπλοκής του με ζάπλουτους επιχειρηματίες, την άκρα νεο-ναζιστική Δεξιά να χαίρει μιας προκλητικής ασυλίας από τις δυνάμεις του νόμου και τις γερμανικές πολυεθνικές επιχειρήσεις να διεκδικούν τα πρωτεία της διαφθοράς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι η σκοτεινή πλευρά του γερμανικού θαύματος που απασχολώντας όλο και συχνότερα τα μέσα ενημέρωσης τείνει να γίνει κυρίαρχη, μεγαλώνοντας την αποστροφή που νιώθει ο κόσμος απέναντι στο Τέταρτο Ράιχ. Αποδεικνύει επίσης με ένα νέο τρόπο ότι η οικονομική και πολιτική πρωτοκαθεδρία που χαίρει η Γερμανία στη γηραιά ήπειρο δεν είναι το φυσικό επακόλουθο της ελκτικής δύναμης που ασκεί ένα πετυχημένο συνολικά παράδειγμα, αλλά αποτέλεσμα επιβολής και κορυφαία έκφραση ενός αποτυχημένου συνολικά προτύπου.

Το θέμα που δεσπόζει τον τελευταίο σχεδόν μήνα στην εσωτερική πολιτική ζωή της Γερμανίας είναι τα κατορθώματα του προέδρου της Δημοκρατίας, Κρίστιαν Γουλφ. Ο δέκατος μεταπολεμικός πρόεδρος της Γερμανίας πιάστηκε στην παγίδα ενός τουλάχιστον διπλού σκανδάλου. Συγκεκριμένα βρέθηκε δύο φορές εκτεθειμένος όταν επιχείρησε με απειλές να αποτρέψει την σκανδαλοθηρική εφημερίδα Bild από την δημοσιοποίηση των αδιαφανών διαδικασιών που συνόδευσαν ένα δάνειο ύψους 500.000 ευρώ που πήρε το 2008 από φίλο του επιχειρηματία με σκοπό την αγορά ενός νέου σπιτιού. Τυπικά, η περιπέτειά του έληξε την προηγούμενη Τετάρτη με μια τηλεοπτική συνέντευξη διάρκειας 21 λεπτών όπου ζήτησε «συγγνώμη» και το γύρισε στο …μελό. Καταλυτικά ωστόσο λειτούργησε η πολιτική κάλυψη που του προσέφερε η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, με τον εκπρόσωπό της να δηλώνει πως η συντηρητική και αδέκαστη κατά τ’ άλλα κόρη του πάστορα έχει σε «υψηλή εκτίμηση» τον πρόεδρο.

Η στήριξη που προσέφερε η καγκελαρία στον πρόεδρο ήταν ωστόσο αποτέλεσμα κοντόφθαλμων πολιτικών υπολογισμών. Ειδικότερα, η Μέρκελ επ’ ουδενί δεν ήθελε την παραίτηση του Γουλφ ο οποίος εξελέγη τον Ιούνιο του 2010 με περιπετειώδη τρόπο, όταν ο προηγούμενος πρόεδρος Χερστ Κέλερ (επικεφαλής του ΔΝΤ ως τότε) αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την ομολογία του σε δημοσιογράφο ότι οι διεθνείς αποστολές του γερμανικού στρατού εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Γερμανίας ως εξαγωγικής χώρας. Την αλήθεια είπε, μόνο που αυτή δεν λέγεται δημόσια… Για να εκλεγεί ο Γουλφ στη συνέχεια χρειάστηκαν τρεις απανωτές ψηφοφορίες. Μόνο τότε, την τρίτη φορά μπόρεσε ο εκλεκτός της Μέρκελ να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των 623 ψήφων που απαιτείται (και συγκεκριμένα 625 ψήφους) παρότι ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει 644 έδρες. Δεν ήθελε επομένως η Μέρκελ να μπει ξανά σε διαδικασία εκλογής προέδρου.

Το πέπλο προστασίας που άπλωσε η Μέρκελ στον 52χρονο Κρίστιαν Γουλφ, που είναι ο μικρότερος σε ηλικία πρόεδρος ο οποίος έχει αναλάβει ποτέ, μπορεί να απέτρεψε την παραίτησή του δεν απέτρεψε όμως την δριμεία κριτική του Τύπου προς το πρόσωπό του. Μια κριτική ασυνήθιστα αιχμηρή που δεν έπεσε θύμα αυτολογοκρισίας στο όνομα της προστασίας του θεσμού, όπως συνηθίζεται σε άλλα μέρη του κόσμου… Οι Financial Times της Γερμανίας για παράδειγμα έγραψαν: «Ο Γουλφ λειτούργησε όπως κάθε μικρός άνδρας, καθώς κρύφτηκε πίσω από τις πλάτες του λαού. Δεν αξίζει κάτι τέτοιο σε έναν γερμανό πρόεδρο». Το Spiegel έγραψε τα ακόλουθα με αφορμή την τηλεοπτική του εμφάνιση και απολογία: «Δεν έδωσε ούτε καν μια καλή ερμηνεία, αλλά μια παράσταση στο επίπεδο του παιδικού κουκλοθέατρου που συνήθως παίζεται στην επαρχιακή πόλη που γεννήθηκε». Ο γερμανικός Τύπος έβριθε από αντίστοιχα δηκτικά σχόλια, ενδεικτικά του πλήγματος που δέχθηκε.

Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που ένας στενός συνεργάτης της Μέρκελ κατηγορήθηκε για διαφθορά. Πριν λίγους μήνες το ίδιο είχε συμβεί με το υπουργό Άμυνας, Καρλ Τέοντορ ζου Γκούτενμπεργκ, ο οποίος όπως αποκαλύφθηκε έγραψε τη διδακτορική του διατριβή με τη μέθοδος της λογοκλοπής. Ο ίδιος αρχικά, που προαλειφόταν ακόμη και για αντικαταστάτης της Μέρκελ, χαρακτήρισε γελοίες τις κατηγορίες μέχρι που ανακοίνωση του ίδιου πανεπιστημίου στο οποίο εκπόνησε την διατριβή του (με θέμα την συγκριτική ανάλυση της εξέλιξης του συνταγματικού δικαίου μεταξύ ΗΠΑ και ευρωπαϊκών χωρών) εξέδωσε ανακοίνωση όπου τον κατηγορούσε για «εκτεταμένη παραβίαση των ακαδημαϊκών τύπων και σκόπιμη αντιγραφή». Η παραίτησή του τον Μάρτιο του 2011 σηματοδότησε την γρήγορη δύση του πολιτικού του άστρου.

Ό,τι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του Τέταρτου Ράιχ φάνηκε επίσης και πρόσφατα με αφορμή τις αποκαλύψεις για την ανεμπόδιστη και δολοφονική δράση νεο-ναζιστικών συμμοριών. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί το γεγονός ότι οι επιθέσεις τους δεν αφορούσαν μόνο έγχρωμους (απέναντι στους οποίους τι πιο φυσιολογικό από το να αδιαφορούσε η γερμανική αστυνομία;) αλλά και στελέχη του κοινοβουλευτικού κόμματος Αριστερά. Οι επιθέσεις αφορούν σπάσιμο τζαμιών, καταστροφή στα φρένα αυτοκινήτων στελεχών και βουλευτών της Αριστεράς, ακόμη και συνεχείς επιθέσεις απέναντι στον επικεφαλής του κόμματος, Γκρέγκορι Γκίζι που διατηρεί το γραφείο του σε μια συνοικία η οποία έχει εξελιχθεί σε προπύργιο της Άκρας Δεξιάς κι ο ίδιος δηλώνει πως δεν θα τους κάνει τη χάρη να φύγει από κει. Το συμπέρασμα ωστόσο είναι πασιφανές: Η γερμανική αστυνομία και η ειδική υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος που κατά τ’ άλλα «τα πάντα θωρεί» αποδεικνύεται κατ’ επανάληψη απρόθυμη (και όχι ανίκανη) να προστατεύσει τα στελέχη ενός κοινοβουλευτικού κόμματος από την δράση εγκληματικών συμμοριών της Άκρας Δεξιάς. Κατά συνέπεια τα συνταγματικά πραξικοπήματα της Μέρκελ στο εξωτερικό συνοδεύονται από μια βαθιά πολιτική οπισθοδρόμηση στο εσωτερικό, όπου οι ακροδεξιές συμμορίες με την ανοχή του κράτους λιντσάρουν στελέχη της Αριστεράς.

Πέρα από το πολιτικό σύστημα σοβαρά εκτεθειμένες είναι και οι κορυφαίες επιχειρήσεις της Γερμανίας. Οι δεκάδες έρευνες και τα πρόστιμα εκατοντάδων εκατομμυρίων που τους έχουν επιβληθεί παγκοσμίως δείχνουν ότι πίσω από την διείσδυσή τους και στις πιο απομακρυσμένες χώρες του πλανήτη δεν βρίσκεται το τεχνολογικό προβάδισμά τους ή δεν βρίσκεται μόνο αυτό. Βρίσκεται ταυτόχρονα και ένα πάρτι διαφθοράς και δωροδοκίας χωρίς τέλος το οποίο η προτεσταντική και πουριτανική Γερμανία χειρίζεται με εκπληκτική επιδεξιότητα. Ενδεικτικά, κι εδώ, για το τι συμβαίνει σε όλη την κλίμακα της «πειθαρχημένης Γερμανίας που λειτουργεί με σαφείς και απαραβίαστους κανόνες» όπως θέλει ο μύθο είναι τα όσα έχουν επίσημα αποκαλυφθεί για τρεις από τις μεγαλύτερες, αν όχι τις μεγαλύτερες πολυεθνικές επιχειρήσεις της, που καλύπτουν όλη την σφαίρα της οικονομικής δραστηριότητας: αυτοκινητοβιομηχανία, ηλεκτρολογικός εξοπλισμός και χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Άλλοθι επομένως του τύπου «οι δουλειές σε αυτό τον κλάδο έτσι γίνονται» δεν ισχύει. Μάλλον ισχύει «οι δουλειές της Γερμανίας έτσι γίνονται» ή γενικότερα «οι δουλειές έτσι γίνονται». Η αυτοκινητοβιομηχανία Daimler Benz αναγκάστηκε τον Απρίλιο του 2010 από την αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να πληρώσει πρόστιμο ύψους 185 εκ. ευρώ κατηγορούμενη για δωροδοκία. Στο στόχαστρο των αρχών μάλιστα βρέθηκαν ύποπτες πληρωμές σε 22 χώρες του πλανήτη! Η Siemens αναγκάστηκε να πληρώσει 800 εκ. ευρώ στην ίδια αρχή για να τερματιστεί η έρευνα που ήταν σε εξέλιξη και αφορούσε κρούσματα χρηματισμού. Η τράπεζα Deutsche Bank, του «πολύ» κυρίου Γιόζεφ Άκερμαν, αναγκάστηκε να πληρώσει στις αμερικανικές αρχές 554 εκ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2010 επειδή βρέθηκε ένοχη για την διευκόλυνση ζάπλουτων Αμερικανών να φοροδιαφύγουν. Με την πολύτιμη βοήθεια της Deutsche Bank επιχειρήθηκε η απόκρυψη από τις φορολογικές αρχές εισοδημάτων ύψους 5,9 δισ. δολ.! Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτοί που έχουν ανάγει σε επάγγελμα τη φοροδιαφυγή έχουν το θράσος να μας κατηγορούν ότι δεν πληρώνουμε φόρους…

Σε κάθε περίπτωση η Γερμανία των διεφθαρμένων πολιτικών, μιας αστυνομίας που εκτρέφει συστηματικά το αβγό του φιδιού και των πολυεθνικών της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και δεν έχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα να υπαγορεύει κανόνες οικονομικής και πολιτικής συμπεριφοράς σε άλλα κράτη.