Ετικέτα: ΕΕ

Μακρά περίοδο ύφεσης και χρεοκοπιών φέρνει η αύξηση των επιτοκίων και ο ανένδοτος κατά του πληθωρισμού, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Προς όφελος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου η τιθάσευση του πληθωρισμού σε ΗΠΑ και Ευρώπη

Απαθής και ασυγκίνητη παρακολουθεί η οικονομική και πολιτική ηγεσία το ντόμινο καταρρεύσεων που πυροδότησε η άνοδος των επιτοκίων! Στο ερώτημα δε που αυθόρμητα προκύπτει αν οι κεντρικές τράπεζες θα σταματήσουν τις αυξήσεις των επιτοκίων δανεισμού, τώρα που έγιναν ορατές οι καταστρεπτικές, υφεσιακές επιπτώσεις τους η απάντηση είναι αρνητική. Η άνοδος των επιτοκίων θα συνεχιστεί!

Το πολύ – πολύ με ένα μικρότερο ρυθμό ή με χαμηλότερη ένταση όπως για παράδειγμα έκανε η αμερικανική κεντρική τράπεζα στις 2 Φεβρουαρίου και στις 22 Μαρτίου αυξάνοντας τα επιτόκια κάθε φορά μόνον κατά 0,25% για να φτάσουν στο 4,75%-5% που είναι το υψηλότερο σημείο τους από τον Οκτώβριο του 2007. Πριν δηλαδή ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση στην αμερικανική αγορά ενυπόθηκων δανείων που στη συνέχεια γενικεύτηκε για να εξελιχθεί στην ευρωζώνη σε κρίση του ευρώ και στην Ελλάδα σε δημοσιονομική κρίση.

Είμαστε μόνο στην αρχή

Η αποφασιστικότητα των κεντρικών τραπεζών να συνεχίσουν την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, αδιαφορώντας για το οικονομικό και πολιτικό κόστος, υπογραμμίστηκε από μια σειρά γεγονότων. Από κοινού επιβεβαιώνουν ότι είμαστε μάρτυρες μιας κρίσης που θα κρατήσει χρόνια. Εντελώς ενδεικτικά:

  • Την δήλωση του γερμανού κεντρικού τραπεζίτη Χοακίμ Νάγκελ στις 24 Μαρτίου (αφού δηλαδή η μετοχή της Ντόιτσε Μπανκ είχε πέσει κατά 14%) ότι όχι μόνο πρέπει να συνεχιστούν οι αυξήσεις των επιτοκίων του ευρώ, αλλά πρέπει επίσης να παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα. Με άλλα λόγια, η άνοδος να διατηρηθεί κι όχι να ακολουθήσει μια ραγδαία πτώση.
  • Την κριτική του ισχυρού άνδρα της JPMorgan προς τον επικεφαλής της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, Τζ. Πάουελ, κι ενώ μάλιστα σε 11 ημέρες είχαν καταρρεύσει 4 τράπεζες στις ΗΠΑ (Silicon Valley Bank, Signature Bank, Credit Suisse και First Republique), «με όλο τον σεβασμό, αλλά η κατάσταση με τον πληθωρισμό έχει ξεφύγει από τον έλεγχό του»…
  • Την προτροπή του ΟΟΣΑ προς τις κεντρικές τράπεζες, στις 17 Μαρτίου μια μέρα δηλαδή μετά την αύξηση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατά 0,5% στο 3,5%, να μην παρεκκλίνουν από την αύξηση των επιτοκίων που έχουν αποφασίσει, μέχρι να τιθασευθεί και ο δομικός πληθωρισμός.
  • Τέλος, τις προβλέψεις που διατυπώνονται και συντείνουν ότι η τρέχουσα αναστάτωση θα διαρκέσει τουλάχιστον 12 ως 18 μήνες. Ο ΟΟΣΑ για παράδειγμα εκτιμά ότι τα επιτόκια δεν θα μειωθούν πριν το 2024. Το ίδιο «ψήφισαν» κατά 53% και άνθρωποι της αγοράς στους οποίους απευθύνθηκε το πρακτορείο Bloomberg.

Ο λόγος για τον οποίο όλες οι κεντρικές τράπεζες επιστρέφουν σιγά – σιγά στα επιτόκια δανεισμού που υπήρχαν πριν την κρίση του 2008 είναι η τιθάσευση του πληθωρισμού ή η μονεταριστική ορθοδοξία, δεδομένου ότι στις ΗΠΑ, στην Ευρωζώνη και σε όλο σχεδόν τον δυτικό κόσμο τα επίπεδα του πληθωρισμού τα τελευταία δύο χρόνια είναι πρωτοφανή για τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι αυξήσεις μάλιστα των επιτοκίων, που ξεκίνησαν το 2022, όπως και τα συνοδευτικά μέτρα περιορισμού της ρευστότητας μέσω της σταδιακής αναίρεσης των μέτρων νομισματικής χαλάρωσης, έχουν μέχρι τώρα επιδράσει θετικά στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού. Ο πληθωρισμός δηλαδή οριακά μεν, αλλά μειώθηκε. Ως αποτέλεσμα η αργή, αλλά ορατή πορεία επανόδου του πληθωρισμού στα προγενέστερα επίπεδα λειτουργεί κι ως πράσινο φως για τους διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής ώστε να συνεχίσουν την αύξηση των επιτοκίων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.

Μια πιο προσεκτική ματιά ωστόσο στις πηγές προέλευσης του πληθωρισμού δείχνει ότι κυρίως στη ευρωζώνη (στο αριστερό διάγραμμα) η άνοδος των τιμών προήλθε από την αύξηση στις τιμές της ενέργειας (κίτρινο χρώμα στα διαγράμματα), αρχής γενομένης από το 2021. Όταν συγκεκριμένα η ΕΕ εξήγγειλε ένα νέο πακέτο επιτάχυνσης της πράσινης μετάβασης, υπό τον γενικό τίτλο «προσαρμογή στο 55%» που περιλαμβάνει πλήθος νεοφιλελεύθερων και αντιλαϊκών μέτρων για την μείωση των εκπομπών επικίνδυνων αερίων του θερμοκηπίου κατά 55%. Στη συνέχεια οι κυρώσεις στη Ρωσία οδήγησαν σε περαιτέρω αύξηση των τιμών ενέργειας. Μιλώντας ωστόσο για την ευρωζώνη αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι το πρόβλημα του πληθωρισμού ξεκινάει από την ενέργεια, ενώ (προς επίρρωση του προηγούμενου συμπεράσματος) ο δομικός πληθωρισμός αυξήθηκε δευτερογενώς ως αποτέλεσμα της αύξησης των τιμών στην ενέργεια, όταν οι επιπτώσεις τους άρχισαν να διαχέονται σε όλη την οικονομία παράγοντας νέα κύματα ανατιμήσεων.

Κατά συνέπεια, αν κυβερνήσεις και οργανισμοί πράγματι ήθελαν να μειώσουν τον πληθωρισμό σε ευρωζώνη, ΗΠΑ, Αγγλία κ.λπ. θα έπρεπε να αναιρέσουν τις αιτίες που τον δημιούργησαν, δηλαδή να τιθασεύσουν τις τιμές στην ενέργεια αλλάζοντας τα μέτρα πολιτικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής κι ανακαλώντας τις κυρώσεις στη Ρωσία.

Στο απυρόβλητο οι αιτίες του πληθωρισμού

Αντίθετα, η ακολουθούμενη οδός, αύξηση του κόστους του χρήματος μέσω της αύξησης των επιτοκίων που επιλέγουν Fed, ΕΚΤ και λοιποί μπορεί να κριθεί στο τέλος, πχ το 2024, αποτελεσματική, στο ενδιάμεσο όμως θα έχει προκαλέσει αλλεπάλληλες δραματικές αλλαγές στην οικονομία. Η αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης των στεγαστικών και άλλων δανείων από  εκατομμύρια νοικοκυριά σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι η πρώτη συνέπεια και ισοδυναμεί με φτωχοποίηση. Επίσης, ισοδυναμεί με μεταφορά πλούτου από εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους προς τους τραπεζίτες που θα επωφεληθούν με την είσπραξη επιπλέον τόκων για κεφάλαια τα οποία έχουν εδώ και καιρό καταβάλει.

Υπάρχουν ωστόσο και ζημιές για τους τραπεζίτες κι είναι αυτές ακριβώς οι ζημιές που οδήγησαν στις τραπεζικές καταρρεύσεις και τις απώλειες των τραπεζικών μετοχών την προτελευταία εβδομάδα του Μαρτίου. Η άνοδος των επιτοκίων προκαλεί απώλειες στα ομόλογα σταθερού επιτοκίου όσο εκδίδονται νέα ομόλογα με υψηλότερες αποδόσεις, που παίρνουν υπόψη τους το νέο επίπεδο των επιτοκίων. Για να μπορέσουν οι τράπεζες να ανταποκριθούν στις τρέχουσες υποχρεώσεις του, πχ αναλήψεις που μάλιστα θα είναι σημαντικά αυξημένες στο εξής επειδή ειδικά οι επιχειρήσεις όλο και περισσότερο θα χρησιμοποιούν τα αποθεματικά τους για επενδύσεις αντί του σχεδόν δωρεάν τραπεζικού χρήματος του παρελθόντος, είναι αναγκασμένες να ρευστοποιούν ομόλογα σταθερού εισοδήματος με ζημιά. Σε αυτό το πλαίσιο πίσω από τις ειδήσεις για αυξημένες αναλήψεις, όπως πχ συνέβη στις ΗΠΑ όπου οι καταθέσεις πραγματοποίησαν την μεγαλύτερη πτώση εδώ κι ένα χρόνο, κατά 98,4 δισ. ευρώ φτάνοντας στα 17,5 τρισ. δολ., σημασία έχουν οι ζημιές που αναλαμβάνουν οι τράπεζες πουλώντας ομόλογα για να καλύψουν τις αυξημένες αναλήψεις. Αυτή ακριβώς είναι η εστία των κλυδωνισμών που ταράσσουν τις τράπεζες, εδώ και λίγες εβδομάδες.

Κατά συνέπεια, οι εφησυχαστικές υποτίθεται διαβεβαιώσεις του γερμανού καγκελάριου Όλαφ Σολτς για τα κέρδη της Ντόιτσε Μπανκ ή ακόμη και των Ελλήνων πολιτικών για την ισχυρή κεφαλαιακή βάση των ελληνικών τραπεζών είναι από παντελώς άσχετες έως εντελώς παραπλανητικές. Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ριψοκίνδυνες τραπεζικές τοποθετήσεις, που παραπλανούσαν ρυθμιστές αρχές και πελάτες στο πλαίσιο ενός απορυθμισμένου χρηματοπιστωτικού τοπίου γενικευμένης ασυδοσίας, όπως συνέβαινε με τα δομημένα ομόλογα την πρώτη δεκαετία του 21ο αιώνα. Το πρόβλημα τον Μάρτιο του 2023 έγκειται στις πιο «καθαρές» και συνηθισμένες επενδύσεις, σε βαθμό κοινοτοπίας, που κάνουν οι τράπεζες: τις επενδύσεις σε ομόλογα.

Αυτές οι επενδύσεις είναι που επέφεραν απώλειες της τάξης του 14% όχι μόνο στην Ντόιτσε Μπανκ (υπόδειγμα διεφθαρμένης τράπεζας που έχει εμπλακεί στα κορυφαία σκάνδαλα των ημερών μας· από πορνεία και παιδοφιλία της παγκόσμιας ελίτ μέχρι μαζικό ξέπλυμα βρόμικου χρήματος) αλλά και σε όλες σχεδόν τις τράπεζες: από την γερμανική Commerzbank και την γαλλική Societe General που οι μετοχές τους έχασαν την Παρασκευή 24/3 αντίστοιχα 5,4% και 3,7%, μέχρι όλες τις ελληνικές συστημικές. Η διαφορά με τις ελληνικές τράπεζες είναι ότι λόγω των διαφημίσεων που αφειδώς μοιράζουν σε ιστοσελίδες και εφημερίδες ελάχιστα γίνονται γνωστές οι απώλειες τους. Μόνο λοιπόν την Παρασκευή 24 Μαρτίου οι ελληνικές τράπεζες – ζόμπι (που δεν έχουν χρεοκοπήσει επειδή πρώτο, δεν πληρώνουν φόρους εδώ και 10 χρόνια και δεύτερο τις έχουμε ανακεφαλαιοποιήσει 4 φορές) έχασαν: Alpha: -6%, Eurobank: -6%, Εθνική: -6% και Τράπεζα Πειραιώς: -5%.  

Πολιτικοί και οικονομικοί αξιωματούχοι επικαλούνται και μια δεύτερη γραμμή άμυνας για να καθησυχάσουν τους πολίτες, που αποδεικνύεται εξίσου πορώδη με την επίκληση στην ισχυρή κεφαλαιακή βάση ή τη ρευστότητα των τραπεζών: Το κεφάλαιο έκτακτης ανάγκης που έχει δημιουργηθεί στο πλαίσιο της ΕΚΤ από εισφορές των ίδιων των ευρωπαϊκών τραπεζών για να λειτουργήσει σαν σωσίβιο στην περίπτωση νέων τραπεζικών χρεοκοπιών. Ξεχνούν ωστόσο να πουν ότι η αξία του ανέρχεται μόλις σε 66 δισ. ευρώ! Το ποσό είναι σταγόνα στον ωκεανό. Οι αργυρώνητοι Έλληνες τραπεζίτες, που έχουν στραγγίσει την ελληνική οικονομία το έχουν για …κολατσιό. Η άνοδος των επιτοκίων εγκυμονεί τον κίνδυνο να απαιτηθούν επομένως πολλές δεκάδες δισ. ευρώ σε όλη την ευρωζώνη για να σωθούν οι τράπεζες που θα εγγράφουν συνεχώς ζημιές από την ρευστοποίηση ομολόγων με ζημιά.

Ακόμη ωστόσο κι αυτό το κόστος ο καπιταλισμός προθυμοποιείται ανεπιφύλακτα και χωρίς δεύτερης σκέψη να το αναλάβει για να πετύχει κάτι πολύ πιο σημαντικό: Την διασφάλιση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ως σύνολο, συλλογικά. Σε αυτό το βωμό μπορεί να θυσιάσει όχι μόνο την Silicon Valley Bank αλλά ακόμη και την εμβληματική Credit Swiss που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Ελβετίας κι έχει μια ιστορία 167 ετών!

Μόνο τυχαία δεν ήταν η σύμπτωση της ανάδυσης του χρηματοπιστωτικού τομέα, την δεκαετία του ’80 ακόμη, με την μέχρι εσχάτων και νικηφόρα μάχη κατά του πληθωρισμού που έδωσε ο πρώιμος νεοφιλελευθερισμός, οδηγώντας στα ύψη τα επιτόκια και στα Τάρταρα τους μισθούς μαζί με κάθε έννοια σταθερότητας στην εργασία. Η διαφορά ωστόσο είναι ότι αν η μετεωρική άνοδος των επιτοκίων (ακόμη και στο επίπεδο του 20% το 1980) την περίοδο 1979 – 1982, που έμεινε γνωστή ως σοκ Βόλκερ από το όνομα του τότε επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, προκάλεσε κρίση χρέους και αλλεπάλληλες κρατικές χρεοκοπίες σε όλον τον κόσμο, σήμερα το κόστος το πληρώνει κυρίως η Δύση, μόνη της, «τρώγοντας» αποκλειστικά και μόνο τα παιδιά της.

Η σταθερότητα των τιμών, ακόμη κι αν σημαίνει ύφεση, αποτελεί την εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την επέλαση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που θα μπορεί να δίνει την μάχη για τις αποδόσεις στα εταιρικά και κρατικά ομόλογα σταθερού και μη εισοδήματος, τις μετοχές, τα νομίσματα, τα παράγωγα, κοκ, χωρίς να κατατρώγει τις αποδόσεις και τις προσδοκίες ο πληθωρισμός. Το πάγωμα των τιμών έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για το ευρώ, όπως δείχνει κι η φαινομενικά δογματική προσήλωση της ΕΚΤ στον στόχο του 2%, κι αυτό αποδείχτηκε με την άνοδο της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου από το Οκτώβριο μέχρι σήμερα, οπότε και κατάφερε να διαβεί το ψυχολογικό όριο της 1 προς 1 ισοτιμίας. Τα αυξημένα επιτόκια επομένως βοήθησαν το ευρώ να ανακτήσει το στάτους του ως επενδυτικό προϊόν. Κι όσο για τους δανειολήπτες που πρέπει να πληρώνουν 100 ευρώ κάθε μήνα επιπλέον ποιος τους λογαριάζει…

Η πολιτική απόφαση της ευρωπαϊκής ηγεσίας να επιδεινωθούν οι συνθήκες χρηματοδότησης της οικονομίας προκαλώντας πτώση του ΑΕΠ, εταιρικές χρεοκοπίες και ανεργία, προκειμένου να διαφυλαχθούν τα κέρδη του χρηματοπιστωτικού τομέα ως σύνολο δεν θα ήταν τόσο οδυνηρή για τους λαούς αν ταυτόχρονα δεν επανέφεραν σε λειτουργία τις «εργοστασιακές ρυθμίσεις» της λιτότητας. Η συμφωνία επιστροφής στο Σύμφωνο Σταθερότητας από 1/1/2024 με τα συμπαρομαρτούντα, όπως για παράδειγμα η δέσμευση μείωσης του δημόσιου χρέους που υπερβαίνει το 60% κατά 5% ετησίως, επιβάλλεται σε μια περίοδο ραγδαίας και πρωτοφανούς αύξησης του δημόσιου χρέους ως αποτέλεσμα των δαπανών που καταβλήθηκαν για την διαχείριση της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης. Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε το 2020 στο 256% από 227% το 2019. Ούτε την χρονιά της πρώτης κρίσης του 21ου αιώνα, το 2008, δεν καταγράφηκε τέτοια αύξηση του δημόσιου χρέους παρότι ούτε και τότε δεν τσιγκουνεύτηκαν δημοσιονομικών δαπανών οι κυβερνήσεις για να διαχειριστούν την κρίση. Το 2021 και 2022, παρότι δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα συγκεντρωτικά στοιχεία, η αύξηση ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Η δε, αύξηση του χρέους το 2020 αποκλειστικά και μόνο στις προηγμένες οικονομικά χώρες ήταν ακόμη μεγαλύτερη από την παγκόσμια αύξηση που αποτυπώνεται στο κάτωθι διάγραμμα κι έφτασε το 300% του ΑΕΠ!

Πηγή: Fiscal Monitor, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Η επιστροφή στην δημοσιονομική πειθαρχία, όπως συμφωνήθηκε στο πρόσφατο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, με πρώτο θύμα τις κρατικές επιδοτήσεις στην ενέργεια, ισοδυναμεί με νέες μειώσεις δημοσίων δαπανών και επιπλέον φτώχεια για τους λαούς. Ή, με νέα Τέμπη και θυσία του δημόσιου συστήματος υγείας στο βωμό των κερδών…

Η βιομηχανία όπλων μεγάλος κερδισμένος της κλιμάκωσης του πολέμου στην Ουκρανία, του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Η παραγωγή των πυραυλικών συστημάτων Himars διακόπηκε από το 2013 ως το 2017 όταν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν περιορίστηκαν ενώ η παραγωγή των φορητών αντιαρματικών πυραύλων Javelin μειώθηκε από 1.300 τον χρόνο το 2009 σε 400 το 2013» μόνο, εξηγούσαν οι Financial Times στις 31 Ιανουαρίου σε ανάλυσή τους για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία που πλέον έχει φτάσει στα όρια της, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία!

Βάσει πηγών της ίδιας εφημερίδας, οι μεν Javelins πιστώνονται την αποτυχία της Ρωσίας να καταλάβει το Κίεβο, τα δε Himars την εξασθένηση του ρωσικού ποσοτικού πλεονεκτήματος στο πυροβολικό και την εξαγορά χρόνου εκ μέρους της Ουκρανίας για να οργανώσει την αντεπίθεσή της στα βορειο-ανατολικά. Αμφότερα δε, παραγωγή της πολεμικής βιομηχανίας Lockheed Martin, αγοράστηκαν χάρη στην στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το καθεστώς της Ουκρανίας, ύψους 18,3 δισ. δολ.! Ο πακτωλός χρημάτων από την Δύση προς την Ουκρανία έχει οδηγήσει την παραγωγή πολεμικού υλικού στις ΗΠΑ να χτυπήσει …ταβάνι, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια των υπαρχουσών γραμμών παραγωγής. Ενδεικτικά, η Lockheed από 48 Himars το χρόνο πλέον παράγει 60, κι από 2.100 Javelin πλέον παράγει 4.000.

Η αύξηση της παραγωγής εκ μέρους της πολεμικής βιομηχανίας, αρχικά για να αντικαταστήσει τα 8.500 Himars που έχουν ήδη σταλεί στην Ουκρανία κι αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του αμερικανικού αποθέματος, αντιμετωπίζει ωστόσο ένα …ανυπέρβλητο εμπόδιο, βάσει του ίδιου ρεπορτάζ: Τον κίνδυνο να μειωθεί η ζήτηση από την αμερικανική κυβέρνηση κι έτσι η επέκταση της παραγωγικής δυναμικότητας να οδηγήσει την αμερικανική πολεμική βιομηχανία σε χρεοκοπία. «Αναλυτές του κλάδου υποστηρίζουν ότι αυτό το δίκτυο παραγωγής που εκτείνεται σε βιομηχανίες από 141 πόλεις και 16 Πολιτείες των ΗΠΑ, θα μπορούσε να δοκιμαστεί σοβαρά χωρίς μεγαλύτερη συγκεκριμένη ζήτηση από την αμερικανική κυβέρνηση», γράφει η αγγλική εφημερίδα.

Μεθερμηνευόμενο το αίτημα της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας ισοδυναμεί με μια αξίωση ή καλύτερα εκβιασμό δημιουργίας αλλεπάλληλων πολέμων στο διηνεκές, ως όρο για να καλύψει την ζήτηση της Ουκρανίας! Ένας φαύλος κύκλος αίματος των λαών!

Αναμφισβήτητη …ανακούφιση στο αδιέξοδο που προκαλεί το βραχυπρόθεσμο φρακάρισμα των γραμμών παραγωγής της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας προκάλεσε το εμπιστευτικό σημείωμα του στρατηγού της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, που αποκάλυψε το δίκτυο NBC στις 28 Ιανουαρίου όπου προβλέπει ότι ο πόλεμος με την Κίνα θα ξεσπάσει το 2025! Κάλεσε μάλιστα τις ΗΠΑ, που έχουν προαναγγείλει ότι θα εμπλακούν άμεσα κι όχι δια αντιπροσώπων εγκαταλείποντας έτσι την γραμμή της «στρατηγικής αμφισημίας», να «στοχεύσουν στο κεφάλι»!!! Μια πρόβλεψη που δεν είναι καθόλου τυχαία αν ληφθούν υπόψη οι εκλογές στην Ταϊβάν το 2024… Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν από τώρα τον πόλεμο με την Κίνα ενισχύοντας τις φιλοαμερικανικές μιλιταριστικές τάσεις σε μια σειρά κρίσιμες χώρες της Ασίας από την Ιαπωνία ως τις Φιλιππίνες.

Τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας είχαν το δικό τους ξεχωριστό βάρος και στην απόφαση στην από δω μεριά του Ατλαντικού για την αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία. Το Βερολίνο δεν αποφάσισε εύκολα την αποστολή των Leopards εκεί που 80 χρόνια πριν ο γερμανικός στρατός υπέστη μια πανωλεθρία ιστορικών διαστάσεων από τον Κόκκινο Στρατό. Έθεσε ως όρο στις ΗΠΑ να ανακοινώσουν αυτές πρώτα την αποστολή των αμερικανικών αρμάτων Abrams για να αποδεχτούν το αίτημα της Ουκρανίας, η οποία -τώρα- επικαλείται τον κίνδυνο μιας μαζικής ρωσικής αντεπίθεσης την άνοιξη. Όπως κι έκαναν οι ΗΠΑ, μένοντας να αποδειχθεί κατά πόσο πράγματι θα στείλουν τα κατά κοινή ομολογία ακατάλληλα Abrams στις χιονισμένες ουκρανικές πεδιάδες ή προχώρησαν στην δήλωση μόνο και μόνο για να μην αναλάβει μόνη της η Γερμανία το βάρος της κλιμάκωσης του ΝΑΤΟϊκού πολέμου κατά της Ρωσίας.

Η αποστολή των αρμάτων μάχης στην Ουκρανία από την αδιόρθωτη Γερμανία κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν πρόκειται να αντιστρέψει την πορεία νίκης της Ρωσίας. Το μόνο που θα καταφέρουν τα γερμανικά τανκς θα είναι να οδηγήσουν σε νέα, φρικτά επίπεδα την αιματοχυσία και να παρατείνουν την διάρκεια του πολέμου, όπως τόνισε ο Κροάτης πρόεδρος Ζόραν Μιλάνοβιτς δείχνοντας ότι η αμερικανο-ευρωπαϊκή συμμαχία μόνο δεδομένη δεν πρέπει να θεωρείται.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Κροάτη πρόεδρο κινήθηκε και ο Βούλγαρος ομόλογός του, Ρούμεν Ραντέβ, προβλέποντας ότι η αποστολή δυτικών όπλων, που στοχεύει στη νίκη έναντι του αντιπάλου αποκλείοντας κάθε διπλωματική λύση, μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμια σύρραξη!

Ωστόσο, η αποστολή των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard στην Ουκρανία, όπως και των αμερικανικών πυραύλων, δεν ερμηνεύεται μόνο στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με την Ρωσία ή της στήριξης του κλυδωνιζόμενου καθεστώτος Ζελένσκυ. Οι πρόσφατες παραιτήσεις κι εκδιώξεις υπουργών και ανώτερων στελεχών της ουκρανικής κυβέρνησης και η κατάρριψη του ουκρανικού ελικοπτέρου στο Κίεβο που οδήγησε στον θάνατο τον υπουργό Εσωτερικών του Ζελένσκυ βεβαιώνουν ότι η χακί στολή που φοράει μόνιμα ο ουκρανός πρόεδρος έρχεται να κρύψει μια συγκόλληση απίθανων τύπων που έχουν μαζευτεί στην κυβέρνηση του Κιέβου και περιλαμβάνει από μαφιόζους και τυχοδιώκτες μέχρι «αλεξιπτωτιστές» αμερικάνους πράκτορες…

Η αποστολή των γερμανικών Leopards θα πλουτίσει την γερμανική πολεμική βιομηχανία, ενώ δίνει το πράσινο φως για την αποστολή εκατοντάδων άλλων γερμανικών αρμάτων που έχουν αγοραστεί από ευρωπαϊκές χώρες, πυροδοτώντας έτσι μια νέα κούρσα εξοπλισμών στο ΝΑΤΟ. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι η φιλοπόλεμη και φασίζουσα Πολωνία ήδη εξήγγειλε την αύξηση των πολεμικών της δαπανών στο 4% του ΑΕΠ, από 2,4% πέρυσι.

Κι εδώ, αυτό που δεν λέγεται το έγραψαν οι Financial Times, με αφορμή την αρχική διστακτικότητα της Γερμανίας να δώσει το πράσινο φως για την εξαγωγή των Leopard που έχει αγοράσει η Πολωνία στην Ουκρανία, μιας και στα συμβόλαια πώλησης προβλεπόταν ως όρος η σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου στην περίπτωση της εξαγωγής τους από την αγοράστρια χώρα: «Η απροθυμία της Γερμανίας να εγκρίνει την επαν-εξαγωγή των γερμανικών αρμάτων στην Ουκρανία καταστρέφει την εμπιστοσύνη στον αμυντικό (sic) κλάδο της χώρας, οδηγώντας σε προειδοποιήσεις από Πολωνούς, Σλοβάκους και αξιωματούχους του κλάδου ότι μελλοντικές αγορές και η στρατιωτική συνεργασία βρίσκονται σε κίνδυνο».

Η πίεση προς το Βερολίνο πολλών εμμονικά αντιρωσικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, η Σλοβακία και οι Βαλτικές φιλο-ναζιστικές δημοκρατίες, λειτουργούν σαν μια επιπλέον πίεση έτσι ώστε να εγκαταλείψει και τις τελευταίες αναστολές του για να εμπλακεί βαθύτερα στον πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Ο εκβιασμός των αμερικανόδουλων καθεστώτων προς την Γερμανία είναι απλός: Ή δίνετε το πράσινο φως για τα άρματα Leopard ή τις επόμενες παραγγελίες αρμάτων μάχης δεν θα τις πάρει η γερμανική Rheinmentall με έδρα το Ντύσελντορφ, αλλά οι ανταγωνιστές της: Η γαλλική κοινοπραξία που παράγει τα Leclerc και η βρετανική που παράγει τα Challenger 2. Σε αυτό το πλαίσιο τα οικονομικά συμφέροντα και δη αυτά της πολεμικής βιομηχανίας, με κέντρο την Ουκρανία, αποκτούν προτεραιότητα, συμπληρώνοντας τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης που προκρίνουν αν όχι την ήττα, τουλάχιστον την εξάντληση και το κόντεμα της Ρωσίας.

Η εμμονή δε των Ουκρανών με τα Leopard δεν μπορεί να εξηγηθεί αν δεν ληφθεί υπόψη μια ιδιαιτερότητα των γερμανικών αρμάτων μάχης: ότι αποτελούν πρωτίστως εξαγώγιμο είδος και μόνο ένα μικρό μέρος από τα 2.000 περίπου άρματα βρίσκεται στην Γερμανία. Όπως μάλιστα φαίνεται στον συνημμένο πίνακα από το γερμανικό περιοδικό Spiegel, που κρίνει ότι τα γερμανικά άρματα θα αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού, η Ελλάδα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό Leopard! Δίνοντας επομένως το πράσινο φως η Γερμανία για την αποστολή τους, η παράδοση 14 γερμανικών αρμάτων δεν έχει καμία σημασία. Το αποφασιστικό στοιχείο είναι ότι το πράσινο φως μεταφέρεται σε όλα τα Γενικά Επιτελεία των κρατών μελών του ΝΑΤΟ να στείλουν θεωρητικά, ακόμη και τα 2.000 άρματα που έχουν αγοράσει. Τουλάχιστον οι μαριονέτες του Κιέβου θα μπορούν ελεύθερα να πιέζουν, ελπίζοντας να συγκεντρώσουν μια μεγάλη δύναμη πυρός.

Καθοριστικό ρόλο στην αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία διαδραμάτισε ο Εμμανουέλ Μακρόν, που ζήλωσε τη δόξα του Φιλίπ Πεταίν στην γερμανοδουλεία. Η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που ανακοίνωσε την αποστολή ελαφρών αρμάτων στην Ουκρανία, αδυνατώντας ακόμη να καταπιεί την εξευτελιστική της ήττα από τους ρώσους μισθοφόρους της Βάγκνερ στο Μαλί και δευτερευόντως στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Μπουρκίνα Φάσου, την Ακτή Ελαφοντοστού, ακόμη και την Λιβύη.

Η σύγκρουση Γαλλίας και Ρωσίας στην Αφρική, παρότι περνάει κάτω από τα ραντάρ, έχει λάβει ασυνήθιστες διαστάσεις με την Ρωσία να αποτυπώνει ακόμη και σε animation τον επιτυχημένο πόλεμο (δια αντιπροσώπων) που διεξάγει εναντίον της Γαλλίας η οποία επιχειρεί να επανασυστήσει τα απομεινάρια της παλιάς αποικιοκρατίας, με νέους ιμπεριαλιστικούς φυσικά όρους.

Στην Ουκρανία επομένως η Γαλλία επιχειρεί να κερδίσει ό,τι χάνει σε κύρος από την Ρωσία στην Αφρική.

Καμάρωνε μάλιστα στις αρχές Ιανουαρίου ότι «ήταν η πρώτη φορά που θα δοθούν στον ουκρανικό στρατό δυτικά άρματα μάχης». Πρόκειται για τα AMX 10 που την δεκαετία του ’70 χαρακτηρίζονταν και ήταν τότε «tank killer». Για την αγορά τους οι Ουκρανοί θα καταβάλουν στην Γαλλία 200 εκατ. ευρώ που προέρχονται από την «βοήθεια» της Γαλλίας. Φαίνεται κι εδώ η τεράστια χρησιμότητα της δυτικής «αλληλεγγύης» προς την Ουκρανία, καθώς επιταχύνει την πώληση πολεμικού υλικού με πόρους είτε προερχόμενους από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, είτε από τον προϋπολογισμό της Ουκρανίας.

Η Γαλλία συνεχίζει να λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός εναντίον της Ρωσίας με αφορμή το νέο αίτημα των Ουκρανών τυχοδιωκτών: να προμηθευτούν σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη. Ενώ ο Μπάιντεν αρνήθηκε να στείλει F-16, δηλώνοντας ένα ξερό «όχι», όπως και ο Σολτς, η Γαλλία μόλις την 1η Φεβρουαρίου δήλωσε πρόθυμη να στείλει δικά της Mirage. Ακόμη κι αν ευσταθεί η κατηγορία του Politico, πώς η Γαλλία βιάζεται να ξεφορτωθεί τα Mirage στέλνοντας τα στην Ουκρανία, ώστε η πολεμική της αεροπορία να αποτελείται 100% από Rafale, το γαλλικό φιλί ζωής στην ουκρανική αεροπορία θα επιμηκύνει χρονικά τον πόλεμο και θα αυξήσει το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Χωρίς μάλιστα να αλλάξει το αποτέλεσμα που θα είναι η νίκη της Ρωσίας, μιας και δε χρειάζονται σπουδές στη Σχολή Πολέμου για να γίνει αντιληπτό ότι τα άρματα δεν δρουν μόνα τους στο πεδίο της μάχης… Επιφέρουν πλήγματα, προκαλούν απώλειες, καθυστερούν σχέδια αλλά δεν φέρνουν την νίκη.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι άλλο. Αιτία του πολέμου ήταν το δίκαιο αίτημα της Ρωσίας να παραμείνει η χούντα της Ουκρανίας αποστρατιωτικοποιημένη κι εκτός του ΝΑΤΟ. Η πρώτη απάντηση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ στην επέμβαση της Ρωσίας ήταν η αποστολή αυστηρά αμυντικού υλικού, όπως κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Φτάνουμε ωστόσο ένα σχεδόν χρόνο μετά να αποστέλλονται πυρομαχικά απ’ όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ενώ εξετάζεται ακόμη και η αποστολή πολεμικών αεροσκαφών, που είναι σε θέση να επιχειρήσουν βαθιά στην ρωσική ενδοχώρα!

Η πορεία κλιμάκωσης που έχει επιλέξει το ΝΑΤΟ καθιστά θέμα χρόνου όχι μόνο την αποστολή στρατού, που θα επιχειρεί επίσημα και δημόσια με τα εθνόσημα των κρατών μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και η εμπλοκή του ίδιου του ΝΑΤΟ. Βρισκόμαστε έτσι μπροστά σε μια κλιμάκωση την κύρια κι αποκλειστική ευθύνη της οποίας φέρουν οι Αμερικάνοι, που προκάλεσαν τον πόλεμο χρησιμοποιώντας ως μπροστάρη τον Ζελένσκυ κι έκτοτε ρίχνουν ολοένα και περισσότερο λάδι στη φωτιά. Αξίζει μάλιστα να προσέξουμε ότι όσο βλέπουν την άνευ όρων ανάμειξη των Ευρωπαίων στον πόλεμο της Ουκρανίας, τόσο οι ίδιοι μένουν απ’ έξω αφήνοντας τους Ευρωπαίους να βγάλουν τα …κάστανα από την φωτιά.

Υπέρ της ειρήνης οι λαοί!

Απέναντι σε αυτή την δυστοπία, ελπίδες δημιουργεί η στάση των λαών της Ευρώπης. Έρευνα που διεξήχθη σε 9 χώρες έδειξε ότι η πλειοψηφία (48%) τάσσεται υπέρ ενός γρήγορου τέλους στον πόλεμο, ακόμη κι αν η Ουκρανία χάσει εδάφη. Ενάντια στο ενδεχόμενο θυσιών που θα επισπεύσουν την ειρήνη τάσσεται ένα πολύ μικρότερο ποσοστό της τάξης του 31%. Τα υψηλότερα ποσοστά υπέρ της όσο το δυνατόν γρηγορότερης λήξης του πολέμου απαντώνται σε Αυστρία (64%), Γερμανία (60%), Ελλάδα (54%) και Ιταλία, Ισπανία (50%).

Ελλάδα και Ιταλία επίσης αποδοκιμάζουν κατά πλειοψηφία την αποστολή πολεμικού υλικού στον Ζελένσκυ: 60% στην Ελλάδα και 50% στην Ιταλία απορρίπτουν την αποστολή πολεμικού υλικού, ενώ θετικά διάκειται μόνο το 38% σε κάθε χώρα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η στάση των Ελλήνων απέναντι στις κυρώσεις της Ρωσίας, καθώς μόνο το 29% τις εγκρίνει! Η μειοψηφία τις εγκρίνει επίσης στην Αυστρία (33%) και την Ιταλία (38%). 

Η φιλειρηνική στάση των Ευρωπαίων ισοδυναμεί με την απόρριψη της γραμμής που ακολουθούν σύσσωμες σχεδόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες στοιχίζονται πίσω από την φιλοπολεμική – εμπρηστική γραμμή του ΝΑΤΟ. Οι λαοί απορρίπτουν τον πόλεμο κι επιλέγουν την ειρήνη…

Νέο κύμα ακρίβειας θα φέρει η επέκταση των δικαιωμάτων ρύπων στην βιομηχανία, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πηγή: Εφημερίδα Documento

Ό,τι συνέβη με την λιγνιτική παραγωγή που κατέστη πανάκριβη, με αποτέλεσμα ένα φθηνό μέσο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να περάσει στην αχρηστία κι όταν χρησιμοποιείται να είναι ασύμφορο, θα συμβεί σε λίγα χρόνια σε δεκάδες άλλους κλάδους της ευρωπαϊκής οικονομίας: Από τις μεταφορές και την οικιακή θέρμανση μέχρι την παραγωγή της βαριάς βιομηχανίας. Τα κόστη και οι τιμές τους θα εκτοξευθούν στα ύψη με αποτέλεσμα τάχιστα να διαχυθεί σε κάθε εθνική οικονομία ένα νέο κύμα ακρίβειας που θα πλήξει περαιτέρω το βιοτικό επίπεδο των πιο φτωχών Ευρωπαίων.

Το νέο κύμα ακρίβειας θα είναι αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης της αγοράς ρύπων που συμφωνήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το Σαββατοκύριακο 17 και 18 Δεκεμβρίου 2022 και μένει να αποφασισθεί από το Ευρωκοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η αγορά ρύπων είναι ένα χρηματιστήριο όπου μέχρι τώρα οι επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος αγόραζαν, μεταξύ άλλων και, δικαιώματα εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα. Η δημιουργία του παρουσιάστηκε ως ένα μέτρο μείωσης των επικίνδυνων για το φαινόμενο του θερμοκηπίου εκπομπών. Στην πραγματικότητα εξελίχθηκε σε ένα εργαλείο φτωχοποίησης της κοινωνίας, επέκτασης της ενεργειακής φτώχειας και θησαυρισμού των γνωστών αγνώστων αρπακτικών που βρήκαν μια νέα αγορά για να θησαυρίζουν· αυτή την φορά αγοράζοντας και πουλώντας …θάνατο, όπως είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Μάρτυρας της κερδοσκοπίας είναι η αύξηση των τιμών των δικαιωμάτων κατά 20 και 30 φορές μέσα σε λίγα χρόνια.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο …άρεσε τόσο πολύ το χρηματιστήριο ρύπων ή το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών που αποφάσισε να το επεκτείνει ώστε να συμπεριλαμβάνει από τις βιομηχανίες (που εκτιμώνται σε 10.000) μέχρι τις μονάδες αποτέφρωσης αστικών απορριμμάτων. Μέχρι τώρα, στο πλαίσιο της σταδιακής προσαρμογής, στις συγκεκριμένες ρυπογόνες μονάδες χορηγούνταν δωρεάν δικαιώματα. Στο εξής η αγορά δικαιωμάτων αναμένεται να στρέψει τις συγκεκριμένες μονάδες στην υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Το πιθανότερο είναι πώς τα συγκεκριμένα σχέδια θα αποδειχθούν φρούδες ελπίδες και θα έχουν την κατάληξη που είχαν και τα σχέδια πίσω από την υιοθέτηση του πρώτου Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η ενεργειακή φτώχεια θα εκφραστεί με αποβιομηχάνιση και κλείσιμο μικρών μονάδων παραγωγής που αδυνατούν να υιοθετήσουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Επίσης, με ακρίβεια σε πολλά βασικά αγαθά (από το τσιμέντο και το αλουμίνιο μέχρι κάθε είδους σιδηροκατασκευές) καθώς στο κοστολόγιο τους θα περιέχεται και η αγορά δικαιωμάτων ρύπων, τα οποία στη συνέχεια θα μετακυλίονται στην τελική κατανάλωση και την λιανική τιμή…

Η αποτυχία του υπάρχοντος συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων αποτυπώνεται στην αύξηση ρεκόρ που αναμένεται να καταγράψουν φέτος οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε όλο τον κόσμο αλλά και την Ευρώπη, παρότι έχει θέσει τους πιο αυστηρούς στόχους για την μείωσή τους. Η αύξηση ρεκόρ στην Ευρώπη (για δεύτερη συνεχή χρονιά) ήταν αποτέλεσμα της εκτόξευσης της τιμής του φυσικού αερίου που προκρίθηκε ως καύσιμο γέφυρα στον δρόμο για την Πράσινη Μετάβαση και στο ευρύτερο πλαίσιο της πιο πρόχειρης και κακοσχεδιασμένης τεχνολογικής αλλαγής που έχει συντελεστεί ποτέ στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, η στροφή στην πράσινη ενέργεια, όπως υλοποιήθηκε κατ’ εντολή του πανίσχυρου λόμπι των ΑΠΕ, το μόνο που κατάφερε είναι ενεργειακή και οικονομική φτώχεια. Γιατί η επέκταση αυτού του αναποτελεσματικού και διαβλητού συστήματος να πάει καλύτερα;

ΚΟΣΟΒΟ: Λάδι στην φωτιά των Βαλκανίων ρίχνουν πάλι Γερμανία και ΗΠΑ, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Από μία κλωστή κρέμεται η ειρήνη στο ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο του Κοσόβου μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις της Γερμανίας και των Αμερικανών που αμφισβητούν το μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένο και δεσμευτικό στάτους της περιοχής.

Το Κόσοβο, βάσει της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1999 απολαμβάνει ουσιώδους αυτονομίας ενώ συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιουνίου 2003 ανέφερε ότι «εμείς οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υποστηρίζουμε την πλήρη εφαρμογή της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Κοσυφοπέδιο». Επίσης, στην μετέπειτα συμφωνία των Βρυξελλών του 2013 ρυθμίστηκαν εκκρεμότητες μεταξύ Σερβίας και Πρίστινας, χωρίς να αμφισβητείται η ισχύς της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Στην πράξη αντίθετα, τόσο το 1244 όσο και οι Συμφωνίες της Θεσσαλονίκης και των Βρυξελλών μοιάζουν με τις Συμφωνίες του Μινσκ, όπως δήλωσε η πρώην γερμανίδα καγκελάριος: Υπογράφτηκαν μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο η Δύση και να προλάβει το Κόσοβο να εξοπλιστεί ώστε να υλοποιηθούν τα αμερικανο-γερμανικά σχέδια, παρά κι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό τον λόγο οι προβλέψεις που προστατεύουν τους Σέρβους δεν έχουν υλοποιηθεί με ευθύνη Γερμανίας και ΗΠΑ οι οποίες όχι μόνο προστατεύουν το Κόσοβο αλλά του επιτρέπουν να λειτουργεί κι ως παγκόσμιο κέντρο εμπορίας ναρκωτικών, σωματεμπορίας και κάθε είδους απάτης.

Το έτος που φεύγει μια σειρά γεγονότων ωθεί στην επιτάχυνση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία, με κάθε μάλιστα κόστος.

Σημείο – σταθμός σε αυτή την πορεία η δήλωση ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, που βρήκε θερμή υποστήριξη από τους Αμερικανούς δια στόματος Τζο Μπάιντεν μάλιστα όταν ήταν αντιπρόεδρος του Μπάρακ Ομπάμα. Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο προέβη σε μια πρωτοφανή απόφαση καθώς έκρινε ότι η μονομερής ανακήρυξη δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ήταν μία απόφαση κόλαφος για την διεθνή νομιμότητα καθώς από την μια αμφισβητούσε το απαραβίαστο των συνόρων και από την άλλη προσέφερε την νομική κάλυψη σε οποιαδήποτε εθνότητα θα διεκδικούσε την απόσχισή της. Για την ακρίβεια όχι σε οποιαδήποτε εθνότητα, αλλά αυστηρά σε εκείνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλοί αποσταθεροποίησης και όργανα εξυπηρέτησης του ιμπεριαλισμού, βλέπε τα ναζιστικά μορφώματα των Βαλτικών Δημοκρατιών, κράτη – θραύσματα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, κοκ.

Έκτοτε πάνω από 100 κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση πέντε κράτη δεν το έχουν αναγνωρίσει ώστε να μην δημιουργηθεί προηγούμενο: Ισπανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία και Σλοβακία. Κατά συνέπεια η ΕΕ ως όλον δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη το Κόσοβο κι ούτε πρόκειται να το κάνει αν δεν θέλει να δει την Καταλονία κι άλλες αμφισβητούμενες περιοχές που κατοικούνται από εθνικές μειονότητες να διεκδικούν ή να ανακηρύττουν την δική τους εθνική ανεξαρτησία επικαλούμενες το προηγούμενο του Κοσόβου.

Παρόλα αυτά, η Γερμανία χρησιμοποιώντας την ΕΕ σαν το μακρύ της χέρι και στολή παραλλαγής ώθησε τους κατσαπλιάδες του Κοσόβου να καταθέσουν επίσημο αίτημα ένταξης στην ΕΕ. Άμεσα δε να ζητήσουν απελευθέρωση της βίζας ώστε να επιτρέπονται ταξίδια και διαμονή από το ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο στις 27 χώρες της ΕΕ μέχρι και 90 ημέρες, χωρίς εκ των προτέρων έγκριση.

Το πράσινο φως για την κατάργηση της βίζας αναμένεται να δοθεί επίσημα στις αρχές του 2023 από το Ευρωκοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της ΕΕ· με άλλα λόγια είναι θέμα πολύ λίγων εβδομάδων. Οργανισμοί δηλαδή που όταν θέλουν να αποφασίσουν κοινές προμήθειες ή την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου συζητούν και διαφωνούν επί έναν ολόκληρο χρόνο, τώρα για να δημιουργήσουν ένα ακόμη υποτελές τους κρατίδιο στην καρδιά των Βαλκανίων και να ακρωτηριάσουν την Σερβία θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν με διαδικασίες φαστ τρακ…

Η έγκριση ωστόσο του κοσοβαρικού αιτήματος ένταξης εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα, που δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν αδιάφορα. Η γερμανική εμμονή να ενταχθεί το προτεκτοράτο του Κοσόβου στην ΕΕ ισοδυναμεί με μια πανηγυρική και ντε φάκτο ακύρωση του βέτο στην (ούτε για αστείο ενιαία) ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Η Γερμανία δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην θέσει το αίτημα της δημόσια. Υποστηρίζει μάλιστα, όπως έγραψε ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ότι το βέτο θα θυσιασθεί «για καλό σκοπό»: στον βωμό της Ευρωπαϊκής ισχύος. Απαξιώνει μάλιστα ως «εγωιστικά μπλοκαρίσματα» τα βέτο που έχουν τεθεί στο παρελθόν.

Τα γερμανικά συμφέροντα υπεράνω όλων

Το παράδειγμα του Κοσόβου ωστόσο άλλα δείχνει: Πρώτο, ότι το βέτο έχει ήδη καταργηθεί όταν τυπικά κυρίαρχα κράτη (όπως Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος, Ρουμανία και Σλοβακία) συναινούν να χορηγηθεί βίζα και να δοθεί προενταξιακό καθεστώς σε ένα κράτος που δεν αναγνωρίζουν! Σε ένα κράτος που επίσημα δεν υφίσταται! Πρόκειται για ακραία περίπτωση ακύρωσης εθνικών κρατών και ταπείνωσης! Δείχνει, δεύτερο, ότι η σημερινή ενιαία υποτίθεται Ευρώπη, είναι στην πραγματικότητα μια Γερμανική Ευρώπη! Το Βερολίνο χρησιμοποιεί την ΕΕ, τσαλαπατώντας όλες τις θεσμοθετημένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, για να επιβάλλει τα δικά του στενά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, τα οποία μάλιστα καταπατούν το διεθνές δίκαιο, όπως το ψήφισμα 1244. Κατά συνέπεια το Βερολίνο έχει ήδη καταργήσει ντε φάκτο το βέτο για να εξυπηρετήσει την επιστροφή του γερμανικού αλυτρωτισμού για τρίτη φορά.

Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών επιτάχυναν την διαδικασία οριστικής ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Συγκεκριμένα, η προσπάθεια απαγόρευσης στους 120.000 Σέρβους που κατοικούν στο βόρειο Κόσοβο να χρησιμοποιούν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας στα ΙΧ αυτοκίνητά τους, η προσπάθεια σύλληψης Σέρβου μειονοτικού αστυνομικού που κατηγορείται ότι πυροβόλησε αστυνομικούς του Κοσόβου, η μετέπειτα αποχώρηση όσων Σέρβων αστυνομικών και δικαστικών υπηρετούσαν στη δημόσια διοίκηση του Κοσόβου και κυρίως η δημιουργία οδοφραγμάτων στα εδαφικά όρια της σερβικής μειονότητας δημιούργησαν την εύφλεκτη ύλη που καθιστά θέμα χρόνου μια αναζωπύρωση.

Η πολυεθνική ΝΑΤΟϊκή δύναμη 4.000 στρατιωτών που στρατοπεδεύει μόνιμα στο Κόσοβο στο αποκορύφωμα των ταραχών ανήγγειλε στρατιωτική άσκηση, που δεν ήταν τίποτε άλλο από επίδειξη δύναμης απέναντι στην Σερβία, ώστε να αποθαρρύνει οποιαδήποτε κίνηση του σερβικού στρατού.

Ενδεικτικό στοιχείο για την εξόφθαλμη στράτευση των ΝΑΤΟϊκών στο πλευρό των Κοσοβάρων είναι η απάθεια που έδειξαν το 2004 στη διάρκεια ταραχών οι οποίες οδήγησαν στον θάνατο δεκάδων Σέρβων και στην βίαιη εκδίωξη χιλιάδων οικογενειών μειονοτικών που κατέφυγαν στην Σερβία για να γλυτώσουν το πογκρόμ και τις καθημερινές ταπεινώσεις. Η εθνοκάθαρση σε βάρος των Σέρβων διευκόλυνε το σχέδιο των Κοσοβάρων κατσαπλιάδων για ένα εθνικά ομοιογενές Κόσοβο. Έτσι, για να γίνουν ακόμη πιο έντονες οι αναλογίες, οι Σέρβοι του Κοσόβου υπέμεναν τα μαρτύρια των ρωσώφωνων στο Ντονμπάς από το 2014 που έγινε το πραξικόπημα του Μεϊντάν…

Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι στο ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ (κατ’ εντολή του οποίου επιχειρεί η KFOR στο Κόσοβο) προβλέπεται η ανάπτυξη σερβικού στρατού στο Κόσοβο, στο πλαίσιο συγκεκριμένων αποστολών. Αντίθετα, αν κάτι δεν προβλέπεται είναι η απαγόρευση της εισόδου και δράσης του, όπως συνέβη όταν η Σερβία υπέβαλε τη σχετική αίτηση. Η βιασύνη μάλιστα της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, να απορρίψει το αίτημα των Σέρβων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που εγκάλεσε την γερμανίδα υπουργό ως αναρμόδια να απαντήσει, ενώ της επέρριψε την ευθύνη για την απροθυμία της Πρίστινας να εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει ως τώρα υπογράψει και αφορούν τα δικαιώματα των Σέρβων του Κοσόβου. 

Η Σερβία του 2022 δεν είναι η Σερβία της δεκαετίας του 2000. Έχει αναβαθμίσει τις στρατιωτικές της υποδομές κι έχει δηλώσει ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά στο χρέος της να υπερασπιστεί τους διωκόμενους Σέρβους του Κοσόβου. Το βράδυ της Δευτέρας 26 προς Τρίτη 27 Δεκεμβρίου ο πρόεδρος της χώρας έθεσε τον στρατό και την αστυνομία σε ύψιστη ετοιμότητα, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά!

Η ένταση στο Κόσοβο, όσο θα έρχεται πιο κοντά η ένταξη του στην ΕΕ, θα οδηγήσει την Σερβία να παγώσει την δική της ενταξιακή πορεία, να έρθει σε σύγκρουση με Βρυξέλλες και Βερολίνο και ταυτόχρονα να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την Μόσχα και την Κίνα.
Ταυτόχρονα, η Γερμανία θα εκμεταλλευτεί την δημιουργία μιας χαίνουσας πληγής στο κέντρο των Βαλκανίων για να νομιμοποιήσει την αποστολή στρατού της εκτός συνόρων και την στρατιωτικοποίηση της ίδιας της ΕΕ…

Η Ελλάδα μόνο χαμένη θα βγει από την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου κατά πολλούς τρόπους. Το ευρωπαϊκό «πλυντήριο» του Κοσόβου που κατοικείται από μουσουλμάνους θα απομακρύνει την Ελλάδα από την Σερβία ενώ θα δώσει νέα ώθηση στα αναθεωρητικά σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας, που υποστηρίζονται επίμονα και παντοιοτρόπως από την Τουρκία…

Απειλητική επιστροφή του γερμανικού ρεβανσισμού, του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την δόξα της εφημερίδας Αυγή, που στις 21 Απριλίου 1967 θα φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «γιατί δεν πρόκειται να γίνει πραξικόπημα», ζήλωσαν οι Financial Times στις 30 Σεπτεμβρίου 2022. Ανάλυση του Άγγλου δημοσιογράφου και ιστορικού Τίμοθι Γκάρτον Ας με τίτλο «Για την φασιστική αναγέννηση να κοιτάτε στην Μόσχα κι όχι στην Ρώμη» έκανε κάτι πολύ χειρότερο από να ερεθίζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά αντανακλαστικά του συντηρητικού κοινού του, χαρακτηρίζοντας την Μόσχα ως ενσάρκωση του σύγχρονου φασισμού. Μόλις πέντε ημέρες μετά την εκλογική νίκη στην Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι, που έχει δημόσια δηλώσει θαυμάστρια του Μουσολίνι, ο αρθρογράφος της αγγλικής εφημερίδας υποβάθμιζε την ίδια την φασιστική απειλή, επικαλούμενος τα θεσμικά αντίβαρα της σύγχρονης Ιταλίας.

Τι κι αν η νέα ακροδεξιά πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία που να μην σηκώσει το αριστερό χέρι παραπέμποντας στον φασιστικό χαιρετισμό έτσι ώστε να το συνηθίσουμε κι αυτό, η απειλή για τον Τίμοθι Γκάρτον Ας δεν βρίσκεται στην Ιταλία…

Ωστόσο, τα θεσμικά αντίβαρα δεν κάνουν τίποτε άλλο από την δημιουργία αναχωμάτων τελευταία στιγμή μήπως και εκτονωθεί ένα κύμα που ποτέ, μιλώντας για τον φασισμό, δεν ήταν αμιγώς πολιτικό. Ήταν οικονομικό· εκφράζοντας πανίσχυρα ταξικά συμφέροντα, ιδεολογικό· αντιπροσωπεύοντας απόψεις για την δημοκρατία, τις φυλετικές σχέσεις κ.α. και σχεδόν πάντα ένοπλο, στρατιωτικό· με κοιτίδα τις ένοπλες δυνάμεις ή και επίλεκτα σώματα. Όταν διαμορφωθούν οι παραπάνω όροι ακόμη και τα θεσμικά αντίβαρα θα έχουν την τύχη των χωμάτινων λοφίσκων που παρασέρνουν οι ορμητικοί χείμαρροι. Ποτέ μάλιστα ως σήμερα (κι ευτυχώς) αυτά τα αντίβαρα που ενσωματώθηκαν στα συντάγματα της Γερμανίας και της Ιταλίας την μεταπολεμική περίοδο δεν έχει χρειαστεί να αποδείξουν την ανθεκτικότητά τους…

Πλημμυρίδα πραξικοπημάτων

Αν κάτι ωστόσο προκαλεί ανησυχία είναι ότι οι όροι που οδηγούν στον φασισμό συσσωρεύονται απειλητικά. Μάρτυρας, αν και κορυφή του παγόβουνου, είναι οι αλλεπάλληλες προσπάθειες αποτυχημένων ή ακόμη και επιτυχημένων πραξικοπημάτων. Από κοινού και η άνοδος και η νομιμοποίηση των φασιστικών κομμάτων. Από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στην Βραζιλία με το οποίο ανατράπηκε η Ντίλμα Ρουσέφ το 2016 κι άνοιξε ο δρόμος για τον Μπολσονάρου, μέχρι την πραξικοπηματική ανατροπή του Έβο Μοράλες στην Βραζιλία το 2020 και του Πέδρο Καστίγιο στο Περού πριν 2 εβδομάδες. Όλα αυτά τα πραξικοπήματα είχαν την σφραγίδα των Αμερικανών. Άνθρωπος των Αμερικανών στην Ευρώπη είναι και η Μελόνι που κέρδισε τις εκλογές στην Ιταλία, ζητώντας την εντατικοποίηση της βοήθειας προς στην Ουκρανία.

Κορυφαία όλων ωστόσο, για την πρωτοτυπία τους, ήταν τα γεγονότα στο αμερικανικό Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021, για τα οποία μάλιστα πρέπει να πιστέψουμε ότι συνέβησαν εν αγνοία των δυνάμεων καταστολής της χώρας – κοιτίδα του κατασκοπευτικού καπιταλισμού. Κι εκείνα δε τα γεγονότα λοιδορήθηκαν ως οπερέτα όπως ελαφρά τη συνείδηση χαρακτηρίστηκε και το πραξικόπημα στην Γερμανία που ακύρωσε η εισβολή 3.000 αστυνομικών σε περισσότερα από 130 σημεία της χώρας και σε 11 από τα 16 γερμανικά κρατίδια, οδηγώντας στη σύλληψη 25 ανθρώπων!  

Πολύ μεγάλο δίκτυο δεν είναι για να αντιμετωπιστεί με σαρκασμό;

Η μεγαλύτερη ανατριχίλα ωστόσο δεν προκαλείται εντάσσοντας το αποτυχημένο πραξικόπημα της Γερμανίας στο διεθνές του πλαίσιο, όσο στο αυστηρά γερμανικό! Σειρά γεγονότων επιτρέπει να υποθέσουμε ότι οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι με έναν απειλητικό γερμανικό ρεβανσισμό. Αν οι «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» που εξάρθρωσε η γερμανική αστυνομία αποτελούν γνήσιο τέκνο τους ή καρικατούρα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία…

Για να φανεί η σοβαρότητα της απειλής που αντιπροσωπεύει η ακροδεξιά τρομοκρατία χρειάζεται να επισημάνουμε την δήλωση του γερμανού υπουργού Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ τον Οκτώβριο του 2020 ότι «ο ακροδεξιός εξτρεμισμός είναι η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας». Η δήλωση του έγινε οκτώ μήνες μετά την επίθεση ενός ακροδεξιού ένοπλου στη Χανάου που οδήγησε στον θάνατο 11 ανθρώπων. Η ανάδειξη ως πρωτεύουσας απειλής των Ισλαμιστών προηγουμένως και της Ρωσίας μετέπειτα, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δημιουργεί τις αναγκαίες συνθήκες για την επώαση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Γερμανία. Το ίδιο θα συνεχίσει να συμβαίνει ακόμη και τώρα, χωρίς δηλαδή η αποκάλυψη του δικτύου να λειτουργήσει σαν συναγερμός, όπως έπρεπε, δοθείσης της σύνθεσης και της προέλευσης των συλληφθέντων, μιας κι ένας εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός των επίδοξων πραξικοπηματιών προερχόταν από την αστυνομία, το στρατό και τις ειδικές δυνάμεις KSK πουν ιδρύθηκαν το 1996.

Μάλιστα, μόλις το 2020 η κυβέρνηση της Γερμανίας διέλυσε μια ολόκληρη μονάδα του συγκεκριμένου επίλεκτου σώματος στρατού με αφορμή την αποκάλυψη ότι αξιωματικός τους είχε σπίτι του από όπλα, εκρηκτικά και πυρομαχικά μέχρι βιβλίο με τραγούδια των SS! Εκείνη την περίοδο μάλιστα ερευνούνταν 500 γερμανοί στρατιώτες για σχέση με ναζιστικές οργανώσεις!!!

Η διάβρωση των γερμανικών δυνάμεων καταστολής είναι διπλή. Στο εσωτερικό από τους φασίστες, και στο εξωτερικό από τους Αμερικανούς, όπως είχε αποκαλυφθεί το 2015 με αφορμή τις παρακολουθήσεις γάλλων και ευρωπαίων αξιωματούχων που διενεργούνταν από τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών BND για λογαριασμό των Αμερικανών! Φαίνεται ότι ο ναζισμός και η αμερικανοδουλεία είναι στοιχεία ανεξίτηλα εγγεγραμμένα στο γενετικό κώδικα της Γερμανίας…

Η επιρροή του νεοναζισμού στην Γερμανία φαίνεται ακόμη κι από τα μέλη της οργάνωσης «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» που ήταν πίσω από το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα: 21.000 άτομα αριθμούσε το 2020, από 16.500 το 2017. Βάση των απόψεων τους είναι ότι η Γερμανία παραμένει από το 1945 υπό την κατοχή των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ η παράδοσή της στις 8 Μαΐου 1945 ισοδυναμεί με την κατάλυση της κυριαρχίας της. Τα πλέον επιφανή μέλη της, όπως ο συλληφθείς Ερρίκος 13ος αρνούνται να πληρώσουν φόρους ή να εκδώσουν δίπλωμα γιατί δε αναγνωρίζουν την σημερινή Γερμανία. Μετά την επανένωση έχουν επιδοθεί σε μπαράζ δικαστικών προσφυγών για να ανακτήσουν την περιουσία τους που κατασχέθηκε από τον Κόκκινο Στρατό, ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Η πολιτική επιρροή τους αναπτύχθηκε εκθετικά με αφορμή την πανδημία όταν έγιναν φορείς του αντι-εμβολιαστικού ανορθολογισμού, αναπαράγοντας θεωρίες συνομωσίας…

Κορυφή του παγόβουνου οι ναζί «Πολίτες της Αυτοκρατορίας»

Σε κάθε περίπτωση, η απειλή που συνιστά εκ νέου η Γερμανία για την ειρήνη και στην σταθερότητα στην Ευρώπη ξεπερνάει κατά πολύ τους «Πολίτες της Αυτοκρατορίας». Η άνοδός τους είναι η κορφή του παγόβουνου. Αδιόρατα εκ πρώτης όψεως και πολύ περισσότερο στη σύνδεσή τους είναι μια σειρά γεγονότα που υποδηλώνουν ότι η Γερμανία βρίσκεται εδώ κι έναν ακριβώς χρόνο, από τις 8 Δεκεμβρίου 2021 που ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς διαδέχθηκε την Άνγκελα Μέρκελ, σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι έτοιμη να υλοποιήσει μια στροφή προς τα δεξιά και την ακραία αντίδραση. Αποτέλεσμα των ραγδαίων υποκείμενων αλλαγών είναι η αναβίωση του γερμανικού ρεβανσισμού.

Το τέλος της Γερμανίας που γνωρίσαμε έχει σημείο αφετηρίας την ίδια την οικονομία της κι είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Εκφράστηκε με κορυφαίο τρόπο στο εμπορικό της ισοζύγιο που έγινε για πρώτη φορά αρνητικό το 2022!

Η δημιουργία ελλειμμάτων στο γερμανικό εμπορικό ισοζύγιο είναι ιστορικής σημασίας εξέλιξη επειδή το οικονομικό μοντέλο της ατμομηχανής της Ευρώπης στηρίχθηκε στις εμπορικές εξαγωγές. Οι δε εξαγωγές κεφαλαίου (που αντιστοιχούν σε αυξημένες εισαγωγές) ποτέ δεν αμφισβήτησαν την πρωτοκαθεδρία των εξαγωγών. Η Γερμανία μετά την ήττα της το 1945, και χάρη στην διαγραφή των χρεών της, εκμεταλλεύτηκε πρώτα την φθηνή μετανάστευση από τον ευρωπαϊκό Νότο και την Τουρκία για να παράγει φθηνά και μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ για να εξάγει ανεμπόδιστα με μια συναλλαγματική μάλιστα ισοτιμία σημαντικά πιο ευνοϊκή σε σχέση με εκείνη που θα είχε αν διέθετε εθνικό νόμισμα. Κομβικό ρόλο σε αυτό το σχέδιο είχε η γεωγραφική της θέση στο κέντρο της Ευρώπης που της επέτρεπε από την μια να στηρίζεται στο φθηνό ρωσικό αέριο κι από την άλλη να δίνει στην εξαγωγική της μηχανή στρατηγικό βάθος προς ανατολάς. Το μοντέλο αυτό με μείζονες αλλαγές που δεν άλλαζαν αλλά υποστήριζαν την αρχιτεκτονική του (πχ εισαγωγή νεοφιλελεύθερων αλλαγών με Ατζέντα 2010 επί Σρέντερ) δούλεψε πάνω από 70 χρόνια.

Το 2022 ωστόσο αυτό το μοντέλο έκλεισε τον κύκλο του υπό το βάρος δύο αλλαγών: της Πράσινης Μετάβασης και του πολέμου στην Ουκρανία.

Η Πράσινη Μετάβαση επικεντρωμένη αποκλειστικά στην ενεργειακή πολιτική, όχι ως μοχλός εξελίξεων αλλά ως αυτοσκοπός, είχε αναχθεί σε μείζον θέμα της προεκλογικής εκστρατείας της σημερινής υπουργού Εξωτερικών και στελέχους των Πράσινων, Αναλένα Μπέρμποκ, το 2021. Σήμερα κατά κοινή ομολογία η ενεργειακή πολιτική στην Γερμανία έχει προκαλέσει αλλεπάλληλα και στρατηγικά αδιέξοδα μιας και σήμανε τεράστιο οικονομικό κόστος που έχει γονατίσει την γερμανική οικονομία. «Είκοσι χρόνια πριν η Γερμανία αποκαλούταν ο ασθενής της Ευρώπης λόγω της υψηλής ανεργίας, της ασθενούς εγχώριας ζήτησης και των χαμηλών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ. Σήμερα, η χώρα φαίνεται να έχει κολλήσει μια άλλη ασθένεια – αυτή τη φορά λόγω της μη ρεαλιστικής, φιλόδοξης ενεργειακής πολιτικής. Η ανάκαμψη θα είναι επίπονη», έγραψε ο Χανς Βέρνερ Ζιν, στις 25 Νοεμβρίου αναδεικνύοντας τις καταστροφικές συνέπειες της ενεργειακής πολιτικής. Ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου Ifo αναφέρεται στην μεγαλύτερη χημική βιομηχανία του κόσμου, την γερμανική Basf, που έχει εξελιχθεί σε σεισμογράφος για την γερμανική οικονομία, κι η οποία θα κατασκευάσει γιγαντιαίο εργοστάσιο αξίας 10 δισ. ευρώ στην Κίνα για να ξεπεράσει το εμπόδιο του ακριβού φυσικού αερίου! Επικαλείται επίσης έκθεση βάσει της οποίας η Γερμανία δεν θα μπορεί να παράγει στο εξής πάνω από 300 προϊόντα τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ενεργειακής έντασης και τα οποία στο εξής θα εισάγονται από τις ΗΠΑ, αν κοπεί το φυσικό αέριο από την Ρωσία, δεδομένου ότι το ευρωπαϊκό φυσικό αέριο είναι 4 φορές πιο ακριβό από το αμερικανικό!

Η Πράσινη Μετάβαση βάφτηκε …μαύρη

Ας κρατήσουμε ότι μια ιμπεριαλιστική χώρα όπως η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να ασκεί δημόσια κριτική στην ακολουθούμενη ενεργειακή πολιτική. Σε χώρες όπως η Ελλάδα αντίθετα η κριτική απαγορεύεται ακόμη κι όταν φτάνει η μεγαβατώρα στα 360 ευρώ ή εξαγοράζεται με απ’ ευθείας αναθέσεις και χαριστικές άδειες στους διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ…

Το τραγικό ωστόσο είναι ότι η ενεργειακή πολιτική της νέας κυβέρνησης δεν είναι πράσινη, αλλά η πιο μαύρη των πολλών τελευταίων ετών. Ανεξάρτητα από τις εξαγγελίες της ταυτίζεται  με την παράταση της ζωής των πυρηνικών εργοστασίων ως τον Απρίλιο (και μετά βλέπουμε), την επαναλειτουργία 20 εργοστασίων που παράγουν ενέργεια από άνθρακα και την κατασκευή στο Βίλχελμσχάβεν σε χρόνο ρεκόρ (μόλις 200 ημερών) του πρώτου τερματικού σταθμού που θα αεριοποιεί υγροποιημένο φυσικό αέριο κι έτσι θα μπορεί στο εξής η Γερμανία να εισάγει ανεμπόδιστα υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) χωρίς να έχει ανάγκη τους αγωγούς Nord Stream! Είμαστε έτσι μάρτυρες της πιο βαθιάς ακύρωσης της Πράσινης Μετάβασης! Η συμμετοχή των Πράσινων στην τρικομματική κυβέρνηση της Γερμανίας ταυτίζεται στην πράξη με την μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση που έγινε ποτέ επί γερμανικού εδάφους στην κατεύθυνση της υιοθέτησης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και «πρασινίσματος» του ενεργειακού μίγματος. Ξεκίνησε ωστόσο εντελώς διαφορετικά!

Ειρήσθω εν παρόδω στο εντελώς αντίθετό τους δεν εξελίχθηκαν μόνο οι Πράσινοι στη διάρκεια αυτού του έτους. Το ίδιο συνέβη και με τους Φιλελεύθερους που θα πρέπει να απολογηθούν στους ψηφοφόρους τους για την μεγαλύτερη δημοσιονομική επέκταση στην ιστορία της Γερμανίας κατά 500 δισ. ευρώ!

Η Αναλένα Μπέρμποκ, που εξελίχθηκε σε μοιραίο πρόσωπο της συντελούμενης στροφής στην Γερμανία, σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας το 2021 αναίρεσε μια σταθερά της γερμανικής πολιτικής που βασιζόταν στην υπόσχεση της συνέχειας. Η Μπέρμποκ αντίθετα πόνταρε στην αλλαγή της πολιτικής, εστιάζοντας στην κλιματική αλλαγή κι όχι μόνο. Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας του προγράμματός της τονίστηκε κι από τον επικεφαλής του γραφείου στο Βερολίνο του Γερμανικού Ιδρύματος Μάρσαλ που δήλωνε στο περιοδικό Time ότι «η Μπέρμποκ έχει την πιο καθαρή ατζέντα αλλαγής από το 1972». Κι εννοούσε τότε που ο Βίλι Μπραντ εξομάλυνε τις σχέσεις με την Ανατολική Γερμανία και ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη…

Η Μπέρμποκ σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν έχανε ευκαιρία να καταθέτει δημόσια την αμερικανοδουλεία της, πασχίζοντας να εξασφαλίσει το χρίσμα της Ουάσιγκτον. Στο πλαίσιο συνέντευξης της στο Αμερικανικό Συμβούλιο στις 6 Μαΐου 2021, όταν ρωτήθηκε από τον Φαρίντ Ζακαρία κατά πόσο θα σεβαστεί και θα ακολουθήσει τα βήματα του Γιόσκα Φίσερ που ως υπουργός Εξωτερικών ήταν «πολύ φιλο-ΝΑΤΟϊκός, ακόμη και πολύ φιλο-Αμερικανός», η Μπέρμποκ με το πάθος του νεοφώτιστου δήλωσε ότι τότε ακριβώς εμπνεύστηκε κι εντάχθηκε στο κόμμα, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών ο Γιόσκα Φίσερ, που κάλυψε την επέμβαση της Γερμανίας στη Σερβία!

Ο βαθύς πολιτικός και ιστορικός αναθεωρητισμός της Μπέρμποκ φτάνει στο ανώτατο σημείο του όταν μιλάει για την συμμετοχή τους Ναζί παππού της και στρατιώτη της Βέρμαχτ στην εκστρατεία στην Πολωνία σαν να περιγράφει μια ρομαντική εκδρομή στο δάσος του Πότσδαμ… Οι συχνές αναφορές της στον Ναζί παππού της, χωρίς να αναφέρει την λέξη Ναζί αποτέλεσε αιτία σκληρής κριτικής, μιας και εκφράζει μια στάση πλήρως αποενοχοποιημένη από τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας. Τη διαφορά της Γερμανίας της Μπέρμποκ από την Γερμανία της Μέρκελ, σε ότι αφορά τους ανατολικούς γείτονες τους, συμβολίζει το γεγονός ότι ο πολωνός παππούς της ανατολικογερμανίδας Μέρκελ πολέμησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Γερμανών! Ας μην απορούμε επομένως που η Βαρσοβία διακρίνοντας τον αναθεωρητισμό του Βερολίνου θέτει τώρα θέμα επανορθώσεων (ύψους 1,3 τρισ. ευρώ!) για τις καταστροφές που προκάλεσε η Γερμανία στην Πολωνία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το Βερολίνο να απορρίπτει το δίκαιο αίτημα τους…

Δοθείσης λοιπόν της ευκολίας με την οποία γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών ξαναγράφει την ιστορία αποενοχοποιώντας το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας ας μην απορούμε για το που βρίσκουν τα καύσιμα οι «Πολίτες της Αυτοκρατορίας»…

Η Αναλένα Μπέρμποκ αποτελεί το πρόσωπο κλειδί στον μετασχηματισμό της Γερμανίας, λόγω του πρωταγωνιστικού ρόλου που διαδραμάτισε στην δημιουργία προσχωμάτων στην κατασκευή του Nord Stream 2 όταν ήταν στην αντιπολίτευση και στη συνέχεια, από την θέση της υπουργού, τον Δεκέμβριο του 2021, για να μην δοθεί άδεια λειτουργίας στον ρωσο-γερμανικό αγωγό, όταν η κατασκευή είχε ολοκληρωθεί και μπορούσε να λειτουργήσει. Η συνέχεια με τον πόλεμο και τις κυρώσεις μέχρι την ανατίναξη του αγωγού από τους Άγγλους είναι γνωστή…

Μια νέα επιθετική Γερμανία

Στη βάση της βίαιης διακοπής των σχέσεων της Γερμανίας και της γερμανικής ΕΕ με την Ρωσία, είναι ο ίδιος ο γερμανός καγκελάριος που όρισε το περίγραμμα του γερμανικού ρεβανσισμού. Αποτελείται δε από τρεις ακρογωνιαίους λίθους.

Ο πρώτος εντός της Γερμανίας αφορά τις νέες στρατιωτικές δαπάνες, αυξημένες κατά 100 δισ. ευρώ για την επόμενη 5ετία, όπως ανακοινώθηκαν μόλις τρεις μέρες μετά την έναρξη του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας. Πώς θα αφήσει το Βερολίνο απότιστο τον …κήπο που ανθούν οι νοσταλγοί του Χίτλερ; Αναγκαίο να ειπωθεί ότι οι αυξημένες γερμανικές πολεμικές δαπάνες θα είναι ο φόρος αίματος των φτωχών Γερμανών προς την αμερικανική πολεμική βιομηχανία!

Ο δεύτερος ακρογωνιαίος λίθος σχετίζεται με την επέκταση της Γερμανίας εκτός συνόρων. Στην ομιλία του στην Πράγα στις 29 Αυγούστου ο γερμανός καγκελάριος προανήγγειλε την διεύρυνση της ΕΕ για να φτάσει τα 30 ακόμη και 36 κράτη, από 27 σήμερα! Θα συμπεριλάβει όχι μόνο τα Δυτικά Βαλκάνια, που αποτελούν λίκνο του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά ακόμη την Ουκρανία, την Μολδαβία και την Γεωργία! Η επέκταση της ΕΕ για να εξασφαλίσει πολιτικό και οικονομικό ζωτικό χώρο η Γερμανία και άμεσα να υποκαταστήσει τις εξαγωγές που έχασε προς την Ρωσία ώστε να σώσει το εμπορικό της ισοζύγιο, θα αυξήσει τα θερμά μέτωπα στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο. Ένας νέος πόλεμος στα Βαλκάνια, με το  Κόσοβο να λειτουργεί απέναντι στην Σερβία όπως η Ουκρανία απέναντι στην Ρωσία είναι θέμα χρόνου.

Η επέκταση της ΕΕ θα υλοποιηθεί ταυτόχρονα με την αλλαγή των κανόνων λήψης αποφάσεων, σύμφωνα με όσα είπε στην ομιλία του ο Σολτς. Καθόλου τυχαία την ίδια μέρα από την ιστορική πρωτεύουσα της Τσεχίας, μιλώντας σε εκδήλωση του αμερικανικού ιδρύματος National Endowment for Democracy, η Μπέρμποκ δήλωσε «ότι θέλω να μεταφέρω πως δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι γερμανοί ψηφοφόροι μου, αλλά αυτό που πιστεύει ο λαός της Ουκρανίας»… Η νέα ΕΕ επομένως θα είναι βαθιά αντιδημοκρατική και θα υπηρετεί τα κελεύσματα των Αμερικανών κι όχι των λαών της…

Τέλος η νέα Γερμανία θα είναι μια δύναμη αποσταθεροποίησης και επιθετική! Το νέο δόγμα το περιγράφει ενδελεχώς ο γερμανός καγκελάριος στο επόμενο τεύχος (Ιανουάριος Φεβρουάριος 2023) του αμερικανικού περιοδικού Foreign Affairs.

«Στην παρούσα συγκυρία, ο κρίσιμος ρόλος της Γερμανίας είναι να γίνει ένας από τους βασικούς παρόχους ασφάλειας στην ήπειρό μας, επενδύοντας στον στρατό μας, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, αυξάνοντας την παρουσία μας στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο νέος ρόλος της Γερμανίας θα απαιτήσει μια νέα στρατηγική κουλτούρα. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας που θα υιοθετήσει η κυβέρνησή μου σε λίγους μήνες θα αντανακλά αυτό το γεγονός. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι αποφάσεις σχετικά με την ασφάλεια της Γερμανίας και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεών της λαμβάνονταν σε ένα πλαίσιο ειρήνης. Τώρα, το ερώτημα που μας καθοδηγεί είναι ποιες απειλές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε μαζί με τους συμμάχους μας στην Ευρώπη, με πιο άμεση την απειλή από τη Ρωσία»…

Στη βάση όλων των παραπάνω η επόμενη έρευνα για τους «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» πρέπει να διεξαχθεί στα κυβερνητικά κτίρια του Βερολίνου κι όχι στους παρακμιακούς  απόγονους αρχόντων της Πρωσικής αυτοκρατορίας…

Αρέσει σε %d bloggers: