Τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους ζήτησε η Σοφία Σακοράφα με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2011. Η ανεξάρτητη βουλευτής που διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα με αφορμή την καταψήφιση του Μνημονίου και έκτοτε έχει διαφοροποιηθεί από όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης Παπανδρέου, του ΔΝΤ και της ΕΕ, ζητάει να ανοίξουν τα βιβλία του δημόσιου χρέους για να γίνει γνωστό ποιο μέρος του χρέους είναι απεχθές και να μην πληρωθεί. Επίσης κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει μετατρέψει την Βουλή σε σωματείο – σφραγίδα και υπογραμμίζει τη ιστορική ευθύνη όλων μας για το αν η ιστορία θα γεννήσει τέρατα ή αγγέλους.
– Ο Ντομινίκ Στρος Καν μίλησε περισσότερη ώρα στη Βουλή απ’ όση ώρα μίλησαν οι Έλληνες βουλευτές για το πολυνομοσχέδιο. Τελικά η άγρια λιτότητα με την περικοπή της δημοκρατίας πάνε μαζί;
– Στην πολιτική, η μορφή είναι στενά συνδεδεμένη με το περιεχόμενο.
Είναι πάγια πολιτική πρακτική αυτής της κυβέρνησης να νομοθετεί την πιο αιματηρή λιτότητα, μετατρέποντας τη βουλή σε σωματείο σφραγίδα, μετατρέποντας την πολιτική ευθύνη του βουλευτή σε υπαλληλική σχέση διεκπεραιωτή των εντολών του ΔΝΤ.
Και η βασική φιλοσοφία αυτής της πρακτικής έχει δύο αποδέκτες. Ο ένας είναι ο ελληνικός λαός, με στόχο να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική κουλτούρα μεταξύ κυβέρνησης και λαού, αυτή της άνωθεν επιβολής, της άνευ όρων και ορίων υπερεξουσίας. Ο δεύτερος είναι το ΔΝΤ. Η παλιά εξομολόγηση «ιδού ο στρατός σας» βρίσκει σήμερα την τραγικότερη επανάληψή της και δυστυχώς σήμερα αυτή η εξομολόγηση αφορά το ελληνικό κοινοβούλιο.
– Η διαφοροποίησή σας απέναντι στο μνημόνιο ήταν εν πολλοίς μοναχικός δρόμος καθώς συγκρουστήκατε ευθέως με την πολιτική της θεραπείας-σοκ και δεν αποφύγατε τα προσχήματα. Νιώθετε ότι δικαιωθήκατε έκτοτε;
– Μοναχικό αυτό το δρόμο δεν τον ένιωσα ποτέ. Βρέθηκα στη Βουλή ως εντολοδόχος του ελληνικού λαού και όχι ως εντολοδόχος του ΔΝΤ. Η κοινωνία είναι εκεί έξω και όχι στους κλειστούς θαλάμους κάποιων πολιτικών ιερατείων, κάποιων οικονομικών διευθυντηρίων.
Η κυβέρνηση είναι αυτή που βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης πολιτικής μοναξιάς, καθώς βρίσκεται σε πλήρη πολιτική αναντιστοιχία με τα αιτούμενα της κοινωνίας.
Προς το παρόν λοιπόν, μιλάω για επαλήθευση, η οποία ήρθε γρήγορα και είναι πικρή. Ύφεση, αύξηση του χρέους, υπο- και απο-ανάπτυξη, ανεργία, πληθωρισμός και ο ελληνικός λαός ρημαγμένος και εξουθενωμένος.
Η δικαίωση θα έρθει όταν μια άλλη πολιτική πρόταση αποκτήσει σάρκα και οστά, όταν αποκτήσει μεγάλη κοινωνική αναφορά, όταν αποτελέσει και την πολιτική λύση.
– Η κυβέρνηση πάντως εξακολουθεί να υποστηρίζει πως η προσφυγή στο μηχανισμό δανειοδότησης ήταν μονόδρομος καθώς τα επιτόκια δανεισμού είχαν ξεφύγει στα ύψη.
– Η προσφυγή κατηγορηματικά δεν ήταν μονόδρομος. Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία. Χρησιμοποιώ ήδη δημοσιευμένα στοιχεία. Η ευρωζώνη έχει έλλειμμα 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009. Πολύ χειρότερη είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009. Στην Ιαπωνία δε, ακόμη χειρότερα τα πράγματα: 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010! Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 175%.
Η χώρα μας, είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα, αφέθηκε και έγινε το επίκεντρο κερδοσκοπικών επιθέσεων. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η προσωπική πολιτική κρίση μπαίνει στο εάν αυτό έγινε από άγνοια ή από σκοπιμότητα. Θα το δείξει η ιστορία και θα επιβεβαιώσει εάν η κυβέρνηση υπήρξε αφελής και ακούσια χειραγωγούμενη ή εάν υπήρξε ο έτερος πόλος ενός deal με καταστρεπτικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα μας.
Η δική μου πολιτική άποψη είναι ότι αυτές οι συνέπειες δεν υπήρξαν το αποτέλεσμα μιας επιλογής, αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής. Η κυβέρνηση επέλεξε τους συμμάχους της, επέλεξε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει πίσω. Διάβασα σε ένα άρθρο και συμφωνώ απόλυτα ότι μπαίνουμε στην εποχή όπου καταργούνται οι αθώοι. Όπου η άγνοια δεν είναι εξήγηση και η αδράνεια δεν είναι δικαιολογία.
– Έχω στα χέρια μου την ομιλία σας στη Βουλή για τον προϋπολογισμό όπου ζητάτε να συσταθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το χρέος. Ποιο είναι το σκεπτικό του αιτήματος;
– Καταρχήν δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό… Πολλές χώρες, με πιο πρόσφατη το Εκουαδόρ, προχώρησαν στη σύσταση αυτής της Επιτροπής, άρα δε μιλάμε στη βάση υποθέσεων, αλλά στη βάση μιας εφικτής, εφαρμοσμένης λύσης, με εντυπωσιακά αποτελέσματα και με συστηματοποιημένη μεθοδολογία.
Η Επιτροπή πραγματοποιεί λογιστικό έλεγχο του διεθνούς και εγχώριου χρέους, λογιστικό έλεγχο όλων των συμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν από τη μεταπολίτευση και μετά. Συμβάσεις που αφορούν όλους τους τομείς, της ασφάλειας, των εμπορικών πιστώσεων, των τραπεζών, όλα τα διμερή δάνεια που σύναψε η χώρα μας. Εξετάζουμε καθετί που αφορά το δανεισμό, τα επιτόκια, ανοίγουμε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς αυτών που υπέγραφαν και παραλάμβαναν δάνεια.
Εξετάζουμε δάνεια που δίνονται με σκοπό να υποστηριχθεί η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως της Ζίμενς. Κυρίως εξετάζουμε όλες τις τερατώδεις συμβάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων.
Σκοπός μας να βρούμε ποιό κομμάτι αυτού του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς, επομένως απεχθές. Σκοπός λοιπόν είναι η διαφάνεια.
Η βάση αυτού του σκεπτικού είναι η άρνηση του απεχθούς χρέους, με την έννοια ότι πυρήνας αυτής της πρότασης δεν είναι το εάν μπορεί η Ελλάδα να πληρώσει το χρέος, αλλά τι πρέπει να πληρώσει από το χρέος.
Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από ειδικούς, από προσωπικότητες υψηλού κύρους, που προέρχονται από το εξωτερικό. Την Επιτροπή συνδράμουν τα όργανα του κράτους, το υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομικών, το Γενικό Λογιστήριο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, νομικοί, ορκωτοί λογιστές, συνταγματολόγοι.
Και δε μιλώ για Επιτροπή πεφωτισμένων, αλλά για επιτροπή ειδικών που με τη συνδρομή συλλογικοτήτων θα δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο ανασυγκρότησης. Τα σωματεία και οι εργαζόμενοι για παράδειγμα από τα ναυπηγεία και την πολεμική βιομηχανία να πάρουν στα χέρια τους τις συμβάσεις τύπου Παπανικολή ή οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ τα ζητήματα της Siemens.
Κλείνοντας να τονίσω, για αυτούς που θα πουν ότι το Εκουαδόρ είναι μια τελείως διαφορετική χώρα, ότι αυτή η διαφορά αποτελεί και το στρατηγικό μας πλεονέκτημα. Το Εκουαδόρ, όπως πολύ χαρακτηριστικά ανέφερε ο οικονομολόγος Ερίκ Τουσέν (που υπήρξε μέλος αυτής της Επιτροπής) σε συνέντευξη του στα Επίκαιρα πριν δύο εβδομάδες, δεν έχει καν δικό του νόμισμα, κατά συνέπεια είναι πολύ πιο εκτεθειμένο στις διεθνείς αγορές, το Ακαθάριστο Εθνικό του εισόδημα αντιστοιχεί στο 12% του ελληνικού και το κατά κεφαλήν του ΑΕΠ στο 10% του ελληνικού.
Η αναγκαία, η ζωτική προϋπόθεση για αυτήν την πολιτική επιλογή είναι να υπάρχει πολιτική βούληση με ένα διαφορετικό προσανατολισμό.
– Τι αντίκτυπο είχε στην κυβέρνηση η πρότασή σας; Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου που έχει επανειλημμένως υποστηρίξει την ανάγκη διαφάνειας με πρωτοβουλίες όπως το opengov.gr, η « Διαύγεια» θα δεχτεί;
– Η πρόταση για διαφάνεια, αυτονόητα απευθύνεται προς όλους. Τόνισα όμως και νωρίτερα ότι αναγκαίο συστατικό της είναι η πολιτική βούληση. Η διαφάνεια δεν είναι μια έννοια ηθική, αλλά μια έννοια πολιτική. Έχει στόχο, προϋποθέτει σύγκρουση και φυσικά έχει «θύματα» τους συνήθεις ύποπτους, που δε συχνάζουν βέβαια σε πλατείες, αλλά είναι οι ισχυροί πυλώνες του πολιτικού συστήματος.
Η διαφάνεια λοιπόν δεν μπορεί να εξαντλείται στη …δημοσίευση των νομοσχεδίων, αλλά να αποτελεί τον κεντρικό στόχο μιας κυβέρνησης.
Ιδού η ρόδος…
– Πιστεύετε ότι αυτή είναι η οδός και για άλλες χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης που πλήττονται από την κρίση χρέους;
– Δεν είναι μόνον δρόμος, αλλά πολιτική αναγκαιότητα. Ο σχηματισμός παρόμοιων επιτροπών στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και αλλού είναι ένα πρώτο καθοριστικό βήμα. Ένα πρώτο τακτικό βήμα.
Ένα βήμα που θα συμβάλλει όχι μόνο στη διαφάνεια, αλλά το σημαντικότερο στην απελευθέρωση δυνάμεων που θα πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Το χρέος, μην ξεχνάμε, ότι είναι ένας παραγόμενος από τις κοινωνίες πλούτος, που υφαρπάχτηκε.
Αυτές λοιπόν έχουν τον πρώτο λόγο. Και ο τελικός στρατηγικός στόχος μιας απελευθερωμένης κοινωνίας είναι η κοινωνικοποίηση του πλούτου αυτού.
– Η σοσιαλδημοκρατία σήμερα σέρνει το χορό της επιστροφής στο Μεσαίωνα και στη βαρβαρότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε πολλές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες. Τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η στάση της μακροπρόθεσμα;
– Οι κοινωνίες υφίστανται αυτή τη στιγμή μια πρωτοφανή, μια συσσωρευμένη βία. Το κύμα δε θα σκάσει πριν σαρώσει. Και θα σαρώσει αυτούς που το παρήγαγαν. Το ζήτημα είναι ότι σε κάποιες χώρες αυτό το κύμα θέριεψε το αυγό του φιδιού, θέριεψε πραιτοριανούς φασίστες.
Σήμερα η ιστορία κοιλοπονάει και χρειάζεται μαμή. Έχουμε όλοι την ευθύνη για το εάν τελικά θα γεννήσει τέρατα ή αγγέλους.
Λεωνίδας Βατικιώτης 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.