ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Πύρρεια νίκη για την κυβέρνηση – λακέδων του ΣΕΒ της ΕΕ και του ΔΝΤ ο εργασιακός Μεσαίωνας, η μείωση μισθών στις ΔΕΚΟ και η αύξηση των έμμεσων φόρων
Χαρά και ελπίδα έδωσε σε όλους τους εργαζόμενους η μαζική συμμετοχή και η ασυνήθιστη μαχητικότητα που σημάδεψε την 24ωρη απεργία και πορεία της Πέμπτης 15 Δεκέμβρη. Η συμμετοχή 150.000 διαδηλωτών στην πορεία της Αθήνας, όσοι περίπου συμμετείχαν και στην ιστορική πορεία της 5ης Μαΐου που σημαδεύτηκε από την κρατική προβοκάτσια, μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι η πολιτική της τριτοκοσμικής εξαθλίωσης και της επιστροφής στον εργασιακό Μεσαίωνα μπορεί να ανατραπεί. Και μαζί της η κυβέρνηση που την υλοποιεί. Ως προς το παρόν η κυβέρνηση είναι έντονα προβληματισμένη και ανήσυχη από αυτή την εξέλιξη, την οποία δεν περίμενε. Αυτό που προσδοκούσε και επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους ήταν πως στο τέλος της εβδομάδας θα ξεφουσκώσει η αναταραχή και όλα θα ξεχαστούν. Η ίδια δε, ήσυχη θα συνεχίσει την προετοιμασία των επόμενων νομοθετικών εκτρωμάτων. Με 150.000 όμως άτομα στην Αθήνα, ο νους όλων βρίσκεται στην επόμενη κινητοποίηση και τη νίκη! Σε δεινή θέση βρίσκεται και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που πλέον δεν μπορεί να επικαλείται την χαμηλή συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες και τις πορείες, έτσι ώστε να συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση. Ας ελπίσουμε τη λύση σε όλα αυτά να μη δώσει ο από μηχανής θεός μιας νέας προβοκάτσιας…
Το ηχηρό ράπισμα που δέχτηκε ο Γιωργάκης από τους δρόμους συμπληρώθηκε και ενισχύθηκε από το απροσδόκητο πλήγμα που δέχτηκε στη Βουλή. Αρχικά ήταν η διαφοροποίηση του βουλευτή Μεσσηνίας Οδυσσέα Βουδούρη ο οποίος έθεσε θέμα για τον κατεπείγοντα χαρακτήρα της συζήτησης. Οκτώ μόνο ώρες αφιερώθηκαν για την συζήτηση και την ψήφισή του πολυ-νομοσχεδίου, όταν ο Ντομινίκ Στρος Καν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα πρέπει να αφιέρωσε περισσότερες ώρες δίνοντας οδηγίες στους κυβερνητικούς. Άναυδοι όμως έμειναν στο Μέγαρο Μαξίμου με την αρνητική ψήφο του βουλευτή Πρέβεζας, Βαγγέλη Παπαχρήστου, ο οποίος ψήφισε κατά του πολυ-νομοσχεδίου σκούπα, εισπράττοντας αμέσως την διαγραφή του με δήλωση που έκανε ο Γιωργάκης Τσολάκογλου στο προεδρείο της Βουλής. Στην ιστορία επίσης θα περάσει και η ακόλουθη δήλωση που έκανε η Σοφία Σακοράφα: «Μετατρέψατε τη Βουλή σε σωματείο – σφραγίδα. Αρνούμαι να σφραγίζω φιρμάνια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Δεν είμαι υπάλληλος, βουλευτής είμαι. Αρνούμαι να δεχτώ πρακτικές κατοχικού κοινοβουλίου, όπου μιλούν οι εντολείς του ΔΝΤ και φιμώνονται οι εντολοδόχοι του ελληνικού λαού. Αρνούμαι να παραβρεθώ σε αυτήν την παρωδία. Τούτες τις ώρες γράφεται ιστορία. Ιστορία ενδοτισμού από τη μία, αλλά και αντίστασης από την άλλη». Σε ό,τι αφορά στην ουσία του νομοσχεδίου η Σοφία Σακοράφα δήλωσε: «Είναι αυτονόητο ότι εάν παρέμενα θα καταψήφιζα το νομοσχέδιο, το οποίο γκρεμίζει σοβαρά κεκτημένα, πισωγυρίζει τον κόσμο της εργασίας σε συνθήκες του 1950 και επιφέρει οδυνηρές συνέπειες στον κόσμο του μόχθου και της εργασίας»!
Πραγματικά, το πολυνομοσχέδιο που έγινε νόμος του κράτους με 156 ψήφους συνιστά την πιο αντιδραστική τομή, την πιο βαθιά οπισθοδρόμηση που έχει ποτέ πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα. Ούτε ο Παπαδόπουλος, ούτε ο Μεταξάς δεν διανοήθηκαν να επιβάλουν αυτό που έφερε στη Βουλή και έκανε νόμο ο Γιωργάκης, ο οποίος αποδεικνύεται ο πιο πιστός και αδίστακτος φύλακας των συμφερόντων των βιομηχάνων.
Το πολυ-νομοσχέδιο, περιλαμβάνοντας σαρωτικές ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις, τις ΔΕΚΟ και τη φορολογία σε 18 μόλις άρθρα, συνιστά τομή πρώτα και κύρια λόγω των δραματικών αλλαγών που φέρνει στο εργατικό δίκαιο. Εν συντομία, καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και στην πράξη δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία να μειώσει τους μισθούς όσο επιθυμεί μέχρι το όριο που θέτει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας: 739,5 ευρώ τον μήνα. Το μέσο για αυτό το σκοπό είναι η θέσπιση της Ειδικής Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΕΣΣΕ) η οποία θα υπερισχύει των κλαδικών. Η επέκτασή της σε όλο το εύρος της ελληνικής οικονομίας πολύ πιθανά θα πραγματοποιηθεί μέσα από το ξεφύτρωμα εργοδοτικών σωματείων – σφραγίδων που ως μόνο τους έργο θα έχουν την υπογραφή επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων.
Και δεν είναι μόνο οι επιχειρησιακές συμβάσεις που καθιστούν το πολυ-νομοσχέδιο Βίβλο του εργασιακού Μεσαίωνα. Είναι επίσης μια μεγάλη σειρά επιπλέον αλλαγών, που ως κοινό παρανομαστή έχουν την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση και των τελευταίων δικλείδων ασφαλείας που υπήρχαν προς όφελος των εργαζομένων. Πρώτο, ο επιτρεπόμενος χρόνος «ενοικίασης» εργαζομένων διπλασιάζεται: Από 1,5 έτη φθάνει στα 3 και στην πράξη χάνει οποιοδήποτε πρόσκαιρο, μεταβατικό χαρακτήρα είχε αρχικά. Στο εξής το απαράδεκτο δουλοκτητικό καθεστώς της ενοικίασης, ιδιαίτερα προσφιλές σε τράπεζες και ΔΕΚΟ, αποκτά μόνιμο χαρακτήρα. Δεύτερο, το εξ ίσου δουλοκτητικό καθεστώς της μαθητείας επεκτείνεται από τους 2 μήνες στον 1 χρόνο, όπως επίσης επεκτείνεται και η δυνατότητα απόλυσης χωρίς προειδοποίηση και αποζημίωση στους 12 μήνες. Η συγκεκριμένη ρύθμιση ανατρέπει σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση τις ρυθμίσεις του τελευταίου ασφαλιστικού βάση των οποίων περιοριζόταν σημαντικά το δικαίωμα της αποζημίωσης, εις βάρος των εργαζομένων. Τρίτο, η αναθεώρηση των όρων προσφυγής στη διαιτησία προς όφελος της εργοδοσίας, η οποία πλέον τίθεται στην ίδια μοίρα με την εργασία. Τέταρτο, η κατάργηση της προσαύξησης του 10% που έπαιρναν οι μερικώς απασχολούμενοι όταν εργάζονταν παραπάνω από 4 ώρες ημερησίως και έφθανε τα 41 λεπτά και μιας επιπλέον προσαύξησης του 7,5% για όσους εργάζονταν λιγότερες από 4 ώρες την ημέρα, με αποτέλεσμα να χαθούν 31 λεπτά για κάθε ώρα εργασίας ή 28 ευρώ τον μήνα από ένα κόσμο μάλιστα που δεν έχει στον… ήλιο μοίρα, τους πιο φτωχούς! Όταν φθάνουν να κόβουν ακόμη και τα λεπτά του ευρώ από τους εργαζόμενους που δουλεύουν στα σούπερ μάρκετ ποιος ΠΑΣΟΚος θα τολμήσει να ξαναβγεί στο δρόμο χωρίς τον κίνδυνο να λιντσαριστεί από τον κόσμο; Προς απάντηση φυσικά είναι και ένα άλλο ερώτημα: Τι τους έταξαν οι σουπερ-μαρκετάδες για να ενσωματώσουν στο νόμο ένα τέτοιο άρθρο… Πόσα;
Δραματικές θα είναι οι μεταβολές και στις ΔΕΚΟ. Στο νόμο προβλέπεται μείωση των αμοιβών μέχρι και 25%. Ειδικότερα για τους εργαζόμενους στην Αγροτική Τράπεζα προβλέπεται οριζόντια μείωση ύψους 10%. Η γενική διάταξη αφορούσε αρχικά το 90% των εργαζομένων σε δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, δηλαδή 180.000 περίπου μισθωτούς. Τη Δευτέρα όμως η κυβέρνηση συμπεριέλαβε και τις εισηγμένες ΔΕΚΟ στις οποίες διατηρεί πακέτο μετοχών. Ειδικότερα: ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΠΕ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΟΠΑΠ, ΟΤΕ και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Η τρίτη φαρμακερή διάταξη που περιλαμβάνει το πολυ-νομοσχέδιο αφορά τη φορολογία και ειδικότερα την αύξηση του ΦΠΑ σε μια σειρά προϊόντων ευρείας και λαϊκής κατανάλωσης. Συγκεκριμένα από τον συντελεστή 11% στον συντελεστή 13% μεταφέρονται προϊόντα όπως γάλα, καφές, τυρί, μπισκότα, ψωμί του τοστ, ζάχαρη, μέλι κ.α. και υπηρεσίες όπως σερβιρισμένος καφές, σάντουιτς, παγωτό και φαγητά. Επίσης οι λογαριασμοί ρεύματος, ύδρευσης και φυσικού αερίου. Με αυξημένο συντελεστή 6,5% από 5,5% θα επιβαρύνονται επίσης από 1/1/2011 βιβλία, περιοδικά και θεάματα, ενώ αυξήσεις θα γίνουν και στα τσιγάρα. Οι φορολογικές διατάξεις του πολυ-νομοσχεδίου δεν επιφύλασσαν όμως για όλους αρνητικές εκπλήξεις. Ευχάριστα νέα περιείχε (ακόμη και μετά την απόσυρση από τον υπουργό Οικονομίας της παραγραφής χρεών προς την εφορία ύψους 24 δις. που δεν μάθαμε ακόμη ποιοι ήταν οι τυχεροί που θα ωφελούνταν…) για την αυτοκινητοβιομηχανία και τους καναλάρχες. Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία θα ωφεληθεί τα μέγιστα από την εκκίνηση ενός νέου γύρου απόσυρσης αυτοκινήτων παλιάς τεχνολογίας με πρόσχημα την μείωση των επιβλαβών εκπομπών, ενώ οι καναλάρχες από την αναστολή μέχρι τις 31/12/2012 φόρου 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων. Τσάμπα θα στηρίζουν την χούντα ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ – ΕΕ, προκαλώντας την οργή των τηλεθεατών που βλέπουν τις τηλεοράσεις να έχουν μετατραπεί σε φερέφωνα του Μαξίμου;
Τα παραπάνω μέτρα δεν είναι μόνο εξόφθαλμα ταξικά και κοινωνικά άδικα στην καλύτερη περίπτωση, και κανιβαλικά μιλώντας επί της ουσίας, καθώς επιβαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τους εργαζόμενους, ενώ για το κεφάλαιο έχουν μόνο επιπλέον οφέλη. Στον βαθμό που αποτελούν νέα, επί τα χείρω αναθεώρηση αλλαγών που ψηφίσθηκαν μόλις πριν λίγους μήνες (όπως συμβαίνει για παράδειγμα με την περαιτέρω μείωση των μισθών των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, την επιπλέον αύξηση της έμμεσης φορολογίας και την δυσμενέστερη αναθεώρηση του καθεστώτος αποζημίωσης) υπογραμμίζουν ότι είμαστε στο μέσο μιας πορείας χωρίς τέλος! Προς επίρρωση οι νέες περικοπές που προβλέπονται στις ΔΕΚΟ μετά την δημοσιοποίηση σχετικής μελέτης που έχει ανατεθεί σε αμερικανική (τι άλλο;) λογιστο-ελεγκτική εταιρεία. Η κυβέρνηση – λακέδων των άεργων βιομηχάνων και χρεοκοπημένων τραπεζιτών δεν πρόκειται να σταματήσει να επιβάλλει το ένα αντιλαϊκό μέτρο μετά το άλλο, μετατρέποντας σε μόνιμο το έκτακτο καθεστώς, που επέβαλε πέρυσι τέτοια εποχή. Μοναδική ελπίδα των εργαζομένων είναι να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση με τους αγώνες τους και όλος αυτός ο συρφετός να φύγει για την Ουάσινγκτον. Όσο νωρίτερα συμβεί τόσο καλύτερο για όλους μας.
Λεωνίδας Βατικιώτης 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.