Εθνική επιτυχία τα πλεονάσματα 3,5% για 10 χρόνια;

 

Απαράδεκτα αρνητικό, σε σχέση με τις υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν το αποτέλεσμα της συνόδου του Γιούρογκρουπ στις 5 Δεκεμβρίου 2016.

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Μια ψυχρή αποτίμηση της απόφασης, που δε διακατέχεται από το άγχος της επιβεβαίωσης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν μία επιβλαβής για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας απόφαση, που παγιώνει και δεν αναιρεί την υπερχρέωση, για πέντε συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτος, η κυβέρνηση πίστευε ότι το Γιούρογκρουπ της 5ης Δεκεμβρίου θα επιτάχυνε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Θα εκβίαζε δηλαδή τους θεσμούς για μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, που θα έδινε το πράσινο φως για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Αυτό  δεν έγινε. Η ανακοίνωση (http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2016/12/05-eurogroup-statement-greece/) επισημαίνει στην αρχή της 7ης παραγράφου ότι «το Γιούρογκρουπ καλεί τους θεσμούς και την Ελλάδα να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις προκειμένου να φτάσουν σε τεχνική συμφωνία όσο το δυνατό συντομότερα». Κανένα έλεος για τους προσκυνημένους…

Δεύτερος, οι ΣΥΡΙΝΕΛ ανέμεναν ότι η μέχρι σήμερα συμμόρφωσή τους θα καθιστούσε περιττά πολλά από τα μέτρα και θα μπορούσαν με την δουλικότητά τους να εξαγοράσουν μέτρα όπως η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. «Καμία υποχώρηση», ήταν το μήνυμα του Γιούρογκρουπ. «Η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο θα συμπεριλαμβάνει περαιτέρω ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και την άρση εμποδίων στην ανάπτυξη. Ειδικότερα το Γιούρογκρουπ επιβεβαιώνει ότι ο διορισμός των μελών στη διοίκηση της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας πρέπει να υλοποιηθεί ως το τέλος του Ιανουαρίου του 2017 ώστε το ταμείο να γίνει πλήρως λειτουργικό». Όσοι επομένως ήλπιζαν ότι η ψήφιση αντιλαϊκών νομοσχεδίων νύχτα από βουλευτές που δεν ξέρουν καν τι περιλαμβάνουν οι εκατοντάδες σελίδες φωτοτυπιών που έχουν μπροστά τους ανήκει στο …δύσκολο 2016 είναι βαθιά νυχτωμένοι. Προ των πυλών είναι νέα πολυνομοσχέδια με καινούργια αντιλαϊκά μέτρα και πολλά δύσκολα ακόμη χρόνια!

Τρίτος, η κυβέρνηση ήλπιζε ότι οι Ευρωπαίοι θα έδειχναν οίκτο και θα μείωναν το στόχο για πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ για το 2018. «Το Γιούρογκρουπ σημειώνει ότι η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει μέτρα που οδηγούν στο συμφωνημένο δημοσιονομικό στόχο για το 2018 (πρωτογενές ισοζύγιο 3,5% του ΑΕΠ)». Και το κακό των πλεονασμάτων δε σταματάει το 2018!

Τέταρτος, η κυβέρνηση ήλπιζε ότι τα βάσανα της λιτότητας θα τελείωναν τον Ιούλιο του 2018, οπότε λήγει και η τρίτη δανειακή σύμβαση που υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΝΕΛ πέρυσι το καλοκαίρι. «Το Γιούρογκρουπ επανέλαβε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ που θα υλοποιηθεί μέχρι το 2018 θα πρέπει να διατηρηθεί μεσοπρόθεσμα. Επιβεβαιώσαμε επίσης τη σημασία μιας δημοσιονομικής πορείας που είναι συμβατή με τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις εντός του πλαισίου της ΕΕ. Προκειμένου να εξασφαλισθεί συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους κατά ένα διατηρήσιμο τρόπο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς για ένα μηχανισμό και δομικά μέτρα που θα το διασφαλίσουν». Για όποιον δεν κατάλαβε ότι εδώ περιγράφεται ένα επιπλέον 4ο Μνημόνιο, διάρκειας ακόμη και 10 ετών, υπάρχει κι η τελευταία παράγραφος της απόφασης: «Η πλήρης εφαρμογή όλων των προκαταρκτικών δράσεων που σχετίζονται με τη δεύτερη αξιολόγηση και η ολοκλήρωση των εθνικών διαδικασιών θα ανοίξουν το δρόμο για τη διοίκηση του ΕΜΣ να εγκρίνει το συμπληρωματικό ΜΝΗΜΟΝΙΟ κατανόησης». Καλά διαβάσατε: Μνημόνιο! Τα καλά πάντα αφήνονται για το τέλος…

Πέμπτος και σημαντικότερος, τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, και χαρακτηρίστηκαν ως εθνική επιτυχία από την κυβέρνηση, κρίθηκαν ανεπαρκή ακόμη και από το ΔΝΤ, σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Μπλούμπεργκ. Εν ολίγοις το ΔΝΤ περίμενε πιο γενναιόδωρα μέτρα που θα οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, διευκολύνοντας έτσι την ένταξή του στο ελληνικό πρόγραμμα. Και δε δίστασε να κρύψει τη δυσφορία του. Ο επιδερμικός χαρακτήρας των μέτρων ελάφρυνσης σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις του για νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι πιθανότατα οι αιτίες που δεν συμφωνήθηκε ούτε και τώρα η συμμετοχή του στο πρόγραμμα. Η κυβέρνηση, αντίθετα, μόνο πάρτι δεν έκανε! Τα μέτρα ελάφρυνσης περιλαμβάνουν εξομάλυνση του προφίλ των αποπληρωμών (με επιμήκυνση ωριμάνσεων από 28 στα 32,5 χρόνια) και ρυθμίσεις για τα επιτόκια με στόχο να αποφευχθούν μελλοντικές επιβαρύνσεις.

Σημασία ωστόσο έχει πως: Πρώτο, δεν επιφέρουν καμία μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους! Δεύτερο, επισείουν άμεσο κόστος το οποίο θα επωμιστεί η Ελλάδα για μελλοντικά οφέλη. Τρίτο, αυτά τα οφέλη που εκτιμώνται σε μία μείωση 20 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ το 2060 (δηλαδή μετά από 44 χρόνια!) είναι εξόχως επισφαλή. Ανέφερε κατά λέξη στη συνέντευξη Τύπου (https://www.esm.europa.eu/press-releases/transcript-eurogroup-press-conference-1) ο διευθύνων σύμβουλος του ΕΜΣ, Κλάους Ρέγκλινγκ: «Ασφαλώς, ο χρονικός ορίζοντας μέχρι το 2060 είναι ασυνήθιστα μεγάλος και συνεπάγεται μεγάλη αβεβαιότητα. Επομένως κάποιος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός δεδομένου ότι πρόκειται για εκτιμήσεις – τις καλύτερες ως προς το παρόν εκτιμήσεις. Αλλά υπάρχει μεγάλος βαθμός αβεβαιότητας, οι συνθήκες της αγοράς μπορούν να αλλάξουν κι επομένως αυτό είναι προκαταρκτικό»!!! Τώρα, το πώς πρόλαβε η κυβέρνηση να ποσοτικοποιήσει την ωφέλεια εκτιμώντας την σε 45 δισ. ευρώ, όταν ακόμη και ο ΕΜΣ αρνήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο, εξηγείται μόνο στη βάση δημιουργικής αριθμητικής και πολιτικών, επικοινωνιακών υπολογισμών (πχ Τσακαλώτος: «40, να το αφήσω;» Παππάς: «βάλε άλλα 5»), όχι μαθηματικών…

Εν κατακλείδι, η απόφαση του Γιούρογκρουπ πρώτο, φέρνει νέα μέτρα λιτότητας άμεσα, δεύτερο, επεκτείνει την λιτότητα στο διηνεκές με την εισαγωγή ενός 4ου Μνημονίου μακράς διάρκειας και τρίτο, αποκαλύπτει ότι η περίφημη συνταγή ελάφρυνσης του χρέους είναι απάτη!

Στη βάση δε των παραπάνω επαναφέρει το στόχο άμεσης ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής ΣΥΡΙΝΕΛ – δανειστών και της μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους, εφ’ όσον αποδεδειγμένα πια οι πιστωτές δεν έχουν καμιά πρόθεση ουσιαστικής ελάφρυνσης των δανειακών βαρών!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα kommon

9η Μαΐου: Νέα συμφωνία παράδοσης!

Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε σε  «συμπληρωματικό μνημόνιο»

ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΜΕΤΡΑ

Η Ευρωομάδα καλωσορίζει την ολοκλήρωση ενός πακέτου πολιτικής που θα ανοίξει το δρόμο για μια επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), στη βάση της εφαρμογής των συμφωνηθέντων προκαταρκτικών δράσεων!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Με τα παραπάνω λόγια ξεκινάει η επίσημη ανακοίνωση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, της προηγούμενης Δευτέρας 9ης Μαΐου 2016, που χαρακτηρίστηκε ως θρίαμβος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επιβράβευση της πολιτικής της και αρχή του τέλους της χρόνιας κρίσης. Τίποτε απ’ όλα αυτά! Η συμφωνία που έγινε δεκτή στη συνεδρίαση της ευρωομάδας από τους οσφυοκάμπτες του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που κάνει είναι:

Πρώτο, να τους χτυπάει φιλικά στην πλάτη, εν είδει επιβράβευσης, για το πρώτο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που ψήφισαν στη Βουλή την Κυριακή 8 Μαΐου με 153 ψήφους, το οποίο όπως αποδεικνύεται είναι και το πιο ήπιο. Τα μέτρα που έρχονται είναι πολύ πιο αντιδραστικά.

Δεύτερο, να περιγράφει νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα πρέπει πολύ σύντομα να ψηφιστούν για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, η οποία πρέπει να τονίσουμε ότι όφειλε να είχε ξεκινήσει και να είχε ολοκληρωθεί από τον Οκτώβριο του 2015. Εύκολα επομένως συνάγεται ότι οι πιστωτές δέχθηκαν να επιδείξουν ελαστικότητα και να επιτρέψουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μισό χρόνο μετά χαρίζοντας έτσι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έξι μήνες του μέλιτος στους οποίους μπόρεσαν να σταθεροποιηθούν στην εξουσία. Επ’ ουδενί το τερατούργημα του Κατρούγκαλου δεν θα είχε συγκεντρώσει την αποδοχή 153 βουλευτών, αν έπρεπε να ψηφιστεί ένα μήνα μετά τις πρόωρες εκλογές, όταν με τη μέθοδο του σοκ ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών. Προς επίρρωση, μεταξύ άλλων, η παραίτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σακελλαρίδη το Νοέμβριο του 2015. Η πρώτη αξιολόγηση συνεπώς άργησε έξι μήνες ώστε πρώτα να δοκιμαστεί η συνοχή της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας και να γλυκαθεί από τα «καλά» της εξουσίας για να μπορεί να ψηφίζει ό,τι να ‘ναι κι οι αντιδράσεις να κινούνται στα όρια της γραφικότητας (βλέπε ενδεικτικά διαφωνίες Δρίτσα για την πώληση του ΟΛΠ, εξαγγελίες του ρέκορντμαν των μετεγγραφών Μιχελογιαννάκη για την δημιουργία αντιμνημονιακού μετώπου εντός του ΣΥΡΙΖΑ, φωτογραφίες του Πολάκη με τον Βελουχιώτη, δακρύβρεχτες ανακοινώσεις των 53, κ.α.). Μάρτυρας για το πόσο προσκυνημένα, άνευρα και ασπόνδυλα ανθρωπάκια, ικανά για όλα είναι και οι 153 βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι η ευκολία με την οποία θα ψηφίσουν ένα νέο «συμπληρωματικό μνημόνιο» όπως πεντακάθαρα αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο της συμφωνίας.

Η σημερινή κυβέρνηση θα έχει επομένως ένα θλιβερό ρεκόρ: θα είναι η πρώτη κυβέρνηση που θα υποβάλει και θα εφαρμόσει δύο μνημόνια μέσα σε δύο χρόνια, με την υπόσχεση μιας ρύθμισης του χρέους μετά από δύο χρόνια.

Επανάληψη των όρων αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους που περιελάμβανε η συμφωνία της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου 2012 περιγράφει και η πρόσφατη απόφαση της Ευρωομάδας. Οι αλλαγές στο προφίλ του χρέους θα είναι επιδερμικές. Νέα κύματα φορολογικής αφαίμαξης και αύξησης των δημοσίων εσόδων προ των πυλών.

Το τρίτο μεγάλο «επίτευγμα» της κυβέρνησης είναι ότι εισέπραξε μια ακόμη διαβεβαίωση για τη ρύθμιση του δημόσιου χρέους, την οποία εμφάνισε ως οριστική επίλυση του προβλήματος, για να γλυκάνει το χάπι της φτώχειας που φέρνει. Οι διαβεβαιώσεις των ευρωπαίων για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους ισούνται με μια …τρύπα στο νερό! Αρκεί μια ματιά στη διατύπωση για να φανεί ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι εξαπατούν τον κόσμο όταν ερμηνεύουν την απόφαση της ευρωομάδας ως επίλυση της κρίσης χρέους. Αναφέρει λοιπόν, κατά λέξη: «Σε συμμόρφωση με τα ανακοινωθέντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωομάδας το καλοκαίρι του 2015, η Ευρωομάδα είναι έτοιμη να εξετάσει, εφ’ όσον κριθούν αναγκαία, πιθανά πρόσθετα μέτρα για το χρέος τα οποία θα στοχεύουν στην εξασφάλιση της παραμονής των αναχρηματοδοτικών αναγκών σε βιώσιμα επίπεδα μακροχρόνια. Αυτά τα μέτρα θα τελούν υπό την αίρεση της πλήρους εφαρμογής των μέτρων που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ και θα εξεταστούν έπειτα από την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, όταν όλες οι προκαταρκτικές δράσεις θα έχουν πλήρως εφαρμοστεί». Η απόφαση της Ευρωομάδας, που ξεχειλίζει από αιρέσεις σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις τους και από δεσμεύσεις σε ό,τι αφορά τις δικές μας υποχρεώσεις και την οποία η κυβέρνηση ανέμενε σαν μάννα εξ ουρανού και λύτρωση από τα δεινά της, περιγράφει επίσης λεπτομερώς το πλαίσιο …πιθανής κι …αν χρειαστεί επανεξέτασης του χρέους: «Η Ευρωομάδα συμφωνεί στις ακόλουθες γενικές κατευθυντήριες αρχές για τα πιθανά πρόσθετα μέτρα για το χρέος: 1) Διευκόλυνση για την πρόσβαση στις αγορές. 2) Εξομάλυνση του προφίλ αποπληρωμών. 3) Παροχή κινήτρων για τη διαδικασία προσαρμογής της χώρας ακόμη και μετά το τέλος του προγράμματος, και 4) ελαστικότητα στην αντιμετώπιση αβέβαιης αύξησης του ΑΕΠ και μελλοντικής εξέλιξης των επιτοκίων… Η Ευρωομάδα επιβεβαιώνει ότι αποκλείεται ονομαστικό κούρεμα κι ότι όλα τα μέτρα που παίρνονται θα είναι σύμφωνα με τους υπάρχοντες νόμους της ΕΕ και το νομικό πλαίσιο του ΕΜΣ και του ΕΤΧΣ».

Για να φαίνεται καλύτερα η συνέχεια στην πολιτική των Ευρωπαίων, αξίζει να παραθέσουμε και το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της συνόδου για το ευρώ της 12ης Ιουλίου 2015, στο οποίο παραπέμπει η τωρινή ανακοίνωση: «Σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, αν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο. Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν… και θα εξεταστούν μετά την πρώτη θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους»!

Συγκρίνοντας τα δύο κείμενα προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: Πρώτο, ο Τσίπρας δεν κατάφερε για το χρέος τίποτε επιπλέον πέραν των όσων είχαν ήδη συμφωνηθεί. Δεύτερο, η ΝΔ έχει δίκιο που βλέπει του ΣΥΡΙΖΑίους να καμαρώνουν με τα δικά της «κατορθώματα» γιατί η άκρη του νήματος των παραπομπών, πράγματι, οδηγεί στην απόφαση της Ευρωομάδας το Νοέμβριο του 2012 επί Σαμαρά, όταν συμφωνήθηκε και η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων, ως συνέχεια στην αναδιάρθρωση του Μαρτίου του 2012. Γιατί λοιπόν χαίρεται και χαμογελά ο Τσακαλώτος; Γιατί υλοποιεί την δέσμευση που είχε αναλάβει ο Σαμαράς, επί υπουργίας Στουρνάρα! Δεν το λέμε εμείς, το λένε τα ίδια τα κείμενα που υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Κι αν κάτι μένει σταθερό όλη αυτή την μαύρη εξαετία όταν ο ΓΑΠ εξελέγη με το σύνθημα «χρήματα υπάρχουν», ο Σαμαράς υποσχόμενες την «επαναφορά των συντάξεων» κι ο Τσίπρας τάζοντας το «σκίσιμο των Μνημονίων» είναι πώς όταν οι Ευρωπαίοι μιλούν για αρχές το εννοούν και τις σέβονται μέχρι τέλος! Αντίθετα με τους πολιτικούς απατεώνες που κάθε 2-3 χρόνια υφαρπάζουν την ψήφο του λαού στην Ελλάδα…

Αποκλείει το κούρεμα του χρέους η απόφαση της Ευρωομάδας, με τη σύμφωνη γνώμη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Το τρίτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι αλλαγές που θα συμφωνηθούν στο χρέος ως κριτήριο θα έχουν τη δυνατότητα αποπληρωμών, δηλαδή την ομαλή εξόφληση των μελλοντικών δόσεων, καθώς λόγω του πρόχειρου σχεδιασμού των προηγούμενων αναδιαρθρώσεων υπάρχουν χρονιές που η αποπληρωμή των χρεών, ακόμη και αν μπορεί να βγει η Ελλάδα στις αγορές, θα είναι αδύνατη (π.χ. 2019, 2024).

Ωστόσο, η απόφαση της 9ης Μαΐου εξουσιοδοτεί την Ευρωομάδα Εργασίας να δουλέψει παραπέρα στα τεχνικά θέματα του χρέους και να εισηγηθεί σχετικά στην επόμενη Ευρωομάδα της 24ης Μαΐου. Η εξέλιξη που θα σημειωθεί, παρόλα αυτά, κατά κανέναν τρόπο δεν πρόκειται να φέρει κοντά μια απόφαση για το χρέος. Κι αυτό λόγω των γερμανικών εκλογών που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2017. Ήδη η Μέρκελ δέχεται μια πρωτοφανή πίεση από το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική με αφορμή τους μετανάστες, η παραδοσιακή συμμαχία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματός της με τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές τρίζει και τα ποσοστά δημοτικότητάς της είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον το τελευταίο που της λείπει είναι να πρέπει να εξηγεί γιατί λαμβάνει κι άλλες φιλικές για την Ελλάδα αποφάσεις… Επομένως απόφαση για το χρέος δεν αναμένεται μέχρι το 2018!

Ακόμη κι αυτή η απόφαση όμως, όπως έχει φανεί από την πρόταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, θα αφορά ήσσονος σημασίας αλλαγές που δε θα επηρεάσουν σημαντικά το ύψος του χρέους. Ειδικότερα, με βάση δημοσιεύματα, προτείνονται 3 μέτρα. Το πρώτο αφορά την απόδοση 10 δισ. ευρώ που προέρχονται από τα κέρδη ελληνικών ομολόγων τα οποία κρατούν οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ και τα περιμένουμε 4 χρόνια! Είναι τα ομόλογα που δεν «κουρεύτηκαν» το 2012 (αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα ομόλογα εμπορικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων, φυσικών προσώπων, κ.α.) τα οποία είχε υποσχεθεί πως θα κούρευε ο Βαρουφάκης… Το δεύτερο μέτρο αφορά στην επέκταση κατά 5 χρόνια της περιόδου αποπληρωμής των δανείων του ΕΜΣ που έτσι θα ξεκινήσουν να αποπληρώνονται από το 2022 και το τρίτο μέτρο αφορά στον καθορισμό οροφής ύψος 2% για τις αποπληρωμές του δανειακού κεφαλαίου κι είναι πρόταση την οποία έχει αποκλείσει ήδη ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, ως πολύ φιλολαϊκή.

Φαίνεται επομένως ότι όλα τα παραπάνω στην καλύτερη περίπτωση να μειώσουν το δημόσιο χρέος κατά 10 δισ. ευρώ ή 3%, από τα 311,45 δισ. ευρώ που ανήλθε το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2015, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Γιούροστατ με ημερομηνία 21/4/2016. Αυτό θα είναι το όφελος που θα έλθει το 2018! Συνεπώς η κυβέρνηση, που ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι πρόκειται για πομφόλυγες, εξαπατά τον κόσμο χρησιμοποιώντας το θέμα του χρέους και την υποτιθέμενη επίλυση του ως προπέτασμα καπνού για να κρύψει τα αντιλαϊκά μέτρα που θα ψηφιστούν το επόμενο Σαββατοκύριακο, όπως με σαφήνεια προβλέπει η απόφαση της Ευρωομάδας. Έτσι, θα τηρηθεί με ευλάβεια η αρχή που θέλει κάθε κυβέρνηση από το 2010 να ψηφίζει τα αντιλαϊκά μέτρα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.

Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΘΑ ΠΟΥΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΑ ΔΑΝΕΙΑ

Στη συμφωνία της 9^ης Μαΐου 2016 που υπέγραψε η κυβέρνηση αναφέρει καθαρά ότι για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση πέραν του φορολογικού και ασφαλιστικού νομοσχεδίου που ήδη ψήφισαν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια τους, του μηχανισμού αυτόματης διόρθωσης, του περίφημου κόφτη, και νέων έμμεσων φόρων ύψους 1,8 δισ. ευρώ, θα πρέπει να ψηφιστούν ακόμη δύο μέτρα. Το πρώτο περιλαμβάνει την απελευθέρωση της πώλησης των εξυπηρετούμενων και μη εξυπηρετούμενων δανείων! Μοναδική και προσωρινή εξαίρεση θα είναι τα «μικρά δάνεια» πρώτης κατοικίας. Κριτήριο δε για το ξεπούλημα των δανείων στα γεράκια της αγοράς (κυρίως πρώην αλλά και νυν τραπεζικοί) είναι «η ενίσχυση των τραπεζικών ισολογισμών». Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ από το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» περνάει στο σύνθημα «όλα για τις τράπεζες» δίνοντάς τους το πράσινο φως για να ξεφορτωθούν ακόμη και δάνεια τα οποία εξυπηρετούνται, αφού πρώτα ενέκρινε μια ακόμη σκανδαλώδη ανακεφαλαιοποίηση. Ποια άλλη κυβέρνηση θα τόλμαγε να ψηφίσει τέτοια πρόταση, που θα δημιουργήσει δεκάδες χιλιάδες άστεγους, χωρίς να την πάρουν με τις πέτρες…

Το δεύτερο μέτρο που ανέλαβαν την υποχρέωση να ψηφίσουν για να κλείσει η τρέχουσα αξιολόγηση σχετίζεται με το υπερ-ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων, που ζητούσε από πέρυσι ο Σόιμπλε. Το χάπι του ξεπουλήματος θα χρυσωθεί με την προσθήκη στον τίτλο του της λέξης Επενδύσεων έτσι ώστε οι ΣΥΡΙΖΑίοι να τάζουν …ανάπτυξη και να λένε πώς τα χρήματα που θα εισρέουν θα αξιοποιούνται δημιουργικά. Στην απόφαση ωστόσο αναφέρεται πως στο υπερ-ταμείο θα μεταφερθεί ακίνητη περιουσία του δημοσίου «ως μέρος των προκαταρκτικών δράσεων», ενώ η διοίκησή του «θα οριστεί μέχρι τον Ιούνιο του 2016 και το Ταμείο θα είναι πλήρως λειτουργικό όχι αργότερα από τον Σεπτέμβριο». Δημοσιεύματα δε επιμείνουν ότι στην 5μελή διοίκησή του θα συμμετέχουν και 2 εκπρόσωποι των δανειστών, που θα λειτουργούν ως εμπορικοί αντιπρόσωποι εξασφαλίζοντας για τις χώρες τους ή για εταιρείες στις οποίες θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τα καλύτερα φιλέτα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Υπολογίζεται επίσης πως μέχρι το 2018 θα έχει αποφέρει έσοδα ύψους 6 δισ. ευρώ, χαρίζοντας στους ιδιώτες τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας.

ΑΔΥΝΑΤΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ

Στα …τέσσερα μετά τα δύο και έξι

ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΡΕΚΟΡ ΤΟ 3,5%

Ο πολιτικός απατεώνας Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο όταν έλεγε στο υπουργικό συμβούλιο στις 10 Σεπτεμβρίου 2016 αναφερόμενος στον αυτόματο «κόφτη» δαπανών που θα ενεργοποιείται όποτε διαπιστώνονται αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους ότι είναι ένα μέτρο που προϋπήρχε. «Προβλέπεται τόσο από τους μηχανισμούς two pack και six pack όσο και από τον ελληνικό νόμο… Προβλέπεται από όλες τις συμφωνίες τις οποίες έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί οι ελληνικές κυβερνήσεις και από αυτή που υπογράψαμε το περασμένο καλοκαίρι». Παρόλα αυτά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου κανένας ΣΥΡΙΖΑίος απ’ όσους σήμερα δηλώνουν ότι ο λαός τους ψήφισε το Σεπτέμβριο δεν έδειχνε στην κοινωνία τι υπέγραψαν με τους πιστωτές τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Το κράταγαν σαν επτασφράγιστο μυστικό, όπως και τις σχετικές προβλέψεις που περιλαμβάνονταν στο two και six pack από το 2011 κιόλας, τάζοντας ότι θα ανατρέψουν την λιτότητα εντός της ΕΕ και στη συνέχεια, αφού έκατσαν στα …four, τάζοντας παράλληλα προγράμματα. Επί της ουσίας ακόμη κι η ψήφιση από τη Βουλή του συγκεκριμένου όρου δεν αναιρεί το γεγονός ότι το μέτρο είναι βαθιά αντιλαϊκό κι εξ ίσου αντιδημοκρατικό, καθώς καταργεί τη Βουλή. Και δεν είναι υπερβολή! Οι πιστωτές απαίτησαν κι η κυβέρνηση αποδέχθηκε (ως όρο για να μην ψηφιστούν από τώρα τα επιπλέον μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ που ζητούσε το ΔΝΤ) οι περικοπές να ανακοινώνονται με ένα προεδρικό διάταγμα που θα εκδίδει κάθε χρόνο το αρμόδιο υπουργείο στο τέλος Απριλίου όταν δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα της Γιούροστατ για τα δημοσιονομικά. Με βάση δε δημοσιεύματα, προβλέπεται πώς αν η απόκλιση από το στόχο για δημιουργία πλεονάσματος είναι μεταξύ 0,26% και 0,75% του ΑΕΠ τότε θα ανακοινώνονται μέτρα ύψους 0,5% του ΑΕΠ ή 900 εκ. ευρώ. Αν η απόκλιση είναι από 0,76% έως 1,25% του ΑΕΠ τότε θα ανακοινώνονται μέτρα ύψους 1% του ΑΕΠ, κοκ.

Λέγοντας για μια ακόμη φορά ψέματα ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο διαβεβαίωσε πως «η διόρθωση δε θα χρειαστεί και δε θα χρειαστεί, διότι για πρώτη φορά στα έξι χρόνια έχουμε ένα πρόγραμμα το οποίο μπορεί να βγει». Ανοησίες! Το πόσο εύκολο κι εφικτό είναι για την Ελλάδα να εμφανίσει το 2018 πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ (όταν το 2015 εμφάνισε έλλειμμα 7,2%) φαίνεται αν ρίξουμε μια ματιά στα δημοσιονομικά στοιχεία της Γιούροστατ. Από τις 28 χώρες της ΕΕ το 2015 πλεόνασμα εμφάνισαν μόνο 3! Η Γερμανία ύψους 0,7% του ΑΕΠ (το οποίο το οφείλει, πέρα από την πολιτικής της λιτότητας, στα υπερκέρδη που εξασφαλίζει από την απομύζηση του Νότου), το Λουξεμβούργο (που ως γνωστόν δεν αποτελεί κράτος, αλλά …πλυντήριο) ύψους 1,2% του ΑΕΠ και τέλος η Εσθονία (κορυφαίος νεοφιλελεύθερος παράδεισος όπου το τελευταίο δημόσιο σχολείο και νοσοκομείο πρέπει να γκρεμίστηκαν στο πλαίσιο της αποσοβιετοποίησης της χώρας) όπου το πλεόνασμα έφτασε το 0,4% του ΑΕΠ. Απ’ αυτές δε τις 3 περιπτώσεις μόνο το Λουξεμβούργο εμφανίζει δημοσιονομικό πλεονάσματα σταθερά τα τελευταία 4 χρόνια. Επομένως αυτό που υπέγραψαν Τσίπρας και λοιποί ευρωλιγούρηδες απλώς …δεν υπάρχει! Για να υπάρξει, όπως δεσμεύτηκαν και θα επιχειρήσουν να επιβάλουν, θα τεθεί σε λειτουργία μια μηχανή φτωχοποίησης που θα δουλεύει ακατάπαυστα παράγοντας εξαθλίωση από τη μια και πλεονάσματα από την άλλη.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα Πριν στις 15 Μαΐου 2016

Φορολογική λεηλασία και ύφεση φέρνει το κλείσιμο της αξιολόγησης

Με το βλέμμα στραμμένο στις 22 Απριλίου οπότε συνεδριάζει το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης ξεκινά αύριο Δευτέρα 4 Απριλίου ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές. Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να επιβάλει ένα νέο γύρω αντιλαϊκών μέτρων (με τα σημαντικότερα να έχουν ήδη οριστικοποιηθεί) με απώτερο στόχο το 2018 να εμφανίσει πλεονασματικό προϋπολογισμό και άμεσο στόχο να κλείσει όπως – όπως η αξιολόγηση, που θα επιτρέψει την εκταμίευση των χρημάτων που απαιτούνται για την πληρωμή των δόσεων του χρέους. Στόχος των πιστωτών και των πρόθυμων συνεργατών τους εντός είναι όλα να έχουν κλείσει στις επόμενες τρεις εβδομάδες!

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Τα νέα μέτρα θα αυξήσουν τη φτώχεια μεταξύ των χαμηλών εισοδημάτων κι όσων εξακολουθούν να εργάζονται και δεν πρόκειται να πλήξουν αποκλειστικά και μόνο τα υψηλά εισοδήματα όπως διαδίδουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι προσπαθώντας να εξαπατήσουν τους ψηφοφόρους τους και την κοινωνία. Είναι ενδεικτική η πηγή προέλευσης των νέων επιβαρύνσεων ύψους 3% του ΑΕΠ ή 5,4 δισ. ευρώ, καθώς το 1% θα επέλθει από έμμεσους φόρους, 1% από την άμεση φορολογία και 1% από το ασφαλιστικό σύστημα. Νέοι έμμεσοι φόροι θεωρείται βέβαιο ότι θα επιβληθούν στα καύσιμα, παρότι η Ελλάδα έχει μια από τις βαρύτερες φορολογίες καυσίμων σε όλη την Ευρώπη, στην κινητή τηλεφωνία και τη συνδρομητική τηλεόραση, χωρίς να αποκλείεται να αυξηθεί κι ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής που επιβαρύνει βιβλία κι εφημερίδες. Στο μέτωπο των άμεσων φόρων οι επιβαρύνσεις με την κλίμακα φορολόγησης θα ξεκινήσουν απ’ όσους έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 20.000 ευρώ, που απ’ ότι φαίνεται αποτελούν τα προνομιούχα στρώματα, σύμφωνα με ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μόνιμη δε, θα γίνει και η έκτακτη κατά τ’ άλλα εισφορά αλληλεγγύης. Σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό με βάση δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, Γ. Σταθάκη, στο πλαίσιο τηλεοπτικής του συνέντευξης τα 2/3 θα έρθουν από αύξηση εισφορών και το 1/3 από περικοπές σε συνταξιούχους που χαρακτηρίζονται ρετιρέ, ανεξαρτήτως των πολύ υψηλών εισφορών που επί δεκαετίες κατέβαλλαν.

Τα νέα μέτρα είναι σίγουρο ότι θα καταφέρουν ένα συντριπτικό πλήγμα στην οικονομία, πέραν των συνεπειών που θα έχουν στην τσέπη των πολλών. Αντίθετα με τις κυβερνητικές υποσχέσεις ότι το πέρας της αξιολόγησης θα σηματοδοτήσει την έναρξη ενός κύκλου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, η αλήθεια είναι πως το πέρας της αξιολόγησης θα σηματοδοτήσει ένα νέο κύκλος ύφεσης! Τα 5,4 δισ. ευρώ είναι πόροι που θα αφαιρεθούν από την αγορά για να ταΐσουν τους πιστωτές. Δηλαδή ακόμη και μία πιθανότητα να υπήρχε να ξεπεραστεί η χρόνια και βαθιά ύφεση της οικονομίας τους επόμενους μήνες τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνουν η ξεφτιλισμένη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και τα εθνίκια του καμένου θα αποτελέσουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρό της, μιας και πρόκειται για εξ ορισμού υφεσιακά, αντιαναπτυξιακά μέτρα. Τα μέτρα που ψηφίζουν τώρα Τσίπρας – Τσακαλώτος είναι ακριβώς ίδιας ποιότητας με τα μέτρα που ψήφιζαν Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου το 2010 – 2011 και Σαμαράς – Χαρδούβελης το 2012, προκαλώντας την οργή των ΣΥΡΙΖΑίων, που τώρα μετατρέπονται σε χρυσή εφεδρεία της χρεοκρατίας. Το μόνο που διαφέρει είναι το περιτύλιγμα, που από πράσινο έγινε μπλε και τώρα ροζ…

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποτελούν κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και στην υποτέλεια, πέραν της ταξικής πολιτικής που εφαρμόζουν. Η παράδοση των κλειδιών στους πιστωτές στους πιο νευραλγικούς τομείς της οικονομίας είναι εξ ίσου ταπεινωτική με την επιλογή του ευρωλιγούρη υπουργού μπαλτά να ορίσει έναν Βέλγο διευθυντή του ελληνικού Φεστιβάλ, που έσπευσε να αφιερώσει το φετινό φεστιβάλ στον πολιτισμό της χώρας του, το Βέλγιο, αφού δήλωσε ότι δεν γνωρίζει και πολλά πράγματα από το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό! Στο σχεδιασμό των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στη φορολογία για παράδειγμα τον πρώτο λόγο στο υπουργείο Οικονομικών έχουν Άγγλοι ειδικοί, που προφανώς ήρθαν για να μεταφέρουν στην διψασμένη να μάθει και να εφαρμόσει «πρώτη φορά Αριστερά» τα θατσερικά κατορθώματα. Να χαίρονται τους μέντορές τους! Ενώ, τη δομή του νέου υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων, που θα δώσει τα πάντα στους ιδιώτες, τη σχεδιάζουν Γάλλοι που θα έχουν ήδη καπαρώσει και τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, εγκαινιάζοντας ένα νέο γύρο λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας και αρπαχτής.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα Πριν στις 3 Απριλίου 2016

Αξιολόγηση: Με δύο ήττες ξεκινά η κυβέρνηση

Ομολογία παραμονής ΔΝΤ στο πρόγραμμα, άγνωστη η διάρκεια των διαπραγματεύσεων

Σε πλήρη υποχώρηση οδηγήθηκε η κυβέρνηση στο θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο αποκαλούμενο πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, από το καλοκαίρι ακόμη όταν υπέγραφε το νέο μνημόνιο, έθρεφε την κρυφή ελπίδα να συνεχιστεί μεν το πρόγραμμα χωρίς όμως τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Το ζητούμενο από αυτή την εξέλιξη ήταν αποκλειστικά και μόνο συμβολικό. Δεδομένου ότι είναι ο πλέον κακόφημος οργανισμός (σε σύγκριση με την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που απαρτίζουν την τρόικα) η διακοπή της συμμετοχής του ΔΝΤ θα επέτρεπε στην Αθήνα να εκμεταλλευτεί πολιτικά την αποχώρησή του. Δηλαδή να την εμφανίσει ως επιτυχία της διαπραγματευτικής της τακτικής, ως τερματισμό του εξευτελιστικού καθεστώτος κηδεμονίας, ως ανάκτηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας, ως αρχή του τέλους της περιόδου των Μνημονίων, κι άλλα τέτοια ευφάνταστα. Ακόμη κι ως τη δίκαιη ανταμοιβή για τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζεται να περάσει τώρα, με σημαντικότερο όλων το αντιασφαλιστικό. Το ίδιο σχέδιο άλλωστε είχε και ο Σαμαράς, στο δεύτερο εξάμηνο του 2014, για να συναντήσει την κατηγορηματική διαφωνία των Ευρωπαίων.

Η «αλληλεγγύη» τους απέναντι στο ΔΝΤ πηγάζει από τις εγγυήσεις αδιαλλαξίας και επιμονής που προσφέρει στην παρακολούθηση και την αξιολόγηση του προγράμματος. Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ αποτελεί τον τριτεγγυητή της λιτότητας που διασφαλίζει πως ακόμη και σε εκείνη την απίθανη περίπτωση που η ΕΕ θα αναγκαστεί να υποχωρήσει (πχ λόγω εσωτερικών πολιτικών πιέσεων και ισορροπιών) αποδεχόμενη μια ελαστική ερμηνεία των όρων του Μνημονίου, θα υπάρχει ένας οργανισμός, με εδραιωμένα και υλικά συμφέροντα όπως είναι η συμμετοχή του στο χρηματοδοτικό σχήμα (και σε αντίθεση με τον ΟΟΣΑ ή την Παγκόσμια Τράπεζα), που θα απαιτεί την πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων.

Η στάση αυτή των Ευρωπαίων δεν είναι καινούργια. Εκφράστηκε πρώτη φορά το 2010, όταν οι πιο ακραιφνείς «Ευρωπαϊστές» εκλιπαρούσαν να μείνει εκτός Ευρώπης το ΔΝΤ, μέχρι που η Μέρκελ έκλεισε τη συζήτηση, καλώντας επίσημα τον οργανισμό, κι ας λειτουργεί αποδεδειγμένα ως το μακρύ χέρι της Ουάσινγκτον… Εκφράστηκε επίσης απέναντι στο Σαμαρά και τον Τσίπρα, το 2014 και το 2015, αντίστοιχα.

Έτσι, η δημόσια παραδοχή μέσω μάλιστα συνέντευξης σε γερμανική εφημερίδα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, εκ μέρους του ίδιου του υπουργού Οικονομικών, Ευκλ. Τσακαλώτου, κλείνει τη συζήτηση. Τα λόγια δε του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, την Παρασκευή το βράδυ μετά το τέλος του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (Ecofin) επιβεβαιώνουν την πρώτη ήττα που δέχτηκε η κυβέρνηση πριν καν ξεκινήσει επίσημα η πρώτη αξιολόγηση: «Είναι καλό ότι η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε προφανώς εκ νέου αυτό που είχε ήδη αποδεχθεί τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ότι δηλαδή το ΔΝΤ βεβαίως πρέπει να συνεχίσει να συμμετάσχει στο πρόγραμμα – αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση»! Άντε να πει κάποιος ότι δεν κατάλαβε τι εννοούσε ο γερμανός υπουργός…

Η δεύτερη ήττα που δέχτηκε η κυβέρνηση, πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση, αφορούσε τη διάρκεια της αξιολόγησης. Κι όταν λέμε διάρκεια εννοούμε ατζέντα, γιατί ότι κρατάει λίγο περιλαμβάνει τα …βασικά. Όταν, αντίθετα, μεγαλώνει η διάρκεια τότε εύκολα συνάγεται πως στην ημερήσια διάταξη οι πιστωτές έχουν βάλει τη …μάνα και τον πατέρα τους! Δηλαδή, ασφαλιστικό, υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων και νέα μέτρα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό! Η κόντρα για τη διάρκεια, με την κυβέρνηση να ήθελε την αξιολόγηση να κρατά το πολύ έναν μήνα, αποτυπώθηκε σε δήλωση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ, που παρέπεμψε στο Φεβρουάριο και σε συνέντευξη της Λαγκάρντ σε γερμανική εφημερίδα που προέβλεψε την ολοκλήρωσή της το δεύτερο τρίμηνο (καλό Ιούνη δηλαδή!). Πιο ανησυχητική ωστόσο ήταν η απόσταση που κράτησαν από το ασφαλιστικό της κυβέρνησης Σόιμπλε και Λαγκάρντ, αφήνοντας με σαφήνεια να εννοηθεί πως είναι ανεπαρκές. Ζητούν, δηλαδή, ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις συντάξεις!

Για να πάρουν ό,τι θέλουν το πιθανότερο είναι οι ίδιοι οι πιστωτές να τραβήξουν σε μάκρος τις διαπραγματεύσεις για να εκβιάζουν με τις δόσεις για τις πληρωμές που έχει να κάνει η κυβέρνηση μέχρι και το δεύτερο τρίμηνο. Συγκεκριμένα στις 7/3 (304,62 εκ. σε ΔΝΤ), στις 16/3 (571,17 εκ. σε ΔΝΤ), στις 11/4 (52 εκ. σε ΕΚΤ), στις 13/4 (456,93 εκ. σε ΔΝΤ) και στις 7/6 (304,62 εκ. ευρώ).

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Πριν, την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Οι υποχωρήσεις της κυβέρνησης ενθαρρύνουν την αδιαλλαξία των πιστωτών (Πριν, 5 Απριλίου 2015)

Στη δίνη μιας διαπραγμάτευσης που όσο συνεχίζεται τόσο περισσότερο η κυβέρνηση υποχωρεί και τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι απαιτήσεις των δανειστών με αποτέλεσμα το κενό να μεγαλώνει, κι όχι να κλείνει όπως θα αναμενόταν, μοιάζει να βυθίζεται η κυβέρνηση. Σε αυτό το πλαίσιο τα αναχώματα στους εκβιασμούς που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση μέσω των Ευκλ. Τσακαλώτου και Γ. Βαρουφάκη που την προηγούμενη εβδομάδα αναφέρθηκαν στο ενδεχόμενο της ρήξης κι αυτή την εβδομάδα μέσω των Π. Σκουρλέτη και Ν. Βούτση που άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ της Πέμπτης 9 Απριλίου αν δεν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις αδυνατίζουν και δεν ισχυροποιούν την θέση της κυβέρνησης καθώς «καίνε», άδοξα μάλιστα, το ισχυρότερο χαρτί που έχει στη διάθεσή της∙ αυτό της στάσης πληρωμών. Το χαρτί αυτό καίγεται γιατί αποδεικνύεται πως η χρήση του είναι καθαρά και μόνο διαπραγματευτική, χωρίς να συνοδεύεται από μια γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με τους δανειστές.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η στάση των δανειστών, από την άλλη, διακρίνεται όχι μόνο από σταθερότητα αλλά κι από κλιμάκωση. Τα όσα έγιναν με την δεύτερη λίστα που δόθηκε στην δημοσιότητα από τους Ευρωπαίους, μέσω των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (εδώ η σχετική λίστα), είναι ενδεικτικό. Οι δανειστές παραβίασαν την υπόσχεση που είχαν δώσει στον έλληνα υπουργό Οικονομικών να μην δημοσιοποιηθεί η λίστα έτσι ώστε να εκθέσουν την ελληνική κυβέρνηση, με την βεβαιότητα ότι κάθε βήμα που κάνει προς τα πίσω προετοιμάζει το επόμενο. Έτσι, η δέσμευση της Ελλάδας για πρωτογενές πλεόνασμα από 3,1 ως 3,9% του ΑΕΠ, ακυρώνει ντε φάκτο όποιο προηγούμενο αίτημα της για πλεόνασμα στην περιοχή του 1%, οδηγώντας την ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στο μέιλ Χαρδούβελη και ειδικότερα στα τρία θέματα που αποτελούν το πραγματικό επίδικο της τρέχουσας διαπραγμάτευσης, προσπερνώντας αδιάφορα κάθε άλλη πρόταση ακόμη κι αν έχει εισπρακτικό αντίκρισμα όπως για παράδειγμα το κυνήγι της φοροδιαφυγής. Σημαντικά μικρότερο των αρχικών προσδοκιών, αλλά διόλου αμελητέο, σε μια συγκυρία που η κρίση ρευστότητας έχει φτάσει στο απόγειό της. Τα τρία αυτά επίδικα είναι το εργασιακό, το ασφαλιστικό και οι ιδιωτικοποιήσεις.

Κι η κυβέρνηση, όπως φάνηκε από την λίστα των μεταρρυθμίσεων που δόθηκε στην δημοσιότητα (κι επιμελώς είχε αποκρυφτεί από τα νον πέιπερ του Μαξίμου), στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των πιστωτών, παραβιάζοντας κατάφωρα και το γράμμα και το πνεύμα των προεκλογικών της εξαγγελιών. Τα όσα γράφονται στο σχετικό κεφάλαιο, 5.1, θα μπορούσαν να είχαν διατυπωθεί από μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση καθώς ασκείται κριτική από τα δεξιά στις μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιήσεις. Αναφέρεται κατά λέξη: «Οι προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις έγιναν ερασιτεχνικά και με συμβόλαια νομικά επισφαλή, με αποτέλεσμα πολλές από τις ολοκληρωμένες ιδιωτικοποιήσεις να ακυρωθούν από τα δικαστήρια της Ευρωπαϊκής επιτροπής ανταγωνισμού». «Εδώ οι καλές ιδιωτικοποιήσεις» λοιπόν, σαν να αναφωνεί η κυβέρνηση. Και συνεχίζει στα προτεινόμενα μέτρα: «Η κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει να θέτει τις ιδιωτικοποιήσεις σε μια υγιή βάση, τόσο νομικά όσο και με όρους ενσωμάτωσής τους σε ένα ευρύτερο αναπτυξιακό πλαίσιο. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ έχει ανανεωθεί και η διαδικασία των προσφορών που διακόπηκε από τις εκλογές έχει ξεκινήσει ξανά, πχ στην περίπτωση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά… Η νέα διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ δεσμεύεται να συμμορφωθεί με τα ακόλουθα κριτήρια: Όλα τα υπάρχοντα συμβόλαια θα γίνουν σεβαστά. Όλες οι διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει πρόκειται να συνεχιστούν». Τα συνολικά έσοδα μάλιστα που υπόσχεται η κυβέρνηση στους «θεσμούς» από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για το τρέχον έτος ανέρχονται σε 1,5 δισ. ευρώ. Στόχος, που αν επιτευχθεί θα κατατάσσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε πολύ καλύτερη θέση, σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αρκεί να αναφερθεί πως τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις το 2011 ήταν 1,6 δισ. ευρώ, το 2012 μηδενικά και το 2013 ήταν μόλις 1 δισ. ευρώ, όπως περιγράφονται στην λίστα που έστειλε η κυβέρνηση. «Σπάνια ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων έχει αποτύχει τόσο θεαματικά!» αναφέρεται κατά λέξη, σαν οι συντάκτες της, αντί να χαίρονται που το πρόγραμμα εκποίησης δεν ολοκληρώθηκε, να συμμερίζονται την απογοήτευση των πιστωτών για τα χαμηλά έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις…

Περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας και αυτονόμηση κεντρικής τράπεζας

Εισπρακτικό είναι επίσης και το μέτρο (4.1) αύξησης των εισιτηρίων στους αρχαιολογικούς τόπους και τα μουσεία, όπως περιγράφεται κάτω από την ταμπέλα «μιας νέας πολιτικής εισιτηρίων που θα βασίζεται στην κίνηση, την πολιτιστική σπουδαιότητα και σε τιμές εισιτηρίων που θα συγκρίνονται με άλλες χώρες της ΕΕ». Προφανώς μετά την σύγκλιση των μισθών και των συντάξεων αποτελεί ηθική υποχρέωσή μας να συγκλίνουμε και στο επίπεδο των τιμών… Από αυτό το μέτρο η κυβέρνηση υπόσχεται να εισπράξει 5 ως 10 εκ. ευρώ το τρέχον έτος και 20 εκ. από το 2016 και μετά.

Νεοφιλελεύθερης έμπνευσης είναι επιπλέον τα μέτρα περαιτέρω αυτονόμησης και θεσμικής θωράκισης τριών οντοτήτων που η «ανεξαρτησία» τους από την πολιτική αποτελεί νεοφιλελεύθερο «θέσφατο»: Πρώτο, της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (3.19) που ιδρύθηκε ως αυτόνομη οντότητα στο υπουργείο Οικονομικών το 2012. Δεύτερο, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (10.2), καθώς βεβαιωμένα πλέον μετά και την αποστολή στο εξωτερικό του 1,2 δισ. ευρώ που είχε περισσέψει από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χωρίς να ενημερωθεί η κυβέρνηση, αποτελεί μακρύ χέρι των πιστωτών και τρίτο, της Τράπεζας της Ελλάδας (10.3) που αποτελεί όργανο της ΕΚΤ χωρίς να λογοδοτεί στην κυβέρνηση ή την Βουλή. Άλλωστε, δεν έχει περάσει ούτε καν ένας χρόνος από τον Ιούνιο του 2014, όταν ο Γ. Στουρνάρας μετακόμισε από το υπουργείο Οικονομικών στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα, προκαλώντας την οξύτατη αντίδραση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης που πίσω από την μετακίνησή του, πολύ σωστά, διέκρινε την βιασύνη του Σαμαρά και των Ευρωπαίων να ελέγξουν τα κρίσιμα πόστα ώστε να προκαταλάβουν τις μελλοντικές εξελίξεις ακυρώνοντας πιθανές ριζοσπαστικές αλλαγές. Η ενίσχυση λοιπόν της ασυδοσίας της κεντρικής τράπεζας εννιά μήνες μετά δεν διεκδικεί και δάφνες πολιτικής συνέπειας…

Ενώ τα μέτρα που αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις ή τα δημόσια έσοδα ξεχειλίζουν από σαφήνεια, τα φιλολαϊκά μέτρα που καταλαμβάνουν τις τελευταίες 6 από τις 26 συνολικά σελίδες (σκιά ακόμη και των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης) βρίθουν από καθόλου, μα καθόλου δημιουργικές ασάφειες. Για παράδειγμα στα «μέτρα στην κατεύθυνση σταδιακής αύξησης του ελάχιστου μισθού» (13.4) αναφέρεται πως «η άνοδος του ελάχιστου μισθού μπορεί να σχεδιαστεί με έναν τρόπο που να είναι συμβατός με βελτιώσεις στην ανταγωνιστικότητα». Κι αν οι πολυαναμενόμενες επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό που θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα δεν γίνουν ποτέ (όπως είναι και το πιθανότερο) ή είναι τόσο ασήμαντες που η επίδρασή τους στην δεν φανεί, τότε τι τύχη θα έχει η υπόσχεση για αύξηση του κατώτατου μισθού;

Στο κεφάλαιο για «την επανεισαγωγή της 13^ης σύνταξης σε συνταξιούχους με χαμηλά εισοδήματα» το όριο της σύνταξης κάτω της οποίας θα επανέλθει η 13^η μένει να καθοριστεί. Αναφέρεται στα προτεινόμενα μέτρα πως «μια 13^η σύνταξη θα δοθεί στους χαμηλοσυνταξιούχους (με το κατώφλι της μηνιαίας σύνταξης να αποφασιστεί) τον Δεκέμβριο του 2015». Επομένως ακόμη κι αυτό το όριο των 700 ευρώ, που είχε αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αμφισβητείται επισήμως…

Στα μέτρα των δανειστών είναι επίσης κομμένα τα μέτρα κατάργησης των πρόωρων συντάξεων στις τράπεζες και τις πρώην ΔΕΚΟ (14.14) και συγχώνευσης ασφαλιστικών ταμείων (14.15) απ’ όπου αναμένεται η εξοικονόμηση 10 εκ. ευρώ για το 2015.

Παρά τις σημαντικότατες υποχωρήσεις της κυβέρνησης, οι Ευρωπαίοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να απελευθερώσουν τις πιστώσεις που θα επιτρέψουν την «αναίμακτη» πληρωμή στο ΔΝΤ της δόσης των 458 εκ. ευρώ, την Πέμπτη 9 Απριλίου, όπως έχει δηλώσει πως θα πράξει η κυβέρνηση, με κάθε κόστος. Η πληρωμή αυτής της δόσης θα οξύνει την ασφυξία του ελληνικού δημοσίου, που έχει ήδη επιταθεί όχι μόνο από τις ενέργειες των πιστωτών, όσο κι αν αυτές είναι οι σημαντικότερες, αλλά κι από την δική της πρωτοβουλία να δανειστεί ό,τι ρευστό κυκλοφορούσε σε δημόσιες οντότητες, γεννώντας εύλογες απορίες για το πώς θα αποπληρωθούν όλα αυτά τα ποσά στο μέλλον. Για να αποδοκιμαστεί αυτή η επιλογή και να προβληθεί η αναγκαιότητα άμεσης παύσης πληρωμών του δημόσιου χρέους, με πρώτο στόχο να μην πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ την Μ. Πέμπτη 9 Απριλίου, η Κίνηση για την Διαγραφή του Χρέους Τώρα! αποφάσισε εκείνη την μέρα στις 6.30 το απόγευμα να οργανώσει πικετοφορία στην Αθήνα, με σημείο συνάντησης τα Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου) και προορισμό το υπουργείο Οικονομικών. Ανάλογες συγκεντρώσεις προτείνεται να οργανωθούν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ώστε να κλιμακωθούν οι αντιδράσεις ενάντια στην πληρωμή του χρέους. Στην ίδια κατεύθυνση θα συμβάλλει και η επόμενη πικετοφορία που έχει οριστεί για τις 12 Μαΐου, οπότε η Ελλάδα θα πληρώσει στο ΔΝΤ, επιπλέον 763 εκ. ευρώ!

Με τέτοια βροχή εκατομμυρίων ποιος θα πει ότι λεφτά δεν υπάρχουν; Λεφτά περισσεύουν αλλά, ως είθισται, πάνε στους δανειστές…