Μ. Τουμπάσι (Πρέσβης Παλαιστίνης στην Ελλάδα): «Απαιτούνται διεθνείς κυρώσεις κατά του Ισραήλ», συνέντευξη στον Λεωνίδα Βατικιώτη

«Αν οι αποικιοκρατικές πολιτικές απαρτχάιντ δεν αντιμετωπίζονται με αποφασιστικά και έμπρακτα μέτρα από τη διεθνή κοινότητα θα έρθουμε αντιμέτωποι με το νόμο της ζούγκλας», τονίζει ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μαρουάν Τουμπάσι στη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξή του:

Κύριε πρέσβη, ποιος είναι υπεύθυνος για το κύμα βίας που μαστίζει την Παλαιστίνη και το Ισραήλ την τελευταία εβδομάδα;

Καθιστούμε το Ισραήλ μοναδικό υπεύθυνο για τις βίαιες επιθέσεις και την κλιμάκωση της έντασης στην Ιερουσαλήμ, την Λωρίδα της Γάζας και την Κοιλάδα του Ιορδάνη. Η πηγή του κακού είναι η διαρκής ισραηλινή αποικιοκρατική πολιτική που εκφράζει το «όραμα» εβραιοποίησης της Ιερουσαλήμ καθιστώντας την έτσι μια ενιαία πόλη πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους όπως το οραματίζονται με την πλήρη και απροκάλυπτη υποστήριξη της ακροδεξιάς διοίκησης του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Οπουδήποτε υπάρχει κατοχή και καταπίεση θα υπάρχει και αντίσταση. Οι Έλληνες φίλοι μας το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά αφού και οι ίδιοι στη μακρά ιστορία τους έχουν βρεθεί σε ανάλογες καταστάσεις όπως αυτή που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωικά τους κατακτητές της πατρίδας τους, όπως και εμείς ακόμη και σήμερα. Ο τερματισμός της Ισραηλινής κατοχής και των πολιτικών απαρτχάιντ είναι θέμα πρωταρχικής σημασίας. Η ελευθερία θρησκευτικού προσανατολισμού και έκφρασης είναι απαραίτητη για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Η «παρέλαση» των οπλισμένων αποικιοκρατών εποίκων στην Ιερουσαλήμ οι οποίοι καλούσαν στον αφανισμό όλων των Αράβων πρέπει να σταματήσει. Τα Ισλαμικά και Χριστιανικά κληροδοτήματα της Ιερής πόλης της Ιερουσαλήμ πρέπει να προστατευθούν και να διασωθούν καθώς ανήκουν σε όλη την οικουμένη. Η εθνοκάθαρση, οι διωγμοί των γηγενών παλαιστινίων στην περιοχή Sheikh Jarrah και άλλων κατεχόμενων Παλαιστινιακών εδαφών πρέπει να τερματιστούν βάσει του Διεθνούς Δικαίου, των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ψήφισμα 2334 αναφορικά με την Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη) και άλλων σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Απαιτείται η παρέμβαση και προστασία εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητας. Ο Πρόεδρος Αμπάς και η κυβέρνηση του Κράτους της Παλαιστίνης έχουν κάνει επανειλημμένα έκκληση καθώς αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για την επίτευξη της αποκλιμάκωσης. Η σημερινή Γενική Απεργία είναι απόδειξη της ενότητας του Παλαιστινιακού λαού!

Γιατί η Παλαιστινιακή Αρχή ακύρωσε τις προγραμματισμένες εκλογές;

Όλες οι πολιτικές παρατάξεις και φωνές στην Παλαιστίνη συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς είχαν συμφωνήσει στη διεξαγωγή των εκλογών τον Μάιο σε όλα τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη. Δυστυχώς όμως το Ισραήλ το οποίο απεχθάνεται τις δημοκρατικές διαδικασίες δεν επέτρεψε την διεξαγωγή των εκλογών στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οπότε όπως καταλαβαίνετε ήταν αδύνατον για εμάς να αποδεχθούμε κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια η ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας υπό αυτούς τους όρους ήταν για την Παλαιστινιακή ηγεσία μονόδρομος.

Τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ και οι ΕΕ για το Παλαιστινιακό;

Αποτελεί ηθική, πολιτική και νομική ευθύνη όχι μόνο της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και της Διεθνούς Κοινότητας να διασώσουν τον παλαιστινιακό λαό από την νέα αιματοχυσία εφόσον θέλουν να λένε ότι σέβονται το Διεθνές και Ανθρωπιστικό Δίκαιο.

Λάβαμε την δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ ο οποίος εκφράζει την ανησυχία του σχετικά με την κατάσταση και τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και κάλεσε το Ισραήλ να σταματήσει την κατεδάφισή σπιτιών, τον εκδιωγμό των παλαιστινίων, να συμμορφωθεί με το Διεθνές και Ανθρωπιστικό Δίκαιο και να σεβαστεί το status quo στους ιερούς χώρους λατρείας.

Η ΕΕ εξέδωσε επίσης ανακοίνωση στην οποία εκφράζει την ανησυχία της όσον αφορά τα πρόσφατα γεγονότα επαναλαμβάνοντας την πάγια δέσμευσή της στη λύση των δυο κρατών.

Η νέα διοίκηση των ΗΠΑ κάλεσε για αποκλιμάκωση της κατάστασης στην Ιερουσαλήμ και προειδοποίησε να μην συνεχιστούν οι απειλές εξώσεων των Παλαιστίνιων οι οποίες δυναμιτίζουν περαιτέρω την κατάσταση – προσθέτοντας ότι οι οικογένειες Παλαιστινίων που βρίσκονται στο στόχαστρο αυτές τις μέρες ζουν σε αυτά τα εδάφη για πολλές γενιές.

Καλωσορίζουμε όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν τις δηλώσεις συμπαράστασης στο λαό μας ωστόσο τα τελευταία γεγονότα απαιτούν πολλά περισσότερα από λόγια. Για να γίνω πιο σαφής, η κατάσταση απαιτεί συγκεκριμένες πράξεις και κυρώσεις κατά του Ισραήλ καθώς συνεχίζει να αγνοεί απροκάλυπτα τις εκκλήσεις και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Απαιτούνται συγκεκριμένες πράξεις ώστε να υποχρεωθεί το Ισραήλ να σταματήσει να λειτουργεί ως κράτος – τρομοκράτης υπεράνω όλων των νόμων.

Η εξίσωση του θύτη με το θύμα και η καταδικαστική ρητορική δεν είναι αποδεκτές. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν η όποια κατοχή, αποικιοκρατία και πολιτική απαρτχάιντ πρέπει να αντιμετωπιστούν με αποφασιστικά και έμπρακτα μέσα σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο. Σε αντίθετη περίπτωση θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το νόμο της ζούγκλας κάτι το οποίο θα έχει ολέθρια αποτελέσματα. Περιμένουμε από τη Διεθνή Κοινότητα, τον ΟΗΕ, την ΕΕ συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους και να μην φοβηθούν να ονοματίσουν και να καταστήσουν τον μοναδικό υπεύθυνο της νέας αιματοχυσίας, το Ισραήλ υπόλογο βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Δεν θέλουμε να θρηνήσουμε και άλλους αθώους Παλαιστίνιους μάρτυρες.

Τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος της Τουρκίας, συνέντευξη Λεωνίδα Βατικιώτη στον Πάρη Καρβουνόπουλο

Πηγή: Militaire

Η σοβαρή κρίση στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας απασχολεί όλο τον κόσμο που ανησυχεί για την κλιμάκωση της. Ωστόσο όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Βατικιώτη, έμπειρος στην ανάλυση των θεμάτων που έχουν να κάνουν με την αραβοϊσραηλινό διαμάχη, όσα βλέπουμε να εξελίσσονται αυτές τις ημέρες είναι κυρίως “έργο” του Μπ.Νετανιάχου, ο οποίος εξυπηρετεί την προσωπική του στρατηγική. Εξηγεί αναλυτικά την άποψη του και περιγράφει τις συνθήκες ζωής των Παλαιστίνιων οι οποίες γίνονται όλο και πιο δραματικές και δύσκολες. 

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης μιλά για το ρόλο και τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην περιοχή και μας υπενθυμίζει κάτι που μάλλον δεν θέλουμε να θυμόμαστε: η αδιαφορία της πολιτισμένης Δύσης για όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη έχει δώσει άπλετο χώρο στον Ερντογάν να παριστάνει τον προστάτη τους.

Σε σημείο καμπής ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού

Για το Ισραήλ και τους συμμάχους του το 2020 αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα χρόνια από ιδρύσεως του: Τόσο οι διπλωματικές αναγνωρίσεις που πέτυχε όσο και η προώθηση της κατοχής στα παλαιστινιακά εδάφη συνιστούν επιβράβευση της επιθετικής, εμπρηστικής πολιτικής που ακολουθεί αδιαλείπτως τα τελευταία 25 χρόνια, μετά τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν.

Στην πραγματικότητα στην εξωτερική του πολιτική και τις διπλωματικές του σχέσεις το Ισραήλ πυροβόλησε τα πόδια του, καταφέρνοντας για μια ακόμη φορά να ταυτιστεί με την πολιτική αστάθεια και την επιθετικότητα στις διεθνείς σχέσεις, κοινώς ένα ακόμη κράτος ταραξίας. Ενώ ο κανόνας θέλει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ δύο ή περισσότερων κρατών να προωθεί το διεθνές δίκαιο και την κατανόηση μεταξύ των κρατών, η αναγνώριση του Ισραήλ από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και το Σουδάν υλοποιήθηκε είτε στο πλαίσιο προώθησης επιθετικών σχεδίων, όπως είναι η λυκοσυμμαχία του Ισραήλ με τα σουνιτικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής με στόχο την περικύκλωση του Ιράν, κι ως όρος για την πώληση αμερικανικών όπλων, είτε ως αποτέλεσμα κρατικών εκβιασμών όπως η περίφημη λίστα των ΗΠΑ με τα κράτη που υποθάλπουν την τρομοκρατία, μιας και η άλλη όψη της «διπλωματικής πρώτης» Σουδάν – Ισραήλ ήταν η έξοδος του Σουδάν από αυτήν τη λίστα. Αποδείχθηκε έτσι η αξία χρήσης της: ως μέσο εκβιασμών για την υποταγή ανεξάρτητων κρατών και την υιοθέτηση των αμερικανικών προτεραιοτήτων στην εξωτερική τους πολιτική.

Το επιβλαβές για το διεθνές δίκαιο και την πολιτική σταθερότητα αποτέλεσμα που είχαν οι διπλωματικές επιτυχίες του Ισραήλ φάνηκε από την αποχαλίνωση των επεκτατικών, κατακτητικών σχεδίων του στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Με βάση εκτιμήσεις ισραηλινών οργανώσεων ειρήνης και μόνο με βάση τα σχέδια ανέγερσης νέων εβραϊκών οικισμών που είχαν ανακοινωθεί ως τον Οκτώβριο του 2020 (συγκεκριμένα 12.159 κατοικίες) η χρονιά της πανδημίας αποδείχθηκε χρονιά ρεκόρ στην ανέγερση παράνομων οικισμών. Ποτέ άλλοτε, από το 2012 που ξεκίνησε την καταγραφή η οργάνωση Ειρήνη Τώρα, δεν ανακοινώθηκε ένας τόσος μεγάλος αριθμός εποικισμών, βάσει της έκθεσής της. Οι εποικισμοί πρέπει να αναφερθεί ότι έχουν καταδικαστεί κατ’ επανάληψη από τον ΟΗΕ, με πιο πρόσφατη ψηφοφορία αυτή του 2016, από την οποία απείχαν οι ΗΠΑ, όπως πάντα.

Το 2020 κορυφώθηκαν επίσης οι προσπάθειες οικονομικού στραγγαλισμού των Παλαιστινίων και της Παλαιστινιακής Αρχής, εν είδει τιμωρίας της επειδή απέρριψε το ισραηλινής έμπνευσης σχέδιο ειρήνευσης, που ισοδυναμεί με ακύρωση της Συμφωνίας του Όσλο και δεκάδων αποφάσεων του ΟΗΕ για ένα πλαίσιο επίλυσης που ως ακρογωνιαίους λίθους θα έχει ένα κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής όλων των προσφύγων. Δεν είναι μόνο η συρρίκνωση έως εξαφάνιση των διεθνών δωρεών χάρη στις οποίες συντηρείται η Παλαιστινιακή Αρχή που από κοινού με την παράνομη κατάσχεση των φόρων που υποχρεούται να παρέχει το Ισραήλ στη Ραμάλα τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της Αρχής. Είναι επίσης η συντονισμένη προσπάθεια Ισραήλ και ΗΠΑ να τερματιστούν οι διεθνείς (αμερικανικές κατά βάση, μέσω της UNRWA) δωρεές προς τους παλαιστίνιους πρόσφυγες που ζουν στα γειτονικά κράτη, κυρίως σε Λίβανο, Συρία και Ιορδανία. Η προσπάθειά τους επιχειρήθηκε να καλυφθεί κι από μια απόφαση του ΟΗΕ να ακυρώσει το καθεστώς προσφύγων για τα παιδιά και τα εγγόνια όσων διώχθηκαν το 1948 από τα παλαιστινιακά εδάφη, που ευτυχώς δεν πέρασε. Αν περνούσε αυτή η απόφαση, που είχε κυρίως πολιτικά συνεπαγόμενα με την έννοια της παραγραφής των εγκλημάτων κατά των Παλαιστινίων το 1948, τότε η συντήρηση των εκατομμυρίων προσφύγων Παλαιστινίων θα γινόταν υπόθεση κρατών που είτε είναι χρεοκοπημένα είτε σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση! Κοινώς θα οδηγούνταν στην πείνα…

Αποδείχθηκε επομένως ότι τα διπλωματικά κέρδη που συγκέντρωσε το Ισραήλ δεν τα εξαργύρωσε στην κατεύθυνση επιβολής μιας λύσης με τους Παλαιστινίους υπό καλύτερους όρους, αλλά πάντα στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Χρησιμοποίησε την υποταγή τριών ακόμη αραβικών κρατών για να οξύνει την καταπίεση των Παλαιστινίων και να κάνει τη ζωή τους ακόμη πιο φριχτή και αφόρητη.

Η όξυνση της ισραηλινής επιθετικότητας, ως άμεσο αποτέλεσμα της εύνοιας που επέδειξε ο Τραμπ κατά τη θητεία του, προκάλεσε ωστόσο σοβαρότατες αντιδράσεις και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της Παλαιστίνης. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με εξαίρεση το ακροδεξιό απολυταρχικό καθεστώς της Ουγγαρίας και την κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη, αυξάνονται με εκθετικό βαθμό οι αντιδράσεις απέναντι στην υπό εξέλιξη πολιτική εθνοκάθαρσης, που αντιγράφει τα έργα και τις ημέρες του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. Ενδεικτική ήταν η κοινή επιστολή 1.080 βουλευτών από 25 ευρωπαϊκές χώρες προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους ηγέτες τους, ενάντια στην παράνομη προσάρτηση από το Ισραήλ παλαιστινιακών εδαφών από τη Δυτική Όχθη. Έκφραση της συσσωρευμένης οργής εναντίον της βάρβαρης ισραηλινής κατοχής ήταν και η ανοιχτή διαφοροποίηση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Τζόζεπ Μπορέλ από το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο. Η ευρωπαϊκή στάση όσο κι αν βρίθει αντιφάσεων μιας και δε συνοδεύεται από οικονομικές κι άλλες κυρώσεις κατά του Ισραήλ, που δε διστάζει να ψηφίζει εν ω μεταξύ ακόμη και αδιανόητους για ένα δημοκρατικό κράτος νόμους φυλετικής καθαρότητας όπως έκανε το 2018, απέχει προς ώρας τουλάχιστον σημαντικά από την αποσταθεροποιητική στάση των ΗΠΑ.   

Κι εντός της Παλαιστίνης, ωστόσο, όσοι κι όσες πιστεύουν ότι η μακρά σιωπή που παρατηρούμε, μέσω μιας διερχόμενης από αλλεπάλληλα φίλτρα πληροφόρησης, θα διαρκέσει για πολύ …απατώνται. Η Παλαιστίνη βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η απώλεια των ελπίδων ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος της κατοχής. Η δήλωση του 85χρονου προέδρου της Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, τον Μάιο του 2020 ότι η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και το κράτος της Παλαιστίνης παύουν πλέον να δεσμεύονται από τις υπογεγραμμένες συμφωνίες, «περιλαμβανομένων και των συμφωνιών ασφαλείας», αποτελεί σημείο τομής και μη επιστροφής στη Συμφωνία του Όσλο του 1993. Παράλληλα, η σταδιακή έξοδος από την πολιτική μιας γενιάς Παλαιστινίων που ταυτίστηκε με τις αυταπάτες συνοδεύεται από την αναβάθμιση του κύρους οργανώσεων και στελεχών της αντίστασης που έμειναν μακριά από τη συνδιαλλαγή με το Ισραήλ. Στο πλαίσιο αυτής της νέας ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των Παλαιστινίων, προς όφελος της πτέρυγας του αγώνα και σε βάρος των ενδοτικών, εξελίσσονται εδώ και μήνες οι διαπραγματεύσεις μεταξύ παλαιστινιακών οργανώσεων πότε στην Τουρκία και πότε στην  Αίγυπτο για τον καθορισμό κοινά αποδεκτής ημερομηνίας διεξαγωγής εκλογών, για πρώτη φορά μετά το 2006 όταν αμφιλεγόμενα κέντρα της Παλαιστινιακής Αρχής, με επικεφαλής τον Νταχλάν, απάντησαν με εμφύλιο στη νίκη της Χαμάς. Ως αποτέλεσμα έκτοτε η διάσπαση των Παλαιστινίων μεταξύ κυρίως της Φατάχ που ελέγχει τη Δυτική Όχθη και της Χαμάς που ελέγχει τη Γάζα, αποτελεί εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια αντίστασης. Μένει να δούμε αν ο Μαχμούντ Αμπάς κλείνοντας τον πολιτικό του κύκλο θα ακολουθήσει το δρόμο του Γιασέρ Αραφάτ, δηλαδή θα εγκαταλείψει τις ταλαντεύσεις και θα ανοίξει το δρόμο για μια νέα σελίδα αγώνα του λαού του, που θα φέρει πιο κοντά την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους σε σύγκρουση με τα σχέδια Ισραήλ και ΗΠΑ…

Νέα σφαγή αμάχων στη Γάζα από το Ισραήλ

Την μεγαλύτερη σφαγή αμάχων την τελευταία πενταετία πραγματοποίησε το Ισραήλ στη Γάζα, από την Τρίτη 12 ως την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου. Οι ανηλεείς αεροπορικοί βομβαρδισμοί οδήγησαν στην δολοφονία 34 Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων 8 παιδιά και 3 γυναικών, και στον τραυματισμό 111 άλλων Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων 46 παιδιά και 20 γυναίκες.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η αρχή της αιματοχυσίας έγινε όταν οι Ισραηλινοί, στο πλαίσιο της τακτικής των εξωδικαστικών επιλεκτικών δολοφονιών, δολοφόνησαν έναν στρατιωτικό ηγέτης της αντάρτικης οργάνωσης Ισλαμικής Τζιχάντ. Οι Παλαιστίνιοι από τη μεριά τους πυροδότησαν περισσότερες από 360 ρουκέτες προς το Ισραήλ. Παρόλα αυτά κανένας Ισραηλινός δεν έχασε τη ζωή του. Η αντιπυραυλική ασπίδα που προστατεύει το Ισραήλ από επιθέσεις κατάφερε να εξουδετερώσει το 90% των πυραύλων που εκτοξεύθηκαν από την Γάζα. Μόνο υλικές ζημιές καταγράφτηκαν στο Ισραήλ, από τους παλαιστινιακούς πυραύλους που συνήθως κατασκευάζονται από ευτελή υλικά, όπως σωλήνες νερού, ενώ το βεληνεκές τους είναι μερικά χιλιόμετρα…

Την ίδια μέρα που οι Ισραηλινοί δολοφόνησαν τον ηγέτη της Τζιχάντ στη Γάζα, Αμπού αλ Άτα, υποστηρίζοντας ότι ήταν επικίνδυνος για την ασφάλεια του Ισραήλ και υπαίτιος επιθέσεων με πυραύλους, επιχείρησαν να δολοφονήσουν κι άλλον ηγέτη της Τζιχάντ στην πρωτεύουσα της Συρίας, Δαμασκό. Να σημειωθεί πώς ήταν η πρώτη φορά από το 2012, όταν το Ισραήλ δολοφόνησε το νούμερο δύο της Χαμάς, που το Ισραήλ προσέφυγε στις επιλεκτικές δολοφονίες. Στόχος αυτή τη φορά ήταν η Ισλαμική Τζιχάντ, ενώ εντύπωση προκαλεί η απόσταση που κράτησε η Χαμάς από τις εχθροπραξίες, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.

Οι δολοφονικές επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον αμάχων στην πολιορκημένη Γάζα καταδικάστηκαν ευθέως και απερίφραστα από τον απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών, Νικολάι Μλαντένοβ, που δήλωσε ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη δολοφονία αμάχων. Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ μάλιστα απέδωσε στο Ισραήλ κι άλλα κίνητρα, καθώς όπως είπε οι βομβαρδισμοί υποσκάπτουν τις προσπάθειες για βελτίωση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών στη Γάζα. Με άλλα λόγια οι Ισραηλινοί, επικαλούνται αυθαίρετα λόγους ασφαλείας ώστε με τους βομβαρδισμούς να κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των κατοίκων της Γάζας, που κατ’ επανάληψη έχει χαρακτηριστεί ως ανοιχτή φυλακή, μιας και από το 2006, τελεί υπό Ισραηλινή πολιορκία. Στον αποκλεισμό της Γάζας συμβάλλει τα μέγιστα και η Αίγυπτος η οποία διατηρεί κλειστό το μοναδικό εκτός Ισραήλ πέρασμα της Γάζας προς τον έξω κόσμο. Ως αποτέλεσμα ούτε και από το αιγυπτιακό έδαφος εισέρχονται στη Γάζα αγαθά που έχουν ανάγκη οι Παλαιστίνιοι. Ούτε καν ιατρικός εξοπλισμός!

Η κατάσταση στη Γάζα έχει επιδεινωθεί απότομα από τον Μάρτιο του 2018 όταν Παλαιστίνιοι αγωνιστές ξεκίνησαν να διαδηλώνουν κάθε Παρασκευή μεσημέρι, στις λεγόμενες Μεγάλες Πορείες για την Επιστροφή, μπροστά στα σύνορα με το Ισραήλ. Έκτοτε ο ισραηλινός στρατός κατοχής, με βάση το υπουργείο Υγείας της Γάζας, έχει δολοφονήσει 313 διαδηλωτές κι έχει τραυματίσει άλλους 8.000. Από τους νεκρούς διαδηλωτές οι 45 ήταν ανήλικοι κι οι 28 κάτω των 16 ετών. Την ίδια περίοδο έχουν χάσει τη ζωή τους 8 Ισραηλινοί.

Η κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας συνδέεται άμεσα με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ, μιας και ούτε και οι δεύτερες εκλογές που διεξήχθησαν τον Σεπτέμβριο δεν έγινε δυνατό να οδηγήσουν σε ένα αποτέλεσμα τέτοιο που να επιτρέπει τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς το Νετανιάχου, ο οποίος διώκεται για διαφθορά. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου πλέον επιλέγει να ποντάρει στην ένταση με τους Παλαιστινίους, ξέροντας ότι σε περίπτωση προκήρυξης τρίτων εκλογών σε περιβάλλον εχθροπραξιών έχει σοβαρούς λόγους να αυξήσει την επιρροή του. Οι ηγέτες των δύο μικρότερων, μετά το Λικούντ, κομμάτων, Μπένι Γκαντζ επικεφαλής του Μπλε και Λευκό και Αβιγκτόρ Λίμπερμαν του κόμματος Ισραέλ Μπεϊτενού, συμφώνησαν στην τελευταία τους συνάντηση ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποφύγουν νέες εκλογές, ενώ κατηγόρησαν τον υπόδικο Νετανιάχου ότι τις επιδιώκει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι Γκαντζ και Λίμπερμαν ποντάρουν στην ειρήνη. Ενδεικτικές του κλίματος παράκρουσης που επικρατεί από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος του Ισραήλ ως το άλλο είναι οι δηλώσεις του Λίμπερμαν ο οποίος κατηγόρησε τον Νετανιάχου για ενδοτικότητα έναντι της Χαμάς, ενώ πίεσε ακόμη και για στρατιωτικές λύσεις, εννοώντας στρατιωτική εισβολή στη Γάζα…

Πρόκειται για αδύνατο ενδεχόμενο μιας και οι Ισραηλινοί θα μέτραγαν εκατοντάδες νεκρούς στρατιώτες. Γι’ αυτό το λόγο αρκούνται να σκοτώνουν εκ του ασφαλούς και από μακριά με τη βοήθεια των F16…

Πηγή : Νέα Σελίδα

Αμερικανικό φιάσκο κι όχι «συμφωνία του αιώνα» για το Παλαιστινιακό

Ποτέ ένα σχέδιο επίλυσης μιας διεθνούς σύγκρουσης, καμία πρόταση διευθέτησης μιας χρόνιας διαμάχης δεν έγινε ομόθυμα αποδεκτή από τα εμπλεκόμενα μέρη. Ούτε όμως απορρίφθηκε συλλήβδην πριν ακόμη γίνει γνωστή. Εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα θα αποτελέσει η περίφημη «συμφωνία του αιώνα» που επεξεργάζεται εδώ κι ένα τουλάχιστον έτος η αμερικανική κυβέρνηση για το Παλαιστινιακό.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν βρήκαμε ούτε έναν Παλαιστίνιο, αξιωματούχο ή πολίτη, που να δέχεται να συζητήσει έστω το αμερικανικό σχέδιο. Κι αναφερόμενοι σε αξιωματούχους δεν μιλάμε για στελέχη της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ και μαρξιστικών οργανώσεων, που έχουν επιλέξει και υπηρετούν τον ένοπλο αγώνα. Μιλάμε ως επί το πλείστων για στελέχη της Φατάχ και της Παλαιστινιακής Αρχής που θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την επίλυση του Παλαιστινιακού τις διεθνείς διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία του Ισραήλ. Το σχέδιο απορρίπτεται ωστόσο ακόμη και από το Ισραήλ.

«Όταν καλούμαστε να εξετάσουμε ένα σχέδιο επίλυσης οφείλουμε να ξεκινήσουμε από το ιστορικό υπόβαθρο. Όλα όσα έχουν προηγηθεί», τόνισε ο Μαχμούντ Αλ Αλούλ, αντιπρόεδρος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Φατάχ. Ο Μαχμούντ Αλ Αλούλ θεωρείται ήδη από πολλούς ο διάδοχος του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. «Σε αυτό το υπόβαθρο περιλαμβάνονται οι σταθερές του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών επί των οποίων κινήθηκαν μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες επίλυσης. Αναφέρομαι στα εξής: Δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και δικαίωμα επιστροφής όλων των προσφύγων. Επίσης, στις προσπάθειες του Κουαρτέτου, που αποτελείται από τον ΟΗΕ, τη Ρωσία, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η πρόταση που επεξεργάζεται ο γαμπρός του Τραμπ, ο Κουσνέρ απορρίπτει όλα αυτά τα δεδομένα στα οποία δεσμευόταν ακόμη κι ο Λευκός Οίκος επί δεκαετίες», αναφέρει ο συνομιλητής μας.

«Οι Παλαιστίνιοι δεν εξεπλάγησαν από τη στάση του Τραμπ. Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού του αγώνα ακόμη είχε δείξει επαρκή δείγματα γραφής. Οι σύμβουλοι που επέλεξε στη συνέχεια, ορισμένοι εκ των οποίων μένουν στους εβραϊκούς εποικισμούς της Δυτικής Όχθης, προδιέθεταν για μια τέτοια μεροληπτική στάση υπέρ του Ισραήλ. Και στο τέλος ήρθε η απόφασή του να μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, υποστηρίζοντας τα σιωνιστικά σχέδια, που παραβιάζουν όλα όσα έχουν μέχρι συμφωνηθεί και η διακοπή της χρηματοδότησης. Παράλληλα ο Τραμπ δεν έκανε καμμιά προσπάθεια να αντιμετωπίσει ακανθώδη ζητήματα όπως είναι τα σύνορα ή το αποικιοκρατικό σχέδιο κατάληψης και προσάρτησης της παλαιστινιακής γης. Κάθε ζήτημα που προϋπόθετε σύγκρουση το έβγαζε από την ατζέντα. Την ίδια ώρα τα μόνα θέματα που έθεταν προς συζήτηση ήταν …ηλιθιότητες. Το όνομα για παράδειγμα οδών και πλατειών σε παλαιστινιακές πόλεις και χωριά. Στη βάση αυτών διακόψαμε κάθε σχέση με τις ΗΠΑ, απορρίπτουμε πλήρως το επερχόμενο σχέδιο».

Ποιές θα είναι οι συνέπειες για την Παλαιστινιακή Αρχή από την απόσυρσή της από τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις, ρωτήσαμε τον Μαχμούντ Αλ Αλούλ. «Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο που μπορούν να μας κάνουν. Ο Παλαιστινιακός λαός και η ηγεσία του έχουν εμπειρία και υπερηφάνεια» μας τόνισε ενώ μας περιέγραψε κι ένα περιστατικό από τα χρόνια της βαθιάς παρανομίας και του ένοπλου αγώνα. «Είχα πάει να βρώ τον Γιασέρ Αραφάτ πιεσμένος από την οικονομική ασφυξία που ένιωθαν οι μαχητές μας για να του μεταφέρω την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι οικογένειες τους. Μετά από πολλά γυρίζει και μου δείχνει τη φωτογραφία με το Θόλο του Βράχου στο Όρος του Ναού, που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο. “Ρώτησέ τους αν συμφωνούν να τον πουλήσω για να βρω λεφτά”, μου λέει. Αυτό μετέφερα κι εγώ κατά λέξη όταν γύρισα στην Παλαιστίνη. Σταμάτησαν τότε όλες οι διαμαρτυρίες κι οι αγωνιστές άντεξαν πολλούς μήνες ακόμη. Το ίδιο θα γίνει και τώρα»…

«Πώς κρίνει η Παλαιστινιακή Αρχή της στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ρωτήσαμε τον Ναμπίλ Σαάθ, σύμβουλο του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς για τις διεθνείς σχέσεις της Αρχής, που έχει υπηρετήσει την υπόθεση του παλαιστινιακού αγώνα από τις πιο νευραλγικές θέσεις: επικεφαλής διαπραγματευτής υπουργός και πρωθυπουργός της Αρχής. Ως καθηγητής στην Πενσυλβάνια είχε την όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία να έχει φοιτητή τον ίδιο τον Τραμπ. «Η ΕΕ τηρεί μια καθαρή στάση αρχών, είναι δεσμευμένη στη λύση των δύο κρατών και μεγάλος χρηματοδότης της Αρχής. Παρόλα αυτά αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ όταν υπονομεύει τα συμφωνηθέντα, όπως κάνει για παράδειγμα με τους εποικισμούς. Ούτε επίσης διαφοροποιείται από τις ΗΠΑ».

Το παράδοξο ωστόσο είναι ότι η «συμφωνία του αιώνα» δε βρίσκει σύμφωνο ούτε το ισραηλινό κατεστημένο. Με βάση άλλους συνομιλητές μας, αξιωματούχοι ασφαλείας του Ισραήλ κρίνουν ότι το αμερικανικό σχέδιο μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για μια νέα ιντιφάντα, που θα ξεσηκώσει και θα ενώσει όλον τον παλαιστινιακό λαό, από τη Δυτική Όχθη μέχρι τη Γάζα εναντίον της κατοχής. Κι έτσι η «συμφωνία του αιώνα» να εξελιχθεί ακόμη και για το Ισραήλ σε φιάσκο του αιώνα…

Πηγή: Εφημερίδα Νέα Σελίδα