Η Eurobank χρωστάει 4,3 δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο κι ετοιμάζεται να μοιράσει μέρισμα στους μετόχους!

Οικονομικό σκάνδαλο μεγατόνων σχεδιάζει η τράπεζα Eurobank, μέσω διαρροών στον Τύπο και της κατασκευής μιας εντελώς αναντίστοιχης με την πραγματικότητα εικόνας επιτυχίας για τα οικονομικά της, που υποτίθεται σηματοδοτούν την έξοδό της από το τούνελ στο οποίο εισήλθαν όλες οι τράπεζες πριν 14 χρόνια, με τη χρεοκοπία της Ελλάδας.

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η είδηση είναι ότι το 2022 η Eurobank θα διανείμει μέρισμα στους μετόχους της, για πρώτη φορά από το 2008. Η προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης που, βάσει των σχεδίων της διοίκησης, δικαιολογεί την γενναιοδωρία προς τους μετόχους υποστηρίζεται: Πρώτο, από τα σημαντικά κέρδη που κατέγραψε το εννιάμηνο του τρέχοντος έτους, ύψους 298 εκ. ευρώ. Δεύτερο, από τη δέσμευση της διοίκησης ότι το επόμενο έτος θα εξασφαλίσει διψήφιο ποσοστό απόδοσης ιδίων κεφαλαίων, δηλαδή άνω του 10%. Τρίτο, από τον άθλο όπως περιγράφεται της μείωσης των κόκκινων δανείων σε ποσοστό κάτω του 10%. Και τέταρτο, από την μείωση του ποσοστού που κατέχει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο μετοχικό της κεφάλαιο μόλις στο 1,4%! Τέλος τα βάσανα λοιπόν για την Eurobank με την η επιτυχία της να «στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα επιστροφής στην οικονομική κανονικότητα», όπως δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Φωκίων Καραβίας;

Τα «Eurobank statistics» ανθίζουν σε βάρος της ελληνικής οικονομίας. Η αύξηση των εσόδων από τραπεζικές αμοιβές και προμήθειες (από 413 εκ. το 2019 σε 426 εκ. ευρώ το 2020, βάσει των ενοποιημένων οικονομικών καταστάσεων του 2020) δεν είναι ο μοναδικός μάρτυρας της καθαρά παρασιτικής δράσης της τράπεζας που ίδρυσε ο δοσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών, Λάτσης. Κυρίως είναι το σχέδιο «Ηρακλής» (1 και 2) που επέτρεψε στην τράπεζα να ξοφορτωθεί μη εξυπηρετούμενα αλλά και εξυπηρετούμενα δάνεια, «καθαρίζοντας» τον ισολογισμό της, με την εγγραφή των απαραίτητων επιβαρυντικών προβλέψεων. Το μεγάλο ξεφόρτωμα όμως έγινε χάρη στην εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, όπως προβλέπει ο νόμος κι όπως συμφώνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που δεν είδε καμία νόθευση του ανταγωνισμού ούτε καμία κρατική ενίσχυση, που ως γνωστό διώκει απηνώς…

Βάσει του σχεδίου «Ηρακλής» η τράπεζα Eurobank, όπως και όλες οι συστημικές τράπεζες, προέβη σε διαδοχικές τιτλοποιήσεις «κόκκινων» και «πράσινων» δανείων. Με την τελευταία τιτλοποίηση, ονόματι Mexico αξίας 3,2 δισ. ευρώ, ο δείκτης των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων (ΜΕΔ) υποχώρησε στο 7,3%, ενώ ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας διαμορφώθηκε στο 15,7% και ο δείκτης CET1 (Common Equity Tier 1) στο 13,3%. Το σύνολο δε των ΜΕΔ μειώθηκε σε μόλις 2,9 δισ. ευρώ, όταν το 2016 ανέρχονταν σε 23 δισ. ευρώ. Ξέρουμε ωστόσο ότι η άλλη όψη του ξεφορτώματος των ΜΕΔ στους λεγόμενους εξυπηρετητές είναι η επιτάχυνση των πλειστηριασμών και το ξεσπίτωμα (με τη βοήθεια και του νέου πτωχευτικού νόμου) χιλιάδων οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνεια τους. Επομένως, η άλλη όψη της εξυγίανσης του ισολογισμού της Eurobank είναι η φτωχοποίηση οικογενειών και μικρομεσαίων.

Το κοινωνικό έγκλημα της Eurobank είναι ακόμη μεγαλύτερο αν λάβουμε υπ’ όψη μας, ότι κατ’ εφαρμογή των προβλέψεων του νόμου, τιτλοποιούνται και ξεπουλιούνται όχι μόνο «κόκκινα» αλλά και «πράσινα» δάνεια. Στο χαρτοφυλάκιο Mexico για παράδειγμα, το 10% των δανείων ήταν εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία προστέθηκαν έτσι ώστε να βελτιωθεί η αξιολόγηση και η τιμή του χαρτοφυλακίου στην δευτερογενή αγορά. Όσο για τους δανειολήπτες, που ενώ πλήρωναν έγκαιρα και στο ακέραιο τις δόσεις για το δάνειο που έλαβαν από την Eurobank, θα μάθουν ξαφνικά ότι χρωστούν στην ιταλική DoValue, …ποιός τους υπολογίζει!

Μέγας χρηματοδότης του Eurobank είναι επίσης και για πολλοστή φορά το ελληνικό δημόσιο και οι φορολογούμενοι που χρηματοδότησαν μέσω του προγράμματος Γέφυρα (1 και 2) τις εμπορικές τράπεζες ως στήριξη στους δανειολήπτες που βρέθηκαν σε δεινή θέση εν μέσω της πανδημίας. Όλες οι τράπεζες έλαβαν συνολικά 2,5 δισ. ευρώ κι έτσι μπορούν σήμερα να εμφανίζουν κέρδη!

Ευχαριστίες επίσης για την κερδοφορία τους τόσο η Eurobank όσο και όλες οι συστημικές τράπεζες οφείλουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μιας και οι χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας θα γίνουν μέσω των τραπεζών, όπως έγινε και με τις επιδοτήσεις στη διάρκεια της πανδημίας. Μέρος των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης συνολικού ύψους 12,7 δισ. ευρώ θα δοθούν με την μεσολάβηση των πιστωτικών ιδρυμάτων, με τον καθένα και την καθεμία να υποθέτει με ασφάλεια ότι οι τράπεζες πριν από οποιοδήποτε άλλο πρότζεκτ θα χρηματοδοτήσουν την δική τους επιβίωση…

Υπάρχει ωστόσο κάτι πολύ σημαντικότερο από όλα τα παραπάνω που αποτελούν καθημερινότητα για τον καπιταλισμό σε Ανατολή και Δύση και το οποίο μετατρέπει σε σκάνδαλο τα σχέδια διανομής μερίσματος της διοίκησης της Eurobank: Είναι τα λεφτά που χρωστάει στο ελληνικό δημόσιο η τράπεζα του ομίλου Λάτση από την λεγόμενη αναβαλλόμενη φορολογία και τα οποία ανέρχονται σε 3,7 δισ. ευρώ.

Για τους λάτρεις των αριθμών και της στατιστικής 1: Το ύψος της αναβαλλόμενης φορολογίας της Eurobank (3,7 δισ. ευρώ) είναι 12,4 φορές μεγαλύτερο από τα κέρδη του εννιάμηνου του τρέχοντος έτους (298 εκ. ευρώ)!

Για του λάτρεις των αριθμών και της στατιστικής 2: Το ύψος των αναβαλλόμενων φόρων της Eurobank είναι 6,6 φορές μεγαλύτερο των κονδυλίων που κόπηκαν από το υπουργείο Υγείας στον κρατικό προϋπολογισμό (4,66 δισ. το 2022 από 5,22 δισ. ευρώ το 2021).

Αναγκαίο να ειπωθεί ότι η Eurobank δεν είναι η μοναδική τράπεζα που βάσει νόμου έχει απαλλαγεί από την υποχρέωση πληρωμής φόρων. Το ίδιο έχει συμβεί με όλες τις συστημικές τράπεζες που από κοινού οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο 14,73 δισ. ευρώ. Το ύψος αυτών των χρημάτων καθιστά εντελώς εικονική την χρηματοοικονομική υγεία που εμφανίζουν επιδεικνύοντας διάφορους λόγους κεφαλαιακής επάρκειας, γιατί η κάθε επιχείρηση στην Ελλάδα θα μπορούσε να πράξει το ίδιο, αν εξαφάνιζε από τους ισολογισμούς της τις φορολογικές της υποχρεώσεις όπως χωρίς καμία αιδώ πράττουν οι τράπεζες. Καταλαβαίνουμε επομένως ότι η ποιότητα των εποπτικών τους κεφαλαίων είναι αξιοθρήνητη! Οι ελληνικές τράπεζες στηρίζονται σε πήλινα πόδια γι’ αυτό και η κεντρική Τράπεζα, που αποδεδειγμένα λειτουργεί ως θεματοφύλακας της ασυδοσίας των τραπεζών, διαρκώς επισημαίνει τους κινδύνους από τη διάβρωση των εποπτικών κεφαλαίων τους. Σε τέτοιο βαθμό ώστε στην τελευταία της έκθεση (σελ. 26) να κάνει λόγο για «δίδυμα προβλήματα» των ΜΕΔ και της αναβαλλόμενης φορολογίας. Αυτό ωστόσο αφορά τους εποπτικούς μηχανισμούς. Οι τραπεζίτες από την άλλη δεν αναφέρονται ποτέ στα λεφτά που χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο, προετοιμάζοντας αργά ή γρήγορα την παραγραφή τους…

Εμάς, εργαζόμενους και φορολογούμενους άμεσα μας αφορά η ματαίωση των σχεδίων διανομής μερίσματος και η άμεση αποπληρωμή των αναβαλλόμενων φόρων, μιας και τώρα δεν συντρέχει κανένας λόγος για την μετάθεση των πληρωμών στο απώτερο μέλλον. Αν από το 2013 που ψηφίστηκε ο περίφημος νόμος Χαρδούβελη (υπουργός της κυβέρνησης Παπαδήμου και στέλεχος της Eurobank) τα σαπρόφυτα των συστημικών τραπεζών μπορούσαν να επικαλεστούν ότι η πληρωμή φόρων θα ισοδυναμούσε με την χρεοκοπία τους (κάτι που ισχύει για όλη την κοινωνία αλλά αφήνει παγερά αδιάφορες τις κυβερνήσεις), τώρα που τα κέρδη αυξάνονται, τι μπορούν να επικαλεστούν για να μην πληρώνουν τους φόρους;

Σαμαράς και Τσίπρας, τα αγόρια του Τζον Πόλσον

 

Κάτι παραπάνω από δικαιολογημένη είναι η ανησυχία που προκάλεσε η αξίωση του μεγαλοεπενδυτή και μεγαλομετόχου της Τράπεζας Πειραιώς Τζον Πόλσον να έχει λόγο για τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν τη διοίκηση της τράπεζας, καθώς η συγκεκριμένη του κίνηση όπως εκδηλώθηκε με αφορμή την τοποθέτηση ως διευθύνοντος συμβούλου του Χρ. Παπαδόπουλου (την οποία απέρριψε), δείχνει να εγκαταλείπει μια παθητική τακτική και να παρεμβαίνει ενεργά στο εξής στην καθημερινή διαχείριση της τράπεζας.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η υλοποίηση αυτής της τακτικής θα οδηγήσει για πρώτη φορά μια συστημική τράπεζα της ευρωζώνης στα χέρια ενός κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Σε ό,τι αφορά δε τα καθ’ ημάς ο κίνδυνος να οδηγηθούν σε λουκέτο χιλιάδες μεγάλες επιχειρήσεις με μη εξυπηρετούμενα δάνεια στην Πειραιώς είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Η ούτως ή άλλως εγγενής τάση αυτών των επενδυτικών κεφαλαίων προς την άγρια κερδοσκοπία, που καθιστά αβέβαιη την επιβίωση ακόμη και της ίδιας της τράπεζας επιβεβαιώθηκε τον Ιανουάριο με τη φαινομενικά ανεξήγητη στήριξη που παρείχε ο Πόλσον στον Άνθιμο Θωμόπουλο, ο οποίος οδηγούσε την ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς στα βράχια, με την σωτήρια για τους ιδιοκτήτες τελικά κατάληξη του σχεδίου ανακεφαλαιοποίησης να οφείλεται στον ίδιο τον Μιχάλη Σάλλα που πήρε το τιμόνι στα χέρια του λίγο πριν τη σύγκρουση…

Αν κάποιοι ωστόσο δε δικαιούνται να ομιλούν, πολλοί περισσότερο να ανησυχούν, είναι οι άνθρωποι του Τσίπρα κι ίδιος ο πρωθυπουργός. Κι αυτό επειδή, πρώτο, στο Μνημόνιο Τσίπρα που υπογράφτηκε το καλοκαίρι του 2015 προβλέπεται ρητά στις σελίδες 329-331 ότι στο όνομα της αποφυγής πολιτικών παρεμβάσεων η διοίκηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος περνάει στους ξένους. Δεύτερο, επειδή οι όροι υπό τους οποίους έγιναν τόσο οι προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις όσο κι η πιο πρόσφατη (που όπως φαίνεται δεν ήταν κι η τελευταία) επέτρεψαν σε γύπες, τύπου Πόλσον, να εισέλθουν στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και με επενδύσεις ύψους 300-400 εκ. ευρώ να ελέγχουν χαρτοφυλάκια και ενεργητικό δεκάδων δις. ευρώ. Η κρατικοποίηση των συστημικών τραπεζών θα είχε αποτρέψει τον αφελληνισμό τους!

Ούτε ο Σαμαράς επίσης δικαιούται να διαμαρτύρεται για τον αφελληνισμό των τραπεζών, όπως κάνει με την ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, μαζί με 41 ακόμη βουλευτές του κόμματος. Γιατί ο Αντ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός κάλεσε τον Πόλσον και τους ομοίους του να επενδύσουν στην Ελλάδα! Ήταν συγκεκριμένα στις αρχές Οκτωβρίου του 2013 κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη όταν συναντήθηκε με πολλούς διαχειριστές κερδοσκοπικών κεφαλαίων καλώντάς τους να «στηρίξουν» την Ελλάδα. Με τον δισεκατομμυριούχο Πόλσον τότε πραγματοποίησε μια από τις πιο πολύωρες συναντήσεις του. Κράτησε σχεδόν ολόκληρο απόγευμα. Ας δώσει τώρα στη δημοσιότητα ο Σαμαράς τα όσα συζήτησαν αντί να εξανίσταται για τον αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών…

Κατόπιν τούτων, Τσίπρας και Σαμαράς διεκδικούν επάξια τον χαρακτηρισμό «Paulson boys»…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα Πριν, στις 10 Ιουλίου 2016

Τράπεζες: Κακουργηματική απάτη σε βάρος του δημοσίου από το ΣΥΡΙΖΑ

Ένα από τα ερωτήματα που δημιουργούνται μετά την ολοκλήρωση της τρίτης (και φαρμακερής) ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών είναι το εξής: Αν Τσακαλώτος, Σταθάκης και Δραγασάκης είχαν επενδύσει δικά τους λεφτά στις τέσσερις συστημικές τράπεζες θα επέτρεπαν να εξελιχθεί μια τέτοια κλοπή σε βάρος του δημοσίου, όπως αυτή που εν κρυπτώ ενορχήστρωσαν και υλοποίησαν με τη βοήθεια του Κολλεγίου Αθηνών που διοικεί κυκλικά και κληρονομικώ δικαίω τις ελληνικές τράπεζες με αφορμή την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση που ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2015; Οι συγκεκριμένοι υπουργοί, που χειρίζονται κατ’ αποκλειστικότητα τα οικονομικά θέματα, δεν έχουν διαπρέψει μόνο στη θεωρητική ενασχόληση με την οικονομία. Μια ματιά στο χαρτοφυλάκιο των δύο πρώτων εξ αυτών, όπως αποκαλύφθηκε το Δεκέμβριο του 2013 περιλαμβάνοντας ποσά της τάξης του μισού εκ. ευρώ τοποθετημένα στην JPMorgan και την Blackrock ή στις επιχειρηματικές περιπέτειες του τρίτου της παρεούλας δείχνει πως κανείς τους δεν μπορεί να επικαλεστεί ως τεκμήριο αθωότητας την άγνοια. Ήξεραν πολύ καλά το μέγεθος του οικονομικού εγκλήματος που διέπραξαν σε βάρος της δημόσιας περιουσίας, σε τέτοιο βαθμό ώστε να διεκδικούν τα πρωτεία ακόμη κι από τον Γέλτσιν στη καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το οικονομικό έγκλημα Τσακαλώτου – Σταθάκη – Δραγασάκη ήταν προμελετημένο! Από τη στιγμή που επέλεξαν τη μέθοδο του «βιβλίου προσφορών» για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (σα να λέμε «πόσα δίνετε για να τις ξεφορτωθώ;») άφηναν τις ελληνικές τράπεζες στο έλεος των πιο επικίνδυνων κερδοσκόπων που κυκλοφορούν στο διεθνές οικονομικό στερέωμα, όπως η Blackrock και ο Σόρος, που τελικά τις αγόρασαν.

Η ζημιά είναι πολλαπλή. Πρώτ’ απ’ όλα το ελληνικό δημόσιο έχασε σχεδόν το σύνολο των χρημάτων που είχε τοποθετήσει, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (Μάιος – Ιούνιος 2013) κι ανέρχονταν συνολικά σε 40 δισ. ευρώ (25 δισ. για ανακεφαλαιοποίηση και 15 δις. για κάλυψη του funding gap). Οι αριθμοί που βεβαιώνουν την απαξίωση της δημόσιας περιουσίας είναι εντυπωσιακοί: Η μετοχή της Eurobank κατρακύλησε στα 0,01 ευρώ από 0,31 ευρώ που είχε μετά την ανακεφαλαιοποίηση του 2014. Να σημειωθεί δε, πως ακόμη κι εκείνη η τιμή ήταν σκανδαλωδώς χαμηλή. Μάλιστα, ο ραδιοσταθμός Στο Κόκκινο, εκφράζοντας τη γραμμή του κόμματος προφανώς είχε βγάλει στον αέρα κι ένα σποτάκι που έλεγε: «0,30 λεπτά η μετοχή της Eurobank, 0,30 λεπτά το sms στο Κόκκινο. 1055 κενό το μήνυμά σας και αποστολή στο 54045 …να αγοράσουμε τη Eurobank!». Τώρα που η μετοχή της Eurobank μειώθηκε κατά 31 φορές σε σχέση με το 2014, η οποιαδήποτε κριτική θα μπορούσε να ασκηθεί στη Eurobank χάνεται στις διαφημίσεις του ευαγούς ιδρύματος που φιλοξενεί ο ραδιοσταθμός… Ίδια λίγο – πολύ είναι η κατάσταση και στις άλλες τράπεζες. Η τιμή της μετοχής της Εθνικής από 0,30 ευρώ μειώθηκε σε 0,02 (15 φορές μείωση), της Alpha Bank από 0,65 ευρώ σε 0,04 (16 φορές μείωση) και της Πειραιώς από 1,70 σε 0,03 ευρώ (μείωση κατά 56 φορές!). Τη δική του σημασία μάλιστα έχει το γεγονός πως η καταβαράθρωση της τιμής της μετοχής μέσω των προσφορών που εγγράφονταν στο σχετικό βιβλίο παρέσυρε και την τιμή της μετοχής στο χρηματιστήριο Αθηνών η οποία, παρά τις απώλειες που είχε δεχτεί, έμοιαζε με …blue chip. Με τη δική τους ορολογία επομένως ούτε η αγορά δεν είχε προεξοφλήσει ένα ξεπούλημα  σαν κι αυτό που έστησαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι για να διεκδικήσουν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από την αστική τάξη και την εύνοιά της. Οι απώλειες που προκάλεσε στο δημόσιο το τρίδυμο της συμφοράς των Τσακαλώτου – Σταθάκη – Δραγασάκη δεν περιορίζεται μόνο στην εξαΰλωση των ποσών που διατέθησαν το 2014. Περιλαμβάνουν ακόμη τα 14,5 δισ. ευρώ του αναβαλλόμενου φόρου και τα 7-8 δισ. ευρώ που θα είναι η επιπλέον συμβολή του δημοσίου μέσω μετατρέψιμων ομολογιών ώστε Εθνική και Πειραιώς να καλύψουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.

Κυβέρνηση και τραπεζίτες δικαιολόγησαν την κακουργηματική απάτη σε βάρος του ελληνικού λαού επικαλούμενοι τον κατεπείγοντα χαρακτήρα που είχε η ανακεφαλαιοποίηση καθώς έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2015 μιας και με το νέο χρόνο τίθεται σε εφαρμογή η οδηγία για τη διάσωση των τραπεζών με ίδια μέσα (bail in). Αρχικά, η οδηγία έγινε νόμος με πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Επομένως, οι κυβερνητικοί …τερμάτισαν την πολιτική απάτη εκβιάζοντας τη συναίνεση της κοινωνίας υπό το φόβο της εφαρμογής ενός δικού τους νόμου. Το έκαναν δε αυτό γιατί με το bail in, δεδομένου ότι δε θίγονται καταθέτες κάτω των 100.000 ευρώ (ενώ κι όσοι έχουν υψηλότερες καταθέσεις μπορούν κάλλιστα να τις «σπάσουν» σε 2-3 τράπεζες για να αποφύγουν πιθανό κούρεμα) οι μοναδικοί που θα έχαναν θα ήταν πρώτο, οι μέτοχοι δεύτερο οι ομολογιούχοι και μετά οι καταθέτες. Επομένως για να μη θιγούν τα συμφέροντα των διοικήσεων των τραπεζών που εξακολουθούν να έχουν μεγάλα πακέτα μετοχών οπότε θα κινδύνευε κι η δική τους θέση στην τράπεζα προκρίθηκε η διάσωση των τραπεζών με λεφτά των φορολογουμένων. Όπως ακριβώς το είχαν ξεκινήσει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας όμως την πιο βρόμικη δουλειά – την εξαΰλωση της δημόσιας συμμετοχής, για το «τρίο της συμφοράς». Άποψη του γράφοντα, εν ολίγοις, είναι πως η λύση του bail in ήταν λιγότερο επιβλαβής και διασφάλιζε περισσότερο το δημόσιο συμφέρον σε σχέση με το bail out. Η βιασύνη που έδειξαν να την αποσύρουν από τη δημόσια συζήτηση είναι δηλωτική για την αποστροφή που προκαλούσε στους ίδιους…

Δεύτερο, το δημόσιο, με ευθύνη της «συμμορίας των 3» Τσακαλώτου – Σταθάκη – Δραγασάκη, απεμπόλησε το δικαίωμα εθνικοποίησης των τραπεζών, που διατηρούσε μέχρι να ξεκινήσει ο τρίτος γύρος της ανακεφαλαιοποίησης. Η συμμετοχή του δημοσίου μειώθηκε κάθετα: Στην Alpha Bank από 66% μειώθηκε στο 11%, στην Πειραιώς από 67% μειώθηκε στο 26%, στην Εθνική από 57% σε ένα ποσοστό γύρω στο 35% χωρίς να είναι ακόμη γνωστό το ακριβές ύψος και στη Eurobank από 35% σε 2,7%! Ποτέ ξανά λοιπόν το ελληνικό δημόσιο δε θα έχει την ευκαιρία με τόσο εύκολο τρόπο, όπως μπορούσε μέχρι πριν ένα μήνα να αποκτήσει τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος και μέσω αυτού όλης της οικονομίας. Κατά συνέπεια, ο ρόλος των Τσακαλώτου – Σταθάκη – Δραγασάκη αποδεικνύεται πολύ πιο επιζήμιος για τα λαϊκά συμφέροντα σε σχέση με το ρόλο που διαδραμάτισαν Βενιζέλος – Στουρνάρας – Χαρδούβελης, ενώ επίσης αποδεικνύονται και πολύ πιο χρήσιμοι για την αστική τάξη. Μένει να δούμε πώς θα τους ανταμείψει για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες που προσέφεραν…

Το τρίτο κακό που έκανε η συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης σχετίζεται με τα δεινά που θα επέλθουν στην οικονομία από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η ιδιωτικοποίηση των συστημικών τραπεζών. Στο μετοχικό τους κεφάλαιο έχει εισέλθει κοινώς η σάρα και η μάρα. Αεριτζήδες περιωπής οι οποίοι για το μόνο το οποίο ενδιαφέρονται είναι τα βραχυχρόνια κέρδη. Όποιος ήλπιζε πως η ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης (ακόμη και στην εξαιρετική περίπτωση που δεν θα χρειαστεί και τέταρτος γύρος) θα άνοιγε τους κρουνούς των χρηματοδοτήσεων στην οικονομία κι έτσι θα γινόταν η πολυπόθητη επανεκκίνηση της οικονομίας θα βρεθεί προ απροόπτων. Πρώτο μέλημα των νέων μετοχών θα είναι η ψήφιση με το επόμενο πακέτο προαπαιτουμένων του νομοθετικού πλαισίου που θα επιτρέπει την πώληση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μετά την κατάργηση του νόμου Κατσέλη το Νοέμβρη και μετά την αλλαγή του πτωχευτικού κώδικα τον Ιούλιο που πλέον δίνει προτεραιότητα στις τράπεζες, σε βάρος δημοσίου, ταμείων και εργαζομένων. (Ποιος δεν θα υποκλιθεί στον τέλειο συγχρονισμό της κυβέρνησης με τους τραπεζίτες; Ποιος επίσης θα ξαναμιλήσει για προχειρότητα και ερασιτεχνισμούς;) Με άλλα λόγια, ο ελέφαντας πλέον είναι μέσα στο δωμάτιο. Τα κεφάλαια που περιμένουν να κερδοσκοπήσουν από τους πλειστηριασμούς υποθηκευμένων σπιτιών και επιχειρήσεων έχουν αποκτήσει θέσεις στα ΔΣ των τραπεζών (αυτές που δε θέλησε το δημόσιο να αποκτήσει μετατρέποντας με νόμο τις προνομιούχες μετοχές σε κοινές) και μιλούν απ’ ευθείας με τους αρμόδιους υπουργούς. Με ορισμένους δε εξ αυτών τρώνε και συχνά…

Επιπλέον, μεγάλοι χαμένοι της ανακεφαλαιοποίησης θα αποδειχθούν οι τραπεζοϋπάλληλοι. Ετοιμαστείτε για μια πλημμυρίδα άρθρων στον Τύπο το επόμενο διάστημα που θα δείχνει ότι οι θέσεις εργασίας στις τράπεζες ως τώρα δεν θίχτηκαν στο ελάχιστο παρά την κάθετη πτώση των εργασιών. Εκατοντάδες(!) δημοσιογράφοι άλλωστε πέρασαν από τα payroll των τραπεζών την εποχή της λεγόμενης ευημερίας∙ ήρθε η ώρα να ανταποδώσουν. Κοινό μυστικό επίσης είναι πως οι πιέσεις στο υπουργείο Εργασίας για αλλαγή του νόμου σχετικά με τις ομαδικές απολύσεις εκπορεύονται από τους τραπεζίτες. Δεν αποκλείεται μάλιστα η απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων να ήταν όρος των αεριτζήδων για να εγγραφούν στα βιβλία προσφορών. Σε κάθε περίπτωση η σπουδή της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στα αιτήματά τους είναι κακός οιωνός για τους εργαζόμενους στις τράπεζες, για χιλιάδες δανειολήπτες και για όλη την κοινωνία που βλέπει την απώλεια της δυνατότητας εθνικοποίησης των τραπεζών να συμβαίνει ταυτόχρονα με την μετατροπή των ελληνικών τραπεζών σε κέντρα άγριας κερδοσκοπίας…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο περιοδικό Unfollow, το Δεκέμβριο του 2015

Πολλαπλές ζημιές στο δημόσιο από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (Πριν, 8/11/2015)

Εξόχως ανησυχητικά ήταν τα μηνύματα που εξέπεμψαν τα συνεχή σφυροκοπήματα που δέχτηκαν οι τραπεζικές μετοχές την προηγούμενη εβδομάδα, χάνοντας σωρευτικά το 20% της αξίας τους, παρότι την Δευτέρα με το άνοιγμα του χρηματιστηρίου οι τιμές τους σημείωσαν άνοδο. Ήταν η πρώτη αντίδραση στα αποτελέσματα των τεστ αντοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που προκάλεσαν ανακούφιση καθώς εκτιμούσαν σε χαμηλά, διαχειρίσιμα επίπεδα το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (4,4 δισ. στο βασικό και 14,4 δισ. στο χειρότερο σενάριο), απομακρύνοντας ως προς το παρόν τον κίνδυνο άμεσης υπαγωγής τους στον ευρωπαϊκό Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ωστόσο, η δρομολόγηση των διαδικασιών ανακεφαλαιοποίησης και από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, κι ειδικότερα το άνοιγμα των βιβλίων προσφοράς μέσω των οποίων θα βρεθούν τα νέα ιδιωτικά κεφάλαια, ανέτρεψε την αρχική αισιοδοξία, με την κάθετη πτώση των τιμών των τραπεζικών μετοχών στο ελληνικό χρηματιστήριο να προοικονομεί, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η τελική τιμή που θα διαμορφωθεί για τις μετοχές, στη βάση των προσφορών που κατατέθηκαν, υπολείπεται σημαντικά των σημερινών που ούτως ή άλλως τείνουν στο μηδέν.

Πρόκειται για πολύ σημαντική εξέλιξη καθώς η περαιτέρω πτώση των τιμών των τραπεζικών μετοχών (που από την αρχή του χρόνου έχουν χάσει το 79% της αξίας τους) θα οδηγήσει σε απαξίωση τις μετοχές που ήδη έχει στο χαρτοφυλάκιο του το ελληνικό δημόσιο. Μάλιστα, βάσει των δηλώσεων των αρμόδιων υπουργών όταν ξεκινούσε από το δημόσιο η διάσωση των τραπεζών θα επρόκειτο για μια οικονομικά ουδέτερη διαδικασία με το κράτος σε βάθος χρόνου να παίρνει πίσω τις τοποθετήσεις του στο ακέραιο. Η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ πιο σκληρή με το δημόσιο ήδη να χάνει το 80% σχεδόν των αρχικών του τοποθετήσεων (ύψους 40 δισ. ευρώ), μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Οι απώλειες θα συνεχισθούν ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της αγοράς των μετοχών και της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης, καθώς χιλιάδες πρώην ομολογιούχοι που είδαν τους τίτλους τους να μετατρέπονται σε μετοχές θα σπεύσουν να ρευστοποιήσουν, για να αποφύγουν μεγαλύτερες ζημιές…

Σε αυτό το πλαίσιο, η διαδικασία της τρέχουσας ανακεφαλαιοποίησης που δρομολογήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τους τραπεζίτες και τους δανειστές, θα αποδειχθεί εξόχως βλαπτική για το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο (κι ενδεχομένως όχι τόσο) για τα 10 δισ. ευρώ που τελικά θα απαιτηθούν για τη συμμετοχή του δημοσίου, όπως την αξιολόγησε κοινοτικός αξιωματούχος. Ένα επιπλέον πλήγμα κι ίσως το μεγαλύτερο στο δημόσιο συμφέρον θα επέλθει από τις διαδικασίες που επελέγησαν κι οι οποίες ως κοινό τους χαρακτηριστικό έχουν την επιστροφή των τραπεζών σε ιδιώτες όσο το δυνατό συντομότερα και με κάθε κόστος, ακόμη και με το πέρασμά τους σε πάσης φύσης άγνωστης προέλευσης κερδοσκοπικά κεφάλαια, που είναι οι πλέον ευνοημένοι των «βιβλίων προσφοράς». Έτσι, τραπεζικοί παράγοντες θεωρούν πιθανή την μείωση της συμμετοχής του δημοσίου σε επίπεδα γύρω στο 30%, εξέλιξη που σηματοδοτεί την απώλεια της ευκαιρίας εθνικοποίησής των τραπεζών, στη βάση της συμμετοχής του δημοσίου στο μετοχικό τους κεφάλαιο. «Πάσα» στους ιδιώτες αποτελεί και η απόφαση του δημοσίου να συμμετέχει στις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης με μια σχέση 75%-25% με μετατρέψιμα ομόλογα – μετοχές, ενώ θα μπορούσε να συμμετάσχει με μετοχές έτσι ώστε να έχει αποφασιστικό λόγο στη διοίκησή τους.

Εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ (κι ειδικότερα η παρέα των γκόλντεν μπόις της Αριστεράς, Δραγασάκης, Σταθάκης και Τσακαλώτος) ανέλαβε να φέρει σε πέρας την πιο βρόμικη δουλειά: συνεχίζοντας το έγκλημα της διάσωσης των χρεοκοπημένων τραπεζών με δημόσιο χρήμα, να ακυρώσει κάθε ελπίδα εθνικοποίησης των τραπεζών.

Πακτωλό χρημάτων δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις χρεοκοπημένες τράπεζες

Με το ενδιαφέρον πλέον να επικεντρώνεται στο κατά πόσο θα συνεχίσουν να είναι σε ελληνικά χέρια οι τράπεζες μετά την ολοκλήρωση της αναγκαίας ανακεφαλαιοποίησης δόθηκαν στη δημοσιότητα χθες Σάββατο 31 Οκτωβρίου το πρωί τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής που διενήργησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις συστημικές τράπεζες.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις οι συνολικές ανάγκες και των τεσσάρων τραπεζών ανέρχονται σε 4,39 δισ. ευρώ με το βασικό σενάριο και σε 14,4 δισ. ευρώ με βάση το δυσμενές  σενάριο εξέλιξης της οικονομίας τα επόμενα χρόνια, ενώ η πλέον εκτεθειμένη τράπεζα είναι η Πειραιώς που χρειάζεται 2,21 και 4,93 δισ. ευρώ, αντίστοιχα. Οι ανάγκες των άλλων τραπεζών προσδιορίστηκαν σε 0,26 δισ. και 2,74 δισ. για την Άλφα, 0,34 και 2,12 για την Γιούρομπανκ και 1,58 και 4,60 για την Εθνική, αντίστοιχα. Οι διοικήσεις των τραπεζών έχουν διορία μέχρι την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου να ανακοινώσουν τα σχέδια κάλυψης των κεφαλαιακών τους αναγκών, με βάση τις προϋποθέσεις που όρισε ο νόμος για τις τράπεζες που ψηφίστηκε την ίδια μέρα, με τη διαδικασία κατεπείγοντος. Όπως ακριβώς είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, με όλους σχεδόν τους βουλευτές να ψηφίζουν σαν γίδια, χωρίς να καταλαβαίνουν το παραμικρό…

Να σημειωθεί πως δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΚΤ υλοποιεί αξιολογήσεις των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών για να ελέγξει την ικανότητά τους να αντεπεξέλθουν στην οικονομική συγκυρία. Η τελευταία φορά ήταν τον Μάρτιο του 2014, με τις εκτιμήσεις τους να έχουν διαψευστεί και τις ελληνικές τράπεζες να βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Επομένως, ας μην παίρνουμε στα σοβαρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις των κυβερνητικών που προσπαθούν να μας πείσουν ότι με την υπό εξέλιξη ανακεφαλαιοποίηση λύνεται οριστικά το πρόβλημα των τραπεζών, όπως έκανε ο Γ. Σταθάκης λέγοντας «ότι το νομοσχέδιο αποτελεί ένα από τα τρία κομβικά σημεία για επιστροφή στην ανάπτυξη».

Η κυβέρνηση, δια στόματος των αρμόδιων μνημονιακών υπουργών Γ. Σταθάκη και Ευκλ. Τσακαλώτου, επιχείρησε να χρυσώσει το χάπι μιας ακόμη ένεσης ρευστότητας με λεφτά των φορολογουμένων στο χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα επικαλούμενη τον κίνδυνο κατάσχεσης μέρους των καταθέσεων σε περίπτωση που η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης δεν λήξει ως τις 31 Δεκεμβρίου 2015. Οπότε, από 1 Ιανουαρίου 2016 θα ενεργοποιηθεί η οδηγία BRRD (την οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε!) βάσει της οποίας η διάσωση των τραπεζών γίνεται με δικούς τους πόρους κι όχι με λεφτά των φορολογουμένων, όπως τώρα. Έτσι, κάτω από ένα νέο εκβιασμό ξεκινούν οι διαδικασίες χρηματοδότησης των τραπεζών ακόμη και με 25 δισ. ευρώ από το νέο δάνειο που θα φτάσει τα 86 δισ. ευρώ.

Η χρηματοδότηση των τραπεζών (που από το 2008 ως το 2014 έλαβαν 146,35 δισ. ευρώ, στο πλαίσιο μέτρων ανακεφαλαιοποίησης, εγγυήσεων και ρευστότητας) από τον ΣΥΡΙΖΑ ενταφιάζει το αίτημα εθνικοποίησης των τραπεζών το οποίο στηριζόταν στη συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Έως και τώρα το 57,24% των μετοχών της Εθνικής, το 66,9% της Πειραιώς, το 66,2% της Άλφα και το 35,41% ελέγχεται από το δημόσιο, με τη δυνατότητα να θέσει η κυβέρνηση υπό τον έλεγχό της τις τρεις τουλάχιστον τράπεζες να παραμένει ανοιχτή, θεωρητικά.

Πρακτικά ωστόσο, με το νέο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση το Σάββατο (πολλά άρθρα του οποίου είναι αντιγραφή αντίστοιχου νόμου που ψήφισε η ΝΔ το 2014) ανοίγει ο δρόμος για την αλλαγή των διοικήσεων που θα απομακρύνουν όμως τη δυνατότητα ελέγχου των τραπεζών από το δημόσιο, καθώς φωτογραφίζονται μάνατζερ από τη διεθνή αγορά. Η διοίκηση επίσης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας περνάει στους δανειστές καθώς αυξάνεται μέσω της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Επιτροπής Επιλογής η επιρροή τους.

Όλα για τους τραπεζίτες!