ΣΑΛΑΧ ΣΑΛΑΧ*: «Στόχος των ΗΠΑ η διευκόλυνση του Ισραήλ» (Πριν, 25/10/2009)

 (*Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης)

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Η ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΟΧΘΗΣ

Δεν πρόκειται να διακόψουν την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών

Πιστεύετε ότι η κινητικότητα που υπάρχει από τη μεριά του ειδικού απεσταλμένου του αμερικανού προέδρου στην περιοχή, Τζ. Μίτσελς, θα οδηγήσει σε ένα σχέδιο επίλυσης του Παλαιστινιακού;

Κατηγορηματικά όχι. Το ζητούμενο αυτής της κινητικότητας δεν είναι ούτε η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, ούτε καν η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Παλαιστινίων – Ισραηλινών. Το ζητούμενο είναι η κανονικοποίηση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων αραβικών κρατών. Τίποτε περισσότερο. Σ’ αυτό το βωμό είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την επέκταση των οικισμών για 6 ή 12 μήνες Ισραήλ και Αμερικάνοι. Και μάλιστα αυτό που θα κάνουν θα είναι να παγώσουν την ανέγερση νέων εποικισμών, ενώ την ίδια ώρα θα συνεχίσουν να επεκτείνουν τους υπάρχοντες οικισμούς, επικαλούμενοι τις νέες ανάγκες των εποίκων.

Σε τελική ανάλυση το πρόβλημα στην Παλαιστίνη δεν είναι οι εβραϊκοί εποικισμοί ή η χρονική διάρκεια ενός ενδεχόμενου παγώματός τους. Το πρόβλημα είναι η κατοχή!

Κι αυτό επομένως που προετοιμάζεται τώρα είναι ένα νέο δώρο των Αμερικανών στο Ισραήλ: η σύναψη διπλωματικών σχέσεων των αραβικών χωρών με το Ισραήλ.

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα ότι με το πάγωμα των εποικισμών στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ επιλύεται το πρόβλημα, οπότε ανοίγει ο δρόμος για την επανεκκίνηση των συνομιλιών. Ποια είναι η γνώμη σας;

Νομίζω ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου κι η ισραηλινή ηγεσία παίζουν ένα παιχνίδι τακτικής απευθυνόμενοι στην κοινή γνώμη, καθώς στην πράξη δεν κάνουν το παραμικρό. Από το 1967 το Ισραήλ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επεκτείνει τους εποικισμούς παραβιάζοντας την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας 425 που του επιβάλλει να αποσυρθεί. Κατά την προσωπική μου άποψη ακόμη κι αν το Ισραήλ δεσμευτεί ότι θα παγώσει την ανέγερση νέων εποικισμών για 3, 6 μήνες ή ένα χρόνο είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η διακοπή θα είναι προσωρινή.

Από πού πηγάζει αυτή σας η βεβαιότητα;

Επειδή οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι τα κατεχόμενα εδάφη στη Δυτική Όχθη είναι ισραηλινή γη, ότι τους ανήκουν, ότι αποτελούν οργανικό μέρος του Ισραήλ. Γι αυτό το λόγο παραβιάζουν τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κι αρνούνται να εφαρμόσουν ακόμη και τι σχετικές προβλέψεις της Συμφωνίας του Όσλο του 1993, ακυρώνοντας για πάντα τη δυνατότητα δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής που προκρίνει την ενσωμάτωση των κατεχομένων εδαφών στο Ισραήλ θεωρώ ότι από τη μεριά του Ισραήλ είναι αδιαπραγμάτευτη η επέκταση των εποικισμών.

Στην άρση της απομόνωσης του Ισραήλ και τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με ορισμένες αραβικές χώρες

αποσκοπεί η πρόσφατη κινητικότητα δηλώνει στο Πριν από τη Βηρυτό ο Σαλάχ Σαλάχ, πρώην

μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Λαϊκού Μετώπου και πρόεδρος της Επιτροπής για τους πρόσφυγες

του Παλαιστινιακού Κοινοβουλίου.

Η έλλειψη ενότητας της παλαιστινιακής Αριστεράς περιορίζει την απήχησή της

 Στη βάση των τετελεσμένων που έχουν δημιουργηθεί από τη Συμφωνία του Όσλο μέχρι σήμερα η επίλυση του παλαιστινιακού δε φαντάζει δυσκολότερη;

Ναι επειδή οι Ισραηλινοί δεν επιθυμούν να δοθεί λύση. Το κύριο πρόβλημα τους υποστηρίζουν πως είναι ο μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Ειδικότερα ο Σαρόν είχε εφαρμόσει εξαιρετικά βάρβαρες πολιτικές για να διώξει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους, διέπραξε σφαγές. Οι Παλαιστίνιοι όμως έχοντας πάρει το μάθημα του 1948 και του 1967 αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους και να διευκολύνουν τους Ισραηλινούς να εφαρμόσουν το σχέδιό τους παρότι μάλιστα οι οικονομικές συνθήκες, με την ανεργία στα ύψη και τη μεγάλη φτώχεια, είναι πολύ αντίξοες. Το πρώτο μέρος του σχεδίου τους είναι η εκδίωξη των Παλαιστινίων. Το δεύτερο μέρος του σχεδίου προκρίνει την παρεμπόδιση των μετακινήσεων από την μια πόλη της Δυτικής Όχθης στην άλλη. Τα δεκάδες σημεία ελέγχου καθιστούν αδύνατη την μετακίνηση από τη Τζενίν στη Ναμπλούς ή από την Ραμάλα στη Χεβρώνα, ενώ ταυτόχρονα δίνουν τη δυνατότητα στο Ισραήλ να συλλάβει και να φυλακίσει τους πάντες. Το τρίτο μέρος του σχεδίου περιλαμβάνει την επέκταση των εποικισμών έτσι ώστε κάθε παλαιστινιακή πόλη να περιτριγυρίζεται από εποικισμούς και να είναι αδύνατο να πας από την μια πόλη στην άλλη χωρίς να περάσεις από εποικισμούς. Το τέταρτο μέρος του σχεδίου περιλαμβάνει την ανέγερση του τείχους που διαιρεί τη Δυτική Όχθη. Το πέμπτο αφορά στην απομόνωση της Ιερουσαλήμ από την Δυτική Όχθη και την ενσωμάτωσή της στο Ισραήλ.  

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο που μπορεί να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος; Δεν υπάρχει πλέον αντικειμενική δυνατότητα. Με βάση τα τελευταία στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου το 40% της Δυτικής Όχθης ελέγχεται από το Ισραήλ!

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για μια δίκαιη και μόνιμη λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα;  

Οι παλαιστινιακές οργανώσεις λένε ότι μάχονται για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης επειδή η Παλαιστίνη είναι δική μας, κι είναι αραβική. Οι Εβραίοι ή οι Ισραηλινοί λένε ότι η Παλαιστίνη ή το Ισραήλ ανήκει στους Εβραίους και δεν υπάρχει χώρος για τους Παλαιστίνιους. Οι ισλαμικές δυνάμεις λένε ότι η Παλαιστίνη είναι ισλαμική, όχι εβραϊκή. Με αυτές τις ανά δύο αποκλειόμενες θέσεις δεν είναι δυνατό να φθάσουμε σε μια δίκαιη λύση.

Τι προτείνει λοιπόν το Λαϊκό Μέτωπο;

Κατά τη δική μου άποψη, η στρατηγική για μια δίκη λύση είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού κράτους όπου θα μπορούν να ζουν ειρηνικά όλοι, χωρίς διακρίσεις: Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Παλαιστίνιοι, Άραβες, όλοι, με μια ιθαγένεια. Αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι ανήκει σε έναν μόνο από τους παραπάνω είναι σαν να δεχόμαστε ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να πολεμάμε. Εγώ δεν συμφωνώ. Για πόσο καιρό μπορούμε να συνεχίσουμε να πολεμάμε ο ένας τον άλλον;

Το Λαϊκό Μέτωπο συνεχίζει όμως να παλεύει για παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του ’67, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και με τους πρόσφυγες στην πατρογονική τους γη…

Δεν μιλάω ως Λαϊκό Μέτωπο. Μιλάω ως Σαλάχ Σαλάχ.

Πριν λίγους μήνες η Φατάχ διοργάνωσε το έκτο συνέδριό της κι ήταν μάλιστα το πρώτο που διεξήχθη στα κατεχόμενα. Ποια ήταν η συμβολή του στην υπόθεσή σας;

Ο κυριότερος λόγος για τη σύγκλιση ενός συνεδρίου οποιασδήποτε οργάνωσης είναι η συζήτηση της πολιτικής γραμμής αυτής της οργάνωσης, η κριτική και η εξέταση της πορείας εφαρμογής της. Η Φατάχ, συγκεκριμένα, αυτό που έπρεπε πρώτα να κάνει ήταν να συζητήσει για το πρόγραμμά της. Συνεχίζει δηλαδή να δεσμεύεται από το παλιό της πρόγραμμα; Εξακολουθεί να το υπηρετεί; Αν όχι, γιατί δεν το άλλαξε; Το δεύτερο θέμα που έπρεπε να συζητήσουν αφορούσε στη διαδικασία ειρήνης, πολύ περισσότερο στο βαθμό που η Φατάχ έχει την αρμοδιότητα να υπογράφει τις συμφωνίες ειρήνης. Όφειλαν να κάνουν έναν απολογισμό από την υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο μέχρι τώρα. Τι πήγε άσχημα και τι πήγε καλά; Κατά τρίτο, θα έπρεπε να συζητήσουν τη σύγκρουση μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς στη Γάζα. Θα έπρεπε επίσης να κουβεντιάσουν για την διαφθορά που υπάρχει στη Φατάχ. Τίποτε απ’ όλα αυτά ωστόσο δε συζητήθηκε. Το μόνο αντίθετα που τους απασχόλησε ήταν η διαφύλαξη της ενότητας κι η εκλογή νέας ηγεσίας στην Φατάχ.

Ποια είναι η κατάσταση της παλαιστινιακής Αριστεράς;

Τρεις είναι οι μεγαλύτεροι οργανώσεις: Το Λαϊκό Μέτωπο, το Λαϊκό Κόμμα (πρώην κομμουνιστικό) και το Δημοκρατικό Μέτωπο, απ’ όπου προέρχεται και ένα μικρότερο κόμμα το Φίντα. Το πρόβλημα με αυτές τις οργανώσεις είναι ότι δεν έχουν μάθει να συνεργάζονται, να συζητούν, να κατακτούν την κοινή δράση. Το αποτέλεσμα είναι στους Παλαιστίνιους σήμερα να ανοίγονται δύο επιλογές: Είτε να ακολουθήσουν τη διεφθαρμένη Φατάχ είτε θρησκευτικές οργανώσεις όπως η Χαμάς, που ακολουθούν την ίδια πολιτική με τη Φατάχ. Εγώ δεν εμπιστεύομαι καμία από τις δύο. Πρέπει να υπάρξει μια τρίτη αριστερή επιλογή για τους Παλαιστίνιους, η οποία σήμερα δεν υφίσταται λόγω της έλλειψης ενότητας.

Πως είναι οι σχέσεις της Αριστεράς με τη Χαμάς;

Προβληματικές. Η Χαμάς στη Γάζα έχει προχωρήσει σε συλλήψεις μελών του Λαϊκού Μετώπου κι υπάρχουν σημάδια ότι έχει σταματήσει ακόμη και την αντίσταση κατά του Ισραήλ. Δεν διαφέρει από την Φατάχ. Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες έχει κλείσει ραδιοφωνικούς σταθμούς, έχει επιβάλλει τον διαχωρισμό των σχολείων σε αρένων και θηλέων, απαγόρευσε στις γυναίκες δικηγόρους να παρίστανται χωρίς μαντίλα, κοκ.

Συνολικότερα, όμως πιστεύω πως το πρόβλημα βρίσκεται στην κατάσταση της Αριστεράς…

ΑΛΙ ΦΑΓΙΑΝΤ: Μονόδρομος για τη Χεζμπολάχ η αντίσταση (Πριν, 18 Οκτώβρη 2009)

Στις ΗΠΑ χρεώνει όλες τις ευθύνες για τα εγκλήματα του εβραϊκού κράτους ο Αλί Φαγιάντ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και βουλευτής της Χεζμπολάχ στη συνέντευξη που μας παραχώρησε στο γραφείο του στη Βηρυτό. Ο Αλί Φαγιάντ είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού και μέχρι πρόδσφατα διευθυντής του Κέντρου Μελέτης και Τεκμηρίωσης της Χεζμπολάχ. Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά το βιβλίο του με τίτλο Εύθραυστα κράτη: το διακύβευμα της σταθερότητας στον Λίβανο και τον αραβικό κόσμο, από τις εκδόσεις Κέντρο Μελέτης και Αντιπληροφόρησης για την Μέση Ανατολή.

–         Πρέπει κατ’ αρχήν να σας ομολογήσω ότι ελάχιστοι άνθρωποι στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο στις ΗΠΑ θα πίστευαν ότι συνέντευξη από εκπρόσωπο της Χεζμπολάχ θα δινόταν στο Κοινοβούλιο του Λιβάνου. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως οι ΗΠΑ εξακολουθούν να έχουν την Χεζμπολάχ στη «μαύρη λίστα» των τρομοκρατικών οργανώσεων, παρότι στις πρόσφατες εκλογές το μπλοκ της αντιπολίτευσης του οποίου ηγούταν η Χεζμπολάχ κέρδισε 57 από τις 128 έδρες;

–         Πρέπει να πω αρχικά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει συμπεριλάβει την Χεζμπολάχ στην λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων – μόνο οι ΗΠΑ μας έχουν εντάξει. Εκπρόσωποι της ΕΕ αντίθετα όποτε έρχονται στο Λίβανο μας συναντούν, μας καλούν στην Ευρώπη, διατηρούν επαφές μαζί μας κι έχουμε σχέσεις με υπουργεία Εξωτερικών πολλών χωρών της ΕΕ όπως της Γαλλίας.

Πρόβλημα ωστόσο υπάρχει με τις ΗΠΑ, επειδή εφαρμόζουν μια μεροληπτική πολιτική, καθόλου δίκαιη, δύο μέτρων και δύο σταθμών σ’ ότι αφορά τη σύγκρουση των Αράβων με το Ισραήλ.

Οι Αμερικάνοι και οι Ισραηλινοί θέλουν να μας καταστρέψουν. Οι ΗΠΑ είναι πέρα για πέρα υπεύθυνες για τις σφαγές των Ισραηλινών ενάντια στον λιβανέζικο και παλαιστινιακό λαό. Να σας θυμίσω τον πόλεμο του Ισραήλ το καλοκαίρι του 2006 ενάντια στο Λίβανο. Η Αμερική είχε τεράστια ευθύνη για αυτόν καθώς ακόμη κι η κήρυξή του ήταν δική της απόφαση. Κατά δεύτερο κανείς εδώ στο Λίβανο δεν ξεχνά πως όταν σφαγιάζονταν καθημερινά ακόμη και παιδιά στους δρόμους και τα χωριά μας από τις ισραηλινές βόμβες η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, αρνούταν να δεχτεί ανακωχή. Οι ΗΠΑ έχουν τεράστια ευθύνη επίσης επειδή προμήθευσαν το Ισραήλ με τα στρατηγικά όπλα και τους έξυπνους πυραύλους που εκτόξευαν εναντίον του λαού μας, την ώρα που οι ίδιες πιστεύοντας ότι βρίσκονται υπεράνω του διεθνούς δικαίου κάλυπταν τη μεροληπτική στάση του ΟΗΕ.

Κατόπιν όλων αυτών δεν μας παραξενεύει που οι ΗΠΑ μας έχουν στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων.

–         Ο ισραηλινός πρωθυπουργός πρόσφατα κι ενώ ήταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης δήλωσε πως «η κυβέρνηση του Λιβάνου θα είναι υπεύθυνη για οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του εβραϊκού κράτους αν η Χεζμπολάχ συμμετάσχει στην κυβέρνηση». Που αποσκοπούσε αυτή η παρέμβαση;

–         Επρόκειτο για μια ξεκάθαρη προσπάθεια του Ισραήλ να παρέμβει στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα του Λιβάνου. Και δεν ήταν κάτι καινούργιο. Ανέκαθεν προσπαθούσε το Ισραήλ να έχει ένα ρόλο στα εσωτερικά μας ζητήματα. Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω όμως ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πετύχει το Ισραήλ αυτό του το στόχο καθώς ο ίδιος ο λαός του Λιβάνου θεωρεί το Ισραήλ εχθρό του. Να σας υπενθυμίσω ότι στο ίδιο το σύνταγμα, τη συμφωνία του Ταΐφ, αναφέρεται πως το Ισραήλ αποτελεί εχθρό του Λιβάνου.

–         Περισσότεροι από τρεις μήνες έχουν περάσει από τις εκλογές κι ακόμη δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση. Ποιες είναι οι αιτίες αυτού του αδιεξόδου;

–         Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη περιπλοκή. Ο προαλειφόμενος για πρωθυπουργός, Σάαντ Χαρίρι, έχει πρόβλημα στις γραμμές του με την κατανομή των υπουργείων. Το βασικότερο πρόβλημα επίσης εντοπίζεται στο υπουργείο Επικοινωνιών από τη στιγμή που ο χριστιανός ηγέτης, Μισέλ Αούν, επιμένει να διατηρήσει τον έλεγχό του. Εδώ θα με ρωτήσετε φυσικά… γιατί; Γιατί έχει τόση σημασία ένα τέτοιο υπουργείο;

Εδώ στο Λίβανο υπάρχουν πολλά ζητήματα ανοιχτά με επίκεντρο αυτό το υπουργείο. Ζητήματα που σχετίζονται με την ιδιωτικοποίησή του, τις διεθνείς του διασυνδέσεις ενδεχομένως και με ζητήματα ασφάλειας.

–         Η συμφωνία της Ντόχας την οποία υπογράψατε πρόσφατα κι η οποία δίνει ντε φάκτο το δικαίωμα του βέτο στην μειοψηφία τροποποίησε σε μια πιο δημοκρατική κατεύθυνση την συμφωνία του Ταΐφ. Το ερώτημα ωστόσο παραμένει: πόσο δημοκρατικό είναι ένα πολιτικό και εκλογικό σύστημα που στηρίζεται σε ποσοστώσεις βάζοντας οροφή στην απήχηση κάθε θρησκευτικής – πολιτικής ομάδας; Πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι περιορισμοί στρέφονται εναντίον μιας και μόνο θρησκευτικής μειονότητας, των Σιιτών, και κατ’ επέκταση της οργάνωσής σας.

–         Πρέπει να σας πω πως στον Λίβανο δεν έχουμε μια κανονική δημοκρατία. Υπάρχουν πέντε συμφωνίες που ορίζουν στο σύνταγμα τη δημοκρατία μας, ως συναινετική δημοκρατία, καθώς έχουμε ένα sectarian πολιτικό σύστημα. Η πλειοψηφική δημοκρατία στο Λίβανο είναι η καλύτερη συνταγή για αστάθεια. Για να παραμείνει σταθερό αυτό το μωσαϊκό χρειάζεται συναίνεση. Υπό αυτή την έννοια δεν έχει σημασία η πλειοψηφία ή η μειοψηφία, αλλά η από κοινού συμμετοχή σε αυτή τη διαδικασία, στην οποία κάθε θρησκευτική ομάδα έχει να παίξει ένα πραγματικό ρόλο.

Μεταξύ ωστόσο του κινήματος 14 Μάρτη και εμάς υπάρχει μια διαφορά στην προσέγγιση, καθώς επιμένουν μιλούνε για πλειοψηφία. Για εμάς, σε κάθε κοινωνία, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται η οποία υποφέρει από εθνικό διχασμό πρέπει να σχηματίζεται κυβέρνηση ενότητας. Προέχει η δημιουργία βαθύτερης συνοχής ώστε να συμμετέχει η μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία στις πολιτικές διαδικασίες. Έτσι έχουμε ένα σύνταγμα το οποίο σε περισσότερα από ένα άρθρα του μιλάει για συναινετική δημοκρατία από τη μια κι από την άλλη έναν επικίνδυνο πολιτικό διχασμό και την συνακόλουθη ανάγκη για σχηματισμό κυβέρνηση ενότητας ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα.

–         Οι πρόσφατες δηλώσεις του ηγέτη του Προοδευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ουαλίντ Τζουμπλάντ, σηματοδοτούν τη διάλυση του κινήματος της 14 Μάρτη, που κέρδισε τις εκλογές του Ιούνη; Αποτελούν επίσης νίκη της αντίστασης;

–         Ο Τζουμπλάντ βρίσκεται στο μέσο μεταξύ του κινήματος της 14^ης Μάρτη και του κινήματος της αντίστασης, της 8^ης Μάρτη. Στα στρατηγική ζητήματα, όπως η αντίσταση, οι σχέσεις Συρίας και Λιβάνου, ο παλαιστινιακός αγώνας και η αραβο-ισραηλινή σύγκρουση ανήκει στο κίνημα της 8^ης Μάρτη. Βρίσκεται δίπλα στις δυνάμεις της αντίστασης και τη Χεζμπολάχ. Σε ότι αφορά όμως τα εσωτερικά ζητήματα βρίσκεται από τη μεριά του Σαάντ Χαρίρι και του κινήματος της 14^ης Μάρτη.

–         Ποιο είναι σήμερα το νόημα της αντίστασης, τρία χρόνια μετά το τέλος του πολέμου των 33 ημερών;

–         Ο λαός του Λιβάνου κι ο Λίβανος γενικότερα δεν έχει επιλογή για να υπερασπιστεί την κυριαρχία του και την ύπαρξή του από την αντίσταση. Το Ισραήλ έχει παράνομα υπό την κατοχή του τα αγροκτήματα Σεμπάα και τα χωριά Κφαρ Σούμπα ενώ κατά τον πόλεμο του 2006 κατέλαβε το λιβανέζικο κομμάτι του Αλ Γκαζάρ κι ακόμη και τώρα αρνούνται να αποσυρθούν. Το Ισραήλ επίσης παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο του Λιβάνου.

–         Πόσο συχνά;

–         Κάθε λεπτό! Από το 2006 μέχρι σήμερα χαρακτηριστικά έχουν παρατηρηθεί περισσότερες από 4.500 παραβιάσεις. Αυτές οι παραβιάσεις αμφισβητούν την κυριαρχία μας. Κατά τους δύο προηγούμενους μήνες οι περισσότεροι ηγέτες του Ισραήλ απείλησαν τη Χεζμπολάχ και το Λίβανο λέγοντας ότι «θα καταστρέψουμε τον Λίβανο», «θα πληρώσει ο Λίβανος», «θα καταβάλει τίμημα ο Λίβανος»…

–         Τι τίμημα πληρώνει ο Λίβανος;

–         Λόγω της στάσης που κρατάει ο Λίβανος ακόμη κι η κυβέρνησή του. Δεν είναι δουλειά του Ισραήλ να σχολιάζει ή να παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις μας έχοντας λόγο για το σχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου. Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να συμβαίνουν τέτοιες παρεμβάσεις κι απειλές!

–         Το ενδιαφέρον του Ισραήλ επιβεβαιώνεται κι από τα δίκτυα πρακτόρων που διαθέτει στο νότιο Λίβανο και τα οποία πρόσφατα η Χεζμπολάχ παραδίδοντάς τους κατασκόπους στην κυβέρνηση…

–         Το Ισραήλ έχει πολλούς πράκτορες και πολλές ομάδες πρακτόρων σ’ αυτή τη χώρα. Αυτοί είναι που προκαλούν τα προβλήματα ασφάλειας μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων. Ο ρόλος τους φτάνει στο σχεδιασμό δολοφονιών πολιτικών ηγετών και την τοποθέτηση βομβών. Πράξεις που συνιστούν παραβίαση της κυριαρχίας μας και δηλώνουν ταυτόχρονα ότι το Ισραήλ αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας που το διατάζει να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του Λιβάνου. Πρέπει μάλιστα να σας πως ότι τις τρεις τελευταίες μέρες του πολέμου, κι αφού είχε εκδοθεί η απόφαση που διέταζε την εκεχειρία, το Ισραήλ έριξε στο νότιο Λίβανο 4 εκατ. βόμβες διασποράς! Τις έριξε μάλιστα στα χωράφια και τα χωριά, όπου δεν υπήρχε στρατιωτικός στόχος. Ήταν μια απόφαση αδικαιολόγητη κι ακατανόητη που εξυπηρετεί έναν μόνο στόχο: την τιμωρία του άμαχου πληθυσμού επειδή υποστήριξε την αντίσταση. Ως αποτέλεσμα όλη αυτή την τριετία περισσότεροι από 200 άνθρωποι στο νότιο Λίβανο έχουν σκοτωθεί ή τραυματισθεί σοβαρά εξ αιτίας αυτών των βομβών διασποράς.

Στόχος η πολιτική σταθερότητα στον Λίβανο

–         Ο θρίαμβος της Χεζμπολάχ εναντίον του εβραϊκού κράτους πριν 3 χρόνια ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για όλο τον προοδευτικό κόσμο. Πως η Χεζμπολάχ κατάφερε να κερδίσει εκεί που ηττήθηκαν όλοι σχεδόν οι αραβικοί στρατοί;

–         Σε αυτό το αποτέλεσμα οδήγησαν μια σειρά από λόγοι τους οποίους δυσκολεύομαι να ιεραρχήσω. Αδυνατώ ακόμη και να πως ότι αυτός είναι το κατ’ εξοχήν μυστικό της επιτυχίας μας.

Πρώτ’ απ’ όλα είναι ο καλός σχεδιασμός κι η προσεχτική μελέτη της εμπειρίας προηγούμενων αναμετρήσεων και του ίδιου του εχθρού μας. Στην επιτυχία της Χεζμπολάχ συνέβαλε επίσης ένα μίγμα θρησκευτικής πίστης, λογικής και πραγματισμού. Κυρίως όμως είναι ότι έχουμε δίκιο, ότι εμείς υπερασπίζαμε την πατρίδα μας! Και σ’ αυτό το σκοπό δεχτήκαμε να θυσιαστούμε εμείς οι ίδιοι και θυσιάστηκαν χιλιάδες νέοι του Λιβάνου. Τεράστια σημασία είχε επίσης ότι είχαμε την υποστήριξη του λαού μας, ενώ ο λαός ήξερε ότι έχει την υποστήριξή μας. Αναφέρομαι σε ιδρύματα που έχουν υπό την εποπτεία τους και λειτουργούν για τους φτωχούς σχολεία, νοσοκομεία και κέντρα υγείας στα χωριά και βοηθούν ακόμη τους αγρότες στις καλλιέργειές τους. Λειτουργούμε επίσης ειδικά ιδρύματα για να φροντίζουμε τις οικογένειες των μαρτύρων της αντίστασης, τις γυναίκες και τα παιδιά, ώστε ποτέ να μη χρειαστούν τίποτε, να μην τους λείψει το παραμικρό. Υπάρχουν ειδικά σχολεία, λαβαίνουν σταθερό μισθό κάθε μήνα, κ.α.

–         Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί τώρα στο νότιο Λίβανο;

–         Σταθερή και δεν πιστεύω ότι επίκειται ένας νέος πόλεμος του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου καθώς το Ισραήλ ξέρει πια ότι οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του Λιβάνου δεν θα είναι τουριστική βόλτα. Θα πληρώσουν βαρύ τίμημα οπότε θα σκεφτούν πολλές φορές την επόμενη εισβολή. Παρόλα αυτά παίρνουμε υπ’ όψη μας όλα τα ενδεχόμενα.

–         Δεν αποκλείετε δηλαδή μια νέα επίθεση του Ισραήλ στον Λίβανο;

–         Βραχυπρόθεσμα ναι, την αποκλείουμε. Μεσοπρόθεσμα όμως και μακροπρόθεσμα όχι! Αρκεί να έχουμε υπ’ όψη μας ότι στην κυβέρνηση του Ισραήλ βρίσκεται ο Νετανιάχου. Όποιος ξέρει τις απόψεις και τη συλλογιστική αυτού του ανθρώπου καταλαβαίνει ότι πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει κάθε στιγμή. Αρνούνται να αποσυρθούν από τα Υψώματα Γκολάν ή να κάνουν έναν ιστορικό συμβιβασμό με τον παλαιστινιακό λαό, αποδεχόμενοι μια πραγματική ειρήνη. Από την άλλη μεριά δηλώνουν ότι αποδέχονται τη λύση των δύο κρατών παραχωρώντας στους Παλαιστίνιους το 10% της ιστορικής γης τους, με τους εβραίους εποίκους να είναι ολόγυρά τους, χωρίς να υπάρχουν καν δρόμοι που να συνδέουν τα παλαιστινιακά εδάφη…

–         Πρόσφατα κάτοικοι του νότιου Λιβάνου διαβάσαμε ότι αντιστάθηκαν στην προσπάθεια στρατιωτών του ΟΗΕ (Unifil) να εισέλθουν σε σπίτια για να ελέγξουν αν υπάρχουν όπλα. Πως εξελίσσονται οι σχέσεις σας με τη Unifil;

–         Στο νότιο Λίβανο συνυπάρχουμε αρμονικά με τη Unifil. Δεν επιθυμούμε να υπάρχουν κανενός είδους προβλήματα μαζί της και γι αυτό χαιρετήσαμε τον ερχομό τους. Βασική τους αποστολή είναι η εφαρμογή της απόφασης 1701 του ΟΗΕ, που αφορά την βοήθεια στον λαό και τις αρχές του Λιβάνου για να υπερασπίσουν την κυριαρχία τους. Πρέπει να πειθαρχήσουν σε αυτό και τίποτε παραπάνω. Αν θέλουν να βοηθήσουν το Ισραήλ, όπως ερμήνευσε πρόσφατα η γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ την αποστολή της Unifil δηλώνοντας ότι έργο της να υπερασπίσει το Ισραήλ, τότε να πάνε στο Ισραήλ.

–         Πρόκειται για παρερμηνεία της αποστολής της, πιστεύετε;

–         Κάτι χειρότερο. Είναι μια πολιτική ερμηνεία της απόφασης που λήφθηκε στις 11 Αυγούστου 2006.

–         Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Λίβανος κι οι πολιτικοί στόχοι που κυριαρχούν στο πρόγραμμα της Χεζμπολάχ;

–         Πριν απ’ όλα είναι η επίτευξη πολιτικής σταθερότητας στο Λίβανο κι αυτός ο στόχος περνάει μέσα από την προώθηση της συναινετικής δημοκρατίας. Επίσης, η υπεράσπιση της κυριαρχίας μας και γι αυτό καλούμε όλα τα κόμματα και τις θρησκευτικές ομάδες του Λιβάνου να δεχθούν και να υποστηρίξουν την αντίσταση. Γιατί, η αντίσταση είναι υπόθεση του Λιβάνου και μόνο. Δεν υπηρετούμε κάποια ξένη ατζέντα.

–         Όπως σας κατηγορούν ότι υπερασπίζεστε τα συμφέροντα του Ιράν και της Συρίας…

–         Ακριβώς! Έχουμε ειδικούς στόχους όπως είναι η απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών, να αλλάξουμε το συσχετισμό δύναμης εις βάρος του Ισραήλ και να διαφυλάξουμε την κυριαρχία μας.

–         Ποιες είναι οι σχέσεις της Χεζμπολάχ με την Αριστερά;

–         Είναι πολύ καλές. Ακόμη και με το Κομμουνιστικό Κόμμα παρότι δεν συμμετέχει στο κίνημα της 8^ης Μάρτη, αλλά εντάσσεται στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, διατηρούμε ισχυρούς δεσμούς.