(*Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης)
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Η ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΟΧΘΗΣ
Δεν πρόκειται να διακόψουν την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών
Πιστεύετε ότι η κινητικότητα που υπάρχει από τη μεριά του ειδικού απεσταλμένου του αμερικανού προέδρου στην περιοχή, Τζ. Μίτσελς, θα οδηγήσει σε ένα σχέδιο επίλυσης του Παλαιστινιακού;
Κατηγορηματικά όχι. Το ζητούμενο αυτής της κινητικότητας δεν είναι ούτε η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, ούτε καν η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Παλαιστινίων – Ισραηλινών. Το ζητούμενο είναι η κανονικοποίηση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και ορισμένων αραβικών κρατών. Τίποτε περισσότερο. Σ’ αυτό το βωμό είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την επέκταση των οικισμών για 6 ή 12 μήνες Ισραήλ και Αμερικάνοι. Και μάλιστα αυτό που θα κάνουν θα είναι να παγώσουν την ανέγερση νέων εποικισμών, ενώ την ίδια ώρα θα συνεχίσουν να επεκτείνουν τους υπάρχοντες οικισμούς, επικαλούμενοι τις νέες ανάγκες των εποίκων.
Σε τελική ανάλυση το πρόβλημα στην Παλαιστίνη δεν είναι οι εβραϊκοί εποικισμοί ή η χρονική διάρκεια ενός ενδεχόμενου παγώματός τους. Το πρόβλημα είναι η κατοχή!
Κι αυτό επομένως που προετοιμάζεται τώρα είναι ένα νέο δώρο των Αμερικανών στο Ισραήλ: η σύναψη διπλωματικών σχέσεων των αραβικών χωρών με το Ισραήλ.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα ότι με το πάγωμα των εποικισμών στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ επιλύεται το πρόβλημα, οπότε ανοίγει ο δρόμος για την επανεκκίνηση των συνομιλιών. Ποια είναι η γνώμη σας;
Νομίζω ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου κι η ισραηλινή ηγεσία παίζουν ένα παιχνίδι τακτικής απευθυνόμενοι στην κοινή γνώμη, καθώς στην πράξη δεν κάνουν το παραμικρό. Από το 1967 το Ισραήλ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επεκτείνει τους εποικισμούς παραβιάζοντας την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας 425 που του επιβάλλει να αποσυρθεί. Κατά την προσωπική μου άποψη ακόμη κι αν το Ισραήλ δεσμευτεί ότι θα παγώσει την ανέγερση νέων εποικισμών για 3, 6 μήνες ή ένα χρόνο είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η διακοπή θα είναι προσωρινή.
Από πού πηγάζει αυτή σας η βεβαιότητα;
Επειδή οι Ισραηλινοί πιστεύουν ότι τα κατεχόμενα εδάφη στη Δυτική Όχθη είναι ισραηλινή γη, ότι τους ανήκουν, ότι αποτελούν οργανικό μέρος του Ισραήλ. Γι αυτό το λόγο παραβιάζουν τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κι αρνούνται να εφαρμόσουν ακόμη και τι σχετικές προβλέψεις της Συμφωνίας του Όσλο του 1993, ακυρώνοντας για πάντα τη δυνατότητα δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής που προκρίνει την ενσωμάτωση των κατεχομένων εδαφών στο Ισραήλ θεωρώ ότι από τη μεριά του Ισραήλ είναι αδιαπραγμάτευτη η επέκταση των εποικισμών.
Στην άρση της απομόνωσης του Ισραήλ και τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με ορισμένες αραβικές χώρες
αποσκοπεί η πρόσφατη κινητικότητα δηλώνει στο Πριν από τη Βηρυτό ο Σαλάχ Σαλάχ, πρώην
μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Λαϊκού Μετώπου και πρόεδρος της Επιτροπής για τους πρόσφυγες
του Παλαιστινιακού Κοινοβουλίου.
Η έλλειψη ενότητας της παλαιστινιακής Αριστεράς περιορίζει την απήχησή της
Στη βάση των τετελεσμένων που έχουν δημιουργηθεί από τη Συμφωνία του Όσλο μέχρι σήμερα η επίλυση του παλαιστινιακού δε φαντάζει δυσκολότερη;
Ναι επειδή οι Ισραηλινοί δεν επιθυμούν να δοθεί λύση. Το κύριο πρόβλημα τους υποστηρίζουν πως είναι ο μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Ειδικότερα ο Σαρόν είχε εφαρμόσει εξαιρετικά βάρβαρες πολιτικές για να διώξει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους, διέπραξε σφαγές. Οι Παλαιστίνιοι όμως έχοντας πάρει το μάθημα του 1948 και του 1967 αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους και να διευκολύνουν τους Ισραηλινούς να εφαρμόσουν το σχέδιό τους παρότι μάλιστα οι οικονομικές συνθήκες, με την ανεργία στα ύψη και τη μεγάλη φτώχεια, είναι πολύ αντίξοες. Το πρώτο μέρος του σχεδίου τους είναι η εκδίωξη των Παλαιστινίων. Το δεύτερο μέρος του σχεδίου προκρίνει την παρεμπόδιση των μετακινήσεων από την μια πόλη της Δυτικής Όχθης στην άλλη. Τα δεκάδες σημεία ελέγχου καθιστούν αδύνατη την μετακίνηση από τη Τζενίν στη Ναμπλούς ή από την Ραμάλα στη Χεβρώνα, ενώ ταυτόχρονα δίνουν τη δυνατότητα στο Ισραήλ να συλλάβει και να φυλακίσει τους πάντες. Το τρίτο μέρος του σχεδίου περιλαμβάνει την επέκταση των εποικισμών έτσι ώστε κάθε παλαιστινιακή πόλη να περιτριγυρίζεται από εποικισμούς και να είναι αδύνατο να πας από την μια πόλη στην άλλη χωρίς να περάσεις από εποικισμούς. Το τέταρτο μέρος του σχεδίου περιλαμβάνει την ανέγερση του τείχους που διαιρεί τη Δυτική Όχθη. Το πέμπτο αφορά στην απομόνωση της Ιερουσαλήμ από την Δυτική Όχθη και την ενσωμάτωσή της στο Ισραήλ.
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο που μπορεί να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος; Δεν υπάρχει πλέον αντικειμενική δυνατότητα. Με βάση τα τελευταία στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου το 40% της Δυτικής Όχθης ελέγχεται από το Ισραήλ!
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για μια δίκαιη και μόνιμη λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα;
Οι παλαιστινιακές οργανώσεις λένε ότι μάχονται για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης επειδή η Παλαιστίνη είναι δική μας, κι είναι αραβική. Οι Εβραίοι ή οι Ισραηλινοί λένε ότι η Παλαιστίνη ή το Ισραήλ ανήκει στους Εβραίους και δεν υπάρχει χώρος για τους Παλαιστίνιους. Οι ισλαμικές δυνάμεις λένε ότι η Παλαιστίνη είναι ισλαμική, όχι εβραϊκή. Με αυτές τις ανά δύο αποκλειόμενες θέσεις δεν είναι δυνατό να φθάσουμε σε μια δίκαιη λύση.
Τι προτείνει λοιπόν το Λαϊκό Μέτωπο;
Κατά τη δική μου άποψη, η στρατηγική για μια δίκη λύση είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού κράτους όπου θα μπορούν να ζουν ειρηνικά όλοι, χωρίς διακρίσεις: Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Παλαιστίνιοι, Άραβες, όλοι, με μια ιθαγένεια. Αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι ανήκει σε έναν μόνο από τους παραπάνω είναι σαν να δεχόμαστε ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να πολεμάμε. Εγώ δεν συμφωνώ. Για πόσο καιρό μπορούμε να συνεχίσουμε να πολεμάμε ο ένας τον άλλον;
Το Λαϊκό Μέτωπο συνεχίζει όμως να παλεύει για παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του ’67, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και με τους πρόσφυγες στην πατρογονική τους γη…
Δεν μιλάω ως Λαϊκό Μέτωπο. Μιλάω ως Σαλάχ Σαλάχ.
Πριν λίγους μήνες η Φατάχ διοργάνωσε το έκτο συνέδριό της κι ήταν μάλιστα το πρώτο που διεξήχθη στα κατεχόμενα. Ποια ήταν η συμβολή του στην υπόθεσή σας;
Ο κυριότερος λόγος για τη σύγκλιση ενός συνεδρίου οποιασδήποτε οργάνωσης είναι η συζήτηση της πολιτικής γραμμής αυτής της οργάνωσης, η κριτική και η εξέταση της πορείας εφαρμογής της. Η Φατάχ, συγκεκριμένα, αυτό που έπρεπε πρώτα να κάνει ήταν να συζητήσει για το πρόγραμμά της. Συνεχίζει δηλαδή να δεσμεύεται από το παλιό της πρόγραμμα; Εξακολουθεί να το υπηρετεί; Αν όχι, γιατί δεν το άλλαξε; Το δεύτερο θέμα που έπρεπε να συζητήσουν αφορούσε στη διαδικασία ειρήνης, πολύ περισσότερο στο βαθμό που η Φατάχ έχει την αρμοδιότητα να υπογράφει τις συμφωνίες ειρήνης. Όφειλαν να κάνουν έναν απολογισμό από την υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο μέχρι τώρα. Τι πήγε άσχημα και τι πήγε καλά; Κατά τρίτο, θα έπρεπε να συζητήσουν τη σύγκρουση μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς στη Γάζα. Θα έπρεπε επίσης να κουβεντιάσουν για την διαφθορά που υπάρχει στη Φατάχ. Τίποτε απ’ όλα αυτά ωστόσο δε συζητήθηκε. Το μόνο αντίθετα που τους απασχόλησε ήταν η διαφύλαξη της ενότητας κι η εκλογή νέας ηγεσίας στην Φατάχ.
Ποια είναι η κατάσταση της παλαιστινιακής Αριστεράς;
Τρεις είναι οι μεγαλύτεροι οργανώσεις: Το Λαϊκό Μέτωπο, το Λαϊκό Κόμμα (πρώην κομμουνιστικό) και το Δημοκρατικό Μέτωπο, απ’ όπου προέρχεται και ένα μικρότερο κόμμα το Φίντα. Το πρόβλημα με αυτές τις οργανώσεις είναι ότι δεν έχουν μάθει να συνεργάζονται, να συζητούν, να κατακτούν την κοινή δράση. Το αποτέλεσμα είναι στους Παλαιστίνιους σήμερα να ανοίγονται δύο επιλογές: Είτε να ακολουθήσουν τη διεφθαρμένη Φατάχ είτε θρησκευτικές οργανώσεις όπως η Χαμάς, που ακολουθούν την ίδια πολιτική με τη Φατάχ. Εγώ δεν εμπιστεύομαι καμία από τις δύο. Πρέπει να υπάρξει μια τρίτη αριστερή επιλογή για τους Παλαιστίνιους, η οποία σήμερα δεν υφίσταται λόγω της έλλειψης ενότητας.
Πως είναι οι σχέσεις της Αριστεράς με τη Χαμάς;
Προβληματικές. Η Χαμάς στη Γάζα έχει προχωρήσει σε συλλήψεις μελών του Λαϊκού Μετώπου κι υπάρχουν σημάδια ότι έχει σταματήσει ακόμη και την αντίσταση κατά του Ισραήλ. Δεν διαφέρει από την Φατάχ. Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες έχει κλείσει ραδιοφωνικούς σταθμούς, έχει επιβάλλει τον διαχωρισμό των σχολείων σε αρένων και θηλέων, απαγόρευσε στις γυναίκες δικηγόρους να παρίστανται χωρίς μαντίλα, κοκ.
Συνολικότερα, όμως πιστεύω πως το πρόβλημα βρίσκεται στην κατάσταση της Αριστεράς…