Αν πήγε τόσο καλά στην Λιβύη (ανατρέποντας τον Καντάφι κι ένα επιτυχημένο πείραμα ευημερίας στην Αφρική), στο Ιράκ (ακυρώνοντας τα συμβόλαια εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων με ανταγωνίστριες χώρες) και στη Συρία (μετατρέποντας σε αμμοχάλικο μια χώρα εμπόδιο στην Pax Americana) γιατί να μην επιχειρηθεί το ίδιο και στο Σουδάν;
Στο Σουδάν μάλιστα τα πάντα φαίνονται -και είναι- πιο απλά για τον ιμπεριαλισμό επειδή η έλλειψη ενός ισχυρού, συνεκτικού αστικού κράτους, διευκολύνει την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο που μπορεί να διαρκέσει ακόμη και χρόνια. Οι αφορμές είναι πολλές, με πιο προσιτό τον λυσσαλέο ανταγωνισμό μεταξύ των δύο ισχυρών ανδρών της χώρας.
Ας δούμε επιλεκτικά τι χρειάζεται να ξέρουμε για τον «Όλυμπο και τον Κίσσαβο» του Σουδάν:
Διόλου ασήμαντα ωστόσο είναι κι όσα ενώνουν τους δύο πολέμαρχους που απειλούν να προκαλέσουν ποτάμια αίματος σε όλη την ανατολική Αφρική, καθώς η επέκταση του πολέμου είναι θέμα χρόνου αν δεν αποδώσουν οι προσπάθειες ειρήνευσης: Αμφότεροι διοικούν την χώρα από το 2019 κι επέδειξαν αγαστή συνεργασία και στα δύο μίνι πραξικοπήματα, σφάζοντας ακόμη και διαδηλωτές στο κέντρο του Χαρτούμ. Αμφότεροι επίσης συμφώνησαν τον Ιανουάριο του 2021 να συνάψουν σχέσεις με το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Αβραάμ, κι έτσι τον Φεβρουάριο του 2022 ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ επισκέφθηκε το Χαρτούμ, χαρακτηρίζοντας ιστορικό το ταξίδι του για τις διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών.
Επίσημη αιτιολογία για τις μάχες που μέσα σε λιγότερη από μια εβδομάδα προκάλεσαν τον θάνατο 200 ανθρώπων, ήταν το αίτημα διάλυσης των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης του Χεμεντί και υπαγωγής τους στον επίσημο στρατό του «κανονικού» δικτάτορα αλ Μπουρχάν. Πρόκειται για όρο που προβλεπόταν στο σχέδιο δημοκρατικής μετάβασης. Ο Χεμεντί όμως είχε άλλη γνώμη. Κι όχι μόνο αυτός…
Η στρατηγική σημασία του Σουδάν συνδέεται με την γεωγραφική του θέση. Αποτελώντας μια από τις 10 χώρες που βρέχει ο ποταμός Νείλος και με το προτέρημα να είναι η πιο φιλική προς την δικτατορία της Αιγύπτου εξελίχθηκε σε μακρύ χέρι του Καΐρου για να αποτρέψει την ολοκλήρωση του μεγάλου φράγματος που κατασκεύασε η Αιθιοπία. Η Αίγυπτος θέλοντας να κάνει πράξη αυτό που έγραφε ο Ηρόδοτος ότι «η Αίγυπτος είναι ο Νείλος και ο Νείλος η Αγυπτος» αντιδρούσε εξ αρχής στην κατασκευή του φράγματος, απειλώντας την Αιθιοπία με πόλεμο. Η ολοκλήρωσή του σε μεγάλο βαθμό μπορεί να γέμισε με υπερηφάνεια τους Αιθίοπες, που φιλοδοξούν να εξάγουν ενέργεια στην βόρεια και ανατολική Αφρική από τα νερά του, αλλά για την Αίγυπτο ήταν μια ήττα.
PM @AbiyAhmedAli announced the successful completion of the GERD's 3rd filling. PM Abiy stated that Abbay is our gift, & it is Ethiopia’s responsibility to use it, while also emphasizing that the three basin countries share in this gift. (1/2) pic.twitter.com/TnytkYQlv6
— Office of the Prime Minister – Ethiopia (@PMEthiopia) August 12, 2022
Τίποτε φυσικά δεν έχει τελειώσει. Τα αντισταθμιστικά οφέλη από την λειτουργία του φράγματος και οι αποζημιώσεις θα αποτελούν στο διηνεκές αιτία προστριβών και μια σταγόνα από τα νερά του θα είναι αρκετή για έναν πόλεμο. Προϋπόθεση για να υλοποιηθεί η απειλή επέμβασης ακόμη και βομβαρδισμού του φράγματος από το Κάιρο, όπως έχει επανειλημμένως απειλήσει, είναι το προγεφύρωμα του Σουδάν. Ο άλλος δρόμος είναι μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, που προϋποθέτει ωστόσο όχι μόνο την συνεργασία Ερυθραίας ή Σομαλίας, αλλά και πάλι την έγκριση του Σουδάν καθώς η ακτογραμμή του μήκους 750 χιλιομέτρων στην Ερυθρά Θάλασσα του δίνει το προνόμιο επιτήρησης της ναυσιπλοΐας από την Μεσόγειο και το Σουέζ μέχρι τον Κόλπο του Άντεν, την Αραβική Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο.
Ο έλεγχος της Ερυθράς Θάλασσας και η δυνατότητα του Σουδάν (που είναι η τρίτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα της Αφρικής με 45 εκατ. πληθυσμό και διατηρεί σύνορα με 7 χώρες) να λειτουργεί ως πύλη εισόδου για όλη την ανατολική Αφρική και το Σαχέλ είναι που έχει μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο σκληρού ανταγωνισμού κι επιρροής. Ακόμη και για τοπικές υπερδυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος – θα ήταν ωστόσο ανιστορικό να τους αποδώσουμε ιμπεριαλιστικές βλέψεις.
Η άμεση αιτία ωστόσο της πρόσφατης αιματοχυσίας στο Σουδάν πρέπει να αναζητηθεί στην συμφωνία που υπέγραψε με την Ρωσία τον Νοέμβριο του 2020 για την κατασκευή ναυτικής βάσης στην Ερυθρά. Στις εγκαταστάσεις της θα μπορούσαν να ελλιμενίσουν 4 ρωσικά πλοία, περιλαμβανομένων πυροκίνητων και να διαμείνουν 300 άτομα.
Η ναυτική βάση στο Σουδάν θα ήταν η δεύτερη ναυτική βάση της Ρωσίας σε διεθή ύδατα, μετά την βάση της Ταρσού στην Συρία. Για να ξεκινήσει η οικοδόμησή της έπρεπε να διευθετηθεί μόνο μία εκκρεμότητα: να ψηφιστεί η σχετική συμφωνία από τη «Βουλή» του Σουδάν. Για την επιτάχυνση της ψήφισης της συμφωνίας ώστε να ξεκινήσει άμεσα η κατασκευή της βάσης πίεσε και ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στο ταξίδι του στο Σουδάν, τον Φεβρουάριο του 2023, όταν συναντήθηκε και με τον αλ Μπουρχάν στο Χαρτούμ.
Η συνέχεια είναι γνωστή, με την προοπτική βύθισης της χώρας σε έναν νέο εμφύλιο να ακυρώνει ακόμη και αυτή την τυπική διαδικασία ψήφισης της συμφωνίας. Προς όφελος φυσικά των ΗΠΑ, που διατηρούν το αυτοκρατορικό προνόμιο ελέγχου της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας…
Με την πρόκληση ενός νέου εμφύλιου πολέμου στο Σουδάν οι Αμερικάνοι στοχεύουν σε πολλές περισσότερες επιδιώξεις από την ακύρωση της κατασκευής της ρωσικής ναυτικής βάσης στην Ερυθρά. Τα τελευταία χρόνια τόσο γενικά η Αφρική όσο και ειδικότερα οι χώρες του Σαχέλ βρίσκονται σε μια συνεχή πορεία διεύρυνσης και εμβάθυνσης των σχέσεων τους με τη Ρωσία. Η Μόσχα, αξιοποιεί το αβυσσαλέο και δικαιολογημένο μίσος που τρέφει κάθε υγιώς σκεπτόμενος Αφρικανός για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, λόγω των εγκλημάτων τους την περίοδο της αποικιοκρατίας και όλου του 20ου αιώνα, και διευρύνει την οικονομική και πολιτική της επιρροή, συχνά με την βοήθεια της ρωσικής «σιδερένιας γροθιάς» της ομάδας Βάγκνερ, παίρνοντας υπό τον έλεγχό της, είτε την στρατιωτική είτε την οικονομική, ορυχεία χρυσού και άλλων πολύτιμων πρώτων υλών και μετάλλων. Το Σουδάν άλλωστε το πρώτο σε αξία είδος που εξάγει είναι χρυσός. Οι βασικότεροι δε εμπορικοί του εταίροι είναι η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος. Ακολουθούν Κίνα, Ινδία, Ιταλία, κ.α.
Αμερικανοκίνητα πραξικοπήματα κι εμφύλιοι στοχεύουν να ανακόψουν αυτήν ακριβώς την πορεία απογαλακτισμού της Αφρικής από τον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ και Ευρώπης. Η ρωσική ανάμειξη προφανώς δεν έχει ως κίνητρο την δημιουργία ανεξάρτητων κρατών ή πολύ περισσότερο την ανάδειξη φιλολαϊκών εξουσιών όπως του Τομά Σανκαρά στην Μπουρκίνα Φάσου ή του Πατρίς Λουμούμπα στο Κογκό. Τα ιδιοτελή της κρατικά συμφέροντα εξυπηρετεί η Μόσχα, όπως και το Πεκίνο που ασκεί πολύ μεγαλύτερη και πολυεπίπεδη επιρροή στην Αφρική. Από την άλλη όμως Ουάσινγκτον, Παρίσι κ.λπ. θωρακίζοντας την στρατιωτική τους ηγεμονία μάχονται για να παραμείνει η Αφρική κολλημένη στην ματοβαμένη προϊστορία φτώχειας κι εξαθλίωσης για πάντα…
Υγ. Την δική της βρόμικη συμβολή σε αυτή την πορεία οπιθοδρόμησης του Σουδάν είχε και η Ελλάδα που χρησιμοποιήθηκε σαν ενδιάμεσος σταθμός (ή καλύτερα σαν πλυντήριο) για να προσφέρει το Ισραήλ το λογισμικό παρακολούθησης Predator στον πολέμαρχο Χεμεντί που ευθύνεται για την έναρξη του εμφυλίου. Η παρέμβαση της Ελλάδας βοηθάει έτσι να κλείσει κι ο κύκλος των υπαιτίων του αιματοκυλίσματος με τα φιλοαμερικανικά καθεστώτα να λειτουργούν σαν γραμμή διαρκούς και high tech υποστήριξης των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης του φύλαρχου Χεμεντί. Η Ελλάδα έτσι αποδεικνύεται ιδανικός αυτόχειρας: αφού πρώτα εμφανίστηκε σαν σύμμαχος των μισητών Γάλλων στην Αφρική τώρα εμφανίζεται σαν το μακρύ χέρι του Ισραήλ…
Ο Βαρβιτσιώτης παραδέχτηκε ότι η Ν.Δ. έδωσε άδεια εξαγωγής του Predator στο Σουδάν https://t.co/vR4uHllt12
Σε πολιτική κρίση έχει οδηγήσει το Ισραήλ ο Νετανιάχου επιχειρώντας να αποφύγει να δικαστεί για διαφθορά
Δεν έχει πρόσφατο προηγούμενο η πολιτική κρίση που μαστίζει το Ισραήλ εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων έχουν πραγματοποιηθεί πέντε εκλογές! Η πολιτική κρίση κορυφώθηκε ωστόσο τους τελευταίους μήνες. Μάρτυρας, οι αλλεπάλληλες διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ με τη συμμετοχή ακόμη και περισσότερων από 100.000 Ισραηλινών κάθε φορά ενώ επισφράγισμα της ήταν το -χωρίς προηγούμενο- τηλεοπτικό διάγγελμα του ισραηλινού προέδρου την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, την ώρα της υψηλότερης θεαματικότητας.
Αφορμή για την πιο πρόσφατη πολιτική κρίση είναι η προσπάθεια της νεοσύστατης κυβέρνησης να αναμορφώσει εκ θεμελίων το σύστημα δικαίου, με πέντε αλλαγές που έχουν προκαλέσει θύελλα πολιτικών αντιδράσεων. Οι σημαντικότερες εξ αυτών προβλέπουν την δυνατότητα της κυβέρνησης να διορίζει τους δικαστές και την κατάργηση του δικαιώματος του ανώτατου δικαστηρίου να ακυρώνει νόμους. Οι συζητούμενες αλλαγές, δεδομένου ότι το Ισραήλ δεν έχει Σύνταγμα αλλά θεμελιώδεις νόμους που αλλάζουν με απλή πλειοψηφία της Ισραηλινής Βουλής (δηλαδή 61 ψήφους από τους 120 εκλεγμένους βουλευτές), ακυρώνουν κάθε ανεξαρτησία της δικαιοσύνης καταργώντας τα αντίβαρα στην πολιτική εξουσία, που αποτελούν το ελάχιστο γνώρισμα κάθε, κατ’ επίφαση έστω, δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν επικαλείται κάποιο γενικό καλό, αλλά το στενό όφελος της δικής του κυβέρνησης ως κίνητρο του εν εξελίξει δικαστικού – κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος. Το επιχείρημα που επικαλείται είναι ότι οι αλλαγές είναι αναγκαίες για να απομακρυνθούν από τα αξιώματά τους «ακτιβιστές» δικαστές που υπερβαίνουν τις εξουσίες τους για να αναμιχθούν στην πολιτική!
Οι αιτιάσεις του υπόδικου Νετανιάχου έχουν μια πολύ πρόσφατη και μια πολύ πιο σοβαρή αφορμή.
Ακροδεξιός υπουργός καταδικασμένος απατεώνας
Η πρόσφατη αφορμή που προκάλεσε τριγμό στην νεοσύστατη κυβέρνηση η οποία εξελέγη στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2022 αφορούσε την απομάκρυνση του υπουργού Εσωτερικών και Υγείας Αριέ Ντερί, επικεφαλής του υπερορθόδοξου σεφαραδίτικου κόμματος Σας. Ο Ντερί απομακρύνθηκε με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου επειδή είναι απατεώνας. Έχει καταδικαστεί κατ’ επανάληψη για δωροδοκία και απάτη, έχει μπει στη φυλακή επί 2 χρόνια και του έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα· μεταξύ αυτών η συμμετοχή στις εκλογές, η εκλογή στην Κνεσέτ και η ανάληψη υπουργικών καθηκόντων. Παρόλα αυτά ο Νετανιάχου όχι απλώς του έδωσε 2 υπουργεία, αλλά υπερασπίστηκε την υπουργοποίησή του και καταδίκασε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι οι δικαστές δεν σεβάστηκαν την βούληση του ισραηλινού λαού! Τόσο δηλαδή ο Νετανιάχου όσο και ο διεφθαρμένος υπερορθόδοξος πολιτικός χρησιμοποίησαν την ψήφο των Ισραηλινών ως πλυντήριο ενάντια στην δικαστική απόφαση…
Ο Νετανιάχου κάλυψε τον Ντερί γιατί οι 11 έδρες του κόμματός του τον βοήθησαν να σχηματίσει την απαραίτητη πλειοψηφία των 64 εδρών για να συγκροτήσει κυβέρνηση, μετά την άρνηση άλλων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων να συμμαχήσουν μαζί του. Η άρνησή τους συνδέεται με τις δικαστικές διώξεις που αντιμετωπίζει ο Νετανιάχου.
Ο Νετανιάχου είναι μεγαλύτερος απατεώνας από τον Ντερί. Καταφέρνει ωστόσο μέχρι στιγμής να ξεγλιστράει του νόμου έχοντας αγκιστρωθεί στην πρωθυπουργία. Σε αυτό το βωμό έχει θυσιάσει το πολιτικό σύστημα του Ισραήλ οδηγώντας την χώρα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις που ως επίδικο έχουν ένα: Να παραμείνει ο Νετανιάχου πρωθυπουργός για να μην πάει στη φυλακή. Τόσο βέβαιο είναι ότι οι κατηγορίες διαφθοράς και δωροδοκίας που αντιμετωπίζει θα επιβεβαιωθούν στο δικαστήριο. Το τελευταίο του δε επίτευγμα είναι η συγκρότηση της πιο ακροδεξιάς και φασιστικής κυβέρνησης που έχει ποτέ περάσει από το Ισραήλ. Ήταν κι αυτό ένα μέσο να αποφύγει την φυλακή…
— Abdel-Kader Muhtadie عبد القادر سعيد المهتدي (@akmuhtadie) February 11, 2023
Σε τούτο το πλαίσιο γίνεται εμφανές ότι τόσο ο πρόεδρος του Ισραήλ όσο και το Ανώτατο Δικαστήριο, όπως έκανε ενδεικτικά με την απομάκρυνση του Ντερί, επιχειρούν να αποτρέψουν τον υποβιβασμό του Ισραήλ σε μια προσωποπαγή δικτατορία που θα τελεί υπό τον έλεγχο ενός αδίστακτου και διεφθαρμένου απατεώνα, του Νετανιάχου. Μαζί τους έχουν και την οικονομική ελίτ του Ισραήλ, που ως αιχμή του δόρατος έχει τον τομέα υψηλής τεχνολογίας. Το ειδικό του βάρος του είναι τέτοιο που απασχολεί 350.000 εργαζόμενους, παράγει το ένα έκτο του ΑΕΠ και συμμετέχει με περισσότερο από το 50% στις συνολικές εξαγωγές της χώρας. Οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας όχι μόνο έδωσαν άδεια στο προσωπικό τους να συμμετάσχει στις πορείες αλλά και απείλησαν ευθέως ότι θα εντείνουν την φυγή επενδύσεων που ήδη συντελείται, όπως βεβαιώνουν εκθέσεις, αν ο Νετανιάχου δεν ανακαλέσει τις μεταρρυθμίσεις. Εναντίον του Νετανιάχου στράφηκαν και κορυφαίοι τραπεζίτες, βάσει ρεπορτάζ της εφημερίδας The Times of Israel, που κατηγόρησαν τον ισραηλινό πρωθυπουργό ότι καταστρέφει την οικονομία.
Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι μόνο ο …Μπίμπι, όπως ξεχειλίζοντας οικειότητα αποκαλούσαν οι έλληνες πολιτικοί τον ισχυρό άνδρα του Ισραήλ. Το πρόβλημα ξεκινάει από τους Ισραηλινούς που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στρέφονται όλο και πιο δεξιά πασχίζοντας κάθε φορά να εκλέξουν τον πιο ρατσιστή, ακροδεξιό, σιωνιστή και απατεώνα ηγέτη. Ως αποτέλεσμα οι ισραηλινοί ηγέτες πίσω από την κλιμακούμενη ρητορική μίσους όχι μόνο καλύπτουν συστηματικά αλλά και νομιμοποιούν το κράτος απαρτχάιντ που έχουν δημιουργήσει, σκοτώνοντας αδιάκριτα Παλαιστίνιους στα κατεχόμενα εδάφη, εκτελώντας εν ψυχρώ δημοσιογράφους, βομβαρδίζοντας συνεχώς με ή χωρίς αφορμή το Ιράν, την Συρία και την μαρτυρική Γάζα, νομιμοποιώντας παράνομους (κατά τον ΟΗΕ) εβραϊκούς εποικισμούς στην Δυτική Όχθη, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να επιβάλουν κυρώσεις στην Παλαιστινιακή Αρχή και να την απειλούν με επιπλέον αντίποινα με αφορμή την απόφαση που έλαβε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να ξεκινήσει έρευνα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το καθεστώς κατοχής του Ισραήλ…
Η συντελούμενη «συνταγματική και κοινωνική κατάρρευση», με βάση τα λόγια του ισραηλινού προέδρου, ας αποτελέσει αφορμή για να ξανασκεφτούν οι πολίτες του Ισραήλ ότι καμιά δικτατορία και κανένα κράτος απαρτχάιντ από τη χιτλερική Γερμανία μέχρι τη Νότια Αφρική δεν εξασφάλισε δημοκρατία ή κράτος δικαίου στην «εκλεκτή» φυλή. Η καταπάτηση των δικαιωμάτων των «κατώτερων» λαών (που εμφανίζονταν ως υπέρτατη και υπαρξιακή απειλή μέχρι η πραγματική απειλή να αποδειχθεί ο ρατσισμός) αποτελούσε πάντα την αρχή για την εξαΰλωση στο τέλος των δικαιωμάτων και των …περιούσιων λαών. Το Ισραήλ γιατί να αποτελέσει εξαίρεση;
«Η παραγωγή των πυραυλικών συστημάτων Himars διακόπηκε από το 2013 ως το 2017 όταν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν περιορίστηκαν ενώ η παραγωγή των φορητών αντιαρματικών πυραύλων Javelin μειώθηκε από 1.300 τον χρόνο το 2009 σε 400 το 2013» μόνο, εξηγούσαν οι Financial Times στις 31 Ιανουαρίου σε ανάλυσή τους για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία που πλέον έχει φτάσει στα όρια της, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία!
Βάσει πηγών της ίδιας εφημερίδας, οι μεν Javelins πιστώνονται την αποτυχία της Ρωσίας να καταλάβει το Κίεβο, τα δε Himars την εξασθένηση του ρωσικού ποσοτικού πλεονεκτήματος στο πυροβολικό και την εξαγορά χρόνου εκ μέρους της Ουκρανίας για να οργανώσει την αντεπίθεσή της στα βορειο-ανατολικά. Αμφότερα δε, παραγωγή της πολεμικής βιομηχανίας Lockheed Martin, αγοράστηκαν χάρη στην στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το καθεστώς της Ουκρανίας, ύψους 18,3 δισ. δολ.! Ο πακτωλός χρημάτων από την Δύση προς την Ουκρανία έχει οδηγήσει την παραγωγή πολεμικού υλικού στις ΗΠΑ να χτυπήσει …ταβάνι, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια των υπαρχουσών γραμμών παραγωγής. Ενδεικτικά, η Lockheed από 48 Himars το χρόνο πλέον παράγει 60, κι από 2.100 Javelin πλέον παράγει 4.000.
Η αύξηση της παραγωγής εκ μέρους της πολεμικής βιομηχανίας, αρχικά για να αντικαταστήσει τα 8.500 Himars που έχουν ήδη σταλεί στην Ουκρανία κι αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του αμερικανικού αποθέματος, αντιμετωπίζει ωστόσο ένα …ανυπέρβλητο εμπόδιο, βάσει του ίδιου ρεπορτάζ: Τον κίνδυνο να μειωθεί η ζήτηση από την αμερικανική κυβέρνηση κι έτσι η επέκταση της παραγωγικής δυναμικότητας να οδηγήσει την αμερικανική πολεμική βιομηχανία σε χρεοκοπία. «Αναλυτές του κλάδου υποστηρίζουν ότι αυτό το δίκτυο παραγωγής που εκτείνεται σε βιομηχανίες από 141 πόλεις και 16 Πολιτείες των ΗΠΑ, θα μπορούσε να δοκιμαστεί σοβαρά χωρίς μεγαλύτερη συγκεκριμένη ζήτηση από την αμερικανική κυβέρνηση», γράφει η αγγλική εφημερίδα.
Μεθερμηνευόμενο το αίτημα της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας ισοδυναμεί με μια αξίωση ή καλύτερα εκβιασμό δημιουργίας αλλεπάλληλων πολέμων στο διηνεκές, ως όρο για να καλύψει την ζήτηση της Ουκρανίας! Ένας φαύλος κύκλος αίματος των λαών!
Αναμφισβήτητη …ανακούφιση στο αδιέξοδο που προκαλεί το βραχυπρόθεσμο φρακάρισμα των γραμμών παραγωγής της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας προκάλεσε το εμπιστευτικό σημείωμα του στρατηγού της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, που αποκάλυψε το δίκτυο NBC στις 28 Ιανουαρίου όπου προβλέπει ότι ο πόλεμος με την Κίνα θα ξεσπάσει το 2025! Κάλεσε μάλιστα τις ΗΠΑ, που έχουν προαναγγείλει ότι θα εμπλακούν άμεσα κι όχι δια αντιπροσώπων εγκαταλείποντας έτσι την γραμμή της «στρατηγικής αμφισημίας», να «στοχεύσουν στο κεφάλι»!!! Μια πρόβλεψη που δεν είναι καθόλου τυχαία αν ληφθούν υπόψη οι εκλογές στην Ταϊβάν το 2024… Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν από τώρα τον πόλεμο με την Κίνα ενισχύοντας τις φιλοαμερικανικές μιλιταριστικές τάσεις σε μια σειρά κρίσιμες χώρες της Ασίας από την Ιαπωνία ως τις Φιλιππίνες.
Τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας είχαν το δικό τους ξεχωριστό βάρος και στην απόφαση στην από δω μεριά του Ατλαντικού για την αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία. Το Βερολίνο δεν αποφάσισε εύκολα την αποστολή των Leopards εκεί που 80 χρόνια πριν ο γερμανικός στρατός υπέστη μια πανωλεθρία ιστορικών διαστάσεων από τον Κόκκινο Στρατό. Έθεσε ως όρο στις ΗΠΑ να ανακοινώσουν αυτές πρώτα την αποστολή των αμερικανικών αρμάτων Abrams για να αποδεχτούν το αίτημα της Ουκρανίας, η οποία -τώρα- επικαλείται τον κίνδυνο μιας μαζικής ρωσικής αντεπίθεσης την άνοιξη. Όπως κι έκαναν οι ΗΠΑ, μένοντας να αποδειχθεί κατά πόσο πράγματι θα στείλουν τα κατά κοινή ομολογία ακατάλληλα Abrams στις χιονισμένες ουκρανικές πεδιάδες ή προχώρησαν στην δήλωση μόνο και μόνο για να μην αναλάβει μόνη της η Γερμανία το βάρος της κλιμάκωσης του ΝΑΤΟϊκού πολέμου κατά της Ρωσίας.
If I have to listen to one more American talking about their fetish of M1 Abrams tanks & how it uses TOP SECRET CLASSIFIED tech… I'm gonna puke! 🤢 pic.twitter.com/MHFfioWAy0
Η αποστολή των αρμάτων μάχης στην Ουκρανία από την αδιόρθωτη Γερμανία κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν πρόκειται να αντιστρέψει την πορεία νίκης της Ρωσίας. Το μόνο που θα καταφέρουν τα γερμανικά τανκς θα είναι να οδηγήσουν σε νέα, φρικτά επίπεδα την αιματοχυσία και να παρατείνουν την διάρκεια του πολέμου, όπως τόνισε ο Κροάτης πρόεδρος Ζόραν Μιλάνοβιτς δείχνοντας ότι η αμερικανο-ευρωπαϊκή συμμαχία μόνο δεδομένη δεν πρέπει να θεωρείται.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Κροάτη πρόεδρο κινήθηκε και ο Βούλγαρος ομόλογός του, Ρούμεν Ραντέβ, προβλέποντας ότι η αποστολή δυτικών όπλων, που στοχεύει στη νίκη έναντι του αντιπάλου αποκλείοντας κάθε διπλωματική λύση, μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμια σύρραξη!
Ωστόσο, η αποστολή των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard στην Ουκρανία, όπως και των αμερικανικών πυραύλων, δεν ερμηνεύεται μόνο στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με την Ρωσία ή της στήριξης του κλυδωνιζόμενου καθεστώτος Ζελένσκυ. Οι πρόσφατες παραιτήσεις κι εκδιώξεις υπουργών και ανώτερων στελεχών της ουκρανικής κυβέρνησης και η κατάρριψη του ουκρανικού ελικοπτέρου στο Κίεβο που οδήγησε στον θάνατο τον υπουργό Εσωτερικών του Ζελένσκυ βεβαιώνουν ότι η χακί στολή που φοράει μόνιμα ο ουκρανός πρόεδρος έρχεται να κρύψει μια συγκόλληση απίθανων τύπων που έχουν μαζευτεί στην κυβέρνηση του Κιέβου και περιλαμβάνει από μαφιόζους και τυχοδιώκτες μέχρι «αλεξιπτωτιστές» αμερικάνους πράκτορες…
Η αποστολή των γερμανικών Leopards θα πλουτίσει την γερμανική πολεμική βιομηχανία, ενώ δίνει το πράσινο φως για την αποστολή εκατοντάδων άλλων γερμανικών αρμάτων που έχουν αγοραστεί από ευρωπαϊκές χώρες, πυροδοτώντας έτσι μια νέα κούρσα εξοπλισμών στο ΝΑΤΟ. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι η φιλοπόλεμη και φασίζουσα Πολωνία ήδη εξήγγειλε την αύξηση των πολεμικών της δαπανών στο 4% του ΑΕΠ, από 2,4% πέρυσι.
Κι εδώ, αυτό που δεν λέγεται το έγραψαν οι Financial Times, με αφορμή την αρχική διστακτικότητα της Γερμανίας να δώσει το πράσινο φως για την εξαγωγή των Leopard που έχει αγοράσει η Πολωνία στην Ουκρανία, μιας και στα συμβόλαια πώλησης προβλεπόταν ως όρος η σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου στην περίπτωση της εξαγωγής τους από την αγοράστρια χώρα: «Η απροθυμία της Γερμανίας να εγκρίνει την επαν-εξαγωγή των γερμανικών αρμάτων στην Ουκρανία καταστρέφει την εμπιστοσύνη στον αμυντικό (sic) κλάδο της χώρας, οδηγώντας σε προειδοποιήσεις από Πολωνούς, Σλοβάκους και αξιωματούχους του κλάδου ότι μελλοντικές αγορές και η στρατιωτική συνεργασία βρίσκονται σε κίνδυνο».
Η πίεση προς το Βερολίνο πολλών εμμονικά αντιρωσικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, η Σλοβακία και οι Βαλτικές φιλο-ναζιστικές δημοκρατίες, λειτουργούν σαν μια επιπλέον πίεση έτσι ώστε να εγκαταλείψει και τις τελευταίες αναστολές του για να εμπλακεί βαθύτερα στον πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Ο εκβιασμός των αμερικανόδουλων καθεστώτων προς την Γερμανία είναι απλός: Ή δίνετε το πράσινο φως για τα άρματα Leopard ή τις επόμενες παραγγελίες αρμάτων μάχης δεν θα τις πάρει η γερμανική Rheinmentall με έδρα το Ντύσελντορφ, αλλά οι ανταγωνιστές της: Η γαλλική κοινοπραξία που παράγει τα Leclerc και η βρετανική που παράγει τα Challenger 2. Σε αυτό το πλαίσιο τα οικονομικά συμφέροντα και δη αυτά της πολεμικής βιομηχανίας, με κέντρο την Ουκρανία, αποκτούν προτεραιότητα, συμπληρώνοντας τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης που προκρίνουν αν όχι την ήττα, τουλάχιστον την εξάντληση και το κόντεμα της Ρωσίας.
Η εμμονή δε των Ουκρανών με τα Leopard δεν μπορεί να εξηγηθεί αν δεν ληφθεί υπόψη μια ιδιαιτερότητα των γερμανικών αρμάτων μάχης: ότι αποτελούν πρωτίστως εξαγώγιμο είδος και μόνο ένα μικρό μέρος από τα 2.000 περίπου άρματα βρίσκεται στην Γερμανία. Όπως μάλιστα φαίνεται στον συνημμένο πίνακα από το γερμανικό περιοδικό Spiegel, που κρίνει ότι τα γερμανικά άρματα θα αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού, η Ελλάδα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό Leopard! Δίνοντας επομένως το πράσινο φως η Γερμανία για την αποστολή τους, η παράδοση 14 γερμανικών αρμάτων δεν έχει καμία σημασία. Το αποφασιστικό στοιχείο είναι ότι το πράσινο φως μεταφέρεται σε όλα τα Γενικά Επιτελεία των κρατών μελών του ΝΑΤΟ να στείλουν θεωρητικά, ακόμη και τα 2.000 άρματα που έχουν αγοράσει. Τουλάχιστον οι μαριονέτες του Κιέβου θα μπορούν ελεύθερα να πιέζουν, ελπίζοντας να συγκεντρώσουν μια μεγάλη δύναμη πυρός.
Καθοριστικό ρόλο στην αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία διαδραμάτισε ο Εμμανουέλ Μακρόν, που ζήλωσε τη δόξα του Φιλίπ Πεταίν στην γερμανοδουλεία. Η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που ανακοίνωσε την αποστολή ελαφρών αρμάτων στην Ουκρανία, αδυνατώντας ακόμη να καταπιεί την εξευτελιστική της ήττα από τους ρώσους μισθοφόρους της Βάγκνερ στο Μαλί και δευτερευόντως στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Μπουρκίνα Φάσου, την Ακτή Ελαφοντοστού, ακόμη και την Λιβύη.
Η σύγκρουση Γαλλίας και Ρωσίας στην Αφρική, παρότι περνάει κάτω από τα ραντάρ, έχει λάβει ασυνήθιστες διαστάσεις με την Ρωσία να αποτυπώνει ακόμη και σε animation τον επιτυχημένο πόλεμο (δια αντιπροσώπων) που διεξάγει εναντίον της Γαλλίας η οποία επιχειρεί να επανασυστήσει τα απομεινάρια της παλιάς αποικιοκρατίας, με νέους ιμπεριαλιστικούς φυσικά όρους.
➡Vidéos anti-France
2 vidéos circulent pour décrédibiliser la France en Afrique et promouvoir Wagner comme solution. Difficile de dire si oui ou non ces vidéos sont téléguidées par des services russes, mais cela montre l’agressivité dans la désinformation.
Στην Ουκρανία επομένως η Γαλλία επιχειρεί να κερδίσει ό,τι χάνει σε κύρος από την Ρωσία στην Αφρική.
Καμάρωνε μάλιστα στις αρχές Ιανουαρίου ότι «ήταν η πρώτη φορά που θα δοθούν στον ουκρανικό στρατό δυτικά άρματα μάχης». Πρόκειται για τα AMX 10 που την δεκαετία του ’70 χαρακτηρίζονταν και ήταν τότε «tank killer». Για την αγορά τους οι Ουκρανοί θα καταβάλουν στην Γαλλία 200 εκατ. ευρώ που προέρχονται από την «βοήθεια» της Γαλλίας. Φαίνεται κι εδώ η τεράστια χρησιμότητα της δυτικής «αλληλεγγύης» προς την Ουκρανία, καθώς επιταχύνει την πώληση πολεμικού υλικού με πόρους είτε προερχόμενους από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, είτε από τον προϋπολογισμό της Ουκρανίας.
Η Γαλλία συνεχίζει να λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός εναντίον της Ρωσίας με αφορμή το νέο αίτημα των Ουκρανών τυχοδιωκτών: να προμηθευτούν σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη. Ενώ ο Μπάιντεν αρνήθηκε να στείλει F-16, δηλώνοντας ένα ξερό «όχι», όπως και ο Σολτς, η Γαλλία μόλις την 1η Φεβρουαρίου δήλωσε πρόθυμη να στείλει δικά της Mirage. Ακόμη κι αν ευσταθεί η κατηγορία του Politico, πώς η Γαλλία βιάζεται να ξεφορτωθεί τα Mirage στέλνοντας τα στην Ουκρανία, ώστε η πολεμική της αεροπορία να αποτελείται 100% από Rafale, το γαλλικό φιλί ζωής στην ουκρανική αεροπορία θα επιμηκύνει χρονικά τον πόλεμο και θα αυξήσει το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Χωρίς μάλιστα να αλλάξει το αποτέλεσμα που θα είναι η νίκη της Ρωσίας, μιας και δε χρειάζονται σπουδές στη Σχολή Πολέμου για να γίνει αντιληπτό ότι τα άρματα δεν δρουν μόνα τους στο πεδίο της μάχης… Επιφέρουν πλήγματα, προκαλούν απώλειες, καθυστερούν σχέδια αλλά δεν φέρνουν την νίκη.
Το σημαντικότερο ωστόσο είναι άλλο. Αιτία του πολέμου ήταν το δίκαιο αίτημα της Ρωσίας να παραμείνει η χούντα της Ουκρανίας αποστρατιωτικοποιημένη κι εκτός του ΝΑΤΟ. Η πρώτη απάντηση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ στην επέμβαση της Ρωσίας ήταν η αποστολή αυστηρά αμυντικού υλικού, όπως κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Φτάνουμε ωστόσο ένα σχεδόν χρόνο μετά να αποστέλλονται πυρομαχικά απ’ όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ενώ εξετάζεται ακόμη και η αποστολή πολεμικών αεροσκαφών, που είναι σε θέση να επιχειρήσουν βαθιά στην ρωσική ενδοχώρα!
What's next after the F-16 fighter jets? Intercontinental ballistic missiles? Maybe a couple of tactical nukes?
I don't understand why there's any delay between the time Zelensky expresses his demand and the time he's given everything. Just eliminate the deliberative process. https://t.co/hzmrTExkxp
Η πορεία κλιμάκωσης που έχει επιλέξει το ΝΑΤΟ καθιστά θέμα χρόνου όχι μόνο την αποστολή στρατού, που θα επιχειρεί επίσημα και δημόσια με τα εθνόσημα των κρατών μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και η εμπλοκή του ίδιου του ΝΑΤΟ. Βρισκόμαστε έτσι μπροστά σε μια κλιμάκωση την κύρια κι αποκλειστική ευθύνη της οποίας φέρουν οι Αμερικάνοι, που προκάλεσαν τον πόλεμο χρησιμοποιώντας ως μπροστάρη τον Ζελένσκυ κι έκτοτε ρίχνουν ολοένα και περισσότερο λάδι στη φωτιά. Αξίζει μάλιστα να προσέξουμε ότι όσο βλέπουν την άνευ όρων ανάμειξη των Ευρωπαίων στον πόλεμο της Ουκρανίας, τόσο οι ίδιοι μένουν απ’ έξω αφήνοντας τους Ευρωπαίους να βγάλουν τα …κάστανα από την φωτιά.
Υπέρ της ειρήνης οι λαοί!
Απέναντι σε αυτή την δυστοπία, ελπίδες δημιουργεί η στάση των λαών της Ευρώπης. Έρευνα που διεξήχθη σε 9 χώρες έδειξε ότι η πλειοψηφία (48%) τάσσεται υπέρ ενός γρήγορου τέλους στον πόλεμο, ακόμη κι αν η Ουκρανία χάσει εδάφη. Ενάντια στο ενδεχόμενο θυσιών που θα επισπεύσουν την ειρήνη τάσσεται ένα πολύ μικρότερο ποσοστό της τάξης του 31%. Τα υψηλότερα ποσοστά υπέρ της όσο το δυνατόν γρηγορότερης λήξης του πολέμου απαντώνται σε Αυστρία (64%), Γερμανία (60%), Ελλάδα (54%) και Ιταλία, Ισπανία (50%).
Ελλάδα και Ιταλία επίσης αποδοκιμάζουν κατά πλειοψηφία την αποστολή πολεμικού υλικού στον Ζελένσκυ: 60% στην Ελλάδα και 50% στην Ιταλία απορρίπτουν την αποστολή πολεμικού υλικού, ενώ θετικά διάκειται μόνο το 38% σε κάθε χώρα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η στάση των Ελλήνων απέναντι στις κυρώσεις της Ρωσίας, καθώς μόνο το 29% τις εγκρίνει! Η μειοψηφία τις εγκρίνει επίσης στην Αυστρία (33%) και την Ιταλία (38%).
Η φιλειρηνική στάση των Ευρωπαίων ισοδυναμεί με την απόρριψη της γραμμής που ακολουθούν σύσσωμες σχεδόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες στοιχίζονται πίσω από την φιλοπολεμική – εμπρηστική γραμμή του ΝΑΤΟ. Οι λαοί απορρίπτουν τον πόλεμο κι επιλέγουν την ειρήνη…
Από μία κλωστή κρέμεται η ειρήνη στο ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο του Κοσόβου μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις της Γερμανίας και των Αμερικανών που αμφισβητούν το μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένο και δεσμευτικό στάτους της περιοχής.
Το Κόσοβο, βάσει της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1999 απολαμβάνει ουσιώδους αυτονομίας ενώ συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιουνίου 2003 ανέφερε ότι «εμείς οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υποστηρίζουμε την πλήρη εφαρμογή της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Κοσυφοπέδιο». Επίσης, στην μετέπειτα συμφωνία των Βρυξελλών του 2013 ρυθμίστηκαν εκκρεμότητες μεταξύ Σερβίας και Πρίστινας, χωρίς να αμφισβητείται η ισχύς της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Στην πράξη αντίθετα, τόσο το 1244 όσο και οι Συμφωνίες της Θεσσαλονίκης και των Βρυξελλών μοιάζουν με τις Συμφωνίες του Μινσκ, όπως δήλωσε η πρώην γερμανίδα καγκελάριος: Υπογράφτηκαν μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο η Δύση και να προλάβει το Κόσοβο να εξοπλιστεί ώστε να υλοποιηθούν τα αμερικανο-γερμανικά σχέδια, παρά κι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό τον λόγο οι προβλέψεις που προστατεύουν τους Σέρβους δεν έχουν υλοποιηθεί με ευθύνη Γερμανίας και ΗΠΑ οι οποίες όχι μόνο προστατεύουν το Κόσοβο αλλά του επιτρέπουν να λειτουργεί κι ως παγκόσμιο κέντρο εμπορίας ναρκωτικών, σωματεμπορίας και κάθε είδους απάτης.
Το έτος που φεύγει μια σειρά γεγονότων ωθεί στην επιτάχυνση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία, με κάθε μάλιστα κόστος.
Σημείο – σταθμός σε αυτή την πορεία η δήλωση ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, που βρήκε θερμή υποστήριξη από τους Αμερικανούς δια στόματος Τζο Μπάιντεν μάλιστα όταν ήταν αντιπρόεδρος του Μπάρακ Ομπάμα. Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο προέβη σε μια πρωτοφανή απόφαση καθώς έκρινε ότι η μονομερής ανακήρυξη δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ήταν μία απόφαση κόλαφος για την διεθνή νομιμότητα καθώς από την μια αμφισβητούσε το απαραβίαστο των συνόρων και από την άλλη προσέφερε την νομική κάλυψη σε οποιαδήποτε εθνότητα θα διεκδικούσε την απόσχισή της. Για την ακρίβεια όχι σε οποιαδήποτε εθνότητα, αλλά αυστηρά σε εκείνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλοί αποσταθεροποίησης και όργανα εξυπηρέτησης του ιμπεριαλισμού, βλέπε τα ναζιστικά μορφώματα των Βαλτικών Δημοκρατιών, κράτη – θραύσματα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, κοκ.
Έκτοτε πάνω από 100 κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση πέντε κράτη δεν το έχουν αναγνωρίσει ώστε να μην δημιουργηθεί προηγούμενο: Ισπανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία και Σλοβακία. Κατά συνέπεια η ΕΕ ως όλον δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη το Κόσοβο κι ούτε πρόκειται να το κάνει αν δεν θέλει να δει την Καταλονία κι άλλες αμφισβητούμενες περιοχές που κατοικούνται από εθνικές μειονότητες να διεκδικούν ή να ανακηρύττουν την δική τους εθνική ανεξαρτησία επικαλούμενες το προηγούμενο του Κοσόβου.
Παρόλα αυτά, η Γερμανία χρησιμοποιώντας την ΕΕ σαν το μακρύ της χέρι και στολή παραλλαγής ώθησε τους κατσαπλιάδες του Κοσόβου να καταθέσουν επίσημο αίτημα ένταξης στην ΕΕ. Άμεσα δε να ζητήσουν απελευθέρωση της βίζας ώστε να επιτρέπονται ταξίδια και διαμονή από το ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο στις 27 χώρες της ΕΕ μέχρι και 90 ημέρες, χωρίς εκ των προτέρων έγκριση.
At the heart of Europe, in the beautiful city of Prague, we officially submitted to the Czech EU Presidency our application for EU membership.
This is a historic day for the people of Kosova, and a great day for democracy in Europe. pic.twitter.com/BD4VwrjODa
Το πράσινο φως για την κατάργηση της βίζας αναμένεται να δοθεί επίσημα στις αρχές του 2023 από το Ευρωκοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της ΕΕ· με άλλα λόγια είναι θέμα πολύ λίγων εβδομάδων. Οργανισμοί δηλαδή που όταν θέλουν να αποφασίσουν κοινές προμήθειες ή την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου συζητούν και διαφωνούν επί έναν ολόκληρο χρόνο, τώρα για να δημιουργήσουν ένα ακόμη υποτελές τους κρατίδιο στην καρδιά των Βαλκανίων και να ακρωτηριάσουν την Σερβία θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν με διαδικασίες φαστ τρακ…
Η έγκριση ωστόσο του κοσοβαρικού αιτήματος ένταξης εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα, που δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν αδιάφορα. Η γερμανική εμμονή να ενταχθεί το προτεκτοράτο του Κοσόβου στην ΕΕ ισοδυναμεί με μια πανηγυρική και ντε φάκτο ακύρωση του βέτο στην (ούτε για αστείο ενιαία) ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Η Γερμανία δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην θέσει το αίτημα της δημόσια. Υποστηρίζει μάλιστα, όπως έγραψε ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ότι το βέτο θα θυσιασθεί «για καλό σκοπό»: στον βωμό της Ευρωπαϊκής ισχύος. Απαξιώνει μάλιστα ως «εγωιστικά μπλοκαρίσματα» τα βέτο που έχουν τεθεί στο παρελθόν.
Τα γερμανικά συμφέροντα υπεράνω όλων
Το παράδειγμα του Κοσόβου ωστόσο άλλα δείχνει: Πρώτο, ότι το βέτο έχει ήδη καταργηθεί όταν τυπικά κυρίαρχα κράτη (όπως Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος, Ρουμανία και Σλοβακία) συναινούν να χορηγηθεί βίζα και να δοθεί προενταξιακό καθεστώς σε ένα κράτος που δεν αναγνωρίζουν! Σε ένα κράτος που επίσημα δεν υφίσταται! Πρόκειται για ακραία περίπτωση ακύρωσης εθνικών κρατών και ταπείνωσης! Δείχνει, δεύτερο, ότι η σημερινή ενιαία υποτίθεται Ευρώπη, είναι στην πραγματικότητα μια Γερμανική Ευρώπη! Το Βερολίνο χρησιμοποιεί την ΕΕ, τσαλαπατώντας όλες τις θεσμοθετημένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, για να επιβάλλει τα δικά του στενά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, τα οποία μάλιστα καταπατούν το διεθνές δίκαιο, όπως το ψήφισμα 1244. Κατά συνέπεια το Βερολίνο έχει ήδη καταργήσει ντε φάκτο το βέτο για να εξυπηρετήσει την επιστροφή του γερμανικού αλυτρωτισμού για τρίτη φορά.
Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών επιτάχυναν την διαδικασία οριστικής ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Συγκεκριμένα, η προσπάθεια απαγόρευσης στους 120.000 Σέρβους που κατοικούν στο βόρειο Κόσοβο να χρησιμοποιούν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας στα ΙΧ αυτοκίνητά τους, η προσπάθεια σύλληψης Σέρβου μειονοτικού αστυνομικού που κατηγορείται ότι πυροβόλησε αστυνομικούς του Κοσόβου, η μετέπειτα αποχώρηση όσων Σέρβων αστυνομικών και δικαστικών υπηρετούσαν στη δημόσια διοίκηση του Κοσόβου και κυρίως η δημιουργία οδοφραγμάτων στα εδαφικά όρια της σερβικής μειονότητας δημιούργησαν την εύφλεκτη ύλη που καθιστά θέμα χρόνου μια αναζωπύρωση.
Η πολυεθνική ΝΑΤΟϊκή δύναμη 4.000 στρατιωτών που στρατοπεδεύει μόνιμα στο Κόσοβο στο αποκορύφωμα των ταραχών ανήγγειλε στρατιωτική άσκηση, που δεν ήταν τίποτε άλλο από επίδειξη δύναμης απέναντι στην Σερβία, ώστε να αποθαρρύνει οποιαδήποτε κίνηση του σερβικού στρατού.
During the last days, the #NATO-led #KFOR mission conducted a series of exercises in northern #Kosovo to test its capabilities to continue ensuring a safe and secure environment and freedom of movement.
Ενδεικτικό στοιχείο για την εξόφθαλμη στράτευση των ΝΑΤΟϊκών στο πλευρό των Κοσοβάρων είναι η απάθεια που έδειξαν το 2004 στη διάρκεια ταραχών οι οποίες οδήγησαν στον θάνατο δεκάδων Σέρβων και στην βίαιη εκδίωξη χιλιάδων οικογενειών μειονοτικών που κατέφυγαν στην Σερβία για να γλυτώσουν το πογκρόμ και τις καθημερινές ταπεινώσεις. Η εθνοκάθαρση σε βάρος των Σέρβων διευκόλυνε το σχέδιο των Κοσοβάρων κατσαπλιάδων για ένα εθνικά ομοιογενές Κόσοβο. Έτσι, για να γίνουν ακόμη πιο έντονες οι αναλογίες, οι Σέρβοι του Κοσόβου υπέμεναν τα μαρτύρια των ρωσώφωνων στο Ντονμπάς από το 2014 που έγινε το πραξικόπημα του Μεϊντάν…
Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι στο ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ (κατ’ εντολή του οποίου επιχειρεί η KFOR στο Κόσοβο) προβλέπεται η ανάπτυξη σερβικού στρατού στο Κόσοβο, στο πλαίσιο συγκεκριμένων αποστολών. Αντίθετα, αν κάτι δεν προβλέπεται είναι η απαγόρευση της εισόδου και δράσης του, όπως συνέβη όταν η Σερβία υπέβαλε τη σχετική αίτηση. Η βιασύνη μάλιστα της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, να απορρίψει το αίτημα των Σέρβων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που εγκάλεσε την γερμανίδα υπουργό ως αναρμόδια να απαντήσει, ενώ της επέρριψε την ευθύνη για την απροθυμία της Πρίστινας να εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει ως τώρα υπογράψει και αφορούν τα δικαιώματα των Σέρβων του Κοσόβου.
Η Σερβία του 2022 δεν είναι η Σερβία της δεκαετίας του 2000. Έχει αναβαθμίσει τις στρατιωτικές της υποδομές κι έχει δηλώσει ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά στο χρέος της να υπερασπιστεί τους διωκόμενους Σέρβους του Κοσόβου. Το βράδυ της Δευτέρας 26 προς Τρίτη 27 Δεκεμβρίου ο πρόεδρος της χώρας έθεσε τον στρατό και την αστυνομία σε ύψιστη ετοιμότητα, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά!
🇷🇺🇷🇸 On September 23, Sergey #Lavrov had a meeting with President of Serbia @avucic on the sidelines of the #UNGA77.
Russia and #Serbia hold identical positions on #Kosovo settlement based on international law and the pivotal UNSC Resolution 1244.
Η ένταση στο Κόσοβο, όσο θα έρχεται πιο κοντά η ένταξη του στην ΕΕ, θα οδηγήσει την Σερβία να παγώσει την δική της ενταξιακή πορεία, να έρθει σε σύγκρουση με Βρυξέλλες και Βερολίνο και ταυτόχρονα να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την Μόσχα και την Κίνα. Ταυτόχρονα, η Γερμανία θα εκμεταλλευτεί την δημιουργία μιας χαίνουσας πληγής στο κέντρο των Βαλκανίων για να νομιμοποιήσει την αποστολή στρατού της εκτός συνόρων και την στρατιωτικοποίηση της ίδιας της ΕΕ…
Οι καιροσκόποι και εθνικολαϊκιστές, ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, προωθούν το μεγαλοεθνικιστκό σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας προσαρτίζοντας τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας. Ο λύκος κι αν εγέρασε δεν άλλαξ´ η προβιά του. pic.twitter.com/tmzxdo72uy
Η Ελλάδα μόνο χαμένη θα βγει από την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου κατά πολλούς τρόπους. Το ευρωπαϊκό «πλυντήριο» του Κοσόβου που κατοικείται από μουσουλμάνους θα απομακρύνει την Ελλάδα από την Σερβία ενώ θα δώσει νέα ώθηση στα αναθεωρητικά σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας, που υποστηρίζονται επίμονα και παντοιοτρόπως από την Τουρκία…
Την δόξα της εφημερίδας Αυγή, που στις 21 Απριλίου 1967 θα φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «γιατί δεν πρόκειται να γίνει πραξικόπημα», ζήλωσαν οι Financial Times στις 30 Σεπτεμβρίου 2022. Ανάλυση του Άγγλου δημοσιογράφου και ιστορικού Τίμοθι Γκάρτον Ας με τίτλο «Για την φασιστική αναγέννηση να κοιτάτε στην Μόσχα κι όχι στην Ρώμη» έκανε κάτι πολύ χειρότερο από να ερεθίζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά αντανακλαστικά του συντηρητικού κοινού του, χαρακτηρίζοντας την Μόσχα ως ενσάρκωση του σύγχρονου φασισμού. Μόλις πέντε ημέρες μετά την εκλογική νίκη στην Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι, που έχει δημόσια δηλώσει θαυμάστρια του Μουσολίνι, ο αρθρογράφος της αγγλικής εφημερίδας υποβάθμιζε την ίδια την φασιστική απειλή, επικαλούμενος τα θεσμικά αντίβαρα της σύγχρονης Ιταλίας.
Τι κι αν η νέα ακροδεξιά πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία που να μην σηκώσει το αριστερό χέρι παραπέμποντας στον φασιστικό χαιρετισμό έτσι ώστε να το συνηθίσουμε κι αυτό, η απειλή για τον Τίμοθι Γκάρτον Ας δεν βρίσκεται στην Ιταλία…
Ωστόσο, τα θεσμικά αντίβαρα δεν κάνουν τίποτε άλλο από την δημιουργία αναχωμάτων τελευταία στιγμή μήπως και εκτονωθεί ένα κύμα που ποτέ, μιλώντας για τον φασισμό, δεν ήταν αμιγώς πολιτικό. Ήταν οικονομικό· εκφράζοντας πανίσχυρα ταξικά συμφέροντα, ιδεολογικό· αντιπροσωπεύοντας απόψεις για την δημοκρατία, τις φυλετικές σχέσεις κ.α. και σχεδόν πάντα ένοπλο, στρατιωτικό· με κοιτίδα τις ένοπλες δυνάμεις ή και επίλεκτα σώματα. Όταν διαμορφωθούν οι παραπάνω όροι ακόμη και τα θεσμικά αντίβαρα θα έχουν την τύχη των χωμάτινων λοφίσκων που παρασέρνουν οι ορμητικοί χείμαρροι. Ποτέ μάλιστα ως σήμερα (κι ευτυχώς) αυτά τα αντίβαρα που ενσωματώθηκαν στα συντάγματα της Γερμανίας και της Ιταλίας την μεταπολεμική περίοδο δεν έχει χρειαστεί να αποδείξουν την ανθεκτικότητά τους…
Πλημμυρίδα πραξικοπημάτων
Αν κάτι ωστόσο προκαλεί ανησυχία είναι ότι οι όροι που οδηγούν στον φασισμό συσσωρεύονται απειλητικά. Μάρτυρας, αν και κορυφή του παγόβουνου, είναι οι αλλεπάλληλες προσπάθειες αποτυχημένων ή ακόμη και επιτυχημένων πραξικοπημάτων. Από κοινού και η άνοδος και η νομιμοποίηση των φασιστικών κομμάτων. Από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στην Βραζιλία με το οποίο ανατράπηκε η Ντίλμα Ρουσέφ το 2016 κι άνοιξε ο δρόμος για τον Μπολσονάρου, μέχρι την πραξικοπηματική ανατροπή του Έβο Μοράλες στην Βραζιλία το 2020 και του Πέδρο Καστίγιο στο Περού πριν 2 εβδομάδες. Όλα αυτά τα πραξικοπήματα είχαν την σφραγίδα των Αμερικανών. Άνθρωπος των Αμερικανών στην Ευρώπη είναι και η Μελόνι που κέρδισε τις εκλογές στην Ιταλία, ζητώντας την εντατικοποίηση της βοήθειας προς στην Ουκρανία.
Κορυφαία όλων ωστόσο, για την πρωτοτυπία τους, ήταν τα γεγονότα στο αμερικανικό Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021, για τα οποία μάλιστα πρέπει να πιστέψουμε ότι συνέβησαν εν αγνοία των δυνάμεων καταστολής της χώρας – κοιτίδα του κατασκοπευτικού καπιταλισμού. Κι εκείνα δε τα γεγονότα λοιδορήθηκαν ως οπερέτα όπως ελαφρά τη συνείδηση χαρακτηρίστηκε και το πραξικόπημα στην Γερμανία που ακύρωσε η εισβολή 3.000 αστυνομικών σε περισσότερα από 130 σημεία της χώρας και σε 11 από τα 16 γερμανικά κρατίδια, οδηγώντας στη σύλληψη 25 ανθρώπων!
Πολύ μεγάλο δίκτυο δεν είναι για να αντιμετωπιστεί με σαρκασμό;
Η μεγαλύτερη ανατριχίλα ωστόσο δεν προκαλείται εντάσσοντας το αποτυχημένο πραξικόπημα της Γερμανίας στο διεθνές του πλαίσιο, όσο στο αυστηρά γερμανικό! Σειρά γεγονότων επιτρέπει να υποθέσουμε ότι οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι με έναν απειλητικό γερμανικό ρεβανσισμό. Αν οι «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» που εξάρθρωσε η γερμανική αστυνομία αποτελούν γνήσιο τέκνο τους ή καρικατούρα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία…
Για να φανεί η σοβαρότητα της απειλής που αντιπροσωπεύει η ακροδεξιά τρομοκρατία χρειάζεται να επισημάνουμε την δήλωση του γερμανού υπουργού Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ τον Οκτώβριο του 2020 ότι «ο ακροδεξιός εξτρεμισμός είναι η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας». Η δήλωση του έγινε οκτώ μήνες μετά την επίθεση ενός ακροδεξιού ένοπλου στη Χανάου που οδήγησε στον θάνατο 11 ανθρώπων. Η ανάδειξη ως πρωτεύουσας απειλής των Ισλαμιστών προηγουμένως και της Ρωσίας μετέπειτα, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δημιουργεί τις αναγκαίες συνθήκες για την επώαση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Γερμανία. Το ίδιο θα συνεχίσει να συμβαίνει ακόμη και τώρα, χωρίς δηλαδή η αποκάλυψη του δικτύου να λειτουργήσει σαν συναγερμός, όπως έπρεπε, δοθείσης της σύνθεσης και της προέλευσης των συλληφθέντων, μιας κι ένας εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός των επίδοξων πραξικοπηματιών προερχόταν από την αστυνομία, το στρατό και τις ειδικές δυνάμεις KSK πουν ιδρύθηκαν το 1996.
Μάλιστα, μόλις το 2020 η κυβέρνηση της Γερμανίας διέλυσε μια ολόκληρη μονάδα του συγκεκριμένου επίλεκτου σώματος στρατού με αφορμή την αποκάλυψη ότι αξιωματικός τους είχε σπίτι του από όπλα, εκρηκτικά και πυρομαχικά μέχρι βιβλίο με τραγούδια των SS! Εκείνη την περίοδο μάλιστα ερευνούνταν 500 γερμανοί στρατιώτες για σχέση με ναζιστικές οργανώσεις!!!
Η διάβρωση των γερμανικών δυνάμεων καταστολής είναι διπλή. Στο εσωτερικό από τους φασίστες, και στο εξωτερικό από τους Αμερικανούς, όπως είχε αποκαλυφθεί το 2015 με αφορμή τις παρακολουθήσεις γάλλων και ευρωπαίων αξιωματούχων που διενεργούνταν από τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών BND για λογαριασμό των Αμερικανών! Φαίνεται ότι ο ναζισμός και η αμερικανοδουλεία είναι στοιχεία ανεξίτηλα εγγεγραμμένα στο γενετικό κώδικα της Γερμανίας…
Η επιρροή του νεοναζισμού στην Γερμανία φαίνεται ακόμη κι από τα μέλη της οργάνωσης «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» που ήταν πίσω από το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα: 21.000 άτομα αριθμούσε το 2020, από 16.500 το 2017. Βάση των απόψεων τους είναι ότι η Γερμανία παραμένει από το 1945 υπό την κατοχή των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ η παράδοσή της στις 8 Μαΐου 1945 ισοδυναμεί με την κατάλυση της κυριαρχίας της. Τα πλέον επιφανή μέλη της, όπως ο συλληφθείς Ερρίκος 13ος αρνούνται να πληρώσουν φόρους ή να εκδώσουν δίπλωμα γιατί δε αναγνωρίζουν την σημερινή Γερμανία. Μετά την επανένωση έχουν επιδοθεί σε μπαράζ δικαστικών προσφυγών για να ανακτήσουν την περιουσία τους που κατασχέθηκε από τον Κόκκινο Στρατό, ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Η πολιτική επιρροή τους αναπτύχθηκε εκθετικά με αφορμή την πανδημία όταν έγιναν φορείς του αντι-εμβολιαστικού ανορθολογισμού, αναπαράγοντας θεωρίες συνομωσίας…
Κορυφή του παγόβουνου οι ναζί «Πολίτες της Αυτοκρατορίας»
Σε κάθε περίπτωση, η απειλή που συνιστά εκ νέου η Γερμανία για την ειρήνη και στην σταθερότητα στην Ευρώπη ξεπερνάει κατά πολύ τους «Πολίτες της Αυτοκρατορίας». Η άνοδός τους είναι η κορφή του παγόβουνου. Αδιόρατα εκ πρώτης όψεως και πολύ περισσότερο στη σύνδεσή τους είναι μια σειρά γεγονότα που υποδηλώνουν ότι η Γερμανία βρίσκεται εδώ κι έναν ακριβώς χρόνο, από τις 8 Δεκεμβρίου 2021 που ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς διαδέχθηκε την Άνγκελα Μέρκελ, σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι έτοιμη να υλοποιήσει μια στροφή προς τα δεξιά και την ακραία αντίδραση. Αποτέλεσμα των ραγδαίων υποκείμενων αλλαγών είναι η αναβίωση του γερμανικού ρεβανσισμού.
Το τέλος της Γερμανίας που γνωρίσαμε έχει σημείο αφετηρίας την ίδια την οικονομία της κι είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Εκφράστηκε με κορυφαίο τρόπο στο εμπορικό της ισοζύγιο που έγινε για πρώτη φορά αρνητικό το 2022!
Η δημιουργία ελλειμμάτων στο γερμανικό εμπορικό ισοζύγιο είναι ιστορικής σημασίας εξέλιξη επειδή το οικονομικό μοντέλο της ατμομηχανής της Ευρώπης στηρίχθηκε στις εμπορικές εξαγωγές. Οι δε εξαγωγές κεφαλαίου (που αντιστοιχούν σε αυξημένες εισαγωγές) ποτέ δεν αμφισβήτησαν την πρωτοκαθεδρία των εξαγωγών. Η Γερμανία μετά την ήττα της το 1945, και χάρη στην διαγραφή των χρεών της, εκμεταλλεύτηκε πρώτα την φθηνή μετανάστευση από τον ευρωπαϊκό Νότο και την Τουρκία για να παράγει φθηνά και μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ για να εξάγει ανεμπόδιστα με μια συναλλαγματική μάλιστα ισοτιμία σημαντικά πιο ευνοϊκή σε σχέση με εκείνη που θα είχε αν διέθετε εθνικό νόμισμα. Κομβικό ρόλο σε αυτό το σχέδιο είχε η γεωγραφική της θέση στο κέντρο της Ευρώπης που της επέτρεπε από την μια να στηρίζεται στο φθηνό ρωσικό αέριο κι από την άλλη να δίνει στην εξαγωγική της μηχανή στρατηγικό βάθος προς ανατολάς. Το μοντέλο αυτό με μείζονες αλλαγές που δεν άλλαζαν αλλά υποστήριζαν την αρχιτεκτονική του (πχ εισαγωγή νεοφιλελεύθερων αλλαγών με Ατζέντα 2010 επί Σρέντερ) δούλεψε πάνω από 70 χρόνια.
Το 2022 ωστόσο αυτό το μοντέλο έκλεισε τον κύκλο του υπό το βάρος δύο αλλαγών: της Πράσινης Μετάβασης και του πολέμου στην Ουκρανία.
Η Πράσινη Μετάβαση επικεντρωμένη αποκλειστικά στην ενεργειακή πολιτική, όχι ως μοχλός εξελίξεων αλλά ως αυτοσκοπός, είχε αναχθεί σε μείζον θέμα της προεκλογικής εκστρατείας της σημερινής υπουργού Εξωτερικών και στελέχους των Πράσινων, Αναλένα Μπέρμποκ, το 2021. Σήμερα κατά κοινή ομολογία η ενεργειακή πολιτική στην Γερμανία έχει προκαλέσει αλλεπάλληλα και στρατηγικά αδιέξοδα μιας και σήμανε τεράστιο οικονομικό κόστος που έχει γονατίσει την γερμανική οικονομία. «Είκοσι χρόνια πριν η Γερμανία αποκαλούταν ο ασθενής της Ευρώπης λόγω της υψηλής ανεργίας, της ασθενούς εγχώριας ζήτησης και των χαμηλών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ. Σήμερα, η χώρα φαίνεται να έχει κολλήσει μια άλλη ασθένεια – αυτή τη φορά λόγω της μη ρεαλιστικής, φιλόδοξης ενεργειακής πολιτικής. Η ανάκαμψη θα είναι επίπονη», έγραψε ο Χανς Βέρνερ Ζιν, στις 25 Νοεμβρίου αναδεικνύοντας τις καταστροφικές συνέπειες της ενεργειακής πολιτικής. Ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου Ifo αναφέρεται στην μεγαλύτερη χημική βιομηχανία του κόσμου, την γερμανική Basf, που έχει εξελιχθεί σε σεισμογράφος για την γερμανική οικονομία, κι η οποία θα κατασκευάσει γιγαντιαίο εργοστάσιο αξίας 10 δισ. ευρώ στην Κίνα για να ξεπεράσει το εμπόδιο του ακριβού φυσικού αερίου! Επικαλείται επίσης έκθεση βάσει της οποίας η Γερμανία δεν θα μπορεί να παράγει στο εξής πάνω από 300 προϊόντα τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ενεργειακής έντασης και τα οποία στο εξής θα εισάγονται από τις ΗΠΑ, αν κοπεί το φυσικό αέριο από την Ρωσία, δεδομένου ότι το ευρωπαϊκό φυσικό αέριο είναι 4 φορές πιο ακριβό από το αμερικανικό!
Η Πράσινη Μετάβαση βάφτηκε …μαύρη
Ας κρατήσουμε ότι μια ιμπεριαλιστική χώρα όπως η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να ασκεί δημόσια κριτική στην ακολουθούμενη ενεργειακή πολιτική. Σε χώρες όπως η Ελλάδα αντίθετα η κριτική απαγορεύεται ακόμη κι όταν φτάνει η μεγαβατώρα στα 360 ευρώ ή εξαγοράζεται με απ’ ευθείας αναθέσεις και χαριστικές άδειες στους διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ…
Το τραγικό ωστόσο είναι ότι η ενεργειακή πολιτική της νέας κυβέρνησης δεν είναι πράσινη, αλλά η πιο μαύρη των πολλών τελευταίων ετών. Ανεξάρτητα από τις εξαγγελίες της ταυτίζεται με την παράταση της ζωής των πυρηνικών εργοστασίων ως τον Απρίλιο (και μετά βλέπουμε), την επαναλειτουργία 20 εργοστασίων που παράγουν ενέργεια από άνθρακα και την κατασκευή στο Βίλχελμσχάβεν σε χρόνο ρεκόρ (μόλις 200 ημερών) του πρώτου τερματικού σταθμού που θα αεριοποιεί υγροποιημένο φυσικό αέριο κι έτσι θα μπορεί στο εξής η Γερμανία να εισάγει ανεμπόδιστα υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) χωρίς να έχει ανάγκη τους αγωγούς Nord Stream! Είμαστε έτσι μάρτυρες της πιο βαθιάς ακύρωσης της Πράσινης Μετάβασης! Η συμμετοχή των Πράσινων στην τρικομματική κυβέρνηση της Γερμανίας ταυτίζεται στην πράξη με την μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση που έγινε ποτέ επί γερμανικού εδάφους στην κατεύθυνση της υιοθέτησης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και «πρασινίσματος» του ενεργειακού μίγματος. Ξεκίνησε ωστόσο εντελώς διαφορετικά!
Ειρήσθω εν παρόδω στο εντελώς αντίθετό τους δεν εξελίχθηκαν μόνο οι Πράσινοι στη διάρκεια αυτού του έτους. Το ίδιο συνέβη και με τους Φιλελεύθερους που θα πρέπει να απολογηθούν στους ψηφοφόρους τους για την μεγαλύτερη δημοσιονομική επέκταση στην ιστορία της Γερμανίας κατά 500 δισ. ευρώ!
Annalena Baerbock wants to radically change Germany. She'll have to win voters' trust first https://t.co/RFlGzfvHYq
Η Αναλένα Μπέρμποκ, που εξελίχθηκε σε μοιραίο πρόσωπο της συντελούμενης στροφής στην Γερμανία, σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας το 2021 αναίρεσε μια σταθερά της γερμανικής πολιτικής που βασιζόταν στην υπόσχεση της συνέχειας. Η Μπέρμποκ αντίθετα πόνταρε στην αλλαγή της πολιτικής, εστιάζοντας στην κλιματική αλλαγή κι όχι μόνο. Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας του προγράμματός της τονίστηκε κι από τον επικεφαλής του γραφείου στο Βερολίνο του Γερμανικού Ιδρύματος Μάρσαλ που δήλωνε στο περιοδικό Time ότι «η Μπέρμποκ έχει την πιο καθαρή ατζέντα αλλαγής από το 1972». Κι εννοούσε τότε που ο Βίλι Μπραντ εξομάλυνε τις σχέσεις με την Ανατολική Γερμανία και ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη…
Η Μπέρμποκ σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν έχανε ευκαιρία να καταθέτει δημόσια την αμερικανοδουλεία της, πασχίζοντας να εξασφαλίσει το χρίσμα της Ουάσιγκτον. Στο πλαίσιο συνέντευξης της στο Αμερικανικό Συμβούλιο στις 6 Μαΐου 2021, όταν ρωτήθηκε από τον Φαρίντ Ζακαρία κατά πόσο θα σεβαστεί και θα ακολουθήσει τα βήματα του Γιόσκα Φίσερ που ως υπουργός Εξωτερικών ήταν «πολύ φιλο-ΝΑΤΟϊκός, ακόμη και πολύ φιλο-Αμερικανός», η Μπέρμποκ με το πάθος του νεοφώτιστου δήλωσε ότι τότε ακριβώς εμπνεύστηκε κι εντάχθηκε στο κόμμα, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών ο Γιόσκα Φίσερ, που κάλυψε την επέμβαση της Γερμανίας στη Σερβία!
Kennt Ihr schon @ABaerbock's Auftritt beim @AtlanticCouncil? #BaerbockforKanzlerin verkauft sich dort zunächst als Ostdeutsche (hä?), um dann zu erzählen, wie ihr Ostfront-Opa im Winter 45 an der Oder gegen die Rote Armee kämpfte. Dies sei ihre Inspiration für "fighting for🇪🇺"… pic.twitter.com/VJrnQcTnKO
Ο βαθύς πολιτικός και ιστορικός αναθεωρητισμός της Μπέρμποκ φτάνει στο ανώτατο σημείο του όταν μιλάει για την συμμετοχή τους Ναζί παππού της και στρατιώτη της Βέρμαχτ στην εκστρατεία στην Πολωνία σαν να περιγράφει μια ρομαντική εκδρομή στο δάσος του Πότσδαμ… Οι συχνές αναφορές της στον Ναζί παππού της, χωρίς να αναφέρει την λέξη Ναζί αποτέλεσε αιτία σκληρής κριτικής, μιας και εκφράζει μια στάση πλήρως αποενοχοποιημένη από τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας. Τη διαφορά της Γερμανίας της Μπέρμποκ από την Γερμανία της Μέρκελ, σε ότι αφορά τους ανατολικούς γείτονες τους, συμβολίζει το γεγονός ότι ο πολωνός παππούς της ανατολικογερμανίδας Μέρκελ πολέμησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Γερμανών! Ας μην απορούμε επομένως που η Βαρσοβία διακρίνοντας τον αναθεωρητισμό του Βερολίνου θέτει τώρα θέμα επανορθώσεων (ύψους 1,3 τρισ. ευρώ!) για τις καταστροφές που προκάλεσε η Γερμανία στην Πολωνία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το Βερολίνο να απορρίπτει το δίκαιο αίτημα τους…
Δοθείσης λοιπόν της ευκολίας με την οποία γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών ξαναγράφει την ιστορία αποενοχοποιώντας το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας ας μην απορούμε για το που βρίσκουν τα καύσιμα οι «Πολίτες της Αυτοκρατορίας»…
Η Αναλένα Μπέρμποκ αποτελεί το πρόσωπο κλειδί στον μετασχηματισμό της Γερμανίας, λόγω του πρωταγωνιστικού ρόλου που διαδραμάτισε στην δημιουργία προσχωμάτων στην κατασκευή του Nord Stream 2 όταν ήταν στην αντιπολίτευση και στη συνέχεια, από την θέση της υπουργού, τον Δεκέμβριο του 2021, για να μην δοθεί άδεια λειτουργίας στον ρωσο-γερμανικό αγωγό, όταν η κατασκευή είχε ολοκληρωθεί και μπορούσε να λειτουργήσει. Η συνέχεια με τον πόλεμο και τις κυρώσεις μέχρι την ανατίναξη του αγωγού από τους Άγγλους είναι γνωστή…
Μια νέα επιθετική Γερμανία
Στη βάση της βίαιης διακοπής των σχέσεων της Γερμανίας και της γερμανικής ΕΕ με την Ρωσία, είναι ο ίδιος ο γερμανός καγκελάριος που όρισε το περίγραμμα του γερμανικού ρεβανσισμού. Αποτελείται δε από τρεις ακρογωνιαίους λίθους.
Ο πρώτος εντός της Γερμανίας αφορά τις νέες στρατιωτικές δαπάνες, αυξημένες κατά 100 δισ. ευρώ για την επόμενη 5ετία, όπως ανακοινώθηκαν μόλις τρεις μέρες μετά την έναρξη του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας. Πώς θα αφήσει το Βερολίνο απότιστο τον …κήπο που ανθούν οι νοσταλγοί του Χίτλερ; Αναγκαίο να ειπωθεί ότι οι αυξημένες γερμανικές πολεμικές δαπάνες θα είναι ο φόρος αίματος των φτωχών Γερμανών προς την αμερικανική πολεμική βιομηχανία!
Ο δεύτερος ακρογωνιαίος λίθος σχετίζεται με την επέκταση της Γερμανίας εκτός συνόρων. Στην ομιλία του στην Πράγα στις 29 Αυγούστου ο γερμανός καγκελάριος προανήγγειλε την διεύρυνση της ΕΕ για να φτάσει τα 30 ακόμη και 36 κράτη, από 27 σήμερα! Θα συμπεριλάβει όχι μόνο τα Δυτικά Βαλκάνια, που αποτελούν λίκνο του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά ακόμη την Ουκρανία, την Μολδαβία και την Γεωργία! Η επέκταση της ΕΕ για να εξασφαλίσει πολιτικό και οικονομικό ζωτικό χώρο η Γερμανία και άμεσα να υποκαταστήσει τις εξαγωγές που έχασε προς την Ρωσία ώστε να σώσει το εμπορικό της ισοζύγιο, θα αυξήσει τα θερμά μέτωπα στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο. Ένας νέος πόλεμος στα Βαλκάνια, με το Κόσοβο να λειτουργεί απέναντι στην Σερβία όπως η Ουκρανία απέναντι στην Ρωσία είναι θέμα χρόνου.
Kosovo reduced tensions by postponing local elections. Recent rhetoric from Serbia did the opposite. Suggesting sending Serbian forces to Kosovo is completely unacceptable. So are the latest attacks on @EULEXKosovo. All my support goes to the EU-led dialogue @MiroslavLajcak.
Η επέκταση της ΕΕ θα υλοποιηθεί ταυτόχρονα με την αλλαγή των κανόνων λήψης αποφάσεων, σύμφωνα με όσα είπε στην ομιλία του ο Σολτς. Καθόλου τυχαία την ίδια μέρα από την ιστορική πρωτεύουσα της Τσεχίας, μιλώντας σε εκδήλωση του αμερικανικού ιδρύματος National Endowment for Democracy, η Μπέρμποκ δήλωσε «ότι θέλω να μεταφέρω πως δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι γερμανοί ψηφοφόροι μου, αλλά αυτό που πιστεύει ο λαός της Ουκρανίας»… Η νέα ΕΕ επομένως θα είναι βαθιά αντιδημοκρατική και θα υπηρετεί τα κελεύσματα των Αμερικανών κι όχι των λαών της…
Τέλος η νέα Γερμανία θα είναι μια δύναμη αποσταθεροποίησης και επιθετική! Το νέο δόγμα το περιγράφει ενδελεχώς ο γερμανός καγκελάριος στο επόμενο τεύχος (Ιανουάριος Φεβρουάριος 2023) του αμερικανικού περιοδικού Foreign Affairs.
«Στην παρούσα συγκυρία, ο κρίσιμος ρόλος της Γερμανίας είναι να γίνει ένας από τους βασικούς παρόχους ασφάλειας στην ήπειρό μας, επενδύοντας στον στρατό μας, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, αυξάνοντας την παρουσία μας στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο νέος ρόλος της Γερμανίας θα απαιτήσει μια νέα στρατηγική κουλτούρα. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας που θα υιοθετήσει η κυβέρνησή μου σε λίγους μήνες θα αντανακλά αυτό το γεγονός. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι αποφάσεις σχετικά με την ασφάλεια της Γερμανίας και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεών της λαμβάνονταν σε ένα πλαίσιο ειρήνης. Τώρα, το ερώτημα που μας καθοδηγεί είναι ποιες απειλές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε μαζί με τους συμμάχους μας στην Ευρώπη, με πιο άμεση την απειλή από τη Ρωσία»…
Στη βάση όλων των παραπάνω η επόμενη έρευνα για τους «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» πρέπει να διεξαχθεί στα κυβερνητικά κτίρια του Βερολίνου κι όχι στους παρακμιακούς απόγονους αρχόντων της Πρωσικής αυτοκρατορίας…
Λεωνίδας Βατικιώτης 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.